مَرْقُس 6
| وَخَرَجَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى وَطَنِهِ وَتَبِعَهُ تَلَامِيذُهُ. | ١ 1 |
అనన్తరం స తత్స్థానాత్ ప్రస్థాయ స్వప్రదేశమాగతః శిష్యాశ్చ తత్పశ్చాద్ గతాః|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلسَّبْتُ، ٱبْتَدَأَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْمَجْمَعِ. وَكَثِيرُونَ إِذْ سَمِعُوا بُهِتُوا قَائِلِينَ: «مِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ؟ وَمَا هَذِهِ ٱلْحِكْمَةُ ٱلَّتِي أُعْطِيَتْ لَهُ حَتَّى تَجْرِيَ عَلَى يَدَيْهِ قُوَّاتٌ مِثْلُ هَذِهِ؟ | ٢ 2 |
అథ విశ్రామవారే సతి స భజనగృహే ఉపదేష్టుమారబ్ధవాన్ తతోఽనేకే లోకాస్తత్కథాం శ్రుత్వా విస్మిత్య జగదుః, అస్య మనుజస్య ఈదృశీ ఆశ్చర్య్యక్రియా కస్మాజ్ జాతా? తథా స్వకరాభ్యామ్ ఇత్థమద్భుతం కర్మ్మ కర్త్తామ్ ఏతస్మై కథం జ్ఞానం దత్తమ్?
| أَلَيْسَ هَذَا هُوَ ٱلنَّجَّارَ ٱبْنَ مَرْيَمَ، وَأَخُو يَعْقُوبَ وَيُوسِي وَيَهُوذَا وَسِمْعَانَ؟ أَوَلَيْسَتْ أَخَوَاتُهُ هَهُنَا عِنْدَنَا؟». فَكَانُوا يَعْثُرُونَ بِهِ. | ٣ 3 |
కిమయం మరియమః పుత్రస్తజ్ఞా నో? కిమయం యాకూబ్-యోసి-యిహుదా-శిమోనాం భ్రాతా నో? అస్య భగిన్యః కిమిహాస్మాభిః సహ నో? ఇత్థం తే తదర్థే ప్రత్యూహం గతాః|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَيْسَ نَبِيٌّ بِلَا كَرَامَةٍ إِلَّا فِي وَطَنِهِ وَبَيْنَ أَقْرِبَائِهِ وَفِي بَيْتِهِ». | ٤ 4 |
తదా యీశుస్తేభ్యోఽకథయత్ స్వదేశం స్వకుటుమ్బాన్ స్వపరిజనాంశ్చ వినా కుత్రాపి భవిష్యద్వాదీ అసత్కృతో న భవతి|
| وَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَصْنَعَ هُنَاكَ وَلَا قُوَّةً وَاحِدَةً، غَيْرَ أَنَّهُ وَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى مَرْضَى قَلِيلِينَ فَشَفَاهُمْ. | ٥ 5 |
అపరఞ్చ తేషామప్రత్యయాత్ స విస్మితః కియతాం రోగిణాం వపుఃషు హస్తమ్ అర్పయిత్వా కేవలం తేషామారోగ్యకరణాద్ అన్యత్ కిమపి చిత్రకార్య్యం కర్త్తాం న శక్తః|
| وَتَعَجَّبَ مِنْ عَدَمِ إِيمَانِهِمْ. وَصَارَ يَطُوفُ ٱلْقُرَى ٱلْمُحِيطَةَ يُعَلِّمُ. | ٦ 6 |
అథ స చతుర్దిక్స్థ గ్రామాన్ భ్రమిత్వా ఉపదిష్టవాన్
| وَدَعَا ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَٱبْتَدَأَ يُرْسِلُهُمُ ٱثْنَيْنِ ٱثْنَيْنِ، وَأَعْطَاهُمْ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْوَاحِ ٱلنَّجِسَةِ، | ٧ 7 |
