مَرْقُس 9
| وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ قَدْ أَتَى بِقُوَّةٍ». | ١ 1 |
అథ స తానవాదీత్ యుష్మభ్యమహం యథార్థం కథయామి, ఈశ్వరరాజ్యం పరాక్రమేణోపస్థితం న దృష్ట్వా మృత్యుం నాస్వాదిష్యన్తే, అత్ర దణ్డాయమానానాం మధ్యేపి తాదృశా లోకాః సన్తి|
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ وَحْدَهُمْ. وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، | ٢ 2 |
అథ షడ్దినేభ్యః పరం యీశుః పితరం యాకూబం యోహనఞ్చ గృహీత్వా గిరేరుచ్చస్య నిర్జనస్థానం గత్వా తేషాం ప్రత్యక్షే మూర్త్యన్తరం దధార|
| وَصَارَتْ ثِيَابُهُ تَلْمَعُ بَيْضَاءَ جِدًّا كَٱلثَّلْجِ، لَا يَقْدِرُ قَصَّارٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مِثْلَ ذَلِكَ. | ٣ 3 |
తతస్తస్య పరిధేయమ్ ఈదృశమ్ ఉజ్జ్వలహిమపాణడరం జాతం యద్ జగతి కోపి రజకో న తాదృక్ పాణడరం కర్త్తాం శక్నోతి|
| وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا مَعَ مُوسَى، وَكَانَا يَتَكَلَّمَانِ مَعَ يَسُوعَ. | ٤ 4 |
అపరఞ్చ ఏలియో మూసాశ్చ తేభ్యో దర్శనం దత్త్వా యీశునా సహ కథనం కర్త్తుమారేభాతే|
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدِي، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». | ٥ 5 |
తదా పితరో యీశుమవాదీత్ హే గురోఽస్మాకమత్ర స్థితిరుత్తమా, తతఏవ వయం త్వత్కృతే ఏకాం మూసాకృతే ఏకామ్ ఏలియకృతే చైకాం, ఏతాస్తిస్రః కుటీ ర్నిర్మ్మామ|
| لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَا يَتَكَلَّمُ بِهِ إِذْ كَانُوا مُرْتَعِبِينَ. | ٦ 6 |
కిన్తు స యదుక్తవాన్ తత్ స్వయం న బుబుధే తతః సర్వ్వే బిభయాఞ్చక్రుః|
| وَكَانَتْ سَحَابَةٌ تُظَلِّلُهُمْ. فَجَاءَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٧ 7 |
ఏతర్హి పయోదస్తాన్ ఛాదయామాస, మమయాం ప్రియః పుత్రః కథాసు తస్య మనాంసి నివేశయతేతి నభోవాణీ తన్మేద్యాన్నిర్యయౌ|
| فَنَظَرُوا حَوْلَهُمْ بَغْتَةً وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا غَيْرَ يَسُوعَ وَحْدَهُ مَعَهُمْ. | ٨ 8 |
అథ హఠాత్తే చతుర్దిశో దృష్ట్వా యీశుం వినా స్వైః సహితం కమపి న దదృశుః|
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُحَدِّثُوا أَحَدًا بِمَا أَبْصَرُوا، إِلَّا مَتَى قَامَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
తతః పరం గిరేరవరోహణకాలే స తాన్ గాఢమ్ దూత్యాదిదేశ యావన్నరసూనోః శ్మశానాదుత్థానం న భవతి, తావత్ దర్శనస్యాస్య వార్త్తా యుష్మాభిః కస్మైచిదపి న వక్తవ్యా|
| فَحَفِظُوا ٱلْكَلِمَةَ لِأَنْفُسِهِمْ يَتَسَاءَلُونَ: «مَا هُوَ ٱلْقِيَامُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟». | ١٠ 10 |
తదా శ్మశానాదుత్థానస్య కోభిప్రాయ ఇతి విచార్య్య తే తద్వాక్యం స్వేషు గోపాయాఞ్చక్రిరే|
| فَسَأَلُوهُ قَائِليِنَ: «لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١١ 11 |
అథ తే యీశుం పప్రచ్ఛుః ప్రథమత ఏలియేనాగన్తవ్యమ్ ఇతి వాక్యం కుత ఉపాధ్యాయా ఆహుః?
