مَتَّى 25

١ 1 «حِينَئِذٍ يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ عَشْرَ عَذَارَى، أَخَذْنَ مَصَابِيحَهُنَّ وَخَرَجْنَ لِلِقَاءِ ٱلْعَرِيسِ.

ଯା ଦଶ କନ୍ୟାଃ ପ୍ରଦୀପାନ୍ ଗୃହ୍ଲତ୍ୟୋ ୱରଂ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ ବହିରିତାଃ, ତାଭିସ୍ତଦା ସ୍ୱର୍ଗୀଯରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସାଦୃଶ୍ୟଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|

٢ 2 وَكَانَ خَمْسٌ مِنْهُنَّ حَكِيمَاتٍ، وَخَمْسٌ جَاهِلَاتٍ.

ତାସାଂ କନ୍ୟାନାଂ ମଧ୍ୟେ ପଞ୍ଚ ସୁଧିଯଃ ପଞ୍ଚ ଦୁର୍ଧିଯ ଆସନ୍|

٣ 3 أَمَّا ٱلْجَاهِلَاتُ فَأَخَذْنَ مَصَابِيحَهُنَّ وَلَمْ يَأْخُذْنَ مَعَهُنَّ زَيْتًا،

ଯା ଦୁର୍ଧିଯସ୍ତାଃ ପ୍ରଦୀପାନ୍ ସଙ୍ଗେ ଗୃହୀତ୍ୱା ତୈଲଂ ନ ଜଗୃହୁଃ,

٤ 4 وَأَمَّا ٱلْحَكِيمَاتُ فَأَخَذْنَ زَيْتًا فِي آنِيَتِهِنَّ مَعَ مَصَابِيحِهِنَّ.

କିନ୍ତୁ ସୁଧିଯଃ ପ୍ରଦୀପାନ୍ ପାତ୍ରେଣ ତୈଲଞ୍ଚ ଜଗୃହୁଃ|

٥ 5 وَفِيمَا أَبْطَأَ ٱلْعَرِيسُ نَعَسْنَ جَمِيعُهُنَّ وَنِمْنَ.

ଅନନ୍ତରଂ ୱରେ ୱିଲମ୍ବିତେ ତାଃ ସର୍ୱ୍ୱା ନିଦ୍ରାୱିଷ୍ଟା ନିଦ୍ରାଂ ଜଗ୍ମୁଃ|

٦ 6 فَفِي نِصْفِ ٱللَّيْلِ صَارَ صُرَاخٌ: هُوَذَا ٱلْعَرِيسُ مُقْبِلٌ، فَٱخْرُجْنَ لِلِقَائِهِ!

ଅନନ୍ତରମ୍ ଅର୍ଦ୍ଧରାତ୍ରେ ପଶ୍ୟତ ୱର ଆଗଚ୍ଛତି, ତଂ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ ବହିର୍ୟାତେତି ଜନରୱାତ୍

٧ 7 فَقَامَتْ جَمِيعُ أُولَئِكَ ٱلْعَذَارَى وَأَصْلَحْنَ مَصَابِيحَهُنَّ.

ତାଃ ସର୍ୱ୍ୱାଃ କନ୍ୟା ଉତ୍ଥାଯ ପ୍ରଦୀପାନ୍ ଆସାଦଯିତୁଂ ଆରଭନ୍ତ|

٨ 8 فَقَالَتِ ٱلْجَاهِلَاتُ لِلْحَكِيمَاتِ: أَعْطِينَنَا مِنْ زَيْتِكُنَّ فَإِنَّ مَصَابِيحَنَا تَنْطَفِئُ.

ତତୋ ଦୁର୍ଧିଯଃ ସୁଧିଯ ଊଚୁଃ, କିଞ୍ଚିତ୍ ତୈଲଂ ଦତ୍ତ, ପ୍ରଦୀପା ଅସ୍ମାକଂ ନିର୍ୱ୍ୱାଣାଃ|

٩ 9 فَأَجَابَتِ ٱلْحَكِيمَاتُ قَائِلاتٍ: لَعَلَّهُ لَا يَكْفِي لَنَا وَلَكُنَّ، بَلِ ٱذْهَبْنَ إِلَى ٱلْبَاعَةِ وَٱبْتَعْنَ لَكُنَّ.

କିନ୍ତୁ ସୁଧିଯଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଦତ୍ତେ ଯୁଷ୍ମାନସ୍ମାଂଶ୍ଚ ପ୍ରତି ତୈଲଂ ନ୍ୟୂନୀଭୱେତ୍, ତସ୍ମାଦ୍ ୱିକ୍ରେତୃଣାଂ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱାର୍ଥଂ ତୈଲଂ କ୍ରୀଣୀତ|

١٠ 10 وَفِيمَا هُنَّ ذَاهِبَاتٌ لِيَبْتَعْنَ جَاءَ ٱلْعَرِيسُ، وَٱلْمُسْتَعِدَّاتُ دَخَلْنَ مَعَهُ إِلَى ٱلْعُرْسِ، وَأُغْلِقَ ٱلْبَابُ.

ତଦା ତାସୁ କ୍ରେତୁଂ ଗତାସୁ ୱର ଆଜଗାମ, ତତୋ ଯାଃ ସଜ୍ଜିତା ଆସନ୍, ତାସ୍ତେନ ସାକଂ ୱିୱାହୀଯଂ ୱେଶ୍ମ ପ୍ରୱିୱିଶୁଃ|

١١ 11 أَخِيرًا جَاءَتْ بَقِيَّةُ ٱلْعَذَارَى أَيْضًا قَائِلَاتٍ: يا سَيِّدُ، يا سَيِّدُ، ٱفْتَحْ لَنَا!

ଅନନ୍ତରଂ ଦ୍ୱାରେ ରୁଦ୍ଧେ ଅପରାଃ କନ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯ|

١٢ 12 فَأَجَابَ وَقَالَ: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُنَّ: إِنِّي مَا أَعْرِفُكُنَّ.

କିନ୍ତୁ ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ନ ୱେଦ୍ମି|

١٣ 13 فَٱسْهَرُوا إِذًا لِأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْيَوْمَ وَلَا ٱلسَّاعَةَ ٱلَّتِي يَأْتِي فِيهَا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

ଅତୋ ଜାଗ୍ରତଃ ସନ୍ତସ୍ତିଷ୍ଠତ, ମନୁଜସୁତଃ କସ୍ମିନ୍ ଦିନେ କସ୍ମିନ୍ ଦଣ୍ଡେ ୱାଗମିଷ୍ୟତି, ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ଜ୍ଞାଯତେ|

١٤ 14 «وَكَأَنَّمَا إِنْسَانٌ مُسَافِرٌ دَعَا عَبِيدَهُ وَسَلَّمَهُمْ أَمْوَالَهُ،

ଅପରଂ ସ ଏତାଦୃଶଃ କସ୍ୟଚିତ୍ ପୁଂସସ୍ତୁଲ୍ୟଃ, ଯୋ ଦୂରଦେଶଂ ପ୍ରତି ଯାତ୍ରାକାଲେ ନିଜଦାସାନ୍ ଆହୂଯ ତେଷାଂ ସ୍ୱସ୍ୱସାମର୍ଥ୍ୟାନୁରୂପମ୍

١٥ 15 فَأَعْطَى وَاحِدًا خَمْسَ وَزَنَاتٍ، وَآخَرَ وَزْنَتَيْنِ، وَآخَرَ وَزْنَةً. كُلَّ وَاحِدٍ عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِ. وَسَافَرَ لِلْوَقْتِ.

ଏକସ୍ମିନ୍ ମୁଦ୍ରାଣାଂ ପଞ୍ଚ ପୋଟଲିକାଃ ଅନ୍ୟସ୍ମିଂଶ୍ଚ ଦ୍ୱେ ପୋଟଲିକେ ଅପରସ୍ମିଂଶ୍ଚ ପୋଟଲିକୈକାମ୍ ଇତ୍ଥଂ ପ୍ରତିଜନଂ ସମର୍ପ୍ୟ ସ୍ୱଯଂ ପ୍ରୱାସଂ ଗତୱାନ୍|

١٦ 16 فَمَضَى ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْخَمْسَ وَزَنَاتٍ وَتَاجَرَ بِهَا، فَرَبِحَ خَمْسَ وَزَنَاتٍ أُخَرَ.

ଅନନ୍ତରଂ ଯୋ ଦାସଃ ପଞ୍ଚ ପୋଟଲିକାଃ ଲବ୍ଧୱାନ୍, ସ ଗତ୍ୱା ୱାଣିଜ୍ୟଂ ୱିଧାଯ ତା ଦ୍ୱିଗୁଣୀଚକାର|

١٧ 17 وَهَكَذَا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَتَيْنِ، رَبِحَ أَيْضًا وَزْنَتَيْنِ أُخْرَيَيْنِ.

ଯଶ୍ଚ ଦାସୋ ଦ୍ୱେ ପୋଟଲିକେ ଅଲଭତ, ସୋପି ତା ମୁଦ୍ରା ଦ୍ୱିଗୁଣୀଚକାର|

١٨ 18 وَأَمَّا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَةَ فَمَضَى وَحَفَرَ فِي ٱلْأَرْضِ وَأَخْفَى فِضَّةَ سَيِّدِهِ.

କିନ୍ତୁ ଯୋ ଦାସ ଏକାଂ ପୋଟଲିକାଂ ଲବ୍ଧୱାନ୍, ସ ଗତ୍ୱା ଭୂମିଂ ଖନିତ୍ୱା ତନ୍ମଧ୍ୟେ ନିଜପ୍ରଭୋସ୍ତା ମୁଦ୍ରା ଗୋପଯାଞ୍ଚକାର|

١٩ 19 وَبَعْدَ زَمَانٍ طَوِيلٍ أَتَى سَيِّدُ أُولَئِكَ ٱلْعَبِيدِ وَحَاسَبَهُمْ.

ତଦନନ୍ତରଂ ବହୁତିଥେ କାଲେ ଗତେ ତେଷାଂ ଦାସାନାଂ ପ୍ରଭୁରାଗତ୍ୟ ତୈର୍ଦାସୈଃ ସମଂ ଗଣଯାଞ୍ଚକାର|

٢٠ 20 فَجَاءَ ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْخَمْسَ وَزَنَاتٍ وَقَدَّمَ خَمْسَ وَزَنَاتٍ أُخَرَ قَائِلًا: يا سَيِّدُ، خَمْسَ وَزَنَاتٍ سَلَّمْتَنِي. هُوَذَا خَمْسُ وَزَنَاتٍ أُخَرُ رَبِحْتُهَا فَوْقَهَا.

ତଦାନୀଂ ଯଃ ପଞ୍ଚ ପୋଟଲିକାଃ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍ ସ ତା ଦ୍ୱିଗୁଣୀକୃତମୁଦ୍ରା ଆନୀଯ ଜଗାଦ; ହେ ପ୍ରଭୋ, ଭୱତା ମଯି ପଞ୍ଚ ପୋଟଲିକାଃ ସମର୍ପିତାଃ, ପଶ୍ୟତୁ, ତା ମଯା ଦ୍ୱିଗୁଣୀକୃତାଃ|

٢١ 21 فَقَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: نِعِمَّا أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلصَّالِحُ وَٱلْأَمِينُ! كُنْتَ أَمِينًا فِي ٱلْقَلِيلِ فَأُقِيمُكَ عَلَى ٱلْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ.

ତଦାନୀଂ ତସ୍ୟ ପ୍ରଭୁସ୍ତମୁୱାଚ, ହେ ଉତ୍ତମ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟ ଦାସ, ତ୍ୱଂ ଧନ୍ୟୋସି, ସ୍ତୋକେନ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଜାତଃ, ତସ୍ମାତ୍ ତ୍ୱାଂ ବହୁୱିତ୍ତାଧିପଂ କରୋମି, ତ୍ୱଂ ସ୍ୱପ୍ରଭୋଃ ସୁଖସ୍ୟ ଭାଗୀ ଭୱ|

٢٢ 22 ثُمَّ جَاءَ ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَتَيْنِ وَقَالَ: يا سَيِّدُ، وَزْنَتَيْنِ سَلَّمْتَنِي. هُوَذَا وَزْنَتَانِ أُخْرَيَانِ رَبِحْتُهُمَا فَوْقَهُمَا.

