لُوقا 5
| وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمْعُ يَزْدَحِمُ عَلَيْهِ لِيَسْمَعَ كَلِمَةَ ٱللهِ، كَانَ وَاقِفًا عِنْدَ بُحَيْرَةِ جَنِّيسَارَتَ. | ١ 1 |
एक्की दिहाड़े यीशु गन्नेसरतेरे समुन्देरे बन्ने पुड़ खेड़ोरो थियो, ते बड़े लोक तैस कां करां परमेशरेरू वचन शुन्नेरे लेइ तै उन्ढे बिछ़ड़ी गाते थिये।
| فَرَأَى سَفِينَتَيْنِ وَاقِفَتَيْنِ عِنْدَ ٱلْبُحَيْرَةِ، وَٱلصَّيَّادُونَ قَدْ خَرَجُوا مِنْهُمَا وَغَسَلُوا ٱلشِّبَاكَ. | ٢ 2 |
तैनी दूई किश्ती बन्ने लेगोरी लेई, ते मेछ़ली ट्लानेबाले किश्ती ड्लेखी छ़ेडतां अपना ज़ालां धोने लग्गोरो थिये।
| فَدَخَلَ إِحْدَى ٱلسَّفِينَتَيْنِ ٱلَّتِي كَانَتْ لِسِمْعَانَ، وَسَأَلَهُ أَنْ يُبْعِدَ قَلِيلًا عَنِ ٱلْبَرِّ. ثُمَّ جَلَسَ وَصَارَ يُعَلِّمُ ٱلْجُمُوعَ مِنَ ٱلسَّفِينَةِ. | ٣ 3 |
यीशु एक्की किश्ती मां च़ढ़ो ते किश्तरे मालिके शमौने सेइं ज़ोने लगो, तुस किश्ती इट्ठां बन्ने पुड़ेरां नेइतां थोड़ी दूर लाथ। फिरी यीशु किश्ती मां बिश्तां तैन लोकन उपदेश देने लगो।
| وَلَمَّا فَرَغَ مِنَ ٱلْكَلَامِ قَالَ لِسِمْعَانَ: «ٱبْعُدْ إِلَى ٱلْعُمْقِ وَأَلْقُوا شِبَاكَكُمْ لِلصَّيْدِ». | ٤ 4 |
ज़ैखन तैनी लोकन शिक्षा दित्ती त तै शमौने सेइं ज़ोने लगो, “तुस किश्ती डुग्घी ठैरी च़लाथ ते मेछ़ली ट्लानेरे लेइ ज़ाल छ़डा।”
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ تَعِبْنَا ٱللَّيْلَ كُلَّهُ وَلَمْ نَأْخُذْ شَيْئًا. وَلَكِنْ عَلَى كَلِمَتِكَ أُلْقِي ٱلشَّبَكَةَ». | ٥ 5 |
शमौने जुवाब दित्तो, “हे गुरू, असेईं सैरी राती तरले कियोरेन ते अक मछ़ली भी नईं ट्लेइयोरी, पन असां तेरे ज़ोने सेइं ज़ाल छ़डतम।”
| وَلَمَّا فَعَلُوا ذَلِكَ أَمْسَكُوا سَمَكًا كَثِيرًا جِدًّا، فَصَارَتْ شَبَكَتُهُمْ تَتَخَرَّقُ. | ٦ 6 |
आखर्कार पतरस ते तैसेरे सैथेईं ज़ालां छैडी दित्तां ते एत्री मेछ़ली लेगि, कि ज़ालां छ़िन्दोइतां मेछ़ली बेइरोवं निस्सने लेगि।
| فَأَشَارُوا إِلَى شُرَكَائِهِمُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلسَّفِينَةِ ٱلْأُخْرَى أَنْ يَأْتُوا وَيُسَاعِدُوهُمْ. فَأَتَوْا وَمَلَأُوا ٱلسَّفِينَتَيْنِ حَتَّى أَخَذَتَا فِي ٱلْغَرَقِ. | ٧ 7 |
तैखन तैनेईं अपने सैथन जो ज़ैना होरि किश्ती पुड़ थिए, इशारो कियो कि एज्जा इश्शी मद्दत केरा, ते तैना भी आए ते किश्ती मेछ़लेईं सेइं एत्री भेरोई जेई कि किश्ती डुबने लगी।
| فَلَمَّا رَأَى سِمْعَانُ بُطْرُسُ ذَلِكَ خَرَّ عِنْدَ رُكْبَتَيْ يَسُوعَ قَائِلًا: «ٱخْرُجْ مِنْ سَفِينَتِي يَارَبُّ، لِأَنِّي رَجُلٌ خَاطِئٌ!». | ٨ 8 |
शमौन पतरस एन हेरतां यीशुएरे पावन पुड़ पेइतां ज़ोने लगे, “हे प्रभु, अवं पापी मैन्हु आईं तू मीं करां दूर भो!”
