لُوقا 22
| وَقَرُبَ عِيدُ ٱلْفَطِيرِ، ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلْفِصْحُ. | ١ 1 |
អបរញ្ច កិណ្វឝូន្យបូបោត្សវស្យ កាល ឧបស្ថិតេ
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ يَطْلُبُونَ كَيْفَ يَقْتُلُونَهُ، لِأَنَّهُمْ خَافُوا ٱلشَّعْبَ. | ٢ 2 |
ប្រធានយាជកា អធ្យាយកាឝ្ច យថា តំ ហន្តុំ ឝក្នុវន្តិ តថោបាយាម៑ អចេឞ្ដន្ត កិន្តុ លោកេភ្យោ ពិភ្យុះ។
| فَدَخَلَ ٱلشَّيْطَانُ فِي يَهُوذَا ٱلَّذِي يُدْعَى ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، وَهُوَ مِنْ جُمْلَةِ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٣ 3 |
ឯតស្តិន៑ សមយេ ទ្វាទឝឝិឞ្យេឞុ គណិត ឦឞ្ករិយោតីយរូឍិមាន៑ យោ យិហូទាស្តស្យាន្តះករណំ ឝៃតានាឝ្រិតត្វាត្
| فَمَضَى وَتَكَلَّمَ مَعَ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ ٱلْجُنْدِ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ إِلَيْهِمْ. | ٤ 4 |
ស គត្វា យថា យីឝុំ តេឞាំ ករេឞុ សមប៌យិតុំ ឝក្នោតិ តថា មន្ត្រណាំ ប្រធានយាជកៃះ សេនាបតិភិឝ្ច សហ ចការ។
| فَفَرِحُوا وَعَاهَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ فِضَّةً. | ٥ 5 |
តេន តេ តុឞ្ដាស្តស្មៃ មុទ្រាំ ទាតុំ បណំ ចក្រុះ។
| فَوَاعَدَهُمْ. وَكَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ خِلْوًا مِنْ جَمْعٍ. | ٦ 6 |
តតះ សោង្គីក្ឫត្យ យថា លោកានាមគោចរេ តំ បរករេឞុ សមប៌យិតុំ ឝក្នោតិ តថាវកាឝំ ចេឞ្ដិតុមារេភេ។
| وَجَاءَ يَوْمُ ٱلْفَطِيرِ ٱلَّذِي كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يُذْبَحَ فِيهِ ٱلْفِصْحُ. | ٧ 7 |
អថ កិណ្វឝូន្យបូបោត្មវទិនេ, អត៌្ហាត៑ យស្មិន៑ ទិនេ និស្តារោត្សវស្យ មេឞោ ហន្តវ្យស្តស្មិន៑ ទិនេ
| فَأَرْسَلَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا قَائِلًا: «ٱذْهَبَا وَأَعِدَّا لَنَا ٱلْفِصْحَ لِنَأْكُلَ». | ٨ 8 |
យីឝុះ បិតរំ យោហនញ្ចាហូយ ជគាទ, យុវាំ គត្វាស្មាកំ ភោជនាត៌្ហំ និស្តារោត្សវស្យ ទ្រវ្យាណ្យាសាទយតំ។
| فَقَالَا لَهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ؟». | ٩ 9 |
តទា តៅ បប្រច្ឆតុះ កុចាសាទយាវោ ភវតះ កេច្ឆា?
