يوحنَّا 9
| وَفِيمَا هُوَ مُجْتَازٌ رَأَى إِنْسَانًا أَعْمَى مُنْذُ وِلَادَتِهِ، | ١ 1 |
फिरी यीशुए अपने चेलन सेइं साथी च़लोरो थियो, ते तैनेईं अक मैन्हु लाव, ज़ै ज़र्मनेरो कानो थियो।
| فَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، مَنْ أَخْطَأَ: هَذَا أَمْ أَبَوَاهُ حَتَّى وُلِدَ أَعْمَى؟». | ٢ 2 |
तैसेरे चेलेईं तैस पुच़्छ़ू, “हे गुरू, केने पाप कियो कि ए कानो ज़रमो, एने मैने या एसेरे अम्मा बाजे?”
| أَجَابَ يَسُوعُ: «لَا هَذَا أَخْطَأَ وَلَا أَبَوَاهُ، لَكِنْ لِتَظْهَرَ أَعْمَالُ ٱللهِ فِيهِ. | ٣ 3 |
यीशुए जुवाब दित्तो, “न एने पाप कियो, न एसेरे अम्मा-बाजेईं, पन तै एल्हेरेलेइ कानो ज़रमो ताके परमेशरेरे चमत्कार एसमां लेईहोन।
| يَنْبَغِي أَنْ أَعْمَلَ أَعْمَالَ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي مَا دَامَ نَهَارٌ. يَأْتِي لَيْلٌ حِينَ لَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَعْمَلَ. | ٤ 4 |
ज़ैने अवं भेज़ोरोईं, असेईं तैसेरू कम लूशी केरनू ज़रूरीए, ज़ैन कम तैनी असन दित्तोरूए, तै रात एजने बालीए ज़ैस मां कोई भी कम न केरि सके।
| مَا دُمْتُ فِي ٱلْعَالَمِ فَأَنَا نُورُ ٱلْعَالَمِ». | ٥ 5 |
ज़ांतगर अवं दुनियाई मां आई, अवं दुनियारी लौ आई।”
| قَالَ هَذَا وَتَفَلَ عَلَى ٱلْأَرْضِ وَصَنَعَ مِنَ ٱلتُّفْلِ طِينًا وَطَلَى بِٱلطِّينِ عَيْنَيِ ٱلْأَعْمَى. | ٦ 6 |
एन ज़ोइतां तैनी ज़मीनी पुड़ थुकू, ते तैस थुके सेइं मित्ती सन्नी, ते तै मित्ती कानेरे एछ़्छ़न पुड़ लाई।
| وَقَالَ لَهُ: «ٱذْهَبِ ٱغْتَسِلْ فِي بِرْكَةِ سِلْوَامَ» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: مُرْسَلٌ، فَمَضَى وَٱغْتَسَلَ وَأَتَى بَصِيرًا. | ٧ 7 |
ते तैस सेइं ज़ोवं, “गा शीलोह नंव्वेरे हावदे मां अपनू तुत्तर धो” (शीलोहेरे मतलब भेज़रो) तैनी गेइतां धोवं, ते लांतो वापस अव।
| فَٱلْجِيرَانُ وَٱلَّذِينَ كَانُوا يَرَوْنَهُ قَبْلًا أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى، قَالُوا: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يَجْلِسُ وَيَسْتَعْطِي؟». | ٨ 8 |
तैखन तैस मैनेरे पड़ोसेईं त ज़ैनेईं तै भीख मगतो लावरो थियो, एक्की होरि सेइं ज़ोने लग्गे, “कुन ई तैए मैन्हु नईं ज़ै पेइलो बिश्तां भीख मगतो थियो?”
