مَتَّى 15
| حِينَئِذٍ جَاءَ إِلَى يَسُوعَ كَتَبَةٌ وَفَرِّيسِيُّونَ ٱلَّذِينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ قَائِلِينَ: | ١ 1 |
ଅପରଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରୀଯାଃ କତିପଯା ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ,
| «لِمَاذَا يَتَعَدَّى تَلَامِيذُكَ تَقْلِيدَ ٱلشُّيُوخِ، فَإِنَّهُمْ لَا يَغْسِلُونَ أَيْدِيَهُمْ حِينَمَا يَأْكُلُونَ خُبْزًا؟». | ٢ 2 |
ତୱ ଶିଷ୍ୟାଃ କିମର୍ଥମ୍ ଅପ୍ରକ୍ଷାଲିତକରୈ ର୍ଭକ୍ଷିତ୍ୱା ପରମ୍ପରାଗତଂ ପ୍ରାଚୀନାନାଂ ୱ୍ୟୱହାରଂ ଲଙ୍ୱନ୍ତେ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ أَيْضًا، لِمَاذَا تَتَعَدَّوْنَ وَصِيَّةَ ٱللهِ بِسَبَبِ تَقْلِيدِكُمْ؟ | ٣ 3 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ଯୂଯଂ ପରମ୍ପରାଗତାଚାରେଣ କୁତ ଈଶ୍ୱରାଜ୍ଞାଂ ଲଙ୍ୱଧ୍ୱେ|
| فَإِنَّ ٱللهَ أَوْصَى قَائِلًا: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ، وَمَنْ يَشْتِمْ أَبًا أَوْ أُمًّا فَلْيَمُتْ مَوْتًا. | ٤ 4 |
ଈଶ୍ୱର ଇତ୍ୟାଜ୍ଞାପଯତ୍, ତ୍ୱଂ ନିଜପିତରୌ ସଂମନ୍ୟେଥାଃ, ଯେନ ଚ ନିଜପିତରୌ ନିନ୍ଦ୍ୟେତେ, ସ ନିଶ୍ଚିତଂ ମ୍ରିଯେତ;
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَقُولُونَ: مَنْ قَالَ لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: قُرْبَانٌ هُوَ ٱلَّذِي تَنْتَفِعُ بِهِ مِنِّي. فَلَا يُكْرِمُ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ. | ٥ 5 |
କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଯଃ ସ୍ୱଜନକଂ ସ୍ୱଜନନୀଂ ୱା ୱାକ୍ୟମିଦଂ ୱଦତି, ଯୁୱାଂ ମତ୍ତୋ ଯଲ୍ଲଭେଥେ, ତତ୍ ନ୍ୟୱିଦ୍ୟତ,
| فَقَدْ أَبْطَلْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ بِسَبَبِ تَقْلِيدِكُمْ! | ٦ 6 |
ସ ନିଜପିତରୌ ପୁନ ର୍ନ ସଂମଂସ୍ୟତେ| ଇତ୍ଥଂ ଯୂଯଂ ପରମ୍ପରାଗତେନ ସ୍ୱେଷାମାଚାରେଣେଶ୍ୱରୀଯାଜ୍ଞାଂ ଲୁମ୍ପଥ|
| يَا مُرَاؤُونَ! حَسَنًا تَنَبَّأَ عَنْكُمْ إِشَعْيَاءُ قَائِلًا: | ٧ 7 |
ରେ କପଟିନଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯିଶଯିଯୋ ଯୁଷ୍ମାନଧି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱଚନାନ୍ୟେତାନି ସମ୍ୟଗ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍|
| يَقْتَرِبُ إِلَيَّ هَذَا ٱلشَّعْبُ بِفَمِهِ، وَيُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، وَأَمَّا قَلْبُهُ فَمُبْتَعِدٌ عَنِّي بَعِيدًا. | ٨ 8 |
ୱଦନୈ ର୍ମନୁଜା ଏତେ ସମାଯାନ୍ତି ମଦନ୍ତିକଂ| ତଥାଧରୈ ର୍ମଦୀଯଞ୍ଚ ମାନଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତେ ନରାଃ|
