لُوقا 12

١ 1 وَفِي أَثْنَاءِ ذَلِكَ، إِذِ ٱجْتَمَعَ رَبَوَاتُ ٱلشَّعْبِ، حَتَّى كَانَ بَعْضُهُمْ يَدُوسُ بَعْضًا، ٱبْتَدَأَ يَقُولُ لِتَلَامِيذِهِ: «أَوَّلًا تَحَرَّزُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ ٱلَّذِي هُوَ ٱلرِّيَاءُ،

ਤਦਾਨੀਂ ਲੋਕਾਃ ਸਹਸ੍ਰੰ ਸਹਸ੍ਰਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਤ ਏਕੈਕੋ (ਅ)ਨ੍ਯੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਪਤਿਤੁਮ੍ ਉਪਚਕ੍ਰਮੇ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਕਿਣ੍ਵਰੂਪਕਾਪਟ੍ਯੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੇਣ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|

٢ 2 فَلَيْسَ مَكْتُومٌ لَنْ يُسْتَعْلَنَ، وَلَا خَفِيٌّ لَنْ يُعْرَفَ.

ਯਤੋ ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾੱਛੰਨੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ; ਤਥਾ ਯੰਨ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਗੁਪ੍ਤੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|

٣ 3 لِذَلِكَ كُلُّ مَا قُلْتُمُوهُ فِي ٱلظُّلْمَةِ يُسْمَعُ فِي ٱلنُّورِ، وَمَا كَلَّمْتُمْ بِهِ ٱلْأُذْنَ فِي ٱلْمَخَادِعِ يُنَادَى بِهِ عَلَى ٱلسُّطُوحِ.

ਅਨ੍ਧਕਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਯਾਃ ਕਥਾ ਅਕਥਯਤ ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਦੀਪ੍ਤੌ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਕਰ੍ਣੇ ਚ ਯਦਕਥਯਤ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٤ 4 وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ يَا أَحِبَّائِي: لَا تَخَافُوا مِنَ ٱلَّذِينَ يَقْتُلُونَ ٱلْجَسَدَ، وَبَعْدَ ذَلِكَ لَيْسَ لَهُمْ مَا يَفْعَلُونَ أَكْثَرَ.

ਹੇ ਬਨ੍ਧਵੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਨਾਸ਼ੰ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਰੁਵਨ੍ਤਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|

٥ 5 بَلْ أُرِيكُمْ مِمَّنْ تَخَافُونَ: خَافُوا مِنَ ٱلَّذِي بَعْدَمَا يَقْتُلُ، لَهُ سُلْطَانٌ أَنْ يُلْقِيَ فِي جَهَنَّمَ. نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ: مِنْ هَذَا خَافُوا! (Geenna g1067)

ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੇਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਃ ਸ਼ਰੀਰੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਨਰਕੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ, ਪੁਨਰਪਿ ਵਦਾਮਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ| (Geenna g1067)

٦ 6 أَلَيْسَتْ خَمْسَةُ عَصَافِيرَ تُبَاعُ بِفَلْسَيْنِ، وَوَاحِدٌ مِنْهَا لَيْسَ مَنْسِيًّا أَمَامَ ٱللهِ؟

ਪਞ੍ਚ ਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਕਿੰ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਂ ਤਾਮ੍ਰਖਣ੍ਡਾਭ੍ਯਾਂ ਨ ਵਿਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ? ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕਮਪਿ ਨ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|

٧ 7 بَلْ شُعُورُ رُؤُوسِكُمْ أَيْضًا جَمِيعُهَا مُحْصَاةٌ. فَلَا تَخَافُوا! أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ عَصَافِيرَ كَثِيرَةٍ!

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਰਃਕੇਸ਼ਾ ਅਪਿ ਗਣਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾ ਵਿਭੀਤ ਬਹੁਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯੋਪਿ ਯੂਯੰ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਾਃ|

٨ 8 وَأَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنِ ٱعْتَرَفَ بِي قُدَّامَ ٱلنَّاسِ، يَعْتَرِفُ بِهِ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ قُدَّامَ مَلَائِكَةِ ٱللهِ.

ਅਪਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਾਂ ਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਈਸ਼੍ਵਰਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤੰ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٩ 9 وَمَنْ أَنْكَرَنِي قُدَّامَ ٱلنَّاسِ، يُنْكَرُ قُدَّامَ مَلَائِكَةِ ٱللهِ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਮਾਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਹਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

١٠ 10 وَكُلُّ مَنْ قَالَ كَلِمَةً عَلَى ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ يُغْفَرُ لَهُ، وَأَمَّا مَنْ جَدَّفَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ فَلَا يُغْفَرُ لَهُ.

ਅਨ੍ਯੱਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਨਿਨ੍ਦਾਭਾਵੇਨ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١١ 11 وَمَتَى قَدَّمُوكُمْ إِلَى ٱلْمَجَامِعِ وَٱلرُّؤَسَاءِ وَٱلسَّلَاطِينِ فَلَا تَهْتَمُّوا كَيْفَ أَوْ بِمَا تَحْتَجُّونَ أَوْ بِمَا تَقُولُونَ،

ਯਦਾ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭਜਨਗੇਹੰ ਵਿਚਾਰਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਰਾਜ੍ਯਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਸੰਮੁਖਞ੍ਚ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਕਿਮੁੱਤਰੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਿੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਥ ਚੇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ;

١٢ 12 لِأَنَّ ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ يُعَلِّمُكُمْ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ مَا يَجِبُ أَنْ تَقُولُوهُ».

ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯਏਵ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٣ 13 وَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ: «يَا مُعَلِّمُ، قُلْ لِأَخِي أَنْ يُقَاسِمَنِي ٱلْمِيرَاثَ».

ਤਤਃ ਪਰੰ ਜਨਤਾਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਗੁਰੋ ਮਯਾ ਸਹ ਪੈਤ੍ਰੁʼਕੰ ਧਨੰ ਵਿਭਕ੍ਤੁੰ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤੁ ਭਵਾਨ੍|

١٤ 14 فَقَالَ لَهُ: «يَا إِنْسَانُ، مَنْ أَقَامَنِي عَلَيْكُمَا قَاضِيًا أَوْ مُقَسِّمًا؟».

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯ ਯੁਵਯੋ ਰ੍ਵਿਚਾਰੰ ਵਿਭਾਗਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਾਂ ਕੋ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍?

١٥ 15 وَقَالَ لَهُمُ: «ٱنْظُرُوا وَتَحَفَّظُوا مِنَ ٱلطَّمَعِ، فَإِنَّهُ مَتَى كَانَ لِأَحَدٍ كَثِيرٌ فَلَيْسَتْ حَيَاتُهُ مِنْ أَمْوَالِهِ».

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਲੋਕਾਨਵਦਤ੍ ਲੋਭੇ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਤਰ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਯਤੋ ਬਹੁਸਮ੍ਪੱਤਿਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਯੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ|

١٦ 16 وَضَرَبَ لَهُمْ مَثَلًا قَائِلًا: «إِنْسَانٌ غَنِيٌّ أَخْصَبَتْ كُورَتُهُ،

ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਏਕਸ੍ਯ ਧਨਿਨੋ ਭੂਮੌ ਬਹੂਨਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਜਾਤਾਨਿ|

١٧ 17 فَفَكَّرَ فِي نَفْسِهِ قَائِلًا: مَاذَا أَعْمَلُ، لِأَنْ لَيْسَ لِي مَوْضِعٌ أَجْمَعُ فِيهِ أَثْمَارِي؟

ਤਤਃ ਸ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਮਮੈਤਾਨਿ ਸਮੁਤ੍ਪੰਨਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ?

١٨ 18 وَقَالَ: أَعْمَلُ هَذَا: أَهْدِمُ مَخَازِنِي وَأَبْنِي أَعْظَمَ، وَأَجْمَعُ هُنَاكَ جَمِيعَ غَلَّاتِي وَخَيْرَاتِي،

ਤਤੋਵਦਦ੍ ਇੱਥੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਮਮ ਸਰ੍ੱਵਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵਫਲਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਚ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

١٩ 19 وَأَقُولُ لِنَفْسِي: يَا نَفْسُ لَكِ خَيْرَاتٌ كَثِيرَةٌ، مَوْضُوعَةٌ لِسِنِينَ كَثِيرَةٍ. اِسْتَرِيحِي وَكُلِي وَٱشْرَبِي وَٱفْرَحِي!