ద్వాదశశిష్యాన్ ఆహూయ అమేధ్యభూతాన్ వశీకర్త్తాం శక్తిం దత్త్వా తేషాం ద్వౌ ద్వౌ జనో ప్రేషితవాన్|
| وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يَحْمِلُوا شَيْئًا لِلطَّرِيقِ غَيْرَ عَصًا فَقَطْ، لَا مِزْوَدًا وَلَا خُبْزًا وَلَا نُحَاسًا فِي ٱلْمِنْطَقَةِ. | ٨ 8 |
పునరిత్యాదిశద్ యూయమ్ ఏకైకాం యష్టిం వినా వస్త్రసంపుటః పూపః కటిబన్ధే తామ్రఖణ్డఞ్చ ఏషాం కిమపి మా గ్రహ్లీత,
| بَلْ يَكُونُوا مَشْدُودِينَ بِنِعَالٍ، وَلَا يَلْبَسُوا ثَوْبَيْنِ. | ٩ 9 |
మార్గయాత్రాయై పాదేషూపానహౌ దత్త్వా ద్వే ఉత్తరీయే మా పరిధద్వ్వం|
| وَقَالَ لَهُمْ: «حَيْثُمَا دَخَلْتُمْ بَيْتًا فَأَقِيمُوا فِيهِ حَتَّى تَخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ. | ١٠ 10 |
అపరమప్యుక్తం తేన యూయం యస్యాం పుర్య్యాం యస్య నివేశనం ప్రవేక్ష్యథ తాం పురీం యావన్న త్యక్ష్యథ తావత్ తన్నివేశనే స్థాస్యథ|
| وَكُلُّ مَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ وَلَا يَسْمَعُ لَكُمْ، فَٱخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱنْفُضُوا ٱلتُّرَابَ ٱلَّذِي تَحْتَ أَرْجُلِكُمْ شَهَادَةً عَلَيْهِمْ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: سَتَكُونُ لِأَرْضِ سَدُومَ وَعَمُورَةَ يَوْمَ ٱلدِّينِ حَالَةٌ أَكْثَرُ ٱحْتِمَالًا مِمَّا لِتِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ». | ١١ 11 |
తత్ర యది కేపి యుష్మాకమాతిథ్యం న విదధతి యుష్మాకం కథాశ్చ న శృణ్వన్తి తర్హి తత్స్థానాత్ ప్రస్థానసమయే తేషాం విరుద్ధం సాక్ష్యం దాతుం స్వపాదానాస్ఫాల్య రజః సమ్పాతయత; అహం యుష్మాన్ యథార్థం వచ్మి విచారదినే తన్నగరస్యావస్థాతః సిదోమామోరయో ర్నగరయోరవస్థా సహ్యతరా భవిష్యతి|
| فَخَرَجُوا وَصَارُوا يَكْرِزُونَ أَنْ يَتُوبُوا. | ١٢ 12 |
అథ తే గత్వా లోకానాం మనఃపరావర్త్తనీః కథా ప్రచారితవన్తః|
| وَأَخْرَجُوا شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَدَهَنُوا بِزَيْتٍ مَرْضَى كَثِيرِينَ فَشَفَوْهُمْ. | ١٣ 13 |
ఏవమనేకాన్ భూతాంశ్చ త్యాజితవన్తస్తథా తైలేన మర్ద్దయిత్వా బహూన్ జనానరోగానకార్షుః|
| فَسَمِعَ هِيرُودُسُ ٱلْمَلِكُ، لِأَنَّ ٱسْمَهُ صَارَ مَشْهُورًا. وَقَالَ: «إِنَّ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانَ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَلِذَلِكَ تُعْمَلُ بِهِ ٱلْقُوَّاتُ». | ١٤ 14 |
