مَرْقُس 10

١ 1 وَقَامَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ أَيْضًا، وَكَعَادَتِهِ كَانَ أَيْضًا يُعَلِّمُهُمْ.

ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಯರ್ದ್ದನನದ್ಯಾಃ ಪಾರೇ ಯಿಹೂದಾಪ್ರದೇಶ ಉಪಸ್ಥಿತವಾನ್, ತತ್ರ ತದನ್ತಿಕೇ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಾಗಮೇ ಜಾತೇ ಸ ನಿಜರೀತ್ಯನುಸಾರೇಣ ಪುನಸ್ತಾನ್ ಉಪದಿದೇಶ|

٢ 2 فَتَقَدَّمَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ؟». لِيُجَرِّبُوهُ.

ತದಾ ಫಿರೂಶಿನಸ್ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಏತ್ಯ ತಂ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛಃ ಸ್ವಜಾಯಾ ಮನುಜಾನಾಂ ತ್ಯಜ್ಯಾ ನ ವೇತಿ?

٣ 3 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟».

ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್, ಅತ್ರ ಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಮೂಸಾ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕಿಮಾಜ್ಞಾಪಯತ್?

٤ 4 فَقَالُوا: «مُوسَى أَذِنَ أَنْ يُكْتَبَ كِتَابُ طَلَاقٍ، فَتُطَلَّقُ».

ತ ಊಚುಃ ತ್ಯಾಗಪತ್ರಂ ಲೇಖಿತುಂ ಸ್ವಪತ್ನೀಂ ತ್ಯಕ್ತುಞ್ಚ ಮೂಸಾಽನುಮನ್ಯತೇ|

٥ 5 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةَ،

ತದಾ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮನಸಾಂ ಕಾಠಿನ್ಯಾದ್ಧೇತೋ ರ್ಮೂಸಾ ನಿದೇಶಮಿಮಮ್ ಅಲಿಖತ್|

٦ 6 وَلَكِنْ مِنْ بَدْءِ ٱلْخَلِيقَةِ، ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمَا ٱللهُ.

ಕಿನ್ತು ಸೃಷ್ಟೇರಾದೌ ಈಶ್ವರೋ ನರಾನ್ ಪುಂರೂಪೇಣ ಸ್ತ್ರೀರೂಪೇಣ ಚ ಸಸರ್ಜ|

٧ 7 مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ،

"ತತಃ ಕಾರಣಾತ್ ಪುಮಾನ್ ಪಿತರಂ ಮಾತರಞ್ಚ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಸ್ವಜಾಯಾಯಾಮ್ ಆಸಕ್ತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ,

٨ 8 وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

ತೌ ದ್ವಾವ್ ಏಕಾಙ್ಗೌ ಭವಿಷ್ಯತಃ| " ತಸ್ಮಾತ್ ತತ್ಕಾಲಮಾರಭ್ಯ ತೌ ನ ದ್ವಾವ್ ಏಕಾಙ್ಗೌ|

٩ 9 فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقْهُ إِنْسَانٌ».

ಅತಃ ಕಾರಣಾದ್ ಈಶ್ವರೋ ಯದಯೋಜಯತ್ ಕೋಪಿ ನರಸ್ತನ್ನ ವಿಯೇಜಯೇತ್|

١٠ 10 ثُمَّ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا عَنْ ذَلِكَ،

ಅಥ ಯೀಶು ರ್ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟಸ್ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಪುನಸ್ತತ್ಕಥಾಂ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي عَلَيْهَا.

ತತಃ ಸೋವದತ್ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯದಿ ಸ್ವಭಾರ್ಯ್ಯಾಂ ತ್ಯಕ್ತವಾನ್ಯಾಮ್ ಉದ್ವಹತಿ ತರ್ಹಿ ಸ ಸ್ವಭಾರ್ಯ್ಯಾಯಾಃ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯೇನ ವ್ಯಭಿಚಾರೀ ಭವತಿ|

١٢ 12 وَإِنْ طَلَّقَتِ ٱمْرَأَةٌ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ بِآخَرَ تَزْنِي».

