يوحنَّا 21
| بَعْدَ هَذَا أَظْهَرَ أَيْضًا يَسُوعُ نَفْسَهُ لِلتَّلَامِيذِ عَلَى بَحْرِ طَبَرِيَّةَ. ظَهَرَ هَكَذَا: | ١ 1 |
తతః పరం తిబిరియాజలధేస్తటే యీశుః పునరపి శిష్యేభ్యో దర్శనం దత్తవాన్ దర్శనస్యాఖ్యానమిదమ్|
| كَانَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ، وَتُومَا ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلتَّوْأَمُ، وَنَثَنَائِيلُ ٱلَّذِي مِنْ قَانَا ٱلْجَلِيلِ، وَٱبْنَا زَبْدِي، وَٱثْنَانِ آخَرَانِ مِنْ تَلَامِيذِهِ مَعَ بَعْضِهِمْ. | ٢ 2 |
శిమోన్పితరః యమజథోమా గాలీలీయకాన్నానగరనివాసీ నిథనేల్ సివదేః పుత్రావన్యౌ ద్వౌ శిష్యౌ చైతేష్వేకత్ర మిలితేషు శిమోన్పితరోఽకథయత్ మత్స్యాన్ ధర్తుం యామి|
| قَالَ لَهُمْ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «أَنَا أَذْهَبُ لِأَتَصَيَّدَ». قَالُوا لَهُ: «نَذْهَبُ نَحْنُ أَيْضًا مَعَكَ». فَخَرَجُوا وَدَخَلُوا ٱلسَّفِينَةَ لِلْوَقْتِ. وَفِي تِلْكَ ٱللَّيْلَةِ لَمْ يُمْسِكُوا شَيْئًا. | ٣ 3 |
తతస్తే వ్యాహరన్ తర్హి వయమపి త్వయా సార్ద్ధం యామః తదా తే బహిర్గతాః సన్తః క్షిప్రం నావమ్ ఆరోహన్ కిన్తు తస్యాం రజన్యామ్ ఏకమపి న ప్రాప్నువన్|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلصُّبْحُ، وَقَفَ يَسُوعُ عَلَى ٱلشَّاطِئِ. وَلَكِنَّ ٱلتَّلَامِيذَ لَمْ يَكُونُوا يَعْلَمُونَ أَنَّهُ يَسُوعُ. | ٤ 4 |
ప్రభాతే సతి యీశుస్తటే స్థితవాన్ కిన్తు స యీశురితి శిష్యా జ్ఞాతుం నాశక్నువన్|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «يَا غِلْمَانُ أَلَعَلَّ عِنْدَكُمْ إِدَامًا؟». أَجَابُوهُ: «لَا!». | ٥ 5 |
తదా యీశురపృచ్ఛత్, హే వత్సా సన్నిధౌ కిఞ్చిత్ ఖాద్యద్రవ్యమ్ ఆస్తే? తేఽవదన్ కిమపి నాస్తి|
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَلْقُوا ٱلشَّبَكَةَ إِلَى جَانِبِ ٱلسَّفِينَةِ ٱلْأَيْمَنِ فَتَجِدُوا». فَأَلْقَوْا، وَلَمْ يَعُودُوا يَقْدِرُونَ أَنْ يَجْذِبُوهَا مِنْ كَثْرَةِ ٱلسَّمَكِ. | ٦ 6 |
తదా సోఽవదత్ నౌకాయా దక్షిణపార్శ్వే జాలం నిక్షిపత తతో లప్స్యధ్వే, తస్మాత్ తై ర్నిక్షిప్తే జాలే మత్స్యా ఏతావన్తోఽపతన్ యేన తే జాలమాకృష్య నోత్తోలయితుం శక్తాః|
| فَقَالَ ذَلِكَ ٱلتِّلْمِيذُ ٱلَّذِي كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ لِبُطْرُسَ: «هُوَ ٱلرَّبُّ!». فَلَمَّا سَمِعَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ أَنَّهُ ٱلرَّبُّ، ٱتَّزَرَ بِثَوْبِهِ، لِأَنَّهُ كَانَ عُرْيَانًا، وَأَلْقَى نَفْسَهُ فِي ٱلْبَحْرِ. | ٧ 7 |
