< مَرْقُس 11 >
وَلَمَّا قَرُبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ إِلَى بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ ٱثْنَيْنِ مِنْ تَلَامِيذِهِ، | ١ 1 |
जेबे यीशु और तिना रे चेले यरूशलेम नगरो रे नेड़े जैतून पाह्ड़ो पाँदे, बैतफगे और बैतनिय्याहो गांव रे नेड़े आए, तो तेबे यीशुए आपणे चेलेया बीचा ते दो जणे ये बोली की पेजे,
وَقَالَ لَهُمَا: «ٱذْهَبَا إِلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي أَمَامَكُمَا، فَلِلْوَقْتِ وَأَنْتُمَا دَاخِلَانِ إِلَيْهَا تَجِدَانِ جَحْشًا مَرْبُوطًا لَمْ يَجْلِسْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ ٱلنَّاسِ. فَحُلَّاهُ وَأْتِيَا بِهِ. | ٢ 2 |
“सामणे रे गांव रे जाओ, और तेती पऊँछी की तुसा खे एक गह्दिया रा बच्चा, जेस पाँदे कदी कोई नि बैठी रा, बाने रा तुसा खे मिलणा, तेस खोली की ल्याओ।
وَإِنْ قَالَ لَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَفْعَلَانِ هَذَا؟ فَقُولَا: ٱلرَّبُّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِ. فَلِلْوَقْتِ يُرْسِلُهُ إِلَى هُنَا». | ٣ 3 |
जे तुसा खे कोई पूछो गा ‘एड़ा कऊँ लगी रे करने?’ तो बोलणा, ‘मेरे प्रभुए खे एसते कुछ काम ए,’ और तिना फटाफट से एती पेजी देणा।”
فَمَضَيَا وَوَجَدَا ٱلْجَحْشَ مَرْبُوطًا عِنْدَ ٱلْبَابِ خَارِجًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَحَلَّاهُ. | ٤ 4 |
चेलेया से गह्दिया रा बच्चा बाअरे गल़िया रे दरवाजे रे नेड़े बाने रा देखेया और सेयो तेसखे खोलणे लगे।
فَقَالَ لَهُمَا قَوْمٌ مِنَ ٱلْقِيَامِ هُنَاكَ: «مَاذَا تَفْعَلَانِ، تَحُلَّانِ ٱلْجَحْشَ؟». | ٥ 5 |
तेबे जो तेती खड़ी रे थे, तिना बीचा ते कोई-कोई बोलणे लगे, “ये क्या लगी रे करने? गह्दिया रे बच्चे खे कऊँ लगी रे खोलणे?”
فَقَالَا لَهُمْ كَمَا أَوْصَى يَسُوعُ. فَتَرَكُوهُمَا. | ٦ 6 |
चेलेया, जिंयाँ यीशुए था बोले रा, तिंयाँ ई तिना खे बोलणे लगे, तेबे तिने सेयो जाणे दित्ते।
فَأَتَيَا بِٱلْجَحْشِ إِلَى يَسُوعَ، وَأَلْقَيَا عَلَيْهِ ثِيَابَهُمَا فَجَلَسَ عَلَيْهِ. | ٧ 7 |
चेलेया से गह्दिया रा बच्चा यीशुए गे ल्याया और तेस पाँदे आपणे टाले पाए और यीशु तेस पाँदे बैठीगे।
وَكَثِيرُونَ فَرَشُوا ثِيَابَهُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ. وَآخَرُونَ قَطَعُوا أَغْصَانًا مِنَ ٱلشَّجَرِ وَفَرَشُوهَا فِي ٱلطَّرِيقِ. | ٨ 8 |
तेबे बऊत जणेया आपणी-आपणी चादरी बाटा रे बछाइतिया और कईए डोरूआ ते खजूरो रिया डाल़िया बाडी-बाडी की तिना रे स्वागतो खे बछाइतिया।