ఇత్థం తస్య సుఖ్యాతిశ్చతుర్దిశో వ్యాప్తా తదా హేరోద్ రాజా తన్నిశమ్య కథితవాన్, యోహన్ మజ్జకః శ్మశానాద్ ఉత్థిత అతోహేతోస్తేన సర్వ్వా ఏతా అద్భుతక్రియాః ప్రకాశన్తే|
| قَالَ آخَرُونَ: «إِنَّهُ إِيلِيَّا». وَقَالَ آخَرُونَ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ أَوْ كَأَحَدِ ٱلْأَنْبِيَاءِ». | ١٥ 15 |
అన్యేఽకథయన్ అయమ్ ఏలియః, కేపి కథితవన్త ఏష భవిష్యద్వాదీ యద్వా భవిష్యద్వాదినాం సదృశ ఏకోయమ్|
| وَلَكِنْ لَمَّا سَمِعَ هِيرُودُسُ قَالَ: «هَذَا هُوَ يُوحَنَّا ٱلَّذِي قَطَعْتُ أَنَا رَأْسَهُ. إِنَّهُ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ!». | ١٦ 16 |
కిన్తు హేరోద్ ఇత్యాకర్ణ్య భాషితవాన్ యస్యాహం శిరశ్ఛిన్నవాన్ స ఏవ యోహనయం స శ్మశానాదుదతిష్ఠత్|
| لِأَنَّ هِيرُودُسَ نَفْسَهُ كَانَ قَدْ أَرْسَلَ وَأَمْسَكَ يُوحَنَّا وَأَوْثَقَهُ فِي ٱلسِّجْنِ مِنْ أَجْلِ هِيرُودِيَّا ٱمْرَأَةِ فِيلُبُّسَ أَخِيهِ، إِذْ كَانَ قَدْ تَزَوَّجَ بِهَا. | ١٧ 17 |
పూర్వ్వం స్వభ్రాతుః ఫిలిపస్య పత్న్యా ఉద్వాహం కృతవన్తం హేరోదం యోహనవాదీత్ స్వభాతృవధూ ర్న వివాహ్యా|
| لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ يَقُولُ لِهِيرُودُسَ: «لَا يَحِلُّ أَنْ تَكُونَ لَكَ ٱمْرَأَةُ أَخِيكَ». | ١٨ 18 |
అతః కారణాత్ హేరోద్ లోకం ప్రహిత్య యోహనం ధృత్వా బన్ధనాలయే బద్ధవాన్|
| فَحَنِقَتْ هِيرُودِيَّا عَلَيْهِ، وَأَرَادَتْ أَنْ تَقْتُلَهُ وَلَمْ تَقْدِرْ، | ١٩ 19 |
హేరోదియా తస్మై యోహనే ప్రకుప్య తం హన్తుమ్ ఐచ్ఛత్ కిన్తు న శక్తా,
| لِأَنَّ هِيرُودُسَ كَانَ يَهَابُ يُوحَنَّا عَالِمًا أَنَّهُ رَجُلٌ بَارٌّ وَقِدِّيسٌ، وَكَانَ يَحْفَظُهُ. وَإِذْ سَمِعَهُ، فَعَلَ كَثِيرًا، وَسَمِعَهُ بِسُرُورٍ. | ٢٠ 20 |
యస్మాద్ హేరోద్ తం ధార్మ్మికం సత్పురుషఞ్చ జ్ఞాత్వా సమ్మన్య రక్షితవాన్; తత్కథాం శ్రుత్వా తదనుసారేణ బహూని కర్మ్మాణి కృతవాన్ హృష్టమనాస్తదుపదేశం శ్రుతవాంశ్చ|
| وَإِذْ كَانَ يَوْمٌ مُوافِقٌ، لَمَّا صَنَعَ هِيرُودُسُ فِي مَوْلِدِهِ عَشَاءً لِعُظَمَائِهِ وَقُوَّادِ ٱلْأُلُوفِ وَوُجُوهِ ٱلْجَلِيلِ، | ٢١ 21 |
కిన్తు హేరోద్ యదా స్వజన్మదినే ప్రధానలోకేభ్యః సేనానీభ్యశ్చ గాలీల్ప్రదేశీయశ్రేష్ఠలోకేభ్యశ్చ రాత్రౌ భోజ్యమేకం కృతవాన్
