رُؤيا 11

١ 1 ثُمَّ أُعْطِيتُ قَصَبَةً شِبْهَ عَصًا، وَوَقَفَ ٱلْمَلَاكُ قَائِلًا لِي: «قُمْ وَقِسْ هَيْكَلَ ٱللهِ وَٱلْمَذْبَحَ وَٱلسَّاجِدِينَ فِيهِ.

அநந்தரம்’ பரிமாணத³ண்ட³வத்³ ஏகோ நலோ மஹ்யமதா³யி, ஸ ச தூ³த உபதிஷ்ட²ந் மாம் அவத³த், உத்தா²யேஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ வேதீ³ம்’ தத்ரத்யஸேவகாம்’ஸ்²ச மிமீஷ்வ|

٢ 2 وَأَمَّا ٱلدَّارُ ٱلَّتِي هِيَ خَارِجَ ٱلْهَيْكَلِ، فَٱطْرَحْهَا خَارِجًا وَلَا تَقِسْهَا، لِأَنَّهَا قَدْ أُعْطِيَتْ لِلْأُمَمِ، وَسَيَدُوسُونَ ٱلْمَدِينَةَ ٱلْمُقَدَّسَةَ ٱثْنَيْنِ وَأَرْبَعِينَ شَهْرًا.

கிந்து மந்தி³ரஸ்ய ப³ஹி​: ப்ராங்க³ணம்’ த்யஜ ந மிமீஷ்வ யதஸ்தத்³ அந்யஜாதீயேப்⁴யோ த³த்தம்’, பவித்ரம்’ நக³ரஞ்ச த்³விசத்வாரிம்’ஸ²ந்மாஸாந் யாவத் தேஷாம்’ சரணை ர்மர்த்³தி³ஷ்யதே|

٣ 3 وَسَأُعْطِي لِشَاهِدَيَّ، فَيَتَنَبَّآنِ أَلْفًا وَمِئَتَيْنِ وَسِتِّينَ يَوْمًا، لَابِسَيْنِ مُسُوحًا».

பஸ்²சாத் மம த்³வாப்⁴யாம்’ ஸாக்ஷிப்⁴யாம்’ மயா ஸாமர்த்²யம்’ தா³யிஷ்யதே தாவுஷ்ட்ரலோமஜவஸ்த்ரபரிஹிதௌ ஷஷ்ட்²யதி⁴கத்³விஸ²தாதி⁴கஸஹஸ்ரதி³நாநி யாவத்³ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யாநி வதி³ஷ்யத​: |

٤ 4 هَذَانِ هُمَا ٱلزَّيْتُونَتَانِ وَٱلْمَنَارَتَانِ ٱلْقَائِمَتَانِ أَمَامَ رَبِّ ٱلْأَرْضِ.

தாவேவ ஜக³தீ³ஸ்²வரஸ்யாந்திகே திஷ்ட²ந்தௌ ஜிதவ்ரு’க்ஷௌ தீ³பவ்ரு’க்ஷௌ ச|

٥ 5 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يُرِيدُ أَنْ يُؤْذِيَهُمَا، تَخْرُجُ نَارٌ مِنْ فَمِهِمَا وَتَأْكُلُ أَعْدَاءَهُمَا. وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يُرِيدُ أَنْ يُؤْذِيَهُمَا، فَهَكَذَا لَا بُدَّ أَنَّهُ يُقْتَلُ.

யதி³ கேசித் தௌ ஹிம்’ஸிதும்’ சேஷ்டந்தே தர்ஹி தயோ ர்வத³நாப்⁴யாம் அக்³நி ர்நிர்க³த்ய தயோ​: ஸ²த்ரூந் ப⁴ஸ்மீகரிஷ்யதி| ய​: கஸ்²சித் தௌ ஹிம்’ஸிதும்’ சேஷ்டதே தேநைவமேவ விநஷ்டவ்யம்’|

٦ 6 هَذَانِ لَهُمَا ٱلسُّلْطَانُ أَنْ يُغْلِقَا ٱلسَّمَاءَ حَتَّى لَا تُمْطِرَ مَطَرًا فِي أَيَّامِ نُبُوَّتِهِمَا، وَلَهُمَا سُلْطَانٌ عَلَى ٱلْمِيَاهِ أَنْ يُحَوِّلَاهَا إِلَى دَمٍ، وَأَنْ يَضْرِبَا ٱلْأَرْضَ بِكُلِّ ضَرْبَةٍ كُلَّمَا أَرَادَا.

