مَتَّى 12

١ 1 فِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ ذَهَبَ يَسُوعُ فِي ٱلسَّبْتِ بَيْنَ ٱلزُّرُوعِ، فَجَاعَ تَلَامِيذُهُ وَٱبْتَدَأُوا يَقْطِفُونَ سَنَابِلَ وَيَأْكُلُونَ.

ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶು ರ್ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಶ್ಸ್ಯಮಧ್ಯೇನ ಗಚ್ಛತಿ, ತದಾ ತಚ್ಛಿಷ್ಯಾ ಬುಭುಕ್ಷಿತಾಃ ಸನ್ತಃ ಶ್ಸ್ಯಮಞ್ಜರೀಶ್ಛತ್ವಾ ಛಿತ್ವಾ ಖಾದಿತುಮಾರಭನ್ತ|

٢ 2 فَٱلْفَرِّيسِيُّونَ لَمَّا نَظَرُوا قَالُوا لَهُ: «هُوَذَا تَلَامِيذُكَ يَفْعَلُونَ مَا لَا يَحِلُّ فَعْلُهُ فِي ٱلسَّبْتِ!».

ತದ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ಫಿರೂಶಿನೋ ಯೀಶುಂ ಜಗದುಃ, ಪಶ್ಯ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ತದೇವ ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ|

٣ 3 فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ مَا فَعَلَهُ دَاوُدُ حِينَ جَاعَ هُوَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ؟

ಸ ತಾನ್ ಪ್ರತ್ಯಾವದತ, ದಾಯೂದ್ ತತ್ಸಙ್ಗಿನಶ್ಚ ಬುಭುಕ್ಷಿತಾಃ ಸನ್ತೋ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕುರ್ವ್ವನ್ ತತ್ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಾಪಾಠಿ?

٤ 4 كَيْفَ دَخَلَ بَيْتَ ٱللهِ وَأَكَلَ خُبْزَ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلَّذِي لَمْ يَحِلَّ أَكْلُهُ لَهُ وَلَا لِلَّذِينَ مَعَهُ، بَلْ لِلْكَهَنَةِ فَقَطْ.

ಯೇ ದರ್ಶನೀಯಾಃ ಪೂಪಾಃ ಯಾಜಕಾನ್ ವಿನಾ ತಸ್ಯ ತತ್ಸಙ್ಗಿಮನುಜಾನಾಞ್ಚಾಭೋಜನೀಯಾಸ್ತ ಈಶ್ವರಾವಾಸಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇನ ತೇನ ಭುಕ್ತಾಃ|

٥ 5 أَوَ مَا قَرَأْتُمْ فِي ٱلتَّوْرَاةِ أَنَّ ٱلْكَهَنَةَ فِي ٱلسَّبْتِ فِي ٱلْهَيْكَلِ يُدَنِّسُونَ ٱلسَّبْتَ وَهُمْ أَبْرِيَاءُ؟

ಅನ್ಯಚ್ಚ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಮಧ್ಯೇಮನ್ದಿರಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೀಯಂ ನಿಯಮಂ ಲಙ್ವನ್ತೋಪಿ ಯಾಜಕಾ ನಿರ್ದೋಷಾ ಭವನ್ತಿ, ಶಾಸ್ತ್ರಮಧ್ಯೇ ಕಿಮಿದಮಪಿ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನ ಪಠಿತಂ?

٦ 6 وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَهُنَا أَعْظَمَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ!

ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ, ಅತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ಮನ್ದಿರಾದಪಿ ಗರೀಯಾನ್ ಏಕ ಆಸ್ತೇ|

٧ 7 فَلَوْ عَلِمْتُمْ مَا هُوَ: إِنِّي أُرِيدُ رَحْمَةً لَا ذَبِيحَةً، لَمَا حَكَمْتُمْ عَلَى ٱلْأَبْرِيَاءِ!

