< مَتَّى 13 >
فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ خَرَجَ يَسُوعُ مِنَ ٱلْبَيْتِ وَجَلَسَ عِنْدَ ٱلْبَحْرِ، | ١ 1 |
तैस दिहाड़े यीशु घरेरां निस्सो, ते गलील समुन्दरेरे बन्ने पुड़ गेइतां बिश्शो।
فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ، حَتَّى إِنَّهُ دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ وَجَلَسَ. وَٱلْجَمْعُ كُلُّهُ وَقَفَ عَلَى ٱلشَّاطِئِ. | ٢ 2 |
तैसेरे च़ेव्रे पासन लोकां केरि एत्री भीड़ अकोट्ठी भोइ, ते तै एक्की किश्ती मां च़ढ़ो ते बिश्शी जेव, ताके तै सेब्भी लोकन परमेशरेरी गल्लां केरि शिक्षा देइ सके, ते सारे लोक बन्ने पुड़ खड़े राए।
فَكَلَّمَهُمْ كَثِيرًا بِأَمْثَالٍ قَائِلًا: «هُوَذَا ٱلزَّارِعُ قَدْ خَرَجَ لِيَزْرَعَ، | ٣ 3 |
तैखन तैनी तैन सेइं कहैनी केरे तरीके सेइं बेड़ि गल्लां ज़ोई, “एक्सां अक बीज़ बेनेबालो बीज़ बेने जो जेव।
وَفِيمَا هُوَ يَزْرَعُ سَقَطَ بَعْضٌ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَجَاءَتِ ٱلطُّيُورُ وَأَكَلَتْهُ. | ٤ 4 |
बीज़ बेते बार किछ बीज़ बत्तेरे ड्लेखी बिछ़ड़ू त च़ुड़ोल्लेईं एइतां तैन बीज़ च़ुनू।
وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلْأَمَاكِنِ ٱلْمُحْجِرَةِ، حَيْثُ لَمْ تَكُنْ لَهُ تُرْبَةٌ كَثِيرَةٌ، فَنَبَتَ حَالًا إِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ عُمْقُ أَرْضٍ. | ٥ 5 |
किछ बीज़ घोड़नबाली ज़मीनी पुड़ बिछ़ड़ू, ज़ेड़ी तैस डुग्घी मित्ती न मेलनेरे वजाई सेइं तैन लूशी उग्गू ते बूटो लगो।
وَلَكِنْ لَمَّا أَشْرَقَتِ ٱلشَّمْسُ ٱحْتَرَقَ، وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَصْلٌ جَفَّ. | ٦ 6 |
पन ज़ैखन दिहाड़ो निस्सो, त तै निकड़ो बूटो फुक्कोई जेव। ज़ील न छ़ड्डनेरे वजाई सेइं शुक्की जेव।
وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلشَّوْكِ، فَطَلَعَ ٱلشَّوْكُ وَخَنَقَهُ. | ٧ 7 |
ते किछ बीज़ कंटां केरे झ़ैल्लन मां बिछ़ड़ू। ज़ैखन तैड़ी बूटो लगो, त कंटां केरे झ़ैल्लेईं भी बेड़ोइतां तै बूटो दबेइ छ़ड्डो।
وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ فَأَعْطَى ثَمَرًا، بَعْضٌ مِئَةً وَآخَرُ سِتِّينَ وَآخَرُ ثَلَاثِينَ. | ٨ 8 |
पन ज़ैन रोड़ी ज़मीनी मां बिछ़ड़ू, त तैस फल भी लगो केन्ची शौव गुणा केन्ची शठ गुणा, ते केन्ची ट्ली गुणा।
مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ». | ٩ 9 |
ज़ै कोई समझ़नू चाते, तै ध्याने सेइं शुने ते समझ़े।”
فَتَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ وَقَالُوا لَهُ: «لِمَاذَا تُكَلِّمُهُمْ بِأَمْثَالٍ؟». | ١٠ 10 |
चेलेईं यीशु कां एइतां पुच़्छ़ू, “तू लोकन सेइं कहैनी केरे तरीके सेइं गल्लां किजो केरतां?”
فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «لِأَنَّهُ قَدْ أُعْطِيَ لَكُمْ أَنْ تَعْرِفُوا أَسْرَارَ مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، وَأَمَّا لِأُولَئِكَ فَلَمْ يُعْطَ. | ١١ 11 |
तैने जुवाब दित्तो, “तुसन त स्वर्गेरे राज़्ज़ेरे भेदां केरि समझ़ दित्तोरीए” पन होरि लोकन नईं।
فَإِنَّ مَنْ لَهُ سَيُعْطَى وَيُزَادُ، وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ سَيُؤْخَذُ مِنْهُ. | ١٢ 12 |
किजोकि ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी इच्छा आए, तैस परमेशर जादे समझ़ देलो। पन ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी इच्छा नईं, तैस केरां, थोड़ी ज़ेरि समझ़, ज़ै तैस कां आए, तै भी नी गाली।
مِنْ أَجْلِ هَذَا أُكَلِّمُهُمْ بِأَمْثَالٍ، لِأَنَّهُمْ مُبْصِرِينَ لَا يُبْصِرُونَ، وَسَامِعِينَ لَا يَسْمَعُونَ وَلَا يَفْهَمُونَ. | ١٣ 13 |
अवं तैन सेइं एल्हेरेलेइ कहैन्न मां गल्लां केरतां, कि तैन, तैना बार-बार शुनेले, पन मेरी गल न समझ़ेले।
فَقَدْ تَمَّتْ فِيهِمْ نُبُوَّةُ إِشَعْيَاءَ ٱلْقَائِلَةُ: تَسْمَعُونَ سَمْعًا وَلَا تَفْهَمُونَ، وَمُبْصِرِينَ تُبْصِرُونَ وَلَا تَنْظُرُونَ. | ١٤ 14 |
तैन केरे बारे मां यशायाह नेबेरी भविष्यिवाणी पूरी भोतीए, “तुस कन्नेईं सेइं त शुनेले पन समझ़ेले न, तुस एछ़्छ़न सेइं त लाएले पन पिशैनी न सकेले।”
لِأَنَّ قَلْبَ هَذَا ٱلشَّعْبِ قَدْ غَلُظَ، وَآذَانَهُمْ قَدْ ثَقُلَ سَمَاعُهَا. وَغَمَّضُوا عُيُونَهُمْ، لِئَلَّا يُبْصِرُوا بِعُيُونِهِمْ، وَيَسْمَعُوا بِآذَانِهِمْ، وَيَفْهَمُوا بِقُلُوبِهِمْ، وَيَرْجِعُوا فَأَشْفِيَهُمْ. | ١٥ 15 |
“किजोकि एना लोकां केरे दिलन पुड़ चरभी भेरोरीए, ते एना कन्न सेइं उकड़ु शुन्तन, ते एनेईं अपनि एछ़्छ़ी तुमोरिन, एरू न भोए कि तैना एछ़्छ़ेईं सेइं लहन, ते कन्नेईं सेइं शुन्न ते दिले सेइं समझ़न, ते मेरे पासे फिरन ते अवं तैन बज़्झ़ेइं।”
وَلَكِنْ طُوبَى لِعُيُونِكُمْ لِأَنَّهَا تُبْصِرُ، وَلِآذَانِكُمْ لِأَنَّهَا تَسْمَعُ. | ١٦ 16 |
“पन तुश्शी एछ़्छ़ी धन आन, कि तुस लातथ ते तुश्शे कन्न धन आन किजोकि तुस शुन्तन।
فَإِنِّي ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ أَنْبِيَاءَ وَأَبْرَارًا كَثِيرِينَ ٱشْتَهَوْا أَنْ يَرَوْا مَا أَنْتُمْ تَرَوْنَ وَلَمْ يَرَوْا، وَأَنْ يَسْمَعُوا مَا أَنْتُمْ تَسْمَعُونَ وَلَمْ يَسْمَعُوا. | ١٧ 17 |
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि बड़े नेबी ते धेरमी लोकेईं चाव कि ज़ैन गल्लां तुस हेरतथ तैना हेरन, पन न हेरी बेटि, ते ज़ैना गल्लां तुस शुन्तन शुन्न, पन न शुनी बेटि।”