وَٱلَّذِينَ تَقَدَّمُوا، وَٱلَّذِينَ تَبِعُوا كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «أُوصَنَّا! مُبَارَكٌ ٱلْآتِي بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! | ٩ 9 |
तेबे जो यीशुए रे आगे और पीछे चली रे थे, सेयो जोरे-जोरे की बोलणे लगी रे थे, “होशन्ना, धन्य ए से, जो प्रभुए रे नाओं ते आओआ।
مُبَارَكَةٌ مَمْلَكَةُ أَبِينَا دَاوُدَ ٱلْآتِيَةُ بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي ٱلْأَعَالِي!». | ١٠ 10 |
आसा रे पिता दाऊदो रा राज्य जो आऊणे लगी रा; से धन्य ए; स्वर्गो रे होशन्ना।”
فَدَخَلَ يَسُوعُ أُورُشَلِيمَ وَٱلْهَيْكَلَ، وَلَمَّا نَظَرَ حَوْلَهُ إِلَى كُلِّ شَيْءٍ إِذْ كَانَ ٱلْوَقْتُ قَدْ أَمْسَى، خَرَجَ إِلَى بَيْتِ عَنْيَا مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ١١ 11 |
तेबे यीशु यरूशलेमो नगरो रे पऊँछी की मन्दरो रे आए और चऊँ कनारे सब कुछ देखी की आपणे बारा चेलेया साथे बैतनिय्याहो गांव खे गए, कऊँकि साँज ऊईगी थी।
وَفِي ٱلْغَدِ لَمَّا خَرَجُوا مِنْ بَيْتِ عَنْيَا جَاعَ، | ١٢ 12 |
दूजे दिने जेबे सेयो बैतनिय्याहो गांव ते निकल़े, तेबे यीशुए खे पूख लगी।
فَنَظَرَ شَجَرَةَ تِينٍ مِنْ بَعِيدٍ عَلَيْهَا وَرَقٌ، وَجَاءَ لَعَلَّهُ يَجِدُ فِيهَا شَيْئًا. فَلَمَّا جَاءَ إِلَيْهَا لَمْ يَجِدْ شَيْئًا إِلَّا وَرَقًا، لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ وَقْتَ ٱلتِّينِ. | ١٣ 13 |
तेबे तिने दूरो ते एक दाऊगल़े रा अरा डाल़ देखेया और तेस डाल़ो रे नेड़े आए कि क्या पता ईदे कुछ लगी रा ओगा, पर पत्तेया खे छाडी की ओर कुछ नि मिलेया, कऊँकि फल लगणे रा बखत नि था।
فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهَا: «لَا يَأْكُلْ أَحَدٌ مِنْكِ ثَمَرًا بَعْدُ إِلَى ٱلْأَبَدِ!». وَكَانَ تَلَامِيذُهُ يَسْمَعُونَ. (aiōn ) | ١٤ 14 |
तेबे यीशुए तेस डाल़ो खे बोलेया, “आजो ते बाद तेरा फल केसी नि खाणा” और तिना रे चेले सुणने लगी रे थे। (aiōn )
وَجَاءُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ. وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ ٱلْهَيْكَلَ ٱبْتَدَأَ يُخْرِجُ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَقَلَّبَ مَوَائِدَ ٱلصَّيَارِفَةِ وَكَرَاسِيَّ بَاعَةِ ٱلْحَمَامِ. | ١٥ 15 |
तेबे यीशु यरूशलेमो नगरो खे आए और मन्दरो रे गए, तेबे जो तेती लेण-देण लगी रे थे करने, सेयो तिना खे बारे निकयाल़ने लगे और सर्राफे रिया पेटिया और कबूतरा खे बेचणे वाल़िया चौकिया मूँदिया करी तिया
وَلَمْ يَدَعْ أَحَدًا يَجْتَازُ ٱلْهَيْكَلَ بِمَتَاعٍ. | ١٦ 16 |
और मन्दरो रिये कोई बी सामान लई की आऊणे-जाणे नि दित्तेया।
