لُوقا 20
| وَفِي أَحَدِ تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ إِذْ كَانَ يُعَلِّمُ ٱلشَّعْبَ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَيُبَشِّرُ، وَقَفَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ مَعَ ٱلشُّيُوخِ، | ١ 1 |
एक दिन एड़ा ऊआ कि जेबे यीशु मन्दरो रे लोका खे उपदेश और सुसमाचार सुनाणे लगी रे थे, तेबे बड़े पुरोईत, शास्त्री और बुजुर्ग नेड़े आयी की खड़े ऊईगे
| وَكَلَّمُوُه قَائِلِينَ: «قُلْ لَنَا: بِأَيِّ سُلْطَانٍ تَفْعَلُ هَذَا؟ أَوْ مَنْ هُوَ ٱلَّذِي أَعْطَاكَ هَذَا ٱلسُّلْطَانَ؟». | ٢ 2 |
और बोलणे लगे, “आसा गे बता कि तूँ इना कामा केसरे अक्को ते करेया और से कूणे, जिने ताखे ये अक्क देई राखेया?”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنَا أَيْضًا أَسْأَلُكُمْ كَلِمَةً وَاحِدَةً، فَقُولُوا لِي: | ٣ 3 |
यीशुए तिना खे जवाब दित्तेया, “आऊँ बी तुसा ते एक गल्ल पुछूँआ। माखे बी बताओ
| مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ كَانَتْ أَمْ مِنَ ٱلنَّاسِ؟». | ٤ 4 |
यूहन्ने रा बपतिस्मा स्वर्गो री तरफा ते था या मांणूए री तरफा ते?”
| فَتَآمَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يَقُولُ: فَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟ | ٥ 5 |
तेबे सेयो आपू बीचे बोलणे लगे, “जे आसे बोलूँगे कि स्वर्गो री तरफा ते था, तेबे एस बोलणा कि तेबे तुसे तेस पाँदे विश्वास कऊँ नि कित्तेया?
| وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلنَّاسِ، فَجَمِيعُ ٱلشَّعْبِ يَرْجُمُونَنَا، لِأَنَّهُمْ وَاثِقُونَ بِأَنَّ يُوحَنَّا نَبِيٌّ». | ٦ 6 |
और जे आसे बोलूँगे कि मांणूए री तरफा ते ए, तो सबी लोका आसा खे पात्थर बाणे, कऊँकि तिना खे पक्का पता ए कि यूहन्ना भविष्यबक्ता था।”
| فَأَجَابُوا أَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ. | ٧ 7 |
तेबे तिने जवाब दित्तेया, “आसे नि जाणदे कि से केसरी तरफा ते था।”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «وَلَا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا». | ٨ 8 |
यीशुए तिना खे बोलेया, “तेबे आऊँ पनि बतांदा कि आऊँ इना कामा केसरे अक्को ते करूँआ।”
| وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لِلشَّعْبِ هَذَا ٱلْمَثَلَ: «إِنْسَانٌ غَرَسَ كَرْمًا وَسَلَّمَهُ إِلَى كَرَّامِينَ وَسَافَرَ زَمَانًا طَوِيلًا. | ٩ 9 |
तेबे सेयो लोका खे ये उदारण बोलणे लगे, “एकी मांणूए अँगूरा रा बगीचा लगाया और ठेकेदारा खे तिजी रा ठेका देई की बऊत दिना खे परदेशो खे चली गा।