«فَٱسْمَعُوا أَنْتُمْ مَثَلَ ٱلزَّارِعِ: | ١٨ 18 |
“हुनी तुस बीज़ बेनेबालेरी कहैनरो मतलब शुना।
كُلُّ مَنْ يَسْمَعُ كَلِمَةَ ٱلْمَلَكُوتِ وَلَا يَفْهَمُ، فَيَأْتِي ٱلشِّرِّيرُ وَيَخْطَفُ مَا قَدْ زُرِعَ فِي قَلْبِهِ. هَذَا هُوَ ٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلطَّرِيقِ. | ١٩ 19 |
बीज़ बेनेबालो तै आए, ज़ै परमेशरेरी गल्लां लोकन शुनाते। ज़ैना मैन्हु परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, तैन मरां किछ लोक तैस बत्तेरे ज़ेरे आन, ज़ेड़ी बीज़ बिछ़ड़ते। तैना त परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, पन शैतान अकदम एइतां तैन मैन्हु केरे दिले मरां परमेशरेरी गल्लां केड्डी छ़ड्ते।
وَٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلْأَمَاكِنِ ٱلْمُحْجِرَةِ هُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ، وَحَالًا يَقْبَلُهَا بِفَرَحٍ، | ٢٠ 20 |
ते ज़ैन घोड़नबाली ज़मीनी मां बेवं, एना तैना आन, ज़ैना खुशी सेइं वचन शुन्तन कबूल केरतन।
وَلَكِنْ لَيْسَ لَهُ أَصْلٌ فِي ذَاتِهِ، بَلْ هُوَ إِلَى حِينٍ. فَإِذَا حَدَثَ ضِيقٌ أَوِ ٱضْطِهَادٌ مِنْ أَجْلِ ٱلْكَلِمَةِ فَحَالًا يَعْثُرُ. | ٢١ 21 |
पन एप्पू मां ज़ील न रखनेरे वजाई सेइं तैन थोड़े दिहाड़ी केरूए, ते ज़ैखन वचनेरे वजाई सेइं तैन पुड़ मुसीबत या ज़ुलम भोते त तैखने ठोकर खातन।
وَٱلْمَزْرُوعُ بَيْنَ ٱلشَّوْكِ هُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ، وَهَمُّ هَذَا ٱلْعَالَمِ وَغُرُورُ ٱلْغِنَى يَخْنُقَانِ ٱلْكَلِمَةَ فَيَصِيرُ بِلَا ثَمَرٍ. (aiōn ) | ٢٢ 22 |
होरे किछ लोक ज़ैना परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, तैना तैस कंटां केरे झ़ैल्लां केरे ज़मीनेरे ज़ेरे आन। पन दुनियारो फिक्र ते दौलतरे वजाई सेइं धोखो खातन, ते तैना बेफल रेइ गाते। (aiōn )
وَأَمَّا ٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ فَهُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ وَيَفْهَمُ. وَهُوَ ٱلَّذِي يَأْتِي بِثَمَرٍ، فَيَصْنَعُ بَعْضٌ مِئَةً وَآخَرُ سِتِّينَ وَآخَرُ ثَلَاثِينَ». | ٢٣ 23 |
ज़ैन रोड़ि ज़मीनी मां बेवं, एन तैना लोकन ज़ैना वचन शुन्तन ते समझ़तन, ते तैस फल भी लगते कोन्ची शौव गुणा कोन्ची शठ गुणा, ते केन्ची ट्लही गुणा।”
قَدَّمَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ قَائِلًا: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا زَرَعَ زَرْعًا جَيِّدًا فِي حَقْلِهِ. | ٢٤ 24 |
यीशुए तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ तैस मैनेरू ज़ेरूए ज़ैनी अपने ऊडारे मां रोड़ू बीज़ बेवं।
