مَرْقُس 12
| وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ بِأَمْثَالٍ: «إِنْسَانٌ غَرَسَ كَرْمًا وَأَحَاطَهُ بِسِيَاجٍ، وَحَفَرَ حَوْضَ مَعْصَرَةٍ، وَبَنَى بُرْجًا، وَسَلَّمَهُ إِلَى كَرَّامِينَ وَسَافَرَ. | ١ 1 |
អនន្តរំ យីឝុ រ្ទ្ឫឞ្ដាន្តេន តេភ្យះ កថយិតុមារេភេ, កឝ្ចិទេកោ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ វិធាយ តច្ចតុទ៌ិក្ឞុ វារណីំ ក្ឫត្វា តន្មធ្យេ ទ្រាក្ឞាបេឞណកុណ្ឌម៑ អខនត៑, តថា តស្យ គឌមបិ និម៌្មិតវាន៑ តតស្តត្ក្ឞេត្រំ ក្ឫឞីវលេឞុ សមប៌្យ ទូរទេឝំ ជគាម។
| ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَى ٱلْكَرَّامِينَ فِي ٱلْوَقْتِ عَبْدًا لِيَأْخُذَ مِنَ ٱلْكَرَّامِينَ مِنْ ثَمَرِ ٱلْكَرْمِ، | ٢ 2 |
តទនន្តរំ ផលកាលេ ក្ឫឞីវលេភ្យោ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រផលានិ ប្រាប្តុំ តេឞាំ សវិធេ ភ្ឫត្យម៑ ឯកំ ប្រាហិណោត៑។
| فَأَخَذُوهُ وَجَلَدُوهُ وَأَرْسَلُوهُ فَارِغًا. | ٣ 3 |
កិន្តុ ក្ឫឞីវលាស្តំ ធ្ឫត្វា ប្រហ្ឫត្យ រិក្តហស្តំ វិសស្ឫជុះ។
| ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَيْهِمْ أَيْضًا عَبْدًا آخَرَ، فَرَجَمُوهُ وَشَجُّوهُ وَأَرْسَلُوهُ مُهَانًا. | ٤ 4 |
តតះ ស បុនរន្យមេកំ ភ្ឫត្យំ ប្រឞយាមាស, កិន្តុ តេ ក្ឫឞីវលាះ បាឞាណាឃាតៃស្តស្យ ឝិរោ ភង្ក្ត្វា សាបមានំ តំ វ្យសជ៌ន៑។
| ثُمَّ أَرْسَلَ أَيْضًا آخَرَ، فَقَتَلُوهُ. ثُمَّ آخَرِينَ كَثِيرِينَ، فَجَلَدُوا مِنْهُمْ بَعْضًا وَقَتَلُوا بَعْضًا. | ٥ 5 |
តតះ បរំ សោបរំ ទាសំ ប្រាហិណោត៑ តទា តេ តំ ជឃ្នុះ, ឯវម៑ អនេកេឞាំ កស្យចិត៑ ប្រហារះ កស្យចិទ៑ វធឝ្ច តៃះ ក្ឫតះ។
| فَإِذْ كَانَ لَهُ أَيْضًا ٱبْنٌ وَاحِدٌ حَبِيبٌ إِلَيْهِ،أَرْسَلَهُ أَيْضًا إِلَيْهِمْ أَخِيرًا، قَائِلًا: إِنَّهُمْ يَهَابُونَ ٱبْنِي! | ٦ 6 |
តតះ បរំ មយា ស្វបុត្រេ ប្រហិតេ តេ តមវឝ្យំ សម្មំស្យន្តេ, ឥត្យុក្ត្វាវឝេឞេ តេឞាំ សន្និធៅ និជប្រិយម៑ អទ្វិតីយំ បុត្រំ ប្រេឞយាមាស។
| وَلَكِنَّ أُولَئِكَ ٱلْكَرَّامِينَ قَالُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ: هَذَا هُوَ ٱلْوَارِثُ! هَلُمُّوا نَقْتُلْهُ فَيَكُونَ لَنَا ٱلْمِيرَاثُ! | ٧ 7 |
កិន្តុ ក្ឫឞីវលាះ បរស្បរំ ជគទុះ, ឯឞ ឧត្តរាធិការី, អាគច្ឆត វយមេនំ ហន្មស្តថា ក្ឫតេ ៜធិការោយម៑ អស្មាកំ ភវិឞ្យតិ។
| فَأَخَذُوهُ وَقَتَلُوهُ وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْكَرْمِ. | ٨ 8 |