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. وَكَيْفَ هُوَ مَكْتُوبٌ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْذَلَ. | ١٢ 12 |
తదా స ప్రత్యువాచ, ఏలియః ప్రథమమేత్య సర్వ్వకార్య్యాణి సాధయిష్యతి; నరపుత్రే చ లిపి ర్యథాస్తే తథైవ సోపి బహుదుఃఖం ప్రాప్యావజ్ఞాస్యతే|
| لَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا أَيْضًا قَدْ أَتَى، وَعَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ». | ١٣ 13 |
కిన్త్వహం యుష్మాన్ వదామి, ఏలియార్థే లిపి ర్యథాస్తే తథైవ స ఏత్య యయౌ, లోకా: స్వేచ్ఛానురూపం తమభివ్యవహరన్తి స్మ|
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا حَوْلَهُمْ وَكَتَبَةً يُحَاوِرُونَهُمْ. | ١٤ 14 |
అనన్తరం స శిష్యసమీపమేత్య తేషాం చతుఃపార్శ్వే తైః సహ బహుజనాన్ వివదమానాన్ అధ్యాపకాంశ్చ దృష్టవాన్;
| وَلِلْوَقْتِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ لَمَّا رَأَوْهُ تَحَيَّرُوا، وَرَكَضُوا وَسَلَّمُوا عَلَيْهِ. | ١٥ 15 |
కిన్తు సర్వ్వలోకాస్తం దృష్ట్వైవ చమత్కృత్య తదాసన్నం ధావన్తస్తం ప్రణేముః|
| فَسَأَلَ ٱلْكَتَبَةَ: «بِمَاذَا تُحَاوِرُونَهُمْ؟» | ١٦ 16 |
తదా యీశురధ్యాపకానప్రాక్షీద్ ఏతైః సహ యూయం కిం వివదధ్వే?
| فَأَجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكَ ٱبْنِي بِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ، | ١٧ 17 |
తతో లోకానాం కశ్చిదేకః ప్రత్యవాదీత్ హే గురో మమ సూనుం మూకం భూతధృతఞ్చ భవదాసన్నమ్ ఆనయం|
| وَحَيْثُمَا أَدْرَكَهُ يُمَزِّقْهُ فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَيْبَسُ. فَقُلْتُ لِتَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ١٨ 18 |
యదాసౌ భూతస్తమాక్రమతే తదైవ పాతసతి తథా స ఫేణాయతే, దన్తైర్దన్తాన్ ఘర్షతి క్షీణో భవతి చ; తతో హేతోస్తం భూతం త్యాజయితుం భవచ్ఛిష్యాన్ నివేదితవాన్ కిన్తు తే న శేకుః|
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ!». | ١٩ 19 |
తదా స తమవాదీత్, రే అవిశ్వాసినః సన్తానా యుష్మాభిః సహ కతి కాలానహం స్థాస్యామి? అపరాన్ కతి కాలాన్ వా వ ఆచారాన్ సహిష్యే? తం మదాసన్నమానయత|
| فَقَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. فَلَمَّا رَآهُ لِلْوَقْتِ صَرَعَهُ ٱلرُّوحُ، فَوَقَعَ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَتَمَرَّغُ وَيُزْبِدُ. | ٢٠ 20 |
తతస్తత్సన్నిధిం స ఆనీయత కిన్తు తం దృష్ట్వైవ భూతో బాలకం ధృతవాన్; స చ భూమౌ పతిత్వా ఫేణాయమానో లులోఠ|
| فَسَأَلَ أَبَاهُ: «كَمْ مِنَ ٱلزَّمَانِ مُنْذُ أَصَابَهُ هَذَا؟». فَقَالَ: «مُنْذُ صِبَاهُ. | ٢١ 21 |
తదా స తత్పితరం పప్రచ్ఛ, అస్యేదృశీ దశా కతి దినాని భూతా? తతః సోవాదీత్ బాల్యకాలాత్|
| وَكَثِيرًا مَا أَلْقَاهُ فِي ٱلنَّارِ وَفِي ٱلْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. لَكِنْ إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ شَيْئًا فَتَحَنَّنْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا». | ٢٢ 22 |
భూతోయం తం నాశయితుం బహువారాన్ వహ్నౌ జలే చ న్యక్షిపత్ కిన్తు యది భవాన కిమపి కర్త్తాం శక్నోతి తర్హి దయాం కృత్వాస్మాన్ ఉపకరోతు|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ أَنْ تُؤْمِنَ. كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لِلْمُؤْمِنِ». | ٢٣ 23 |
తదా యీశుస్తమవదత్ యది ప్రత్యేతుం శక్నోషి తర్హి ప్రత్యయినే జనాయ సర్వ్వం సాధ్యమ్|
| فَلِلْوَقْتِ صَرَخَ أَبُو ٱلْوَلَدِ بِدُمُوعٍ وَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي». | ٢٤ 24 |
తతస్తత్క్షణం తద్బాలకస్య పితా ప్రోచ్చై రూవన్ సాశ్రునేత్రః ప్రోవాచ, ప్రభో ప్రత్యేమి మమాప్రత్యయం ప్రతికురు|
