رُؤيا 17

١ 1 ثُمَّ جَاءَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلَّذِينَ مَعَهُمُ ٱلسَّبْعَةُ ٱلْجَامَاتُ، وَتَكَلَّمَ مَعِي قَائِلًا لِي: «هَلُمَّ فَأُرِيَكَ دَيْنُونَةَ ٱلزَّانِيَةِ ٱلْعَظِيمَةِ ٱلْجَالِسَةِ عَلَى ٱلْمِيَاهِ ٱلْكَثِيرَةِ،

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਪ੍ਤਕੰਸਧਾਰਿਣਾਂ ਸਪ੍ਤਦੂਤਾਨਾਮ੍ ਏਕ ਆਗਤ੍ਯ ਮਾਂ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍, ਅਤ੍ਰਾਗੱਛ, ਮੇਦਿਨ੍ਯਾ ਨਰਪਤਯੋ ਯਯਾ ਵੇਸ਼੍ਯਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ,

٢ 2 ٱلَّتِي زَنَى مَعَهَا مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، وَسَكِرَ سُكَّانُ ٱلْأَرْضِ مِنْ خَمْرِ زِنَاهَا».

ਯਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਮਦੇਨ ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਨਿਵਾਸਿਨੋ ਮੱਤਾ ਅਭਵਨ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਬਹੁਤੋਯੇਸ਼਼ੂਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾ ਮਹਾਵੇਸ਼੍ਯਾਯਾ ਦਣ੍ਡਮ੍ ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਾਮਿ|

٣ 3 فَمَضَى بِي بِٱلرُّوحِ إِلَى بَرِّيَّةٍ، فَرَأَيْتُ ٱمْرَأَةً جَالِسَةً عَلَى وَحْشٍ قِرْمِزِيٍّ مَمْلُوءٍ أَسْمَاءَ تَجْدِيفٍ، لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ.

ਤਤੋ (ਅ)ਹਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾਵਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤੇਨ ਦੂਤੇਨ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਨੀਤਸ੍ਤਤ੍ਰ ਨਿਨ੍ਦਾਨਾਮਭਿਃ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣੰ ਸਪ੍ਤਸ਼ਿਰੋਭਿ ਰ੍ਦਸ਼ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਗੈਸ਼੍ਚ ਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੰ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣੰ ਪਸ਼ੁਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾ ਯੋਸ਼਼ਿਦੇਕਾ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ|

٤ 4 وَٱلْمَرْأَةُ كَانَتْ مُتَسَرْبِلَةً بِأُرْجُوانٍ وَقِرْمِزٍ، وَمُتَحَلِّيَةً بِذَهَبٍ وَحِجَارَةٍ كَرِيمَةٍ وَلُؤْلُؤٍ، وَمَعَهَا كَأْسٌ مِنْ ذَهَبٍ فِي يَدِهَا مَمْلُوَّةٌ رَجَاسَاتٍ وَنَجَاسَاتِ زِنَاهَا،

ਸਾ ਨਾਰੀ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਰ੍ਣੰ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣਞ੍ਚ ਪਰਿੱਛਦੰ ਧਾਰਯਤਿ ਸ੍ਵਰ੍ਣਮਣਿਮੁਕ੍ਤਾਭਿਸ਼੍ਚ ਵਿਭੂਸ਼਼ਿਤਾਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਰੇ ਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹਦ੍ਰਵ੍ਯੈਃ ਸ੍ਵਵ੍ਯਭਿਚਾਰਜਾਤਮਲੈਸ਼੍ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣ ਏਕਃ ਸੁਵਰ੍ਣਮਯਃ ਕੰਸੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|

٥ 5 وَعَلَى جَبْهَتِهَا ٱسْمٌ مَكْتُوبٌ: «سِرٌّ. بَابِلُ ٱلْعَظِيمَةُ أُمُّ ٱلزَّوَانِي وَرَجَاسَاتِ ٱلْأَرْضِ».

ਤਸ੍ਯਾ ਭਾਲੇ ਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਵੇਸ਼੍ਯਾਨਾਂ ਘ੍ਰੁʼਣ੍ਯਕ੍ਰਿਯਾਣਾਞ੍ਚ ਮਾਤਾ ਮਹਾਬਾਬਿਲਿਤਿ ਨਾਮ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|

٦ 6 وَرَأَيْتُ ٱلْمَرْأَةَ سَكْرَى مِنْ دَمِ ٱلْقِدِّيسِينَ وَمِنْ دَمِ شُهَدَاءِ يَسُوعَ. فَتَعَجَّبْتُ لَمَّا رَأَيْتُهَا تَعَجُّبًا عَظِيمًا!

