مَتَّى 24

١ 1 ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ وَمَضَى مِنَ ٱلْهَيْكَلِ، فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ لِكَيْ يُرُوهُ أَبْنِيَةَ ٱلْهَيْكَلِ.

അനന്തരം യീശു ര്യദാ മന്ദിരാദ് ബഹി ർഗച്ഛതി, തദാനീം ശിഷ്യാസ്തം മന്ദിരനിർമ്മാണം ദർശയിതുമാഗതാഃ|

٢ 2 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَمَا تَنْظُرُونَ جَمِيعَ هَذِهِ؟ اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُتْرَكُ هَهُنَا حَجَرٌ عَلَى حَجَرٍ لَا يُنْقَضُ!».

തതോ യീശുസ്താനുവാച, യൂയം കിമേതാനി ന പശ്യഥ? യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, ഏതന്നിചയനസ്യ പാഷാണൈകമപ്യന്യപാഷാണേപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വാണി ഭൂമിസാത് കാരിഷ്യന്തേ|

٣ 3 وَفِيمَا هُوَ جَالِسٌ عَلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلتَّلَامِيذُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ قَائِلِينَ: «قُلْ لَنَا مَتَى يَكُونُ هَذَا؟ وَمَا هِيَ عَلَامَةُ مَجِيئِكَ وَٱنْقِضَاءِ ٱلدَّهْرِ؟». (aiōn g165)

അനന്തരം തസ്മിൻ ജൈതുനപർവ്വതോപരി സമുപവിഷ്ടേ ശിഷ്യാസ്തസ്യ സമീപമാഗത്യ ഗുപ്തം പപ്രച്ഛുഃ, ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? ഭവത ആഗമനസ്യ യുഗാന്തസ്യ ച കിം ലക്ഷ്മ? തദസ്മാൻ വദതു| (aiōn g165)

٤ 4 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «ٱنْظُرُوا! لَا يُضِلَّكُمْ أَحَدٌ.

തദാനീം യീശുസ്താനവോചത്, അവധദ്വ്വം, കോപി യുഷ്മാൻ ന ഭ്രമയേത്|

٥ 5 فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِٱسْمِي قَائِلِينَ: أَنَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ! وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ.

ബഹവോ മമ നാമ ഗൃഹ്ലന്ത ആഗമിഷ്യന്തി, ഖ്രീഷ്ടോഽഹമേവേതി വാചം വദന്തോ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|

٦ 6 وَسَوْفَ تَسْمَعُونَ بِحُرُوبٍ وَأَخْبَارِ حُرُوبٍ. اُنْظُرُوا، لَا تَرْتَاعُوا. لِأَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ تَكُونَ هَذِهِ كُلُّهَا، وَلَكِنْ لَيْسَ ٱلْمُنْتَهَى بَعْدُ.

യൂയഞ്ച സംഗ്രാമസ്യ രണസ്യ ചാഡമ്ബരം ശ്രോഷ്യഥ, അവധദ്വ്വം തേന ചഞ്ചലാ മാ ഭവത, ഏതാന്യവശ്യം ഘടിഷ്യന്തേ, കിന്തു തദാ യുഗാന്തോ നഹി|

٧ 7 لِأَنَّهُ تَقُومُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَكُونُ مَجَاعَاتٌ وَأَوْبِئَةٌ وَزَلَازِلُ فِي أَمَاكِنَ.

അപരം ദേശസ്യ വിപക്ഷോ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷോ രാജ്യം ഭവിഷ്യതി, സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ച ദുർഭിക്ഷം മഹാമാരീ ഭൂകമ്പശ്ച ഭവിഷ്യന്തി,

٨ 8 وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا مُبْتَدَأُ ٱلْأَوْجَاعِ.

ഏതാനി ദുഃഖോപക്രമാഃ|

٩ 9 حِينَئِذٍ يُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى ضِيقٍ وَيَقْتُلُونَكُمْ، وَتَكُونُونَ مُبْغَضِينَ مِنْ جَمِيعِ ٱلْأُمَمِ لِأَجْلِ ٱسْمِي.

തദാനീം ലോകാ ദുഃഖം ഭോജയിതും യുഷ്മാൻ പരകരേഷു സമർപയിഷ്യന്തി ഹനിഷ്യന്തി ച, തഥാ മമ നാമകാരണാദ് യൂയം സർവ്വദേശീയമനുജാനാം സമീപേ ഘൃണാർഹാ ഭവിഷ്യഥ|

١٠ 10 وَحِينَئِذٍ يَعْثُرُ كَثِيرُونَ وَيُسَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا وَيُبْغِضُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا.