ಕಿನ್ತು ದಯಾಯಾಂ ಮೇ ಯಥಾ ಪ್ರೀತಿ ರ್ನ ತಥಾ ಯಜ್ಞಕರ್ಮ್ಮಣಿ| ಏತದ್ವಚನಸ್ಯಾರ್ಥಂ ಯದಿ ಯುಯಮ್ ಅಜ್ಞಾಸಿಷ್ಟ ತರ್ಹಿ ನಿರ್ದೋಷಾನ್ ದೋಷಿಣೋ ನಾಕಾರ್ಷ್ಟ|

٨ 8 فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ هُوَ رَبُّ ٱلسَّبْتِ أَيْضًا».

ಅನ್ಯಚ್ಚ ಮನುಜಸುತೋ ವಿಶ್ರಾಮವಾರಸ್ಯಾಪಿ ಪತಿರಾಸ್ತೇ|

٩ 9 ثُمَّ ٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى مَجْمَعِهِمْ،

ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ತೇಷಾಂ ಭಜನಭವನಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟವಾನ್, ತದಾನೀಮ್ ಏಕಃ ಶುಷ್ಕಕರಾಮಯವಾನ್ ಉಪಸ್ಥಿತವಾನ್|

١٠ 10 وَإِذَا إِنْسَانٌ يَدُهُ يَابِسَةٌ، فَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: «هَلْ يَحِلُّ ٱلْإِبْرَاءُ فِي ٱلسُّبُوتِ؟» لِكَيْ يَشْتَكُوا عَلَيْهِ.

ತತೋ ಯೀಶುಮ್ ಅಪವದಿತುಂ ಮಾನುಷಾಃ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ನಿರಾಮಯತ್ವಂ ಕರಣೀಯಂ ನ ವಾ?

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ يَكُونُ لَهُ خَرُوفٌ وَاحِدٌ، فَإِنْ سَقَطَ هَذَا فِي ٱلسَّبْتِ فِي حُفْرَةٍ، أَفَمَا يُمْسِكُهُ وَيُقِيمُهُ؟

ತೇನ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯದಿ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಅವಿ ರ್ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಿ, ತರ್ಹಿ ಯಸ್ತಂ ಘೃತ್ವಾ ನ ತೋಲಯತಿ, ಏತಾದೃಶೋ ಮನುಜೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಕ ಆಸ್ತೇ?

١٢ 12 فَٱلْإِنْسَانُ كَمْ هُوَ أَفْضَلُ مِنَ ٱلْخَرُوفِ! إِذًا يَحِلُّ فِعْلُ ٱلْخَيْرِ فِي ٱلسُّبُوتِ!».

ಅವೇ ರ್ಮಾನವಃ ಕಿಂ ನಹಿ ಶ್ರೇಯಾನ್? ಅತೋ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಹಿತಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ|

١٣ 13 ثُمَّ قَالَ لِلْإِنْسَانِ: «مُدَّ يَدَكَ». فَمَدَّهَا. فَعَادَتْ صَحِيحَةً كَٱلْأُخْرَى.

ಅನನ್ತರಂ ಸ ತಂ ಮಾನವಂ ಗದಿತವಾನ್, ಕರಂ ಪ್ರಸಾರಯ; ತೇನ ಕರೇ ಪ್ರಸಾರಿತೇ ಸೋನ್ಯಕರವತ್ ಸ್ವಸ್ಥೋಽಭವತ್|

١٤ 14 فَلَمَّا خَرَجَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ تَشَاوَرُوا عَلَيْهِ لِكَيْ يُهْلِكُوهُ،

ತದಾ ಫಿರೂಶಿನೋ ಬಹಿರ್ಭೂಯ ಕಥಂ ತಂ ಹನಿಷ್ಯಾಮ ಇತಿ ಕುಮನ್ತ್ರಣಾಂ ತತ್ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯೇನ ಚಕ್ರುಃ|

١٥ 15 فَعَلِمَ يَسُوعُ وَٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ. وَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ فَشَفَاهُمْ جَمِيعًا.

ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತದ್ ವಿದಿತ್ವಾ ಸ್ಥನಾನ್ತರಂ ಗತವಾನ್; ಅನ್ಯೇಷು ಬಹುನರೇಷು ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಗತೇಷು ತಾನ್ ಸ ನಿರಾಮಯಾನ್ ಕೃತ್ವಾ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯತ್,

١٦ 16 وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُظْهِرُوهُ،

ಯೂಯಂ ಮಾಂ ನ ಪರಿಚಾಯಯತ|

١٧ 17 لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ:

ತಸ್ಮಾತ್ ಮಮ ಪ್ರೀಯೋ ಮನೋನೀತೋ ಮನಸಸ್ತುಷ್ಟಿಕಾರಕಃ| ಮದೀಯಃ ಸೇವಕೋ ಯಸ್ತು ವಿದ್ಯತೇ ತಂ ಸಮೀಕ್ಷತಾಂ| ತಸ್ಯೋಪರಿ ಸ್ವಕೀಯಾತ್ಮಾ ಮಯಾ ಸಂಸ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತೇ| ತೇನಾನ್ಯದೇಶಜಾತೇಷು ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಸಂಪ್ರಕಾಶ್ಯತೇ|

١٨ 18 «هُوَذَا فَتَايَ ٱلَّذِي ٱخْتَرْتُهُ، حَبِيبِي ٱلَّذِي سُرَّتْ بِهِ نَفْسِي. أَضَعُ رُوحِي عَلَيْهِ فَيُخْبِرُ ٱلْأُمَمَ بِٱلْحَقِّ.

ಕೇನಾಪಿ ನ ವಿರೋಧಂ ಸ ವಿವಾದಞ್ಚ ಕರಿಷ್ಯತಿ| ನ ಚ ರಾಜಪಥೇ ತೇನ ವಚನಂ ಶ್ರಾವಯಿಷ್ಯತೇ|

١٩ 19 لَا يُخَاصِمُ وَلَا يَصِيحُ، وَلَا يَسْمَعُ أَحَدٌ فِي ٱلشَّوَارِعِ صَوْتَهُ.

ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಚಲಿತಾ ಯಾವತ್ ನಹಿ ತೇನ ಕರಿಷ್ಯತೇ| ತಾವತ್ ನಲೋ ವಿದೀರ್ಣೋಽಪಿ ಭಂಕ್ಷ್ಯತೇ ನಹಿ ತೇನ ಚ| ತಥಾ ಸಧೂಮವರ್ತ್ತಿಞ್ಚ ನ ಸ ನಿರ್ವ್ವಾಪಯಿಷ್ಯತೇ|

٢٠ 20 قَصَبَةً مَرْضُوضَةً لَا يَقْصِفُ، وَفَتِيلَةً مُدَخِّنَةً لَا يُطْفِئُ، حَتَّى يُخْرِجَ ٱلْحَقَّ إِلَى ٱلنُّصْرَةِ.

ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಞ್ಚ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ ತನ್ನಾಮ್ನಿ ಭಿನ್ನದೇಶಜಾಃ|

٢١ 21 وَعَلَى ٱسْمِهِ يَكُونُ رَجَاءُ ٱلْأُمَمِ».

ಯಾನ್ಯೇತಾನಿ ವಚನಾನಿ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಾನ್ಯಾಸನ್, ತಾನಿ ಸಫಲಾನ್ಯಭವನ್|

٢٢ 22 حِينَئِذٍ أُحْضِرَ إِلَيْهِ مَجْنُونٌ أَعْمَى وَأَخْرَسُ فَشَفَاهُ، حَتَّى إِنَّ ٱلْأَعْمَى ٱلْأَخْرَسَ تَكَلَّمَ وَأَبْصَرَ.

