مَرْقُس 11

١ 1 وَلَمَّا قَرُبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ إِلَى بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ ٱثْنَيْنِ مِنْ تَلَامِيذِهِ،

అనన్తరం తేషు యిరూశాలమః సమీపస్థయో ర్బైత్ఫగీబైథనీయపురయోరన్తికస్థం జైతుననామాద్రిమాగతేషు యీశుః ప్రేషణకాలే ద్వౌ శిష్యావిదం వాక్యం జగాద,

٢ 2 وَقَالَ لَهُمَا: «ٱذْهَبَا إِلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي أَمَامَكُمَا، فَلِلْوَقْتِ وَأَنْتُمَا دَاخِلَانِ إِلَيْهَا تَجِدَانِ جَحْشًا مَرْبُوطًا لَمْ يَجْلِسْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ ٱلنَّاسِ. فَحُلَّاهُ وَأْتِيَا بِهِ.

యువామముం సమ్ముఖస్థం గ్రామం యాతం, తత్ర ప్రవిశ్య యో నరం నావహత్ తం గర్ద్దభశావకం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|

٣ 3 وَإِنْ قَالَ لَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَفْعَلَانِ هَذَا؟ فَقُولَا: ٱلرَّبُّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِ. فَلِلْوَقْتِ يُرْسِلُهُ إِلَى هُنَا».

కిన్తు యువాం కర్మ్మేదం కుతః కురుథః? కథామిమాం యది కోపి పృచ్ఛతి తర్హి ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమస్తీతి కథితే స శీఘ్రం తమత్ర ప్రేషయిష్యతి|

٤ 4 فَمَضَيَا وَوَجَدَا ٱلْجَحْشَ مَرْبُوطًا عِنْدَ ٱلْبَابِ خَارِجًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَحَلَّاهُ.

తతస్తౌ గత్వా ద్విమార్గమేలనే కస్యచిద్ ద్వారస్య పార్శ్వే తం గర్ద్దభశావకం ప్రాప్య మోచయతః,

٥ 5 فَقَالَ لَهُمَا قَوْمٌ مِنَ ٱلْقِيَامِ هُنَاكَ: «مَاذَا تَفْعَلَانِ، تَحُلَّانِ ٱلْجَحْشَ؟».

ఏతర్హి తత్రోపస్థితలోకానాం కశ్చిద్ అపృచ్ఛత్, గర్ద్దభశిశుం కుతో మోచయథః?

٦ 6 فَقَالَا لَهُمْ كَمَا أَوْصَى يَسُوعُ. فَتَرَكُوهُمَا.

తదా యీశోరాజ్ఞానుసారేణ తేభ్యః ప్రత్యుదితే తత్క్షణం తమాదాతుం తేఽనుజజ్ఞుః|

٧ 7 فَأَتَيَا بِٱلْجَحْشِ إِلَى يَسُوعَ، وَأَلْقَيَا عَلَيْهِ ثِيَابَهُمَا فَجَلَسَ عَلَيْهِ.

అథ తౌ యీశోః సన్నిధిం గర్ద్దభశిశుమ్ ఆనీయ తదుపరి స్వవస్త్రాణి పాతయామాసతుః; తతః స తదుపరి సముపవిష్టః|

٨ 8 وَكَثِيرُونَ فَرَشُوا ثِيَابَهُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ. وَآخَرُونَ قَطَعُوا أَغْصَانًا مِنَ ٱلشَّجَرِ وَفَرَشُوهَا فِي ٱلطَّرِيقِ.

తదానేకే పథి స్వవాసాంసి పాతయామాసుః, పరైశ్చ తరుశాఖాశ్ఛితవా మార్గే వికీర్ణాః|

٩ 9 وَٱلَّذِينَ تَقَدَّمُوا، وَٱلَّذِينَ تَبِعُوا كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «أُوصَنَّا! مُبَارَكٌ ٱلْآتِي بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ!