| وَفِي ٱلْوَقْتِ أَرْسَلَ إِلَى ٱلْكَرَّامِينَ عَبْدًا لِكَيْ يُعْطُوهُ مِنْ ثَمَرِ ٱلْكَرْمِ، فَجَلَدَهُ ٱلْكَرَّامُونَ، وَأَرْسَلُوهُ فَارِغًا. | ١٠ 10 |
जेबे बखत आया तेबे तिने ठेकेदारा गे एक दास पेजेया कि से अँगूरा रे बगीचे रा कुछ इस्सा तेसखे देओ, पर ठेकेदारे से कुटी की खाली आथ पेजी ता।
| فَعَادَ وَأَرْسَلَ عَبْدًا آخَرَ، فَجَلَدُوا ذَلِكَ أَيْضًا وَأَهَانُوهُ، وَأَرْسَلُوهُ فَارِغًا. | ١١ 11 |
तेबे तिने एक ओर दास पेजेया, पर तिने से बी कुटी की और तेसरी बेज्जती करी की खाली आथ पेजी ता।
| ثُمَّ عَادَ فَأَرْسَلَ ثَالِثًا، فَجَرَّحُوا هَذَا أَيْضًا وَأَخْرَجُوهُ. | ١٢ 12 |
तेबे तिने तीजा पेजेया, तेबे तिने से बी कायल करी की निकयाल़ी ता।
| فَقَالَ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ: مَاذَا أَفْعَلُ؟ أُرْسِلُ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبَ، لَعَلَّهُمْ إِذَا رَأَوْهُ يَهَابُونَ! | ١٣ 13 |
तेबे तिने मालके सोचेया कि एबे आऊँ क्या करुँ? आऊँ आपणे प्यारे पाऊए खे तिना गे पेजुँआ, क्या पता सेयो तेसरा आदर करो।
| فَلَمَّا رَآهُ ٱلْكَرَّامُونَ تَآمَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: هَذَا هُوَ ٱلْوَارِثُ! هَلُمُّوا نَقْتُلْهُ لِكَيْ يَصِيرَ لَنَا ٱلْمِيرَاثُ! | ١٤ 14 |
जेबे ठेकेदारे से देखेया तो आपू बीचे बिचार करने लगे कि ये तो बारिस ए आओ एसखे काई देऊँए, ताकि जायदात म्हारी ऊई जाओ।
| فَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْكَرْمِ وَقَتَلُوهُ. فَمَاذَا يَفْعَلُ بِهِمْ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ؟ | ١٥ 15 |
तेबे तिने से अँगूरा रे बगीचे ते बारे निकयाल़ी की काई ता। तेबे अँगूरा रा बगीचे रे मालके तिना साथे क्या करना?
| يَأْتِي وَيُهْلِكُ هَؤُلَاءِ ٱلْكَرَّامِينَ وَيُعْطِي ٱلْكَرْمَ لِآخَرِينَ». فَلَمَّا سَمِعُوا قَالُوا: «حَاشَا!». | ١٦ 16 |
तेस आईकि तिना ठेकेदारा रा नाश करी देणा और अँगूरा रा बगीचा ओरी गे सम्बाल़ी देणा।” ये सुणी की तिने बोलेया, “परमेशर करो कि एड़ा नि ओ।”
| فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ وَقَالَ: «إِذًا مَا هُوَ هَذَا ٱلْمَكْتُوبُ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي رَفَضَهُ ٱلْبَنَّاؤُونَ هُوَ قَدْ صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ؟ | ١٧ 17 |
यीशुए तिना री तरफा खे देखी की बोलेया, “तेबे ये क्या लिखी राखेया, “जो पात्थर राजमिस्त्रिए तुच्छ ठराई राखेया था, सेई कूणे रा सिरा ऊईगा।