ಅನನ್ತರಂ ಲೋಕೈ ಸ್ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಆನೀತೋ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಾನ್ಧಮೂಕೈಕಮನುಜಸ್ತೇನ ಸ್ವಸ್ಥೀಕೃತಃ, ತತಃ ಸೋಽನ್ಧೋ ಮೂಕೋ ದ್ರಷ್ಟುಂ ವಕ್ತುಞ್ಚಾರಬ್ಧವಾನ್|

٢٣ 23 فَبُهِتَ كُلُّ ٱلْجُمُوعِ وَقَالُوا: «أَلَعَلَّ هَذَا هُوَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟».

ಅನೇನ ಸರ್ವ್ವೇ ವಿಸ್ಮಿತಾಃ ಕಥಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ, ಏಷಃ ಕಿಂ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನೋ ನಹಿ?

٢٤ 24 أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا سَمِعُوا قَالُوا: «هَذَا لَا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ إِلَّا بِبَعْلَزَبُولَ رَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ».

ಕಿನ್ತು ಫಿರೂಶಿನಸ್ತತ್ ಶ್ರುತ್ವಾ ಗದಿತವನ್ತಃ, ಬಾಲ್ಸಿಬೂಬ್ನಾಮ್ನೋ ಭೂತರಾಜಸ್ಯ ಸಾಹಾಯ್ಯಂ ವಿನಾ ನಾಯಂ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯತಿ|

٢٥ 25 فَعَلِمَ يَسُوعُ أَفْكَارَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «كُلُّ مَمْلَكَةٍ مُنْقَسِمَةٍ عَلَى ذَاتِهَا تُخْرَبُ، وَكُلُّ مَدِينَةٍ أَوْ بَيْتٍ مُنْقَسِمٍ عَلَى ذَاتِهِ لَا يَثْبُتُ.

ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಮ್ ಇತಿ ಮಾನಸಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ತಾನ್ ಅವದತ್ ಕಿಞ್ಚನ ರಾಜ್ಯಂ ಯದಿ ಸ್ವವಿಪಕ್ಷಾದ್ ಭಿದ್ಯತೇ, ತರ್ಹಿ ತತ್ ಉಚ್ಛಿದ್ಯತೇ; ಯಚ್ಚ ಕಿಞ್ಚನ ನಗರಂ ವಾ ಗೃಹಂ ಸ್ವವಿಪಕ್ಷಾದ್ ವಿಭಿದ್ಯತೇ, ತತ್ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|

٢٦ 26 فَإِنْ كَانَ ٱلشَّيْطَانُ يُخْرِجُ ٱلشَّيْطَانَ فَقَدِ ٱنْقَسَمَ عَلَى ذَاتِهِ. فَكَيْفَ تَثْبُتُ مَمْلَكَتُهُ؟

ತದ್ವತ್ ಶಯತಾನೋ ಯದಿ ಶಯತಾನಂ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ಸ್ವವಿಪಕ್ಷಾತ್ ಪೃಥಕ್ ಪೃಥಕ್ ಭವತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ ಕೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಸ್ಥಾಸ್ಯತಿ?

٢٧ 27 وَإِنْ كُنْتُ أَنَا بِبَعْلَزَبُولَ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَأَبْنَاؤُكُمْ بِمَنْ يُخْرِجُونَ؟ لِذَلِكَ هُمْ يَكُونُونَ قُضَاتَكُمْ!

ಅಹಞ್ಚ ಯದಿ ಬಾಲ್ಸಿಬೂಬಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಾಮಿ, ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸನ್ತಾನಾಃ ಕೇನ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯನ್ತಿ? ತಸ್ಮಾದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏತದ್ವಿಚಾರಯಿತಾರಸ್ತ ಏವ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ|

٢٨ 28 وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَنَا بِرُوحِ ٱللهِ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَقَدْ أَقْبَلَ عَلَيْكُمْ مَلَكُوتُ ٱللهِ!

