مَتَّى 6
| «اِحْتَرِزُوا مِنْ أَنْ تَصْنَعُوا صَدَقَتَكُمْ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ لِكَيْ يَنْظُرُوكُمْ، وَإِلَّا فَلَيْسَ لَكُمْ أَجْرٌ عِنْدَ أَبِيكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ١ 1 |
సావధానా భవత, మనుజాన్ దర్శయితుం తేషాం గోచరే ధర్మ్మకర్మ్మ మా కురుత, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థపితుః సకాశాత్ కిఞ్చన ఫలం న ప్రాప్స్యథ|
| فَمَتَى صَنَعْتَ صَدَقَةً فَلَا تُصَوِّتْ قُدَّامَكَ بِٱلْبُوقِ، كَمَا يَفْعَلُ ٱلْمُرَاؤُونَ فِي ٱلْمَجَامِعِ وَفِي ٱلْأَزِقَّةِ، لِكَيْ يُمَجَّدُوا مِنَ ٱلنَّاسِ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ! | ٢ 2 |
త్వం యదా దదాసి తదా కపటినో జనా యథా మనుజేభ్యః ప్రశంసాం ప్రాప్తుం భజనభవనే రాజమార్గే చ తూరీం వాదయన్తి, తథా మా కురి, అహం తుభ్యం యథార్థం కథయామి, తే స్వకాయం ఫలమ్ అలభన్త|
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صَنَعْتَ صَدَقَةً فَلَا تُعَرِّفْ شِمَالَكَ مَا تَفْعَلُ يَمِينُكَ، | ٣ 3 |
కిన్తు త్వం యదా దదాసి, తదా నిజదక్షిణకరో యత్ కరోతి, తద్ వామకరం మా జ్ఞాపయ|
| لِكَيْ تَكُونَ صَدَقَتُكَ فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ هُوَ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ٤ 4 |
తేన తవ దానం గుప్తం భవిష్యతి యస్తు తవ పితా గుప్తదర్శీ, స ప్రకాశ్య తుభ్యం ఫలం దాస్యతి|
| «وَمَتَى صَلَّيْتَ فَلَا تَكُنْ كَٱلْمُرَائِينَ، فَإِنَّهُمْ يُحِبُّونَ أَنْ يُصَلُّوا قَائِمِينَ فِي ٱلْمَجَامِعِ وَفِي زَوَايَا ٱلشَّوَارِعِ، لِكَيْ يَظْهَرُوا لِلنَّاسِ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ! | ٥ 5 |
అపరం యదా ప్రార్థయసే, తదా కపటినఇవ మా కురు, యస్మాత్ తే భజనభవనే రాజమార్గస్య కోణే తిష్ఠన్తో లోకాన్ దర్శయన్తః ప్రార్థయితుం ప్రీయన్తే; అహం యుష్మాన్ తథ్యం వదామి, తే స్వకీయఫలం ప్రాప్నువన్|
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صَلَّيْتَ فَٱدْخُلْ إِلَى مِخْدَعِكَ وَأَغْلِقْ بَابَكَ، وَصَلِّ إِلَى أَبِيكَ ٱلَّذِي فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ٦ 6 |
తస్మాత్ ప్రార్థనాకాలే అన్తరాగారం ప్రవిశ్య ద్వారం రుద్వ్వా గుప్తం పశ్యతస్తవ పితుః సమీపే ప్రార్థయస్వ; తేన తవ యః పితా గుప్తదర్శీ, స ప్రకాశ్య తుభ్యం ఫలం దాస్యతి
| وَحِينَمَا تُصَلُّونَ لَا تُكَرِّرُوا ٱلْكَلَامَ بَاطِلًا كَٱلْأُمَمِ، فَإِنَّهُمْ يَظُنُّونَ أَنَّهُ بِكَثْرَةِ كَلَامِهِمْ يُسْتَجَابُ لَهُمْ. | ٧ 7 |
అపరం ప్రార్థనాకాలే దేవపూజకాఇవ ముధా పునరుక్తిం మా కురు, యస్మాత్ తే బోధన్తే, బహువారం కథాయాం కథితాయాం తేషాం ప్రార్థనా గ్రాహిష్యతే|
| فَلَا تَتَشَبَّهُوا بِهِمْ. لِأَنَّ أَبَاكُمْ يَعْلَمُ مَا تَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلُوهُ. | ٨ 8 |