తస్మాద్ యీశోః ప్రియతమశిష్యః పితరాయాకథయత్ ఏష ప్రభు ర్భవేత్, ఏష ప్రభురితి వాచం శ్రుత్వైవ శిమోన్ నగ్నతాహేతో ర్మత్స్యధారిణ ఉత్తరీయవస్త్రం పరిధాయ హ్రదం ప్రత్యుదలమ్ఫయత్|
| وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ ٱلْآخَرُونَ فَجَاءُوا بِٱلسَّفِينَةِ، لِأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا بَعِيدِينَ عَنِ ٱلْأَرْضِ إِلَّا نَحْوَ مِئَتَيْ ذِرَاعٍ، وَهُمْ يَجُرُّونَ شَبَكَةَ ٱلسَّمَكِ. | ٨ 8 |
అపరే శిష్యా మత్స్యైః సార్ద్ధం జాలమ్ ఆకర్షన్తః క్షుద్రనౌకాం వాహయిత్వా కూలమానయన్ తే కూలాద్ అతిదూరే నాసన్ ద్విశతహస్తేభ్యో దూర ఆసన్ ఇత్యనుమీయతే|
| فَلَمَّا خَرَجُوا إِلَى ٱلْأَرْضِ نَظَرُوا جَمْرًا مَوْضُوعًا وَسَمَكًا مَوْضُوعًا عَلَيْهِ وَخُبْزًا. | ٩ 9 |
తీరం ప్రాప్తైస్తైస్తత్ర ప్రజ్వలితాగ్నిస్తదుపరి మత్స్యాః పూపాశ్చ దృష్టాః|
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «قَدِّمُوا مِنَ ٱلسَّمَكِ ٱلَّذِي أَمْسَكْتُمُ ٱلْآنَ». | ١٠ 10 |
తతో యీశురకథయద్ యాన్ మత్స్యాన్ అధరత తేషాం కతిపయాన్ ఆనయత|
| فَصَعِدَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ وَجَذَبَ ٱلشَّبَكَةَ إِلَى ٱلْأَرْضِ، مُمْتَلِئَةً سَمَكًا كَبِيرًا، مِئَةً وَثَلَاثًا وَخَمْسِينَ. وَمَعْ هَذِهِ ٱلْكَثْرَةِ لَمْ تَتَخَرَّقِ ٱلشَّبَكَةُ. | ١١ 11 |
అతః శిమోన్పితరః పరావృత్య గత్వా బృహద్భిస్త్రిపఞ్చాశదధికశతమత్స్యైః పరిపూర్ణం తజ్జాలమ్ ఆకృష్యోదతోలయత్ కిన్త్వేతావద్భి ర్మత్స్యైరపి జాలం నాఛిద్యత|
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «هَلُمُّوا تَغَدَّوْا!». وَلَمْ يَجْسُرْ أَحَدٌ مِنَ ٱلتَّلَامِيذِ أَنْ يَسْأَلَهُ: مَنْ أَنْتَ؟ إِذْ كَانُوا يَعْلَمُونَ أَنَّهُ ٱلرَّبُّ. | ١٢ 12 |
అనన్తరం యీశుస్తాన్ అవాదీత్ యూయమాగత్య భుంగ్ధ్వం; తదా సఏవ ప్రభురితి జ్ఞాతత్వాత్ త్వం కః? ఇతి ప్రష్టుం శిష్యాణాం కస్యాపి ప్రగల్భతా నాభవత్|
| ثُمَّ جَاءَ يَسُوعُ وَأَخَذَ ٱلْخُبْزَ وَأَعْطَاهُمْ وَكَذَلِكَ ٱلسَّمَكَ. | ١٣ 13 |
తతో యీశురాగత్య పూపాన్ మత్స్యాంశ్చ గృహీత్వా తేభ్యః పర్య్యవేషయత్|
| هَذِهِ مَرَّةٌ ثَالِثَةٌ ظَهَرَ يَسُوعُ لِتَلَامِيذِهِ بَعْدَمَا قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ١٤ 14 |
