لُوقا 21
| وَتَطَلَّعَ فَرَأَى ٱلْأَغْنِيَاءَ يُلْقُونَ قَرَابِينَهُمْ فِي ٱلْخِزَانَةِ، | ١ 1 |
അഥ ധനിലോകാ ഭാണ്ഡാഗാരേ ധനം നിക്ഷിപന്തി സ തദേവ പശ്യതി,
| وَرَأَى أَيْضًا أَرْمَلَةً مِسْكِينَةً أَلْقَتْ هُنَاكَ فَلْسَيْنِ. | ٢ 2 |
ഏതർഹി കാചിദ്ദീനാ വിധവാ പണദ്വയം നിക്ഷിപതി തദ് ദദർശ|
| فَقَالَ: «بِٱلْحَقِّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذِهِ ٱلْأَرْمَلَةَ ٱلْفَقِيرَةَ أَلْقَتْ أَكْثَرَ مِنَ ٱلْجَمِيعِ، | ٣ 3 |
തതോ യീശുരുവാച യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ദരിദ്രേയം വിധവാ സർവ്വേഭ്യോധികം ന്യക്ഷേപ്സീത്,
| لِأَنَّ هَؤُلَاءِ مِنْ فَضْلَتِهِمْ أَلْقَوْا فِي قَرَابِينِ ٱللهِ، وَأَمَّا هَذِهِ فَمِنْ إِعْوَازِهَا، أَلْقَتْ كُلَّ ٱلْمَعِيشَةِ ٱلَّتِي لَهَا». | ٤ 4 |
യതോന്യേ സ്വപ്രാജ്യധനേഭ്യ ഈശ്വരായ കിഞ്ചിത് ന്യക്ഷേപ്സുഃ, കിന്തു ദരിദ്രേയം വിധവാ ദിനയാപനാർഥം സ്വസ്യ യത് കിഞ്ചിത് സ്ഥിതം തത് സർവ്വം ന്യക്ഷേപ്സീത്|
| وَإِذْ كَانَ قَوْمٌ يَقُولُونَ عَنِ ٱلْهَيْكَلِ إِنَّهُ مُزَيَّنٌ بِحِجَارَةٍ حَسَنَةٍ وَتُحَفٍ، قَالَ: | ٥ 5 |
അപരഞ്ച ഉത്തമപ്രസ്തരൈരുത്സൃഷ്ടവ്യൈശ്ച മന്ദിരം സുശോഭതേതരാം കൈശ്ചിദിത്യുക്തേ സ പ്രത്യുവാച
| «هَذِهِ ٱلَّتِي تَرَوْنَهَا، سَتَأْتِي أَيَّامٌ لَا يُتْرَكُ فِيهَا حَجَرٌ عَلَى حَجَرٍ لَا يُنْقَضُ». | ٦ 6 |
യൂയം യദിദം നിചയനം പശ്യഥ, അസ്യ പാഷാണൈകോപ്യന്യപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി, സർവ്വേ ഭൂസാദ്ഭവിഷ്യന്തി കാലോയമായാതി|
| فَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، مَتَى يَكُونُ هَذَا؟ ومَا هِيَ ٱلْعَلَامَةُ عِنْدَمَا يَصِيرُ هَذَا؟». | ٧ 7 |
തദാ തേ പപ്രച്ഛുഃ, ഹേ ഗുരോ ഘടനേദൃശീ കദാ ഭവിഷ്യതി? ഘടനായാ ഏതസ്യസശ്ചിഹ്നം വാ കിം ഭവിഷ്യതി?