ബഹുഷു വിഘ്നം പ്രാപ്തവത്സു പരസ്പരമ് ഋതീയാം കൃതവത്സു ച ഏകോഽപരം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി|

١١ 11 وَيَقُومُ أَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ كَثِيرُونَ وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ.

തഥാ ബഹവോ മൃഷാഭവിഷ്യദ്വാദിന ഉപസ്ഥായ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|

١٢ 12 وَلِكَثْرَةِ ٱلْإِثْمِ تَبْرُدُ مَحَبَّةُ ٱلْكَثِيرِينَ.

ദുഷ്കർമ്മണാം ബാഹുല്യാഞ്ച ബഹൂനാം പ്രേമ ശീതലം ഭവിഷ്യതി|

١٣ 13 وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَصْبِرُ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى فَهَذَا يَخْلُصُ.

കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷം യാവദ് ധൈര്യ്യമാശ്രയതേ, സഏവ പരിത്രായിഷ്യതേ|

١٤ 14 وَيُكْرَزُ بِبِشَارَةِ ٱلْمَلَكُوتِ هَذِهِ فِي كُلِّ ٱلْمَسْكُونَةِ شَهَادَةً لِجَمِيعِ ٱلْأُمَمِ. ثُمَّ يَأْتِي ٱلْمُنْتَهَى.

അപരം സർവ്വദേശീയലോകാൻ പ്രതിമാക്ഷീ ഭവിതും രാജസ്യ ശുഭസമാചാരഃ സർവ്വജഗതി പ്രചാരിഷ്യതേ, ഏതാദൃശി സതി യുഗാന്ത ഉപസ്ഥാസ്യതി|

١٥ 15 «فَمَتَى نَظَرْتُمْ «رِجْسَةَ ٱلْخَرَابِ» ٱلَّتِي قَالَ عَنْهَا دَانِيآلُ ٱلنَّبِيُّ قَائِمَةً فِي ٱلْمَكَانِ ٱلْمُقَدَّسِ - لِيَفْهَمِ ٱلْقَارِئُ -

അതോ യത് സർവ്വനാശകൃദ്ഘൃണാർഹം വസ്തു ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വദിനാ പ്രോക്തം തദ് യദാ പുണ്യസ്ഥാനേ സ്ഥാപിതം ദ്രക്ഷ്യഥ, (യഃ പഠതി, സ ബുധ്യതാം)

١٦ 16 فَحِينَئِذٍ لِيَهْرُبِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ إِلَى ٱلْجِبَالِ،

തദാനീം യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി, തേ പർവ്വതേഷു പലായന്താം|

١٧ 17 وَٱلَّذِي عَلَى ٱلسَّطْحِ فَلَا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَ مِنْ بَيْتِهِ شَيْئًا،

യഃ കശ്ചിദ് ഗൃഹപൃഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി, സ ഗൃഹാത് കിമപി വസ്ത്വാനേതുമ് അധേ നാവരോഹേത്|

١٨ 18 وَٱلَّذِي فِي ٱلْحَقْلِ فَلَا يَرْجِعْ إِلَى وَرَائِهِ لِيَأْخُذَ ثِيَابَهُ.

യശ്ച ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി, സോപി വസ്ത്രമാനേതും പരാവൃത്യ ന യായാത്|

١٩ 19 وَوَيْلٌ لِلْحَبَالَى وَٱلْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ!

തദാനീം ഗർഭിണീസ്തന്യപായയിത്രീണാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|

٢٠ 20 وَصَلُّوا لِكَيْ لَا يَكُونَ هَرَبُكُمْ فِي شِتَاءٍ وَلَا فِي سَبْتٍ،

അതോ യഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ വിശ്രാമവാരേ വാ യന്ന ഭവേത്, തദർഥം പ്രാർഥയധ്വമ്|

٢١ 21 لِأَنَّهُ يَكُونُ حِينَئِذٍ ضِيقٌ عَظِيمٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهُ مُنْذُ ٱبْتِدَاءِ ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآنَ وَلَنْ يَكُونَ.

ആ ജഗദാരമ്ഭാദ് ഏതത്കാലപര്യ്യനന്തം യാദൃശഃ കദാപി നാഭവത് ന ച ഭവിഷ്യതി താദൃശോ മഹാക്ലേശസ്തദാനീമ് ഉപസ്ഥാസ്യതി|

٢٢ 22 وَلَوْ لَمْ تُقَصَّرْ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ لَمْ يَخْلُصْ جَسَدٌ. وَلَكِنْ لِأَجْلِ ٱلْمُخْتَارِينَ تُقَصَّرُ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ.

