يوحنَّا 2
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ كَانَ عُرْسٌ فِي قَانَا ٱلْجَلِيلِ، وَكَانَتْ أُمُّ يَسُوعَ هُنَاكَ. | ١ 1 |
അനന്തരം ത്രുതീയദിവസേ ഗാലീൽ പ്രദേശിയേ കാന്നാനാമ്നി നഗരേ വിവാഹ ആസീത് തത്ര ച യീശോർമാതാ തിഷ്ഠത്|
| وَدُعِيَ أَيْضًا يَسُوعُ وَتَلَامِيذُهُ إِلَى ٱلْعُرْسِ. | ٢ 2 |
തസ്മൈ വിവാഹായ യീശുസ്തസ്യ ശിഷ്യാശ്ച നിമന്ത്രിതാ ആസൻ|
| وَلَمَّا فَرَغَتِ ٱلْخَمْرُ، قَالَتْ أُمُّ يَسُوعَ لَهُ: «لَيْسَ لَهُمْ خَمْرٌ». | ٣ 3 |
തദനന്തരം ദ്രാക്ഷാരസസ്യ ന്യൂനത്വാദ് യീശോർമാതാ തമവദത് ഏതേഷാം ദ്രാക്ഷാരസോ നാസ്തി|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «مَا لِي وَلَكِ يَا ٱمْرَأَةُ؟ لَمْ تَأْتِ سَاعَتِي بَعْدُ». | ٤ 4 |
തദാ സ താമവോചത് ഹേ നാരി മയാ സഹ തവ കിം കാര്യ്യം? മമ സമയ ഇദാനീം നോപതിഷ്ഠതി|
| قَالَتْ أُمُّهُ لِلْخُدَّامِ: «مَهْمَا قَالَ لَكُمْ فَٱفْعَلُوهُ». | ٥ 5 |
തതസ്തസ്യ മാതാ ദാസാനവോചദ് അയം യദ് വദതി തദേവ കുരുത|
| وَكَانَتْ سِتَّةُ أَجْرَانٍ مِنْ حِجَارَةٍ مَوْضُوعَةً هُنَاكَ، حَسَبَ تَطْهِيرِ ٱلْيَهُودِ، يَسَعُ كُلُّ وَاحِدٍ مِطْرَيْنِ أَوْ ثَلَاثَةً. | ٦ 6 |
തസ്മിൻ സ്ഥാനേ യിഹൂദീയാനാം ശുചിത്വകരണവ്യവഹാരാനുസാരേണാഢകൈകജലധരാണി പാഷാണമയാനി ഷഡ്വൃഹത്പാത്രാണിആസൻ|
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱمْلَأُوا ٱلْأَجْرَانَ مَاءً». فَمَلَأُوهَا إِلَى فَوْقُ. | ٧ 7 |
തദാ യീശുസ്താൻ സർവ്വകലശാൻ ജലൈഃ പൂരയിതും താനാജ്ഞാപയത്, തതസ്തേ സർവ്വാൻ കുമ്ഭാനാകർണം ജലൈഃ പര്യ്യപൂരയൻ|
| ثُمَّ قَالَ لَهُمُ: «ٱسْتَقُوا ٱلْآنَ وَقَدِّمُوا إِلَى رَئِيسِ ٱلْمُتَّكَإِ». فَقَدَّمُوا. | ٨ 8 |
അഥ തേഭ്യഃ കിഞ്ചിദുത്താര്യ്യ ഭോജ്യാധിപാതേഃസമീപം നേതും സ താനാദിശത്, തേ തദനയൻ|
| فَلَمَّا ذَاقَ رَئِيسُ ٱلْمُتَّكَإِ ٱلْمَاءَ ٱلْمُتَحَوِّلَ خَمْرًا، وَلَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ هِيَ، لَكِنَّ ٱلْخُدَّامَ ٱلَّذِينَ كَانُوا قَدِ ٱسْتَقَوْا ٱلْمَاءَ عَلِمُوا، دَعَا رَئِيسُ ٱلْمُتَّكَإِ ٱلْعَرِيسَ | ٩ 9 |
അപരഞ്ച തജ്ജലം കഥം ദ്രാക്ഷാരസോഽഭവത് തജ്ജലവാഹകാദാസാ ജ്ഞാതും ശക്താഃ കിന്തു തദ്ഭോജ്യാധിപോ ജ്ഞാതും നാശക്നോത് തദവലിഹ്യ വരം സംമ്ബോദ്യാവദത,
| وَقَالَ لَهُ: «كُلُّ إِنْسَانٍ إِنَّمَا يَضَعُ ٱلْخَمْرَ ٱلْجَيِّدَةَ أَوَّلًا، وَمَتَى سَكِرُوا فَحِينَئِذٍ ٱلدُّونَ. أَمَّا أَنْتَ فَقَدْ أَبْقَيْتَ ٱلْخَمْرَ ٱلْجَيِّدَةَ إِلَى ٱلْآنَ!». | ١٠ 10 |