| دَخَلَتِ ٱبْنَةُ هِيرُودِيَّا وَرَقَصَتْ، فَسَرَّتْ هِيرُودُسَ وَٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَهُ. فَقَالَ ٱلْمَلِكُ لِلصَّبِيَّةِ: «مَهْمَا أَرَدْتِ ٱطْلُبِي مِنِّي فَأُعْطِيَكِ». | ٢٢ 22 |
తస్మిన్ శుభదినే హేరోదియాయాః కన్యా సమేత్య తేషాం సమక్షం సంనృత్య హేరోదస్తేన సహోపవిష్టానాఞ్చ తోషమజీజనత్ తతా నృపః కన్యామాహ స్మ మత్తో యద్ యాచసే తదేవ తుభ్యం దాస్యే|
| وَأَقْسَمَ لَهَا أَنْ: «مَهْمَا طَلَبْتِ مِنِّي لَأُعْطِيَنَّكِ حَتَّى نِصْفَ مَمْلَكَتِي». | ٢٣ 23 |
శపథం కృత్వాకథయత్ చేద్ రాజ్యార్ద్ధమపి యాచసే తదపి తుభ్యం దాస్యే|
| فَخَرَجَتْ وَقَالَتْ لِأُمِّهَا: «مَاذَا أَطْلُبُ؟». فَقَالَتْ: «رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ». | ٢٤ 24 |
తతః సా బహి ర్గత్వా స్వమాతరం పప్రచ్ఛ కిమహం యాచిష్యే? తదా సాకథయత్ యోహనో మజ్జకస్య శిరః|
| فَدَخَلَتْ لِلْوَقْتِ بِسُرْعَةٍ إِلَى ٱلْمَلِكِ وَطَلَبَتْ قَائِلَةً: «أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي حَالًا رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ عَلَى طَبَقٍ». | ٢٥ 25 |
అథ తూర్ణం భూపసమీపమ్ ఏత్య యాచమానావదత్ క్షణేస్మిన్ యోహనో మజ్జకస్య శిరః పాత్రే నిధాయ దేహి, ఏతద్ యాచేఽహం|
| فَحَزِنَ ٱلْمَلِكُ جِدًّا. وَلِأَجْلِ ٱلْأَقْسَامِ وَٱلْمُتَّكِئِينَ لَمْ يُرِدْ أَنْ يَرُدَّهَا. | ٢٦ 26 |
తస్మాత్ భూపోఽతిదుఃఖితః, తథాపి స్వశపథస్య సహభోజినాఞ్చానురోధాత్ తదనఙ్గీకర్త్తుం న శక్తః|
| فَلِلْوَقْتِ أَرْسَلَ ٱلْمَلِكُ سَيَّافًا وَأَمَرَ أَنْ يُؤْتَى بِرَأْسِهِ. | ٢٧ 27 |
తత్క్షణం రాజా ఘాతకం ప్రేష్య తస్య శిర ఆనేతుమాదిష్టవాన్|
| فَمَضَى وَقَطَعَ رَأْسَهُ فِي ٱلسِّجْنِ. وَأَتَى بِرَأْسِهِ عَلَى طَبَقٍ وَأَعْطَاهُ لِلصَّبِيَّةِ، وَٱلصَّبِيَّةُ أَعْطَتْهُ لِأُمِّهَا. | ٢٨ 28 |
తతః స కారాగారం గత్వా తచ్ఛిరశ్ఛిత్వా పాత్రే నిధాయానీయ తస్యై కన్యాయై దత్తవాన్ కన్యా చ స్వమాత్రే దదౌ|
| وَلَمَّا سَمِعَ تَلَامِيذُهُ، جَاءُوا وَرَفَعُوا جُثَّتَهُ وَوَضَعُوهَا فِي قَبْرٍ. | ٢٩ 29 |
అననతరం యోహనః శిష్యాస్తద్వార్త్తాం ప్రాప్యాగత్య తస్య కుణపం శ్మశానేఽస్థాపయన్|
| وَٱجْتَمَعَ ٱلرُّسُلُ إِلَى يَسُوعَ وَأَخْبَرُوهُ بِكُلِّ شَيْءٍ، كُلِّ مَا فَعَلُوا وَكُلِّ مَا عَلَّمُوا. | ٣٠ 30 |