តតស្តំ ធ្ឫត្វា ហត្វា ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រាទ៑ ពហិះ ប្រាក្ឞិបន៑។
| فَمَاذَا يَفْعَلُ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ؟ يَأْتِي وَيُهْلِكُ ٱلْكَرَّامِينَ، وَيُعْطِي ٱلْكَرْمَ إِلَى آخَرِينَ. | ٩ 9 |
អនេនាសៅ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្របតិះ កិំ ករិឞ្យតិ? ស ឯត្យ តាន៑ ក្ឫឞីវលាន៑ សំហត្យ តត្ក្ឞេត្រម៑ អន្យេឞុ ក្ឫឞីវលេឞុ សមប៌យិឞ្យតិ។
| أَمَا قَرَأْتُمْ هَذَا ٱلْمَكْتُوبَ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي رَفَضَهُ ٱلْبَنَّاؤُونَ، هُوَ قَدْ صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ؟ | ١٠ 10 |
អបរញ្ច, "ស្ថបតយះ ករិឞ្យន្តិ គ្រាវាណំ យន្តុ តុច្ឆកំ។ ប្រាធានប្រស្តរះ កោណេ ស ឯវ សំភវិឞ្យតិ។
| مِنْ قِبَلِ ٱلرَّبِّ كَانَ هَذَا، وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَعْيُنِنَا!». | ١١ 11 |
ឯតត៑ កម៌្ម បរេឝស្យាំទ្ភុតំ នោ ទ្ឫឞ្ដិតោ ភវេត៑៕ " ឥមាំ ឝាស្ត្រីយាំ លិបិំ យូយំ កិំ នាបាឋិឞ្ដ?
| فَطَلَبُوا أَنْ يُمْسِكُوهُ، وَلَكِنَّهُمْ خَافُوا مِنَ ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّهُمْ عَرَفُوا أَنَّهُ قَالَ ٱلْمَثَلَ عَلَيْهِمْ. فَتَرَكُوهُ وَمَضَوْا. | ١٢ 12 |
តទានីំ ស តានុទ្ទិឝ្យ តាំ ទ្ឫឞ្ដាន្តកថាំ កថិតវាន៑, ត ឥត្ថំ ពុទ្វ្វា តំ ធត៌្តាមុទ្យតាះ, កិន្តុ លោកេភ្យោ ពិភ្យុះ, តទនន្តរំ តេ តំ វិហាយ វវ្រជុះ។
| ثُمَّ أَرْسَلُوا إِلَيْهِ قَوْمًا مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلْهِيرُودُسِيِّينَ لِكَيْ يَصْطَادُوهُ بِكِلْمَةٍ. | ١٣ 13 |
អបរញ្ច តេ តស្យ វាក្យទោឞំ ធត៌្តាំ កតិបយាន៑ ផិរូឝិនោ ហេរោទីយាំឝ្ច លោកាន៑ តទន្តិកំ ប្រេឞយាមាសុះ។
| فَلَمَّا جَاءُوا قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ صَادِقٌ وَلَا تُبَالِي بِأَحَدٍ، لِأَنَّكَ لَا تَنْظُرُ إِلَى وُجُوهِ ٱلنَّاسِ، بَلْ بِٱلْحَقِّ تُعَلِّمُ طَرِيقَ ٱللهِ. أَيَجُوزُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ أَمْ لَا؟ نُعْطِي أَمْ لَا نُعْطِي؟». | ١٤ 14 |
ត អាគត្យ តមវទន៑, ហេ គុរោ ភវាន៑ តថ្យភាឞី កស្យាប្យនុរោធំ ន មន្យតេ, បក្ឞបាតញ្ច ន ករោតិ, យថាត៌្ហត ឦឝ្វរីយំ មាគ៌ំ ទឝ៌យតិ វយមេតត៑ ប្រជានីមះ, កៃសរាយ ករោ ទេយោ ន វាំ? វយំ ទាស្យាមោ ន វា?