தயோ ர்ப⁴விஷ்யத்³வாக்யகத²நதி³நேஷு யதா² வ்ரு’ஷ்டி ர்ந ஜாயதே ததா² க³க³நம்’ ரோத்³து⁴ம்’ தயோ​: ஸாமர்த்²யம் அஸ்தி, அபரம்’ தோயாநி ஸோ²ணிதரூபாணி கர்த்தும்’ நிஜாபி⁴லாஷாத் முஹுர்முஹு​: ஸர்வ்வவித⁴த³ண்டை³​: ப்ரு’தி²வீம் ஆஹந்துஞ்ச தயோ​: ஸாமர்த்²யமஸ்தி|

٧ 7 وَمَتَى تَمَّمَا شَهَادَتَهُمَا، فَٱلْوَحْشُ ٱلصَّاعِدُ مِنَ ٱلْهَاوِيَةِ سَيَصْنَعُ مَعَهُمَا حَرْبًا وَيَغْلِبُهُمَا وَيَقْتُلُهُمَا. (Abyssos g12)

அபரம்’ தயோ​: ஸாக்ஷ்யே ஸமாப்தே ஸதி ரஸாதலாத்³ யேநோத்தி²தவ்யம்’ ஸ பஸு²ஸ்தாப்⁴யாம்’ ஸஹ யுத்³த்⁴வா தௌ ஜேஷ்யதி ஹநிஷ்யதி ச| (Abyssos g12)

٨ 8 وَتَكُونُ جُثَّتَاهُمَا عَلَى شَارِعِ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْعَظِيمَةِ ٱلَّتِي تُدْعَى رُوحِيًّا سَدُومَ وَمِصْرَ، حَيْثُ صُلِبَ رَبُّنَا أَيْضًا.

ததஸ்தயோ​: ப்ரபு⁴ரபி யஸ்யாம்’ மஹாபுர்ய்யாம்’ க்ருஸே² ஹதோ (அ)ர்த²தோ யஸ்யா​: பாரமார்தி²கநாமநீ ஸிதோ³மம்’ மிஸரஸ்²சேதி தஸ்யா மஹாபுர்ய்யாம்’​: ஸந்நிவேஸே² தயோ​: குணபே ஸ்தா²ஸ்யத​: |

٩ 9 وَيَنْظُرُ أُنَاسٌ مِنَ ٱلشُّعُوبِ وَٱلْقَبَائِلِ وَٱلْأَلْسِنَةِ وَٱلْأُمَمِ جُثَّتَيْهِمَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَنِصْفًا، وَلَا يَدَعُونَ جُثَّتَيْهِمَا تُوضَعَانِ فِي قُبُورٍ.

ததோ நாநாஜாதீயா நாநாவம்’ஸீ²யா நாநாபா⁴ஷாவாதி³நோ நாநாதே³ஸீ²யாஸ்²ச ப³ஹவோ மாநவா​: ஸார்த்³த⁴தி³நத்ரயம்’ தயோ​: குணபே நிரீக்ஷிஷ்யந்தே, தயோ​: குணபயோ​: ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பநம்’ நாநுஜ்ஞாஸ்யந்தி|

١٠ 10 وَيَشْمَتُ بِهِمَا ٱلسَّاكِنُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ وَيَتَهَلَّلُونَ، وَيُرْسِلُونَ هَدَايَا بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ لِأَنَّ هَذَيْنِ ٱلنَّبِيَّيْنِ كَانَا قَدْ عَذَّبَا ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