തസ്യ ക്ലേശസ്യ സമയോ യദി ഹ്സ്വോ ന ക്രിയേത, തർഹി കസ്യാപി പ്രാണിനോ രക്ഷണം ഭവിതും ന ശക്നുയാത്, കിന്തു മനോനീതമനുജാനാം കൃതേ സ കാലോ ഹ്സ്വീകരിഷ്യതേ|

٢٣ 23 حِينَئِذٍ إِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ: هُوَذَا ٱلْمَسِيحُ هُنَا! أَوْ: هُنَاكَ! فَلَا تُصَدِّقُوا.

അപരഞ്ച പശ്യത, ഖ്രീഷ്ടോഽത്ര വിദ്യതേ, വാ തത്ര വിദ്യതേ, തദാനീം യദീ കശ്ചിദ് യുഷ്മാന ഇതി വാക്യം വദതി, തഥാപി തത് ന പ്രതീത്|

٢٤ 24 لِأَنَّهُ سَيَقُومُ مُسَحَاءُ كَذَبَةٌ وَأَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ وَيُعْطُونَ آيَاتٍ عَظِيمَةً وَعَجَائِبَ، حَتَّى يُضِلُّوا لَوْ أَمْكَنَ ٱلْمُخْتَارِينَ أَيْضًا.

യതോ ഭാക്തഖ്രീഷ്ടാ ഭാക്തഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഉപസ്ഥായ യാനി മഹന്തി ലക്ഷ്മാണി ചിത്രകർമ്മാണി ച പ്രകാശയിഷ്യന്തി, തൈ ര്യദി സമ്ഭവേത് തർഹി മനോനീതമാനവാ അപി ഭ്രാമിഷ്യന്തേ|

٢٥ 25 هَا أَنَا قَدْ سَبَقْتُ وَأَخْبَرْتُكُمْ.

പശ്യത, ഘടനാതഃ പൂർവ്വം യുഷ്മാൻ വാർത്താമ് അവാദിഷമ്|

٢٦ 26 فَإِنْ قَالُوا لَكُمْ: هَا هُوَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ! فَلَا تَخْرُجُوا. هَا هُوَ فِي ٱلْمَخَادِعِ! فَلَا تُصَدِّقُوا.

അതഃ പശ്യത, സ പ്രാന്തരേ വിദ്യത ഇതി വാക്യേ കേനചിത് കഥിതേപി ബഹി ർമാ ഗച്ഛത, വാ പശ്യത, സോന്തഃപുരേ വിദ്യതേ, ഏതദ്വാക്യ ഉക്തേപി മാ പ്രതീത|

٢٧ 27 لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْبَرْقَ يَخْرُجُ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَيَظْهَرُ إِلَى ٱلْمَغَارِبِ، هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ.

യതോ യഥാ വിദ്യുത് പൂർവ്വദിശോ നിർഗത്യ പശ്ചിമദിശം യാവത് പ്രകാശതേ, തഥാ മാനുഷപുത്രസ്യാപ്യാഗമനം ഭവിഷ്യതി|

٢٨ 28 لِأَنَّهُ حَيْثُمَا تَكُنِ ٱلْجُثَّةُ، فَهُنَاكَ تَجْتَمِعُ ٱلنُّسُورُ.

യത്ര ശവസ്തിഷ്ഠതി, തത്രേവ ഗൃധ്രാ മിലന്തി|

٢٩ 29 «وَلِلْوَقْتِ بَعْدَ ضِيقِ تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ تُظْلِمُ ٱلشَّمْسُ، وَٱلْقَمَرُ لَا يُعْطِي ضَوْءَهُ، وَٱلنُّجُومُ تَسْقُطُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، وَقُوَّاتُ ٱلسَّمَاوَاتِ تَتَزَعْزَعُ.

അപരം തസ്യ ക്ലേശസമയസ്യാവ്യവഹിതപരത്ര സൂര്യ്യസ്യ തേജോ ലോപ്സ്യതേ, ചന്ദ്രമാ ജ്യോസ്നാം ന കരിഷ്യതി, നഭസോ നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, ഗഗണീയാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|

٣٠ 30 وَحِينَئِذٍ تَظْهَرُ عَلَامَةُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ فِي ٱلسَّمَاءِ. وَحِينَئِذٍ تَنُوحُ جَمِيعُ قَبَائِلِ ٱلْأَرْضِ، وَيُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ بِقُوَّةٍ وَمَجْدٍ كَثِيرٍ.