ਮਮ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਗੋਚਰਸ੍ਥਾ ਸਾ ਨਾਰੀ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨਾਂ ਰੁਧਿਰੇਣ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਰੁਧਿਰੇਣ ਚ ਮੱਤਾਸੀਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਤ੍ ਮਮਾਤਿਸ਼ਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਜ੍ਞਾਨੰ ਜਾਤੰ|

٧ 7 ثُمَّ قَالَ لِي ٱلْمَلَاكُ: «لِمَاذَا تَعَجَّبْتَ؟ أَنَا أَقُولُ لَكَ سِرَّ ٱلْمَرْأَةِ وَٱلْوَحْشِ ٱلْحَامِلِ لَهَا، ٱلَّذِي لَهُ ٱلسَّبْعَةُ ٱلرُّؤُوسِ وَٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ:

ਤਤਃ ਸ ਦੂਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਕੁਤਸ੍ਤਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਜ੍ਞਾਨੰ ਜਾਯਤੇ? ਅਸ੍ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਸ੍ਤਦ੍ਵਾਹਨਸ੍ਯ ਸਪ੍ਤਸ਼ਿਰੋਭਿ ਰ੍ਦਸ਼ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਗੈਸ਼੍ਚ ਯੁਕ੍ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼ੋਸ਼੍ਚ ਨਿਗੂਢਭਾਵਮ੍ ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|

٨ 8 ٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي رَأَيْتَ، كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ، وَهُوَ عَتِيدٌ أَنْ يَصْعَدَ مِنَ ٱلْهَاوِيَةِ وَيَمْضِيَ إِلَى ٱلْهَلَاكِ. وَسَيَتَعَجَّبُ ٱلسَّاكِنُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ لَيْسَتْ أَسْمَاؤُهُمْ مَكْتُوبَةً فِي سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ، حِينَمَا يَرَوْنَ ٱلْوَحْشَ أَنَّهُ كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ، مَعَ أَنَّهُ كَائِنٌ. (Abyssos g12)

ਤ੍ਵਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੋ (ਅ)ਸੌ ਪਸ਼ੁਰਾਸੀਤ੍ ਨੇਦਾਨੀਂ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਸਾਤਲਾਤ੍ ਤੇਨੋਦੇਤਵ੍ਯੰ ਵਿਨਾਸ਼ਸ਼੍ਚ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਃ| ਤਤੋ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਨਾਮਾਨਿ ਜਗਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਕਾਲਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਜੀਵਨਪੁਸ੍ਤਕੇ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਨ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਨਿਵਾਸਿਨੋ ਭੂਤਮ੍ ਅਵਰ੍ੱਤਮਾਨਮੁਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਞ੍ਚ ਤੰ ਪਸ਼ੁੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੰਸ੍ਯਨ੍ਤੇ| (Abyssos g12)

٩ 9 هُنَا ٱلذِّهْنُ ٱلَّذِي لَهُ حِكْمَةٌ! اَلسَّبْعَةُ ٱلرُّؤُوسِ هِيَ سَبْعَةُ جِبَالٍ عَلَيْهَا ٱلْمَرْأَةُ جَالِسَةً.

ਅਤ੍ਰ ਜ੍ਞਾਨਯੁਕ੍ਤਯਾ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵ੍ਯੰ| ਤਾਨਿ ਸਪ੍ਤਸ਼ਿਰਾਂਸਿ ਤਸ੍ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ ਉਪਵੇਸ਼ਨਸ੍ਥਾਨਸ੍ਵਰੂਪਾਃ ਸਪ੍ਤਗਿਰਯਃ ਸਪ੍ਤ ਰਾਜਾਨਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|

١٠ 10 وَسَبْعَةُ مُلُوكٍ: خَمْسَةٌ سَقَطُوا، وَوَاحِدٌ مَوْجُودٌ، وَٱلْآخَرُ لَمْ يَأْتِ بَعْدُ. وَمَتَى أَتَى يَنْبَغِي أَنْ يَبْقَى قَلِيلًا.

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਞ੍ਚ ਪਤਿਤਾ ਏਕਸ਼੍ਚ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸ਼੍ਚਾਦ੍ਯਾਪ੍ਯਨੁਪਸ੍ਥਿਤਃ ਸ ਯਦੋਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਦਾਪਿ ਤੇਨਾਲ੍ਪਕਾਲੰ ਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ|

١١ 11 وَٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ فَهُوَ ثَامِنٌ، وَهُوَ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ، وَيَمْضِي إِلَى ٱلْهَلَاكِ.