| إِذِ ٱعْتَرَتْهُ وَجمِيعَ ٱلَّذِينَ مَعَهُ دَهْشَةٌ عَلَى صَيْدِ ٱلسَّمَكِ ٱلَّذِي أَخَذُوهُ. | ٩ 9 |
गल ए थी कि तै त तैसेरे साथी एत्री मेछ़ली लेइतां हैरान भोइ जोरे थिये।
| وَكَذَلِكَ أَيْضًا يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبَدِي ٱللَّذَانِ كَانَا شَرِيكَيْ سِمْعَانَ. فَقَالَ يَسُوعُ لِسِمْعَانَ: «لَاتَخَفْ! مِنَ ٱلْآنَ تَكُونُ تَصْطَادُ ٱلنَّاسَ!». | ١٠ 10 |
तेरहो हाल जेब्देरे मट्ठां केरो यानी याकूब त कने यूहन्नारो भी थियो, ज़ैना शमौने सेइं साथी थिये, यीशुए शमौने सेइं ज़ोवं, “डर नन्ना अज़्ज़ेरे बाद तू मेछ़ली ट्लाने बालो नईं, बल्के मैनन् अकोट्ठे केरतां मेरे चेले बनानेबालो भोलो।”
| وَلَمَّا جَاءُوا بِٱلسَّفِينَتَيْنِ إِلَى ٱلْبَرِّ تَرَكُوا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعُوهُ. | ١١ 11 |
तैनेईं किश्ती ड्लेखी एन्तां लेई, ते अपनू सब किछ छ़ेडतां यीशु पत्ती च़ले जे।
| وَكَانَ فِي إِحْدَى ٱلْمُدُنِ، فَإِذَا رَجُلٌ مَمْلُوءٌ بَرَصًا. فَلَمَّا رَأَى يَسُوعَ خَرَّ عَلَى وَجْهِهِ وَطَلَبَ إِلَيْهِ قَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ١٢ 12 |
ज़ैखन यीशु एक्की नगर मां थियो, ते एरू भोवं कि तैड़ी अक मैन्हु थियो, ज़ेसेरे सैरी जानी कोढ़ थियूं, तैनी यीशु लाव, ते तै ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां तैस कां मिन्नत केरतां ज़ोने लगो, “हे प्रभु तू चास त मेरू कोढ़ बज़्झ़ेई सकतस।”
| فَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلًا: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». وَلِلْوَقْتِ ذَهَبَ عَنْهُ ٱلْبَرَصُ. | ١٣ 13 |
यीशुए अपनो हथ तैस पुड़ रख्खो ते ज़ोवं, “अवं चाताईं, तू बज़्झ़ोस।” ते तैखने तैसेरू कोढ़ साफ भोइ जेवं।
| فَأَوْصَاهُ أَنْ لَا يَقُولَ لِأَحَدٍ. بَلِ «ٱمْضِ وَأَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ، وَقَدِّمْ عَنْ تَطْهِيرِكَ كَمَا أَمَرَ مُوسَى شَهَادَةً لَهُمْ». | ١٤ 14 |
तैखन यीशुए तैस मैन्हु हुक्म दित्तो, “हेर, एसेरे बारे मां केन्ची सेइं किछ न ज़ोइयां। बल्के अपनो आपे याजके हिरा। तैल्ला पत्ती, तू अपने बेज़्झ़ोनेरे वजाई सेइं च़ढ़तल च़ाढ़, ज़ेसेरे बारे मां मूसा नेबे कानूने मां हुक्म दित्तोरोए। ताके लोकन पतो च़ले कि तू बेज्झ़ोरोस।”
| فَذَاعَ ٱلْخَبَرُ عَنْهُ أَكْثَرَ. فَٱجْتَمَعَ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ لِكَيْ يَسْمَعُوا وَيُشْفَوْا بِهِ مِنْ أَمْرَاضِهِمْ. | ١٥ 15 |
पन यीशुएरे बारे मां सेब्भन पतो लगो ते लोक दूरेरां देंते एजने लगे ताके यीशुएरी गल्लां शुन्न कने अपनि बिमैरन करां बेझ़ोन।