యూయం తేషామివ మా కురుత, యస్మాత్ యుష్మాకం యద్ యత్ ప్రయోజనం యాచనాతః ప్రాగేవ యుష్మాకం పితా తత్ జానాతి|
| «فَصَلُّوا أَنْتُمْ هَكَذَا: أَبَانَا ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، لِيَتَقَدَّسِ ٱسْمُكَ. | ٩ 9 |
అతఏవ యూయమ ఈదృక్ ప్రార్థయధ్వం, హే అస్మాకం స్వర్గస్థపితః, తవ నామ పూజ్యం భవతు|
| لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ. لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ كَمَا فِي ٱلسَّمَاءِ كَذَلِكَ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ١٠ 10 |
తవ రాజత్వం భవతు; తవేచ్ఛా స్వర్గే యథా తథైవ మేదిన్యామపి సఫలా భవతు|
| خُبْزَنَا كَفَافَنَا أَعْطِنَا ٱلْيَوْمَ. | ١١ 11 |
అస్మాకం ప్రయోజనీయమ్ ఆహారమ్ అద్య దేహి|
| وَٱغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا كَمَا نَغْفِرُ نَحْنُ أَيْضًا لِلْمُذْنِبِينَ إِلَيْنَا. | ١٢ 12 |
వయం యథా నిజాపరాధినః క్షమామహే, తథైవాస్మాకమ్ అపరాధాన్ క్షమస్వ|
| وَلَا تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ، لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ ٱلشِّرِّيرِ. لِأَنَّ لَكَ ٱلْمُلْكَ، وَٱلْقُوَّةَ، وَٱلْمَجْدَ، إِلَى ٱلْأَبَدِ. آمِينَ. | ١٣ 13 |
అస్మాన్ పరీక్షాం మానయ, కిన్తు పాపాత్మనో రక్ష; రాజత్వం గౌరవం పరాక్రమః ఏతే సర్వ్వే సర్వ్వదా తవ; తథాస్తు|
| فَإِنَّهُ إِنْ غَفَرْتُمْ لِلنَّاسِ زَلَّاتِهِمْ، يَغْفِرْ لَكُمْ أَيْضًا أَبُوكُمُ ٱلسَّمَاوِيُّ. | ١٤ 14 |
యది యూయమ్ అన్యేషామ్ అపరాధాన్ క్షమధ్వే తర్హి యుష్మాకం స్వర్గస్థపితాపి యుష్మాన్ క్షమిష్యతే;
| وَإِنْ لَمْ تَغْفِرُوا لِلنَّاسِ زَلَّاتِهِمْ، لَا يَغْفِرْ لَكُمْ أَبُوكُمْ أَيْضًا زَلَّاتِكُمْ. | ١٥ 15 |
కిన్తు యది యూయమ్ అన్యేషామ్ అపరాధాన్ న క్షమధ్వే, తర్హి యుష్మాకం జనకోపి యుష్మాకమ్ అపరాధాన్ న క్షమిష్యతే|
| «وَمَتَى صُمْتُمْ فَلَا تَكُونُوا عَابِسِينَ كَٱلْمُرَائِينَ، فَإِنَّهُمْ يُغَيِّرُونَ وُجُوهَهُمْ لِكَيْ يَظْهَرُوا لِلنَّاسِ صَائِمِينَ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدِ ٱسْتَوْفَوْا أَجْرَهُمْ. | ١٦ 16 |
అపరమ్ ఉపవాసకాలే కపటినో జనా మానుషాన్ ఉపవాసం జ్ఞాపయితుం స్వేషాం వదనాని మ్లానాని కుర్వ్వన్తి, యూయం తఇవ విషణవదనా మా భవత; అహం యుష్మాన్ తథ్యం వదామి తే స్వకీయఫలమ్ అలభన్త|
| وَأَمَّا أَنْتَ فَمَتَى صُمْتَ فَٱدْهُنْ رَأْسَكَ وَٱغْسِلْ وَجْهَكَ، | ١٧ 17 |
యదా త్వమ్ ఉపవససి, తదా యథా లోకైస్త్వం ఉపవాసీవ న దృశ్యసే, కిన్తు తవ యోఽగోచరః పితా తేనైవ దృశ్యసే, తత్కృతే నిజశిరసి తైలం మర్ద్దయ వదనఞ్చ ప్రక్షాలయ;
| لِكَيْ لَا تَظْهَرَ لِلنَّاسِ صَائِمًا، بَلْ لِأَبِيكَ ٱلَّذِي فِي ٱلْخَفَاءِ. فَأَبُوكَ ٱلَّذِي يَرَى فِي ٱلْخَفَاءِ يُجَازِيكَ عَلَانِيَةً. | ١٨ 18 |
