يوحنَّا 9

١ 1 وَفِيمَا هُوَ مُجْتَازٌ رَأَى إِنْسَانًا أَعْمَى مُنْذُ وِلَادَتِهِ،

यीशु और तिना रे चेलेया तीसिए जांदे ऊए एक एड़ा मांणू देखेया, जो जन्मो तेई अन्दा था।

٢ 2 فَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، مَنْ أَخْطَأَ: هَذَا أَمْ أَبَوَاهُ حَتَّى وُلِدَ أَعْمَى؟».

तेबे तिना रे चेलेया तिना ते पूछेया, “ओ गुरू! किने पाप कित्तेया था, इने मांणूए, जो अन्दा जम्मेया या एसरे माए-बाओ?”

٣ 3 أَجَابَ يَسُوعُ: «لَا هَذَا أَخْطَأَ وَلَا أَبَوَاهُ، لَكِنْ لِتَظْهَرَ أَعْمَالُ ٱللهِ فِيهِ.

यीशुए जवाब दित्तेया, “ना तो इने पाप करी राखेया और ना एसरे माए-बाओ कि ये अन्दा जम्मेया, पर ये तेबे ऊआ, ताकि परमेशरो रे सामर्था रे काम एस पाँदे प्रगट ओ।

٤ 4 يَنْبَغِي أَنْ أَعْمَلَ أَعْمَالَ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي مَا دَامَ نَهَارٌ. يَأْتِي لَيْلٌ حِينَ لَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَعْمَلَ.

जिने आऊँ पेजी राखेया, आसा खे जरूरी ये कि आसे तेसरे काम दिनो-दिने ई नपटयाणा जरूरी ए, कऊँकि से रात आऊणे वाल़ी ए, जिदे कोई काम नि करी सकदा।

٥ 5 مَا دُمْتُ فِي ٱلْعَالَمِ فَأَنَا نُورُ ٱلْعَالَمِ».

जदुओ तक आऊँ दुनिया रे ए, तदुओ तक, दुनिया री जोति ए।”

٦ 6 قَالَ هَذَا وَتَفَلَ عَلَى ٱلْأَرْضِ وَصَنَعَ مِنَ ٱلتُّفْلِ طِينًا وَطَلَى بِٱلطِّينِ عَيْنَيِ ٱلْأَعْمَى.

ये बोली की तिने जमीना पाँदे थूकेया और तेस थूको साथे माट्टी सीन्नी कित्ती और से माट्टी तेस अन्दे रिया आखी रे मल़ी की

٧ 7 وَقَالَ لَهُ: «ٱذْهَبِ ٱغْتَسِلْ فِي بِرْكَةِ سِلْوَامَ» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: مُرْسَلٌ، فَمَضَى وَٱغْتَسَلَ وَأَتَى بَصِيرًا.

तेसखे बोलेया, “जा, और शीलोहो रे कुण्डो रे आपणी आखी तोई लो” (जेतेरा मतलब पेजे राए) तेबे तिने जायी की आखी तोईया और देखदा ऊआ आया।

٨ 8 فَٱلْجِيرَانُ وَٱلَّذِينَ كَانُوا يَرَوْنَهُ قَبْلًا أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى، قَالُوا: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يَجْلِسُ وَيَسْتَعْطِي؟».

तेबे तेस मांणूए रे पड़ोसिये और जिने से पईले पीख मांगदा ऊआ देखेया था, एकी दूजे ते बोलणे लगे, “क्या ये सेई निए, जो बैठेया रा पीख माँगो था?”

٩ 9 آخَرُونَ قَالُوا: «هَذَا هُوَ». وَآخَرُونَ: «إِنَّهُ يُشْبِهُهُ». وَأَمَّا هُوَ فَقَالَ: «إِنِّي أَنَا هُوَ».

कईए बोलेया, “ये सेईए,” ओरी बोलेया, “ना, ये तो तेसरा हमशक्ल ए।” तिने बोलेया, “आऊँ सेईए।”

١٠ 10 فَقَالُوا لَهُ: «كَيْفَ ٱنْفَتَحَتْ عَيْنَاكَ؟».

तेबे सेयो तेसते पूछणे लगे, “तेरिया आखी किंयाँ ठीक ऊईगिया?”

١١ 11 أَجَابَ ذَاكَ وقَالَ: «إِنْسَانٌ يُقَالُ لَهُ يَسُوعُ صَنَعَ طِينًا وَطَلَى عَيْنَيَّ، وَقَالَ لِي: ٱذْهَبْ إِلَى بِرْكَةِ سِلْوَامَ وَٱغْتَسِلْ. فَمَضَيْتُ وَٱغْتَسَلْتُ فَأَبْصَرْتُ».