| وَأَمَّا هُوَ فَكَانَ يَعْتَزِلُ فِي ٱلْبَرَارِي وَيُصَلِّي. | ١٦ 16 |
पन यीशु जादे केरतां सुनसान ठैरी च़लो गातो थियो, ते प्रार्थना केरतो रातो थियो।
| وَفِي أَحَدِ ٱلْأَيَّامِ كَانَ يُعَلِّمُ، وَكَانَ فَرِّيسِيُّونَ وَمُعَلِّمُونَ لِلنَّامُوسِ جَالِسِينَ وَهُمْ قَدْ أَتَوْا مِنْ كُلِّ قَرْيَةٍ مِنَ ٱلْجَلِيلِ وَٱلْيَهُودِيَّةِ وَأُورُشَلِيمَ. وَكَانَتْ قُوَّةُ ٱلرَّبِّ لِشِفَائِهِمْ. | ١٧ 17 |
एक्की दिहैड़ी एरू भोवं कि यीशु शिक्षा देने लग्गोरो थियो, ते तैखन किछ फरीसी ते शास्त्री लोक ज़ोते थिये, तैना गलील इलाके ते यहूदियारे सैरी इलाकन मरां यरूशलेम नगरे मां ओरे थिये; ते परमेशरेरी शक्ति यीशु सेइं साथी थी, ते बिमार बेज़्झ़ोइतां गाते थिये।
| وَإِذَا بِرِجَالٍ يَحْمِلُونَ عَلَى فِرَاشٍ إِنْسَانًا مَفْلُوجًا، وَكَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يَدْخُلُوا بِهِ وَيَضَعُوهُ أَمَامَهُ. | ١٨ 18 |
किछ मैनेईं अक अधरंगी मैन्हु खट्टी पुड़ छ़ुइतां आनोरोए थियो, ते तैना कोशिश लगे केरने कि एस अन्तर नेइतां यीशु कां पुज़ाम।
| وَلَمَّا لَمْ يَجِدُوا مِنْ أَيْنَ يَدْخُلُونَ بِهِ لِسَبَبِ ٱلْجَمْعِ، صَعِدُوا عَلَى ٱلسَّطْحِ وَدَلَّوْهُ مَعَ ٱلْفِرَاشِ مِنْ بَيْنِ ٱلْأَجُرِّ إِلَى ٱلْوَسْطِ قُدَّامَ يَسُوعَ. | ١٩ 19 |
पन अन्तर एत्री तंगी थी कि तैना अन्तर न गेइ सके फिरी तैनेईं तैस घरेरी छत पुट्टी ज़ैस घरे मां यीशु थियो, ते खट्टां सने तै अधरंगी मैन्हु अन्तर यीशुएरे तुतरे अगर ओसालो।
| فَلَمَّا رَأَى إِيمَانَهُمْ قَالَ لَهُ: «أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ، مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ». | ٢٠ 20 |
यीशु तैन केरो विश्वास हेरतां ज़ोवं, “हे दोस्त तेरे पाप माफ़ भोए।”
| فَٱبْتَدَأَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ يُفَكِّرُونَ قَائِلِينَ «مَنْ هَذَا ٱلَّذِي يَتَكَلَّمُ بِتَجَادِيفَ؟ مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَغْفِرَ خَطَايَا إِلَّا ٱللهُ وَحْدَهُ؟». | ٢١ 21 |
शास्त्री ते फरीसी लोक सोचने लगे, “ए कौन मैन्हु आए, ज़ै परमेशरेरी तुहीन केरते, परमेशरेरे अलावा कौन पाप माफ़ केरि सकते?”
| فَشَعَرَ يَسُوعُ بِأَفْكَارِهِمْ، وَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَاذَا تُفَكِّرُونَ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٢٢ 22 |
यीशुए तैन केरि गल्लां बुझ़ी ते तैन जुवाब दित्तो, “तुस अपने-अपने मने मां एन्च़रां किजो सोचने लग्गोरेथ?