| فَقَالَ: «ٱنْظُرُوا! لَا تَضِلُّوا. فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِٱسْمِي قَائِلِينَ: إِنِّي أَنَا هُوَ! وَٱلزَّمَانُ قَدْ قَرُبَ! فَلَا تَذْهَبُوا وَرَاءَهُمْ. | ٨ 8 |
തദാ സ ജഗാദ, സാവധാനാ ഭവത യഥാ യുഷ്മാകം ഭ്രമം കോപി ന ജനയതി, ഖീഷ്ടോഹമിത്യുക്ത്വാ മമ നാമ്രാ ബഹവ ഉപസ്ഥാസ്യന്തി സ കാലഃ പ്രായേണോപസ്ഥിതഃ, തേഷാം പശ്ചാന്മാ ഗച്ഛത|
| فَإِذَا سَمِعْتُمْ بِحُرُوبٍ وَقَلَاقِلٍ فَلَا تَجْزَعُوا، لِأَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ يَكُونَ هَذَا أَوَّلًا، وَلَكِنْ لَا يَكُونُ ٱلْمُنْتَهَى سَرِيعًا». | ٩ 9 |
യുദ്ധസ്യോപപ്ലവസ്യ ച വാർത്താം ശ്രുത്വാ മാ ശങ്കധ്വം, യതഃ പ്രഥമമ് ഏതാ ഘടനാ അവശ്യം ഭവിഷ്യന്തി കിന്തു നാപാതേ യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «تَقُومُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، | ١٠ 10 |
അപരഞ്ച കഥയാമാസ, തദാ ദേശസ്യ വിപക്ഷത്വേന ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷത്വേന രാജ്യമ് ഉത്ഥാസ്യതി,
| وَتَكُونُ زَلَازِلُ عَظِيمَةٌ فِي أَمَاكِنَ، وَمَجَاعَاتٌ وَأَوْبِئَةٌ. وَتَكُونُ مَخَاوِفُ وَعَلَامَاتٌ عَظِيمَةٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ. | ١١ 11 |
നാനാസ്ഥാനേഷു മഹാഭൂകമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മാരീ ച ഭവിഷ്യന്തി, തഥാ വ്യോമമണ്ഡലസ്യ ഭയങ്കരദർശനാന്യശ്ചര്യ്യലക്ഷണാനി ച പ്രകാശയിഷ്യന്തേ|
| وَقَبْلَ هَذَا كُلِّهِ يُلْقُونَ أَيْدِيَهُمْ عَلَيْكُمْ وَيَطْرُدُونَكُمْ، وَيُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى مَجَامِعَ وَسُجُونٍ، وَتُسَاقُونَ أَمَامَ مُلُوكٍ وَوُلَاةٍ لِأَجْلِ ٱسْمِي. | ١٢ 12 |
കിന്തു സർവ്വാസാമേതാസാം ഘടനാനാം പൂർവ്വം ലോകാ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ താഡയിഷ്യന്തി, ഭജനാലയേ കാരായാഞ്ച സമർപയിഷ്യന്തി മമ നാമകാരണാദ് യുഷ്മാൻ ഭൂപാനാം ശാസകാനാഞ്ച സമ്മുഖം നേഷ്യന്തി ച|
| فَيَؤُولُ ذَلِكَ لَكُمْ شَهَادَةً. | ١٣ 13 |
സാക്ഷ്യാർഥമ് ഏതാനി യുഷ്മാൻ പ്രതി ഘടിഷ്യന്തേ|
| فَضَعُوا فِي قُلُوبِكُمْ أَنْ لَا تَهْتَمُّوا مِنْ قَبْلُ لِكَيْ تَحْتَجُّوا، | ١٤ 14 |