तेबे तिने बोलेया, “यीशु नाओं रे एक मांणूए माट्टी सेड़ी और मेरी आखी रे मल़ी और माखे बोलेया, ‘जा और शीलोहो रे कुन्डो रे आपणी आखी तोई लो।’ तेबे आऊँ कुण्डो रे गया और आखी तोई की देखणे लगी गा।”

١٢ 12 فَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ ذَاكَ؟». قَالَ: «لَا أَعْلَمُ».

तिने तेसते पूछेया, “से मांणू केयी ए?” तिने बोलेया, “आऊँ नि जाणदा।”

١٣ 13 فَأَتَوْا إِلَى ٱلْفَرِّيسِيِّينَ بِٱلَّذِي كَانَ قَبْلًا أَعْمَى.

तेबे लोक तेसखे, जो पईले अन्दा था, फरीसिये गे लयी गे।

١٤ 14 وَكَانَ سَبْتٌ حِينَ صَنَعَ يَسُوعُ ٱلطِّينَ وَفَتَحَ عَيْنَيْهِ.

जेस दिने यीशुए माट्टी सेड़ी की तेसरी आखी ठीक कित्तिया थिया, से आरामो रा दिन था।

١٥ 15 فَسَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضًا كَيْفَ أَبْصَرَ، فَقَالَ لَهُمْ: «وَضَعَ طِينًا عَلَى عَيْنَيَّ وَٱغْتَسَلْتُ، فَأَنَا أُبْصِرُ».

तेबे फरीसिये बी तेसते पूछेया, “तेरिया आखी किंयाँ ठीक ऊईगिया?” तिने बोलेया, “तिने मेरी आखी रे माट्टी लगाई, तेबे मैं तोईया और एबे देखणे लगेया।”

١٦ 16 فَقَالَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ: «هَذَا ٱلْإِنْسَانُ لَيْسَ مِنَ ٱللهِ، لِأَنَّهُ لَا يَحْفَظُ ٱلسَّبْتَ». آخَرُونَ قَالُوا: «كَيْفَ يَقْدِرُ إِنْسَانٌ خَاطِئٌ أَنْ يَعْمَلَ مِثْلَ هَذِهِ ٱلْآيَاتِ؟». وَكَانَ بَيْنَهُمُ ٱنْشِقَاقٌ.

तेबे कई फरीसी बोलणे लगे, “ये मांणू परमेशरो री तरफा ते निए, कऊँकि से आरामो रा दिन नि मानदा।” ओरी बोलेया, “पापी मांणू किंयाँ एड़े चिह्न् दखाई सकोआ?” तेबे तिना बीचे फूट पड़ी गी।

١٧ 17 قَالُوا أَيْضًا لِلْأَعْمَى: «مَاذَا تَقُولُ أَنْتَ عَنْهُ مِنْ حَيْثُ إِنَّهُ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟». فَقَالَ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ!».

तिने तेस अन्दे खे फेर बोलेया, “जिने तेरी आखी कित्तिया ठीक कि तूँ तेसरे बारे रे क्या बोलेया?” तिने बोलेया, “से भविष्यबक्ता ए।”

١٨ 18 فَلَمْ يُصَدِّقِ ٱلْيَهُودُ عَنْهُ أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى فَأَبْصَرَ حَتَّى دَعَوْا أَبَوَيِ ٱلَّذِي أَبْصَرَ.

पर यहूदिया खे विश्वास नि ऊआ कि ये अन्दा था और एबे देखोआ, जदुओ तक तिने तेसरे माए-बाओ बुलाई की

١٩ 19 فَسَأَلُوهُمَا قَائِلِينَ: «أَهَذَا ٱبْنُكُمَا ٱلَّذِي تَقُولَانِ إِنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى؟ فَكَيْفَ يُبْصِرُ ٱلْآنَ؟».

सेयो नि पूछी ले, “क्या ये तुसा रा पाऊ ए, जेसखे तुसे बोलोए कि अन्दा जम्मी रा? तेबे एबे किंयाँ देखोआ?”

٢٠ 20 أَجَابَهُمْ أَبَوَاهُ وَقَالَا: «نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ٱبْنُنَا، وَأَنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى.

तेसरे माए-बाओ बोलेया, “आसे ये तो जाणूंए कि ये आसा रा पाऊ ए और जन्मो ते अन्दा था।

٢١ 21 وَأَمَّا كَيْفَ يُبْصِرُ ٱلْآنَ فَلَا نَعْلَمُ. أَوْ مَنْ فَتَحَ عَيْنَيْهِ فَلَا نَعْلَمُ. هُوَ كَامِلُ ٱلسِّنِّ. ٱسْأَلُوهُ فَهُوَ يَتَكَلَّمُ عَنْ نَفْسِهِ».