ఇత్థం శ్మశానాదుత్థానాత్ పరం యీశుః శిష్యేభ్యస్తృతీయవారం దర్శనం దత్తవాన్|
| فَبَعْدَ مَا تَغَدَّوْا قَالَ يَسُوعُ لِسِمْعَانَ بُطْرُسَ: «يَا سِمْعَانُ بْنَ يُونَا، أَتُحِبُّنِي أَكْثَرَ مِنْ هَؤُلَاءِ؟». قَالَ لَهُ: «نَعَمْ يَارَبُّ، أَنْتَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّكَ». قَالَ لَهُ: «ٱرْعَ خِرَافِي». | ١٥ 15 |
భోజనే సమాప్తే సతి యీశుః శిమోన్పితరం పృష్టవాన్, హే యూనసః పుత్ర శిమోన్ త్వం కిమ్ ఏతేభ్యోధికం మయి ప్రీయసే? తతః స ఉదితవాన్ సత్యం ప్రభో త్వయి ప్రీయేఽహం తద్ భవాన్ జానాతి; తదా యీశురకథయత్ తర్హి మమ మేషశావకగణం పాలయ|
| قَالَ لَهُ أَيْضًا ثَانِيَةً: «يَا سِمْعَانُ بْنَ يُونَا، أَتُحِبُّنِي؟». قَالَ لَهُ: «نَعَمْ يَارَبُّ، أَنْتَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّكَ». قَالَ لَهُ: «ٱرْعَ غَنَمِي». | ١٦ 16 |
తతః స ద్వితీయవారం పృష్టవాన్ హే యూనసః పుత్ర శిమోన్ త్వం కిం మయి ప్రీయసే? తతః స ఉక్తవాన్ సత్యం ప్రభో త్వయి ప్రీయేఽహం తద్ భవాన్ జానాతి; తదా యీశురకథయత తర్హి మమ మేషగణం పాలయ|
| قَالَ لَهُ ثَالِثَةً: «يَا سِمْعَانُ بْنَ يُونَا، أَتُحِبُّنِي؟». فَحَزِنَ بُطْرُسُ لِأَنَّهُ قَالَ لَهُ ثَالِثَةً: أَتُحِبُّنِي؟ فَقَالَ لَهُ: «يَارَبُّ، أَنْتَ تَعْلَمُ كُلَّ شَيْءٍ. أَنْتَ تَعْرِفُ أَنِّي أُحِبُّكَ». قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱرْعَ غَنَمِي. | ١٧ 17 |
పశ్చాత్ స తృతీయవారం పృష్టవాన్, హే యూనసః పుత్ర శిమోన్ త్వం కిం మయి ప్రీయసే? ఏతద్వాక్యం తృతీయవారం పృష్టవాన్ తస్మాత్ పితరో దుఃఖితో భూత్వాఽకథయత్ హే ప్రభో భవతః కిమప్యగోచరం నాస్తి త్వయ్యహం ప్రీయే తద్ భవాన్ జానాతి; తతో యీశురవదత్ తర్హి మమ మేషగణం పాలయ|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: لَمَّا كُنْتَ أَكْثَرَ حَدَاثَةً كُنْتَ تُمَنْطِقُ ذَاتَكَ وَتَمْشِي حَيْثُ تَشَاءُ. وَلَكِنْ مَتَى شِخْتَ فَإِنَّكَ تَمُدُّ يَدَيْكَ وَآخَرُ يُمَنْطِقُكَ، وَيَحْمِلُكَ حَيْثُ لَا تَشَاءُ». | ١٨ 18 |
అహం తుభ్యం యథార్థం కథయామి యౌవనకాలే స్వయం బద్ధకటి ర్యత్రేచ్ఛా తత్ర యాతవాన్ కిన్త్వితః పరం వృద్ధే వయసి హస్తం విస్తారయిష్యసి, అన్యజనస్త్వాం బద్ధ్వా యత్ర గన్తుం తవేచ్ఛా న భవతి త్వాం ధృత్వా తత్ర నేష్యతి|
| قَالَ هَذَا مُشِيرًا إِلَى أَيَّةِ مِيتَةٍ كَانَ مُزْمِعًا أَنْ يُمَجِّدَ ٱللهَ بِهَا. وَلَمَّا قَالَ هَذَا قَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». | ١٩ 19 |