തദാ കിമുത്തരം വക്തവ്യമ് ഏതത് ന ചിന്തയിഷ്യാമ ഇതി മനഃസു നിശ്ചിതനുത|
| لِأَنِّي أَنَا أُعْطِيكُمْ فَمًا وَحِكْمَةً لَا يَقْدِرُ جَمِيعُ مُعَانِدِيكُمْ أَنْ يُقَاوِمُوهَا أَوْ يُنَاقِضُوهَا. | ١٥ 15 |
വിപക്ഷാ യസ്മാത് കിമപ്യുത്തരമ് ആപത്തിഞ്ച കർത്തും ന ശക്ഷ്യന്തി താദൃശം വാക്പടുത്വം ജ്ഞാനഞ്ച യുഷ്മഭ്യം ദാസ്യാമി|
| وَسَوْفَ تُسَلَّمُونَ مِنَ ٱلْوَالِدِينَ وَٱلْإِخْوَةِ وَٱلْأَقْرِبَاءِ وَٱلْأَصْدِقَاءِ، وَيَقْتُلُونَ مِنْكُمْ. | ١٦ 16 |
കിഞ്ച യൂയം പിത്രാ മാത്രാ ഭ്രാത്രാ ബന്ധുനാ ജ്ഞാത്യാ കുടുമ്ബേന ച പരകരേഷു സമർപയിഷ്യധ്വേ; തതസ്തേ യുഷ്മാകം കഞ്ചന കഞ്ചന ഘാതയിഷ്യന്തി|
| وَتَكُونُونَ مُبْغَضِينَ مِنَ ٱلْجَمِيعِ مِنْ أَجْلِ ٱسْمِي. | ١٧ 17 |
മമ നാമ്നഃ കാരണാത് സർവ്വൈ ർമനുഷ്യൈ ര്യൂയമ് ഋതീയിഷ്യധ്വേ|
| وَلَكِنَّ شَعْرَةً مِنْ رُؤُوسِكُمْ لَا تَهْلِكُ. | ١٨ 18 |
കിന്തു യുഷ്മാകം ശിരഃകേശൈകോപി ന വിനംക്ഷ്യതി,
| بِصَبْرِكُمُ ٱقْتَنُوا أَنْفُسَكُمْ. | ١٩ 19 |
തസ്മാദേവ ധൈര്യ്യമവലമ്ബ്യ സ്വസ്വപ്രാണാൻ രക്ഷത|
| وَمَتَى رَأَيْتُمْ أُورُشَلِيمَ مُحَاطَةً بِجُيُوشٍ، فَحِينَئِذٍ ٱعْلَمُوا أَنَّهُ قَدِ ٱقْتَرَبَ خَرَابُهَا. | ٢٠ 20 |
അപരഞ്ച യിരൂശാലമ്പുരം സൈന്യവേഷ്ടിതം വിലോക്യ തസ്യോച്ഛിന്നതായാഃ സമയഃ സമീപ ഇത്യവഗമിഷ്യഥ|
| حِينَئِذٍ لِيَهْرُبِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ إِلَى ٱلْجِبَالِ، وَٱلَّذِينَ فِي وَسْطِهَا فَلْيَفِرُّوا خَارِجًا، وَٱلَّذِينَ فِي ٱلْكُوَرِ فَلَا يَدْخُلُوهَا، | ٢١ 21 |
തദാ യിഹൂദാദേശസ്ഥാ ലോകാഃ പർവ്വതം പലായന്താം, യേ ച നഗരേ തിഷ്ഠന്തി തേ ദേശാന്തരം പലായന്താ, യേ ച ഗ്രാമേ തിഷ്ഠന്തി തേ നഗരം ന പ്രവിശന്തു,
| لِأَنَّ هَذِهِ أَيَّامُ ٱنْتِقَامٍ، لِيَتِمَّ كُلُّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ. | ٢٢ 22 |
യതസ്തദാ സമുചിതദണ്ഡനായ ധർമ്മപുസ്തകേ യാനി സർവ്വാണി ലിഖിതാനി താനി സഫലാനി ഭവിഷ്യന്തി|
| وَوَيْلٌ لِلْحَبَالَى وَٱلْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ! لِأَنَّهُ يَكُونُ ضِيقٌ عَظِيمٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ وَسُخْطٌ عَلَى هَذَا ٱلشَّعْبِ. | ٢٣ 23 |