ਅਪਰੰ ਨਿਜਮਨੋ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਮਨੋ ਬਹੁਵਤ੍ਸਰਾਰ੍ਥੰ ਨਾਨਾਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸਞ੍ਚਿਤਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਕੁਰੁ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੌਤੁਕਞ੍ਚ ਕੁਰੁ| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਵਦਤ੍,

٢٠ 20 فَقَالَ لَهُ ٱللهُ: يَا غَبِيُّ! هَذِهِ ٱللَّيْلَةَ تُطْلَبُ نَفْسُكَ مِنْكَ، فَهَذِهِ ٱلَّتِي أَعْدَدْتَهَا لِمَنْ تَكُونُ؟

ਰੇ ਨਿਰ੍ਬੋਧ ਅਦ੍ਯ ਰਾਤ੍ਰੌ ਤਵ ਪ੍ਰਾਣਾਸ੍ਤ੍ਵੱਤੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਤ ਏਤਾਨਿ ਯਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤ੍ਵਯਾਸਾਦਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਕਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ?

٢١ 21 هَكَذَا ٱلَّذِي يَكْنِزُ لِنَفْسِهِ وَلَيْسَ هُوَ غَنِيًّا لِلهِ».

ਅਤਏਵ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਧਨਸਞ੍ਚਯਮਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਸ੍ਵਨਿਕਟੇ ਸਞ੍ਚਯੰ ਕਰੋਤਿ ਸੋਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|

٢٢ 22 وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مِنْ أَجْلِ هَذَا أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِحَيَاتِكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ، وَلَا لِلْجَسَدِ بِمَا تَلْبَسُونَ.

ਅਥ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਜੀਵਨਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਚਾਰ੍ਥੰ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਮਾ ਕਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟ|

٢٣ 23 اَلْحَيَاةُ أَفْضَلُ مِنَ ٱلطَّعَامِ، وَٱلْجَسَدُ أَفْضَلُ مِنَ ٱللِّبَاسِ.

ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾੱਜੀਵਨੰ ਭੂਸ਼਼ਣਾੱਛਰੀਰਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|

٢٤ 24 تَأَمَّلُوا ٱلْغِرْبَانَ: أَنَّهَا لَا تَزْرَعُ وَلَا تَحْصُدُ، وَلَيْسَ لَهَا مَخْدَعٌ وَلَا مَخْزَنٌ، وَٱللهُ يُقِيتُهَا. كَمْ أَنْتُمْ بِٱلْحَرِيِّ أَفْضَلُ مِنَ ٱلطُّيُورِ!

ਕਾਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤੇ ਨ ਵਪਨ੍ਤਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਚ ਨ ਛਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨ ਸਨ੍ਤਿ ਕੋਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਨ ਸਨ੍ਤਿ, ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਦਦਾਤਿ, ਯੂਯੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤਰਾ ਨ ਕਿੰ?

٢٥ 25 وَمَنْ مِنْكُمْ إِذَا ٱهْتَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يَزِيدَ عَلَى قَامَتِهِ ذِرَاعًا وَاحِدَةً؟

ਅਪਰਞ੍ਚ ਭਾਵਯਿਤ੍ਵਾ ਨਿਜਾਯੁਸ਼਼ਃ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਵਰ੍ੱਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲਾਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੋਸ੍ਤਿ?

٢٦ 26 فَإِنْ كُنْتُمْ لَا تَقْدِرُونَ وَلَا عَلَى ٱلْأَصْغَرِ، فَلِمَاذَا تَهْتَمُّونَ بِٱلْبَوَاقِي؟

ਅਤਏਵ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਸਾਧਯਿਤੁਮ੍ ਅਸਮਰ੍ਥਾ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਕੁਤੋ ਭਾਵਯਥ?

٢٧ 27 تَأَمَّلُوا ٱلزَّنَابِقَ كَيْفَ تَنْمُو: لَا تَتْعَبُ وَلَا تَغْزِلُ، وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ وَلَا سُلَيْمَانُ فِي كُلِّ مَجْدِهِ كَانَ يَلْبَسُ كَوَاحِدَةٍ مِنْهَا.