ఫలతః కీదృశేన మరణేన స ఈశ్వరస్య మహిమానం ప్రకాశయిష్యతి తద్ బోధయితుం స ఇతి వాక్యం ప్రోక్తవాన్| ఇత్యుక్తే సతి స తమవోచత్ మమ పశ్చాద్ ఆగచ్ఛ|
| فَٱلْتَفَتَ بُطْرُسُ وَنَظَرَ ٱلتِّلْمِيذَ ٱلَّذِي كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ يَتْبَعُهُ، وَهُوَ أَيْضًا ٱلَّذِي ٱتَّكَأَ عَلَى صَدْرِهِ وَقْتَ ٱلْعَشَاءِ، وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، مَنْ هُوَ ٱلَّذِي يُسَلِّمُكَ؟». | ٢٠ 20 |
యో జనో రాత్రికాలే యీశో ర్వక్షోఽవలమ్బ్య, హే ప్రభో కో భవన్తం పరకరేషు సమర్పయిష్యతీతి వాక్యం పృష్టవాన్, తం యీశోః ప్రియతమశిష్యం పశ్చాద్ ఆగచ్ఛన్తం
| فَلَمَّا رَأَى بُطْرُسُ هَذَا، قَالَ لِيَسُوعَ: «يَارَبُّ، وَهَذَا مَا لَهُ؟» | ٢١ 21 |
పితరో ముఖం పరావర్త్త్య విలోక్య యీశుం పృష్టవాన్, హే ప్రభో ఏతస్య మానవస్య కీదృశీ గతి ర్భవిష్యతి?
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ أَشَاءُ أَنَّهُ يَبْقَى حَتَّى أَجِيءَ، فَمَاذَا لَكَ؟ ٱتْبَعْنِي أَنْتَ!». | ٢٢ 22 |
స ప్రత్యవదత్, మమ పునరాగమనపర్య్యన్తం యది తం స్థాపయితుమ్ ఇచ్ఛామి తత్ర తవ కిం? త్వం మమ పశ్చాద్ ఆగచ్ఛ|
| فَذَاعَ هَذَا ٱلْقَوْلُ بَيْنَ ٱلْإِخْوَةِ: إِنَّ ذَلِكَ ٱلتِّلْمِيذَ لَا يَمُوتُ. وَلَكِنْ لَمْ يَقُلْ لَهُ يَسُوعُ إِنَّهُ لَا يَمُوتُ، بَلْ: «إِنْ كُنْتُ أَشَاءُ أَنَّهُ يَبْقَى حَتَّى أَجِيءَ، فَمَاذَا لَكَ؟». | ٢٣ 23 |
తస్మాత్ స శిష్యో న మరిష్యతీతి భ్రాతృగణమధ్యే కింవదన్తీ జాతా కిన్తు స న మరిష్యతీతి వాక్యం యీశు ర్నావదత్ కేవలం మమ పునరాగమనపర్య్యన్తం యది తం స్థాపయితుమ్ ఇచ్ఛామి తత్ర తవ కిం? ఇతి వాక్యమ్ ఉక్తవాన్|
| هَذَا هُوَ ٱلتِّلْمِيذُ ٱلَّذِي يَشْهَدُ بِهَذَا وَكَتَبَ هَذَا. وَنَعْلَمُ أَنَّ شَهَادَتَهُ حَقٌّ. | ٢٤ 24 |
యో జన ఏతాని సర్వ్వాణి లిఖితవాన్ అత్ర సాక్ష్యఞ్చ దత్తవాన్ సఏవ స శిష్యః, తస్య సాక్ష్యం ప్రమాణమితి వయం జానీమః|
| وَأَشْيَاءُ أُخَرُ كَثِيرَةٌ صَنَعَهَا يَسُوعُ، إِنْ كُتِبَتْ وَاحِدَةً وَاحِدَةً، فَلَسْتُ أَظُنُّ أَنَّ ٱلْعَالَمَ نَفْسَهُ يَسَعُ ٱلْكُتُبَ ٱلْمَكْتُوبَةَ. آمِينَ. | ٢٥ 25 |
యీశురేతేభ్యోఽపరాణ్యపి బహూని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని సర్వ్వాణి యద్యేకైకం కృత్వా లిఖ్యన్తే తర్హి గ్రన్థా ఏతావన్తో భవన్తి తేషాం ధారణే పృథివ్యాం స్థానం న భవతి| ఇతి||