وَكَانَ يُعَلِّمُ قَائِلًا لَهُمْ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا: بَيْتِي بَيْتَ صَلَاةٍ يُدْعَى لِجَمِيعِ ٱلْأُمَمِ؟ وَأَنْتُمْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ». | ١٧ 17 |
तेबे उपदेश देई की तिना खे बोलेया, “एड़ा लिखी राखेया, मेरा मन्दर, सब जातिया खे प्रार्थना रा कअर ऊणा। पर तुसे ये डाकूआ री गुफा बणाई ती री।”
وَسَمِعَ ٱلْكَتَبَةُ وَرُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ فَطَلَبُوا كَيْفَ يُهْلِكُونَهُ، لِأَنَّهُمْ خَافُوهُ، إِذْ بُهِتَ ٱلْجَمْعُ كُلُّهُ مِنْ تَعْلِيمِهِ. | ١٨ 18 |
ये सुणी की बड़े पुरोईत और शास्त्री यीशुए खे बर्बाद करने रा मोका टोल़ने लगे, कऊँकि सेयो तिना ते डरो थे और लोक बी तिना रे उपदेशो ते हैरान थे।
وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ، خَرَجَ إِلَى خَارِجِ ٱلْمَدِينَةِ. | ١٩ 19 |
साँज ऊँदे ई यीशु और तिना रे चेले नगरो ते बाअरे चली गे।
وَفِي ٱلصَّبَاحِ إِذْ كَانُوا مُجْتَازِينَ رَأَوْا ٱلتِّينَةَ قَدْ يَبِسَتْ مِنَ ٱلْأُصُولِ، | ٢٠ 20 |
तेबे प्यागा सेयो तिसिये गए और चेलेया से दाऊगल़े रा डाल़ जड़ा ते सूकेया रा देखेया।
فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «يَا سَيِّدِي، ٱنْظُرْ! اَلتِّينَةُ ٱلَّتِي لَعَنْتَهَا قَدْ يَبِسَتْ!». | ٢١ 21 |
पतरसो खे से गल्ल याद आई और तिने यीशुए खे बोलेया, “ओ गुरू! देख, ये दाऊगल़े रा डाल़, जेसखे तुसे स्राप दित्तेया था, सूकी गा रा।”
فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِيَكُنْ لَكُمْ إِيمَانٌ بِٱللهِ. | ٢٢ 22 |
यीशुए जवाब दित्तेया, “परमेशरो पाँदे विश्वास राखो।
لِأَنِّي ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ قَالَ لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ وَٱنْطَرِحْ فِي ٱلْبَحْرِ! وَلَا يَشُكُّ فِي قَلْبِهِ، بَلْ يُؤْمِنُ أَنَّ مَا يَقُولُهُ يَكُونُ، فَمَهْمَا قَالَ يَكُونُ لَهُ. | ٢٣ 23 |
आऊँ तुसा खे सच बोलूँआ कि जे कोई एस पाह्ड़ो खे बोलो, ‘तूँ पट्ठी जा और समुद्रो रे पड़ी जा,’ और आपणे मनो रे शक नि करो, बल्कि विश्वास राखो कि जो बोलूँआ, से ऊई जाणा, तो तेसखे से ऊई जाणा।
لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ حِينَمَا تُصَلُّونَ، فَآمِنُوا أَنْ تَنَالُوهُ، فَيَكُونَ لَكُمْ. | ٢٤ 24 |
तेबेई तो आऊँ तुसा खे बोलूँआ कि जो कुछ तुसे प्रार्थना करी की मांगोगे, तो विश्वास राखो कि तुसा खे मिली गा और तुसा खे ऊई जाणा।
وَمَتَى وَقَفْتُمْ تُصَلُّونَ، فَٱغْفِرُوا إِنْ كَانَ لَكُمْ عَلَى أَحَدٍ شَيْءٌ، لِكَيْ يَغْفِرَ لَكُمْ أَيْضًا أَبُوكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ زَلَّاتِكُمْ. | ٢٥ 25 |