ਅਨ੍ਯੱਚ ਕਾਮ੍ਪਿਲਪੁਸ਼਼੍ਪੰ ਕਥੰ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਦਾਪਿ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤਤ੍ ਕਞ੍ਚਨ ਸ਼੍ਰਮੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਤੂੰਸ਼੍ਚ ਨ ਜਨਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਬਹ੍ਵੈਸ਼੍ਵਰ੍ੱਯਾਨ੍ਵਿਤੋਪਿ ਪੁਸ਼਼੍ਪਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਭੂਸ਼਼ਿਤੋ ਨਾਸੀਤ੍|

٢٨ 28 فَإِنْ كَانَ ٱلْعُشْبُ ٱلَّذِي يُوجَدُ ٱلْيَوْمَ فِي ٱلْحَقْلِ وَيُطْرَحُ غَدًا فِي ٱلتَّنُّورِ يُلْبِسُهُ ٱللهُ هَكَذَا، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ يُلْبِسُكُمْ أَنْتُمْ يَاقَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟

ਅਦ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੰ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਚੂੱਲ੍ਯਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਮਾਨੰ ਯਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਣੰ, ਤਸ੍ਮੈ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰ ਇੱਥੰ ਭੂਸ਼਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਹੇ ਅਲ੍ਪਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ ਕਿੰ ਨ ਪਰਿਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

٢٩ 29 فَلَا تَطْلُبُوا أَنْتُمْ مَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَشْرَبُونَ وَلَا تَقْلَقُوا،

ਅਤਏਵ ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਮਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ ਮਾ ਸੰਦਿਗ੍ਧ੍ਵਞ੍ਚ|

٣٠ 30 فَإِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا تَطْلُبُهَا أُمَمُ ٱلْعَالَمِ. وَأَمَّا أَنْتُمْ فَأَبُوكُمْ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَحْتَاجُونَ إِلَى هَذِهِ.

ਜਗਤੋ ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕਾ ਏਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨਤੇ; ਏਸ਼਼ੁ ਵਸ੍ਤੁਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ ਇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਾ ਜਾਨਾਤਿ|

٣١ 31 بَلِ ٱطْلُبُوا مَلَكُوتَ ٱللهِ، وَهَذِهِ كُلُّهَا تُزَادُ لَكُمْ.

ਅਤਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਪ੍ਰਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|

٣٢ 32 «لَا تَخَفْ، أَيُّهَا ٱلْقَطِيعُ ٱلصَّغِيرُ، لِأَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ سُرَّ أَنْ يُعْطِيَكُمُ ٱلْمَلَكُوتَ.

ਹੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮੇਸ਼਼ਵ੍ਰਜ ਯੂਯੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤੁਃ ਸੰਮਤਿਰਸ੍ਤਿ|

٣٣ 33 بِيعُوا مَا لَكُمْ وَأَعْطُوا صَدَقَةً. اِعْمَلُوا لَكُمْ أَكْيَاسًا لَا تَفْنَى وَكَنْزًا لَا يَنْفَدُ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، حَيْثُ لَا يَقْرَبُ سَارِقٌ وَلَا يُبْلِي سُوسٌ،

ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਾ ਯਾ ਸਮ੍ਪੱਤਿਰਸ੍ਤਿ ਤਾਂ ਤਾਂ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਵਿਤਰਤ, ਯਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਚੌਰਾ ਨਾਗੱਛਨ੍ਤਿ, ਕੀਟਾਸ਼੍ਚ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਾਯਯਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਨਿਜਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਜਰੇ ਸਮ੍ਪੁਟਕੇ (ਅ)ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਧਨੰ ਸਞ੍ਚਿਨੁਤ ਚ;

٣٤ 34 لِأَنَّهُ حَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكُمْ هُنَاكَ يَكُونُ قَلْبُكُمْ أَيْضًا.

ਯਤੋ ਯਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਧਨੰ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਤ੍ਰੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਃ|

٣٥ 35 «لِتَكُنْ أَحْقَاؤُكُمْ مُمَنْطَقَةً وَسُرُجُكُمْ مُوقَدَةً،

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਬੱਧਕਟਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ;

٣٦ 36 وَأَنْتُمْ مِثْلُ أُنَاسٍ يَنْتَظِرُونَ سَيِّدَهُمْ مَتَى يَرْجِعُ مِنَ ٱلْعُرْسِ، حَتَّى إِذَا جَاءَ وَقَرَعَ يَفْتَحُونَ لَهُ لِلْوَقْتِ.

ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਵਿਵਾਹਾਦਾਗਤ੍ਯ ਯਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਨ੍ਤਿ ਤਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤੁੰ ਯਥਾ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਥਾ ਯੂਯਮਪਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|

٣٧ 37 طُوبَى لِأُولَئِكَ ٱلْعَبِيدِ ٱلَّذِينَ إِذَا جَاءَ سَيِّدُهُمْ يَجِدُهُمْ سَاهِرِينَ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَتَمَنْطَقُ وَيُتْكِئُهُمْ وَيَتَقَدَّمُ وَيَخْدُمُهُمْ.

ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨ੍ ਦਾਸਾਨ੍ ਸਚੇਤਨਾਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਉਪਵੇਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਬੱਧਕਟਿਃ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٣٨ 38 وَإِنْ أَتَى فِي ٱلْهَزِيعِ ٱلثَّانِي أَوْ أَتَى فِي ٱلْهَزِيعِ ٱلثَّالِثِ وَوَجَدَهُمْ هَكَذَا، فَطُوبَى لِأُولَئِكَ ٱلْعَبِيدِ.

ਯਦਿ ਦ੍ਵਿਤੀਯੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੇ ਵਾ ਪ੍ਰਹਰੇ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਥੈਵ ਪਸ਼੍ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਏਵ ਦਾਸਾ ਧਨ੍ਯਾਃ|

٣٩ 39 وَإِنَّمَا ٱعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَأْتِي ٱلسَّارِقُ لَسَهِرَ، وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਚੌਰਾ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਇਤਿ ਯਦਿ ਗ੍ਰੁʼਹਪਤਿ ਰ੍ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਦਾਵਸ਼੍ਯੰ ਜਾਗ੍ਰਨ੍ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਵਾਰਯਤਿ ਯੂਯਮੇਤਦ੍ ਵਿੱਤ|

٤٠ 40 فَكُونُوا أَنْتُمْ إِذًا مُسْتَعِدِّينَ، لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ لَا تَظُنُّونَ يَأْتِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ».

ਅਤਏਵ ਯੂਯਮਪਿ ਸੱਜਮਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ ਯਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤੰ ਨਾਪ੍ਰੇਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤١ 41 فَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «يَارَبُّ، أَلَنَا تَقُولُ هَذَا ٱلْمَثَلَ أَمْ لِلْجَمِيعِ أَيْضًا؟».

ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਿੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮਿਮਾਂ ਵਦਤਿ?

٤٢ 42 فَقَالَ ٱلرَّبُّ: «فَمَنْ هُوَ ٱلْوَكِيلُ ٱلْأَمِينُ ٱلْحَكِيمُ ٱلَّذِي يُقِيمُهُ سَيِّدُهُ عَلَى خَدَمِهِ لِيُعْطِيَهُمُ ٱلْعُلُوفَةَ فِي حِينِهَا؟

ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਪ੍ਰਭੁਃ ਸਮੁਚਿਤਕਾਲੇ ਨਿਜਪਰਿਵਾਰਾਰ੍ਥੰ ਭੋਜ੍ਯਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਯ ਯੰ ਤਤ੍ਪਦੇ ਨਿਯੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਬੋੱਧਾ ਕਰ੍ੰਮਾਧੀਸ਼ਃ ਕੋਸ੍ਤਿ?

٤٣ 43 طُوبَى لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ ٱلَّذِي إِذَا جَاءَ سَيِّدُهُ يَجِدُهُ يَفْعَلُ هَكَذَا!

ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਏਵ ਦਾਸੋ ਧਨ੍ਯਃ|

٤٤ 44 بِٱلْحَقِّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ أَمْوَالِهِ.