കിന്തു യാ യാസ്തദാ ഗർഭവത്യഃ സ്തന്യദാവ്യശ്ച താമാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി, യത ഏതാല്ലോകാൻ പ്രതി കോപോ ദേശേ ച വിഷമദുർഗതി ർഘടിഷ്യതേ|
| وَيَقَعُونَ بِفَمِ ٱلسَّيْفِ، وَيُسْبَوْنَ إِلَى جَمِيعِ ٱلْأُمَمِ، وَتَكُونُ أُورُشَلِيمُ مَدُوسَةً مِنَ ٱلْأُمَمِ، حَتَّى تُكَمَّلَ أَزْمِنَةُ ٱلْأُمَمِ. | ٢٤ 24 |
വസ്തുതസ്തു തേ ഖങ്ഗധാരപരിവ്വങ്ഗം ലപ്സ്യന്തേ ബദ്ധാഃ സന്തഃ സർവ്വദേശേഷു നായിഷ്യന്തേ ച കിഞ്ചാന്യദേശീയാനാം സമയോപസ്ഥിതിപര്യ്യന്തം യിരൂശാലമ്പുരം തൈഃ പദതലൈ ർദലയിഷ്യതേ|
| «وَتَكُونُ عَلَامَاتٌ فِي ٱلشَّمْسِ وَٱلْقَمَرِ وَٱلنُّجُومِ، وَعَلَى ٱلْأَرْضِ كَرْبُ أُمَمٍ بحَيْرَةٍ. اَلْبَحْرُ وَٱلْأَمْوَاجُ تَضِجُّ، | ٢٥ 25 |
സൂര്യ്യചന്ദ്രനക്ഷത്രേഷു ലക്ഷണാദി ഭവിഷ്യന്തി, ഭുവി സർവ്വദേശീയാനാം ദുഃഖം ചിന്താ ച സിന്ധൗ വീചീനാം തർജനം ഗർജനഞ്ച ഭവിഷ്യന്തി|
| وَٱلنَّاسُ يُغْشَى عَلَيْهِمْ مِنْ خَوْفٍ وَٱنْتِظَارِ مَا يَأْتِي عَلَى ٱلْمَسْكُونَةِ، لِأَنَّ قُوَّاتِ ٱلسَّمَاوَاتِ تَتَزَعْزَعُ. | ٢٦ 26 |
ഭൂഭൗ ഭാവിഘടനാം ചിന്തയിത്വാ മനുജാ ഭിയാമൃതകൽപാ ഭവിഷ്യന്തി, യതോ വ്യോമമണ്ഡലേ തേജസ്വിനോ ദോലായമാനാ ഭവിഷ്യന്തി|
| وَحِينَئِذٍ يُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا فِي سَحَابَةٍ بِقُوَّةٍ وَمَجْدٍ كَثِيرٍ. | ٢٧ 27 |
തദാ പരാക്രമേണാ മഹാതേജസാ ച മേഘാരൂഢം മനുഷ്യപുത്രമ് ആയാന്തം ദ്രക്ഷ്യന്തി|
| وَمَتَى ٱبْتَدَأَتْ هَذِهِ تَكُونُ، فَٱنْتَصِبُوا وَٱرْفَعُوا رُؤُوسَكُمْ لِأَنَّ نَجَاتَكُمْ تَقْتَرِبُ». | ٢٨ 28 |
കിന്ത്വേതാസാം ഘടനാനാമാരമ്ഭേ സതി യൂയം മസ്തകാന്യുത്തോല്യ ഊർദധ്വം ദ്രക്ഷ്യഥ, യതോ യുഷ്മാകം മുക്തേഃ കാലഃ സവിധോ ഭവിഷ്യതി|
| وَقَالَ لَهُمْ مَثَلًا: «اُنْظُرُوا إِلَى شَجَرَةِ ٱلتِّينِ وَكُلِّ ٱلْأَشْجَارِ. | ٢٩ 29 |
തതസ്തേനൈതദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥിതാ, പശ്യത ഉഡുമ്ബരാദിവൃക്ഷാണാം
| مَتَى أَفْرَخَتْ تَنْظُرُونَ وَتَعْلَمُونَ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَنَّ ٱلصَّيْفَ قَدْ قَرُبَ. | ٣٠ 30 |
നവീനപത്രാണി ജാതാനീതി ദൃഷ്ട്വാ നിദാവകാല ഉപസ്ഥിത ഇതി യഥാ യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ,
| هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى رَأَيْتُمْ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءَ صَائِرَةً، فَٱعْلَمُوا أَنَّ مَلَكُوتَ ٱللهِ قَرِيبٌ. | ٣١ 31 |
തഥാ സർവ്വാസാമാസാം ഘടനാനാമ് ആരമ്ഭേ ദൃഷ്ടേ സതീശ്വരസ്യ രാജത്വം നികടമ് ഇത്യപി ജ്ഞാസ്യഥ|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يَمْضِي هَذَا ٱلْجِيلُ حَتَّى يَكُونَ ٱلْكُلُّ. | ٣٢ 32 |
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, വിദ്യമാനലോകാനാമേഷാം ഗമനാത് പൂർവ്വമ് ഏതാനി ഘടിഷ്യന്തേ|
| اَلسَّمَاءُ وَٱلْأَرْضُ تَزُولَانِ، وَلَكِنَّ كَلَامِي لَايَزُولُ. | ٣٣ 33 |
നഭോഭുവോർലോപോ ഭവിഷ്യതി മമ വാക് തു കദാപി ലുപ്താ ന ഭവിഷ്യതി|
| «فَٱحْتَرِزُوا لِأَنْفُسِكُمْ لِئَلَّا تَثْقُلَ قُلُوبُكُمْ فِي خُمَارٍ وَسُكْرٍ وَهُمُومِ ٱلْحَيَاةِ، فَيُصَادِفَكُمْ ذَلِكَ ٱلْيَوْمُ بَغْتَةً. | ٣٤ 34 |
അതഏവ വിഷമാശനേന പാനേന ച സാംമാരികചിന്താഭിശ്ച യുഷ്മാകം ചിത്തേഷു മത്തേഷു തദ്ദിനമ് അകസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി യഥാ നോപതിഷ്ഠതി തദർഥം സ്വേഷു സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
| لِأَنَّهُ كَٱلْفَخِّ يَأْتِي عَلَى جَمِيعِ ٱلْجَالِسِينَ عَلَى وَجْهِ كُلِّ ٱلْأَرْضِ. | ٣٥ 35 |
പൃഥിവീസ്ഥസർവ്വലോകാൻ പ്രതി തദ്ദിനമ് ഉന്മാഥ ഇവ ഉപസ്ഥാസ്യതി|
| اِسْهَرُوا إِذًا وَتَضَرَّعُوا فِي كُلِّ حِينٍ، لِكَيْ تُحْسَبُوا أَهْلًا لِلنَّجَاةِ مِنْ جَمِيعِ هَذَا ٱلْمُزْمِعِ أَنْ يَكُونَ، وَتَقِفُوا قُدَّامَ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ». | ٣٦ 36 |
യഥാ യൂയമ് ഏതദ്ഭാവിഘടനാ ഉത്തർത്തും മനുജസുതസ്യ സമ്മുഖേ സംസ്ഥാതുഞ്ച യോഗ്യാ ഭവഥ കാരണാദസ്മാത് സാവധാനാഃ സന്തോ നിരന്തരം പ്രാർഥയധ്വം|
| وَكَانَ فِي ٱلنَّهَارِ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَفِي ٱللَّيْلِ يَخْرُجُ وَيَبِيتُ فِي ٱلْجَبَلِ ٱلَّذِي يُدْعَى جَبَلَ ٱلزَّيْتُونِ. | ٣٧ 37 |
അപരഞ്ച സ ദിവാ മന്ദിര ഉപദിശ്യ രാചൈ ജൈതുനാദ്രിം ഗത്വാതിഷ്ഠത്|
| وَكَانَ كُلُّ ٱلشَّعْبِ يُبَكِّرُونَ إِلَيْهِ فِي ٱلْهَيْكَلِ لِيَسْمَعُوهُ. | ٣٨ 38 |
തതഃ പ്രത്യൂഷേ ലാകാസ്തത്കഥാം ശ്രോതും മന്ദിരേ തദന്തികമ് ആഗച്ഛൻ|