| فَقَالَ لَهُمَا: «إِذَا دَخَلْتُمَا ٱلْمَدِينَةَ يَسْتَقْبِلُكُمَا إِنْسَانٌ حَامِلٌ جَرَّةَ مَاءٍ. اِتْبَعَاهُ إِلَى ٱلْبَيْتِ حَيْثُ يَدْخُلُ، | ١٠ 10 |
តទា សោវាទីត៑, នគរេ ប្រវិឞ្ដេ កឝ្ចិជ្ជលកុម្ភមាទាយ យុវាំ សាក្ឞាត៑ ករិឞ្យតិ ស យន្និវេឝនំ ប្រវិឝតិ យុវាមបិ តន្និវេឝនំ តត្បឝ្ចាទិត្វា និវេឝនបតិម៑ ឥតិ វាក្យំ វទតំ,
| وَقُولَا لِرَبِّ ٱلْبَيْتِ: يَقُولُ لَكَ ٱلْمُعَلِّمُ: أَيْنَ ٱلْمَنْزِلُ حَيْثُ آكُلُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي؟ | ١١ 11 |
យត្រាហំ និស្តារោត្សវស្យ ភោជ្យំ ឝិឞ្យៃះ សាទ៌្ធំ ភោក្តុំ ឝក្នោមិ សាតិថិឝាលា កុត្រ? កថាមិមាំ ប្រភុស្ត្វាំ ប្ឫច្ឆតិ។
| فَذَاكَ يُرِيكُمَا عِلِّيَّةً كَبِيرَةً مَفْرُوشَةً. هُنَاكَ أَعِدَّا». | ١٢ 12 |
តតះ ស ជនោ ទ្វិតីយប្រកោឞ្ឋីយម៑ ឯកំ ឝស្តំ កោឞ្ឋំ ទឝ៌យិឞ្យតិ តត្រ ភោជ្យមាសាទយតំ។
| فَٱنْطَلَقَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا، فَأَعَدَّا ٱلْفِصْحَ. | ١٣ 13 |
តតស្តៅ គត្វា តទ្វាក្យានុសារេណ សវ៌្វំ ទ្ឫឞ្ទ្វា តត្រ និស្តារោត្សវីយំ ភោជ្យមាសាទយាមាសតុះ។
| وَلَمَّا كَانَتِ ٱلسَّاعَةُ ٱتَّكَأَ وَٱلِٱثْنَا عَشَرَ رَسُولًا مَعَهُ، | ١٤ 14 |
អថ កាល ឧបស្ថិតេ យីឝុ រ្ទ្វាទឝភិះ ប្រេរិតៃះ សហ ភោក្តុមុបវិឝ្យ កថិតវាន្
| وَقَالَ لَهُمْ: «شَهْوَةً ٱشْتَهَيْتُ أَنْ آكُلَ هَذَا ٱلْفِصْحَ مَعَكُمْ قَبْلَ أَنْ أَتَأَلَّمَ، | ١٥ 15 |
មម ទុះខភោគាត៑ បូវ៌្វំ យុភាភិះ សហ និស្តារោត្សវស្យៃតស្យ ភោជ្យំ ភោក្តុំ មយាតិវាញ្ឆា ក្ឫតា។
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لَا آكُلُ مِنْهُ بَعْدُ حَتَّى يُكْمَلَ فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ». | ١٦ 16 |
យុឞ្មាន៑ វទាមិ, យាវត្កាលម៑ ឦឝ្វររាជ្យេ ភោជនំ ន ករិឞ្យេ តាវត្កាលម៑ ឥទំ ន ភោក្ឞ្យេ។
| ثُمَّ تَنَاوَلَ كَأْسًا وَشَكَرَ وَقَالَ: «خُذُوا هَذِهِ وَٱقْتَسِمُوهَا بَيْنَكُمْ، | ١٧ 17 |
តទា ស បានបាត្រមាទាយ ឦឝ្វរស្យ គុណាន៑ កីត៌្តយិត្វា តេភ្យោ ទត្វាវទត៑, ឥទំ គ្ឫហ្លីត យូយំ វិភជ្យ បិវត។
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ حَتَّى يَأْتِيَ مَلَكُوتُ ٱللهِ». | ١٨ 18 |
យុឞ្មាន៑ វទាមិ យាវត្កាលម៑ ឦឝ្វររាជត្វស្យ សំស្ថាបនំ ន ភវតិ តាវទ៑ ទ្រាក្ឞាផលរសំ ន បាស្យាមិ។