पर ये नि जाणदे कि किंयाँ देखणे लगी गा और ना ई ये जाणदे कि किने एसरिया आखी ठीक कित्तिया। से छोटा जा बच्चा निए, तेसते ई पूछी लो, तेस आपणे बारे रे आपू ई बताई देणा।”

٢٢ 22 قَالَ أَبَوَاهُ هَذَا لِأَنَّهُمَا كَانَا يَخَافَانِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا قَدْ تَعَاهَدُوا أَنَّهُ إِنِ ٱعْتَرَفَ أَحَدٌ بِأَنَّهُ ٱلْمَسِيحُ يُخْرَجُ مِنَ ٱلْمَجْمَعِ.

यो गल्ला तिने तेबे बोलिया कऊँकि, सेयो यहूदी अगुओ ते डरो थे, कऊँकि यहूदी अगुवे एक मत ऊई चुके थे कि जे कोई ये विश्वास करोगा कि से मसीह ए, तो से प्रार्थना रे कअरो ते निकयाल़ी देणा।

٢٣ 23 لِذَلِكَ قَالَ أَبَوَاهُ: «إِنَّهُ كَامِلُ ٱلسِّنِّ، ٱسْأَلُوهُ».

इजी री बजअ ते तेसरे माए-बाओ बोलेया, “से छोटा जा बच्चा निए, एसते ई पूछी लो।”

٢٤ 24 فَدَعَوْا ثَانِيَةً ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي كَانَ أَعْمَى، وَقَالُوا لَهُ: «أَعْطِ مَجْدًا لِلهِ. نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ خَاطِئٌ».

तेबे यहूदी अगुवे तेस मांणूए ते, जो अन्दा था, दूजी बार बुलाई की तेसखे बोलेया, “परमेशरो खे गवा मानी की सच बोल, आसे तो जाणूंए कि से मांणू पापी ए।”

٢٥ 25 فَأَجَابَ ذَاكَ وَقَالَ: «أَخَاطِئٌ هُوَ؟ لَسْتُ أَعْلَمُ. إِنَّمَا أَعْلَمُ شَيْئًا وَاحِدًا: أَنِّي كُنْتُ أَعْمَى وَٱلْآنَ أُبْصِرُ».

तिने बोलेया, “आऊँ नि जाणदा कि से पापी ए कि नई, आऊँ एक गल्ल जाणूंआ कि आऊँ पईले अन्दा था और एबे देखी सकूँआ।”

٢٦ 26 فَقَالُوا لَهُ أَيْضًا: «مَاذَا صَنَعَ بِكَ؟ كَيْفَ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟».

तिने तेसखे फेर बोलेया, “तिने तां साथे क्या कित्तेया और तेरी आखी किंयाँ ठीक कित्तिया?”

٢٧ 27 أَجَابَهُمْ: «قَدْ قُلْتُ لَكُمْ وَلَمْ تَسْمَعُوا. لِمَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تَسْمَعُوا أَيْضًا؟ أَلَعَلَّكُمْ أَنْتُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَصِيرُوا لَهُ تَلَامِيذَ؟».

तिने तिना खे बोलेया, “आऊँ तो तुसा खे बोली चुकेया रा और तुसेई नि सुणेया, एबे दूजी बार कऊँ सुणना चाओए? क्या तुसे बी तेसरे चेले बणना चाओए?”

٢٨ 28 فَشَتَمُوهُ وَقَالُوا: «أَنْتَ تِلْمِيذُ ذَاكَ، وَأَمَّا نَحْنُ فَإِنَّنَا تَلَامِيذُ مُوسَى.

तेबे सेयो तेसखे खरा-बुरा बोलणे लगे, “तूँ ई तेसरा चेला ए, आसे तो मूसे रे चेले ए।

٢٩ 29 نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ مُوسَى كَلَّمَهُ ٱللهُ، وَأَمَّا هَذَا فَمَا نَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ هُوَ».

आसे जाणूंए कि परमेशरे मूसे साथे गल्ला कित्तिया, पर एस मांणूए खे नि जाणदे कि केथो राए?”

٣٠ 30 أَجَابَ ٱلرَّجُلُ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ فِي هَذَا عَجَبًا! إِنَّكُمْ لَسْتُمْ تَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ هُوَ، وَقَدْ فَتَحَ عَيْنَيَّ.