| آخَرُونَ قَالُوا: «هَذَا هُوَ». وَآخَرُونَ: «إِنَّهُ يُشْبِهُهُ». وَأَمَّا هُوَ فَقَالَ: «إِنِّي أَنَا هُوَ». | ٩ 9 |
किछ मैन्हु ज़ोने लाए, “ई तैए,” होरेईं ज़ोवं, “नईं तैसेरो ज़ेरो कोई होरो भोनोए,” तैनी ज़ोवं, “अवं तैए आईं।”
| فَقَالُوا لَهُ: «كَيْفَ ٱنْفَتَحَتْ عَيْنَاكَ؟». | ١٠ 10 |
तैखन तैना तैस पुच्छ़ने लग्गे, “तेरी एछ़्छ़न केन्च़रां लौ आई?”
| أَجَابَ ذَاكَ وقَالَ: «إِنْسَانٌ يُقَالُ لَهُ يَسُوعُ صَنَعَ طِينًا وَطَلَى عَيْنَيَّ، وَقَالَ لِي: ٱذْهَبْ إِلَى بِرْكَةِ سِلْوَامَ وَٱغْتَسِلْ. فَمَضَيْتُ وَٱغْتَسَلْتُ فَأَبْصَرْتُ». | ١١ 11 |
तैनी जुवाब दित्तो, “यीशु नंव्वेरे एक्की मैने मित्ती सन्नी, ते मेरी एछ़्छ़न पुड़ लेइतां मीं सेइं ज़ोवं, गा शीलोह हावदे मां गेइतां अपनू तुत्तर धो, ते अवं जेव ते मीं तुत्तर धोवं, ते लांने लाव।”
| فَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ ذَاكَ؟». قَالَ: «لَا أَعْلَمُ». | ١٢ 12 |
तैनेईं तैस पुच़्छ़ू, “तै मैन्हु कोड़ि आए?” तैनी ज़ोवं, “मीं नईं पतो।”
| فَأَتَوْا إِلَى ٱلْفَرِّيسِيِّينَ بِٱلَّذِي كَانَ قَبْلًا أَعْمَى. | ١٣ 13 |
लोकेईं तै ज़ै पेइलो कानो थियो फरीसी लोकन कां नेव।
| وَكَانَ سَبْتٌ حِينَ صَنَعَ يَسُوعُ ٱلطِّينَ وَفَتَحَ عَيْنَيْهِ. | ١٤ 14 |
ज़ैस दिहाड़े यीशुए मित्ती सैनतां तैसेरी एछ़्छ़ी लौ दित्तो थी, तै आरामेरी दिहाड़ी थी।
| فَسَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضًا كَيْفَ أَبْصَرَ، فَقَالَ لَهُمْ: «وَضَعَ طِينًا عَلَى عَيْنَيَّ وَٱغْتَسَلْتُ، فَأَنَا أُبْصِرُ». | ١٥ 15 |
फिरी फरीसी लोकेईं भी तैस पुच़्छ़ू, “तैसेरी एछ़्छ़न लौ केन्च़रे आई?” तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “तैनी मेरी एछ़्छ़न पुड़ मित्ती लाई, फिरी मीं तुत्तर धोवं, ते अवं हुनी लाताईं।”
| فَقَالَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ: «هَذَا ٱلْإِنْسَانُ لَيْسَ مِنَ ٱللهِ، لِأَنَّهُ لَا يَحْفَظُ ٱلسَّبْتَ». آخَرُونَ قَالُوا: «كَيْفَ يَقْدِرُ إِنْسَانٌ خَاطِئٌ أَنْ يَعْمَلَ مِثْلَ هَذِهِ ٱلْآيَاتِ؟». وَكَانَ بَيْنَهُمُ ٱنْشِقَاقٌ. | ١٦ 16 |
एस पुड़ किछ फरीसी लोक ज़ोने लगे, “ए मैन्हु परमेशरेरे तरफां नईं, किजोकि ए आरामेरी दिहाड़ी न मन्ने।” होरेईं ज़ोवं, “एरो ज़ेरो पापी मैन्हु एरे चमत्कार केन्च़रे हिरेई बटते?” ते तैन एप्पू मांमेइं अनबन भोइ।
