رُؤيا 11

١ 1 ثُمَّ أُعْطِيتُ قَصَبَةً شِبْهَ عَصًا، وَوَقَفَ ٱلْمَلَاكُ قَائِلًا لِي: «قُمْ وَقِسْ هَيْكَلَ ٱللهِ وَٱلْمَذْبَحَ وَٱلسَّاجِدِينَ فِيهِ.

ଅନନ୍ତରଂ ପରିମାଣଦଣ୍ଡୱଦ୍ ଏକୋ ନଲୋ ମହ୍ୟମଦାଯି, ସ ଚ ଦୂତ ଉପତିଷ୍ଠନ୍ ମାମ୍ ଅୱଦତ୍, ଉତ୍ଥାଯେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନ୍ଦିରଂ ୱେଦୀଂ ତତ୍ରତ୍ୟସେୱକାଂଶ୍ଚ ମିମୀଷ୍ୱ|

٢ 2 وَأَمَّا ٱلدَّارُ ٱلَّتِي هِيَ خَارِجَ ٱلْهَيْكَلِ، فَٱطْرَحْهَا خَارِجًا وَلَا تَقِسْهَا، لِأَنَّهَا قَدْ أُعْطِيَتْ لِلْأُمَمِ، وَسَيَدُوسُونَ ٱلْمَدِينَةَ ٱلْمُقَدَّسَةَ ٱثْنَيْنِ وَأَرْبَعِينَ شَهْرًا.

କିନ୍ତୁ ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ବହିଃପ୍ରାଙ୍ଗଣଂ ତ୍ୟଜ ନ ମିମୀଷ୍ୱ ଯତସ୍ତଦ୍ ଅନ୍ୟଜାତୀଯେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତଂ, ପୱିତ୍ରଂ ନଗରଞ୍ଚ ଦ୍ୱିଚତ୍ୱାରିଂଶନ୍ମାସାନ୍ ଯାୱତ୍ ତେଷାଂ ଚରଣୈ ର୍ମର୍ଦ୍ଦିଷ୍ୟତେ|

٣ 3 وَسَأُعْطِي لِشَاهِدَيَّ، فَيَتَنَبَّآنِ أَلْفًا وَمِئَتَيْنِ وَسِتِّينَ يَوْمًا، لَابِسَيْنِ مُسُوحًا».

ପଶ୍ଚାତ୍ ମମ ଦ୍ୱାଭ୍ୟାଂ ସାକ୍ଷିଭ୍ୟାଂ ମଯା ସାମର୍ଥ୍ୟଂ ଦାଯିଷ୍ୟତେ ତାୱୁଷ୍ଟ୍ରଲୋମଜୱସ୍ତ୍ରପରିହିତୌ ଷଷ୍ଠ୍ୟଧିକଦ୍ୱିଶତାଧିକସହସ୍ରଦିନାନି ଯାୱଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟାନି ୱଦିଷ୍ୟତଃ|

٤ 4 هَذَانِ هُمَا ٱلزَّيْتُونَتَانِ وَٱلْمَنَارَتَانِ ٱلْقَائِمَتَانِ أَمَامَ رَبِّ ٱلْأَرْضِ.

ତାୱେୱ ଜଗଦୀଶ୍ୱରସ୍ୟାନ୍ତିକେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୌ ଜିତୱୃକ୍ଷୌ ଦୀପୱୃକ୍ଷୌ ଚ|

٥ 5 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يُرِيدُ أَنْ يُؤْذِيَهُمَا، تَخْرُجُ نَارٌ مِنْ فَمِهِمَا وَتَأْكُلُ أَعْدَاءَهُمَا. وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يُرِيدُ أَنْ يُؤْذِيَهُمَا، فَهَكَذَا لَا بُدَّ أَنَّهُ يُقْتَلُ.

ଯଦି କେଚିତ୍ ତୌ ହିଂସିତୁଂ ଚେଷ୍ଟନ୍ତେ ତର୍ହି ତଯୋ ର୍ୱଦନାଭ୍ୟାମ୍ ଅଗ୍ନି ର୍ନିର୍ଗତ୍ୟ ତଯୋଃ ଶତ୍ରୂନ୍ ଭସ୍ମୀକରିଷ୍ୟତି| ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ତୌ ହିଂସିତୁଂ ଚେଷ୍ଟତେ ତେନୈୱମେୱ ୱିନଷ୍ଟୱ୍ୟଂ|

٦ 6 هَذَانِ لَهُمَا ٱلسُّلْطَانُ أَنْ يُغْلِقَا ٱلسَّمَاءَ حَتَّى لَا تُمْطِرَ مَطَرًا فِي أَيَّامِ نُبُوَّتِهِمَا، وَلَهُمَا سُلْطَانٌ عَلَى ٱلْمِيَاهِ أَنْ يُحَوِّلَاهَا إِلَى دَمٍ، وَأَنْ يَضْرِبَا ٱلْأَرْضَ بِكُلِّ ضَرْبَةٍ كُلَّمَا أَرَادَا.