| وَأَخَذَ خُبْزًا وَشَكَرَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ جَسَدِي ٱلَّذِي يُبْذَلُ عَنْكُمْ. اِصْنَعُوا هَذَا لِذِكْرِي». | ١٩ 19 |
តតះ បូបំ គ្ឫហីត្វា ឦឝ្វរគុណាន៑ កីត៌្តយិត្វា ភង្ក្តា តេភ្យោ ទត្វាវទត៑, យុឞ្មទត៌្ហំ សមប៌ិតំ យន្មម វបុស្តទិទំ, ឯតត៑ កម៌្ម មម ស្មរណាត៌្ហំ កុរុធ្វំ។
| وَكَذَلِكَ ٱلْكَأْسَ أَيْضًا بَعْدَ ٱلْعَشَاءِ قَائِلًا: «هَذِهِ ٱلْكَأْسُ هِيَ ٱلْعَهْدُ ٱلْجَدِيدُ بِدَمِي ٱلَّذِي يُسْفَكُ عَنْكُمْ. | ٢٠ 20 |
អថ ភោជនាន្តេ តាទ្ឫឝំ បាត្រំ គ្ឫហីត្វាវទត៑, យុឞ្មត្ក្ឫតេ បាតិតំ យន្មម រក្តំ តេន និណ៌ីតនវនិយមរូបំ បានបាត្រមិទំ។
| وَلَكِنْ هُوَذَا يَدُ ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي هِيَ مَعِي عَلَى ٱلْمَائِدَةِ. | ٢١ 21 |
បឝ្យត យោ មាំ បរករេឞុ សមប៌យិឞ្យតិ ស មយា សហ ភោជនាសន ឧបវិឝតិ។
| وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَحْتُومٌ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي يُسَلِّمُهُ!». | ٢٢ 22 |
យថា និរូបិតមាស្តេ តទនុសារេណា មនុឞ្យបុត្រស្យ គតិ រ្ភវិឞ្យតិ កិន្តុ យស្តំ បរករេឞុ សមប៌យិឞ្យតិ តស្យ សន្តាបោ ភវិឞ្យតិ។
| فَٱبْتَدَأُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «مَنْ تَرَى مِنْهُمْ هُوَ ٱلْمُزْمِعُ أَنْ يَفْعَلَ هَذَا؟». | ٢٣ 23 |
តទា តេឞាំ កោ ជន ឯតត៑ កម៌្ម ករិឞ្យតិ តត៑ តេ បរស្បរំ ប្រឞ្ដុមារេភិរេ។
| وَكَانَتْ بَيْنَهُمْ أَيْضًا مُشَاجَرَةٌ مَنْ مِنْهُمْ يُظَنُّ أَنَّهُ يَكُونُ أَكْبَرَ. | ٢٤ 24 |
អបរំ តេឞាំ កោ ជនះ ឝ្រេឞ្ឋត្វេន គណយិឞ្យតេ, អត្រាត៌្ហេ តេឞាំ វិវាទោភវត៑។
| فَقَالَ لَهُمْ: «مُلُوكُ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَٱلْمُتَسَلِّطُونَ عَلَيْهِمْ يُدْعَوْنَ مُحْسِنِينَ. | ٢٥ 25 |
អស្មាត៑ ការណាត៑ សោវទត៑, អន្យទេឝីយានាំ រាជានះ ប្រជានាមុបរិ ប្រភុត្វំ កុវ៌្វន្តិ ទារុណឝាសនំ ក្ឫត្វាបិ តេ ភូបតិត្វេន វិខ្យាតា ភវន្តិ ច។
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَيْسَ هَكَذَا، بَلِ ٱلْكَبِيرُ فِيكُمْ لِيَكُنْ كَٱلْأَصْغَرِ، وَٱلْمُتَقَدِّمُ كَٱلْخَادِمِ. | ٢٦ 26 |
កិន្តុ យុឞ្មាកំ តថា ន ភវិឞ្យតិ, យោ យុឞ្មាកំ ឝ្រេឞ្ឋោ ភវិឞ្យតិ ស កនិឞ្ឋវទ៑ ភវតុ, យឝ្ច មុខ្យោ ភវិឞ្យតិ ស សេវកវទ្ភវតុ។
| لِأَنْ مَنْ هُوَ أَكْبَرُ: أَلَّذِي يَتَّكِئُ أَمِ ٱلَّذِي يَخْدُمُ؟ أَلَيْسَ ٱلَّذِي يَتَّكِئُ؟ وَلَكِنِّي أَنَا بَيْنَكُمْ كَٱلَّذِي يَخْدُمُ. | ٢٧ 27 |