ലോകാഃ പ്രഥമം ഉത്തമദ്രാക്ഷാരസം ദദതി തഷു യഥേഷ്ടം പിതവത്സു തസ്മാ കിഞ്ചിദനുത്തമഞ്ച ദദതി കിന്തു ത്വമിദാനീം യാവത് ഉത്തമദ്രാക്ഷാരസം സ്ഥാപയസി|
| هَذِهِ بِدَايَةُ ٱلْآيَاتِ فَعَلَهَا يَسُوعُ فِي قَانَا ٱلْجَلِيلِ، وَأَظْهَرَ مَجْدَهُ، فَآمَنَ بِهِ تَلَامِيذُهُ. | ١١ 11 |
ഇത്ഥം യീശുർഗാലീലപ്രദേശേ ആശ്ചര്യ്യകാർമ്മ പ്രാരമ്ഭ നിജമഹിമാനം പ്രാകാശയത് തതഃ ശിഷ്യാസ്തസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|
| وَبَعْدَ هَذَا ٱنْحَدَرَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ، هُوَ وَأُمُّهُ وَإِخْوَتُهُ وَتَلَامِيذُهُ، وَأَقَامُوا هُنَاكَ أَيَّامًا لَيْسَتْ كَثِيرَةً. | ١٢ 12 |
തതഃ പരമ് സ നിജമാത്രുഭ്രാത്രുസ്ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധ്ം കഫർനാഹൂമമ് ആഗമത് കിന്തു തത്ര ബഹൂദിനാനി ആതിഷ്ഠത്|
| وَكَانَ فِصْحُ ٱلْيَهُودِ قَرِيبًا، فَصَعِدَ يَسُوعُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، | ١٣ 13 |
തദനന്തരം യിഹൂദിയാനാം നിസ്താരോത്സവേ നികടമാഗതേ യീശു ര്യിരൂശാലമ് നഗരമ് ആഗച്ഛത്|
| وَوَجَدَ فِي ٱلْهَيْكَلِ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ بَقَرًا وَغَنَمًا وَحَمَامًا، وَٱلصَّيَارِفَ جُلُوسًا. | ١٤ 14 |
തതോ മന്ദിരസ്യ മധ്യേ ഗോമേഷപാരാവതവിക്രയിണോ വാണിജക്ഷ്ചോപവിഷ്ടാൻ വിലോക്യ
| فَصَنَعَ سَوْطًا مِنْ حِبَالٍ وَطَرَدَ ٱلْجَمِيعَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ، اَلْغَنَمَ وَٱلْبَقَرَ، وَكَبَّ دَرَاهِمَ ٱلصَّيَارِفِ وَقَلَّبَ مَوَائِدَهُمْ. | ١٥ 15 |
രജ്ജുഭിഃ കശാം നിർമ്മായ സർവ്വഗോമേഷാദിഭിഃ സാർദ്ധം താൻ മന്ദിരാദ് ദൂരീകൃതവാൻ|
| وَقَالَ لِبَاعَةِ ٱلْحَمَامِ: «ٱرْفَعُوا هَذِهِ مِنْ هَهُنَا! لَا تَجْعَلُوا بَيْتَ أَبِي بَيْتَ تِجَارَةٍ!». | ١٦ 16 |
വണിജാം മുദ്രാദി വികീര്യ്യ ആസനാനി ന്യൂബ്ജീകൃത്യ പാരാവതവിക്രയിഭ്യോഽകഥയദ് അസ്മാത് സ്ഥാനാത് സർവാണ്യേതാനി നയത, മമ പിതുഗൃഹം വാണിജ്യഗൃഹം മാ കാർഷ്ട|
| فَتَذَكَّرَ تَلَامِيذُهُ أَنَّهُ مَكْتُوبٌ: «غَيْرَةُ بَيْتِكَ أَكَلَتْنِي». | ١٧ 17 |
തസ്മാത് തന്മന്ദിരാർഥ ഉദ്യോഗോ യസ്തു സ ഗ്രസതീവ മാമ്| ഇമാം ശാസ്ത്രീയലിപിം ശിഷ്യാഃസമസ്മരൻ|
| فَأَجَابَ ٱلْيَهُودُ وَقَالوُا لَهُ: «أَيَّةَ آيَةٍ تُرِينَا حَتَّى تَفْعَلَ هَذَا؟». | ١٨ 18 |
തതഃ പരമ് യിഹൂദീയലോകാ യീഷിമവദൻ തവമിദൃശകർമ്മകരണാത് കിം ചിഹ്നമസ്മാൻ ദർശയസി?