وَفِيمَا ٱلنَّاسُ نِيَامٌ جَاءَ عَدُوُّهُ وَزَرَعَ زَوَانًا فِي وَسْطِ ٱلْحِنْطَةِ وَمَضَى. | ٢٥ 25 |
पन ज़ैखन लोक झ़ुलोरो थिये, त तैसेरे दुश्मने एइतां तैसेरे ऊडारे मां गेहुं केरे बीज़े मांमेइं जंगली बीज़ बेवं।
فَلَمَّا طَلَعَ ٱلنَّبَاتُ وَصَنَعَ ثَمَرًا، حِينَئِذٍ ظَهَرَ ٱلزَّوَانُ أَيْضًا. | ٢٦ 26 |
ज़ैखन पट्लां ते शिल्लां लगां लगने त तै जंगली डाल भी साथी लग्गो।
فَجَاءَ عَبِيدُ رَبِّ ٱلْبَيْتِ وَقَالُوا لَهُ: يَا سَيِّدُ، أَلَيْسَ زَرْعًا جَيِّدًا زَرَعْتَ فِي حَقْلِكَ؟ فَمِنْ أَيْنَ لَهُ زَوَانٌ؟. | ٢٧ 27 |
मालिकेरे नौकरेईं एइतां तैस सेइं ज़ोवं, ‘हे मालिक, कुन तीं अपने ऊडारे मां रोड़ू बीज़ न थियूं बेवरू, फिरी जंगली तैस मां कोट्ठां अव?’
فَقَالَ لَهُمْ: إِنْسَانٌ عَدُوٌّ فَعَلَ هَذَا. فَقَالَ لَهُ ٱلْعَبِيدُ: أَتُرِيدُ أَنْ نَذْهَبَ وَنَجْمَعَهُ؟ | ٢٨ 28 |
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, एन केन्ची दुश्मनेरू कम्मे, नौकरेईं पुच़्छ़ू कुन तू चातस, कि अस गेइतां तैन पुट्टी छ़डम?
فَقَالَ: لَا! لِئَلَّا تَقْلَعُوا ٱلْحِنْطَةَ مَعَ ٱلزَّوَانِ وَأَنْتُمْ تَجْمَعُونَهُ. | ٢٩ 29 |
पन तैनी ज़ोवं नन्ना, एरू न भोए कि तैस सेइं साथी तुस गेहुं भी पुटथ।
دَعُوهُمَا يَنْمِيَانِ كِلَاهُمَا مَعًا إِلَى ٱلْحَصَادِ، وَفِي وَقْتِ ٱلْحَصَادِ أَقُولُ لِلْحَصَّادِينَ: ٱجْمَعُوا أَوَّلًا ٱلزَّوَانَ وَٱحْزِمُوهُ حُزَمًا لِيُحْرَقَ، وَأَمَّا ٱلْحِنْطَةَ فَٱجْمَعُوهَا إِلَى مَخْزَنِي». | ٣٠ 30 |
फसल लुन्ने तगर दुइये साथी बेडोने देथ, ते लुनते बार अवं एप्पू लुन्ने बालन सेइं ज़ोइलो, कि पेइले जंगली बीज़ लुन्तां अग्गी मां फुकनेरे लेइ अकोट्ठू केरा, ते फिरी तुस गेहुं मेरे कोठारे मां जम्हां केरतां रख्खा।”
قَدَّمَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ قَائِلًا: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ حَبَّةَ خَرْدَلٍ أَخَذَهَا إِنْسَانٌ وَزَرَعَهَا فِي حَقْلِهِ، | ٣١ 31 |
तैनी तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ शेरीएरे बीज़ेरू ज़ेरू आए, ज़ैन एक्के मैने आनू ते अपने ऊडारे मां बेवं।
وَهِيَ أَصْغَرُ جَمِيعِ ٱلْبُزُورِ. وَلَكِنْ مَتَى نَمَتْ فَهِيَ أَكْبَرُ ٱلْبُقُولِ، وَتَصِيرُ شَجَرَةً، حَتَّى إِنَّ طُيُورَ ٱلسَّمَاءِ تَأْتِي وَتَتَآوَى فِي أَغْصَانِهَا». | ٣٢ 32 |
एन बीज़ सेब्भी बीज़न करां निक्कु भोते, पन ज़ैखन तैन बीज़ बेव गाते, त तैन उगतां सारे निक्के-निक्के बुट्टन केरां बड्डू भोते। ते एरो बुट बनते इड़ी तगर कि अम्बरेरां च़ुड़ोल्लू भी तैस पुड़ बिशतन।”
قَالَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ خَمِيرَةً أَخَذَتْهَا ٱمْرَأَةٌ وَخَبَّأَتْهَا فِي ثَلَاثَةِ أَكْيَالِ دَقِيقٍ حَتَّى ٱخْتَمَرَ ٱلْجَمِيعُ». | ٣٣ 33 |
तैनी तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ अम्लटेरू ज़ेरूए, ज़ैन केन्ची कुआन्शां आनू, ते हछे अट्टे मां मलाव ते सारू अट्टू खमीर बेनि ज़ोवं।”
هَذَا كُلُّهُ كَلَّمَ بِهِ يَسُوعُ ٱلْجُمُوعَ بِأَمْثَالٍ، وَبِدُونِ مَثَلٍ لَمْ يَكُنْ يُكَلِّمُهُمْ، | ٣٤ 34 |
एन सैरी गल्लां यीशुए तैन लोकन मिसाल देइतां शुनातो थियो, ते मिसाल देनेरे बगैर तै तैन किछ न थियो शुनातो।
لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «سَأَفْتَحُ بِأَمْثَالٍ فَمِي، وَأَنْطِقُ بِمَكْتُومَاتٍ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ». | ٣٥ 35 |
ताके तैन वचन ज़ैन नेबे ज़ोवरो थियूं पूरू भोए, “अवं कहैनी केरे लेइ अपनि ज़बान खोल्लेलो, ते तैना गल्लां ज़ोइलो ज़ैना दुनिया बन्ने करां पेइली छ़ेप्पोरी थी।”
حِينَئِذٍ صَرَفَ يَسُوعُ ٱلْجُمُوعَ وَجَاءَ إِلَى ٱلْبَيْتِ. فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «فَسِّرْ لَنَا مَثَلَ زَوَانِ ٱلْحَقْلِ». | ٣٦ 36 |
तैखन यीशु लोकन करां अलग भोइतां घरजो अव, ते तैसेरे चेलेईं तैस कां एइतां ज़ोवं, “तू असन ऊडारेरे जंगली बीज़ेरी कहैनरो मतलब समझ़ा।”
فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «اَلزَّارِعُ ٱلزَّرْعَ ٱلْجَيِّدَ هُوَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٧ 37 |
तैनी तैन जुवाब दित्तो, “रोड़ू बीज़ बेनेबालो मैनेरू मट्ठूए।
وَٱلْحَقْلُ هُوَ ٱلْعَالَمُ. وَٱلزَّرْعُ ٱلْجَيِّدُ هُوَ بَنُو ٱلْمَلَكُوتِ. وَٱلزَّوَانُ هُوَ بَنُو ٱلشِّرِّيرِ. | ٣٨ 38 |
ऊडार ई दुनियाए, ते रोड़ू बीज़ राज़ हासिल केरनेबाले लोक, ते जंगली बीज़ शैतानेरे लोक आन।
وَٱلْعَدُوُّ ٱلَّذِي زَرَعَهُ هُوَ إِبْلِيسُ. وَٱلْحَصَادُ هُوَ ٱنْقِضَاءُ ٱلْعَالَمِ. وَٱلْحَصَّادُونَ هُمُ ٱلْمَلَائِكَةُ. (aiōn ) | ٣٩ 39 |
ते तै दुश्मन ज़ैनी तैन बेवरू थियूं तै शैताने, लुन्नेरो मतलब इस दुनियारो अन्त भोनोए, ते लुन्ने बाले स्वर्गदूतन। (aiōn )
فَكَمَا يُجْمَعُ ٱلزَّوَانُ وَيُحْرَقُ بِٱلنَّارِ، هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱنْقِضَاءِ هَذَا ٱلْعَالَمِ: (aiōn ) | ٤٠ 40 |
ज़ेन्च़रे जंगली बीज़ेरे ग्लेव अकोट्ठे केरतां अग्गी मां फुकतन, तेन्च़रे इस दुनियारो अन्त भोनोए। (aiōn )
يُرْسِلُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَلَائِكَتَهُ فَيَجْمَعُونَ مِنْ مَلَكُوتِهِ جَمِيعَ ٱلْمَعَاثِرِ وَفَاعِلِي ٱلْإِثْمِ، | ٤١ 41 |