ಕಾಚಿನ್ನಾರೀ ಯದಿ ಸ್ವಪತಿಂ ಹಿತ್ವಾನ್ಯಪುಂಸಾ ವಿವಾಹಿತಾ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸಾಪಿ ವ್ಯಭಿಚಾರಿಣೀ ಭವತಿ|

١٣ 13 وَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَوْلَادًا لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ فَٱنْتَهَرُوا ٱلَّذِينَ قَدَّمُوهُمْ.

ಅಥ ಸ ಯಥಾ ಶಿಶೂನ್ ಸ್ಪೃಶೇತ್, ತದರ್ಥಂ ಲೋಕೈಸ್ತದನ್ತಿಕಂ ಶಿಶವ ಆನೀಯನ್ತ, ಕಿನ್ತು ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತಾನಾನೀತವತಸ್ತರ್ಜಯಾಮಾಸುಃ|

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذَلِكَ ٱغْتَاظَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

ಯೀಶುಸ್ತದ್ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಕ್ರುಧ್ಯನ್ ಜಗಾದ, ಮನ್ನಿಕಟಮ್ ಆಗನ್ತುಂ ಶಿಶೂನ್ ಮಾ ವಾರಯತ, ಯತ ಏತಾದೃಶಾ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಾಧಿಕಾರಿಣಃ|

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ, ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಶಿಶುವದ್ ಭೂತ್ವಾ ರಾಜ್ಯಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ನ ಗೃಹ್ಲೀಯಾತ್ ಸ ಕದಾಪಿ ತದ್ರಾಜ್ಯಂ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|

١٦ 16 فَٱحْتَضَنَهُمْ وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَبَارَكَهُمْ.

ಅನನತರಂ ಸ ಶಿಶೂನಙ್ಕೇ ನಿಧಾಯ ತೇಷಾಂ ಗಾತ್ರೇಷು ಹಸ್ತೌ ದತ್ತ್ವಾಶಿಷಂ ಬಭಾಷೇ|

١٧ 17 وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ إِلَى ٱلطَّرِيقِ، رَكَضَ وَاحِدٌ وَجَثَا لَهُ وَسَأَلَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟». (aiōnios g166)

ಅಥ ಸ ವರ್ತ್ಮನಾ ಯಾತಿ, ಏತರ್ಹಿ ಜನ ಏಕೋ ಧಾವನ್ ಆಗತ್ಯ ತತ್ಸಮ್ಮುಖೇ ಜಾನುನೀ ಪಾತಯಿತ್ವಾ ಪೃಷ್ಟವಾನ್, ಭೋಃ ಪರಮಗುರೋ, ಅನನ್ತಾಯುಃ ಪ್ರಾಪ್ತಯೇ ಮಯಾ ಕಿಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ? (aiōnios g166)

١٨ 18 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

ತದಾ ಯೀಶುರುವಾಚ, ಮಾಂ ಪರಮಂ ಕುತೋ ವದಸಿ? ವಿನೇಶ್ವರಂ ಕೋಪಿ ಪರಮೋ ನ ಭವತಿ|

١٩ 19 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. لَا تَسْلُبْ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

ಪರಸ್ತ್ರೀಂ ನಾಭಿಗಚ್ಛ; ನರಂ ಮಾ ಘಾತಯ; ಸ್ತೇಯಂ ಮಾ ಕುರು; ಮೃಷಾಸಾಕ್ಷ್ಯಂ ಮಾ ದೇಹಿ; ಹಿಂಸಾಞ್ಚ ಮಾ ಕುರು; ಪಿತರೌ ಸಮ್ಮನ್ಯಸ್ವ; ನಿದೇಶಾ ಏತೇ ತ್ವಯಾ ಜ್ಞಾತಾಃ|

٢٠ 20 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

ತತಸ್ತನ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತಂ, ಹೇ ಗುರೋ ಬಾಲ್ಯಕಾಲಾದಹಂ ಸರ್ವ್ವಾನೇತಾನ್ ಆಚರಾಮಿ|

٢١ 21 فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَأَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اِذْهَبْ بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي حَامِلًا ٱلصَّلِيبَ».

ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸ್ನೇಹೇನ ಬಭಾಷೇ, ತವೈಕಸ್ಯಾಭಾವ ಆಸ್ತೇ; ತ್ವಂ ಗತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ವಿಕ್ರೀಯ ದರಿದ್ರೇಭ್ಯೋ ವಿಶ್ರಾಣಯ, ತತಃ ಸ್ವರ್ಗೇ ಧನಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಸಿ; ತತಃ ಪರಮ್ ಏತ್ಯ ಕ್ರುಶಂ ವಹನ್ ಮದನುವರ್ತ್ತೀ ಭವ|

٢٢ 22 فَٱغْتَمَّ عَلَى ٱلْقَوْلِ وَمَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

ಕಿನ್ತು ತಸ್ಯ ಬಹುಸಮ್ಪದ್ವಿದ್ಯಮಾನತ್ವಾತ್ ಸ ಇಮಾಂ ಕಥಾಮಾಕರ್ಣ್ಯ ವಿಷಣೋ ದುಃಖಿತಶ್ಚ ಸನ್ ಜಗಾಮ|

٢٣ 23 فَنَظَرَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

ಅಥ ಯೀಶುಶ್ಚತುರ್ದಿಶೋ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಅವಾದೀತ್, ಧನಿಲೋಕಾನಾಮ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಪ್ರವೇಶಃ ಕೀದೃಗ್ ದುಷ್ಕರಃ|

٢٤ 24 فَتَحَيَّرَ ٱلتَّلَامِيذُ مِنْ كَلَامِهِ. فَأَجَابَ يَسُوعُ أَيْضًا وَقَالَ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ٱلْمُتَّكِلِينَ عَلَى ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

ತಸ್ಯ ಕಥಾತಃ ಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚಮಚ್ಚಕ್ರುಃ, ಕಿನ್ತು ಸ ಪುನರವದತ್, ಹೇ ಬಾಲಕಾ ಯೇ ಧನೇ ವಿಶ್ವಸನ್ತಿ ತೇಷಾಮ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಪ್ರವೇಶಃ ಕೀದೃಗ್ ದುಷ್ಕರಃ|

٢٥ 25 مُرُورُ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ».

ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯೇ ಧನಿನಾಂ ಪ್ರವೇಶಾತ್ ಸೂಚಿರನ್ಧ್ರೇಣ ಮಹಾಙ್ಗಸ್ಯ ಗಮನಾಗಮನಂ ಸುಕರಂ|

٢٦ 26 فَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಅತೀವ ವಿಸ್ಮಿತಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೋಚುಃ, ತರ್ಹಿ ಕಃ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?

٢٧ 27 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ لَيْسَ عِنْدَ ٱللهِ، لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ಬಭಾಷೇ, ತನ್ ನರಸ್ಯಾಸಾಧ್ಯಂ ಕಿನ್ತು ನೇಶ್ವರಸ್ಯ, ಯತೋ ಹೇತೋರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಾಧ್ಯಮ್|

٢٨ 28 وَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

ತದಾ ಪಿತರ ಉವಾಚ, ಪಶ್ಯ ವಯಂ ಸರ್ವ್ವಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ಭವತೋನುಗಾಮಿನೋ ಜಾತಾಃ|

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا، لِأَجْلِي وَلِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ،

ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಮದರ್ಥಂ ಸುಸಂವಾದಾರ್ಥಂ ವಾ ಯೋ ಜನಃ ಸದನಂ ಭ್ರಾತರಂ ಭಗಿನೀಂ ಪಿತರಂ ಮಾತರಂ ಜಾಯಾಂ ಸನ್ತಾನಾನ್ ಭೂಮಿ ವಾ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ ٱلْآنَ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ، بُيُوتًا وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمَّهَاتٍ وَأَوْلَادًا وَحُقُولًا، مَعَ ٱضْطِهَادَاتٍ، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166)

ಗೃಹಭ್ರಾತೃಭಗಿನೀಪಿತೃಮಾತೃಪತ್ನೀಸನ್ತಾನಭೂಮೀನಾಮಿಹ ಶತಗುಣಾನ್ ಪ್ರೇತ್ಯಾನನ್ತಾಯುಶ್ಚ ನ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ತಾದೃಶಃ ಕೋಪಿ ನಾಸ್ತಿ| (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ».

ಕಿನ್ತ್ವಗ್ರೀಯಾ ಅನೇಕೇ ಲೋಕಾಃ ಶೇಷಾಃ, ಶೇಷೀಯಾ ಅನೇಕೇ ಲೋಕಾಶ್ಚಾಗ್ರಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ|

٣٢ 32 وَكَانُوا فِي ٱلطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَقَدَّمُهُمْ يَسُوعُ، وَكَانُوا يَتَحَيَّرُونَ. وَفِيمَا هُمْ يَتْبَعُونَ كَانُوا يَخَافُونَ. فَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ عَمَّا سَيَحْدُثُ لَهُ:

ಅಥ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ಯಾನಕಾಲೇ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಮ್ ಅಗ್ರಗಾಮೀ ಬಭೂವ, ತಸ್ಮಾತ್ತೇ ಚಿತ್ರಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿನೋ ಭೂತ್ವಾ ಬಿಭ್ಯುಃ| ತದಾ ಸ ಪುನ ರ್ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಸ್ವೀಯಂ ಯದ್ಯದ್ ಘಟಿಷ್ಯತೇ ತತ್ತತ್ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ;

٣٣ 33 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ،

ಪಶ್ಯತ ವಯಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ಪುರಂ ಯಾಮಃ, ತತ್ರ ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಃ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾನಾಮ್ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾನಾಞ್ಚ ಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತೇ; ತೇ ಚ ವಧದಣ್ಡಾಜ್ಞಾಂ ದಾಪಯಿತ್ವಾ ಪರದೇಶೀಯಾನಾಂ ಕರೇಷು ತಂ ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯನ್ತಿ|

٣٤ 34 فَيَهْزَأُونَ بِهِ وَيَجْلِدُونَهُ وَيَتْفُلُونَ عَلَيْهِ وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

ತೇ ತಮುಪಹಸ್ಯ ಕಶಯಾ ಪ್ರಹೃತ್ಯ ತದ್ವಪುಷಿ ನಿಷ್ಠೀವಂ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ತಂ ಹನಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತತಃ ಸ ತೃತೀಯದಿನೇ ಪ್ರೋತ್ಥಾಸ್ಯತಿ|

٣٥ 35 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبْدِي قَائِلَيْنِ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كُلَّ مَا طَلَبْنَا».

ತತಃ ಸಿವದೇಃ ಪುತ್ರೌ ಯಾಕೂಬ್ಯೋಹನೌ ತದನ್ತಿಕಮ್ ಏತ್ಯ ಪ್ರೋಚತುಃ, ಹೇ ಗುರೋ ಯದ್ ಆವಾಭ್ಯಾಂ ಯಾಚಿಷ್ಯತೇ ತದಸ್ಮದರ್ಥಂ ಭವಾನ್ ಕರೋತು ನಿವೇದನಮಿದಮಾವಯೋಃ|

٣٦ 36 فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟».

ತತಃ ಸ ಕಥಿತವಾನ್, ಯುವಾಂ ಕಿಮಿಚ್ಛಥಃ? ಕಿಂ ಮಯಾ ಯುಷ್ಮದರ್ಥಂ ಕರಣೀಯಂ?