| فَعَلِمَ رِيَاءَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُجَرِّبُونَنِي؟ اِيتُونِي بِدِينَارٍ لِأَنْظُرَهُ». | ١٥ 15 |
កិន្តុ ស តេឞាំ កបដំ ជ្ញាត្វា ជគាទ, កុតោ មាំ បរីក្ឞធ្វេ? ឯកំ មុទ្រាបាទំ សមានីយ មាំ ទឝ៌យត។
| فَأَتَوْا بِهِ. فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَنْ هَذِهِ ٱلصُّورَةُ وَٱلْكِتَابَةُ؟». فَقَالُوا لَهُ: «لِقَيْصَرَ». | ١٦ 16 |
តទា តៃរេកស្មិន៑ មុទ្រាបាទេ សមានីតេ ស តាន៑ បប្រច្ឆ, អត្រ លិខិតំ នាម មូត៌្តិ រ្វា កស្យ? តេ ប្រត្យូចុះ, កៃសរស្យ។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوا مَا لِقَيْصَرَ لِقَيْصَرَ وَمَا لِلهِ لِلهِ». فَتَعَجَّبُوا مِنْهُ. | ١٧ 17 |
តទា យីឝុរវទត៑ តហ៌ិ កៃសរស្យ ទ្រវ្យាណិ កៃសរាយ ទត្ត, ឦឝ្វរស្យ ទ្រវ្យាណិ តុ ឦឝ្វរាយ ទត្ត; តតស្តេ វិស្មយំ មេនិរេ។
| وَجَاءَ إِلَيْهِ قَوْمٌ مِنَ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ، ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَيْسَ قِيَامَةٌ، وَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: | ١٨ 18 |
អថ ម្ឫតានាមុត្ថានំ យេ ន មន្យន្តេ តេ សិទូកិនោ យីឝោះ សមីបមាគត្យ តំ បប្រច្ឆុះ;
| «يَا مُعَلِّمُ، كَتَبَ لَنَا مُوسَى: إِنْ مَاتَ لِأَحَدٍ أَخٌ، وَتَرَكَ ٱمْرَأَةً وَلَمْ يُخَلِّفْ أَوْلَادًا، أَنْ يَأْخُذَ أَخُوهُ ٱمْرَأَتَهُ، وَيُقِيمَ نَسْلًا لِأَخِيهِ. | ١٩ 19 |
ហេ គុរោ កឝ្ចិជ្ជនោ យទិ និះសន្តតិះ សន៑ ភាយ៌្យាយាំ សត្យាំ ម្រិយតេ តហ៌ិ តស្យ ភ្រាតា តស្យ ភាយ៌្យាំ គ្ឫហីត្វា ភ្រាតុ រ្វំឝោត្បត្តិំ ករិឞ្យតិ, វ្យវស្ថាមិមាំ មូសា អស្មាន៑ ប្រតិ វ្យលិខត៑។
| فَكَانَ سَبْعَةُ إِخْوَةٍ. أَخَذَ ٱلْأَوَّلُ ٱمْرَأَةً وَمَاتَ، وَلَمْ يَتْرُكْ نَسْلًا. | ٢٠ 20 |
កិន្តុ កេចិត៑ សប្ត ភ្រាតរ អាសន៑, តតស្តេឞាំ ជ្យេឞ្ឋភ្រាតា វិវហ្យ និះសន្តតិះ សន៑ អម្រិយត។
| فَأَخَذَهَا ٱلثَّانِي وَمَاتَ، وَلَمْ يَتْرُكْ هُوَ أَيْضًا نَسْلًا. وَهَكَذَا ٱلثَّالِثُ. | ٢١ 21 |