అపరఞ్చ పశ్చాద్గామినోఽగ్రగామినశ్చ సర్వ్వే జనా ఉచైఃస్వరేణ వక్తుమారేభిరే, జయ జయ యః పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి|

١٠ 10 مُبَارَكَةٌ مَمْلَكَةُ أَبِينَا دَاوُدَ ٱلْآتِيَةُ بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي ٱلْأَعَالِي!».

తథాస్మాకమం పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదో యద్రాజ్యం పరమేశ్వరనామ్నాయాతి తదపి ధన్యం, సర్వ్వస్మాదుచ్ఛ్రాయే స్వర్గే ఈశ్వరస్య జయో భవేత్|

١١ 11 فَدَخَلَ يَسُوعُ أُورُشَلِيمَ وَٱلْهَيْكَلَ، وَلَمَّا نَظَرَ حَوْلَهُ إِلَى كُلِّ شَيْءٍ إِذْ كَانَ ٱلْوَقْتُ قَدْ أَمْسَى، خَرَجَ إِلَى بَيْتِ عَنْيَا مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ.

ఇత్థం యీశు ర్యిరూశాలమి మన్దిరం ప్రవిశ్య చతుర్దిక్స్థాని సర్వ్వాణి వస్తూని దృష్టవాన్; అథ సాయంకాల ఉపస్థితే ద్వాదశశిష్యసహితో బైథనియం జగామ|

١٢ 12 وَفِي ٱلْغَدِ لَمَّا خَرَجُوا مِنْ بَيْتِ عَنْيَا جَاعَ،

అపరేహని బైథనియాద్ ఆగమనసమయే క్షుధార్త్తో బభూవ|

١٣ 13 فَنَظَرَ شَجَرَةَ تِينٍ مِنْ بَعِيدٍ عَلَيْهَا وَرَقٌ، وَجَاءَ لَعَلَّهُ يَجِدُ فِيهَا شَيْئًا. فَلَمَّا جَاءَ إِلَيْهَا لَمْ يَجِدْ شَيْئًا إِلَّا وَرَقًا، لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ وَقْتَ ٱلتِّينِ.

తతో దూరే సపత్రముడుమ్బరపాదపం విలోక్య తత్ర కిఞ్చిత్ ఫలం ప్రాప్తుం తస్య సన్నికృష్టం యయౌ, తదానీం ఫలపాతనస్య సమయో నాగచ్ఛతి| తతస్తత్రోపస్థితః పత్రాణి వినా కిమప్యపరం న ప్రాప్య స కథితవాన్,

١٤ 14 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهَا: «لَا يَأْكُلْ أَحَدٌ مِنْكِ ثَمَرًا بَعْدُ إِلَى ٱلْأَبَدِ!». وَكَانَ تَلَامِيذُهُ يَسْمَعُونَ. (aiōn g165)

అద్యారభ్య కోపి మానవస్త్వత్తః ఫలం న భుఞ్జీత; ఇమాం కథాం తస్య శిష్యాః శుశ్రువుః| (aiōn g165)

١٥ 15 وَجَاءُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ. وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ ٱلْهَيْكَلَ ٱبْتَدَأَ يُخْرِجُ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَقَلَّبَ مَوَائِدَ ٱلصَّيَارِفَةِ وَكَرَاسِيَّ بَاعَةِ ٱلْحَمَامِ.

తదనన్తరం తేషు యిరూశాలమమాయాతేషు యీశు ర్మన్దిరం గత్వా తత్రస్థానాం బణిజాం ముద్రాసనాని పారావతవిక్రేతృణామ్ ఆసనాని చ న్యుబ్జయాఞ్చకార సర్వ్వాన్ క్రేతృన్ విక్రేతృంశ్చ బహిశ్చకార|

١٦ 16 وَلَمْ يَدَعْ أَحَدًا يَجْتَازُ ٱلْهَيْكَلَ بِمَتَاعٍ.

