رُؤيا 17
| ثُمَّ جَاءَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلَّذِينَ مَعَهُمُ ٱلسَّبْعَةُ ٱلْجَامَاتُ، وَتَكَلَّمَ مَعِي قَائِلًا لِي: «هَلُمَّ فَأُرِيَكَ دَيْنُونَةَ ٱلزَّانِيَةِ ٱلْعَظِيمَةِ ٱلْجَالِسَةِ عَلَى ٱلْمِيَاهِ ٱلْكَثِيرَةِ، | ١ 1 |
ज़ैन सत स्वर्गदूतन कां तैना सत कटोरे थिये, तैन मरां एइतां एक्के मीं सेइं ज़ोवं, “इरां एई, अवं तीं तैस बड़े वेश्यारी सज़ा हिराताईं, ज़ै बड़े पैन्न पुड़ बिशोरीए।
| ٱلَّتِي زَنَى مَعَهَا مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، وَسَكِرَ سُكَّانُ ٱلْأَرْضِ مِنْ خَمْرِ زِنَاهَا». | ٢ 2 |
ज़ैस सेइं धेरतलरे राज़ेईं बदमाशी की, ते धेरतली पुड़ रानेबाले तैसेरे बदमैशरे शराबी सेइं मसत भोरे थिये।”
| فَمَضَى بِي بِٱلرُّوحِ إِلَى بَرِّيَّةٍ، فَرَأَيْتُ ٱمْرَأَةً جَالِسَةً عَلَى وَحْشٍ قِرْمِزِيٍّ مَمْلُوءٍ أَسْمَاءَ تَجْدِيفٍ، لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ. | ٣ 3 |
तैखन आत्मा अवं अपने कैबू मां कियो ते स्वर्गदूते अवं सुनसान ठैरी मांजो नेव। तैड़ी मीं अक कुआन्श हैवाने पुड़ सुवार लाई, ज़ेसेरी सत क्रोड़ी ते दश शिंगाँ थियां, तैसेरे जान परमेशरेरी तुहीन केरनेरे नंव्वन सेइं ढकोरी थी।
| وَٱلْمَرْأَةُ كَانَتْ مُتَسَرْبِلَةً بِأُرْجُوانٍ وَقِرْمِزٍ، وَمُتَحَلِّيَةً بِذَهَبٍ وَحِجَارَةٍ كَرِيمَةٍ وَلُؤْلُؤٍ، وَمَعَهَا كَأْسٌ مِنْ ذَهَبٍ فِي يَدِهَا مَمْلُوَّةٌ رَجَاسَاتٍ وَنَجَاسَاتِ زِنَاهَا، | ٤ 4 |
तैस कुआन्शां बैंगनी ते लाल लिगड़ां लोरो थियां, ते सोन्नेरे ते कीमती मेनी ते मोतन सेइं सज़ोरी थी, ते तैसेरे हथ्थे मां अक सोन्नेरो कटोरो शराबी सेइं भेरतां थियो, ज़ै भिट्टे कम्मन ते बदमैशरे कम्मन हिराते।
| وَعَلَى جَبْهَتِهَا ٱسْمٌ مَكْتُوبٌ: «سِرٌّ. بَابِلُ ٱلْعَظِيمَةُ أُمُّ ٱلزَّوَانِي وَرَجَاسَاتِ ٱلْأَرْضِ». | ٥ 5 |
ते तैसेरे कुपाए पुड़ इन नवं लिखोरू थियूं, “भेद-बड़ो बाबेल धेरतलरी वेश्यां ते भिट्टी चीज़ां केरि अम्मा।”
| وَرَأَيْتُ ٱلْمَرْأَةَ سَكْرَى مِنْ دَمِ ٱلْقِدِّيسِينَ وَمِنْ دَمِ شُهَدَاءِ يَسُوعَ. فَتَعَجَّبْتُ لَمَّا رَأَيْتُهَا تَعَجُّبًا عَظِيمًا! | ٦ 6 |
ते मीं तै कुआन्श परमेशरेरे लोकां केरो खून ते यीशुएरे गुवाहां केरो खून पीने सेइं मसत भोती लाई, ते अवं तैन लेइतां हैरान भोव।
| ثُمَّ قَالَ لِي ٱلْمَلَاكُ: «لِمَاذَا تَعَجَّبْتَ؟ أَنَا أَقُولُ لَكَ سِرَّ ٱلْمَرْأَةِ وَٱلْوَحْشِ ٱلْحَامِلِ لَهَا، ٱلَّذِي لَهُ ٱلسَّبْعَةُ ٱلرُّؤُوسِ وَٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ: | ٧ 7 |