តតោ ទ្វិតីយោ ភ្រាតា តាំ ស្ត្រិយមគ្ឫហណត៑ កិន្តុ សោបិ និះសន្តតិះ សន៑ អម្រិយត; អថ ត្ឫតីយោបិ ភ្រាតា តាទ្ឫឝោភវត៑។
| فَأَخَذَهَا ٱلسَّبْعَةُ، وَلَمْ يَتْرُكُوا نَسْلًا. وَآخِرَ ٱلْكُلِّ مَاتَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَيْضًا. | ٢٢ 22 |
ឥត្ថំ សប្តៃវ ភ្រាតរស្តាំ ស្ត្រិយំ គ្ឫហីត្វា និះសន្តានាះ សន្តោៜម្រិយន្ត, សវ៌្វឝេឞេ សាបិ ស្ត្រី ម្រិយតេ ស្ម។
| فَفِي ٱلْقِيَامَةِ، مَتَى قَامُوا، لِمَنْ مِنْهُمْ تَكُونُ زَوْجَةً؟ لِأَنَّهَا كَانَتْ زَوْجَةً لِلسَّبْعَةِ». | ٢٣ 23 |
អថ ម្ឫតានាមុត្ថានកាលេ យទា ត ឧត្ថាស្យន្តិ តទា តេឞាំ កស្យ ភាយ៌្យា សា ភវិឞ្យតិ? យតស្តេ សប្តៃវ តាំ វ្យវហន៑។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وقَالَ لَهُمْ: «أَلَيْسَ لِهَذَا تَضِلُّونَ، إِذْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْكُتُبَ وَلَا قُوَّةَ ٱللهِ؟ | ٢٤ 24 |
តតោ យីឝុះ ប្រត្យុវាច ឝាស្ត្រម៑ ឦឝ្វរឝក្តិញ្ច យូយមជ្ញាត្វា កិមភ្រាម្យត ន?
| لِأَنَّهُمْ مَتَى قَامُوا مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ لَا يُزَوِّجُونَ وَلَا يُزَوَّجُونَ، بَلْ يَكُونُونَ كَمَلَائِكَةٍ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ٢٥ 25 |
ម្ឫតលោកានាមុត្ថានំ សតិ តេ ន វិវហន្តិ វាគ្ទត្តា អបិ ន ភវន្តិ, កិន្តុ ស្វគ៌ីយទូតានាំ សទ្ឫឝា ភវន្តិ។
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ ٱلْأَمْوَاتِ إِنَّهُمْ يَقُومُونَ: أَفَمَا قَرَأْتُمْ فِي كِتَابِ مُوسَى، فِي أَمْرِ ٱلْعُلَّيْقَةِ، كَيْفَ كَلَّمَهُ ٱللهُ قَائِلًا: أَنَا إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ؟ | ٢٦ 26 |
បុនឝ្ច "អហម៑ ឥព្រាហីម ឦឝ្វរ ឥស្ហាក ឦឝ្វរោ យាកូពឝ្ចេឝ្វរះ" យាមិមាំ កថាំ ស្តម្ពមធ្យេ តិឞ្ឋន៑ ឦឝ្វរោ មូសាមវាទីត៑ ម្ឫតានាមុត្ថានាត៌្ហេ សា កថា មូសាលិខិតេ បុស្តកេ កិំ យុឞ្មាភិ រ្នាបាឋិ?