| أَيُّمَا أَيْسَرُ: أَنْ يُقَالَ: مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ، أَمْ أَنْ يُقَالَ: قُمْ وَٱمْشِ؟ | ٢٣ 23 |
कुन ज़ोनू सुखतुए, ‘तेरे पाप माफ़ भोए,’ या एन ज़ोनू ‘उठ, ते च़ल फिर?’
| وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لِٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَغْفِرَ ٱلْخَطَايَا»، قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: «لَكَ أَقُولُ: قُمْ وَٱحْمِلْ فِرَاشَكَ وَٱذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ!». | ٢٤ 24 |
पन तुसन पतो लग्गे, मैनेरे मट्ठे ज़मीनी पुड़ पाप माफ़ केरनेरो अधिकारे,” फिरी यीशुए तैस बिमारे जो ज़ोवं, “अपनि खट सल्ल ते घरजो च़लो गा।”
| فَفِي ٱلْحَالِ قَامَ أَمَامَهُمْ، وَحَمَلَ مَا كَانَ مُضْطَجِعًا عَلَيْهِ، وَمَضَى إِلَى بَيْتِهِ وَهُوَ يُمَجِّدُ ٱللهَ. | ٢٥ 25 |
तै अधरंगी बिमार मैन्हु सेब्भी केरे सामने ते खड़े उठो ते ज़ैस खट्टी पुड़ तै झ़ुलतो थियो, अपने दोग्गे पुड़ छ़ुइतां परमेशरेरी बड़याई केरतो-केरतो घरजो च़लो जेव।
| فَأَخَذَتِ ٱلْجَمِيعَ حَيْرَةٌ وَمَجَّدُوا ٱللهَ، وَٱمْتَلَأُوا خَوْفًا قَائِلِينَ: «إِنَّنَا قَدْ رَأَيْنَا ٱلْيَوْمَ عَجَائِبَ!». | ٢٦ 26 |
तैना सारे लोक हैरान राए ते परमेशरेरी तारीफ़ केरने लगे ते कने ज़ोने लगे, “ए त असेईं अज़ नव्वीं गल लाई।”
| وَبَعْدَ هَذَا خَرَجَ فَنَظَرَ عَشَّارًا ٱسْمُهُ لَاوِي جَالِسًا عِنْدَ مَكَانِ ٱلْجِبَايَةِ، فَقَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». | ٢٧ 27 |
एना गल्लां बीतनेरां बाद यीशु तैट्ठां निस्सो, ते एक्की चुंगी घिन्ने बाले कां च़ले जेव, तैसेरू नवं लेवी थियूं। ते तै चुंगी नेनेबाले दफ़तरे मां बिश्शोरो लाव, ते यीशुए तैस जो ज़ोवं, “तू मीं पत्ती च़ल ते मेरो चेलो बन।”
| فَتَرَكَ كُلَّ شَيْءٍ وَقَامَ وَتَبِعَهُ. | ٢٨ 28 |
तै तैखने यीशु पत्ती च़लो जेव।
| وَصَنَعَ لَهُ لَاوِي ضِيَافَةً كَبِيرَةً فِي بَيْتِهِ. وَٱلَّذِينَ كَانُوا مُتَّكِئِينَ مَعَهُمْ كَانُوا جَمْعًا كَثِيرًا مِنْ عَشَّارِينَ وَآخَرِينَ. | ٢٩ 29 |
ते फिरी लेवी यीशुएरे लेइ अपने घरे अक बड़ी धाम दित्ती। ते तैड़ी चुंगी नेनेबाले ते होरे भी बड़े लोक थिये ज़ैना तैस सेइं साथी रोट्टी खाने बिश्शे।
| فَتَذَمَّرَ كَتَبَتُهُمْ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ عَلَى تَلَامِيذِهِ قَائِلِينَ: «لِمَاذَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ مَعَ عَشَّارِينَ وَخُطَاةٍ؟». | ٣٠ 30 |
फरीसी लोक ते शास्त्री यीशुएरे चेलन सेइं ज़ोने लग्गे, “तुस चुंगी नेनेबालन ते पापी लोकन सेइं साथी किजो खातथ पीतथ?”