| كُلُّ مَنْ يَسْقُطُ عَلَى ذَلِكَ ٱلْحَجَرِ يَتَرَضَّضُ، وَمَنْ سَقَطَ هُوَ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ!». | ١٨ 18 |
“जो कोई तेस पात्थरो पाँदे पड़ना, से चूर-चूर ऊई जाणा और जेस पाँदे ये पड़ना, तेस से पीसी देणा।”
| فَطَلَبَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ أَنْ يُلْقُوا ٱلْأَيَادِيَ عَلَيْهِ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ، وَلَكِنَّهُمْ خَافُوا ٱلشَّعْبَ، لِأَنَّهُمْ عَرَفُوا أَنَّهُ قَالَ هَذَا ٱلْمَثَلَ عَلَيْهِمْ. | ١٩ 19 |
तेसी बखते शास्त्रीए और बड़े पुरोईते सेयो पकड़ना चाए, कऊँकि सेयो समजी गे थे कि इने ये उदारण आसा पाँदे ई बोलेया, पर सेयो लोका ते डरी गे।
| فَرَاقَبُوهُ وَأَرْسَلُوا جَوَاسِيسَ يَتَرَاءَوْنَ أَنَّهُمْ أَبْرَارٌ لِكَيْ يُمْسِكُوهُ بِكَلِمَةٍ، حَتَّى يُسَلِّمُوهُ إِلَى حُكْمِ ٱلْوَالِي وَسُلْطَانِهِ. | ٢٠ 20 |
तेबे सेयो तिना री ताका रे रये और आपणे, पेतिये पेजे कि तर्मो रा पेष बदली की तेसरी कोई ना कोई गल्ल पकड़नी, ताकि तेसखे हाकिमो रे आथो रे और अक्को रे देई देऊँ।
| فَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ بِٱلِٱسْتِقَامَةِ تَتَكَلَّمُ وَتُعَلِّمُ، وَلَا تَقْبَلُ ٱلْوُجُوهَ، بَلْ بِٱلْحَقِّ تُعَلِّمُ طَرِيقَ ٱللهِ. | ٢١ 21 |
तिने यीशुए ते पूछेया, “ओ गुरू! आसा खे पता ए कि तुसे ठीक बोलोए और सिखाओए और केसी रा पक्षपात नि करदे, पर परमेशरो री बाट सच्चाईया साथे बताओए।
| أَيَجُوزُ لَنَا أَنْ نُعْطِيَ جِزْيَةً لِقَيْصَرَ أَمْ لَا؟». | ٢٢ 22 |
तो क्या कैसरो खे कर देणा खरी गल्ल या नि?”
| فَشَعَرَ بِمَكْرِهِمْ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُجَرِّبُونَنِي؟ | ٢٣ 23 |
यीशुए तिना री चलाकी जाणी की तिना खे बोलेया,
| أَرُونِي دِينَارًا. لِمَنِ ٱلصُّورَةُ وَٱلْكِتَابَةُ؟». فَأَجَابُوا وَقَالوُا: «لِقَيْصَرَ». | ٢٤ 24 |
“एक चाँदिए रा सिक्का मांगे बताओ। इदे केसरी मूर्ति और नाओं ए?” तिने बोलेया, “कैसरो रा।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوا إِذًا مَا لِقَيْصَرَ لِقَيْصَرَ وَمَا لِلهِ للهِ». | ٢٥ 25 |
यीशुए तिना खे बोलेया, “जो कैसरो राए, से कैसरो खे देओ और जो परमेशरो राए, से परमेशरो खे देओ।”
| فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُمْسِكُوهُ بِكَلِمَةٍ قُدَّامَ ٱلشَّعْبِ، وَتَعَجَّبُوا مِنْ جَوَابِهِ وَسَكَتُوا. | ٢٦ 26 |
सेयो लोका सामणे एसा गल्ला रे तिना खे पकड़ी नि सके, बल्कि तिना रा जवाब सुणी की हैरान ऊईगे और चुप रये।