ភោជនោបវិឞ្ដបរិចារកយោះ កះ ឝ្រេឞ្ឋះ? យោ ភោជនាយោបវិឝតិ ស កិំ ឝ្រេឞ្ឋោ ន ភវតិ? កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេៜហំ បរិចារកឥវាស្មិ។
| أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ ثَبَتُوا مَعِي فِي تَجَارِبِي، | ٢٨ 28 |
អបរញ្ច យុយំ មម បរីក្ឞាកាលេ ប្រថមមារភ្យ មយា សហ ស្ថិតា
| وَأَنَا أَجْعَلُ لَكُمْ كَمَا جَعَلَ لِي أَبِي مَلَكُوتًا، | ٢٩ 29 |
ឯតត្ការណាត៑ បិត្រា យថា មទត៌្ហំ រាជ្យមេកំ និរូបិតំ តថាហមបិ យុឞ្មទត៌្ហំ រាជ្យំ និរូបយាមិ។
| لِتَأْكُلُوا وَتَشْرَبُوا عَلَى مَائِدَتِي فِي مَلَكُوتِي، وَتَجْلِسُوا عَلَى كَرَاسِيَّ تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ». | ٣٠ 30 |
តស្មាន៑ មម រាជ្យេ ភោជនាសនេ ច ភោជនបានេ ករិឞ្យធ្វេ សិំហាសនេឞូបវិឝ្យ ចេស្រាយេលីយានាំ ទ្វាទឝវំឝានាំ វិចារំ ករិឞ្យធ្វេ។
| وَقَالَ ٱلرَّبُّ: «سِمْعَانُ، سِمْعَانُ، هُوَذَا ٱلشَّيْطَانُ طَلَبَكُمْ لِكَيْ يُغَرْبِلَكُمْ كَٱلْحِنْطَةِ! | ٣١ 31 |
អបរំ ប្រភុរុវាច, ហេ ឝិមោន៑ បឝ្យ តិតឧនា ធាន្យានីវ យុឞ្មាន៑ ឝៃតាន៑ ចាលយិតុម៑ ឰច្ឆត៑,
| وَلَكِنِّي طَلَبْتُ مِنْ أَجْلِكَ لِكَيْ لَا يَفْنَى إِيمَانُكَ. وَأَنْتَ مَتَى رَجَعْتَ ثَبِّتْ إِخْوَتَكَ». | ٣٢ 32 |
កិន្តុ តវ វិឝ្វាសស្យ លោបោ យថា ន ភវតិ ឯតត៑ ត្វទត៌្ហំ ប្រាត៌្ហិតំ មយា, ត្វន្មនសិ បរិវត៌្តិតេ ច ភ្រាត្ឫណាំ មនាំសិ ស្ថិរីកុរុ។
| فَقَالَ لَهُ: «يَارَبُّ، إِنِّي مُسْتَعِدٌّ أَنْ أَمْضِيَ مَعَكَ حَتَّى إِلَى ٱلسِّجْنِ وَإِلَى ٱلْمَوْتِ!». | ٣٣ 33 |
តទា សោវទត៑, ហេ ប្រភោហំ ត្វយា សាទ៌្ធំ ការាំ ម្ឫតិញ្ច យាតុំ មជ្ជិតោស្មិ។
| فَقَالَ: «أَقُولُ لَكَ يَابُطْرُسُ: لَا يَصِيحُ ٱلدِّيكُ ٱلْيَوْمَ قَبْلَ أَنْ تُنْكِرَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ أَنَّكَ تَعْرِفُنِي». | ٣٤ 34 |
តតះ ស ឧវាច, ហេ បិតរ ត្វាំ វទាមិ, អទ្យ កុក្កុដរវាត៑ បូវ៌្វំ ត្វំ មត្បរិចយំ វារត្រយម៑ អបហ្វោឞ្យសេ។
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حِينَ أَرْسَلْتُكُمْ بِلَا كِيسٍ وَلَا مِزْوَدٍ وَلَا أَحْذِيَةٍ، هَلْ أَعْوَزَكُمْ شَيْءٌ؟». فَقَالُوا: «لَا». | ٣٥ 35 |
អបរំ ស បប្រច្ឆ, យទា មុទ្រាសម្បុដំ ខាទ្យបាត្រំ បាទុកាញ្ច វិនា យុឞ្មាន៑ ប្រាហិណវំ តទា យុឞ្មាកំ កស្យាបិ ន្យូនតាសីត៑? តេ ប្រោចុះ កស្យាបិ ន។