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਸ ਤੰ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤٥ 45 وَلَكِنْ إِنْ قَالَ ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ فِي قَلْبِهِ: سَيِّدِي يُبْطِئُ قُدُومَهُ، فَيَبْتَدِئُ يَضْرِبُ ٱلْغِلْمَانَ وَٱلْجَوَارِيَ، وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ وَيَسْكَرُ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਰ੍ਵਿਲਮ੍ਬੇਨਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਇਤਿ ਵਿਚਿਨ੍ਤ੍ਯ ਸ ਦਾਸੋ ਯਦਿ ਤਦਨ੍ਯਦਾਸੀਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁੰ ਮਦਿਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਰਭਤੇ,

٤٦ 46 يَأْتِي سَيِّدُ ذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فِي يَوْمٍ لَا يَنْتَظِرُهُ وَفِي سَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، فَيَقْطَعُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ ٱلْخَائِنِينَ.

ਤਰ੍ਹਿ ਯਦਾ ਪ੍ਰਭੁੰ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਸੋ(ਅ)ਚੇਤਨਸ਼੍ਚ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਦਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਹੀਨੈਃ ਸਹ ਤਸ੍ਯ ਅੰਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤٧ 47 وَأَمَّا ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ ٱلَّذِي يَعْلَمُ إِرَادَةَ سَيِّدِهِ وَلَا يَسْتَعِدُّ وَلَا يَفْعَلُ بحَسَبِ إِرَادَتِهِ، فَيُضْرَبُ كَثِيرًا.

ਯੋ ਦਾਸਃ ਪ੍ਰਭੇਰਾਜ੍ਞਾਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਪਿ ਸੱਜਿਤੋ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਚ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸੋਨੇਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ;

٤٨ 48 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي لَا يَعْلَمُ، وَيَفْعَلُ مَا يَسْتَحِقُّ ضَرَبَاتٍ، يُضْرَبُ قَلِيلًا. فَكُلُّ مَنْ أُعْطِيَ كَثِيرًا يُطْلَبُ مِنْهُ كَثِيرٌ، وَمَنْ يُودِعُونَهُ كَثِيرًا يُطَالِبُونَهُ بِأَكْثَرَ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹਾਰਾਰ੍ਹੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸੋਲ੍ਪਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ| ਯਤੋ ਯਸ੍ਮੈ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਦੱਤੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਾਨੁਸ਼਼ਾ ਯਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਬਹੁ ਸਮਰ੍ਪਯਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹੁ ਯਾਚਨ੍ਤੇ|

٤٩ 49 «جِئْتُ لِأُلْقِيَ نَارًا عَلَى ٱلْأَرْضِ، فَمَاذَا أُرِيدُ لَوِ ٱضْطَرَمَتْ؟

ਅਹੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਮ੍ ਅਨੈਕ੍ਯਰੂਪੰ ਵਹ੍ਨਿ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ, ਸ ਚੇਦ੍ ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਤਿ ਤਤ੍ਰ ਮਮ ਕਾ ਚਿਨ੍ਤਾ?

٥٠ 50 وَلِي صِبْغَةٌ أَصْطَبِغُهَا، وَكَيْفَ أَنْحَصِرُ حَتَّى تُكْمَلَ؟

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਮੱਜਨੇਨਾਹੰ ਮਗ੍ਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸਿੱਧਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਵਦਹੰ ਕਤਿਕਸ਼਼੍ਟੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਿ|

٥١ 51 أَتَظُنُّونَ أَنِّي جِئْتُ لِأُعْطِيَ سَلَامًا عَلَى ٱلْأَرْضِ؟ كَلاَّ، أَقُولُ لَكُمْ: بَلِ ٱنْقِسَامًا.

ਮੇਲਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਜਗਦ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ ਯੂਯੰ ਕਿਮਿੱਥੰ ਬੋਧਧ੍ਵੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਨ ਤਥਾ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਮੇਲਨਾਭਾਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|

٥٢ 52 لِأَنَّهُ يَكُونُ مِنَ ٱلْآنَ خَمْسَةٌ فِي بَيْتٍ وَاحِدٍ مُنْقَسِمِينَ: ثَلَاثَةٌ عَلَى ٱثْنَيْنِ، وَٱثْنَانِ عَلَى ثَلَاثَةٍ.