ତଯୋ ର୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟକଥନଦିନେଷୁ ଯଥା ୱୃଷ୍ଟି ର୍ନ ଜାଯତେ ତଥା ଗଗନଂ ରୋଦ୍ଧୁଂ ତଯୋଃ ସାମର୍ଥ୍ୟମ୍ ଅସ୍ତି, ଅପରଂ ତୋଯାନି ଶୋଣିତରୂପାଣି କର୍ତ୍ତୁଂ ନିଜାଭିଲାଷାତ୍ ମୁହୁର୍ମୁହୁଃ ସର୍ୱ୍ୱୱିଧଦଣ୍ଡୈଃ ପୃଥିୱୀମ୍ ଆହନ୍ତୁଞ୍ଚ ତଯୋଃ ସାମର୍ଥ୍ୟମସ୍ତି|

٧ 7 وَمَتَى تَمَّمَا شَهَادَتَهُمَا، فَٱلْوَحْشُ ٱلصَّاعِدُ مِنَ ٱلْهَاوِيَةِ سَيَصْنَعُ مَعَهُمَا حَرْبًا وَيَغْلِبُهُمَا وَيَقْتُلُهُمَا. (Abyssos g12)

ଅପରଂ ତଯୋଃ ସାକ୍ଷ୍ୟେ ସମାପ୍ତେ ସତି ରସାତଲାଦ୍ ଯେନୋତ୍ଥିତୱ୍ୟଂ ସ ପଶୁସ୍ତାଭ୍ୟାଂ ସହ ଯୁଦ୍ଧ୍ୱା ତୌ ଜେଷ୍ୟତି ହନିଷ୍ୟତି ଚ| (Abyssos g12)

٨ 8 وَتَكُونُ جُثَّتَاهُمَا عَلَى شَارِعِ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْعَظِيمَةِ ٱلَّتِي تُدْعَى رُوحِيًّا سَدُومَ وَمِصْرَ، حَيْثُ صُلِبَ رَبُّنَا أَيْضًا.

ତତସ୍ତଯୋଃ ପ୍ରଭୁରପି ଯସ୍ୟାଂ ମହାପୁର୍ୟ୍ୟାଂ କ୍ରୁଶେ ହତୋ ଽର୍ଥତୋ ଯସ୍ୟାଃ ପାରମାର୍ଥିକନାମନୀ ସିଦୋମଂ ମିସରଶ୍ଚେତି ତସ୍ୟା ମହାପୁର୍ୟ୍ୟାଂଃ ସନ୍ନିୱେଶେ ତଯୋଃ କୁଣପେ ସ୍ଥାସ୍ୟତଃ|

٩ 9 وَيَنْظُرُ أُنَاسٌ مِنَ ٱلشُّعُوبِ وَٱلْقَبَائِلِ وَٱلْأَلْسِنَةِ وَٱلْأُمَمِ جُثَّتَيْهِمَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَنِصْفًا، وَلَا يَدَعُونَ جُثَّتَيْهِمَا تُوضَعَانِ فِي قُبُورٍ.

ତତୋ ନାନାଜାତୀଯା ନାନାୱଂଶୀଯା ନାନାଭାଷାୱାଦିନୋ ନାନାଦେଶୀଯାଶ୍ଚ ବହୱୋ ମାନୱାଃ ସାର୍ଦ୍ଧଦିନତ୍ରଯଂ ତଯୋଃ କୁଣପେ ନିରୀକ୍ଷିଷ୍ୟନ୍ତେ, ତଯୋଃ କୁଣପଯୋଃ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପନଂ ନାନୁଜ୍ଞାସ୍ୟନ୍ତି|

١٠ 10 وَيَشْمَتُ بِهِمَا ٱلسَّاكِنُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ وَيَتَهَلَّلُونَ، وَيُرْسِلُونَ هَدَايَا بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ لِأَنَّ هَذَيْنِ ٱلنَّبِيَّيْنِ كَانَا قَدْ عَذَّبَا ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