| فَقَالَ لَهُمْ: «لَكِنِ ٱلْآنَ، مَنْ لَهُ كِيسٌ فَلْيَأْخُذْهُ وَمِزْوَدٌ كَذَلِكَ. وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَلْيَبِعْ ثَوْبَهُ وَيَشْتَرِ سَيْفًا. | ٣٦ 36 |
តទា សោវទត៑ កិន្ត្វិទានីំ មុទ្រាសម្បុដំ ខាទ្យបាត្រំ វា យស្យាស្តិ តេន តទ្គ្រហីតវ្យំ, យស្យ ច ក្ឫបាណោ នាស្តិ តេន ស្វវស្ត្រំ វិក្រីយ ស ក្រេតវ្យះ។
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَتِمَّ فِيَّ أَيْضًا هَذَا ٱلْمَكْتُوبُ: وَأُحْصِيَ مَعَ أَثَمَةٍ. لِأَنَّ مَا هُوَ مِنْ جِهَتِي لَهُ ٱنْقِضَاءٌ». | ٣٧ 37 |
យតោ យុឞ្មានហំ វទាមិ, អបរាធិជនៃះ សាទ៌្ធំ គណិតះ ស ភវិឞ្យតិ។ ឥទំ យច្ឆាស្ត្រីយំ វចនំ លិខិតមស្តិ តន្មយិ ផលិឞ្យតិ យតោ មម សម្ពន្ធីយំ សវ៌្វំ សេត្ស្យតិ។
| فَقَالُوا: «يَارَبُّ، هُوَذَا هُنَا سَيْفَانِ». فَقَالَ لَهُمْ: «يَكْفِي!». | ٣٨ 38 |
តទា តេ ប្រោចុះ ប្រភោ បឝ្យ ឥមៅ ក្ឫបាណៅ។ តតះ សោវទទ៑ ឯតៅ យថេឞ្ដៅ។
| وَخَرَجَ وَمَضَى كَٱلْعَادَةِ إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، وَتَبِعَهُ أَيْضًا تَلَامِيذُهُ. | ٣٩ 39 |
អថ ស តស្មាទ្វហិ រ្គត្វា ស្វាចារានុសារេណ ជៃតុននាមាទ្រិំ ជគាម ឝិឞ្យាឝ្ច តត្បឝ្ចាទ៑ យយុះ។
| وَلَمَّا صَارَ إِلَى ٱلْمَكَانِ قَالَ لَهُمْ: «صَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٠ 40 |
តត្រោបស្ថាយ ស តានុវាច, យថា បរីក្ឞាយាំ ន បតថ តទត៌្ហំ ប្រាត៌្ហយធ្វំ។
| وَٱنْفَصَلَ عَنْهُمْ نَحْوَ رَمْيَةِ حَجَرٍ وَجَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ وَصَلَّى | ٤١ 41 |
បឝ្ចាត៑ ស តស្មាទ៑ ឯកឝរក្ឞេបាទ៑ ពហិ រ្គត្វា ជានុនី បាតយិត្វា ឯតត៑ ប្រាត៌្ហយាញ្ចក្រេ,
| قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ شِئْتَ أَنْ تُجِيزَ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسَ. وَلَكِنْ لِتَكُنْ لَا إِرَادَتِي بَلْ إِرَادَتُكَ». | ٤٢ 42 |
ហេ បិត រ្យទិ ភវាន៑ សម្មន្យតេ តហ៌ិ កំសមេនំ មមាន្តិកាទ៑ ទូរយ កិន្តុ មទិច្ឆានុរូបំ ន ត្វទិច្ឆានុរូបំ ភវតុ។
| وَظَهَرَ لَهُ مَلَاكٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ يُقَوِّيهِ. | ٤٣ 43 |
តទា តស្មៃ ឝក្តិំ ទាតុំ ស្វគ៌ីយទូតោ ទឝ៌នំ ទទៅ។
| وَإِذْ كَانَ فِي جِهَادٍ كَانَ يُصَلِّي بِأَشَدِّ لَجَاجَةٍ، وَصَارَ عَرَقُهُ كَقَطَرَاتِ دَمٍ نَازِلَةٍ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٤٤ 44 |