ਯਸ੍ਮਾਦੇਤਤ੍ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਏਕਤ੍ਰਸ੍ਥਪਰਿਜਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪਞ੍ਚਜਨਾਃ ਪ੍ਰੁʼਥਗ੍ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰਯੋ ਜਨਾ ਦ੍ਵਯੋਰ੍ਜਨਯੋਃ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਚ ਤ੍ਰਯਾਣਾਂ ਜਨਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲੌ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|

٥٣ 53 يَنْقَسِمُ ٱلْأَبُ عَلَى ٱلِٱبْنِ، وَٱلِٱبْنُ عَلَى ٱلْأَبِ، وَٱلْأُمُّ عَلَى ٱلْبِنْتِ، وَٱلْبِنْتُ عَلَى ٱلْأُمِّ، وَٱلْحَمَاةُ عَلَى كَنَّتِهَا، وَٱلْكَنَّةُ عَلَى حَمَاتِهَا».

ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਸ਼੍ਚ ਪਿਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਾਤਾ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਮਾਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਥਾ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਬਧ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਬਧੂਸ਼੍ਚ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٥٤ 54 ثُمَّ قَالَ أَيْضًا لِلْجُمُوعِ: «إِذَا رَأَيْتُمُ ٱلسَّحَابَ تَطْلُعُ مِنَ ٱلْمَغَارِبِ فَلِلْوَقْتِ تَقُولُونَ: إِنَّهُ يَأْتِي مَطَرٌ، فَيَكُونُ هَكَذَا.

ਸ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋਪਰਮਪਿ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਸ਼ਿ ਮੇਘੋਦ੍ਗਮੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੂਯੰ ਹਠਾਦ੍ ਵਦਥ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਸ੍ਤਥੈਵ ਜਾਯਤੇ|

٥٥ 55 وَإِذَا رَأَيْتُمْ رِيحَ ٱلْجَنُوبِ تَهُبُّ تَقُولُونَ: إِنَّهُ سَيَكُونُ حَرٌّ، فَيَكُونُ.

ਅਪਰੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਤੋ ਵਾਯੌ ਵਾਤਿ ਸਤਿ ਵਦਥ ਨਿਦਾਘੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਃ ਸੋਪਿ ਜਾਯਤੇ|

٥٦ 56 يَا مُرَاؤُونَ! تَعْرِفُونَ أَنْ تُمَيِّزُوا وَجْهَ ٱلْأَرْضِ وَٱلسَّمَاءِ، وَأَمَّا هَذَا ٱلزَّمَانُ فَكَيْفَ لَا تُمَيِّزُونَهُ؟

ਰੇ ਰੇ ਕਪਟਿਨ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਯ ਭੂਮ੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਬੋੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ,

٥٧ 57 وَلِمَاذَا لَا تَحْكُمُونَ بِٱلْحَقِّ مِنْ قِبَلِ نُفُوسِكُمْ؟

ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਾਲਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਕੁਤੋ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯੂਯਞ੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਕੁਤੋ ਨ ਨ੍ਯਾਸ਼਼੍ਯੰ ਵਿਚਾਰਯਥ?

٥٨ 58 حِينَمَا تَذْهَبُ مَعَ خَصْمِكَ إِلَى ٱلْحَاكِمِ، ٱبْذُلِ ٱلْجَهْدَ وَأَنْتَ فِي ٱلطَّرِيقِ لِتَتَخَلَّصَ مِنْهُ، لِئَلَّا يَجُرَّكَ إِلَى ٱلْقَاضِي، وَيُسَلِّمَكَ ٱلْقَاضِي إِلَى ٱلْحَاكِمِ، فَيُلْقِيَكَ ٱلْحَاكِمُ فِي ٱلسِّجْنِ.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਵਾਦਿਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗੱਛਨ੍ ਪਥਿ ਤਸ੍ਮਾਦੁੱਧਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ ਨੋਚੇਤ੍ ਸ ਤ੍ਵਾਂ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਨਯਤਿ| ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਸਮਰ੍ਪਯਤਿ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤਾ ਤ੍ਵਾਂ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬਧ੍ਨਾਤਿ

٥٩ 59 أَقُولُ لَكَ: لَا تَخْرُجُ مِنْ هُنَاكَ حَتَّى تُوفِيَ ٱلْفَلْسَ ٱلْأَخِيرَ».

ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਾਮਹੰ ਵਦਾਮਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨਿਃਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਕਪਰ੍ਦਕੇਸ਼਼ੁ ਨ ਪਰਿਸ਼ੋਧਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਵੰ ਤਤੋ ਮੁਕ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸਿ|

Jesus Preaches to the Multitude