जेबे कदी तुसे खड़े ऊई की प्रार्थना करोए और तुसा रे मनो रे केसी रे खलाफ कोई गल्ल ओ, तो तेसखे माफ करी देओ। तुसा रा स्वर्गिय पिता बी तुसा रे पाप माफ करोआ।
وَإِنْ لَمْ تَغْفِرُوا أَنْتُمْ لَا يَغْفِرْ أَبُوكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ أَيْضًا زَلَّاتِكُمْ». | ٢٦ 26 |
और जे तुसे माफ नि करोगे, तो तुसा रे स्वर्गिय पिते बी तुसा रे अपराध माफ नि करने।”
وَجَاءُوا أَيْضًا إِلَى أُورُشَلِيمَ. وَفِيمَا هُوَ يَمْشِي فِي ٱلْهَيْكَلِ، أَقْبَلَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ وَٱلشُّيُوخُ، | ٢٧ 27 |
तेबे यीशु और तिना रे चेले फेर यरूशलेमो नगरो खे आए और जेबे यीशु मन्दरो रे कूमणे लगी रे थे, तेबे बड़े पुरोईत, शास्त्री और बुजुर्ग तिना गे आई की पूछणे लगे,
وَقَالُوا لَهُ: «بِأَيِّ سُلْطَانٍ تَفْعَلُ هَذَا؟ وَمَنْ أَعْطَاكَ هَذَا ٱلسُّلْطَانَ حَتَّى تَفْعَلَ هَذَا؟». | ٢٨ 28 |
“तूँ इना कामा केस अक्को ते करेया? और ताखे ये अक्क किने देई राखेया कि तूँ इना कामा खे करे?”
فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنَا أَيْضًا أَسْأَلُكُمْ كَلِمَةً وَاحِدَةً. أَجِيبُونِي، فَأَقُولَ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا | ٢٩ 29 |
यीशुए तिना खे बोलेया, “आऊँ बी तुसा ते एक गल्ल पुछूँआ, माखे जवाब देओ, तो मां बी तुसा खे बताणा कि इना कामा केस अक्को ते करूँआ?
مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ كَانَتْ أَمْ مِنَ ٱلنَّاسِ؟ أَجِيبُونِي». | ٣٠ 30 |
यूहन्ने रा बपतिस्मा क्या स्वर्गो ते था या मांणूए री तरफा ते था? माखे जवाब देओ।”
فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يَقُولُ: فَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟ | ٣١ 31 |
तेबे सेयो आपू बीचे बात-चीत करने लगे, “जे आसे बोलूँ कि ‘स्वर्गो री तरफा ते था,’ तो एस बोलणा, ‘तेबे तुसे तेस पाँदे विश्वास कऊँ नि कित्तेया?’
وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلنَّاسِ». فَخَافُوا ٱلشَّعْبَ. لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ عِنْدَ ٱلْجَمِيعِ أَنَّهُ بِٱلْحَقِيقَةِ نَبِيٌّ. | ٣٢ 32 |
और जे आसे बोलूँगे, ‘मांणूए री तरफा ते ए,’ तो लोका रा डर ए, कि लोक गुस्सा ऊई जाणे; कऊँकि सब जाणोए कि यूहन्ना भविष्यबक्ता था।”
فَأَجَابُوا وَقَالوا لِيَسوعَ: «لَا نَعْلَمُ». فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَلَا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا». | ٣٣ 33 |
तो तेबे तिने यीशुए खे जवाब दित्तेया, “आसे नि जाणदे।” यीशुए बी तिना खे बोलेया, “मां पनि बताणा कि ये काम केसरे अक्को ते करूँआ।”