തദാനീമ് ആകാശമധ്യേ മനുജസുതസ്യ ലക്ഷ്മ ദർശിഷ്യതേ, തതോ നിജപരാക്രമേണ മഹാതേജസാ ച മേഘാരൂഢം മനുജസുതം നഭസാഗച്ഛന്തം വിലോക്യ പൃഥിവ്യാഃ സർവ്വവംശീയാ വിലപിഷ്യന്തി|

٣١ 31 فَيُرْسِلُ مَلَائِكَتَهُ بِبُوقٍ عَظِيمِ ٱلصَّوْتِ، فَيَجْمَعُونَ مُخْتَارِيهِ مِنَ ٱلْأَرْبَعِ ٱلرِّيَاحِ، مِنْ أَقْصَاءِ ٱلسَّمَاوَاتِ إِلَى أَقْصَائِهَا.

തദാനീം സ മഹാശബ്ദായമാനതൂര്യ്യാ വാദകാൻ നിജദൂതാൻ പ്രഹേഷ്യതി, തേ വ്യോമ്ന ഏകസീമാതോഽപരസീമാം യാവത് ചതുർദിശസ്തസ്യ മനോനീതജനാൻ ആനീയ മേലയിഷ്യന്തി|

٣٢ 32 فَمِنْ شَجَرَةِ ٱلتِّينِ تَعَلَّمُوا ٱلْمَثَلَ: مَتَى صَارَ غُصْنُهَا رَخْصًا وَأَخْرَجَتْ أَوْرَاقَهَا، تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلصَّيْفَ قَرِيبٌ.

ഉഡുമ്ബരപാദപസ്യ ദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം; യദാ തസ്യ നവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ, പല്ലവാദിശ്ച നിർഗച്ഛതി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജാനീഥ;

٣٣ 33 هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى رَأَيْتُمْ هَذَا كُلَّهُ فَٱعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ عَلَى ٱلْأَبْوَابِ.

തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ സമയോ ദ്വാര ഉപാസ്ഥാദ് ഇതി ജാനീത|

٣٤ 34 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَمْضِي هَذَا ٱلْجِيلُ حَتَّى يَكُونَ هَذَا كُلُّهُ.

യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വദാമി, ഇദാനീന്തനജനാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വമേവ താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|

٣٥ 35 اَلسَّمَاءُ وَٱلْأَرْضُ تَزُولَانِ وَلَكِنَّ كَلَامِي لَا يَزُولُ.

നഭോമേദിന്യോ ർലുപ്തയോരപി മമ വാക് കദാപി ന ലോപ്സ്യതേ|

٣٦ 36 «وَأَمَّا ذَلِكَ ٱلْيَوْمُ وَتِلْكَ ٱلسَّاعَةُ فَلَا يَعْلَمُ بِهِمَا أَحَدٌ، وَلَا مَلَائِكَةُ ٱلسَّمَاوَاتِ، إِلَّا أَبِي وَحْدَهُ.

അപരം മമ താതം വിനാ മാനുഷഃ സ്വർഗസ്ഥോ ദൂതോ വാ കോപി തദ്ദിനം തദ്ദണ്ഡഞ്ച ന ജ്ഞാപയതി|

٣٧ 37 وَكَمَا كَانَتْ أَيَّامُ نُوحٍ كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ.

അപരം നോഹേ വിദ്യമാനേ യാദൃശമഭവത് താദൃശം മനുജസുതസ്യാഗമനകാലേപി ഭവിഷ്യതി|

٣٨ 38 لِأَنَّهُ كَمَا كَانُوا فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلَّتِي قَبْلَ ٱلطُّوفَانِ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي دَخَلَ فِيهِ نُوحٌ ٱلْفُلْكَ،

ഫലതോ ജലാപ്ലാവനാത് പൂർവ്വം യദ്ദിനം യാവത് നോഹഃ പോതം നാരോഹത്, താവത്കാലം യഥാ മനുഷ്യാ ഭോജനേ പാനേ വിവഹനേ വിവാഹനേ ച പ്രവൃത്താ ആസൻ;

٣٩ 39 وَلَمْ يَعْلَمُوا حَتَّى جَاءَ ٱلطُّوفَانُ وَأَخَذَ ٱلْجَمِيعَ، كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ.

അപരമ് ആപ്ലാവിതോയമാഗത്യ യാവത് സകലമനുജാൻ പ്ലാവയിത്വാ നാനയത്, താവത് തേ യഥാ ന വിദാമാസുഃ, തഥാ മനുജസുതാഗമനേപി ഭവിഷ്യതി|

٤٠ 40 حِينَئِذٍ يَكُونُ ٱثْنَانِ فِي ٱلْحَقْلِ، يُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ.

തദാ ക്ഷേത്രസ്ഥിതയോർദ്വയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ, അപരസ്ത്യാജിഷ്യതേ|

٤١ 41 اِثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ عَلَى ٱلرَّحَى، تُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ ٱلْأُخْرَى.

തഥാ പേഷണ്യാ പിംഷത്യോരുഭയോ ര്യോഷിതോരേകാ ധാരിഷ്യതേഽപരാ ത്യാജിഷ്യതേ|

٤٢ 42 «اِسْهَرُوا إِذًا لِأَنَّكُمْ لَا تَعْلَمُونَ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَأْتِي رَبُّكُمْ.

യുഷ്മാകം പ്രഭുഃ കസ്മിൻ ദണ്ഡ ആഗമിഷ്യതി, തദ് യുഷ്മാഭി ർനാവഗമ്യതേ, തസ്മാത് ജാഗ്രതഃ സന്തസ്തിഷ്ഠത|

٤٣ 43 وَٱعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ فِي أَيِّ هَزِيعٍ يَأْتِي ٱلسَّارِقُ، لَسَهِرَ وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ.

കുത്ര യാമേ സ്തേന ആഗമിഷ്യതീതി ചേദ് ഗൃഹസ്ഥോ ജ്ഞാതുമ് അശക്ഷ്യത്, തർഹി ജാഗരിത്വാ തം സന്ധിം കർത്തിതുമ് അവാരയിഷ്യത് തദ് ജാനീത|

٤٤ 44 لِذَلِكَ كُونُوا أَنْتُمْ أَيْضًا مُسْتَعِدِّينَ، لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ لَا تَظُنُّونَ يَأْتِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

യുഷ്മാഭിരവധീയതാം, യതോ യുഷ്മാഭി ര്യത്ര ന ബുധ്യതേ, തത്രൈവ ദണ്ഡേ മനുജസുത ആയാസ്യതി|

٤٥ 45 فَمَنْ هُوَ ٱلْعَبْدُ ٱلْأَمِينُ ٱلْحَكِيمُ ٱلَّذِي أَقَامَهُ سَيِّدُهُ عَلَى خَدَمِهِ لِيُعْطِيَهُمُ ٱلطَّعَامَ فِي حِينِهِ؟

പ്രഭു ർനിജപരിവാരാൻ യഥാകാലം ഭോജയിതും യം ദാസമ് അധ്യക്ഷീകൃത്യ സ്ഥാപയതി, താദൃശോ വിശ്വാസ്യോ ധീമാൻ ദാസഃ കഃ?

٤٦ 46 طُوبَى لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ ٱلَّذِي إِذَا جَاءَ سَيِّدُهُ يَجِدُهُ يَفْعَلُ هَكَذَا!

പ്രഭുരാഗത്യ യം ദാസം തഥാചരന്തം വീക്ഷതേ, സഏവ ധന്യഃ|

٤٧ 47 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ أَمْوَالِهِ.

യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, സ തം നിജസർവ്വസ്വസ്യാധിപം കരിഷ്യതി|

٤٨ 48 وَلَكِنْ إِنْ قَالَ ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ ٱلرَّدِيُّ فِي قَلْبِهِ: سَيِّدِي يُبْطِئُ قُدُومَهُ.

കിന്തു പ്രഭുരാഗന്തും വിലമ്ബത ഇതി മനസി ചിന്തയിത്വാ യോ ദുഷ്ടോ ദാസോ

٤٩ 49 فَيَبْتَدِئُ يَضْرِبُ ٱلْعَبِيدَ رُفَقَاءَهُ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ ٱلسُّكَارَى.

ഽപരദാസാൻ പ്രഹർത്തും മത്താനാം സങ്ഗേ ഭോക്തും പാതുഞ്ച പ്രവർത്തതേ,

٥٠ 50 يَأْتِي سَيِّدُ ذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فِي يَوْمٍ لَا يَنْتَظِرُهُ وَفِي سَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا،

സ ദാസോ യദാ നാപേക്ഷതേ, യഞ്ച ദണ്ഡം ന ജാനാതി, തത്കാലഏവ തത്പ്രഭുരുപസ്ഥാസ്യതി|

٥١ 51 فَيُقَطِّعُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ ٱلْمُرَائِينَ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ.

തദാ തം ദണ്ഡയിത്വാ യത്ര സ്ഥാനേ രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ചാസാതേ, തത്ര കപടിഭിഃ സാകം തദ്ദശാം നിരൂപയിഷ്യതി|

The World is Destroyed by Water