| وَبَاطِلًا يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ هِيَ وَصَايَا ٱلنَّاسِ». | ٩ 9 |
କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ମନୋ ମତ୍ତୋ ୱିଦୂରଏୱ ତିଷ୍ଠତି| ଶିକ୍ଷଯନ୍ତୋ ୱିଧୀନ୍ ନ୍ରାଜ୍ଞା ଭଜନ୍ତେ ମାଂ ମୁଧୈୱ ତେ|
| ثُمَّ دَعَا ٱلْجَمْعَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱسْمَعُوا وَٱفْهَمُوا. | ١٠ 10 |
ତତୋ ଯୀଶୁ ର୍ଲୋକାନ୍ ଆହୂଯ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍, ଯୂଯଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ବୁଧ୍ୟଧ୍ବଂ|
| لَيْسَ مَا يَدْخُلُ ٱلْفَمَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ، بَلْ مَا يَخْرُجُ مِنَ ٱلْفَمِ هَذَا يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ١١ 11 |
ଯନ୍ମୁଖଂ ପ୍ରୱିଶତି, ତତ୍ ମନୁଜମ୍ ଅମେଧ୍ୟଂ ନ କରୋତି, କିନ୍ତୁ ଯଦାସ୍ୟାତ୍ ନିର୍ଗଚ୍ଛତି, ତଦେୱ ମାନୁଷମମେଧ୍ୟୀ କରୋତୀ|
| حِينَئِذٍ تَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَقَالُوا لَهُ: «أَتَعْلَمُ أَنَّ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ لَمَّا سَمِعُوا ٱلْقَوْلَ نَفَرُوا؟». | ١٢ 12 |
ତଦାନୀଂ ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ମୈ କଥଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ, ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଫିରୂଶିନୋ ୱ୍ୟରଜ୍ୟନ୍ତ, ତତ୍ କିଂ ଭୱତା ଜ୍ଞାଯତେ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «كُلُّ غَرْسٍ لَمْ يَغْرِسْهُ أَبِي ٱلسَّمَاوِيُّ يُقْلَعُ. | ١٣ 13 |
ସ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ମମ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥଃ ପିତା ଯଂ କଞ୍ଚିଦଙ୍କୁରଂ ନାରୋପଯତ୍, ସ ଉତ୍ପାୱ୍ଦ୍ୟତେ|
| اُتْرُكُوهُمْ. هُمْ عُمْيَانٌ قَادَةُ عُمْيَانٍ. وَإِنْ كَانَ أَعْمَى يَقُودُ أَعْمَى يَسْقُطَانِ كِلَاهُمَا فِي حُفْرَةٍ». | ١٤ 14 |
ତେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୁ, ତେ ଅନ୍ଧମନୁଜାନାମ୍ ଅନ୍ଧମାର୍ଗଦର୍ଶକା ଏୱ; ଯଦ୍ୟନ୍ଧୋଽନ୍ଧଂ ପନ୍ଥାନଂ ଦର୍ଶଯତି, ତର୍ହ୍ୟୁଭୌ ଗର୍ତ୍ତେ ପତତଃ|
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «فَسِّرْ لَنَا هَذَا ٱلْمَثَلَ». | ١٥ 15 |
ତଦା ପିତରସ୍ତଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମିମମସ୍ମାନ୍ ବୋଧଯତୁ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «هَلْ أَنْتُمْ أَيْضًا حَتَّى ٱلْآنَ غَيْرُ فَاهِمِينَ؟ | ١٦ 16 |
ଯୀଶୁନା ପ୍ରୋକ୍ତଂ, ଯୂଯମଦ୍ୟ ଯାୱତ୍ କିମବୋଧାଃ ସ୍ଥ?