| قَالُوا أَيْضًا لِلْأَعْمَى: «مَاذَا تَقُولُ أَنْتَ عَنْهُ مِنْ حَيْثُ إِنَّهُ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟». فَقَالَ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ!». | ١٧ 17 |
तैनेईं काने फिरी पुच़्छ़ू, “ज़ैने तेरी एछ़्छ़ी खोलोरेन, तू तैसेरे बारे मां कुन ज़ोतस?” तैनी ज़ोवं, “तै नबी आए।”
| فَلَمْ يُصَدِّقِ ٱلْيَهُودُ عَنْهُ أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى فَأَبْصَرَ حَتَّى دَعَوْا أَبَوَيِ ٱلَّذِي أَبْصَرَ. | ١٨ 18 |
पन यहूदी लीडरन विश्वास न भोव, कि तै कानो थियो ते हुनी लाते, ज़ांतगर तैनेईं, तैसेरे अम्मा-बाजी न कुजाए।
| فَسَأَلُوهُمَا قَائِلِينَ: «أَهَذَا ٱبْنُكُمَا ٱلَّذِي تَقُولَانِ إِنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى؟ فَكَيْفَ يُبْصِرُ ٱلْآنَ؟». | ١٩ 19 |
तैन पुच़्छ़ू, कुन एन तुश्शू मट्ठूए, “ज़ैस तुस ज़ोतथ कि कानो ज़र्मोरू थियूं? फिरी हुना केन्च़रां लाते?”
| أَجَابَهُمْ أَبَوَاهُ وَقَالَا: «نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ٱبْنُنَا، وَأَنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى. | ٢٠ 20 |
तैसेरे अम्मा बाजीए जुवाब दित्तो, “असां त ज़ानतम कि एन इश्शू मट्ठूए, ते कानो ज़र्मोरू थियूं।
| وَأَمَّا كَيْفَ يُبْصِرُ ٱلْآنَ فَلَا نَعْلَمُ. أَوْ مَنْ فَتَحَ عَيْنَيْهِ فَلَا نَعْلَمُ. هُوَ كَامِلُ ٱلسِّنِّ. ٱسْأَلُوهُ فَهُوَ يَتَكَلَّمُ عَنْ نَفْسِهِ». | ٢١ 21 |
पन अस इन न ज़ानतम कि अज़ केन्च़रे लाते, ते न इन ज़ानतम कि केने एसेरी एछ़्छ़न लौ दित्ती, एन हुनी बड्डूए एस पुछ़ा, ए अपने बारे मां एप्पू ज़ोलो।”
| قَالَ أَبَوَاهُ هَذَا لِأَنَّهُمَا كَانَا يَخَافَانِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا قَدْ تَعَاهَدُوا أَنَّهُ إِنِ ٱعْتَرَفَ أَحَدٌ بِأَنَّهُ ٱلْمَسِيحُ يُخْرَجُ مِنَ ٱلْمَجْمَعِ. | ٢٢ 22 |
एना गल्लां तैसेरे अम्मा बाजे एल्हेरेलेइ ज़ोई तैना यहूदी लीडरन करां डरते थिये, किजोकि यहूदी लीडर सारे अक भोरे थी, कि अगर कोई जोए, कि ए मसीहे त तै प्रार्थना घरे मरां कड्डो गाए।
| لِذَلِكَ قَالَ أَبَوَاهُ: «إِنَّهُ كَامِلُ ٱلسِّنِّ، ٱسْأَلُوهُ». | ٢٣ 23 |
एल्हेरेलेइ तैसेरे अम्मा बाजे ज़ोवं, “एन बड्डूए, एस्से पुछ़ा।”
| فَدَعَوْا ثَانِيَةً ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي كَانَ أَعْمَى، وَقَالُوا لَهُ: «أَعْطِ مَجْدًا لِلهِ. نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ خَاطِئٌ». | ٢٤ 24 |
तैखन तैस मैन्हु ज़ै कानो थियो, दुइयोवं बार कुजेइतां ज़ोवं, “सच़ ज़ोइतां परमेशरेरी बड़याई केर, अस ज़ानतम तै मैन्हु पापीए।”