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «ٱنْقُضُوا هَذَا ٱلْهَيْكَلَ، وَفِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أُقِيمُهُ». | ١٩ 19 |
തതോ യീശുസ്താനവോചദ് യുഷ്മാഭിരേ തസ്മിൻ മന്ദിരേ നാശിതേ ദിനത്രയമധ്യേഽഹം തദ് ഉത്ഥാപയിഷ്യാമി|
| فَقَالَ ٱلْيَهُودُ: «فِي سِتٍّ وَأَرْبَعِينَ سَنَةً بُنِيَ هَذَا ٱلْهَيْكَلُ، أَفَأَنْتَ فِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ تُقِيمُهُ؟». | ٢٠ 20 |
തദാ യിഹൂദിയാ വ്യാഹാർഷുഃ, ഏതസ്യ മന്ദിരസ നിർമ്മാണേന ഷട്ചത്വാരിംശദ് വത്സരാ ഗതാഃ, ത്വം കിം ദിനത്രയമധ്യേ തദ് ഉത്ഥാപയിഷ്യസി?
| وَأَمَّا هُوَ فَكَانَ يَقُولُ عَنْ هَيْكَلِ جَسَدِهِ. | ٢١ 21 |
കിന്തു സ നിജദേഹരൂപമന്ദിരേ കഥാമിമാം കഥിതവാൻ|
| فَلَمَّا قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، تَذَكَّرَ تَلَامِيذُهُ أَنَّهُ قَالَ هَذَا، فَآمَنُوا بِٱلْكِتَابِ وَٱلْكَلَامِ ٱلَّذِي قَالَهُ يَسُوعُ. | ٢٢ 22 |
സ യദേതാദൃശം ഗദിതവാൻ തച്ഛിഷ്യാഃ ശ്മശാനാത് തദീയോത്ഥാനേ സതി സ്മൃത്വാ ധർമ്മഗ്രന്ഥേ യീശുനോക്തകഥായാം ച വ്യശ്വസിഷുഃ|
| وَلَمَّا كَانَ فِي أُورُشَلِيمَ فِي عِيدِ ٱلْفِصْحِ، آمَنَ كَثِيرُونَ بِٱسْمِهِ، إِذْ رَأَوْا ٱلْآيَاتِ ٱلَّتِي صَنَعَ. | ٢٣ 23 |
അനന്തരം നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യസമയേ യിരൂശാലമ് നഗരേ തത്ക്രുതാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി വിലോക്യ ബഹുഭിസ്തസ്യ നാമനി വിശ്വസിതം|
| لَكِنَّ يَسُوعَ لَمْ يَأْتَمِنْهُمْ عَلَى نَفْسِهِ، لِأَنَّهُ كَانَ يَعْرِفُ ٱلْجَمِيعَ. | ٢٤ 24 |
കിന്തു സ തേഷാം കരേഷു സ്വം ന സമർപയത്, യതഃ സ സർവ്വാനവൈത്|
| وَلِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ مُحْتَاجًا أَنْ يَشْهَدَ أَحَدٌ عَنِ ٱلْإِنْسَانِ، لِأَنَّهُ عَلِمَ مَا كَانَ فِي ٱلْإِنْسَانِ. | ٢٥ 25 |
സ മാനവേഷു കസ്യചിത് പ്രമാണം നാപേക്ഷത യതോ മനുജാനാം മധ്യേ യദ്യദസ്തി തത്തത് സോജാനാത്|
