مِيخَا 2

١ 1 وَيْلٌ لِلْمُفْتَكِرِينَ بِٱلْبُطْلِ، وَٱلصَّانِعِينَ ٱلشَّرَّ عَلَى مَضَاجِعِهِمْ! فِي نُورِ ٱلصَّبَاحِ يَفْعَلُونَهُ لِأَنَّهُ فِي قُدْرَةِ يَدِهِمْ.

Ornida yétip qebihlikni oylaydighanlargha we yamanliq eyligüchilerge way! Peqet ularning qolidin kelsila, ular tang étishi bilenla uni ada qilidu;

٢ 2 فَإِنَّهُمْ يَشْتَهُونَ ٱلْحُقُولَ وَيَغْتَصِبُونَهَا، وَٱلْبُيُوتَ وَيَأْخُذُونَهَا، وَيَظْلِمُونَ ٱلرَّجُلَ وَبَيْتَهُ وَٱلْإِنْسَانَ وَمِيرَاثَهُ.

Ularning achköz közi étizlargha chüshsila, ular zorawanliq qilip buliwalidu; Öylergimu qiziqipla qalsa, bularnimu élip kétidu; Ular batur kishinimu jemeti bilen bulaydu, Ademni öz mirasliri bilen qoshup changgiligha kirgüziwalidu.

٣ 3 لِذَلِكَ هَكَذَا قَالَ ٱلرَّبُّ: «هَأَنَذَا أَفْتَكِرُ عَلَى هَذِهِ ٱلْعَشِيرَةِ بِشَرٍّ لَا تُزِيلُونَ مِنْهُ أَعْنَاقَكُمْ، وَلَا تَسْلُكُونَ بِٱلتَّشَامُخِ لِأَنَّهُ زَمَانٌ رَدِيءٌ.

Shunga Perwerdigar mundaq deydu: — Mana, Men bu ailige qarap, boyunliringlardin chiqiralmaydighan yaman bir [boyuntururqni] oylap teyyarliwatimen; Siler emdi gidiyip mangmaysiler; Chünki shu künler yaman künler bolidu.

٤ 4 «فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ يُنْطَقُ عَلَيْكُمْ بِهَجْوٍ وَيُرْثَى بِمَرْثَاةٍ، وَيُقَالُ: خَرِبْنَا خَرَابًا. بَدَلَ نَصِيبِ شَعْبِي. كَيْفَ يَنْزِعُهُ عَنِّي؟ يَقْسِمُ لِلْمُرْتَدِّ حُقُولَنَا».

Shu küni ular siler toghranglarda temsilni tilgha élip, Échinishliq bir zar bilen zarlaydu: — «Biz pütünley bulang-talang qilinduq!; U xelqimning nésiwisini bashqilargha bölüwetti; Uni mendin shunche dehshetlik mehrum qildi! U étizlirimizni munapiqqa teqsim qilip berdi!

٥ 5 لِذَلِكَ لَا يَكُونُ لَكَ مَنْ يُلْقِي حَبْلًا فِي نَصِيبٍ بَيْنَ جَمَاعَةِ ٱلرَّبِّ.

Shunga Perwerdigarning jamaiti arisidin, Silerde chek tashlap zémin üstige tana tartip nésiwe bölgüchidin birsimu qalmaydu.

٦ 6 يَتَنَبَّأُونَ قَائِلِينَ: «لَا تَتَنَبَّأُوا». لَا يَتَنَبَّأُونَ عَنْ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ. لَا يَزُولُ ٱلْعَارُ.

Ular: «bésharet bermenglar!» — dep bésharet béridu! Eger [peyghemberler] bu ishlar toghruluq bésharet bermise, emdi bu ar-nomus bizdin hergiz ketmeydu!

٧ 7 أَيُّهَا ٱلْمُسَمَّى بَيْتَ يَعْقُوبَ، هَلْ قَصُرَتْ رُوحُ ٱلرَّبِّ؟ أَهَذِهِ أَفْعَالُهُ؟ «أَلَيْسَتْ أَقْوَالِي صَالِحَةً نَحْوَ مَنْ يَسْلُكُ بِٱلِٱسْتِقَامَةِ؟

I Yaqup jemeti, «Perwerdigarning Rohi sewr-taqetsizmu? Bu ishlar rast Uning qilghanlirimu?» — dégili bolamdu? Méning sözlirim durus mangghuchigha yaxshiliq keltürmemdu?

