يوحنَّا 14
| «لَا تَضْطَرِبْ قُلُوبُكُمْ. أَنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِٱللهِ فَآمِنُوا بِي. | ١ 1 |
మనోదుఃఖినో మా భూత; ఈశ్వరే విశ్వసిత మయి చ విశ్వసిత|
| فِي بَيْتِ أَبِي مَنَازِلُ كَثِيرَةٌ، وَإِلَّا فَإِنِّي كُنْتُ قَدْ قُلْتُ لَكُمْ. أَنَا أَمْضِي لِأُعِدَّ لَكُمْ مَكَانًا، | ٢ 2 |
మమ పితు గృహే బహూని వాసస్థాని సన్తి నో చేత్ పూర్వ్వం యుష్మాన్ అజ్ఞాపయిష్యం యుష్మదర్థం స్థానం సజ్జయితుం గచ్ఛామి|
| وَإِنْ مَضَيْتُ وَأَعْدَدْتُ لَكُمْ مَكَانًا آتِي أَيْضًا وَآخُذُكُمْ إِلَيَّ، حَتَّى حَيْثُ أَكُونُ أَنَا تَكُونُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا، | ٣ 3 |
యది గత్వాహం యుష్మన్నిమిత్తం స్థానం సజ్జయామి తర్హి పనరాగత్య యుష్మాన్ స్వసమీపం నేష్యామి, తతో యత్రాహం తిష్ఠామి తత్ర యూయమపి స్థాస్యథ|
| وَتَعْلَمُونَ حَيْثُ أَنَا أَذْهَبُ وَتَعْلَمُونَ ٱلطَّرِيقَ». | ٤ 4 |
అహం యత్స్థానం బ్రజామి తత్స్థానం యూయం జానీథ తస్య పన్థానమపి జానీథ|
| قَالَ لَهُ تُومَا: «يَا سَيِّدُ، لَسْنَا نَعْلَمُ أَيْنَ تَذْهَبُ، فَكَيْفَ نَقْدِرُ أَنْ نَعْرِفَ ٱلطَّرِيقَ؟». | ٥ 5 |
తదా థోమా అవదత్, హే ప్రభో భవాన్ కుత్ర యాతి తద్వయం న జానీమః, తర్హి కథం పన్థానం జ్ఞాతుం శక్నుమః?
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ ٱلطَّرِيقُ وَٱلْحَقُّ وَٱلْحَيَاةُ. لَيْسَ أَحَدٌ يَأْتِي إِلَى ٱلْآبِ إِلَّا بِي. | ٦ 6 |
యీశురకథయద్ అహమేవ సత్యజీవనరూపపథో మయా న గన్తా కోపి పితుః సమీపం గన్తుం న శక్నోతి|
| لَوْ كُنْتُمْ قَدْ عَرَفْتُمُونِي لَعَرَفْتُمْ أَبِي أَيْضًا. وَمِنَ ٱلْآنَ تَعْرِفُونَهُ وَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ». | ٧ 7 |
యది మామ్ అజ్ఞాస్యత తర్హి మమ పితరమప్యజ్ఞాస్యత కిన్త్వధునాతస్తం జానీథ పశ్యథ చ|
| قَالَ لَهُ فِيلُبُّسُ: «يَا سَيِّدُ، أَرِنَا ٱلْآبَ وَكَفَانَا». | ٨ 8 |
తదా ఫిలిపః కథితవాన్, హే ప్రభో పితరం దర్శయ తస్మాదస్మాకం యథేష్టం భవిష్యతి|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنَا مَعَكُمْ زَمَانًا هَذِهِ مُدَّتُهُ وَلَمْ تَعْرِفْنِي يَا فِيلُبُّسُ! اَلَّذِي رَآنِي فَقَدْ رَأَى ٱلْآبَ، فَكَيْفَ تَقُولُ أَنْتَ: أَرِنَا ٱلْآبَ؟ | ٩ 9 |
తతో యీశుః ప్రత్యావాదీత్, హే ఫిలిప యుష్మాభిః సార్ద్ధమ్ ఏతావద్దినాని స్థితమపి మాం కిం న ప్రత్యభిజానాసి? యో జనో మామ్ అపశ్యత్ స పితరమప్యపశ్యత్ తర్హి పితరమ్ అస్మాన్ దర్శయేతి కథాం కథం కథయసి?