तैने स्वर्गदूते मीं सेइं ज़ोवं; “तू किजो हैरान भोव? अवं तीं सेइं इस कुआन्शरो, ते तैस हैवानेरो भेद ज़ोताईं, ज़ैस पुड़ तै सुवारे, ते ज़ेसेरी सत क्रोड़ी ते दश शिनगन।
| ٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي رَأَيْتَ، كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ، وَهُوَ عَتِيدٌ أَنْ يَصْعَدَ مِنَ ٱلْهَاوِيَةِ وَيَمْضِيَ إِلَى ٱلْهَلَاكِ. وَسَيَتَعَجَّبُ ٱلسَّاكِنُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ لَيْسَتْ أَسْمَاؤُهُمْ مَكْتُوبَةً فِي سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ، حِينَمَا يَرَوْنَ ٱلْوَحْشَ أَنَّهُ كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ، مَعَ أَنَّهُ كَائِنٌ. (Abyssos g12) | ٨ 8 |
ज़ै हैवान तीं लाव, ई पेइलो थियो, पन हुनी नईं रानो, ते अथाह कुण्डेरां निसेलो ते परमेशर तैस पूरे तरीके सेइं नाश केरेलो, ते ज़ैना लोक इस दुनियाई मां ज़ींने लोरेन ज़ैन केरां नंव्वां परमेशरे दुनिया बनाने करां पेइले ज़िन्दगरे किताबी मां नईं लिखोरां, तैना इस हैवान हेरतां हैरान भोले, ई हैवान पेइलो ज़ींतो थियो ते हुनी ज़ींतो नईं पन फिरी एज्जेलो। (Abyssos g12)
| هُنَا ٱلذِّهْنُ ٱلَّذِي لَهُ حِكْمَةٌ! اَلسَّبْعَةُ ٱلرُّؤُوسِ هِيَ سَبْعَةُ جِبَالٍ عَلَيْهَا ٱلْمَرْأَةُ جَالِسَةً. | ٩ 9 |
इन समझ़नेरे लेइ ज्ञानी मन ज़रूरीए, तैना सत पहाड़न, ज़ैन पुड़ तै कुआन्श राज़ केरतीए।
| وَسَبْعَةُ مُلُوكٍ: خَمْسَةٌ سَقَطُوا، وَوَاحِدٌ مَوْجُودٌ، وَٱلْآخَرُ لَمْ يَأْتِ بَعْدُ. وَمَتَى أَتَى يَنْبَغِي أَنْ يَبْقَى قَلِيلًا. | ١٠ 10 |
ते तैना सत राज़े भी आन, पंच़ त मेरि जोरेन, ते अक हेजू ए; ते अक आखरी हेजू नईं ओरो, पन ज़ैखन तै एज्जेलो त थोड़े च़िरेरे लेइ राज़ केरेलो।
| وَٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي كَانَ وَلَيْسَ ٱلْآنَ فَهُوَ ثَامِنٌ، وَهُوَ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ، وَيَمْضِي إِلَى ٱلْهَلَاكِ. | ١١ 11 |
ते ज़ै हैवान पेइलो थियो, ते हुना नईं, तै एप्पू अठोवं राज़ोए; ते तैन सत्तन मरां पैदा भोव, ते आखरी मां तैस राज़े हमेशारी सज़ा मैलेली।
| وَٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ هِيَ عَشَرَةُ مُلُوكٍ لَمْ يَأْخُذُوا مُلْكًا بَعْدُ، لَكِنَّهُمْ يَأْخُذُونَ سُلْطَانَهُمْ كَمُلُوكٍ سَاعَةً وَاحِدَةً مَعَ ٱلْوَحْشِ. | ١٢ 12 |