అపరం మన్దిరమధ్యేన కిమపి పాత్రం వోఢుం సర్వ్వజనం నివారయామాస|

١٧ 17 وَكَانَ يُعَلِّمُ قَائِلًا لَهُمْ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا: بَيْتِي بَيْتَ صَلَاةٍ يُدْعَى لِجَمِيعِ ٱلْأُمَمِ؟ وَأَنْتُمْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ».

లోకానుపదిశన్ జగాద, మమ గృహం సర్వ్వజాతీయానాం ప్రార్థనాగృహమ్ ఇతి నామ్నా ప్రథితం భవిష్యతి ఏతత్ కిం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి? కిన్తు యూయం తదేవ చోరాణాం గహ్వరం కురుథ|

١٨ 18 وَسَمِعَ ٱلْكَتَبَةُ وَرُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ فَطَلَبُوا كَيْفَ يُهْلِكُونَهُ، لِأَنَّهُمْ خَافُوهُ، إِذْ بُهِتَ ٱلْجَمْعُ كُلُّهُ مِنْ تَعْلِيمِهِ.

ఇమాం వాణీం శ్రుత్వాధ్యాపకాః ప్రధానయాజకాశ్చ తం యథా నాశయితుం శక్నువన్తి తథోపాయం మృగయామాసుః, కిన్తు తస్యోపదేశాత్ సర్వ్వే లోకా విస్మయం గతా అతస్తే తస్మాద్ బిభ్యుః|

١٩ 19 وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ، خَرَجَ إِلَى خَارِجِ ٱلْمَدِينَةِ.

అథ సాయంసమయ ఉపస్థితే యీశుర్నగరాద్ బహిర్వవ్రాజ|

٢٠ 20 وَفِي ٱلصَّبَاحِ إِذْ كَانُوا مُجْتَازِينَ رَأَوْا ٱلتِّينَةَ قَدْ يَبِسَتْ مِنَ ٱلْأُصُولِ،

అనన్తరం ప్రాతఃకాలే తే తేన మార్గేణ గచ్ఛన్తస్తముడుమ్బరమహీరుహం సమూలం శుష్కం దదృశుః|

٢١ 21 فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «يَا سَيِّدِي، ٱنْظُرْ! اَلتِّينَةُ ٱلَّتِي لَعَنْتَهَا قَدْ يَبِسَتْ!».

తతః పితరః పూర్వ్వవాక్యం స్మరన్ యీశుం బభాషం, హే గురో పశ్యతు య ఉడుమ్బరవిటపీ భవతా శప్తః స శుష్కో బభూవ|

٢٢ 22 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِيَكُنْ لَكُمْ إِيمَانٌ بِٱللهِ.

తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయమీశ్వరే విశ్వసిత|

٢٣ 23 لِأَنِّي ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ قَالَ لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ وَٱنْطَرِحْ فِي ٱلْبَحْرِ! وَلَا يَشُكُّ فِي قَلْبِهِ، بَلْ يُؤْمِنُ أَنَّ مَا يَقُولُهُ يَكُونُ، فَمَهْمَا قَالَ يَكُونُ لَهُ.

యుష్మానహం యథార్థం వదామి కోపి యద్యేతద్గిరిం వదతి, త్వముత్థాయ గత్వా జలధౌ పత, ప్రోక్తమిదం వాక్యమవశ్యం ఘటిష్యతే, మనసా కిమపి న సన్దిహ్య చేదిదం విశ్వసేత్ తర్హి తస్య వాక్యానుసారేణ తద్ ఘటిష్యతే|

٢٤ 24 لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ حِينَمَا تُصَلُّونَ، فَآمِنُوا أَنْ تَنَالُوهُ، فَيَكُونَ لَكُمْ.

అతో హేతోరహం యుష్మాన్ వచ్మి, ప్రార్థనాకాలే యద్యదాకాంక్షిష్యధ్వే తత్తదవశ్యం ప్రాప్స్యథ, ఇత్థం విశ్వసిత, తతః ప్రాప్స్యథ|

٢٥ 25 وَمَتَى وَقَفْتُمْ تُصَلُّونَ، فَٱغْفِرُوا إِنْ كَانَ لَكُمْ عَلَى أَحَدٍ شَيْءٌ، لِكَيْ يَغْفِرَ لَكُمْ أَيْضًا أَبُوكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ زَلَّاتِكُمْ.