| أَلَسْتَ تُؤْمِنُ أَنِّي أَنَا فِي ٱلْآبِ وَٱلْآبَ فِيَّ؟ ٱلْكَلَامُ ٱلَّذِي أُكَلِّمُكُمْ بِهِ لَسْتُ أَتَكَلَّمُ بِهِ مِنْ نَفْسِي، لَكِنَّ ٱلْآبَ ٱلْحَالَّ فِيَّ هُوَ يَعْمَلُ ٱلْأَعْمَالَ. | ١٠ 10 |
అహం పితరి తిష్ఠామి పితా మయి తిష్ఠతీతి కిం త్వం న ప్రత్యషి? అహం యద్వాక్యం వదామి తత్ స్వతో న వదామి కిన్తు యః పితా మయి విరాజతే స ఏవ సర్వ్వకర్మ్మాణి కరాతి|
| صَدِّقُونِي أَنِّي فِي ٱلْآبِ وَٱلْآبَ فِيَّ، وَإِلَّا فَصَدِّقُونِي لِسَبَبِ ٱلْأَعْمَالِ نَفْسِهَا. | ١١ 11 |
అతఏవ పితర్య్యహం తిష్ఠామి పితా చ మయి తిష్ఠతి మమాస్యాం కథాయాం ప్రత్యయం కురుత, నో చేత్ కర్మ్మహేతోః ప్రత్యయం కురుత|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ يُؤْمِنُ بِي فَٱلْأَعْمَالُ ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا يَعْمَلُهَا هُوَ أَيْضًا، وَيَعْمَلُ أَعْظَمَ مِنْهَا، لِأَنِّي مَاضٍ إِلَى أَبِي. | ١٢ 12 |
అహం యుష్మానతియథార్థం వదామి, యో జనో మయి విశ్వసితి సోహమివ కర్మ్మాణి కరిష్యతి వరం తతోపి మహాకర్మ్మాణి కరిష్యతి యతో హేతోరహం పితుః సమీపం గచ్ఛామి|
| وَمَهْمَا سَأَلْتُمْ بِٱسْمِي فَذَلِكَ أَفْعَلُهُ لِيَتَمَجَّدَ ٱلْآبُ بِٱلِٱبْنِ. | ١٣ 13 |
యథా పుత్రేణ పితు ర్మహిమా ప్రకాశతే తదర్థం మమ నామ ప్రోచ్య యత్ ప్రార్థయిష్యధ్వే తత్ సఫలం కరిష్యామి|
| إِنْ سَأَلْتُمْ شَيْئًا بِٱسْمِي فَإِنِّي أَفْعَلُهُ. | ١٤ 14 |
యది మమ నామ్నా యత్ కిఞ్చిద్ యాచధ్వే తర్హి తదహం సాధయిష్యామి|
| «إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي فَٱحْفَظُوا وَصَايَايَ، | ١٥ 15 |
యది మయి ప్రీయధ్వే తర్హి మమాజ్ఞాః సమాచరత|
| وَأَنَا أَطْلُبُ مِنَ ٱلْآبِ فَيُعْطِيكُمْ مُعَزِّيًا آخَرَ لِيَمْكُثَ مَعَكُمْ إِلَى ٱلْأَبَدِ، (aiōn g165) | ١٦ 16 |
తతో మయా పితుః సమీపే ప్రార్థితే పితా నిరన్తరం యుష్మాభిః సార్ద్ధం స్థాతుమ్ ఇతరమేకం సహాయమ్ అర్థాత్ సత్యమయమ్ ఆత్మానం యుష్మాకం నికటం ప్రేషయిష్యతి| (aiōn g165)
| رُوحُ ٱلْحَقِّ ٱلَّذِي لَا يَسْتَطِيعُ ٱلْعَالَمُ أَنْ يَقْبَلَهُ، لِأَنَّهُ لَا يَرَاهُ وَلَا يَعْرِفُهُ، وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَعْرِفُونَهُ لِأَنَّهُ مَاكِثٌ مَعَكُمْ وَيَكُونُ فِيكُمْ. | ١٧ 17 |
ఏతజ్జగతో లోకాస్తం గ్రహీతుం న శక్నువన్తి యతస్తే తం నాపశ్యన్ నాజనంశ్చ కిన్తు యూయం జానీథ యతో హేతోః స యుష్మాకమన్త ర్నివసతి యుష్మాకం మధ్యే స్థాస్యతి చ|