ಕಿನ್ತವಹಂ ಯದೀಶ್ವರಾತ್ಮನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಾಮಿ, ತರ್ಹೀಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸನ್ನಿಧಿಮಾಗತವತ್|

٢٩ 29 أَمْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدْخُلَ بَيْتَ ٱلْقَوِيِّ وَيَنْهَبَ أَمْتِعَتَهُ، إِنْ لَمْ يَرْبِطِ ٱلْقَوِيَّ أَوَّلًا، وَحِينَئِذٍ يَنْهَبُ بَيْتَهُ؟

ಅನ್ಯಞ್ಚ ಕೋಪಿ ಬಲವನ್ತ ಜನಂ ಪ್ರಥಮತೋ ನ ಬದ್ವ್ವಾ ಕೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ತಸ್ಯ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ತದ್ದ್ರವ್ಯಾದಿ ಲೋಠಯಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ? ಕಿನ್ತು ತತ್ ಕೃತ್ವಾ ತದೀಯಗೃಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾದಿ ಲೋಠಯಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|

٣٠ 30 مَنْ لَيْسَ مَعِي فَهُوَ عَلَيَّ، وَمَنْ لَا يَجْمَعُ مَعِي فَهُوَ يُفَرِّقُ.

ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮಮ ಸ್ವಪಕ್ಷೀಯೋ ನಹಿ ಸ ವಿಪಕ್ಷೀಯ ಆಸ್ತೇ, ಯಶ್ಚ ಮಯಾ ಸಾಕಂ ನ ಸಂಗೃಹ್ಲಾತಿ, ಸ ವಿಕಿರತಿ|

٣١ 31 لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ خَطِيَّةٍ وَتَجْدِيفٍ يُغْفَرُ لِلنَّاسِ، وَأَمَّا ٱلتَّجْدِيفُ عَلَى ٱلرُّوحِ فَلَنْ يُغْفَرَ لِلنَّاسِ.

ಅತಏವ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ, ಮನುಜಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಕಾರಪಾಪಾನಾಂ ನಿನ್ದಾಯಾಶ್ಚ ಮರ್ಷಣಂ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ, ಕಿನ್ತು ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನೋ ವಿರುದ್ಧನಿನ್ದಾಯಾ ಮರ್ಷಣಂ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|

٣٢ 32 وَمَنْ قَالَ كَلِمَةً عَلَى ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ يُغْفَرُ لَهُ، وَأَمَّا مَنْ قَالَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ فَلَنْ يُغْفَرَ لَهُ، لَا فِي هَذَا ٱلْعَالَمِ وَلَا فِي ٱلْآتِي. (aiōn g165)

ಯೋ ಮನುಜಸುತಸ್ಯ ವಿರುದ್ಧಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯತಿ, ತಸ್ಯಾಪರಾಧಸ್ಯ ಕ್ಷಮಾ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ, ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನೋ ವಿರುದ್ಧಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯತಿ ನೇಹಲೋಕೇ ನ ಪ್ರೇತ್ಯ ತಸ್ಯಾಪರಾಧಸ್ಯ ಕ್ಷಮಾ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ| (aiōn g165)

٣٣ 33 اِجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ جَيِّدَةً وَثَمَرَهَا جَيِّدًا، أَوِ ٱجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ رَدِيَّةً وَثَمَرَهَا رَدِيًّا، لِأَنْ مِنَ ٱلثَّمَرِ تُعْرَفُ ٱلشَّجَرَةُ.

ಪಾದಪಂ ಯದಿ ಭದ್ರಂ ವದಥ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಫಲಮಪಿ ಸಾಧು ವಕ್ತವ್ಯಂ, ಯದಿ ಚ ಪಾದಪಂ ಅಸಾಧುಂ ವದಥ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಫಲಮಪ್ಯಸಾಧು ವಕ್ತವ್ಯಂ; ಯತಃ ಸ್ವೀಯಸ್ವೀಯಫಲೇನ ಪಾದಪಃ ಪರಿಚೀಯತೇ|

٣٤ 34 يَا أَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي! كَيْفَ تَقْدِرُونَ أَنْ تَتَكَلَّمُوا بِٱلصَّالِحَاتِ وَأَنْتُمْ أَشْرَارٌ؟ فَإِنَّهُ مِنْ فَضْلَةِ ٱلْقَلْبِ يَتَكَلَّمُ ٱلْفَمُ.