అథ ప్రేషితా యీశోః సన్నిధౌ మిలితా యద్ యచ్ చక్రుః శిక్షయామాసుశ్చ తత్సర్వ్వవార్త్తాస్తస్మై కథితవన్తః|
| فَقَالَ لَهُمْ: «تَعَالَوْا أَنْتُمْ مُنْفَرِدِينَ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ وَٱسْتَرِيحُوا قَلِيلًا». لِأَنَّ ٱلْقَادِمِينَ وَٱلذَّاهِبِينَ كَانُوا كَثِيرِينَ، وَلَمْ تَتَيَسَّرْ لَهُمْ فُرْصَةٌ لِلْأَكْلِ. | ٣١ 31 |
స తానువాచ యూయం విజనస్థానం గత్వా విశ్రామ్యత యతస్తత్సన్నిధౌ బహులోకానాం సమాగమాత్ తే భోక్తుం నావకాశం ప్రాప్తాః|
| فَمَضَوْا فِي ٱلسَّفِينَةِ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ مُنْفَرِدِينَ. | ٣٢ 32 |
తతస్తే నావా విజనస్థానం గుప్తం గగ్ముః|
| فَرَآهُمُ ٱلْجُمُوعُ مُنْطَلِقِينَ، وَعَرَفَهُ كَثِيرُونَ. فَتَرَاكَضُوا إِلَى هُنَاكَ مِنْ جَمِيعِ ٱلْمُدُنِ مُشَاةً، وَسَبَقُوهُمْ وَٱجْتَمَعُوا إِلَيْهِ. | ٣٣ 33 |
తతో లోకనివహస్తేషాం స్థానాన్తరయానం దదర్శ, అనేకే తం పరిచిత్య నానాపురేభ్యః పదైర్వ్రజిత్వా జవేన తైషామగ్రే యీశోః సమీప ఉపతస్థుః|
| فَلَمَّا خَرَجَ يَسُوعُ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا، فَتَحَنَّنَ عَلَيْهِمْ إِذْ كَانُوا كَخِرَافٍ لَا رَاعِيَ لَهَا، فَٱبْتَدَأَ يُعَلِّمُهُمْ كَثِيرًا. | ٣٤ 34 |
తదా యీశు ర్నావో బహిర్గత్య లోకారణ్యానీం దృష్ట్వా తేషు కరుణాం కృతవాన్ యతస్తేఽరక్షకమేషా ఇవాసన్ తదా స తాన నానాప్రసఙ్గాన్ ఉపదిష్టవాన్|
| وَبَعْدَ سَاعَاتٍ كَثِيرَةٍ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «ٱلْمَوْضِعُ خَلَاءٌ وَٱلْوَقْتُ مَضَى. | ٣٥ 35 |
అథ దివాన్తే సతి శిష్యా ఏత్య యీశుమూచిరే, ఇదం విజనస్థానం దినఞ్చావసన్నం|
| اِصْرِفْهُمْ لِكَيْ يَمْضُوا إِلَى ٱلضِّيَاعِ وَٱلْقُرَى حَوَالَيْنَا وَيَبْتَاعُوا لَهُمْ خُبْزًا، لِأَنْ لَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ». | ٣٦ 36 |
లోకానాం కిమపి ఖాద్యం నాస్తి, అతశ్చతుర్దిక్షు గ్రామాన్ గన్తుం భోజ్యద్రవ్యాణి క్రేతుఞ్చ భవాన్ తాన్ విసృజతు|
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». فَقَالُوا لَهُ: «أَنَمْضِي وَنَبْتَاعُ خُبْزًا بِمِئَتَيْ دِينَارٍ وَنُعْطِيَهُمْ لِيَأْكُلُوا؟». | ٣٧ 37 |
తదా స తానువాచ యూయమేవ తాన్ భోజయత; తతస్తే జగదు ర్వయం గత్వా ద్విశతసంఖ్యకై ర్ముద్రాపాదైః పూపాన్ క్రీత్వా కిం తాన్ భోజయిష్యామః?