٨ 8 وَلَكِنْ بِٱلْأَمْسِ قَامَ شَعْبِي كَعَدُوٍّ. تَنْزِعُونَ ٱلرِّدَاءَ عَنِ ٱلثَّوْبِ مِنَ ٱلْمُجْتَازِينَ بِٱلطُّمَأْنِينَةِ، وَمِنَ ٱلرَّاجِعِينَ مِنَ ٱلْقِتَالِ.

Biraq tünügünla Méning xelqim hetta düshmendek ornidin qozghaldi; Siler xatirjemlikte yoldin ötüp kétiwatqanlarning tonini ich kiyimliri bilen salduruwalisilerki, Ularni xuddi urushtin qaytqanlardek [kiyimsiz] qaldurisiler.

٩ 9 تَطْرُدُونَ نِسَاءَ شَعْبِي مِنْ بَيْتِ تَنَعُّمِهِنَّ. تَأْخُذُونَ عَنْ أَطْفَالِهِنَّ زِينَتِي إِلَى ٱلْأَبَدِ.

Xelqim arisidiki ayallarni özlirining illiq öyliridin qoghlaysiler; Ularning yash balilirini siler Méning güzel göhirimdin menggüge mehrum qilisiler.

١٠ 10 «قُومُوا وَٱذْهَبُوا، لِأَنَّهُ لَيْسَتْ هَذِهِ هِيَ ٱلرَّاحَةَ. مِنْ أَجْلِ نَجَاسَةٍ تُهْلِكُ وَٱلْهَلَاكُ شَدِيدٌ.

Ornunglardin turup néri kétinglar; Chünki halaketni, Yeni azabliq bir halaketni keltüridighan napakliq tüpeylidin, Bu yer silerge tewe aramgah bolmaydu.

١١ 11 لَوْ كَانَ أَحَدٌ وَهُوَ سَالِكٌ بِٱلرِّيحِ وَٱلْكَذِبِ يَكْذِبُ قَائِلًا: أَتَنَبَّأُ لَكَ عَنِ ٱلْخَمْرِ وَٱلْمُسْكِرِ لَكَانَ هُوَ نَبِيَّ هَذَا ٱلشَّعْبِ!

Eger bihudilikte, yalghanchiliqta yürgen birsi yalghan gep qilip: — «Men sharab we haraqqa tayinip silerge bésharet bérimen» — dése, Mana, u shu xelqqe peyghember bolup qalidu!

١٢ 12 «إِنِّي أَجْمَعُ جَمِيعَكَ يَا يَعْقُوبُ. أَضُمُّ بَقِيَّةَ إِسْرَائِيلَ. أَضَعُهُمْ مَعًا كَغَنَمِ ٱلْحَظِيرَةِ، كَقَطِيعٍ فِي وَسَطِ مَرْعَاهُ يَضِجُّ مِنَ ٱلنَّاسِ.

Men choqum séni bir pütün qilip uyushturimen, i Yaqup; Men choqum Israilning qaldisini yighimen; Men ularni Bozrahdiki qoylardek, Öz yayliqida yighilghan bir padidek jem qilimen; Ular adimining köplükidin warang-churungluqqa tolidu.

١٣ 13 قَدْ صَعِدَ ٱلْفَاتِكُ أَمَامَهُمْ. يَقْتَحِمُونَ وَيَعْبُرُونَ مِنَ ٱلْبَابِ، وَيَخْرُجُونَ مِنْهُ، وَيَجْتَازُ مَلِكُهُمْ أَمَامَهُمْ، وَٱلرَّبُّ فِي رَأْسِهِمْ».

Bir «bösüp ötküchi» ularning aldigha chiqip mangidu; Ular bösüp chiqip, qowuqqa yétip bérip, uningdin chiqti; Ular bösüp chiqti, Yeni qowuqqa yétip bérip, uningdin chiqti; Ularning Padishahi ularning aldida, Perwerdigar ularning aldigha ötüp mangidu.