ರೇ ಭುಜಗವಂಶಾ ಯೂಯಮಸಾಧವಃ ಸನ್ತಃ ಕಥಂ ಸಾಧು ವಾಕ್ಯಂ ವಕ್ತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯಥ? ಯಸ್ಮಾದ್ ಅನ್ತಃಕರಣಸ್ಯ ಪೂರ್ಣಭಾವಾನುಸಾರಾದ್ ವದನಾದ್ ವಚೋ ನಿರ್ಗಚ್ಛತಿ|

٣٥ 35 اَلْإِنْسَانُ ٱلصَّالِحُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلصَّالِحِ فِي ٱلْقَلْبِ يُخْرِجُ ٱلصَّالِحَاتِ، وَٱلْإِنْسَانُ ٱلشِّرِّيرُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلشِّرِّيرِ يُخْرِجُ ٱلشُّرُورَ.

ತೇನ ಸಾಧುರ್ಮಾನವೋಽನ್ತಃಕರಣರೂಪಾತ್ ಸಾಧುಭಾಣ್ಡಾಗಾರಾತ್ ಸಾಧು ದ್ರವ್ಯಂ ನಿರ್ಗಮಯತಿ, ಅಸಾಧುರ್ಮಾನುಷಸ್ತ್ವಸಾಧುಭಾಣ್ಡಾಗಾರಾದ್ ಅಸಾಧುವಸ್ತೂನಿ ನಿರ್ಗಮಯತಿ|

٣٦ 36 وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ كَلِمَةٍ بَطَّالَةٍ يَتَكَلَّمُ بِهَا ٱلنَّاسُ سَوْفَ يُعْطُونَ عَنْهَا حِسَابًا يَوْمَ ٱلدِّينِ.

ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಮನುಜಾ ಯಾವನ್ತ್ಯಾಲಸ್ಯವಚಾಂಸಿ ವದನ್ತಿ, ವಿಚಾರದಿನೇ ತದುತ್ತರಮವಶ್ಯಂ ದಾತವ್ಯಂ,

٣٧ 37 لِأَنَّكَ بِكَلَامِكَ تَتَبَرَّرُ وَبِكَلَامِكَ تُدَانُ».

ಯತಸ್ತ್ವಂ ಸ್ವೀಯವಚೋಭಿ ರ್ನಿರಪರಾಧಃ ಸ್ವೀಯವಚೋಭಿಶ್ಚ ಸಾಪರಾಧೋ ಗಣಿಷ್ಯಸೇ|

٣٨ 38 حِينَئِذٍ أَجَابَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ نَرَى مِنْكَ آيَةً».

ತದಾನೀಂ ಕತಿಪಯಾ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಜಗದುಃ, ಹೇ ಗುರೋ ವಯಂ ಭವತ್ತಃ ಕಿಞ್ಚನ ಲಕ್ಷ್ಮ ದಿದೃಕ್ಷಾಮಃ|

٣٩ 39 فَأَجابَ وَقَالَ لَهُمْ: «جِيلٌ شِرِّيرٌ وَفَاسِقٌ يَطْلُبُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةَ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ.

ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತವಾನ್, ದುಷ್ಟೋ ವ್ಯಭಿಚಾರೀ ಚ ವಂಶೋ ಲಕ್ಷ್ಮ ಮೃಗಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋ ಯೂನಸೋ ಲಕ್ಷ್ಮ ವಿಹಾಯಾನ್ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ಲಕ್ಷ್ಮ ತೇ ನ ಪ್ರದರ್ಶಯಿಷ್ಯನ್ತೇ|

٤٠ 40 لِأَنَّهُ كَمَا كَانَ يُونَانُ فِي بَطْنِ ٱلْحُوتِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ، هَكَذَا يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي قَلْبِ ٱلْأَرْضِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ.