| فَقَالَ لَهُمْ: «كَمْ رَغِيفًا عِنْدَكُمُ؟ ٱذْهَبُوا وَٱنْظُرُوا». وَلَمَّا عَلِمُوا قَالُوا: «خَمْسَةٌ وَسَمَكَتَانِ». | ٣٨ 38 |
తదా స తాన్ పృష్ఠవాన్ యుష్మాకం సన్నిధౌ కతి పూపా ఆసతే? గత్వా పశ్యత; తతస్తే దృష్ట్వా తమవదన్ పఞ్చ పూపా ద్వౌ మత్స్యౌ చ సన్తి|
| فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَجْعَلُوا ٱلْجَمِيعَ يَتَّكِئُونَ رِفَاقًا رِفَاقًا عَلَى ٱلْعُشْبِ ٱلْأَخْضَرِ. | ٣٩ 39 |
తదా స లోకాన్ శస్పోపరి పంక్తిభిరుపవేశయితుమ్ ఆదిష్టవాన్,
| فَاتَّكَأُوا صُفُوفًا صُفُوفًا: مِئَةً مِئَةً وَخَمْسِينَ خَمْسِينَ. | ٤٠ 40 |
తతస్తే శతం శతం జనాః పఞ్చాశత్ పఞ్చాశజ్జనాశ్చ పంక్తిభి ర్భువి సముపవివిశుః|
| فَأَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، وَبَارَكَ ثُمَّ كَسَّرَ ٱلْأَرْغِفَةَ، وَأَعْطَى تَلَامِيذَهُ لِيُقَدِّمُوا إِلَيْهِمْ، وَقَسَّمَ ٱلسَّمَكَتَيْنِ لِلْجَمِيعِ، | ٤١ 41 |
అథ స తాన్ పఞ్చపూపాన్ మత్స్యద్వయఞ్చ ధృత్వా స్వర్గం పశ్యన్ ఈశ్వరగుణాన్ అన్వకీర్త్తయత్ తాన్ పూపాన్ భంక్త్వా లోకేభ్యః పరివేషయితుం శిష్యేభ్యో దత్తవాన్ ద్వా మత్స్యౌ చ విభజ్య సర్వ్వేభ్యో దత్తవాన్|
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. | ٤٢ 42 |
తతః సర్వ్వే భుక్త్వాతృప్యన్|
| ثُمَّ رَفَعُوا مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ قُفَّةً مَمْلُوَّةً، وَمِنَ ٱلسَّمَكِ. | ٤٣ 43 |
అనన్తరం శిష్యా అవశిష్టైః పూపై ర్మత్స్యైశ్చ పూర్ణాన్ ద్వదశ డల్లకాన్ జగృహుః|
| وَكَانَ ٱلَّذِينَ أَكَلُوا مِنَ ٱلْأَرْغِفَةِ نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ. | ٤٤ 44 |
తే భోక్తారః ప్రాయః పఞ్చ సహస్రాణి పురుషా ఆసన్|
| وَلِلْوَقْتِ أَلْزَمَ تَلَامِيذَهُ أَنْ يَدْخُلُوا ٱلسَّفِينَةَ وَيَسْبِقُوا إِلَى ٱلْعَبْرِ، إِلَى بَيْتِ صَيْدَا، حَتَّى يَكُونَ قَدْ صَرَفَ ٱلْجَمْعَ. | ٤٥ 45 |
అథ స లోకాన్ విసృజన్నేవ నావమారోఢుం స్వస్మాదగ్రే పారే బైత్సైదాపురం యాతుఞ్చ శ్ష్యిన్ వాఢమాదిష్టవాన్|
| وَبَعْدَمَا وَدَّعَهُمْ مَضَى إِلَى ٱلْجَبَلِ لِيُصَلِّيَ. | ٤٦ 46 |
తదా స సర్వ్వాన్ విసృజ్య ప్రార్థయితుం పర్వ్వతం గతః|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ كَانَتِ ٱلسَّفِينَةُ فِي وَسْطِ ٱلْبَحْرِ، وَهُوَ عَلَى ٱلْبَرِّ وَحْدَهُ. | ٤٧ 47 |
తతః సన్ధ్యాయాం సత్యాం నౌః సిన్ధుమధ్య ఉపస్థితా కిన్తు స ఏకాకీ స్థలే స్థితః|
| وَرَآهُمْ مُعَذَّبِينَ فِي ٱلْجَذْفِ، لِأَنَّ ٱلرِّيحَ كَانَتْ ضِدَّهُمْ. وَنَحْوَ ٱلْهَزِيعِ ٱلرَّابِعِ مِنَ ٱللَّيْلِ أَتَاهُمْ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ، وَأَرَادَ أَنْ يَتَجَاوَزَهُمْ. | ٤٨ 48 |