ते ज़ैना दश शिन्गाँ तीं पेइलां लां, तैना दश राज़ेन, ज़ैनेईं हेजू तगर राज़ शुरू नईं कियोरू। तैन दश राज़न हैवाने सेइं साथी राज़ केरनेरो अधिकार दित्तो जेव, पन तैन राज़ केरनेरे लेइ थोड़ो वक्त दित्तो।
| هَؤُلَاءِ لَهُمْ رَأْيٌ وَاحِدٌ، وَيُعْطُونَ ٱلْوَحْشَ قُدْرَتَهُمْ وَسُلْطَانَهُمْ. | ١٣ 13 |
इना सब अक मन भोले, ते तैना अपनि-अपनि शक्ति ते अधिकार तैस हैवान देले।
| هَؤُلَاءِ سَيُحَارِبُونَ ٱلْخَرُوفَ، وَٱلْخَرُوفُ يَغْلِبُهُمْ، لِأَنَّهُ رَبُّ ٱلْأَرْبَابِ وَمَلِكُ ٱلْمُلُوكِ، وَٱلَّذِينَ مَعَهُ مَدْعُوُّونَ وَمُخْتَارُونَ وَمُؤْمِنُونَ». | ١٤ 14 |
इना गबड़े सेइं लड़ेले, ते गबड़ू तैन पुड़ ज़ींत हासिल केरेलू; किजोकि तै राज़ां केरो राज़ो ते प्रभुं केरो प्रभु आए। तैस पत्ती च़लने बाले तैना आन ज़ैना परमेशरे कुजोरेन ते च़ुनोरेन, ते ज़ैना तैस सेइं साथी ईमानदार आन।”
| ثُمَّ قَالَ لِيَ: «ٱلْمِيَاهُ ٱلَّتِي رَأَيْتَ حَيْثُ ٱلزَّانِيَةُ جَالِسَةٌ، هِيَ شُعُوبٌ وَجُمُوعٌ وَأُمَمٌ وَأَلْسِنَةٌ. | ١٥ 15 |
फिरी तैने स्वर्गदूते मीं सेइं ज़ोवं, “कि ज़ैन पानी तीं पेइलू लोरो थियूं, ज़ैस पुड़ तै वेश्या बिशोरी थी, ए दुनियारे सारे कौमन हिराती, ज़ैना बड़े मुलखन मरां ते भाषान मरां आन।
| وَأَمَّا ٱلْعَشَرَةُ ٱلْقُرُونِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ عَلَى ٱلْوَحْشِ فَهَؤُلَاءِ سَيُبْغِضُونَ ٱلزَّانِيَةَ، وَسَيَجْعَلُونَهَا خَرِبَةً وَعُرْيَانَةً، وَيَأْكُلُونَ لَحْمَهَا وَيُحْرِقُونَهَا بِٱلنَّارِ. | ١٦ 16 |
तै वक्त एज्जेलो ज़ेइस हैवान दश राज़न सेइं ज़ैना तैस सेइं साथी आन, तैस वेश्याई सेइं बैर रखेले, तैना तैस पुड़ हमलो केरेले ते तैस नग्गी केरेले तैसेरू किछ मास खाले, ते बाकी फुकेले।
| لِأَنَّ ٱللهَ وَضَعَ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَصْنَعُوا رَأْيَهُ، وَأَنْ يَصْنَعُوا رَأْيًا وَاحِدًا، وَيُعْطُوا ٱلْوَحْشَ مُلْكَهُمْ حَتَّى تُكْمَلَ أَقْوَالُ ٱللهِ. | ١٧ 17 |
किजोकि परमेशर तैन केरे मन्न मां इन छ़डेलो, कि तैना तैसेरी मर्ज़ी पूरी केरेले; ते ज़ांतगर परमेशरेरू वचन पूरू न भोए, तांतगर अक मन भोइतां अपनू राज़ हैवाने देन।
| وَٱلْمَرْأَةُ ٱلَّتِي رَأَيْتَ هِيَ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ ٱلَّتِي لَهَا مُلْكٌ عَلَى مُلُوكِ ٱلْأَرْضِ». | ١٨ 18 |
ते तै कुआन्श, ज़ै तीं लोरीए तैन बड्डू नगरे, ज़ैन धेरतलरे राज़न पुड़ राज़ केरते।”