បឝ្ចាត៑ សោត្យន្តំ យាតនយា វ្យាកុលោ ភូត្វា បុនទ៌្ឫឍំ ប្រាត៌្ហយាញ្ចក្រេ, តស្មាទ៑ ព្ឫហច្ឆោណិតពិន្ទវ ឥវ តស្យ ស្វេទពិន្ទវះ ប្ឫថិវ្យាំ បតិតុមារេភិរេ។
| ثُمَّ قَامَ مِنَ ٱلصَّلَاةِ وَجَاءَ إِلَى تَلَامِيذِهِ، فَوَجَدَهُمْ نِيَامًا مِنَ ٱلْحُزْنِ. | ٤٥ 45 |
អថ ប្រាត៌្ហនាត ឧត្ថាយ ឝិឞ្យាណាំ សមីបមេត្យ តាន៑ មនោទុះខិនោ និទ្រិតាន៑ ទ្ឫឞ្ដ្វាវទត្
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا أَنْتُمْ نِيَامٌ؟ قُومُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٦ 46 |
កុតោ និទ្រាថ? បរីក្ឞាយាម៑ អបតនាត៌្ហំ ប្រត៌្ហយធ្វំ។
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا جَمْعٌ، وَٱلَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا، أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، يَتَقَدَّمُهُمْ، فَدَنَا مِنْ يَسُوعَ لِيُقَبِّلَهُ. | ٤٧ 47 |
ឯតត្កថាយាះ កថនកាលេ ទ្វាទឝឝិឞ្យាណាំ មធ្យេ គណិតោ យិហូទានាមា ជនតាសហិតស្តេឞាម៑ អគ្រេ ចលិត្វា យីឝោឝ្ចុម្ពនាត៌្ហំ តទន្តិកម៑ អាយយៅ។
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا يَهُوذَا، أَبِقُبْلَةٍ تُسَلِّمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ؟». | ٤٨ 48 |
តទា យីឝុរុវាច, ហេ យិហូទា កិំ ចុម្ពនេន មនុឞ្យបុត្រំ បរករេឞុ សមប៌យសិ?
| فَلَمَّا رَأَى ٱلَّذِينَ حَوْلَهُ مَا يَكُونُ، قَالُوا: «يَارَبُّ، أَنَضْرِبُ بِٱلسَّيْفِ؟». | ٤٩ 49 |
តទា យទ្យទ៑ ឃដិឞ្យតេ តទនុមាយ សង្គិភិរុក្តំ, ហេ ប្រភោ វយំ កិ ខង្គេន ឃាតយិឞ្យាមះ?
| وَضَرَبَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذْنَهُ ٱلْيُمْنَى. | ٥٠ 50 |
តត ឯកះ ករវាលេនាហត្យ ប្រធានយាជកស្យ ទាសស្យ ទក្ឞិណំ កណ៌ំ ចិច្ឆេទ។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وقَالَ: «دَعُوا إِلَى هَذَا!». وَلَمَسَ أُذْنَهُ وَأَبْرَأَهَا. | ٥١ 51 |
អធូនា និវត៌្តស្វ ឥត្យុក្ត្វា យីឝុស្តស្យ ឝ្រុតិំ ស្ប្ឫឞ្ដ្វា ស្វស្យំ ចការ។
| ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ جُنْدِ ٱلْهَيْكَلِ وَٱلشُّيُوخِ ٱلْمُقْبِلِينَ عَلَيْهِ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ! | ٥٢ 52 |
បឝ្ចាទ៑ យីឝុះ សមីបស្ថាន៑ ប្រធានយាជកាន៑ មន្ទិរស្យ សេនាបតីន៑ ប្រាចីនាំឝ្ច ជគាទ, យូយំ ក្ឫបាណាន៑ យឞ្ដីំឝ្ច គ្ឫហីត្វា មាំ កិំ ចោរំ ធត៌្តុមាយាតាះ?