అపరఞ్చ యుష్మాసు ప్రార్థయితుం సముత్థితేషు యది కోపి యుష్మాకమ్ అపరాధీ తిష్ఠతి, తర్హి తం క్షమధ్వం, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంమి క్షమిష్యతే|

٢٦ 26 وَإِنْ لَمْ تَغْفِرُوا أَنْتُمْ لَا يَغْفِرْ أَبُوكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ أَيْضًا زَلَّاتِكُمْ».

కిన్తు యది న క్షమధ్వే తర్హి వః స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంసి న క్షమిష్యతే|

٢٧ 27 وَجَاءُوا أَيْضًا إِلَى أُورُشَلِيمَ. وَفِيمَا هُوَ يَمْشِي فِي ٱلْهَيْكَلِ، أَقْبَلَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ وَٱلشُّيُوخُ،

అనన్తరం తే పున ర్యిరూశాలమం ప్రవివిశుః, యీశు ర్యదా మధ్యేమన్దిరమ్ ఇతస్తతో గచ్ఛతి, తదానీం ప్రధానయాజకా ఉపాధ్యాయాః ప్రాఞ్చశ్చ తదన్తికమేత్య కథామిమాం పప్రచ్ఛుః,

٢٨ 28 وَقَالُوا لَهُ: «بِأَيِّ سُلْطَانٍ تَفْعَلُ هَذَا؟ وَمَنْ أَعْطَاكَ هَذَا ٱلسُّلْطَانَ حَتَّى تَفْعَلَ هَذَا؟».

త్వం కేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోషి? తథైతాని కర్మ్మాణి కర్త్తాం కేనాదిష్టోసి?

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنَا أَيْضًا أَسْأَلُكُمْ كَلِمَةً وَاحِدَةً. أَجِيبُونِي، فَأَقُولَ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا

తతో యీశుః ప్రతిగదితవాన్ అహమపి యుష్మాన్ ఏకకథాం పృచ్ఛామి, యది యూయం తస్యా ఉత్తరం కురుథ, తర్హి కయాజ్ఞయాహం కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి తద్ యుష్మభ్యం కథయిష్యామి|

٣٠ 30 مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ كَانَتْ أَمْ مِنَ ٱلنَّاسِ؟ أَجِيبُونِي».

యోహనో మజ్జనమ్ ఈశ్వరాత్ జాతం కిం మానవాత్? తన్మహ్యం కథయత|

٣١ 31 فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يَقُولُ: فَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟

తే పరస్పరం వివేక్తుం ప్రారేభిరే, తద్ ఈశ్వరాద్ బభూవేతి చేద్ వదామస్తర్హి కుతస్తం న ప్రత్యైత? కథమేతాం కథయిష్యతి|

٣٢ 32 وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلنَّاسِ». فَخَافُوا ٱلشَّعْبَ. لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ عِنْدَ ٱلْجَمِيعِ أَنَّهُ بِٱلْحَقِيقَةِ نَبِيٌّ.

మానవాద్ అభవదితి చేద్ వదామస్తర్హి లోకేభ్యో భయమస్తి యతో హేతోః సర్వ్వే యోహనం సత్యం భవిష్యద్వాదినం మన్యన్తే|

٣٣ 33 فَأَجَابُوا وَقَالوا لِيَسوعَ: «لَا نَعْلَمُ». فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَلَا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا».

అతఏవ తే యీశుం ప్రత్యవాదిషు ర్వయం తద్ వక్తుం న శక్నుమః| యీశురువాచ, తర్హి యేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి, అహమపి యుష్మభ్యం తన్న కథయిష్యామి|

Jesus Enters into Jerusalem