| فَأَجَابَ ذَاكَ وَقَالَ: «أَخَاطِئٌ هُوَ؟ لَسْتُ أَعْلَمُ. إِنَّمَا أَعْلَمُ شَيْئًا وَاحِدًا: أَنِّي كُنْتُ أَعْمَى وَٱلْآنَ أُبْصِرُ». | ٢٥ 25 |
तैनी जुवाब दित्तो, “अवं न ज़ैनी कि ए पापी कि नईं, अवं अक गल ज़ानताईं, कि अवं कानो थियो हुनी लाताईं।”
| فَقَالُوا لَهُ أَيْضًا: «مَاذَا صَنَعَ بِكَ؟ كَيْفَ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟». | ٢٦ 26 |
तैनेईं तैस पुच़्छ़ू, “तैने तीं सेइं कुन कियूं? तैनी केन्च़रे तेरी एछ़्छ़न लौ दित्ती?”
| أَجَابَهُمْ: «قَدْ قُلْتُ لَكُمْ وَلَمْ تَسْمَعُوا. لِمَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تَسْمَعُوا أَيْضًا؟ أَلَعَلَّكُمْ أَنْتُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَصِيرُوا لَهُ تَلَامِيذَ؟». | ٢٧ 27 |
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “मीं त तुसन सेइं ज़ोवरूए, ते तुसेईं न शुनू, हुनी दुइयोवं बार किजो शुनू चातथ? कुन तुस भी तैसेरे चेले बन्ने चातथ?”
| فَشَتَمُوهُ وَقَالُوا: «أَنْتَ تِلْمِيذُ ذَاكَ، وَأَمَّا نَحْنُ فَإِنَّنَا تَلَامِيذُ مُوسَى. | ٢٨ 28 |
तैखन तैना तैस बुरू भलू ज़ोने लाए, “तूए तैसेरो चेलोस, अस त मूसेरे चेलेम।”
| نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ مُوسَى كَلَّمَهُ ٱللهُ، وَأَمَّا هَذَا فَمَا نَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ هُوَ». | ٢٩ 29 |
अस ज़ानतम परमेशरे मूसा सेइं गल्लां की, पन एस न ज़ानम कि ए कोट्ठां ओरोए।
| أَجَابَ ٱلرَّجُلُ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ فِي هَذَا عَجَبًا! إِنَّكُمْ لَسْتُمْ تَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ هُوَ، وَقَدْ فَتَحَ عَيْنَيَّ. | ٣٠ 30 |
तैनी तैन जुवाब दित्तो, “ए त बड़ी बड्डी गल्ले कि तुस न ज़ानाथ कि ए कोट्ठां ओरोए, फिरी भी तैनी मेरी एछ़्छ़न लौ दित्ती।
| وَنَعْلَمُ أَنَّ ٱللهَ لَا يَسْمَعُ لِلْخُطَاةِ. وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَتَّقِي ٱللهَ وَيَفْعَلُ مَشِيئَتَهُ، فَلِهَذَا يَسْمَعُ. | ٣١ 31 |
अस ज़ानतम की परमेशर पापी केरि न शुने, पन कोई परमेशरेरो भक्त भोए त तैसेरे मेर्ज़ी पुड़ च़लतो भोए, त परमेशर तै तैसेरी शुनते।
| مُنْذُ ٱلدَّهْرِ لَمْ يُسْمَعْ أَنَّ أَحَدًا فَتَحَ عَيْنَيْ مَوْلُودٍ أَعْمَى. (aiōn g165) | ٣٢ 32 |
दुनिया रच़नेरे वक्ते करां कधे शुन्ने मां नईं ओरोए कि केन्चे ज़र्मनेरे कानेरी एछ़्छ़न लौ दित्तोरी, (aiōn g165)