అథ సమ్ముఖవాతవహనాత్ శిష్యా నావం వాహయిత్వా పరిశ్రాన్తా ఇతి జ్ఞాత్వా స నిశాచతుర్థయామే సిన్ధూపరి పద్భ్యాం వ్రజన్ తేషాం సమీపమేత్య తేషామగ్రే యాతుమ్ ఉద్యతః|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ ظَنُّوهُ خَيَالًا، فَصَرَخُوا. | ٤٩ 49 |
కిన్తు శిష్యాః సిన్ధూపరి తం వ్రజన్తం దృష్ట్వా భూతమనుమాయ రురువుః,
| لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ رَأَوْهُ وَٱضْطَرَبُوا. فَلِلْوَقْتِ كَلَّمَهُمْ وَقَالَ لَهُمْ: «ثِقُوا! أَنَا هُوَ. لَا تَخَافُوا». | ٥٠ 50 |
యతః సర్వ్వే తం దృష్ట్వా వ్యాకులితాః| అతఏవ యీశుస్తత్క్షణం తైః సహాలప్య కథితవాన్, సుస్థిరా భూత, అయమహం మా భైష్ట|
| فَصَعِدَ إِلَيْهِمْ إِلَى ٱلسَّفِينَةِ فَسَكَنَتِ ٱلرِّيحُ، فَبُهِتُوا وَتَعَجَّبُوا فِي أَنْفُسِهِمْ جِدًّا إِلَى ٱلْغَايَةِ، | ٥١ 51 |
అథ నౌకామారుహ్య తస్మిన్ తేషాం సన్నిధిం గతే వాతో నివృత్తః; తస్మాత్తే మనఃసు విస్మితా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
| لِأَنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا بِٱلْأَرْغِفَةِ إِذْ كَانَتْ قُلُوبُهُمْ غَلِيظَةً. | ٥٢ 52 |
యతస్తే మనసాం కాఠిన్యాత్ తత్ పూపీయమ్ ఆశ్చర్య్యం కర్మ్మ న వివిక్తవన్తః|
| فَلَمَّا عَبَرُوا جَاءُوا إِلَى أَرْضِ جَنِّيسَارَتَ وَأَرْسَوْا. | ٥٣ 53 |
అథ తే పారం గత్వా గినేషరత్ప్రదేశమేత్య తట ఉపస్థితాః|
| وَلَمَّا خَرَجُوا مِنَ ٱلسَّفِينَةِ لِلْوَقْتِ عَرَفُوهُ. | ٥٤ 54 |
తేషు నౌకాతో బహిర్గతేషు తత్ప్రదేశీయా లోకాస్తం పరిచిత్య
| فَطَافُوا جَمِيعَ تِلْكَ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ، وَٱبْتَدَأُوا يَحْمِلُونَ ٱلْمَرْضَى عَلَى أَسِرَّةٍ إِلَى حَيْثُ سَمِعُوا أَنَّهُ هُنَاكَ. | ٥٥ 55 |
చతుర్దిక్షు ధావన్తో యత్ర యత్ర రోగిణో నరా ఆసన్ తాన్ సర్వ్వాన ఖట్వోపరి నిధాయ యత్ర కుత్రచిత్ తద్వార్త్తాం ప్రాపుః తత్ స్థానమ్ ఆనేతుమ్ ఆరేభిరే|
| وَحَيْثُمَا دَخَلَ إِلَى قُرىً أَوْ مُدُنٍ أَوْ ضِيَاعٍ، وَضَعُوا ٱلْمَرْضَى فِي ٱلْأَسْوَاقِ، وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَلْمِسُوا وَلَوْ هُدْبَ ثَوْبِهِ. وَكُلُّ مَنْ لَمَسَهُ شُفِيَ. | ٥٦ 56 |
తథా యత్ర యత్ర గ్రామే యత్ర యత్ర పురే యత్ర యత్ర పల్ల్యాఞ్చ తేన ప్రవేశః కృతస్తద్వర్త్మమధ్యే లోకాః పీడితాన్ స్థాపయిత్వా తస్య చేలగ్రన్థిమాత్రం స్ప్రష్టుమ్ తేషామర్థే తదనుజ్ఞాం ప్రార్థయన్తః యావన్తో లోకాః పస్పృశుస్తావన్త ఏవ గదాన్ముక్తాః|