| أَلَا تَفْهَمُونَ بَعْدُ أَنَّ كُلَّ مَا يَدْخُلُ ٱلْفَمَ يَمْضِي إِلَى ٱلْجَوْفِ وَيَنْدَفِعُ إِلَى ٱلْمَخْرَجِ؟ | ١٧ 17 |
କଥାମିମାଂ କିଂ ନ ବୁଧ୍ୟଧ୍ବେ? ଯଦାସ୍ୟଂ ପ୍ରେୱିଶତି, ତଦ୍ ଉଦରେ ପତନ୍ ବହିର୍ନିର୍ୟାତି,
| وَأَمَّا مَا يَخْرُجُ مِنَ ٱلْفَمِ فَمِنَ ٱلْقَلْبِ يَصْدُرُ، وَذَاكَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ، | ١٨ 18 |
କିନ୍ତ୍ୱାସ୍ୟାଦ୍ ଯନ୍ନିର୍ୟାତି, ତଦ୍ ଅନ୍ତଃକରଣାତ୍ ନିର୍ୟାତତ୍ୱାତ୍ ମନୁଜମମେଧ୍ୟଂ କରୋତି|
| لِأَنْ مِنَ ٱلْقَلْبِ تَخْرُجُ أَفْكَارٌ شِرِّيرَةٌ: قَتْلٌ، زِنىً، فِسْقٌ، سِرْقَةٌ، شَهَادَةُ زُورٍ، تَجْدِيفٌ. | ١٩ 19 |
ଯତୋଽନ୍ତଃକରଣାତ୍ କୁଚିନ୍ତା ବଧଃ ପାରଦାରିକତା ୱେଶ୍ୟାଗମନଂ ଚୈର୍ୟ୍ୟଂ ମିଥ୍ୟାସାକ୍ଷ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରନିନ୍ଦା ଚୈତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ନିର୍ୟ୍ୟାନ୍ତି|
| هَذِهِ هِيَ ٱلَّتِي تُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. وَأَمَّا ٱلْأَ كْلُ بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ فَلَا يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ٢٠ 20 |
ଏତାନି ମନୁଷ୍ୟମପୱିତ୍ରୀ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି କିନ୍ତ୍ୱପ୍ରକ୍ଷାଲିତକରେଣ ଭୋଜନଂ ମନୁଜମମେଧ୍ୟଂ ନ କରୋତି|
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ مِنْ هُنَاكَ وَٱنْصَرَفَ إِلَى نَوَاحِي صُورَ وَصَيْدَاءَ. | ٢١ 21 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ସୋରସୀଦୋନ୍ନଗରଯୋଃ ସୀମାମୁପତସ୍ୟୌ|
| وَإِذَا ٱمْرَأَةٌ كَنْعَانِيَّةٌ خَارِجَةٌ مِنْ تِلْكَ ٱلتُّخُومِ صَرَخَتْ إِلَيْهِ قَائِلَةً: «ٱرْحَمْنِي، يا سَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ! اِبْنَتِي مَجْنُونَةٌ جِدًّا». | ٢٢ 22 |
ତଦା ତତ୍ସୀମାତଃ କାଚିତ୍ କିନାନୀଯା ଯୋଷିଦ୍ ଆଗତ୍ୟ ତମୁଚ୍ଚୈରୁୱାଚ, ହେ ପ୍ରଭୋ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ, ମମୈକା ଦୁହିତାସ୍ତେ ସା ଭୂତଗ୍ରସ୍ତା ସତୀ ମହାକ୍ଲେଶଂ ପ୍ରାପ୍ନୋତି ମମ ଦଯସ୍ୱ|
| فَلَمْ يُجِبْهَا بِكَلِمَةٍ. فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَطَلَبُوا إِلَيْهِ قَائِلِينَ: «ٱصْرِفْهَا، لِأَنَّهَا تَصِيحُ وَرَاءَنَا!». | ٢٣ 23 |
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାଂ କିମପି ନୋକ୍ତୱାନ୍, ତତଃ ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ତଂ ନିୱେଦଯାମାସୁଃ, ଏଷା ଯୋଷିଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଉଚ୍ଚୈରାହୂଯାଗଚ୍ଛତି, ଏନାଂ ୱିସୃଜତୁ|
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «لَمْ أُرْسَلْ إِلَّا إِلَى خِرَافِ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ ٱلضَّالَّةِ». | ٢٤ 24 |
ତଦା ସ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଗୋତ୍ରସ୍ୟ ହାରିତମେଷାନ୍ ୱିନା କସ୍ୟାପ୍ୟନ୍ୟସ୍ୟ ସମୀପଂ ନାହଂ ପ୍ରେଷିତୋସ୍ମି|