| لَوْ لَمْ يَكُنْ هَذَا مِنَ ٱللهِ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَفْعَلَ شَيْئًا». | ٣٣ 33 |
अगर ए मैन्हु परमेशरेरे तरफां न भोथो त किछ न केरि सकेथो।”
| أجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «فِي ٱلْخَطَايَا وُلِدْتَ أَنْتَ بِجُمْلَتِكَ، وَأَنْتَ تُعَلِّمُنَا!». فَأَخْرَجُوهُ خَارِجًا. | ٣٤ 34 |
तैनेईं तैस ज़ोवं, “तू त बिलकुल पापन मां ज़र्मोरोस, तू असन शिखालतस?” ते तैनेईं तै प्रार्थना घरे मरां बेइरोवं कड्डो।
| فَسَمِعَ يَسُوعُ أَنَّهُمْ أَخْرَجُوهُ خَارِجًا، فَوَجَدَهُ وَقَالَ لَهُ: «أَتُؤْمِنُ بِٱبْنِ ٱللهِ؟». | ٣٥ 35 |
यीशुए शुनू कि तै बेइरोवं कड्डोरोए, ते ज़ैखन तैसेरी तैस सेइं मुलाकात भोइ, त तैस सेइं ज़ोवं, “कुन तू मैनेरे मट्ठे पुड़ विश्वास केरतस?”
| أَجَابَ ذَاكَ وَقَالَ: «مَنْ هُوَ يَا سَيِّدُ لِأُومِنَ بِهِ؟». | ٣٦ 36 |
तैनी तैस जुवाब दित्तो, “हे प्रभु, मीं सेइं ज़ो कि तै कौने, ताके अवं तैस पुड़ विश्वास केरि?”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «قَدْ رَأَيْتَهُ، وَٱلَّذِي يَتَكَلَّمُ مَعَكَ هُوَ هُوَ!». | ٣٧ 37 |
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “अव्वें आईं, तीं अवं पेइलो लोरोईं, ज़ै तीं सेइं गल्लां केरि राओरोए।”
| فَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ!». وَسَجَدَ لَهُ. | ٣٨ 38 |
तैनी ज़ोवं, “हे प्रभु, अवं तीं पुड़ विश्वास केरताईं।” ते तैस कां मथ्थो टेको।
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لِدَيْنُونَةٍ أَتَيْتُ أَنَا إِلَى هَذَا ٱلْعَالَمِ، حَتَّى يُبْصِرَ ٱلَّذِينَ لَا يُبْصِرُونَ وَيَعْمَى ٱلَّذِينَ يُبْصِرُونَ». | ٣٩ 39 |
तैखन यीशुए ज़ोवं, “अवं इस दुनियाई मां ई इन्साफ केरने ओरोईं, ज़ैना न लान तैना लान, ते ज़ैना लातन तैना काने भोन।”
| فَسَمِعَ هَذَا ٱلَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ، وَقَالُوا لَهُ: «أَلَعَلَّنَا نَحْنُ أَيْضًا عُمْيَانٌ؟». | ٤٠ 40 |
ज़ैना फरीसी लोक तैस सेइं साथी थिये तैनेईं ज़ोवं, “कुन तू असन जो भी काने ज़ोतस?”
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ عُمْيَانًا لَمَا كَانَتْ لَكُمْ خَطِيَّةٌ. وَلَكِنِ ٱلْآنَ تَقُولُونَ إِنَّنَا نُبْصِرُ، فَخَطِيَّتُكُمْ بَاقِيَةٌ. | ٤١ 41 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अगर तुस काने भोथे त पापी न भोथे, पन हुनी ज़ोतथ कि अस लातम, एल्हेरेलेइ तुश्शे पाप माफ़ न भोले।”