| لَيْسَ هُوَ إِلَهَ أَمْوَاتٍ بَلْ إِلَهُ أَحْيَاءٍ. فَأَنْتُمْ إِذًا تَضِلُّونَ كَثِيرًا!». | ٢٧ 27 |
ឦឝ្វរោ ជីវតាំ ប្រភុះ កិន្តុ ម្ឫតានាំ ប្រភុ រ្ន ភវតិ, តស្មាទ្ធេតោ រ្យូយំ មហាភ្រមេណ តិឞ្ឋថ។
| فَجَاءَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَسَمِعَهُمْ يَتَحَاوَرُونَ، فَلَمَّا رَأَى أَنَّهُ أَجَابَهُمْ حَسَنًا، سَأَلَهُ: «أَيَّةُ وَصِيَّةٍ هِيَ أَوَّلُ ٱلْكُلِّ؟». | ٢٨ 28 |
ឯតហ៌ិ ឯកោធ្យាបក ឯត្យ តេឞាមិត្ថំ វិចារំ ឝុឝ្រាវ; យីឝុស្តេឞាំ វាក្យស្យ សទុត្តរំ ទត្តវាន៑ ឥតិ ពុទ្វ្វា តំ ប្ឫឞ្ដវាន៑ សវ៌្វាសាម៑ អាជ្ញានាំ កា ឝ្រេឞ្ឋា? តតោ យីឝុះ ប្រត្យុវាច,
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنَّ أَوَّلَ كُلِّ ٱلْوَصَايَا هِيَ: ٱسْمَعْ يَا إِسْرَائِيلُ. ٱلرَّبُّ إِلَهُنَا رَبٌّ وَاحِدٌ. | ٢٩ 29 |
"ហេ ឥស្រាយេល្លោកា អវធត្ត, អស្មាកំ ប្រភុះ បរមេឝ្វរ ឯក ឯវ,
| وَتُحِبُّ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ مِنْ كُلِّ قَلْبِكَ، وَمِنْ كُلِّ نَفْسِكَ، وَمِنْ كُلِّ فِكْرِكَ، وَمِنْ كُلِّ قُدْرَتِكَ. هَذِهِ هِيَ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلْأُولَى. | ٣٠ 30 |
យូយំ សវ៌្វន្តះករណៃះ សវ៌្វប្រាណៃះ សវ៌្វចិត្តៃះ សវ៌្វឝក្តិភិឝ្ច តស្មិន៑ ប្រភៅ បរមេឝ្វរេ ប្រីយធ្វំ," ឥត្យាជ្ញា ឝ្រេឞ្ឋា។
| وَثَانِيَةٌ مِثْلُهَا هِيَ: تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ. لَيْسَ وَصِيَّةٌ أُخْرَى أَعْظَمَ مِنْ هَاتَيْنِ». | ٣١ 31 |
តថា "ស្វប្រតិវាសិនិ ស្វវត៑ ប្រេម កុរុធ្វំ," ឯឞា យា ទ្វិតីយាជ្ញា សា តាទ្ឫឝី; ឯតាភ្យាំ ទ្វាភ្យាម៑ អាជ្ញាភ្យាម៑ អន្យា កាប្យាជ្ញា ឝ្រេឞ្ឋា នាស្តិ។
| فَقَالَ لَهُ ٱلْكَاتِبُ: «جَيِّدًا يَامُعَلِّمُ. بِٱلْحَقِّ قُلْتَ، لِأَنَّهُ ٱللهُ وَاحِدٌ وَلَيْسَ آخَرُ سِوَاهُ. | ٣٢ 32 |
តទា សោធ្យាបកស្តមវទត៑, ហេ គុរោ សត្យំ ភវាន៑ យថាត៌្ហំ ប្រោក្តវាន៑ យត ឯកស្មាទ៑ ឦឝ្វរាទ៑ អន្យោ ទ្វិតីយ ឦឝ្វរោ នាស្តិ;