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ ٱلْجَمْعَ يَتَرَاكَضُونَ، ٱنْتَهَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ قَائِلًا لَهُ: «أَيُّهَا ٱلرُّوحُ ٱلْأَخْرَسُ ٱلْأَصَمُّ، أَنَا آمُرُكَ: ٱخْرُجْ مِنْهُ وَلَا تَدْخُلْهُ أَيْضًا!». | ٢٥ 25 |
అథ యీశు ర్లోకసఙ్ఘం ధావిత్వాయాన్తం దృష్ట్వా తమపూతభూతం తర్జయిత్వా జగాద, రే బధిర మూక భూత త్వమేతస్మాద్ బహిర్భవ పునః కదాపి మాశ్రయైనం త్వామహమ్ ఇత్యాదిశామి|
| فَصَرَخَ وَصَرَعَهُ شَدِيدًا وَخَرَجَ. فَصَارَ كَمَيْتٍ، حَتَّى قَالَ كَثِيرُونَ: «إِنَّهُ مَاتَ!». | ٢٦ 26 |
తదా స భూతశ్చీత్శబ్దం కృత్వా తమాపీడ్య బహిర్జజామ, తతో బాలకో మృతకల్పో బభూవ తస్మాదయం మృతఇత్యనేకే కథయామాసుః|
| فَأَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَقَامَهُ، فَقَامَ. | ٢٧ 27 |
కిన్తు కరం ధృత్వా యీశునోత్థాపితః స ఉత్తస్థౌ|
| وَلَمَّا دَخَلَ بَيْتًا سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ٢٨ 28 |
అథ యీశౌ గృహం ప్రవిష్టే శిష్యా గుప్తం తం పప్రచ్ఛుః, వయమేనం భూతం త్యాజయితుం కుతో న శక్తాః?
| فَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا ٱلْجِنْسُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَخْرُجَ بِشَيْءٍ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢٩ 29 |
స ఉవాచ, ప్రార్థనోపవాసౌ వినా కేనాప్యన్యేన కర్మ్మణా భూతమీదృశం త్యాజయితుం న శక్యం|
| وَخَرَجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱجْتَازُوا ٱلْجَلِيلَ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ أَحَدٌ، | ٣٠ 30 |
అనన్తరం స తత్స్థానాదిత్వా గాలీల్మధ్యేన యయౌ, కిన్తు తత్ కోపి జానీయాదితి స నైచ్ఛత్|
| لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلَامِيذَهُ وَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ فَيَقْتُلُونَهُ. وَبَعْدَ أَنْ يُقْتَلَ يَقُومُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ». | ٣١ 31 |
అపరఞ్చ స శిష్యానుపదిశన్ బభాషే, నరపుత్రో నరహస్తేషు సమర్పయిష్యతే తే చ తం హనిష్యన్తి తైస్తస్మిన్ హతే తృతీయదినే స ఉత్థాస్యతీతి|
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا ٱلْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ. | ٣٢ 32 |
కిన్తు తత్కథాం తే నాబుధ్యన్త ప్రష్టుఞ్చ బిభ్యః|
| وَجَاءَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَإِذْ كَانَ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا كُنْتُمْ تَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَكُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ؟». | ٣٣ 33 |
అథ యీశుః కఫర్నాహూమ్పురమాగత్య మధ్యేగృహఞ్చేత్య తానపృచ్ఛద్ వర్త్మమధ్యే యూయమన్యోన్యం కిం వివదధ్వే స్మ?
| فَسَكَتُوا، لِأَنَّهُمْ تَحَاجُّوا فِي ٱلطَّرِيقِ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ فِي مَنْ هُوَ أَعْظَمُ. | ٣٤ 34 |
కిన్తు తే నిరుత్తరాస్తస్థు ర్యస్మాత్తేషాం కో ముఖ్య ఇతి వర్త్మాని తేఽన్యోన్యం వ్యవదన్త|
| فَجَلَسَ وَنَادَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ أَوَّلًا فَيَكُونُ آخِرَ ٱلْكُلِّ وَخَادِمًا لِلْكُلِّ». | ٣٥ 35 |
తతః స ఉపవిశ్య ద్వాదశశిష్యాన్ ఆహూయ బభాషే యః కశ్చిత్ ముఖ్యో భవితుమిచ్ఛతి స సర్వ్వేభ్యో గౌణః సర్వ్వేషాం సేవకశ్చ భవతు|
| فَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ ثُمَّ ٱحْتَضَنَهُ وَقَالَ لَهُمْ: | ٣٦ 36 |
తదా స బాలకమేకం గృహీత్వా మధ్యే సముపావేశయత్ తతస్తం క్రోడే కృత్వా తానవాదాత్
| «مَنْ قَبِلَ وَاحِدًا مِنْ أَوْلَادٍ مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي فَلَيْسَ يَقْبَلُنِي أَنَا بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٣٧ 37 |