ପୃଥିୱୀନିୱାସିନଶ୍ଚ ତଯୋ ର୍ହେତୋରାନନ୍ଦିଷ୍ୟନ୍ତି ସୁଖଭୋଗଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତଃ ପରସ୍ପରଂ ଦାନାନି ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ ଯତସ୍ତାଭ୍ୟାଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଭ୍ୟାଂ ପୃଥିୱୀନିୱାସିନୋ ଯାତନାଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|

١١ 11 ثُمَّ بَعْدَ ٱلثَّلَاثَةِ ٱلْأَيَّامِ وَٱلنِّصْفِ، دَخَلَ فِيهِمَا رُوحُ حَيَاةٍ مِنَ ٱللهِ، فَوَقَفَا عَلَى أَرْجُلِهِمَا. وَوَقَعَ خَوْفٌ عَظِيمٌ عَلَى ٱلَّذِينَ كَانُوا يَنْظُرُونَهُمَا.

ତସ୍ମାତ୍ ସାର୍ଦ୍ଧଦିନତ୍ରଯାତ୍ ପରମ୍ ଈଶ୍ୱରାତ୍ ଜୀୱନଦାଯକ ଆତ୍ମନି ତୌ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ ତୌ ଚରଣୈରୁଦତିଷ୍ଠତାଂ, ତେନ ଯାୱନ୍ତସ୍ତାୱପଶ୍ୟନ୍ ତେ ଽତୀୱ ତ୍ରାସଯୁକ୍ତା ଅଭୱନ୍|

١٢ 12 وَسَمِعُوا صَوْتًا عَظِيمًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا لَهُمَا: «ٱصْعَدَا إِلَى هَهُنَا». فَصَعِدَا إِلَى ٱلسَّمَاءِ فِي ٱلسَّحَابَةِ، وَنَظَرَهُمَا أَعْدَاؤُهُمَا.

ତତଃ ପରଂ ତୌ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଉଚ୍ଚୈରିଦଂ କଥଯନ୍ତଂ ରୱମ୍ ଅଶୃଣୁତାଂ ଯୁୱାଂ ସ୍ଥାନମ୍ ଏତଦ୍ ଆରୋହତାଂ ତତସ୍ତଯୋଃ ଶତ୍ରୁଷୁ ନିରୀକ୍ଷମାଣେଷୁ ତୌ ମେଘେନ ସ୍ୱର୍ଗମ୍ ଆରୂଢୱନ୍ତୌ|

١٣ 13 وَفِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ حَدَثَتْ زَلْزَلَةٌ عَظِيمَةٌ، فَسَقَطَ عُشْرُ ٱلْمَدِينَةِ، وَقُتِلَ بِٱلزَّلْزَلَةِ أَسْمَاءٌ مِنَ ٱلنَّاسِ: سَبْعَةُ آلَافٍ. وَصَارَ ٱلْبَاقُونَ فِي رَعْبَةٍ، وَأَعْطَوْا مَجْدًا لِإِلَهِ ٱلسَّمَاءِ.

ତଦ୍ଦଣ୍ଡେ ମହାଭୂମିକମ୍ପେ ଜାତେ ପୁର୍ୟ୍ୟା ଦଶମାଂଶଃ ପତିତଃ ସପ୍ତସହସ୍ରାଣି ମାନୁଷାଶ୍ଚ ତେନ ଭୂମିକମ୍ପେନ ହତାଃ, ଅୱଶିଷ୍ଟାଶ୍ଚ ଭଯଂ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗୀଯେଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରଶଂସାମ୍ ଅକୀର୍ତ୍ତଯନ୍|

١٤ 14 ٱلْوَيْلُ ٱلثَّانِي مَضَى، وَهُوَذَا ٱلْوَيْلُ ٱلثَّالِثُ يَأْتِي سَرِيعًا.

ଦ୍ୱିତୀଯଃ ସନ୍ତାପୋ ଗତଃ ପଶ୍ୟ ତୃତୀଯଃ ସନ୍ତାପସ୍ତୂର୍ଣମ୍ ଆଗଚ୍ଛତି|

١٥ 15 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلسَّابِعُ، فَحَدَثَتْ أَصْوَاتٌ عَظِيمَةٌ فِي ٱلسَّمَاءِ قَائِلَةً: «قَدْ صَارَتْ مَمَالِكُ ٱلْعَالَمِ لِرَبِّنَا وَمَسِيحِهِ، فَسَيَمْلِكُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ». (aiōn g165)