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لَا يَحْتَاجُ ٱلْأَصِحَّاءُ إِلَى طَبِيبٍ، بَلِ ٱلْمَرْضَى. | ٣١ 31 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “बिमारन डाक्टरेरी ज़रूरत भोचे, न कि सझ़र लोकन।
| لَمْ آتِ لِأَدْعُوَ أَبْرَارًا بَلْ خُطَاةً إِلَى ٱلتَّوْبَةِ». | ٣٢ 32 |
अवं धर्मी लोकन नईं, पन पापी लोकन कुजाने ओरोईं कि, तैना अपने पापन करां मन फिरान।”
| وَقَالُوا لَهُ: «لِمَاذَا يَصُومُ تَلَامِيذُ يُوحَنَّا كَثِيرًا وَيُقَدِّمُونَ طَلَبَاتٍ، وَكَذَلِكَ تَلَامِيذُ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ أَيْضًا، وَأَمَّا تَلَامِيذُكَ فَيَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ؟». | ٣٣ 33 |
तैना लोक यीशु सेइं ज़ोने लगे, “यूहन्नारे चेले त बरत रखतन ते प्रार्थना भी केरतन ते एन्च़रे फरीसी लोक भी केरतन, पन तेरे चेले त खातन पीतन?”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَتَقْدِرُونَ أَنْ تَجْعَلُوا بَنِي ٱلْعُرْسِ يَصُومُونَ مَا دَامَ ٱلْعَرِيسُ مَعَهُمْ؟ | ٣٤ 34 |
यीशुए तैनन् जुवाब दित्तो, “ड्लाएरे दिहाड़े, कुन लाड़ो साथी भोंते सांते जन बरत रेखी सकतथ?
| وَلَكِنْ سَتَأْتِي أَيَّامٌ حِينَ يُرْفَعُ ٱلْعَرِيسُ عَنْهُمْ، فَحِينَئِذٍ يَصُومُونَ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ». | ٣٥ 35 |
पन तैना दिहाड़े एज्जले, ज़ैखन लाड़ो तैन केरां अलग कियो गालो (यानी मारो गालो)। तैन दिहैड़न मां तैना (अपने दुख्खेरे वजाई सेइं) बरत रख्खेले।”
| وَقَالَ لَهُمْ أَيْضًا مَثَلًا: «لَيْسَ أَحَدٌ يَضَعُ رُقْعَةً مِنْ ثَوْبٍ جَدِيدٍ عَلَى ثَوْبٍ عَتِيقٍ، وَإِلَّا فَٱلْجَدِيدُ يَشُقُّهُ، وَٱلْعَتِيقُ لَا تُوافِقُهُ ٱلرُّقْعَةُ ٱلَّتِي مِنَ ٱلْجَدِيدِ. | ٣٦ 36 |
फिरी यीशु तैन अक होरि मसाल दित्ती, “पुराने लिगड़े पुड़ नंव्वे लिगड़ेरी टलोई कोई न लाए, नता तै टलोई तैस मरां होरू भी छ़िंदेली, ते कने पुराने सेइं तै मिले भी नन्ना।
| وَلَيْسَ أَحَدٌ يَجْعَلُ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ عَتِيقَةٍ لِئَلَّا تَشُقَّ ٱلْخَمْرُ ٱلْجَدِيدَةُ ٱلزِّقَاقَ، فَهِيَ تُهْرَقُ وَٱلزِّقَاقُ تَتْلَفُ. | ٣٧ 37 |
नंव्वो दाछ़ारो रस पुरैनी मसकी मां कोई न छ़ड्डे, नन्ना त नंव्वे दाछ़ारो रस सेइं मसक भी फैट्टी गाचे, ते दाछ़ारो रस भी डुल्ली गाते, ते तै मसक भी बरबाद भोचे।
| بَلْ يَجْعَلُونَ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ جَدِيدَةٍ، فَتُحْفَظُ جَمِيعًا. | ٣٨ 38 |
किजोकि नंव्वो दाछ़ारो रस नव्वीं मसकन मां भरोरो लोड़ते।
| وَلَيْسَ أَحَدٌ إِذَا شَرِبَ ٱلْعَتِيقَ يُرِيدُ لِلْوَقْتِ ٱلْجَدِيدَ، لِأَنَّهُ يَقُولُ: ٱلْعَتِيقُ أَطْيَبُ». | ٣٩ 39 |
कोई मैन्हु पुरानो दाछ़ारो रस पीतां नव्वों न पीनो चाए, किजोकि तै ज़ोते कि पुरानो दाछ़ारो रस जादे रोड़ोए।”