ப்ரு’தி²வீநிவாஸிநஸ்²ச தயோ ர்ஹேதோராநந்தி³ஷ்யந்தி ஸுக²போ⁴க³ம்’ குர்வ்வந்த​: பரஸ்பரம்’ தா³நாநி ப்ரேஷயிஷ்யந்தி ச யதஸ்தாப்⁴யாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ப்⁴யாம்’ ப்ரு’தி²வீநிவாஸிநோ யாதநாம்’ ப்ராப்தா​: |

١١ 11 ثُمَّ بَعْدَ ٱلثَّلَاثَةِ ٱلْأَيَّامِ وَٱلنِّصْفِ، دَخَلَ فِيهِمَا رُوحُ حَيَاةٍ مِنَ ٱللهِ، فَوَقَفَا عَلَى أَرْجُلِهِمَا. وَوَقَعَ خَوْفٌ عَظِيمٌ عَلَى ٱلَّذِينَ كَانُوا يَنْظُرُونَهُمَا.

தஸ்மாத் ஸார்த்³த⁴தி³நத்ரயாத் பரம் ஈஸ்²வராத் ஜீவநதா³யக ஆத்மநி தௌ ப்ரவிஷ்டே தௌ சரணைருத³திஷ்ட²தாம்’, தேந யாவந்தஸ்தாவபஸ்²யந் தே (அ)தீவ த்ராஸயுக்தா அப⁴வந்|

١٢ 12 وَسَمِعُوا صَوْتًا عَظِيمًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا لَهُمَا: «ٱصْعَدَا إِلَى هَهُنَا». فَصَعِدَا إِلَى ٱلسَّمَاءِ فِي ٱلسَّحَابَةِ، وَنَظَرَهُمَا أَعْدَاؤُهُمَا.

தத​: பரம்’ தௌ ஸ்வர்கா³த்³ உச்சைரித³ம்’ கத²யந்தம்’ ரவம் அஸ்²ரு’ணுதாம்’ யுவாம்’ ஸ்தா²நம் ஏதத்³ ஆரோஹதாம்’ ததஸ்தயோ​: ஸ²த்ருஷு நிரீக்ஷமாணேஷு தௌ மேகே⁴ந ஸ்வர்க³ம் ஆரூட⁴வந்தௌ|

١٣ 13 وَفِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ حَدَثَتْ زَلْزَلَةٌ عَظِيمَةٌ، فَسَقَطَ عُشْرُ ٱلْمَدِينَةِ، وَقُتِلَ بِٱلزَّلْزَلَةِ أَسْمَاءٌ مِنَ ٱلنَّاسِ: سَبْعَةُ آلَافٍ. وَصَارَ ٱلْبَاقُونَ فِي رَعْبَةٍ، وَأَعْطَوْا مَجْدًا لِإِلَهِ ٱلسَّمَاءِ.

தத்³த³ண்டே³ மஹாபூ⁴மிகம்பே ஜாதே புர்ய்யா த³ஸ²மாம்’ஸ²​: பதித​: ஸப்தஸஹஸ்ராணி மாநுஷாஸ்²ச தேந பூ⁴மிகம்பேந ஹதா​: , அவஸி²ஷ்டாஸ்²ச ப⁴யம்’ க³த்வா ஸ்வர்கீ³யேஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாம் அகீர்த்தயந்|

١٤ 14 ٱلْوَيْلُ ٱلثَّانِي مَضَى، وَهُوَذَا ٱلْوَيْلُ ٱلثَّالِثُ يَأْتِي سَرِيعًا.

த்³விதீய​: ஸந்தாபோ க³த​: பஸ்²ய த்ரு’தீய​: ஸந்தாபஸ்தூர்ணம் ஆக³ச்ச²தி|

١٥ 15 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلسَّابِعُ، فَحَدَثَتْ أَصْوَاتٌ عَظِيمَةٌ فِي ٱلسَّمَاءِ قَائِلَةً: «قَدْ صَارَتْ مَمَالِكُ ٱلْعَالَمِ لِرَبِّنَا وَمَسِيحِهِ، فَسَيَمْلِكُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ». (aiōn g165)