| إِذْ كُنْتُ مَعَكُمْ كُلَّ يَوْمٍ فِي ٱلْهَيْكَلِ لَمْ تَمُدُّوا عَلَيَّ ٱلْأَيَادِيَ. وَلَكِنَّ هَذِهِ سَاعَتُكُمْ وَسُلْطَانُ ٱلظُّلْمَةِ». | ٥٣ 53 |
យទាហំ យុឞ្មាភិះ សហ ប្រតិទិនំ មន្ទិរេៜតិឞ្ឋំ តទា មាំ ធត៌្តំ ន ប្រវ្ឫត្តាះ, កិន្ត្វិទានីំ យុឞ្មាកំ សមយោន្ធការស្យ ចាធិបត្យមស្តិ។
| فَأَخَذُوهُ وَسَاقُوهُ وَأَدْخَلُوهُ إِلَى بَيْتِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ. وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ. | ٥٤ 54 |
អថ តេ តំ ធ្ឫត្វា មហាយាជកស្យ និវេឝនំ និន្យុះ។ តតះ បិតរោ ទូរេ ទូរេ បឝ្ចាទិត្វា
| وَلَمَّا أَضْرَمُوا نَارًا فِي وَسْطِ ٱلدَّارِ وَجَلَسُوا مَعًا، جَلَسَ بُطْرُسُ بَيْنَهُمْ. | ٥٥ 55 |
ព្ឫហត្កោឞ្ឋស្យ មធ្យេ យត្រាគ្និំ ជ្វាលយិត្វា លោកាះ សមេត្យោបវិឞ្ដាស្តត្រ តៃះ សាទ៌្ធម៑ ឧបវិវេឝ។
| فَرَأَتْهُ جَارِيَةٌ جَالِسًا عِنْدَ ٱلنَّارِ فَتَفَرَّسَتْ فِيهِ وَقَالَتْ: «وَهَذَا كَانَ مَعَهُ!». | ٥٦ 56 |
អថ វហ្និសន្និធៅ សមុបវេឝកាលេ កាចិទ្ទាសី មនោ និវិឝ្យ តំ និរីក្ឞ្យាវទត៑ បុមានយំ តស្យ សង្គេៜស្ថាត៑។
| فَأَنْكَرَهُ قَائِلًا: «لَسْتُ أَعْرِفُهُ يَا ٱمْرَأَةُ!». | ٥٧ 57 |
កិន្តុ ស តទ៑ អបហ្នុត្យាវាទីត៑ ហេ នារិ តមហំ ន បរិចិនោមិ។
| وَبَعْدَ قَلِيلٍ رَآهُ آخَرُ وَقَالَ: «وَأَنْتَ مِنْهُمْ!». فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَنَا!». | ٥٨ 58 |
ក្ឞណាន្តរេៜន្យជនស្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វាព្រវីត៑ ត្វមបិ តេឞាំ និករស្យៃកជនោសិ។ បិតរះ ប្រត្យុវាច ហេ នរ នាហមស្មិ។
| وَلَمَّا مَضَى نَحْوُ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ أَكَّدَ آخَرُ قَائِلًا: «بِٱلْحَقِّ إِنَّ هَذَا أَيْضًا كَانَ مَعَهُ، لِأَنَّهُ جَلِيلِيٌّ أَيْضًا!». | ٥٩ 59 |
តតះ សាទ៌្ធទណ្ឌទ្វយាត៑ បរំ បុនរន្យោ ជនោ និឝ្ចិត្យ ពភាឞេ, ឯឞ តស្យ សង្គីតិ សត្យំ យតោយំ គាលីលីយោ លោកះ។
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَعْرِفُ مَا تَقُولُ!». وَفِي ٱلْحَالِ بَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ صَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٦٠ 60 |
តទា បិតរ ឧវាច ហេ នរ ត្វំ យទ៑ វទមិ តទហំ ពោទ្ធុំ ន ឝក្នោមិ, ឥតិ វាក្យេ កថិតមាត្រេ កុក្កុដោ រុរាវ។
| فَٱلْتَفَتَ ٱلرَّبُّ وَنَظَرَ إِلَى بُطْرُسَ، فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلَامَ ٱلرَّبِّ، كَيْفَ قَالَ لَهُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٦١ 61 |