मैनेरू मट्ठू अपने स्वर्गदूतन भेज़ेलू, ते तैन केरे राज़्ज़े मां ठोकरारी वजा ते बुरां कम्मां केरनेबालन अकोट्ठे केरेले।
وَيَطْرَحُونَهُمْ فِي أَتُونِ ٱلنَّارِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ. | ٤٢ 42 |
ते तैन अग्गारे कुण्डे मां छ़डेले, ज़ैड़ी तैना लोक लेरां देते ते दंत च़ापते राले।
حِينَئِذٍ يُضِيءُ ٱلْأَبْرَارُ كَٱلشَّمْسِ فِي مَلَكُوتِ أَبِيهِمْ. مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ. | ٤٣ 43 |
तेइस धर्मी लोक अपने बाजी केरे राज़्ज़े मां दिहाड़ेरे ज़ेरे चमकेले। ज़ै कोई समझ़नू चाते, तै ध्याने सेइं शुने ते समझ़े।”
«أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ كَنْزًا مُخْفًى فِي حَقْلٍ، وَجَدَهُ إِنْسَانٌ فَأَخْفَاهُ. وَمِنْ فَرَحِهِ مَضَى وَبَاعَ كُلَّ مَا كَانَ لَهُ وَٱشْتَرَى ذَلِكَ ٱلْحَقْلَ. | ٤٤ 44 |
“स्वर्गेरू राज़ तैस दौलतरू ज़ेरू ए, ज़ै एक्की ऊडारे मां दबोरी थी, ज़ै एक्की मैने तोप्पी, ते तैस मैल्ली भी, ते फिरी तैने छ़पेइतां छ़डी ते खुशी सेइं अपनू सब किछ बेच़तां तैन ऊडार घिंनु।
أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا تَاجِرًا يَطْلُبُ لَآلِئَ حَسَنَةً، | ٤٥ 45 |
“स्वर्गेरू राज़ तैस बुपैरेरू ज़ेरूए, ज़ै कीमती मोती तोपतो थियो।
فَلَمَّا وَجَدَ لُؤْلُؤَةً وَاحِدَةً كَثِيرَةَ ٱلثَّمَنِ، مَضَى وَبَاعَ كُلَّ مَا كَانَ لَهُ وَٱشْتَرَاهَا. | ٤٦ 46 |
ज़ैखन तैस अक कीमती मोती मैल्लो, त तैनी अपनू सब किछ बेच़तां तै मोती घिंनो।
أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ شَبَكَةً مَطْرُوحَةً فِي ٱلْبَحْرِ، وَجَامِعَةً مِنْ كُلِّ نَوْعٍ. | ٤٧ 47 |
“स्वर्गेरू राज़ तैस मेछ़ली ज़ालेरू ज़ेरूए, ज़ैन समुन्द्रे मां छ़डू ते तैस मां हर किसमेरी मेछ़ली लेग्गी।
فَلَمَّا ٱمْتَلَأَتْ أَصْعَدُوهَا عَلَى ٱلشَّاطِئِ، وَجَلَسُوا وَجَمَعُوا ٱلْجِيَادَ إِلَى أَوْعِيَةٍ، وَأَمَّا ٱلْأَرْدِيَاءُ فَطَرَحُوهَا خَارِجًا. | ٤٨ 48 |
ते ज़ैखन ज़ाल भेरोई ज़ोवं त झिरेइं ज़ाल खिचतां कनारे पुड़ आनू, ते बिश्तां रोड़ी-रोड़ी मेछ़ली टोकरन मां रेख्खी ते बुरी-बुरी मेछ़ली शैरी छ़ैडी।
هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱنْقِضَاءِ ٱلْعَالَمِ: يَخْرُجُ ٱلْمَلَائِكَةُ وَيُفْرِزُونَ ٱلْأَشْرَارَ مِنْ بَيْنِ ٱلْأَبْرَارِ، (aiōn ) | ٤٩ 49 |
दुनियारे अन्ते मां भी एरू भोनूए, स्वर्गदूतेईं एइतां दुष्ट लोक, धेर्मी लोकन करां अलग केरनेन। (aiōn )
وَيَطْرَحُونَهُمْ فِي أَتُونِ ٱلنَّارِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ». | ٥٠ 50 |