| وَمَحَبَّتُهُ مِنْ كُلِّ ٱلْقَلْبِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلْفَهْمِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلنَّفْسِ، وَمِنْ كُلِّ ٱلْقُدْرَةِ، وَمَحَبَّةُ ٱلْقَرِيبِ كَٱلنَّفْسِ، هِيَ أَفْضَلُ مِنْ جَمِيعِ ٱلْمُحْرَقَاتِ وَٱلذَّبَائِحِ». | ٣٣ 33 |
អបរំ សវ៌្វាន្តះករណៃះ សវ៌្វប្រាណៃះ សវ៌្វចិត្តៃះ សវ៌្វឝក្តិភិឝ្ច ឦឝ្វរេ ប្រេមករណំ តថា ស្វមីបវាសិនិ ស្វវត៑ ប្រេមករណញ្ច សវ៌្វេភ្យោ ហោមពលិទានាទិភ្យះ ឝ្រឞ្ឋំ ភវតិ។
| فَلَمَّا رَآهُ يَسُوعُ أَنَّهُ أَجَابَ بِعَقْلٍ، قَالَ لَهُ: «لَسْتَ بَعِيدًا عَنْ مَلَكُوتِ ٱللهِ». وَلَمْ يَجْسُرْ أَحَدٌ بَعْدَ ذَلِكَ أَنْ يَسْأَلَهُ! | ٣٤ 34 |
តតោ យីឝុះ សុពុទ្ធេរិវ តស្យេទម៑ ឧត្តរំ ឝ្រុត្វា តំ ភាឞិតវាន៑ ត្វមីឝ្វរស្យ រាជ្យាន្ន ទូរោសិ។ ឥតះ បរំ តេន សហ កស្យាបិ វាក្យស្យ វិចារំ កត៌្តាំ កស្យាបិ ប្រគល្ភតា ន ជាតា។
| ثُمَّ أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ: «كَيْفَ يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ إِنَّ ٱلْمَسِيحَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟ | ٣٥ 35 |
អនន្តរំ មធ្យេមន្ទិរម៑ ឧបទិឝន៑ យីឝុរិមំ ប្រឝ្នំ ចការ, អធ្យាបកា អភិឞិក្តំ (តារកំ) កុតោ ទាយូទះ សន្តានំ វទន្តិ?
| لِأَنَّ دَاوُدَ نَفْسَهُ قَالَ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي، حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٣٦ 36 |
ស្វយំ ទាយូទ៑ បវិត្រស្យាត្មន អាវេឝេនេទំ កថយាមាស។ យថា។ "មម ប្រភុមិទំ វាក្យវទត៑ បរមេឝ្វរះ។ តវ ឝត្រូនហំ យាវត៑ បាទបីឋំ ករោមិ ន។ តាវត៑ កាលំ មទីយេ ត្វំ ទក្ឞបាឝ៌្វ៑ ឧបាវិឝ។ "
| فَدَاوُدُ نَفْسُهُ يَدْعُوهُ رَبًّا. فَمِنْ أَيْنَ هُوَ ٱبْنُهُ؟». وَكَانَ ٱلْجَمْعُ ٱلْكَثِيرُ يَسْمَعُهُ بِسُرُورٍ. | ٣٧ 37 |
យទិ ទាយូទ៑ តំ ប្រភូំ វទតិ តហ៌ិ កថំ ស តស្យ សន្តានោ ភវិតុមហ៌តិ? ឥតរេ លោកាស្តត្កថាំ ឝ្រុត្វាននន្ទុះ។
| وَقَالَ لَهُمْ فِي تَعْلِيمِهِ: «تَحَرَّزُوا مِنَ ٱلْكَتَبَةِ، ٱلَّذِينَ يَرْغَبُونَ ٱلْمَشْيَ بِٱلطَّيَالِسَةِ، وَٱلتَّحِيَّاتِ فِي ٱلْأَسْوَاقِ، | ٣٨ 38 |