తేన తవ యః పితా గుప్తదర్శీ స ప్రకాశ్య తుభ్యం ఫలం దాస్యతి|
| «لَا تَكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزًا عَلَى ٱلْأَرْضِ حَيْثُ يُفْسِدُ ٱلسُّوسُ وَٱلصَّدَأُ، وَحَيْثُ يَنْقُبُ ٱلسَّارِقُونَ وَيَسْرِقُونَ. | ١٩ 19 |
అపరం యత్ర స్థానే కీటాః కలఙ్కాశ్చ క్షయం నయన్తి, చౌరాశ్చ సన్ధిం కర్త్తయిత్వా చోరయితుం శక్నువన్తి, తాదృశ్యాం మేదిన్యాం స్వార్థం ధనం మా సంచినుత|
| بَلِ ٱكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزًا فِي ٱلسَّمَاءِ، حَيْثُ لَا يُفْسِدُ سُوسٌ وَلَا صَدَأٌ، وَحَيْثُ لَا يَنْقُبُ سَارِقُونَ وَلَا يَسْرِقُونَ، | ٢٠ 20 |
కిన్తు యత్ర స్థానే కీటాః కలఙ్కాశ్చ క్షయం న నయన్తి, చౌరాశ్చ సన్ధిం కర్త్తయిత్వా చోరయితుం న శక్నువన్తి, తాదృశే స్వర్గే ధనం సఞ్చినుత|
| لِأَنَّهُ حَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكَ هُنَاكَ يَكُونُ قَلْبُكَ أَيْضًا. | ٢١ 21 |
యస్మాత్ యత్ర స్థానే యుష్మాంక ధనం తత్రైవ ఖానే యుష్మాకం మనాంసి|
| سِرَاجُ ٱلْجَسَدِ هُوَ ٱلْعَيْنُ، فَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ بَسِيطَةً فَجَسَدُكَ كُلُّهُ يَكُونُ نَيِّرًا، | ٢٢ 22 |
లోచనం దేహస్య ప్రదీపకం, తస్మాత్ యది తవ లోచనం ప్రసన్నం భవతి, తర్హి తవ కృత్స్నం వపు ర్దీప్తియుక్తం భవిష్యతి|
| وَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ شِرِّيرَةً فَجَسَدُكَ كُلُّهُ يَكُونُ مُظْلِمًا، فَإِنْ كَانَ ٱلنُّورُ ٱلَّذِي فِيكَ ظَلَامًا فَٱلظَّلَامُ كَمْ يَكُونُ! | ٢٣ 23 |
కిన్తు లోచనేఽప్రసన్నే తవ కృత్స్నం వపుః తమిస్రయుక్తం భవిష్యతి| అతఏవ యా దీప్తిస్త్వయి విద్యతే, సా యది తమిస్రయుక్తా భవతి, తర్హి తత్ తమిస్రం కియన్ మహత్|
| «لَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْدِمَ سَيِّدَيْنِ، لِأَنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ ٱلْوَاحِدَ وَيُحِبَّ ٱلْآخَرَ، أَوْ يُلَازِمَ ٱلْوَاحِدَ وَيَحْتَقِرَ ٱلْآخَرَ. لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَخْدِمُوا ٱللهَ وَٱلْمَالَ. | ٢٤ 24 |
కోపి మనుజో ద్వౌ ప్రభూ సేవితుం న శక్నోతి, యస్మాద్ ఏకం సంమన్య తదన్యం న సమ్మన్యతే, యద్వా ఏకత్ర మనో నిధాయ తదన్యమ్ అవమన్యతే; తథా యూయమపీశ్వరం లక్ష్మీఞ్చేత్యుభే సేవితుం న శక్నుథ|
| «لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِحَيَاتِكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَبِمَا تَشْرَبُونَ، وَلَا لِأَجْسَادِكُمْ بِمَا تَلْبَسُونَ. أَلَيْسَتِ ٱلْحَيَاةُ أَفْضَلَ مِنَ ٱلطَّعَامِ، وَٱلْجَسَدُ أَفْضَلَ مِنَ ٱللِّبَاسِ؟ | ٢٥ 25 |
అపరమ్ అహం యుష్మభ్యం తథ్యం కథయామి, కిం భక్షిష్యామః? కిం పాస్యామః? ఇతి ప్రాణధారణాయ మా చిన్తయత; కిం పరిధాస్యామః? ఇతి కాయరక్షణాయ న చిన్తయత; భక్ష్యాత్ ప్రాణా వసనాఞ్చ వపూంషి కిం శ్రేష్ఠాణి న హి?