அநந்தரம்’ ஸப்ததூ³தேந தூர்ய்யாம்’ வாதி³தாயாம்’ ஸ்வர்க³ உச்சை​: ஸ்வரைர்வாகி³யம்’ கீர்த்திதா, ராஜத்வம்’ ஜக³தோ யத்³யத்³ ராஜ்யம்’ தத³து⁴நாப⁴வத்| அஸ்மத்ப்ரபோ⁴ஸ்ததீ³யாபி⁴ஷிக்தஸ்ய தாரகஸ்ய ச| தேந சாநந்தகாலீயம்’ ராஜத்வம்’ ப்ரகரிஷ்யதே|| (aiōn g165)

١٦ 16 وَٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ شَيْخًا ٱلْجَالِسُونَ أَمَامَ ٱللهِ عَلَى عُرُوشِهِمْ، خَرُّوا عَلَى وُجُوهِهِمْ وَسَجَدُوا لِلهِ،

அபரம் ஈஸ்²வரஸ்யாந்திகே ஸ்வகீயஸிம்’ஹாஸநேஷூபவிஷ்டாஸ்²சதுர்விம்’ஸ²திப்ராசீநா பு⁴வி ந்யங்பூ⁴கா² பூ⁴த்வேஸ்²வரம்’ ப்ரணம்யாவத³ந்,

١٧ 17 قَائِلِينَ: «نَشْكُرُكَ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ ٱلْإِلَهُ ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ، ٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، لِأَنَّكَ أَخَذْتَ قُدْرَتَكَ ٱلْعَظِيمَةَ وَمَلَكْتَ.

ஹே பூ⁴த வர்த்தமாநாபி ப⁴விஷ்யம்’ஸ்²ச பரேஸ்²வர| ஹே ஸர்வ்வஸ²க்திமந் ஸ்வாமிந் வயம்’ தே குர்ம்மஹே ஸ்தவம்’| யத் த்வயா க்ரியதே ராஜ்யம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தே மஹாப³லம்’|

١٨ 18 وَغَضِبَتِ ٱلْأُمَمُ، فَأَتَى غَضَبُكَ وَزَمَانُ ٱلْأَمْوَاتِ لِيُدَانُوا، وَلِتُعْطَى ٱلْأُجْرَةُ لِعَبِيدِكَ ٱلْأَنْبِيَاءِ وَٱلْقِدِّيسِينَ وَٱلْخَائِفِينَ ٱسْمَكَ، ٱلصِّغَارِ وَٱلْكِبَارِ، وَلِيُهْلَكَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يُهْلِكُونَ ٱلْأَرْضَ».

விஜாதீயேஷு குப்யத்ஸு ப்ராது³ர்பூ⁴தா தவ க்ருதா⁴| ம்ரு’தாநாமபி காலோ (அ)ஸௌ விசாரோ ப⁴விதா யதா³| ப்⁴ரு’த்யாஸ்²ச தவ யாவந்தோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ஸாத⁴வ​: | யே ச க்ஷுத்³ரா மஹாந்தோ வா நாமதஸ்தே ஹி பி³ப்⁴யதி| யதா³ ஸர்வ்வேப்⁴ய ஏதேப்⁴யோ வேதநம்’ விதரிஷ்யதே| க³ந்தவ்யஸ்²ச யதா³ நாஸோ² வஸுதா⁴யா விநாஸ²கை​: ||

١٩ 19 وَٱنْفَتَحَ هَيْكَلُ ٱللهِ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَظَهَرَ تَابُوتُ عَهْدِهِ فِي هَيْكَلِهِ، وَحَدَثَتْ بُرُوقٌ وَأَصْوَاتٌ وَرُعُودٌ وَزَلْزَلَةٌ وَبَرَدٌ عَظِيمٌ.

அநந்தரம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸ்வர்க³ஸ்த²மந்தி³ரஸ்ய த்³வாரம்’ முக்தம்’ தந்மந்தி³ரமத்⁴யே ச நியமமஞ்ஜூஷா த்³ரு’ஸ்²யாப⁴வத், தேந தடி³தோ ரவா​: ஸ்தநிதாநி பூ⁴மிகம்போ கு³ருதரஸி²லாவ்ரு’ஷ்டிஸ்²சைதாநி ஸமப⁴வந்|