ਯਃ ਪਸ਼ੁਰਾਸੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਨ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਸ ਏਵਾਸ਼਼੍ਟਮਃ, ਸ ਸਪ੍ਤਾਨਾਮ੍ ਏਕੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ ਵਿਨਾਸ਼ੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚ|

١٢ 12 وَٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ هِيَ عَشَرَةُ مُلُوكٍ لَمْ يَأْخُذُوا مُلْكًا بَعْدُ، لَكِنَّهُمْ يَأْخُذُونَ سُلْطَانَهُمْ كَمُلُوكٍ سَاعَةً وَاحِدَةً مَعَ ٱلْوَحْشِ.

ਤ੍ਵਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਦਸ਼ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਗਾਣ੍ਯਪਿ ਦਸ਼ ਰਾਜਾਨਃ ਸਨ੍ਤਿਃ, ਅਦ੍ਯਾਪਿ ਤੈ ਰਾਜ੍ਯੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੁਹੂਰ੍ੱਤਮੇਕੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਸ਼ੁਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤੇ ਰਾਜਾਨ ਇਵ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|

١٣ 13 هَؤُلَاءِ لَهُمْ رَأْيٌ وَاحِدٌ، وَيُعْطُونَ ٱلْوَحْشَ قُدْرَتَهُمْ وَسُلْطَانَهُمْ.

ਤ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ੍ਵਕੀਯਸ਼ਕ੍ਤਿਪ੍ਰਭਾਵੌ ਪਸ਼ਵੇ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|

١٤ 14 هَؤُلَاءِ سَيُحَارِبُونَ ٱلْخَرُوفَ، وَٱلْخَرُوفُ يَغْلِبُهُمْ، لِأَنَّهُ رَبُّ ٱلْأَرْبَابِ وَمَلِكُ ٱلْمُلُوكِ، وَٱلَّذِينَ مَعَهُ مَدْعُوُّونَ وَمُخْتَارُونَ وَمُؤْمِنُونَ».

ਤੇ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੋਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਤਾਨ੍ ਜੇਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤਃ ਸ ਪ੍ਰਭੂਨਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਰਾਜ੍ਞਾਂ ਰਾਜਾ ਚਾਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨੋ (ਅ)ਪ੍ਯਾਹੂਤਾ ਅਭਿਰੁਚਿਤਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾਸ਼੍ਚ|

١٥ 15 ثُمَّ قَالَ لِيَ: «ٱلْمِيَاهُ ٱلَّتِي رَأَيْتَ حَيْثُ ٱلزَّانِيَةُ جَالِسَةٌ، هِيَ شُعُوبٌ وَجُمُوعٌ وَأُمَمٌ وَأَلْسِنَةٌ.

ਅਪਰੰ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਸਾ ਵੇਸ਼੍ਯਾ ਯਤ੍ਰੋਪਵਿਸ਼ਤਿ ਤਾਨਿ ਤੋਯਾਨਿ ਲੋਕਾ ਜਨਤਾ ਜਾਤਯੋ ਨਾਨਾਭਾਸ਼਼ਾਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|

١٦ 16 وَأَمَّا ٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ عَلَى ٱلْوَحْشِ فَهَؤُلَاءِ سَيُبْغِضُونَ ٱلزَّانِيَةَ، وَسَيَجْعَلُونَهَا خَرِبَةً وَعُرْيَانَةً، وَيَأْكُلُونَ لَحْمَهَا وَيُحْرِقُونَهَا بِٱلنَّارِ.

ਤ੍ਵਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਦਸ਼ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਗਾਣਿ ਪਸ਼ੁਸ਼੍ਚੇਮੇ ਤਾਂ ਵੇਸ਼੍ਯਾਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਦੀਨਾਂ ਨਗ੍ਨਾਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਮਾਂਸਾਨਿ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਵਹ੍ਨਿਨਾ ਤਾਂ ਦਾਹਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|

١٧ 17 لِأَنَّ ٱللهَ وَضَعَ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَصْنَعُوا رَأْيَهُ، وَأَنْ يَصْنَعُوا رَأْيًا وَاحِدًا، وَيُعْطُوا ٱلْوَحْشَ مُلْكَهُمْ حَتَّى تُكْمَلَ أَقْوَالُ ٱللهِ.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਸਿੱਧਿੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨੋਗਤੰ ਸਾਧਯਿਤੁਮ੍ ਏਕਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਪਸ਼ਵੇ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਰਾਜ੍ਯੰ ਦਾਤੁਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਾਂਸੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਿਤਾਨਿ|

١٨ 18 وَٱلْمَرْأَةُ ٱلَّتِي رَأَيْتَ هِيَ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ ٱلَّتِي لَهَا مُلْكٌ عَلَى مُلُوكِ ٱلْأَرْضِ».

ਅਪਰੰ ਤ੍ਵਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸਾ ਮਹਾਨਗਰੀ ਯਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਰਾਜ੍ਞਾਮ੍ ਉਪਰਿ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਕੁਰੁਤੇ|