مَتَّى 25

١ 1 «حِينَئِذٍ يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ عَشْرَ عَذَارَى، أَخَذْنَ مَصَابِيحَهُنَّ وَخَرَجْنَ لِلِقَاءِ ٱلْعَرِيسِ.

ಯಾ ದಶ ಕನ್ಯಾಃ ಪ್ರದೀಪಾನ್ ಗೃಹ್ಲತ್ಯೋ ವರಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹಿರಿತಾಃ, ತಾಭಿಸ್ತದಾ ಸ್ವರ್ಗೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸಾದೃಶ್ಯಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

٢ 2 وَكَانَ خَمْسٌ مِنْهُنَّ حَكِيمَاتٍ، وَخَمْسٌ جَاهِلَاتٍ.

ತಾಸಾಂ ಕನ್ಯಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಪಞ್ಚ ಸುಧಿಯಃ ಪಞ್ಚ ದುರ್ಧಿಯ ಆಸನ್|

٣ 3 أَمَّا ٱلْجَاهِلَاتُ فَأَخَذْنَ مَصَابِيحَهُنَّ وَلَمْ يَأْخُذْنَ مَعَهُنَّ زَيْتًا،

ಯಾ ದುರ್ಧಿಯಸ್ತಾಃ ಪ್ರದೀಪಾನ್ ಸಙ್ಗೇ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತೈಲಂ ನ ಜಗೃಹುಃ,

٤ 4 وَأَمَّا ٱلْحَكِيمَاتُ فَأَخَذْنَ زَيْتًا فِي آنِيَتِهِنَّ مَعَ مَصَابِيحِهِنَّ.

ಕಿನ್ತು ಸುಧಿಯಃ ಪ್ರದೀಪಾನ್ ಪಾತ್ರೇಣ ತೈಲಞ್ಚ ಜಗೃಹುಃ|

٥ 5 وَفِيمَا أَبْطَأَ ٱلْعَرِيسُ نَعَسْنَ جَمِيعُهُنَّ وَنِمْنَ.

ಅನನ್ತರಂ ವರೇ ವಿಲಮ್ಬಿತೇ ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾ ನಿದ್ರಾವಿಷ್ಟಾ ನಿದ್ರಾಂ ಜಗ್ಮುಃ|

٦ 6 فَفِي نِصْفِ ٱللَّيْلِ صَارَ صُرَاخٌ: هُوَذَا ٱلْعَرِيسُ مُقْبِلٌ، فَٱخْرُجْنَ لِلِقَائِهِ!

ಅನನ್ತರಮ್ ಅರ್ದ್ಧರಾತ್ರೇ ಪಶ್ಯತ ವರ ಆಗಚ್ಛತಿ, ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹಿರ್ಯಾತೇತಿ ಜನರವಾತ್

٧ 7 فَقَامَتْ جَمِيعُ أُولَئِكَ ٱلْعَذَارَى وَأَصْلَحْنَ مَصَابِيحَهُنَّ.

ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕನ್ಯಾ ಉತ್ಥಾಯ ಪ್ರದೀಪಾನ್ ಆಸಾದಯಿತುಂ ಆರಭನ್ತ|

٨ 8 فَقَالَتِ ٱلْجَاهِلَاتُ لِلْحَكِيمَاتِ: أَعْطِينَنَا مِنْ زَيْتِكُنَّ فَإِنَّ مَصَابِيحَنَا تَنْطَفِئُ.

ತತೋ ದುರ್ಧಿಯಃ ಸುಧಿಯ ಊಚುಃ, ಕಿಞ್ಚಿತ್ ತೈಲಂ ದತ್ತ, ಪ್ರದೀಪಾ ಅಸ್ಮಾಕಂ ನಿರ್ವ್ವಾಣಾಃ|

٩ 9 فَأَجَابَتِ ٱلْحَكِيمَاتُ قَائِلاتٍ: لَعَلَّهُ لَا يَكْفِي لَنَا وَلَكُنَّ، بَلِ ٱذْهَبْنَ إِلَى ٱلْبَاعَةِ وَٱبْتَعْنَ لَكُنَّ.

ಕಿನ್ತು ಸುಧಿಯಃ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ದತ್ತೇ ಯುಷ್ಮಾನಸ್ಮಾಂಶ್ಚ ಪ್ರತಿ ತೈಲಂ ನ್ಯೂನೀಭವೇತ್, ತಸ್ಮಾದ್ ವಿಕ್ರೇತೃಣಾಂ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಾರ್ಥಂ ತೈಲಂ ಕ್ರೀಣೀತ|

١٠ 10 وَفِيمَا هُنَّ ذَاهِبَاتٌ لِيَبْتَعْنَ جَاءَ ٱلْعَرِيسُ، وَٱلْمُسْتَعِدَّاتُ دَخَلْنَ مَعَهُ إِلَى ٱلْعُرْسِ، وَأُغْلِقَ ٱلْبَابُ.

ತದಾ ತಾಸು ಕ್ರೇತುಂ ಗತಾಸು ವರ ಆಜಗಾಮ, ತತೋ ಯಾಃ ಸಜ್ಜಿತಾ ಆಸನ್, ತಾಸ್ತೇನ ಸಾಕಂ ವಿವಾಹೀಯಂ ವೇಶ್ಮ ಪ್ರವಿವಿಶುಃ|

١١ 11 أَخِيرًا جَاءَتْ بَقِيَّةُ ٱلْعَذَارَى أَيْضًا قَائِلَاتٍ: يا سَيِّدُ، يا سَيِّدُ، ٱفْتَحْ لَنَا!

ಅನನ್ತರಂ ದ್ವಾರೇ ರುದ್ಧೇ ಅಪರಾಃ ಕನ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ಜಗದುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಅಸ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ದ್ವಾರಂ ಮೋಚಯ|

١٢ 12 فَأَجَابَ وَقَالَ: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُنَّ: إِنِّي مَا أَعْرِفُكُنَّ.

ಕಿನ್ತು ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ತಥ್ಯಂ ವದಾಮಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ನ ವೇದ್ಮಿ|

١٣ 13 فَٱسْهَرُوا إِذًا لِأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْيَوْمَ وَلَا ٱلسَّاعَةَ ٱلَّتِي يَأْتِي فِيهَا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

ಅತೋ ಜಾಗ್ರತಃ ಸನ್ತಸ್ತಿಷ್ಠತ, ಮನುಜಸುತಃ ಕಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ಕಸ್ಮಿನ್ ದಣ್ಡೇ ವಾಗಮಿಷ್ಯತಿ, ತದ್ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನ ಜ್ಞಾಯತೇ|

١٤ 14 «وَكَأَنَّمَا إِنْسَانٌ مُسَافِرٌ دَعَا عَبِيدَهُ وَسَلَّمَهُمْ أَمْوَالَهُ،

ಅಪರಂ ಸ ಏತಾದೃಶಃ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಪುಂಸಸ್ತುಲ್ಯಃ, ಯೋ ದೂರದೇಶಂ ಪ್ರತಿ ಯಾತ್ರಾಕಾಲೇ ನಿಜದಾಸಾನ್ ಆಹೂಯ ತೇಷಾಂ ಸ್ವಸ್ವಸಾಮರ್ಥ್ಯಾನುರೂಪಮ್

١٥ 15 فَأَعْطَى وَاحِدًا خَمْسَ وَزَنَاتٍ، وَآخَرَ وَزْنَتَيْنِ، وَآخَرَ وَزْنَةً. كُلَّ وَاحِدٍ عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِ. وَسَافَرَ لِلْوَقْتِ.

ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಮುದ್ರಾಣಾಂ ಪಞ್ಚ ಪೋಟಲಿಕಾಃ ಅನ್ಯಸ್ಮಿಂಶ್ಚ ದ್ವೇ ಪೋಟಲಿಕೇ ಅಪರಸ್ಮಿಂಶ್ಚ ಪೋಟಲಿಕೈಕಾಮ್ ಇತ್ಥಂ ಪ್ರತಿಜನಂ ಸಮರ್ಪ್ಯ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರವಾಸಂ ಗತವಾನ್|

١٦ 16 فَمَضَى ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْخَمْسَ وَزَنَاتٍ وَتَاجَرَ بِهَا، فَرَبِحَ خَمْسَ وَزَنَاتٍ أُخَرَ.

ಅನನ್ತರಂ ಯೋ ದಾಸಃ ಪಞ್ಚ ಪೋಟಲಿಕಾಃ ಲಬ್ಧವಾನ್, ಸ ಗತ್ವಾ ವಾಣಿಜ್ಯಂ ವಿಧಾಯ ತಾ ದ್ವಿಗುಣೀಚಕಾರ|

١٧ 17 وَهَكَذَا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَتَيْنِ، رَبِحَ أَيْضًا وَزْنَتَيْنِ أُخْرَيَيْنِ.

ಯಶ್ಚ ದಾಸೋ ದ್ವೇ ಪೋಟಲಿಕೇ ಅಲಭತ, ಸೋಪಿ ತಾ ಮುದ್ರಾ ದ್ವಿಗುಣೀಚಕಾರ|

١٨ 18 وَأَمَّا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَةَ فَمَضَى وَحَفَرَ فِي ٱلْأَرْضِ وَأَخْفَى فِضَّةَ سَيِّدِهِ.

ಕಿನ್ತು ಯೋ ದಾಸ ಏಕಾಂ ಪೋಟಲಿಕಾಂ ಲಬ್ಧವಾನ್, ಸ ಗತ್ವಾ ಭೂಮಿಂ ಖನಿತ್ವಾ ತನ್ಮಧ್ಯೇ ನಿಜಪ್ರಭೋಸ್ತಾ ಮುದ್ರಾ ಗೋಪಯಾಞ್ಚಕಾರ|

١٩ 19 وَبَعْدَ زَمَانٍ طَوِيلٍ أَتَى سَيِّدُ أُولَئِكَ ٱلْعَبِيدِ وَحَاسَبَهُمْ.

ತದನನ್ತರಂ ಬಹುತಿಥೇ ಕಾಲೇ ಗತೇ ತೇಷಾಂ ದಾಸಾನಾಂ ಪ್ರಭುರಾಗತ್ಯ ತೈರ್ದಾಸೈಃ ಸಮಂ ಗಣಯಾಞ್ಚಕಾರ|

٢٠ 20 فَجَاءَ ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْخَمْسَ وَزَنَاتٍ وَقَدَّمَ خَمْسَ وَزَنَاتٍ أُخَرَ قَائِلًا: يا سَيِّدُ، خَمْسَ وَزَنَاتٍ سَلَّمْتَنِي. هُوَذَا خَمْسُ وَزَنَاتٍ أُخَرُ رَبِحْتُهَا فَوْقَهَا.

ತದಾನೀಂ ಯಃ ಪಞ್ಚ ಪೋಟಲಿಕಾಃ ಪ್ರಾಪ್ತವಾನ್ ಸ ತಾ ದ್ವಿಗುಣೀಕೃತಮುದ್ರಾ ಆನೀಯ ಜಗಾದ; ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಭವತಾ ಮಯಿ ಪಞ್ಚ ಪೋಟಲಿಕಾಃ ಸಮರ್ಪಿತಾಃ, ಪಶ್ಯತು, ತಾ ಮಯಾ ದ್ವಿಗುಣೀಕೃತಾಃ|

٢١ 21 فَقَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: نِعِمَّا أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلصَّالِحُ وَٱلْأَمِينُ! كُنْتَ أَمِينًا فِي ٱلْقَلِيلِ فَأُقِيمُكَ عَلَى ٱلْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ.

ತದಾನೀಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರಭುಸ್ತಮುವಾಚ, ಹೇ ಉತ್ತಮ ವಿಶ್ವಾಸ್ಯ ದಾಸ, ತ್ವಂ ಧನ್ಯೋಸಿ, ಸ್ತೋಕೇನ ವಿಶ್ವಾಸ್ಯೋ ಜಾತಃ, ತಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಾಂ ಬಹುವಿತ್ತಾಧಿಪಂ ಕರೋಮಿ, ತ್ವಂ ಸ್ವಪ್ರಭೋಃ ಸುಖಸ್ಯ ಭಾಗೀ ಭವ|

٢٢ 22 ثُمَّ جَاءَ ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَتَيْنِ وَقَالَ: يا سَيِّدُ، وَزْنَتَيْنِ سَلَّمْتَنِي. هُوَذَا وَزْنَتَانِ أُخْرَيَانِ رَبِحْتُهُمَا فَوْقَهُمَا.

ತತೋ ಯೇನ ದ್ವೇ ಪೋಟಲಿಕೇ ಲಬ್ಧೇ ಸೋಪ್ಯಾಗತ್ಯ ಜಗಾದ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಭವತಾ ಮಯಿ ದ್ವೇ ಪೋಟಲಿಕೇ ಸಮರ್ಪಿತೇ, ಪಶ್ಯತು ತೇ ಮಯಾ ದ್ವಿಗುಣೀಕೃತೇ|

٢٣ 23 قَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: نِعِمَّا أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلصَّالِحُ ٱلْأَمِينُ! كُنْتَ أَمِينًا فِي ٱلْقَلِيلِ فَأُقِيمُكَ عَلَى ٱلْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ.

ತೇನ ತಸ್ಯ ಪ್ರಭುಸ್ತಮವೋಚತ್, ಹೇ ಉತ್ತಮ ವಿಶ್ವಾಸ್ಯ ದಾಸ, ತ್ವಂ ಧನ್ಯೋಸಿ, ಸ್ತೋಕೇನ ವಿಶ್ವಾಸ್ಯೋ ಜಾತಃ, ತಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಾಂ ಬಹುದ್ರವಿಣಾಧಿಪಂ ಕರೋಮಿ, ತ್ವಂ ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸುಖಸ್ಯ ಭಾಗೀ ಭವ|

٢٤ 24 ثُمَّ جَاءَ أَيْضًا ٱلَّذِي أَخَذَ ٱلْوَزْنَةَ ٱلْوَاحِدَةَ وَقَالَ: يا سَيِّدُ، عَرَفْتُ أَنَّكَ إِنْسَانٌ قَاسٍ، تَحْصُدُ حَيْثُ لَمْ تَزْرَعْ، وَتَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ تَبْذُرْ.

ಅನನ್ತರಂ ಯ ಏಕಾಂ ಪೋಟಲಿಕಾಂ ಲಬ್ಧವಾನ್, ಸ ಏತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ತ್ವಾಂ ಕಠಿನನರಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್, ತ್ವಯಾ ಯತ್ರ ನೋಪ್ತಂ, ತತ್ರೈವ ಕೃತ್ಯತೇ, ಯತ್ರ ಚ ನ ಕೀರ್ಣಂ, ತತ್ರೈವ ಸಂಗೃಹ್ಯತೇ|

٢٥ 25 فَخِفْتُ وَمَضَيْتُ وَأَخْفَيْتُ وَزْنَتَكَ فِي ٱلْأَرْضِ. هُوَذَا ٱلَّذِي لَكَ.

ಅತೋಹಂ ಸಶಙ್ಕಃ ಸನ್ ಗತ್ವಾ ತವ ಮುದ್ರಾ ಭೂಮಧ್ಯೇ ಸಂಗೋಪ್ಯ ಸ್ಥಾಪಿತವಾನ್, ಪಶ್ಯ, ತವ ಯತ್ ತದೇವ ಗೃಹಾಣ|

٢٦ 26 فَأَجَابَ سَيِّدُهُ وَقَالَ لَهُ: أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلشِّرِّيرُ وَٱلْكَسْلَانُ، عَرَفْتَ أَنِّي أَحْصُدُ حَيْثُ لَمْ أَزْرَعْ، وَأَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ أَبْذُرْ،

ತದಾ ತಸ್ಯ ಪ್ರಭುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್ ರೇ ದುಷ್ಟಾಲಸ ದಾಸ, ಯತ್ರಾಹಂ ನ ವಪಾಮಿ, ತತ್ರ ಛಿನದ್ಮಿ, ಯತ್ರ ಚ ನ ಕಿರಾಮಿ, ತತ್ರೇವ ಸಂಗೃಹ್ಲಾಮೀತಿ ಚೇದಜಾನಾಸ್ತರ್ಹಿ

٢٧ 27 فَكَانَ يَنْبَغِي أَنْ تَضَعَ فِضَّتِي عِنْدَ ٱلصَّيَارِفَةِ، فَعِنْدَ مَجِيئِي كُنْتُ آخُذُ ٱلَّذِي لِي مَعَ رِبًا.

ವಣಿಕ್ಷು ಮಮ ವಿತ್ತಾರ್ಪಣಂ ತವೋಚಿತಮಾಸೀತ್, ಯೇನಾಹಮಾಗತ್ಯ ವೃದ್ವ್ಯಾ ಸಾಕಂ ಮೂಲಮುದ್ರಾಃ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಮ್|

٢٨ 28 فَخُذُوا مِنْهُ ٱلْوَزْنَةَ وَأَعْطُوهَا لِلَّذِي لَهُ ٱلْعَشْرُ وَزَنَاتٍ.

ಅತೋಸ್ಮಾತ್ ತಾಂ ಪೋಟಲಿಕಾಮ್ ಆದಾಯ ಯಸ್ಯ ದಶ ಪೋಟಲಿಕಾಃ ಸನ್ತಿ ತಸ್ಮಿನ್ನರ್ಪಯತ|

٢٩ 29 لِأَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ يُعْطَى فَيَزْدَادُ، وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ يُؤْخَذُ مِنْهُ.

ಯೇನ ವರ್ದ್ವ್ಯತೇ ತಸ್ಮಿನ್ನೈವಾರ್ಪಿಷ್ಯತೇ, ತಸ್ಯೈವ ಚ ಬಾಹುಲ್ಯಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಕಿನ್ತು ಯೇನ ನ ವರ್ದ್ವ್ಯತೇ, ತಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ಯತ್ ಕಿಞ್ಚನ ತಿಷ್ಠತಿ, ತದಪಿ ಪುನರ್ನೇಷ್ಯತೇ|

٣٠ 30 وَٱلْعَبْدُ ٱلْبَطَّالُ ٱطْرَحُوهُ إِلَى ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ، هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ.

ಅಪರಂ ಯೂಯಂ ತಮಕರ್ಮ್ಮಣ್ಯಂ ದಾಸಂ ನೀತ್ವಾ ಯತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ಕ್ರನ್ದನಂ ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ವಿದ್ಯೇತೇ, ತಸ್ಮಿನ್ ಬಹಿರ್ಭೂತತಮಸಿ ನಿಕ್ಷಿಪತ|

٣١ 31 «وَمَتَى جَاءَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي مَجْدِهِ وَجَمِيعُ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ مَعَهُ، فَحِينَئِذٍ يَجْلِسُ عَلَى كُرْسِيِّ مَجْدِهِ.

ಯದಾ ಮನುಜಸುತಃ ಪವಿತ್ರದೂತಾನ್ ಸಙ್ಗಿನಃ ಕೃತ್ವಾ ನಿಜಪ್ರಭಾವೇನಾಗತ್ಯ ನಿಜತೇಜೋಮಯೇ ಸಿಂಹಾಸನೇ ನಿವೇಕ್ಷ್ಯತಿ,

٣٢ 32 وَيَجْتَمِعُ أَمَامَهُ جَمِيعُ ٱلشُّعُوبِ، فَيُمَيِّزُ بَعْضَهُمْ مِنْ بَعْضٍ كَمَا يُمَيِّزُ ٱلرَّاعِي ٱلْخِرَافَ مِنَ ٱلْجِدَاءِ،

ತದಾ ತತ್ಸಮ್ಮುಖೇ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾ ಜನಾ ಸಂಮೇಲಿಷ್ಯನ್ತಿ| ತತೋ ಮೇಷಪಾಲಕೋ ಯಥಾ ಛಾಗೇಭ್ಯೋಽವೀನ್ ಪೃಥಕ್ ಕರೋತಿ ತಥಾ ಸೋಪ್ಯೇಕಸ್ಮಾದನ್ಯಮ್ ಇತ್ಥಂ ತಾನ್ ಪೃಥಕ ಕೃತ್ವಾವೀನ್

٣٣ 33 فَيُقِيمُ ٱلْخِرَافَ عَنْ يَمِينِهِ وَٱلْجِدَاءَ عَنِ ٱلْيَسَارِ.

ದಕ್ಷಿಣೇ ಛಾಗಾಂಶ್ಚ ವಾಮೇ ಸ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತಿ|

٣٤ 34 ثُمَّ يَقُولُ ٱلْمَلِكُ لِلَّذِينَ عَنْ يَمِينِهِ: تَعَالَوْا يا مُبَارَكِي أَبِي، رِثُوا ٱلْمَلَكُوتَ ٱلْمُعَدَّ لَكُمْ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ.

ತತಃ ಪರಂ ರಾಜಾ ದಕ್ಷಿಣಸ್ಥಿತಾನ್ ಮಾನವಾನ್ ವದಿಷ್ಯತಿ, ಆಗಚ್ಛತ ಮತ್ತಾತಸ್ಯಾನುಗ್ರಹಭಾಜನಾನಿ, ಯುಷ್ಮತ್ಕೃತ ಆ ಜಗದಾರಮ್ಭತ್ ಯದ್ ರಾಜ್ಯಮ್ ಆಸಾದಿತಂ ತದಧಿಕುರುತ|

٣٥ 35 لِأَنِّي جُعْتُ فَأَطْعَمْتُمُونِي. عَطِشْتُ فَسَقَيْتُمُونِي. كُنْتُ غَرِيبًا فَآوَيْتُمُونِي.

ಯತೋ ಬುಭುಕ್ಷಿತಾಯ ಮಹ್ಯಂ ಭೋಜ್ಯಮ್ ಅದತ್ತ, ಪಿಪಾಸಿತಾಯ ಪೇಯಮದತ್ತ, ವಿದೇಶಿನಂ ಮಾಂ ಸ್ವಸ್ಥಾನಮನಯತ,

٣٦ 36 عُرْيَانًا فَكَسَوْتُمُونِي. مَرِيضًا فَزُرْتُمُونِي. مَحْبُوسًا فَأَتَيْتُمْ إِلَيَّ.

ವಸ್ತ್ರಹೀನಂ ಮಾಂ ವಸನಂ ಪರ್ಯ್ಯಧಾಪಯತ, ಪೀಡೀತಂ ಮಾಂ ದ್ರಷ್ಟುಮಾಗಚ್ಛತ, ಕಾರಾಸ್ಥಞ್ಚ ಮಾಂ ವೀಕ್ಷಿತುಮ ಆಗಚ್ಛತ|

٣٧ 37 فَيُجِيبُهُ ٱلْأَبْرَارُ حِينَئِذٍ قَائِلِينَ: يَارَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعًا فَأَطْعَمْنَاكَ، أَوْ عَطْشَانًا فَسَقَيْنَاكَ؟

ತದಾ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾಃ ಪ್ರತಿವದಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಕದಾ ತ್ವಾಂ ಕ್ಷುಧಿತಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ವಯಮಭೋಜಯಾಮ? ವಾ ಪಿಪಾಸಿತಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ಅಪಾಯಯಾಮ?

٣٨ 38 وَمَتَى رَأَيْنَاكَ غَرِيبًا فَآوَيْنَاكَ، أَوْ عُرْيَانًا فَكَسَوْنَاكَ؟

ಕದಾ ವಾ ತ್ವಾಂ ವಿದೇಶಿನಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸ್ವಸ್ಥಾನಮನಯಾಮ? ಕದಾ ವಾ ತ್ವಾಂ ನಗ್ನಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ವಸನಂ ಪರ್ಯ್ಯಧಾಪಯಾಮ?

٣٩ 39 وَمَتَى رَأَيْنَاكَ مَرِيضًا أَوْ مَحْبُوسًا فَأَتَيْنَا إِلَيْكَ؟

ಕದಾ ವಾ ತ್ವಾಂ ಪೀಡಿತಂ ಕಾರಾಸ್ಥಞ್ಚ ವೀಕ್ಷ್ಯ ತ್ವದನ್ತಿಕಮಗಚ್ಛಾಮ?

٤٠ 40 فَيُجِيبُ ٱلْمَلِكُ وَيَقُولُ لَهُمُ: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ فَعَلْتُمُوهُ بِأَحَدِ إِخْوَتِي هَؤُلَاءِ ٱلْأَصَاغِرِ، فَبِي فَعَلْتُمْ.

ತದಾನೀಂ ರಾಜಾ ತಾನ್ ಪ್ರತಿವದಿಷ್ಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಸತ್ಯಂ ವದಾಮಿ, ಮಮೈತೇಷಾಂ ಭ್ರಾತೃಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಞ್ಚನೈಕಂ ಕ್ಷುದ್ರತಮಂ ಪ್ರತಿ ಯದ್ ಅಕುರುತ, ತನ್ಮಾಂ ಪ್ರತ್ಯಕುರುತ|

٤١ 41 «ثُمَّ يَقُولُ أَيْضًا لِلَّذِينَ عَنِ ٱلْيَسَارِ: ٱذْهَبُوا عَنِّي يامَلَاعِينُ إِلَى ٱلنَّارِ ٱلْأَبَدِيَّةِ ٱلْمُعَدَّةِ لِإِبْلِيسَ وَمَلَائِكَتِهِ، (aiōnios g166)

ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ವಾಮಸ್ಥಿತಾನ್ ಜನಾನ್ ವದಿಷ್ಯತಿ, ರೇ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ, ಶೈತಾನೇ ತಸ್ಯ ದೂತೇಭ್ಯಶ್ಚ ಯೋಽನನ್ತವಹ್ನಿರಾಸಾದಿತ ಆಸ್ತೇ, ಯೂಯಂ ಮದನ್ತಿಕಾತ್ ತಮಗ್ನಿಂ ಗಚ್ಛತ| (aiōnios g166)

٤٢ 42 لِأَنِّي جُعْتُ فَلَمْ تُطْعِمُونِي. عَطِشْتُ فَلَمْ تَسْقُونِي.

ಯತೋ ಕ್ಷುಧಿತಾಯ ಮಹ್ಯಮಾಹಾರಂ ನಾದತ್ತ, ಪಿಪಾಸಿತಾಯ ಮಹ್ಯಂ ಪೇಯಂ ನಾದತ್ತ,

٤٣ 43 كُنْتُ غَرِيبًا فَلَمْ تَأْوُونِي. عُرْيَانًا فَلَمْ تَكْسُونِي. مَرِيضًا وَمَحْبُوسًا فَلَمْ تَزُورُونِي.

ವಿದೇಶಿನಂ ಮಾಂ ಸ್ವಸ್ಥಾನಂ ನಾನಯತ, ವಸನಹೀನಂ ಮಾಂ ವಸನಂ ನ ಪರ್ಯ್ಯಧಾಪಯತ, ಪೀಡಿತಂ ಕಾರಾಸ್ಥಞ್ಚ ಮಾಂ ವೀಕ್ಷಿತುಂ ನಾಗಚ್ಛತ|

٤٤ 44 حِينَئِذٍ يُجِيبُونَهُ هُمْ أَيْضًا قَائِلِينَ: يَارَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعًا أَوْ عَطْشَانًا أَوْ غَرِيبًا أَوْ عُرْيَانًا أَوْ مَرِيضًا أَوْ مَحْبُوسًا وَلَمْ نَخْدِمْكَ؟

ತದಾ ತೇ ಪ್ರತಿವದಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಕದಾ ತ್ವಾಂ ಕ್ಷುಧಿತಂ ವಾ ಪಿಪಾಸಿತಂ ವಾ ವಿದೇಶಿನಂ ವಾ ನಗ್ನಂ ವಾ ಪೀಡಿತಂ ವಾ ಕಾರಾಸ್ಥಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ತ್ವಾಂ ನಾಸೇವಾಮಹಿ?

٤٥ 45 فَيُجِيبُهُمْ قَائِلًا: ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ لَمْ تَفْعَلُوهُ بِأَحَدِ هَؤُلَاءِ ٱلْأَصَاغِرِ، فَبِي لَمْ تَفْعَلُوا.

ತದಾ ಸ ತಾನ್ ವದಿಷ್ಯತಿ, ತಥ್ಯಮಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಬ್ರವೀಮಿ, ಯುಷ್ಮಾಭಿರೇಷಾಂ ಕಞ್ಚನ ಕ್ಷೋದಿಷ್ಠಂ ಪ್ರತಿ ಯನ್ನಾಕಾರಿ, ತನ್ಮಾಂ ಪ್ರತ್ಯೇವ ನಾಕಾರಿ|

٤٦ 46 فَيَمْضِي هَؤُلَاءِ إِلَى عَذَابٍ أَبَدِيٍّ وَٱلْأَبْرَارُ إِلَى حَيَاةٍ أَبَدِيَّةٍ». (aiōnios g166)

ಪಶ್ಚಾದಮ್ಯನನ್ತಶಾಸ್ತಿಂ ಕಿನ್ತು ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾ ಅನನ್ತಾಯುಷಂ ಭೋಕ್ತುಂ ಯಾಸ್ಯನ್ತಿ| (aiōnios g166)

Jesus Preaches to the Multitude