యః కశ్చిదీదృశస్య కస్యాపి బాలస్యాతిథ్యం కరోతి స మమాతిథ్యం కరోతి; యః కశ్చిన్మమాతిథ్యం కరోతి స కేవలమ్ మమాతిథ్యం కరోతి తన్న మత్ప్రేరకస్యాప్యాతిథ్యం కరోతి|
| فَأَجَابَهُ يُوحَنَّا قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ شَيَاطِينَ بِٱسْمِكَ وَهُوَ لَيْسَ يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُنَا». | ٣٨ 38 |
అథ యోహన్ తమబ్రవీత్ హే గురో, అస్మాకమననుగామినమ్ ఏకం త్వాన్నామ్నా భూతాన్ త్యాజయన్తం వయం దృష్టవన్తః, అస్మాకమపశ్చాద్గామిత్వాచ్చ తం న్యషేధామ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَصْنَعُ قُوَّةً بِٱسْمِي وَيَسْتَطِيعُ سَرِيعًا أَنْ يَقُولَ عَلَيَّ شَرًّا. | ٣٩ 39 |
కిన్తు యీశురవదత్ తం మా నిషేధత్, యతో యః కశ్చిన్ మన్నామ్నా చిత్రం కర్మ్మ కరోతి స సహసా మాం నిన్దితుం న శక్నోతి|
| لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا. | ٤٠ 40 |
తథా యః కశ్చిద్ యుష్మాకం విపక్షతాం న కరోతి స యుష్మాకమేవ సపక్షః|
| لِأَنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِٱسْمِي لِأَنَّكُمْ لِلْمَسِيحِ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ. | ٤١ 41 |
యః కశ్చిద్ యుష్మాన్ ఖ్రీష్టశిష్యాన్ జ్ఞాత్వా మన్నామ్నా కంసైకేన పానీయం పాతుం దదాతి, యుష్మానహం యథార్థం వచ్మి, స ఫలేన వఞ్చితో న భవిష్యతి|
| «وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي، فَخَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ. | ٤٢ 42 |
కిన్తు యది కశ్చిన్ మయి విశ్వాసినామేషాం క్షుద్రప్రాణినామ్ ఏకస్యాపి విఘ్నం జనయతి, తర్హి తస్యైతత్కర్మ్మ కరణాత్ కణ్ఠబద్ధపేషణీకస్య తస్య సాగరాగాధజల మజ్జనం భద్రం|
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَمْضِيَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٣ 43 |
అతః స్వకరో యది త్వాం బాధతే తర్హి తం ఛిన్ధి;
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٤ 44 |
యస్మాత్ యత్ర కీటా న మ్రియన్తే వహ్నిశ్చ న నిర్వ్వాతి, తస్మిన్ అనిర్వ్వాణానలనరకే కరద్వయవస్తవ గమనాత్ కరహీనస్య స్వర్గప్రవేశస్తవ క్షేమం| (Geenna g1067)
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ فِي ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٥ 45 |
యది తవ పాదో విఘ్నం జనయతి తర్హి తం ఛిన్ధి,
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٦ 46 |
యతో యత్ర కీటా న మ్రియన్తే వహ్నిశ్చ న నిర్వ్వాతి, తస్మిన్ ఽనిర్వ్వాణవహ్నౌ నరకే ద్విపాదవతస్తవ నిక్షేపాత్ పాదహీనస్య స్వర్గప్రవేశస్తవ క్షేమం| (Geenna g1067)
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ ٱللهِ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ. (Geenna g1067) | ٤٧ 47 |
స్వనేత్రం యది త్వాం బాధతే తర్హి తదప్యుత్పాటయ, యతో యత్ర కీటా న మ్రియన్తే వహ్నిశ్చ న నిర్వ్వాతి,
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٨ 48 |
తస్మిన ఽనిర్వ్వాణవహ్నౌ నరకే ద్వినేత్రస్య తవ నిక్షేపాద్ ఏకనేత్రవత ఈశ్వరరాజ్యే ప్రవేశస్తవ క్షేమం| (Geenna g1067)
| لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُمَلَّحُ بِنَارٍ، وَكُلَّ ذَبِيحَةٍ تُمَلَّحُ بِمِلْحٍ. | ٤٩ 49 |
యథా సర్వ్వో బలి ర్లవణాక్తః క్రియతే తథా సర్వ్వో జనో వహ్నిరూపేణ లవణాక్తః కారిష్యతే|
| اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا صَارَ ٱلْمِلْحُ بِلَا مُلُوحَةٍ، فَبِمَاذَا تُصْلِحُونَهُ؟ لِيَكُنْ لَكُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ مِلْحٌ، وَسَالِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا». | ٥٠ 50 |
లవణం భద్రం కిన్తు యది లవణే స్వాదుతా న తిష్ఠతి, తర్హి కథమ్ ఆస్వాద్యుక్తం కరిష్యథ? యూయం లవణయుక్తా భవత పరస్పరం ప్రేమ కురుత|