តទា ប្រភុណា វ្យាធុដ្យ បិតរេ និរីក្ឞិតេ ក្ឫកវាកុរវាត៑ បូវ៌្វំ មាំ ត្រិរបហ្នោឞ្យសេ ឥតិ បូវ៌្វោក្តំ តស្យ វាក្យំ បិតរះ ស្ម្ឫត្វា
| فَخَرَجَ بُطْرُسُ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرًّا. | ٦٢ 62 |
ពហិគ៌ត្វា មហាខេទេន ចក្រន្ទ។
| وَٱلرِّجَالُ ٱلَّذِينَ كَانُوا ضَابِطِينَ يَسُوعَ كَانُوا يَسْتَهْزِئُونَ بِهِ وَهُمْ يَجْلِدُونَهُ، | ٦٣ 63 |
តទា យៃ រ្យីឝុទ៌្ហ្ឫតស្តេ តមុបហស្យ ប្រហត៌្តុមារេភិរេ។
| وَغَطَّوْهُ وَكَانُوا يَضْرِبُونَ وَجْهَهُ وَيَسْأَلُونَهُ قَائِلِينَ: «تَنَبَّأْ! مَنْ هُوَ ٱلَّذِي ضَرَبَكَ؟». | ٦٤ 64 |
វស្ត្រេណ តស្យ ទ្ឫឝៅ ពទ្ធ្វា កបោលេ ចបេដាឃាតំ ក្ឫត្វា បប្រច្ឆុះ, កស្តេ កបោលេ ចបេដាឃាតំ ក្ឫតវាន? គណយិត្វា តទ៑ វទ។
| وَأَشْيَاءَ أُخَرَ كَثِيرَةً كَانُوا يَقُولُونَ عَلَيْهِ مُجَدِّفِينَ. | ٦٥ 65 |
តទន្យត៑ តទ្វិរុទ្ធំ ពហុនិន្ទាវាក្យំ វក្តុមារេភិរេ។
| وَلَمَّا كَانَ ٱلنَّهَارُ ٱجْتَمَعَتْ مَشْيَخَةُ ٱلشَّعْبِ: رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ، وَأَصْعَدُوهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ | ٦٦ 66 |
អថ ប្រភាតេ សតិ លោកប្រាញ្ចះ ប្រធានយាជកា អធ្យាបកាឝ្ច សភាំ ក្ឫត្វា មធ្យេសភំ យីឝុមានីយ បប្រច្ឆុះ, ត្វម៑ អភិឞិកតោសិ ន វាស្មាន៑ វទ។
| قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمسِيحَ، فَقُلْ لَنَا!». فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ قُلْتُ لَكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ، | ٦٧ 67 |
ស ប្រត្យុវាច, មយា តស្មិន្នុក្តេៜបិ យូយំ ន វិឝ្វសិឞ្យថ។
| وَإِنْ سَأَلْتُ لَا تُجِيبُونَنِي وَلَا تُطْلِقُونَنِي. | ٦٨ 68 |
កស្មិំឝ្ចិទ្វាក្យេ យុឞ្មាន៑ ប្ឫឞ្ដេៜបិ មាំ ន តទុត្តរំ វក្ឞ្យថ ន មាំ ត្យក្ឞ្យថ ច។
| مُنْذُ ٱلْآنَ يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ قُوَّةِ ٱللهِ». | ٦٩ 69 |
កិន្ត្វិតះ បរំ មនុជសុតះ សវ៌្វឝក្តិមត ឦឝ្វរស្យ ទក្ឞិណេ បាឝ៌្វេ សមុបវេក្ឞ្យតិ។
| فَقَالَ ٱلْجَمِيعُ: «أَفَأَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ؟». فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا هُوَ». | ٧٠ 70 |
តតស្តេ បប្រច្ឆុះ, រ្តិហ ត្វមីឝ្វរស្យ បុត្រះ? ស កថយាមាស, យូយំ យថាត៌្ហំ វទថ ស ឯវាហំ។
| فَقَالُوا: «مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شَهَادَةٍ؟ لِأَنَّنَا نَحْنُ سَمِعْنَا مِنْ فَمِهِ». | ٧١ 71 |
តទា តេ សវ៌្វេ កថយាមាសុះ, រ្តិហ សាក្ឞ្យេៜន្សស្មិន៑ អស្មាកំ កិំ ប្រយោជនំ? អស្យ ស្វមុខាទេវ សាក្ឞ្យំ ប្រាប្តម៑។