| فَأَتَتْ وَسَجَدَتْ لَهُ قَائِلَةً: «يَا سَيِّدُ، أَعِنِّي!» | ٢٥ 25 |
ତତଃ ସା ନାରୀସମାଗତ୍ୟ ତଂ ପ୍ରଣମ୍ୟ ଜଗାଦ, ହେ ପ୍ରଭୋ ମାମୁପକୁରୁ|
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «لَيْسَ حَسَنًا أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ ٱلْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلَابِ». | ٢٦ 26 |
ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ବାଲକାନାଂ ଭକ୍ଷ୍ୟମାଦାଯ ସାରମେଯେଭ୍ୟୋ ଦାନଂ ନୋଚିତଂ|
| فَقَالَتْ: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ! وَٱلْكِلَابُ أَيْضًا تَأْكُلُ مِنَ ٱلْفُتَاتِ ٱلَّذِي يَسْقُطُ مِنْ مَائِدَةِ أَرْبَابِهَا!». | ٢٧ 27 |
ତଦା ସା ବଭାଷେ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ତତ୍ ସତ୍ୟଂ, ତଥାପି ପ୍ରଭୋ ର୍ଭଞ୍ଚାଦ୍ ଯଦୁଚ୍ଛିଷ୍ଟଂ ପତତି, ତତ୍ ସାରମେଯାଃ ଖାଦନ୍ତି|
| حِينَئِذٍ أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، عَظِيمٌ إِيمَانُكِ! لِيَكُنْ لَكِ كَمَا تُرِيدِينَ». فَشُفِيَتِ ٱبْنَتُهَا مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ٢٨ 28 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ହେ ଯୋଷିତ୍, ତୱ ୱିଶ୍ୱାସୋ ମହାନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ତୱ ମନୋଭିଲଷିତଂ ସିଦ୍ୟ୍ୟତୁ, ତେନ ତସ୍ୟାଃ କନ୍ୟା ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ଦଣ୍ଡେ ନିରାମଯାଭୱତ୍|
| ثُمَّ ٱنْتَقَلَ يَسُوعُ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى جَانِبِ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ، وَصَعِدَ إِلَى ٱلْجَبَلِ وَجَلَسَ هُنَاكَ. | ٢٩ 29 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଗାଲୀଲ୍ସାଗରସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିମାଗତ୍ୟ ଧରାଧରମାରୁହ୍ୟ ତତ୍ରୋପୱିୱେଶ|
| فَجَاءَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ، مَعَهُمْ عُرْجٌ وَعُمْيٌ وَخُرْسٌ وَشُلٌّ وَآخَرُونَ كَثِيرُونَ، وَطَرَحُوهُمْ عِنْدَ قَدَمَيْ يَسُوعَ. فَشَفَاهُمْ | ٣٠ 30 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ଜନନିୱହୋ ବହୂନ୍ ଖଞ୍ଚାନ୍ଧମୂକଶୁଷ୍କକରମାନୁଷାନ୍ ଆଦାଯ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ ତଚ୍ଚରଣାନ୍ତିକେ ସ୍ଥାପଯାମାସୁଃ, ତତଃ ସା ତାନ୍ ନିରାମଯାନ୍ ଅକରୋତ୍|
| حَتَّى تَعَجَّبَ ٱلْجُمُوعُ إِذْ رَأَوْا ٱلْخُرْسَ يَتَكَلَّمُونَ، وَٱلشُّلَّ يَصِحُّونَ، وَٱلْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَٱلْعُمْيَ يُبْصِرُونَ. وَمَجَّدُوا إِلَهَ إِسْرَائِيلَ. | ٣١ 31 |
ଇତ୍ଥଂ ମୂକା ୱାକ୍ୟଂ ୱଦନ୍ତି, ଶୁଷ୍କକରାଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମାଯାନ୍ତି, ପଙ୍ଗୱୋ ଗଚ୍ଛନ୍ତି, ଅନ୍ଧା ୱୀକ୍ଷନ୍ତେ, ଇତି ୱିଲୋକ୍ୟ ଲୋକା ୱିସ୍ମଯଂ ମନ୍ୟମାନା ଇସ୍ରାଯେଲ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ବଭାଷିରେ|