| وَحَضَرَ قَوْمٌ مِنَ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ، ٱلَّذِينَ يُقَاوِمُونَ أَمْرَ ٱلْقِيَامَةِ، وَسَأَلُوهُ | ٢٧ 27 |
तेबे सदूकी, जो बोलो थे कि मरेया रा जिऊँदा ऊणा आए ई नि, तिना बीचा ते कई जणेया आयी की यीशुए ते पूछेया,
| قَائِلِيِنَ: «يَا مُعَلِّمُ، كَتَبَ لَنَا مُوسَى: إِنْ مَاتَ لِأَحَدٍ أَخٌ وَلَهُ ٱمْرَأَةٌ، وَمَاتَ بِغَيْرِ وَلَدٍ، يَأْخُذُ أَخُوهُ ٱلْمَرْأَةَ وَيُقِيمُ نَسْلًا لِأَخِيهِ. | ٢٨ 28 |
“ओ गुरू! मूसे आसा खे ये लिखी राखेया कि जे केसी रा पाई आपणी लाड़िया रे रंदे ऊए बिना ल्वादा ते मरी जाओ, तो तेसरा पाई तेसरी लाड़िया साथे ब्या करी लो और आपणे पाईए खे कुल पैदा करो।
| فَكَانَ سَبْعَةُ إِخْوَةٍ. وَأَخَذَ ٱلْأَوَّلُ ٱمْرَأَةً وَمَاتَ بِغَيْرِ وَلَدٍ، | ٢٩ 29 |
सात पाई थे पईला पाई ब्या करी की बिना ल्वादा तेई मरी गा।
| فَأَخَذَ ٱلثَّانِي ٱلْمَرْأَةَ وَمَاتَ بِغَيْرِ وَلَدٍ، | ٣٠ 30 |
तेबे दूजे और तीजे बी तेसा जवाणसा साथे ब्या करी ला।
| ثُمَّ أَخَذَهَا ٱلثَّالِثُ، وَهَكَذَا ٱلسَّبْعَةُ. وَلَمْ يَتْرُكُوا وَلَدًا وَمَاتُوا. | ٣١ 31 |
ईंयां ई सातो पाई बिना ल्वादा ते मरी गे।
| وَآخِرَ ٱلْكُلِّ مَاتَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَيْضًا. | ٣٢ 32 |
सबी ते बाद से जवाणस बी मरी गी।
| فَفِي ٱلْقِيَامَةِ، لِمَنْ مِنْهُمْ تَكُونُ زَوْجَةً؟ لِأَنَّهَا كَانَتْ زَوْجَةً لِلسَّبْعَةِ!». | ٣٣ 33 |
तेबे जिऊँदी ऊणे पाँदे से तिना बीचा ते केसरी लाड़ी ऊणी? कऊँकि से साता जणेया री लाड़ी ऊई चुकी थी।”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَبْنَاءُ هَذَا ٱلدَّهْرِ يُزَوِّجُونَ وَيُزَوَّجُونَ، (aiōn g165) | ٣٤ 34 |
यीशुए तिना खे बोलेया, “एस जुगो रे लोका बीचे तो ब्या-शादिया ओईया। (aiōn g165)
| وَلَكِنَّ ٱلَّذِينَ حُسِبُوا أَهْلًا لِلْحُصُولِ عَلَى ذَلِكَ ٱلدَّهْرِ وَٱلْقِيَامَةِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، لَا يُزَوِّجُونَ وَلَا يُزَوَّجُونَ، (aiōn g165) | ٣٥ 35 |
पर जो लोक एते जोगे ऊणे कि तेस जुगो खे और मरे रे बीचा ते जिऊँदे ऊणे ओ, तेबे तिना बीचे ब्या-शादिया नि ऊणिया। (aiōn g165)
| إِذْ لَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَمُوتُوا أَيْضًا، لِأَنَّهُمْ مِثْلُ ٱلْمَلَائِكَةِ، وَهُمْ أَبْنَاءُ ٱللهِ، إِذْ هُمْ أَبْنَاءُ ٱلْقِيَامَةِ. | ٣٦ 36 |
सेयो फेर मरने पनि, कऊँकि सेयो स्वर्गदूता जेड़े ऊणे, और जिऊँदे ऊणे री ल्वाद ऊणे ते, परमेशरो री बी ल्वाद ऊणे।
| وَأَمَّا أَنَّ ٱلْمَوْتَى يَقُومُونَ، فَقَدْ دَلَّ عَلَيْهِ مُوسَى أَيْضًا فِي أَمْرِ ٱلْعُلَّيْقَةِ كَمَا يَقُولُ: اَلرَّبُّ إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ. | ٣٧ 37 |