तिने तिना खे बोलेया, “ये तो हैरानिया री गल्ल ए कि तुसे नि जाणदे कि से केथो राए, तेबे बी तिने मेरिया आखी ठीक कित्तिया।

٣١ 31 وَنَعْلَمُ أَنَّ ٱللهَ لَا يَسْمَعُ لِلْخُطَاةِ. وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَتَّقِي ٱللهَ وَيَفْعَلُ مَشِيئَتَهُ، فَلِهَذَا يَسْمَعُ.

आसे जाणूंए कि परमेशर पापिया री नि सुणदा, पर जे कोई परमेशरो रा भक्त ओ और तेसरी इच्छा पाँदे चलोआ, तो से तेसरी सुणोआ।

٣٢ 32 مُنْذُ ٱلدَّهْرِ لَمْ يُسْمَعْ أَنَّ أَحَدًا فَتَحَ عَيْنَيْ مَوْلُودٍ أَعْمَى. (aiōn g165)

दुनिया री शुरूआता ते ये कदी बी सुणने बीचे नि आया कि किने बी जन्मो रे अन्दे रिया आखी ठीक कित्तिया ओ। (aiōn g165)

٣٣ 33 لَوْ لَمْ يَكُنْ هَذَا مِنَ ٱللهِ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَفْعَلَ شَيْئًا».

जे ये मांणू परमेशरो री तरफा ते नि ऊँदा, तो कुछ पनि करी सको था।”

٣٤ 34 أجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «فِي ٱلْخَطَايَا وُلِدْتَ أَنْتَ بِجُمْلَتِكَ، وَأَنْتَ تُعَلِّمُنَا!». فَأَخْرَجُوهُ خَارِجًا.

तिने तेसखे जवाब दित्तेया, “तूँ तो बिल्कुल पापो ते जम्मी रा, तूँ आसा खे क्या सिखाएया?” और तिने से बारे निकयाल़ी ता।

٣٥ 35 فَسَمِعَ يَسُوعُ أَنَّهُمْ أَخْرَجُوهُ خَارِجًا، فَوَجَدَهُ وَقَالَ لَهُ: «أَتُؤْمِنُ بِٱبْنِ ٱللهِ؟».

जेबे यीशुए सुणेया कि तिने से बारे निकयाल़ी ता, तेबे सेयो तेसखे मिले और बोलेया, “क्या तूँ माणूं रे पुत्रो पाँदे विश्वास करेया?”

٣٦ 36 أَجَابَ ذَاكَ وَقَالَ: «مَنْ هُوَ يَا سَيِّدُ لِأُومِنَ بِهِ؟».

तिने जवाब दित्तेया, “ओ प्रभु! से कुणे कि आऊँ तेस पाँदे विश्वास करूँ?”

٣٧ 37 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «قَدْ رَأَيْتَهُ، وَٱلَّذِي يَتَكَلَّمُ مَعَكَ هُوَ هُوَ!».

यीशुए तेसखे बोलेया, “तैं से देखी बी राखेया और जो तां साथे जपणे लगी रा से येईए।”

٣٨ 38 فَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ!». وَسَجَدَ لَهُ.

तिने बोलेया, “ओ प्रभु! आँऊ विश्वास करूँआ।” और तिने तिना गे माथा टेकेया।

٣٩ 39 فَقَالَ يَسُوعُ: «لِدَيْنُونَةٍ أَتَيْتُ أَنَا إِلَى هَذَا ٱلْعَالَمِ، حَتَّى يُبْصِرَ ٱلَّذِينَ لَا يُبْصِرُونَ وَيَعْمَى ٱلَّذِينَ يُبْصِرُونَ».

तेबे यीशुए बोलेया, “आँऊ एसा दुनिया पाँदे न्याय करने आयी रा ताकि जो देखदे नि, सेयो देखो और जो देखोए, सेयो अन्दे ऊई जाओ।”

٤٠ 40 فَسَمِعَ هَذَا ٱلَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ، وَقَالُوا لَهُ: «أَلَعَلَّنَا نَحْنُ أَيْضًا عُمْيَانٌ؟».

जो फरीसी तिना साथे थे तिने यो गल्ला सुणी की तिना खे बोलेया, “क्या आसे बी अन्दे ए?”

٤١ 41 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ عُمْيَانًا لَمَا كَانَتْ لَكُمْ خَطِيَّةٌ. وَلَكِنِ ٱلْآنَ تَقُولُونَ إِنَّنَا نُبْصِرُ، فَخَطِيَّتُكُمْ بَاقِيَةٌ.

यीशुए तिना खे बोलेया, “जे तुसे अन्दे ऊँदे तो पापी नि ऊँदे, पर एबे बोलोए कि आसे देखूँए, तेबेई तो तुसा रा पाप बणेया रा रओआ।”