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَدَعَا تَلَامِيذَهُ وَقَالَ: «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّ ٱلْآنَ لَهُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ يَمْكُثُونَ مَعِي وَلَيْسَ لَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ. وَلَسْتُ أُرِيدُ أَنْ أَصْرِفَهُمْ صَائِمِينَ لِئَلَّا يُخَوِّرُوا فِي ٱلطَّرِيقِ». | ٣٢ 32 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁଃ ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ ଗଦିତୱାନ୍, ଏତଜ୍ଜନନିୱହେଷୁ ମମ ଦଯା ଜାଯତେ, ଏତେ ଦିନତ୍ରଯଂ ମଯା ସାକଂ ସନ୍ତି, ଏଷାଂ ଭକ୍ଷ୍ୟୱସ୍ତୁ ଚ କଞ୍ଚିଦପି ନାସ୍ତି, ତସ୍ମାଦହମେତାନକୃତାହାରାନ୍ ନ ୱିସ୍ରକ୍ଷ୍ୟାମି, ତଥାତ୍ୱେ ୱର୍ତ୍ମମଧ୍ୟେ କ୍ଲାମ୍ୟେଷୁଃ|
| فَقَالَ لَهُ تَلَامِيذُهُ: «مِنْ أَيْنَ لَنَا فِي ٱلْبَرِّيَّةِ خُبْزٌ بِهَذَا ٱلْمِقْدَارِ، حَتَّى يُشْبِعَ جَمْعًا هَذَا عَدَدُهُ؟». | ٣٣ 33 |
ତଦା ଶିଷ୍ୟା ଊଚୁଃ, ଏତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରାନ୍ତରମଧ୍ୟ ଏତାୱତୋ ମର୍ତ୍ୟାନ୍ ତର୍ପଯିତୁଂ ୱଯଂ କୁତ୍ର ପୂପାନ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମଃ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كَمْ عِنْدَكُمْ مِنَ ٱلْخُبْزِ؟». فَقَالُوا: «سَبْعَةٌ وَقَلِيلٌ مِنْ صِغَارِ ٱلسَّمَكِ». | ٣٤ 34 |
ଯୀଶୁରପୃଚ୍ଛତ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେ କତି ପୂପା ଆସତେ? ତ ଊଚୁଃ, ସପ୍ତପୂପା ଅଲ୍ପାଃ କ୍ଷୁଦ୍ରମୀନାଶ୍ଚ ସନ୍ତି|
| فَأَمَرَ ٱلْجُمُوعَ أَنْ يَتَّكِئُوا عَلَى ٱلْأَرْضِ، | ٣٥ 35 |
ତଦାନୀଂ ସ ଲୋକନିୱହଂ ଭୂମାୱୁପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ
| وَأَخَذَ ٱلسَّبْعَ خُبْزَاتٍ وَٱلسَّمَكَ، وَشَكَرَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى تَلَامِيذَهُ، وَٱلتَّلَامِيذُ أَعْطَوْا ٱلْجَمْعَ. | ٣٦ 36 |
ତାନ୍ ସପ୍ତପୂପାନ୍ ମୀନାଂଶ୍ଚ ଗୃହ୍ଲନ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯଗୁଣାନ୍ ଅନୂଦ୍ୟ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଦଦୌ, ଶିଷ୍ୟା ଲୋକେଭ୍ୟୋ ଦଦୁଃ|
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعُوا مَا فَضَلَ مِنَ ٱلْكِسَرِ سَبْعَةَ سِلَالٍ مَمْلُوءَةٍ، | ٣٧ 37 |
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ତୃପ୍ତୱନ୍ତଃ; ତଦୱଶିଷ୍ଟଭକ୍ଷ୍ୟେଣ ସପ୍ତଡଲକାନ୍ ପରିପୂର୍ୟ୍ୟ ସଂଜଗୃହୁଃ|
| وَٱلْآكِلُونَ كَانُوا أَرْبَعَةَ آلَافِ رَجُلٍ مَا عَدَا ٱلنِّسَاءَ وَٱلْأَوْلَادَ. | ٣٨ 38 |
ତେ ଭୋକ୍ତାରୋ ଯୋଷିତୋ ବାଲକାଂଶ୍ଚ ୱିହାଯ ପ୍ରାଯେଣ ଚତୁଃସହସ୍ରାଣି ପୁରୁଷା ଆସନ୍|
| ثُمَّ صَرَفَ ٱلْجُمُوعَ وَصَعِدَ إِلَى ٱلسَّفِينَةِ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ مَجْدَلَ. | ٣٩ 39 |
ତତଃ ପରଂ ସ ଜନନିୱହଂ ୱିସୃଜ୍ୟ ତରିମାରୁହ୍ୟ ମଗ୍ଦଲାପ୍ରଦେଶଂ ଗତୱାନ୍|
