رُؤيا 22

١ 1 وَأَرَانِي نَهْرًا صَافِيًا مِنْ مَاءِ حَيَاةٍ لَامِعًا كَبَلُّورٍ، خَارِجًا مِنْ عَرْشِ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਸ੍ਫਟਿਕਵਤ੍ ਨਿਰ੍ੰਮਲਮ੍ ਅਮ੍ਰੁʼਤਤੋਯਸ੍ਯ ਸ੍ਰੋਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਉਰ੍ਸ਼ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਯ ਚ ਸਿੰਹਾਸਨਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ|

٢ 2 فِي وَسَطِ سُوقِهَا وَعَلَى ٱلنَّهْرِ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَاكَ، شَجَرَةُ حَيَاةٍ تَصْنَعُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ ثَمَرَةً، وَتُعْطِي كُلَّ شَهْرٍ ثَمَرَهَا، وَوَرَقُ ٱلشَّجَرَةِ لِشِفَاءِ ٱلْأُمَمِ.

ਨਗਰ੍ੱਯਾ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਤਸ੍ਯਾ ਨਦ੍ਯਾਃ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵਯੋਰਮ੍ਰੁʼਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਫਲਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਏਕੈਕੋ ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਃ ਪ੍ਰਤਿਮਾਸੰ ਸ੍ਵਫਲੰ ਫਲਤਿ ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਚਾਨ੍ਯਜਾਤੀਯਾਨਾਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਜਨਕਾਨਿ|

٣ 3 وَلَا تَكُونُ لَعْنَةٌ مَا فِي مَا بَعْدُ. وَعَرْشُ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ يَكُونُ فِيهَا، وَعَبِيدُهُ يَخْدِمُونَهُ.

ਅਪਰੰ ਕਿਮਪਿ ਸ਼ਾਪਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਮਧ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਯ ਚ ਸਿੰਹਾਸਨੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਦਾਸਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|

٤ 4 وَهُمْ سَيَنْظُرُونَ وَجْهَهُ، وَٱسْمُهُ عَلَى جِبَاهِهِمْ.

ਤਸ੍ਯ ਵਦਨਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਭਾਲੇਸ਼਼ੁ ਚ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਲਿਖਿਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٥ 5 وَلَا يَكُونُ لَيْلٌ هُنَاكَ، وَلَا يَحْتَاجُونَ إِلَى سِرَاجٍ أَوْ نُورِ شَمْسٍ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ ٱلْإِلَهَ يُنِيرُ عَلَيْهِمْ، وَهُمْ سَيَمْلِكُونَ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. (aiōn g165)

ਤਦਾਨੀਂ ਰਾਤ੍ਰਿਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇ ਚਾਨਨ੍ਤਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ| (aiōn g165)

٦ 6 ثُمَّ قَالَ لِي: «هَذِهِ ٱلْأَقْوَالُ أَمِينَةٌ وَصَادِقَةٌ. وَٱلرَّبُّ إِلَهُ ٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْقِدِّيسِينَ أَرْسَلَ مَلَاكَهُ لِيُرِيَ عَبِيدَهُ مَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ سَرِيعًا».

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਵਾਕ੍ਯਾਨੀਮਾਨਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾਨਿ ਸਤ੍ਯਾਨਿ ਚ, ਅਚਿਰਾਦ੍ ਯੈ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ ਤਾਨਿ ਸ੍ਵਦਾਸਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁੰ ਪਵਿਤ੍ਰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਵਦੂਤੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|

٧ 7 «هَا أَنَا آتِي سَرِيعًا. طُوبَى لِمَنْ يَحْفَظُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ».

ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ, ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਯਃ ਪਾਲਯਤਿ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|

٨ 8 وَأَنَا يُوحَنَّا ٱلَّذِي كَانَ يَنْظُرُ وَيَسْمَعُ هَذَا. وَحِينَ سَمِعْتُ وَنَظَرْتُ، خَرَرْتُ لِأَسْجُدَ أَمَامَ رِجْلَيِ ٱلْمَلَاكِ ٱلَّذِي كَانَ يُرِينِي هَذَا.

ਯੋਹਨਹਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਂਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਚ ਤੱਦਰ੍ਸ਼ਕਦੂਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਣਾਮਾਰ੍ਥੰ ਤੱਚਰਣਯੋਰਨ੍ਤਿਕੇ (ਅ)ਪਤੰ|

٩ 9 فَقَالَ لِيَ: «ٱنْظُرْ لَا تَفْعَلْ! لِأَنِّي عَبْدٌ مَعَكَ وَمَعَ إِخْوَتِكَ ٱلْأَنْبِيَاءِ، وَٱلَّذِينَ يَحْفَظُونَ أَقْوَالَ هَذَا ٱلْكِتَابِ. ٱسْجُدْ لِلهِ!».

ਤਤਃ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ ਮੈਵੰ ਕ੍ਰੁʼਰੁ, ਤ੍ਵਯਾ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਭਿਰੇਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਵਾਕ੍ਯਪਾਲਨਕਾਰਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਹਦਾਸੋ (ਅ)ਹੰ| ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਣਮ|

١٠ 10 وَقَالَ لِي: «لَا تَخْتِمْ عَلَى أَقْوَالِ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ، لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ قَرِيبٌ.

ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਮੁਦ੍ਰਾਙ੍ਕਯਿਤਵ੍ਯਾਨਿ ਯਤਃ ਸਮਯੋ ਨਿਕਟਵਰ੍ੱਤੀ|

١١ 11 مَنْ يَظْلِمْ فَلْيَظْلِمْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ نَجِسٌ فَلْيَتَنَجَّسْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ بَارٌّ فَلْيَتَبَرَّرْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ مُقَدَّسٌ فَلْيَتَقَدَّسْ بَعْدُ».

ਅਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪ੍ਯਧਰ੍ੰਮਮ੍ ਆਚਰਤੁ, ਅਮੇਧ੍ਯਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪ੍ਯਮੇਧ੍ਯਮ੍ ਆਚਰਤੁ ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪਿ ਧਰ੍ੰਮਮ੍ ਆਚਰਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਾਚਾਰਸ਼੍ਚੇਤਃ ਪਰਮਪਿ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਚਰਤੁ|

١٢ 12 «وَهَا أَنَا آتِي سَرِيعًا وَأُجْرَتِي مَعِي لِأُجَازِيَ كُلَّ وَاحِدٍ كَمَا يَكُونُ عَمَلُهُ.

ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ, ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਸ੍ਵਕ੍ਰਿਯਾਨੁਯਾਯਿਫਲਦਾਨਾਰ੍ਥੰ ਮੱਦਾਤਵ੍ਯਫਲੰ ਮਮ ਸਮਵਰ੍ੱਤਿ|

١٣ 13 أَنَا ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ، ٱلْبِدَايَةُ وَٱلنِّهَايَةُ، ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ».

ਅਹੰ ਕਃ ਕ੍ਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਥਮਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸ਼੍ਚਾਦਿਰਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|

١٤ 14 طُوبَى لِلَّذِينَ يَصْنَعُونَ وَصَايَاهُ لِكَيْ يَكُونَ سُلْطَانُهُمْ عَلَى شَجَرَةِ ٱلْحَيَاةِ، وَيَدْخُلُوا مِنَ ٱلْأَبْوَابِ إِلَى ٱلْمَدِينَةِ،

ਅਮੁਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਾਰੈ ਰ੍ਨਗਰਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਯੇ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਃ ਪਾਲਯਨ੍ਤਿ ਤ ਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ|

١٥ 15 لِأَنَّ خَارِجًا ٱلْكِلَابَ وَٱلسَّحَرَةَ وَٱلزُّنَاةَ وَٱلْقَتَلَةَ وَعَبَدَةَ ٱلْأَوْثَانِ، وَكُلَّ مَنْ يُحِبُّ وَيَصْنَعُ كَذِبًا.