| اُنْظُرُوا إِلَى طُيُورِ ٱلسَّمَاءِ: إِنَّهَا لَا تَزْرَعُ وَلَا تَحْصُدُ وَلَا تَجْمَعُ إِلَى مَخَازِنَ، وَأَبُوكُمُ ٱلسَّمَاوِيُّ يَقُوتُهَا. أَلَسْتُمْ أَنْتُمْ بِٱلْحَرِيِّ أَفْضَلَ مِنْهَا؟ | ٢٦ 26 |
విహాయసో విహఙ్గమాన్ విలోకయత; తై ర్నోప్యతే న కృత్యతే భాణ్డాగారే న సఞ్చీయతేఽపి; తథాపి యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితా తేభ్య ఆహారం వితరతి|
| وَمَنْ مِنْكُمْ إِذَا ٱهْتَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يَزِيدَ عَلَى قَامَتِهِ ذِرَاعًا وَاحِدَةً؟ | ٢٧ 27 |
యూయం తేభ్యః కిం శ్రేష్ఠా న భవథ? యుష్మాకం కశ్చిత్ మనుజః చిన్తయన్ నిజాయుషః క్షణమపి వర్ద్ధయితుం శక్నోతి?
| وَلِمَاذَا تَهْتَمُّونَ بِٱللِّبَاسِ؟ تَأَمَّلُوا زَنَابِقَ ٱلْحَقْلِ كَيْفَ تَنْمُو! لَا تَتْعَبُ وَلَا تَغْزِلُ. | ٢٨ 28 |
అపరం వసనాయ కుతశ్చిన్తయత? క్షేత్రోత్పన్నాని పుష్పాణి కథం వర్ద్ధన్తే తదాలోచయత| తాని తన్తూన్ నోత్పాదయన్తి కిమపి కార్య్యం న కుర్వ్వన్తి;
| وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ وَلَا سُلَيْمَانُ فِي كُلِّ مَجْدِهِ كَانَ يَلْبَسُ كَوَاحِدَةٍ مِنْهَا. | ٢٩ 29 |
తథాప్యహం యుష్మాన్ వదామి, సులేమాన్ తాదృగ్ ఐశ్వర్య్యవానపి తత్పుష్పమివ విభూషితో నాసీత్|
| فَإِنْ كَانَ عُشْبُ ٱلْحَقْلِ ٱلَّذِي يُوجَدُ ٱلْيَوْمَ وَيُطْرَحُ غَدًا فِي ٱلتَّنُّورِ، يُلْبِسُهُ ٱللهُ هَكَذَا، أَفَلَيْسَ بِٱلْحَرِيِّ جِدًّا يُلْبِسُكُمْ أَنْتُمْ ياقَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟ | ٣٠ 30 |
తస్మాత్ క్షద్య విద్యమానం శ్చః చుల్ల్యాం నిక్షేప్స్యతే తాదృశం యత్ క్షేత్రస్థితం కుసుమం తత్ యదీశ్చర ఇత్థం బిభూషయతి, తర్హి హే స్తోకప్రత్యయినో యుష్మాన్ కిం న పరిధాపయిష్యతి?
| فَلَا تَهْتَمُّوا قَائِلِينَ: مَاذَا نَأْكُلُ؟ أَوْ مَاذَا نَشْرَبُ؟ أَوْ مَاذَا نَلْبَسُ؟ | ٣١ 31 |
తస్మాత్ అస్మాభిః కిమత్స్యతే? కిఞ్చ పాయిష్యతే? కిం వా పరిధాయిష్యతే, ఇతి న చిన్తయత|
| فَإِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا تَطْلُبُهَا ٱلْأُمَمُ. لِأَنَّ أَبَاكُمُ ٱلسَّمَاوِيَّ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَحْتَاجُونَ إِلَى هَذِهِ كُلِّهَا. | ٣٢ 32 |
యస్మాత్ దేవార్చ్చకా అపీతి చేష్టన్తే; ఏతేషు ద్రవ్యేషు ప్రయోజనమస్తీతి యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితా జానాతి|
| لَكِنِ ٱطْلُبُوا أَوَّلًا مَلَكُوتَ ٱللهِ وَبِرَّهُ، وَهَذِهِ كُلُّهَا تُزَادُ لَكُمْ. | ٣٣ 33 |
అతఏవ ప్రథమత ఈశ్వరీయరాజ్యం ధర్మ్మఞ్చ చేష్టధ్వం, తత ఏతాని వస్తూని యుష్మభ్యం ప్రదాయిష్యన్తే|
| فَلَا تَهْتَمُّوا لِلْغَدِ، لِأَنَّ ٱلْغَدَ يَهْتَمُّ بِمَا لِنَفْسِهِ. يَكْفِي ٱلْيَوْمَ شَرُّهُ. | ٣٤ 34 |
శ్వః కృతే మా చిన్తయత, శ్వఏవ స్వయం స్వముద్దిశ్య చిన్తయిష్యతి; అద్యతనీ యా చిన్తా సాద్యకృతే ప్రచురతరా|