ते तैना अगारी भेठी मां छ़डनेन तैड़ी लेरां ते दंत च़ापने भोले।
قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَفَهِمْتُمْ هَذَا كُلَّهُ؟». فَقَالُوا: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ». | ٥١ 51 |
“कुन तुसेईं एन सैरी गल्लां सेमझ़ी?” तैनेईं ज़ोवं, “हाँ” असेईं सेमझ़ी।
فَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كُلُّ كَاتِبٍ مُتَعَلِّمٍ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ يُشْبِهُ رَجُلًا رَبَّ بَيْتٍ يُخْرِجُ مِنْ كَنْزِهِ جُدُدًا وَعُتَقَاءَ». | ٥٢ 52 |
फिरी यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “हर अक शास्त्री ज़ै स्वर्गेरे राज़्ज़ेरो चेलो बनोरोए एक्की एरे मुकान मालिकेरो ज़ेरोहे, ज़ै अपने खज़ाने मरां नव्वीं ते पुरैनी चीज़ां कढते।”
وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَمْثَالَ ٱنْتَقَلَ مِنْ هُنَاكَ. | ٥٣ 53 |
ज़ैखन यीशुए एना सब कहैनी शुनेई त तै तैट्ठां अग्रोवं च़लो जेव।
وَلَمَّا جَاءَ إِلَى وَطَنِهِ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ فِي مَجْمَعِهِمْ حَتَّى بُهِتُوا وَقَالُوا: «مِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ ٱلْحِكْمَةُ وَٱلْقُوَّاتُ؟ | ٥٤ 54 |
ते अपने नगर मां एइतां तैट्ठेरे प्रार्थना घरे मां गेइतां शिक्षा देने लगो, ते लोक तैसेरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए ते ज़ोने लग्गे: “ए अक्ल बुधी ते एना चमत्कार एस कोट्ठां हासिल भोए।
أَلَيْسَ هَذَا ٱبْنَ ٱلنَّجَّارِ؟ أَلَيْسَتْ أُمُّهُ تُدْعَى مَرْيَمَ، وَإِخْوَتُهُ يَعْقُوبَ وَيُوسِي وَسِمْعَانَ وَيَهُوذَا؟ | ٥٥ 55 |
एन त तैस ट्लखानेरू मट्ठू आए ते एसेरे अम्मारू नवं मरियम ते एसेरे ढ्लां केरू नवं याकूब, यूसुफ, शमौन ते कने यहूदा आन,
أَوَلَيْسَتْ أَخَوَاتُهُ جَمِيعُهُنَّ عِنْدَنَا؟ فَمِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ كُلُّهَا؟». | ٥٦ 56 |
ते एसेरी सब बेइनां इश्शे इड़ी रेइचन, फिरी एसमां ई काबलीत कोट्ठां आई?”
فَكَانُوا يَعْثُرُونَ بِهِ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ لَهُمْ: «لَيْسَ نَبِيٌّ بِلَا كَرَامَةٍ إِلَّا فِي وَطَنِهِ وَفِي بَيْتِهِ». | ٥٧ 57 |
एन्च़रे तैन लोकेईं इन्कार कियो। पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “नबी अपने नगर मां ते अपने घरेरे अलावा होरि कोन्ची ठारी बेइज़त न भोए।”
وَلَمْ يَصْنَعْ هُنَاكَ قُوَّاتٍ كَثِيرَةً لِعَدَمِ إِيمَانِهِمْ. | ٥٨ 58 |
ते तैने तैड़ी तैन केरे विश्वास न केरनेरे वजाई सेइं जादे चमत्कार न हिराए।