តទានីំ ស តានុបទិឝ្យ កថិតវាន៑ យេ នរា ទីគ៌្ហបរិធេយានិ ហដ្ដេ វិបនៅ ច
| وَٱلْمَجَالِسَ ٱلْأُولَى فِي ٱلْمَجَامِعِ، وَٱلْمُتَّكَآتِ ٱلْأُولَى فِي ٱلْوَلَائِمِ. | ٣٩ 39 |
លោកក្ឫតនមស្ការាន៑ ភជនគ្ឫហេ ប្រធានាសនានិ ភោជនកាលេ ប្រធានស្ថានានិ ច កាង្ក្ឞន្តេ;
| ٱلَّذِينَ يَأْكُلُونَ بُيُوتَ ٱلْأَرَامِلِ، وَلِعِلَّةٍ يُطِيلُونَ ٱلصَّلَوَاتِ. هَؤُلَاءِ يَأْخُذُونَ دَيْنُونَةً أَعْظَمَ». | ٤٠ 40 |
វិធវានាំ សវ៌្វស្វំ គ្រសិត្វា ឆលាទ៑ ទីគ៌្ហកាលំ ប្រាត៌្ហយន្តេ តេភ្យ ឧបាធ្យាយេភ្យះ សាវធានា ភវត; តេៜធិកតរាន៑ ទណ្ឌាន៑ ប្រាប្ស្យន្តិ។
| وَجَلَسَ يَسُوعُ تُجَاهَ ٱلْخِزَانَةِ، وَنَظَرَ كَيْفَ يُلْقِي ٱلْجَمْعُ نُحَاسًا فِي ٱلْخِزَانَةِ. وَكَانَ أَغْنِيَاءُ كَثِيرُونَ يُلْقُونَ كَثِيرًا. | ٤١ 41 |
តទនន្តរំ លោកា ភាណ្ឌាគារេ មុទ្រា យថា និក្ឞិបន្តិ ភាណ្ឌាគារស្យ សម្មុខេ សមុបវិឝ្យ យីឝុស្តទវលុលោក; តទានីំ ពហវោ ធនិនស្តស្យ មធ្យេ ពហូនិ ធនានិ និរក្ឞិបន៑។
| فَجَاءَتْ أَرْمَلَةٌ فَقِيرَةٌ وَأَلْقَتْ فَلْسَيْنِ، قِيمَتُهُمَا رُبْعٌ. | ٤٢ 42 |
បឝ្ចាទ៑ ឯកា ទរិទ្រា វិធវា សមាគត្យ ទ្វិបណមូល្យាំ មុទ្រៃកាំ តត្រ និរក្ឞិបត៑។
| فَدَعَا تَلَامِيذَهُ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذِهِ ٱلْأَرْمَلَةَ ٱلْفَقِيرَةَ قَدْ أَلْقَتْ أَكْثَرَ مِنْ جَمِيعِ ٱلَّذِينَ أَلْقَوْا فِي ٱلْخِزَانَةِ، | ٤٣ 43 |
តទា យីឝុះ ឝិឞ្យាន៑ អាហូយ កថិតវាន៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ យេ យេ ភាណ្ឌាគារេៜស្មិន ធនានិ និះក្ឞិបន្តិ ស្ម តេភ្យះ សវ៌្វេភ្យ ឥយំ វិធវា ទរិទ្រាធិកម៑ និះក្ឞិបតិ ស្ម។
| لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ مِنْ فَضْلَتِهِمْ أَلْقَوْا، وَأَمَّا هَذِهِ فَمِنْ إِعْوَازِهَا أَلْقَتْ كُلَّ مَا عِنْدَهَا، كُلَّ مَعِيشَتِهَا». | ٤٤ 44 |
យតស្តេ ប្រភូតធនស្យ កិញ្ចិត៑ និរក្ឞិបន៑ កិន្តុ ទីនេយំ ស្វទិនយាបនយោគ្យំ កិញ្ចិទបិ ន ស្ថាបយិត្វា សវ៌្វស្វំ និរក្ឞិបត៑។