ਕੁੱਕੁਰੈ ਰ੍ਮਾਯਾਵਿਭਿਃ ਪੁਙ੍ਗਾਮਿਭਿ ਰ੍ਨਰਹਨ੍ਤ੍ਰੁʼਭਿ ਰ੍ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕੈਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰਨ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੈਰਨ੍ਰੁʼਤਾਚਾਰਿਭਿਸ਼੍ਚ ਬਹਿਃ ਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ|

١٦ 16 «أَنَا يَسُوعُ، أَرْسَلْتُ مَلَاكِي لِأَشْهَدَ لَكُمْ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ عَنِ ٱلْكَنَائِسِ. أَنَا أَصْلُ وَذُرِّيَّةُ دَاوُدَ. كَوْكَبُ ٱلصُّبْحِ ٱلْمُنِيرُ».

ਮਣ੍ਡਲੀਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦਾਨਾਰ੍ਥੰ ਯੀਸ਼ੁਰਹੰ ਸ੍ਵਦੂਤੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਅਹਮੇਵ ਦਾਯੂਦੋ ਮੂਲੰ ਵੰਸ਼ਸ਼੍ਚ, ਅਹੰ ਤੇਜੋਮਯਪ੍ਰਭਾਤੀਯਤਾਰਾਸ੍ਵਰੂਪਃ|

١٧ 17 وَٱلرُّوحُ وَٱلْعَرُوسُ يَقُولَانِ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَسْمَعْ فَلْيَقُلْ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَعْطَشْ فَلْيَأْتِ. وَمَنْ يُرِدْ فَلْيَأْخُذْ مَاءَ حَيَاةٍ مَجَّانًا.

ਆਤ੍ਮਾ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਕਥਯਤਃ, ਤ੍ਵਯਾਗਮ੍ਯਤਾਂ| ਸ਼੍ਰੋਤਾਪਿ ਵਦਤੁ, ਆਗਮ੍ਯਤਾਮਿਤਿ| ਯਸ਼੍ਚ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤਃ ਸ ਆਗੱਛਤੁ ਯਸ਼੍ਚੇੱਛਤਿ ਸ ਵਿਨਾ ਮੂਲ੍ਯੰ ਜੀਵਨਦਾਯਿ ਜਲੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤੁ|

١٨ 18 لِأَنِّي أَشْهَدُ لِكُلِّ مَنْ يَسْمَعُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَزِيدُ عَلَى هَذَا، يَزِيدُ ٱللهُ عَلَيْهِ ٱلضَّرَبَاتِ ٱلْمَكْتُوبَةَ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ.

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾ ਅਹੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਿਦੰ ਦਦਾਮਿ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦ੍ਯਪਰੰ ਕਿਮਪ੍ਯੇਤੇਸ਼਼ੁ ਯੋਜਯਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੋਗ੍ਰਨ੍ਥੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਲਿਖਿਤਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਯੋਜਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٩ 19 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْذِفُ مِنْ أَقْوَالِ كِتَابِ هَذِهِ ٱلنُّبُوَّةِ، يَحْذِفُ ٱللهُ نَصِيبَهُ مِنْ سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ، وَمِنَ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ، وَمِنَ ٱلْمَكْتُوبِ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ.

ਯਦਿ ਚ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਕਿਮਪ੍ਯਪਹਰਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੋ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇ (ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਲਿਖਿਤਾਤ੍ ਜੀਵਨਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਨਗਰਾੱਚ ਤਸ੍ਯਾਂਸ਼ਮਪਹਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٠ 20 يَقُولُ ٱلشَّاهِدُ بِهَذَا: «نَعَمْ! أَنَا آتِي سَرِيعًا». آمِينَ. تَعَالَ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ يَسُوعُ.

ਏਤਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਦਦਾਤਿ ਸ ਏਵ ਵਕ੍ਤਿ ਸਤ੍ਯਮ੍ ਅਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ| ਤਥਾਸ੍ਤੁ| ਪ੍ਰਭੋ ਯੀਸ਼ੋ, ਆਗਮ੍ਯਤਾਂ ਭਵਤਾ|

٢١ 21 نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مَعَ جَمِيعِكُمْ. آمِينَ.

ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਰ੍ੱਤਤਾਂ| ਆਮੇਨ੍|