ଅନନ୍ତରଂ ସପ୍ତଦୂତେନ ତୂର୍ୟ୍ୟାଂ ୱାଦିତାଯାଂ ସ୍ୱର୍ଗ ଉଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରୈର୍ୱାଗିଯଂ କୀର୍ତ୍ତିତା, ରାଜତ୍ୱଂ ଜଗତୋ ଯଦ୍ୟଦ୍ ରାଜ୍ୟଂ ତଦଧୁନାଭୱତ୍| ଅସ୍ମତ୍ପ୍ରଭୋସ୍ତଦୀଯାଭିଷିକ୍ତସ୍ୟ ତାରକସ୍ୟ ଚ| ତେନ ଚାନନ୍ତକାଲୀଯଂ ରାଜତ୍ୱଂ ପ୍ରକରିଷ୍ୟତେ|| (aiōn g165)

١٦ 16 وَٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ شَيْخًا ٱلْجَالِسُونَ أَمَامَ ٱللهِ عَلَى عُرُوشِهِمْ، خَرُّوا عَلَى وُجُوهِهِمْ وَسَجَدُوا لِلهِ،

ଅପରମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାନ୍ତିକେ ସ୍ୱକୀଯସିଂହାସନେଷୂପୱିଷ୍ଟାଶ୍ଚତୁର୍ୱିଂଶତିପ୍ରାଚୀନା ଭୁୱି ନ୍ୟଙ୍ଭୂଖା ଭୂତ୍ୱେଶ୍ୱରଂ ପ୍ରଣମ୍ୟାୱଦନ୍,

١٧ 17 قَائِلِينَ: «نَشْكُرُكَ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ ٱلْإِلَهُ ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ، ٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، لِأَنَّكَ أَخَذْتَ قُدْرَتَكَ ٱلْعَظِيمَةَ وَمَلَكْتَ.

ହେ ଭୂତ ୱର୍ତ୍ତମାନାପି ଭୱିଷ୍ୟଂଶ୍ଚ ପରେଶ୍ୱର| ହେ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମନ୍ ସ୍ୱାମିନ୍ ୱଯଂ ତେ କୁର୍ମ୍ମହେ ସ୍ତୱଂ| ଯତ୍ ତ୍ୱଯା କ୍ରିଯତେ ରାଜ୍ୟଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ତେ ମହାବଲଂ|

١٨ 18 وَغَضِبَتِ ٱلْأُمَمُ، فَأَتَى غَضَبُكَ وَزَمَانُ ٱلْأَمْوَاتِ لِيُدَانُوا، وَلِتُعْطَى ٱلْأُجْرَةُ لِعَبِيدِكَ ٱلْأَنْبِيَاءِ وَٱلْقِدِّيسِينَ وَٱلْخَائِفِينَ ٱسْمَكَ، ٱلصِّغَارِ وَٱلْكِبَارِ، وَلِيُهْلَكَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يُهْلِكُونَ ٱلْأَرْضَ».

ୱିଜାତୀଯେଷୁ କୁପ୍ୟତ୍ସୁ ପ୍ରାଦୁର୍ଭୂତା ତୱ କ୍ରୁଧା| ମୃତାନାମପି କାଲୋ ଽସୌ ୱିଚାରୋ ଭୱିତା ଯଦା| ଭୃତ୍ୟାଶ୍ଚ ତୱ ଯାୱନ୍ତୋ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିସାଧୱଃ| ଯେ ଚ କ୍ଷୁଦ୍ରା ମହାନ୍ତୋ ୱା ନାମତସ୍ତେ ହି ବିଭ୍ୟତି| ଯଦା ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟ ଏତେଭ୍ୟୋ ୱେତନଂ ୱିତରିଷ୍ୟତେ| ଗନ୍ତୱ୍ୟଶ୍ଚ ଯଦା ନାଶୋ ୱସୁଧାଯା ୱିନାଶକୈଃ||

١٩ 19 وَٱنْفَتَحَ هَيْكَلُ ٱللهِ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَظَهَرَ تَابُوتُ عَهْدِهِ فِي هَيْكَلِهِ، وَحَدَثَتْ بُرُوقٌ وَأَصْوَاتٌ وَرُعُودٌ وَزَلْزَلَةٌ وَبَرَدٌ عَظِيمٌ.

ଅନନ୍ତରମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥମନ୍ଦିରସ୍ୟ ଦ୍ୱାରଂ ମୁକ୍ତଂ ତନ୍ମନ୍ଦିରମଧ୍ୟେ ଚ ନିଯମମଞ୍ଜୂଷା ଦୃଶ୍ୟାଭୱତ୍, ତେନ ତଡିତୋ ରୱାଃ ସ୍ତନିତାନି ଭୂମିକମ୍ପୋ ଗୁରୁତରଶିଲାୱୃଷ୍ଟିଶ୍ଚୈତାନି ସମଭୱନ୍|