ତତୋ ଯେନ ଦ୍ୱେ ପୋଟଲିକେ ଲବ୍ଧେ ସୋପ୍ୟାଗତ୍ୟ ଜଗାଦ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ଭୱତା ମଯି ଦ୍ୱେ ପୋଟଲିକେ ସମର୍ପିତେ, ପଶ୍ୟତୁ ତେ ମଯା ଦ୍ୱିଗୁଣୀକୃତେ|

٢٣ 23 قَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: نِعِمَّا أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلصَّالِحُ ٱلْأَمِينُ! كُنْتَ أَمِينًا فِي ٱلْقَلِيلِ فَأُقِيمُكَ عَلَى ٱلْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ.

ତେନ ତସ୍ୟ ପ୍ରଭୁସ୍ତମୱୋଚତ୍, ହେ ଉତ୍ତମ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟ ଦାସ, ତ୍ୱଂ ଧନ୍ୟୋସି, ସ୍ତୋକେନ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଜାତଃ, ତସ୍ମାତ୍ ତ୍ୱାଂ ବହୁଦ୍ରୱିଣାଧିପଂ କରୋମି, ତ୍ୱଂ ନିଜପ୍ରଭୋଃ ସୁଖସ୍ୟ ଭାଗୀ ଭୱ|

٢٤ 24 ثُمَّ جَاءَ أَيْضًا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَةَ ٱلْوَاحِدَةَ وَقَالَ: يا سَيِّدُ، عَرَفْتُ أَنَّكَ إِنْسَانٌ قَاسٍ، تَحْصُدُ حَيْثُ لَمْ تَزْرَعْ، وَتَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ تَبْذُرْ.

ଅନନ୍ତରଂ ଯ ଏକାଂ ପୋଟଲିକାଂ ଲବ୍ଧୱାନ୍, ସ ଏତ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ, ତ୍ୱାଂ କଠିନନରଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍, ତ୍ୱଯା ଯତ୍ର ନୋପ୍ତଂ, ତତ୍ରୈୱ କୃତ୍ୟତେ, ଯତ୍ର ଚ ନ କୀର୍ଣଂ, ତତ୍ରୈୱ ସଂଗୃହ୍ୟତେ|

٢٥ 25 فَخِفْتُ وَمَضَيْتُ وَأَخْفَيْتُ وَزْنَتَكَ فِي ٱلْأَرْضِ. هُوَذَا ٱلَّذِي لَكَ.

ଅତୋହଂ ସଶଙ୍କଃ ସନ୍ ଗତ୍ୱା ତୱ ମୁଦ୍ରା ଭୂମଧ୍ୟେ ସଂଗୋପ୍ୟ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍, ପଶ୍ୟ, ତୱ ଯତ୍ ତଦେୱ ଗୃହାଣ|

٢٦ 26 فَأَجَابَ سَيِّدُهُ وَقَالَ لَهُ: أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلشِّرِّيرُ وَٱلْكَسْلَانُ، عَرَفْتَ أَنِّي أَحْصُدُ حَيْثُ لَمْ أَزْرَعْ، وَأَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ أَبْذُرْ،

ତଦା ତସ୍ୟ ପ୍ରଭୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍ ରେ ଦୁଷ୍ଟାଲସ ଦାସ, ଯତ୍ରାହଂ ନ ୱପାମି, ତତ୍ର ଛିନଦ୍ମି, ଯତ୍ର ଚ ନ କିରାମି, ତତ୍ରେୱ ସଂଗୃହ୍ଲାମୀତି ଚେଦଜାନାସ୍ତର୍ହି

٢٧ 27 فَكَانَ يَنْبَغِي أَنْ تَضَعَ فِضَّتِي عِنْدَ ٱلصَّيَارِفَةِ، فَعِنْدَ مَجِيئِي كُنْتُ آخُذُ ٱلَّذِي لِي مَعَ رِبًا.

ୱଣିକ୍ଷୁ ମମ ୱିତ୍ତାର୍ପଣଂ ତୱୋଚିତମାସୀତ୍, ଯେନାହମାଗତ୍ୟ ୱୃଦ୍ୱ୍ୟା ସାକଂ ମୂଲମୁଦ୍ରାଃ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟମ୍|

٢٨ 28 فَخُذُوا مِنْهُ ٱلْوَزْنَةَ وَأَعْطُوهَا لِلَّذِي لَهُ ٱلْعَشْرُ وَزَنَاتٍ.

ଅତୋସ୍ମାତ୍ ତାଂ ପୋଟଲିକାମ୍ ଆଦାଯ ଯସ୍ୟ ଦଶ ପୋଟଲିକାଃ ସନ୍ତି ତସ୍ମିନ୍ନର୍ପଯତ|

٢٩ 29 لِأَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ يُعْطَى فَيَزْدَادُ، وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ يُؤْخَذُ مِنْهُ.

ଯେନ ୱର୍ଦ୍ୱ୍ୟତେ ତସ୍ମିନ୍ନୈୱାର୍ପିଷ୍ୟତେ, ତସ୍ୟୈୱ ଚ ବାହୁଲ୍ୟଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, କିନ୍ତୁ ଯେନ ନ ୱର୍ଦ୍ୱ୍ୟତେ, ତସ୍ୟାନ୍ତିକେ ଯତ୍ କିଞ୍ଚନ ତିଷ୍ଠତି, ତଦପି ପୁନର୍ନେଷ୍ୟତେ|

٣٠ 30 وَٱلْعَبْدُ ٱلْبَطَّالُ ٱطْرَحُوهُ إِلَى ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ، هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ.

ଅପରଂ ଯୂଯଂ ତମକର୍ମ୍ମଣ୍ୟଂ ଦାସଂ ନୀତ୍ୱା ଯତ୍ର ସ୍ଥାନେ କ୍ରନ୍ଦନଂ ଦନ୍ତଘର୍ଷଣଞ୍ଚ ୱିଦ୍ୟେତେ, ତସ୍ମିନ୍ ବହିର୍ଭୂତତମସି ନିକ୍ଷିପତ|

٣١ 31 «وَمَتَى جَاءَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي مَجْدِهِ وَجَمِيعُ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ مَعَهُ، فَحِينَئِذٍ يَجْلِسُ عَلَى كُرْسِيِّ مَجْدِهِ.

ଯଦା ମନୁଜସୁତଃ ପୱିତ୍ରଦୂତାନ୍ ସଙ୍ଗିନଃ କୃତ୍ୱା ନିଜପ୍ରଭାୱେନାଗତ୍ୟ ନିଜତେଜୋମଯେ ସିଂହାସନେ ନିୱେକ୍ଷ୍ୟତି,

٣٢ 32 وَيَجْتَمِعُ أَمَامَهُ جَمِيعُ ٱلشُّعُوبِ، فَيُمَيِّزُ بَعْضَهُمْ مِنْ بَعْضٍ كَمَا يُمَيِّزُ ٱلرَّاعِي ٱلْخِرَافَ مِنَ ٱلْجِدَاءِ،

ତଦା ତତ୍ସମ୍ମୁଖେ ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଯା ଜନା ସଂମେଲିଷ୍ୟନ୍ତି| ତତୋ ମେଷପାଲକୋ ଯଥା ଛାଗେଭ୍ୟୋଽୱୀନ୍ ପୃଥକ୍ କରୋତି ତଥା ସୋପ୍ୟେକସ୍ମାଦନ୍ୟମ୍ ଇତ୍ଥଂ ତାନ୍ ପୃଥକ କୃତ୍ୱାୱୀନ୍

٣٣ 33 فَيُقِيمُ ٱلْخِرَافَ عَنْ يَمِينِهِ وَٱلْجِدَاءَ عَنِ ٱلْيَسَارِ.

ଦକ୍ଷିଣେ ଛାଗାଂଶ୍ଚ ୱାମେ ସ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତି|

٣٤ 34 ثُمَّ يَقُولُ ٱلْمَلِكُ لِلَّذِينَ عَنْ يَمِينِهِ: تَعَالَوْا يا مُبَارَكِي أَبِي، رِثُوا ٱلْمَلَكُوتَ ٱلْمُعَدَّ لَكُمْ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ.

ତତଃ ପରଂ ରାଜା ଦକ୍ଷିଣସ୍ଥିତାନ୍ ମାନୱାନ୍ ୱଦିଷ୍ୟତି, ଆଗଚ୍ଛତ ମତ୍ତାତସ୍ୟାନୁଗ୍ରହଭାଜନାନି, ଯୁଷ୍ମତ୍କୃତ ଆ ଜଗଦାରମ୍ଭତ୍ ଯଦ୍ ରାଜ୍ୟମ୍ ଆସାଦିତଂ ତଦଧିକୁରୁତ|

٣٥ 35 لِأَنِّي جُعْتُ فَأَطْعَمْتُمُونِي. عَطِشْتُ فَسَقَيْتُمُونِي. كُنْتُ غَرِيبًا فَآوَيْتُمُونِي.

ଯତୋ ବୁଭୁକ୍ଷିତାଯ ମହ୍ୟଂ ଭୋଜ୍ୟମ୍ ଅଦତ୍ତ, ପିପାସିତାଯ ପେଯମଦତ୍ତ, ୱିଦେଶିନଂ ମାଂ ସ୍ୱସ୍ଥାନମନଯତ,

٣٦ 36 عُرْيَانًا فَكَسَوْتُمُونِي. مَرِيضًا فَزُرْتُمُونِي. مَحْبُوسًا فَأَتَيْتُمْ إِلَيَّ.

ୱସ୍ତ୍ରହୀନଂ ମାଂ ୱସନଂ ପର୍ୟ୍ୟଧାପଯତ, ପୀଡୀତଂ ମାଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁମାଗଚ୍ଛତ, କାରାସ୍ଥଞ୍ଚ ମାଂ ୱୀକ୍ଷିତୁମ ଆଗଚ୍ଛତ|

٣٧ 37 فَيُجِيبُهُ ٱلْأَبْرَارُ حِينَئِذٍ قَائِلِينَ: يَارَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعًا فَأَطْعَمْنَاكَ، أَوْ عَطْشَانًا فَسَقَيْنَاكَ؟

ତଦା ଧାର୍ମ୍ମିକାଃ ପ୍ରତିୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି, ହେ ପ୍ରଭୋ, କଦା ତ୍ୱାଂ କ୍ଷୁଧିତଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ୱଯମଭୋଜଯାମ? ୱା ପିପାସିତଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ଅପାଯଯାମ?

٣٨ 38 وَمَتَى رَأَيْنَاكَ غَرِيبًا فَآوَيْنَاكَ، أَوْ عُرْيَانًا فَكَسَوْنَاكَ؟

କଦା ୱା ତ୍ୱାଂ ୱିଦେଶିନଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ଥାନମନଯାମ? କଦା ୱା ତ୍ୱାଂ ନଗ୍ନଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ୱସନଂ ପର୍ୟ୍ୟଧାପଯାମ?

٣٩ 39 وَمَتَى رَأَيْنَاكَ مَرِيضًا أَوْ مَحْبُوسًا فَأَتَيْنَا إِلَيْكَ؟

କଦା ୱା ତ୍ୱାଂ ପୀଡିତଂ କାରାସ୍ଥଞ୍ଚ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ତ୍ୱଦନ୍ତିକମଗଚ୍ଛାମ?

٤٠ 40 فَيُجِيبُ ٱلْمَلِكُ وَيَقُولُ لَهُمُ: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ فَعَلْتُمُوهُ بِأَحَدِ إِخْوَتِي هَؤُلَاءِ ٱلْأَصَاغِرِ، فَبِي فَعَلْتُمْ.

ତଦାନୀଂ ରାଜା ତାନ୍ ପ୍ରତିୱଦିଷ୍ୟତି, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ସତ୍ୟଂ ୱଦାମି, ମମୈତେଷାଂ ଭ୍ରାତୃଣାଂ ମଧ୍ୟେ କଞ୍ଚନୈକଂ କ୍ଷୁଦ୍ରତମଂ ପ୍ରତି ଯଦ୍ ଅକୁରୁତ, ତନ୍ମାଂ ପ୍ରତ୍ୟକୁରୁତ|

٤١ 41 «ثُمَّ يَقُولُ أَيْضًا لِلَّذِينَ عَنِ ٱلْيَسَارِ: ٱذْهَبُوا عَنِّي يامَلَاعِينُ إِلَى ٱلنَّارِ ٱلْأَبَدِيَّةِ ٱلْمُعَدَّةِ لِإِبْلِيسَ وَمَلَائِكَتِهِ، (aiōnios g166)

ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ୱାମସ୍ଥିତାନ୍ ଜନାନ୍ ୱଦିଷ୍ୟତି, ରେ ଶାପଗ୍ରସ୍ତାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ, ଶୈତାନେ ତସ୍ୟ ଦୂତେଭ୍ୟଶ୍ଚ ଯୋଽନନ୍ତୱହ୍ନିରାସାଦିତ ଆସ୍ତେ, ଯୂଯଂ ମଦନ୍ତିକାତ୍ ତମଗ୍ନିଂ ଗଚ୍ଛତ| (aiōnios g166)

٤٢ 42 لِأَنِّي جُعْتُ فَلَمْ تُطْعِمُونِي. عَطِشْتُ فَلَمْ تَسْقُونِي.

ଯତୋ କ୍ଷୁଧିତାଯ ମହ୍ୟମାହାରଂ ନାଦତ୍ତ, ପିପାସିତାଯ ମହ୍ୟଂ ପେଯଂ ନାଦତ୍ତ,

٤٣ 43 كُنْتُ غَرِيبًا فَلَمْ تَأْوُونِي. عُرْيَانًا فَلَمْ تَكْسُونِي. مَرِيضًا وَمَحْبُوسًا فَلَمْ تَزُورُونِي.

ୱିଦେଶିନଂ ମାଂ ସ୍ୱସ୍ଥାନଂ ନାନଯତ, ୱସନହୀନଂ ମାଂ ୱସନଂ ନ ପର୍ୟ୍ୟଧାପଯତ, ପୀଡିତଂ କାରାସ୍ଥଞ୍ଚ ମାଂ ୱୀକ୍ଷିତୁଂ ନାଗଚ୍ଛତ|

٤٤ 44 حِينَئِذٍ يُجِيبُونَهُ هُمْ أَيْضًا قَائِلِينَ: يَارَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعًا أَوْ عَطْشَانًا أَوْ غَرِيبًا أَوْ عُرْيَانًا أَوْ مَرِيضًا أَوْ مَحْبُوسًا وَلَمْ نَخْدِمْكَ؟

ତଦା ତେ ପ୍ରତିୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି, ହେ ପ୍ରଭୋ, କଦା ତ୍ୱାଂ କ୍ଷୁଧିତଂ ୱା ପିପାସିତଂ ୱା ୱିଦେଶିନଂ ୱା ନଗ୍ନଂ ୱା ପୀଡିତଂ ୱା କାରାସ୍ଥଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ତ୍ୱାଂ ନାସେୱାମହି?

٤٥ 45 فَيُجِيبُهُمْ قَائِلًا: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ لَمْ تَفْعَلُوهُ بِأَحَدِ هَؤُلَاءِ ٱلْأَصَاغِرِ، فَبِي لَمْ تَفْعَلُوا.

ତଦା ସ ତାନ୍ ୱଦିଷ୍ୟତି, ତଥ୍ୟମହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ବ୍ରୱୀମି, ଯୁଷ୍ମାଭିରେଷାଂ କଞ୍ଚନ କ୍ଷୋଦିଷ୍ଠଂ ପ୍ରତି ଯନ୍ନାକାରି, ତନ୍ମାଂ ପ୍ରତ୍ୟେୱ ନାକାରି|

٤٦ 46 فَيَمْضِي هَؤُلَاءِ إِلَى عَذَابٍ أَبَدِيٍّ وَٱلْأَبْرَارُ إِلَى حَيَاةٍ أَبَدِيَّةٍ». (aiōnios g166)

ପଶ୍ଚାଦମ୍ୟନନ୍ତଶାସ୍ତିଂ କିନ୍ତୁ ଧାର୍ମ୍ମିକା ଅନନ୍ତାଯୁଷଂ ଭୋକ୍ତୁଂ ଯାସ୍ୟନ୍ତି| (aiōnios g166)

Jesus Preaches to the Multitude