पर ये गल्ल कि मरे रे बी फेर जिऊँदे ओए, मूसे जाड़ो री कथा रे प्रगट करी राखी कि से प्रभुए खे अब्राहम, इसहाक और याकूबो रा परमेशर करी की बोलोआ।
| وَلَيْسَ هُوَ إِلَهَ أَمْوَاتٍ بَلْ إِلَهُ أَحْيَاءٍ، لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ عِنْدَهُ أَحْيَاءٌ». | ٣٨ 38 |
परमेशर मुड़देया रा नि, बल्कि जिऊँदेया रा परमेशर ए, कऊँकि तेसरे नेड़े सब जिऊँदे ए।”
| فَأجَابَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَقَالوا: «يَا مُعَلِّمُ، حَسَنًا قُلْتَ!». | ٣٩ 39 |
तेबे ये सुणी की शास्त्रिया बीचा ते कई जणे बोलेया, “ओ गुरू! तुसे अच्छा बोलेया।”
| وَلَمْ يَتَجَاسَرُوا أَيْضًا أَنْ يَسْأَلُوهُ عَنْ شَيْءٍ. | ٤٠ 40 |
तेबे तिना खे फेर तिना ते कुछ ओर पूछणे री इम्मत नि ऊई।
| وَقَالَ لَهُمْ: «كَيْفَ يَقُولُونَ إِنَّ ٱلْمَسِيحَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟ | ٤١ 41 |
तेबे यीशुए तिना ते पूछेया, “मसीहे खे दाऊदो री ल्वाद कऊँ बोलोए?
| وَدَاوُدُ نَفْسُهُ يَقُولُ فِي كِتَابِ ٱلْمَزَامِيرِ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي | ٤٢ 42 |
दाऊद आपू ई भजनसंहिता री कताबा रे बोलोआ, “प्रभुए मेरे प्रभुए खे बोलेया,
| حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٤٣ 43 |
मेरे दाँणे बैठ, जदुओ तक आऊँ तेरे बैरिया खे तेरे पैरा निठे नि करी देऊँ।
| فَإِذًا دَاوُدُ يَدْعُوهُ رَبًّا. فَكَيْفَ يَكُونُ ٱبْنَهُ؟». | ٤٤ 44 |
“दाऊद तो तेसखे प्रभु बोलोआ, तो तेबे से तेसरी ल्वाद किंयाँ ऊआ?”
| وَفِيمَا كَانَ جَمِيعُ ٱلشَّعْبِ يَسْمَعُونَ قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ٤٥ 45 |
जेबे सब लोक सुणने लगी रे थे तेबे यीशुए आपणे चेलेया खे बोलेया,
| «ٱحْذَرُوا مِنَ ٱلْكَتَبَةِ ٱلَّذِينَ يَرْغَبُونَ ٱلْمَشْيَ بِٱلطَّيَالِسَةِ، وَيُحِبُّونَ ٱلتَّحِيَّاتِ فِي ٱلْأَسْوَاقِ، وَٱلْمَجَالِسَ ٱلْأُولَى فِي ٱلْمَجَامِعِ، وَٱلْمُتَّكَآتِ ٱلْأُولَى فِي ٱلْوَلَائِمِ. | ٤٦ 46 |
“शास्त्रिया ते चौकस रओ, जो लाम्बे टाले पईनी की कूमदे रओए और बजारो रे नमस्कार, और प्रार्थना रे कअरो रे खास-खास जगा और पाट्टिया रे खास जगा चाओए।
| اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ بُيُوتَ ٱلْأَرَامِلِ، وَلِعِلَّةٍ يُطِيلُونَ ٱلصَّلَوَاتِ. هَؤُلَاءِ يَأْخُذُونَ دَيْنُونَةً أَعْظَمَ!». | ٤٧ 47 |
सेयो बिदुआ रे कअरो खे खाई जाओए और दखाणे खे मुखती देर तक प्रार्थना करोए, इना खे जादा सजा मिलणी।”