٣٧ 37 فَقَالَا لَهُ: «أَعْطِنَا أَنْ نَجْلِسَ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنْ يَسَارِكَ فِي مَجْدِكَ».

ತದಾ ತೌ ಪ್ರೋಚತುಃ, ಆವಯೋರೇಕಂ ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ವಾಮಪಾರ್ಶ್ವೇ ಚೈಕಂ ತವೈಶ್ವರ್ಯ್ಯಪದೇ ಸಮುಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಆಜ್ಞಾಪಯ|

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبغُ بِهَا أَنَا؟»

ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಯುವಾಮಜ್ಞಾತ್ವೇದಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯೇಥೇ, ಯೇನ ಕಂಸೇನಾಹಂ ಪಾಸ್ಯಾಮಿ ತೇನ ಯುವಾಭ್ಯಾಂ ಕಿಂ ಪಾತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯತೇ? ಯಸ್ಮಿನ್ ಮಜ್ಜನೇನಾಹಂ ಮಜ್ಜಿಷ್ಯೇ ತನ್ಮಜ್ಜನೇ ಮಜ್ಜಯಿತುಂ ಕಿಂ ಯುವಾಭ್ಯಾಂ ಶಕ್ಷ್ಯತೇ? ತೌ ಪ್ರತ್ಯೂಚತುಃ ಶಕ್ಷ್ಯತೇ|

٣٩ 39 فَقَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ». فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَمَّا ٱلْكَأْسُ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا فَتَشْرَبَانِهَا، وَبَالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ.

ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ಯೇನ ಕಂಸೇನಾಹಂ ಪಾಸ್ಯಾಮಿ ತೇನಾವಶ್ಯಂ ಯುವಾಮಪಿ ಪಾಸ್ಯಥಃ, ಯೇನ ಮಜ್ಜನೇನ ಚಾಹಂ ಮಜ್ಜಿಯ್ಯೇ ತತ್ರ ಯುವಾಮಪಿ ಮಜ್ಜಿಷ್ಯೇಥೇ|

٤٠ 40 وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ».

ಕಿನ್ತು ಯೇಷಾಮರ್ಥಮ್ ಇದಂ ನಿರೂಪಿತಂ, ತಾನ್ ವಿಹಾಯಾನ್ಯಂ ಕಮಪಿ ಮಮ ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ವಾಮಪಾರ್ಶ್ವೇ ವಾ ಸಮುಪವೇಶಯಿತುಂ ಮಮಾಧಿಕಾರೋ ನಾಸ್ತಿ|

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱبْتَدَأُوا يَغْتَاظُونَ مِنْ أَجْلِ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا.

ಅಥಾನ್ಯದಶಶಿಷ್ಯಾ ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಯಾಕೂಬ್ಯೋಹನ್ಭ್ಯಾಂ ಚುಕುಪುಃ|

٤٢ 42 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِينَ يُحْسَبُونَ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಸಮಾಹೂಯ ಬಭಾಷೇ, ಅನ್ಯದೇಶೀಯಾನಾಂ ರಾಜತ್ವಂ ಯೇ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತೇ ತೇಷಾಮೇವ ಪ್ರಭುತ್ವಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ, ತಥಾ ಯೇ ಮಹಾಲೋಕಾಸ್ತೇ ತೇಷಾಮ್ ಅಧಿಪತಿತ್ವಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತೀತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ|

٤٣ 43 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ عَظِيمًا، يَكُونُ لَكُمْ خَادِمًا،

ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ನ ತಥಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಯಃ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯಂ ವಾಞ್ಛತಿ ಸ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸೇವಕೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ,

٤٤ 44 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ أَوَّلًا، يَكُونُ لِلْجَمِيعِ عَبْدًا.

ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯೋ ಮಹಾನ್ ಭವಿತುಮಿಚ್ಛತಿ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಕಿಙ್ಕರೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

٤٥ 45 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

ಯತೋ ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಃ ಸೇವ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನಾಗತಃ ಸೇವಾಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ತಥಾನೇಕೇಷಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣಸ್ಯ ಮೂಲ್ಯರೂಪಸ್ವಪ್ರಾಣಂ ದಾತುಞ್ಚಾಗತಃ|

٤٦ 46 وَجَاءُوا إِلَى أَرِيحَا. وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ أَرِيحَا مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٍ غَفِيرٍ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ ٱلْأَعْمَى ٱبْنُ تِيمَاوُسَ جَالِسًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

ಅಥ ತೇ ಯಿರೀಹೋನಗರಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಶಿಷ್ಯೈ ರ್ಲೋಕೈಶ್ಚ ಸಹ ಯೀಶೋ ರ್ಗಮನಕಾಲೇ ಟೀಮಯಸ್ಯ ಪುತ್ರೋ ಬರ್ಟೀಮಯನಾಮಾ ಅನ್ಧಸ್ತನ್ಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇ ಭಿಕ್ಷಾರ್ಥಮ್ ಉಪವಿಷ್ಟಃ|

٤٧ 47 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ، ٱبْتَدَأَ يَصْرُخُ وَيَقُولُ: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!»

ಸ ನಾಸರತೀಯಸ್ಯ ಯೀಶೋರಾಗಮನವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪ್ರೋಚೈ ರ್ವಕ್ತುಮಾರೇಭೇ, ಹೇ ಯೀಶೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ ಮಾಂ ದಯಸ್ವ|

٤٨ 48 فَٱنْتَهَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

ತತೋನೇಕೇ ಲೋಕಾ ಮೌನೀಭವೇತಿ ತಂ ತರ್ಜಯಾಮಾಸುಃ, ಕಿನ್ತು ಸ ಪುನರಧಿಕಮುಚ್ಚೈ ರ್ಜಗಾದ, ಹೇ ಯೀಶೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ ಮಾಂ ದಯಸ್ವ|

٤٩ 49 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُنَادَى. فَنَادَوْا ٱلْأَعْمَى قَائِلِينَ لَهُ: «ثِقْ! قُمْ! هُوَذَا يُنَادِيكَ».

ತದಾ ಯೀಶುಃ ಸ್ಥಿತ್ವಾ ತಮಾಹ್ವಾತುಂ ಸಮಾದಿದೇಶ, ತತೋ ಲೋಕಾಸ್ತಮನ್ಧಮಾಹೂಯ ಬಭಾಷಿರೇ, ಹೇ ನರ, ಸ್ಥಿರೋ ಭವ, ಉತ್ತಿಷ್ಠ, ಸ ತ್ವಾಮಾಹ್ವಯತಿ|

٥٠ 50 فَطَرَحَ رِدَاءَهُ وَقَامَ وَجَاءَ إِلَى يَسُوعَ.

ತದಾ ಸ ಉತ್ತರೀಯವಸ್ತ್ರಂ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ಪ್ರೋತ್ಥಾಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಂ ಗತಃ|

٥١ 51 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟» فَقَالَ لَهُ ٱلْأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!».

ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಮವದತ್ ತ್ವಯಾ ಕಿಂ ಪ್ರಾರ್ಥ್ಯತೇ? ತುಭ್ಯಮಹಂ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯಾಮೀ? ತದಾ ಸೋನ್ಧಸ್ತಮುವಾಚ, ಹೇ ಗುರೋ ಮದೀಯಾ ದೃಷ್ಟಿರ್ಭವೇತ್|

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱذْهَبْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي ٱلطَّرِيقِ.

ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಮುವಾಚ ಯಾಹಿ ತವ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ತ್ವಾಂ ಸ್ವಸ್ಥಮಕಾರ್ಷೀತ್, ತಸ್ಮಾತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪಥಾ ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯಯೌ|

Jesus Blesses the Little Children