ಯತೋ ಯೂನಮ್ ಯಥಾ ತ್ರ್ಯಹೋರಾತ್ರಂ ಬೃಹನ್ಮೀನಸ್ಯ ಕುಕ್ಷಾವಾಸೀತ್, ತಥಾ ಮನುಜಪುತ್ರೋಪಿ ತ್ರ್ಯಹೋರಾತ್ರಂ ಮೇದಿನ್ಯಾ ಮಧ್ಯೇ ಸ್ಥಾಸ್ಯತಿ|

٤١ 41 رِجَالُ نِينَوَى سَيَقُومُونَ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَيَدِينُونَهُ، لِأَنَّهُمْ تَابُوا بِمُنَادَاةِ يُونَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ يُونَانَ هَهُنَا!

ಅಪರಂ ನೀನಿವೀಯಾ ಮಾನವಾ ವಿಚಾರದಿನ ಏತದ್ವಂಶೀಯಾನಾಂ ಪ್ರತಿಕೂಲಮ್ ಉತ್ಥಾಯ ತಾನ್ ದೋಷಿಣಃ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಯಸ್ಮಾತ್ತೇ ಯೂನಸ ಉಪದೇಶಾತ್ ಮನಾಂಸಿ ಪರಾವರ್ತ್ತಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ, ಕಿನ್ತ್ವತ್ರ ಯೂನಸೋಪಿ ಗುರುತರ ಏಕ ಆಸ್ತೇ|

٤٢ 42 مَلِكَةُ ٱلتَّيْمَنِ سَتَقُومُ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَتَدِينُهُ، لِأَنَّهَا أَتَتْ مِنْ أَقَاصِي ٱلْأَرْضِ لِتَسْمَعَ حِكْمَةَ سُلَيْمَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ سُلَيْمَانَ هَهُنَا!

ಪುನಶ್ಚ ದಕ್ಷಿಣದೇಶೀಯಾ ರಾಜ್ಞೀ ವಿಚಾರದಿನ ಏತದ್ವಂಶೀಯಾನಾಂ ಪ್ರತಿಕೂಲಮುತ್ಥಾಯ ತಾನ್ ದೋಷಿಣಃ ಕರಿಷ್ಯತಿ ಯತಃ ಸಾ ರಾಜ್ಞೀ ಸುಲೇಮನೋ ವಿದ್ಯಾಯಾಃ ಕಥಾಂ ಶ್ರೋತುಂ ಮೇದಿನ್ಯಾಃ ಸೀಮ್ನ ಆಗಚ್ಛತ್, ಕಿನ್ತು ಸುಲೇಮನೋಪಿ ಗುರುತರ ಏಕೋ ಜನೋಽತ್ರ ಆಸ್ತೇ|

٤٣ 43 إِذَا خَرَجَ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ يَجْتَازُ فِي أَمَاكِنَ لَيْسَ فِيهَا مَاءٌ، يَطْلُبُ رَاحَةً وَلَا يَجِدُ.

ಅಪರಂ ಮನುಜಾದ್ ಬಹಿರ್ಗತೋ ಽಪವಿತ್ರಭೂತಃ ಶುಷ್ಕಸ್ಥಾನೇನ ಗತ್ವಾ ವಿಶ್ರಾಮಂ ಗವೇಷಯತಿ, ಕಿನ್ತು ತದಲಭಮಾನಃ ಸ ವಕ್ತಿ, ಯಸ್ಮಾ; ನಿಕೇತನಾದ್ ಆಗಮಂ, ತದೇವ ವೇಶ್ಮ ಪಕಾವೃತ್ಯ ಯಾಮಿ|

٤٤ 44 ثُمَّ يَقُولُ: أَرْجِعُ إِلَى بَيْتِي ٱلَّذِي خَرَجْتُ مِنْهُ. فَيَأْتِي وَيَجِدُهُ فَارِغًا مَكْنُوسًا مُزَيَّنًا.

ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ತತ್ ಸ್ಥಾನಮ್ ಉಪಸ್ಥಾಯ ತತ್ ಶೂನ್ಯಂ ಮಾರ್ಜ್ಜಿತಂ ಶೋಭಿತಞ್ಚ ವಿಲೋಕ್ಯ ವ್ರಜನ್ ಸ್ವತೋಪಿ ದುಷ್ಟತರಾನ್ ಅನ್ಯಸಪ್ತಭೂತಾನ್ ಸಙ್ಗಿನಃ ಕರೋತಿ|

٤٥ 45 ثُمَّ يَذْهَبُ وَيَأْخُذُ مَعَهُ سَبْعَةَ أَرْوَاحٍ أُخَرَ أَشَرَّ مِنْهُ، فَتَدْخُلُ وَتَسْكُنُ هُنَاكَ، فَتَصِيرُ أَوَاخِرُ ذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ أَشَرَّ مِنْ أَوَائِلِهِ! هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجِيلِ ٱلشِّرِّيرِ».

ತತಸ್ತೇ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ನಿವಸನ್ತಿ, ತೇನ ತಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ಶೇಷದಶಾ ಪೂರ್ವ್ವದಶಾತೋತೀವಾಶುಭಾ ಭವತಿ, ಏತೇಷಾಂ ದುಷ್ಟವಂಶ್ಯಾನಾಮಪಿ ತಥೈವ ಘಟಿಷ್ಯತೇ|

٤٦ 46 وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُ ٱلْجُمُوعَ إِذَا أُمُّهُ وَإِخْوَتُهُ قَدْ وَقَفُوا خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوهُ.

ಮಾನವೇಭ್ಯ ಏತಾಸಾಂ ಕಥನಾಂ ಕಥನಕಾಲೇ ತಸ್ಯ ಮಾತಾ ಸಹಜಾಶ್ಚ ತೇನ ಸಾಕಂ ಕಾಞ್ಚಿತ್ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತುಂ ವಾಞ್ಛನ್ತೋ ಬಹಿರೇವ ಸ್ಥಿತವನ್ತಃ|

٤٧ 47 فَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «هُوَذَا أُمُّكَ وَإِخْوَتُكَ وَاقِفُونَ خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوكَ».

ತತಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ತಸ್ಮೈ ಕಥಿತವಾನ್, ಪಶ್ಯ ತವ ಜನನೀ ಸಹಜಾಶ್ಚ ತ್ವಯಾ ಸಾಕಂ ಕಾಞ್ಚನ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತುಂ ಕಾಮಯಮಾನಾ ಬಹಿಸ್ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|

٤٨ 48 فَأَجَابَ وَقَالَ لِلْقَائِلِ لَهُ: «مَنْ هِيَ أُمِّي وَمَنْ هُمْ إِخْوَتي؟».

ಕಿನ್ತು ಸ ತಂ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಮಮ ಕಾ ಜನನೀ? ಕೇ ವಾ ಮಮ ಸಹಜಾಃ?

٤٩ 49 ثُمَّ مَدَّ يَدَهُ نَحْوَ تَلَامِيذِهِ وَقَالَ: «هَا أُمِّي وَإِخْوَتِي.

ಪಶ್ಚಾತ್ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಪಶ್ಯ ಮಮ ಜನನೀ ಮಮ ಸಹಜಾಶ್ಚೈತೇ;

٥٠ 50 لِأَنَّ مَنْ يَصْنَعُ مَشِيئَةَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ هُوَ أَخِي وَأُخْتِي وَأُمِّي».

ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮಮ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಸ್ಯ ಪಿತುರಿಷ್ಟಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕುರುತೇ, ಸಏವ ಮಮ ಭ್ರಾತಾ ಭಗಿನೀ ಜನನೀ ಚ|

Jonah Preaches to the Ninevites