| لَا أَتْرُكُكُمْ يَتَامَى. إِنِّي آتِي إِلَيْكُمْ. | ١٨ 18 |
అహం యుష్మాన్ అనాథాన్ కృత్వా న యాస్యామి పునరపి యుష్మాకం సమీపమ్ ఆగమిష్యామి|
| بَعْدَ قَلِيلٍ لَا يَرَانِي ٱلْعَالَمُ أَيْضًا، وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَرَوْنَنِي. إِنِّي أَنَا حَيٌّ فَأَنْتُمْ سَتَحْيَوْنَ. | ١٩ 19 |
కియత్కాలరత్ పరమ్ అస్య జగతో లోకా మాం పున ర్న ద్రక్ష్యన్తి కిన్తు యూయం ద్రక్ష్యథ; అహం జీవిష్యామి తస్మాత్ కారణాద్ యూయమపి జీవిష్యథ|
| فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ تَعْلَمُونَ أَنِّي أَنَا فِي أَبِي، وَأَنْتُمْ فِيَّ، وَأَنَا فِيكُمْ. | ٢٠ 20 |
పితర్య్యహమస్మి మయి చ యూయం స్థ, తథాహం యుష్మాస్వస్మి తదపి తదా జ్ఞాస్యథ|
| اَلَّذِي عِنْدَهُ وَصَايَايَ وَيَحْفَظُهَا فَهُوَ ٱلَّذِي يُحِبُّنِي، وَٱلَّذِي يُحِبُّنِي يُحِبُّهُ أَبِي، وَأَنَا أُحِبُّهُ، وَأُظْهِرُ لَهُ ذَاتِي». | ٢١ 21 |
యో జనో మమాజ్ఞా గృహీత్వా తా ఆచరతి సఏవ మయి ప్రీయతే; యో జనశ్చ మయి ప్రీయతే సఏవ మమ పితుః ప్రియపాత్రం భవిష్యతి, తథాహమపి తస్మిన్ ప్రీత్వా తస్మై స్వం ప్రకాశయిష్యామి|
| قَالَ لَهُ يَهُوذَا لَيْسَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ: «يَا سَيِّدُ، مَاذَا حَدَثَ حَتَّى إِنَّكَ مُزْمِعٌ أَنْ تُظْهِرَ ذَاتَكَ لَنَا وَلَيْسَ لِلْعَالَمِ؟». | ٢٢ 22 |
తదా ఈష్కరియోతీయాద్ అన్యో యిహూదాస్తమవదత్, హే ప్రభో భవాన్ జగతో లోకానాం సన్నిధౌ ప్రకాశితో న భూత్వాస్మాకం సన్నిధౌ కుతః ప్రకాశితో భవిష్యతి?
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «إِنْ أَحَبَّنِي أَحَدٌ يَحْفَظْ كَلَامِي، وَيُحِبُّهُ أَبِي، وَإِلَيْهِ نَأْتِي، وَعِنْدَهُ نَصْنَعُ مَنْزِلًا. | ٢٣ 23 |
తతో యీశుః ప్రత్యుదితవాన్, యో జనో మయి ప్రీయతే స మమాజ్ఞా అపి గృహ్లాతి, తేన మమ పితాపి తస్మిన్ ప్రేష్యతే, ఆవాఞ్చ తన్నికటమాగత్య తేన సహ నివత్స్యావః|
| اَلَّذِي لَا يُحِبُّنِي لَا يَحْفَظُ كَلَامِي. وَٱلْكَلَامُ ٱلَّذِي تَسْمَعُونَهُ لَيْسَ لِي بَلْ لِلْآبِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي. | ٢٤ 24 |
యో జనో మయి న ప్రీయతే స మమ కథా అపి న గృహ్లాతి పునశ్చ యామిమాం కథాం యూయం శృణుథ సా కథా కేవలస్య మమ న కిన్తు మమ ప్రేరకో యః పితా తస్యాపి కథా|
| بِهَذَا كَلَّمْتُكُمْ وَأَنَا عِنْدَكُمْ. | ٢٥ 25 |
ఇదానీం యుష్మాకం నికటే విద్యమానోహమ్ ఏతాః సకలాః కథాః కథయామి|
| وَأَمَّا ٱلْمُعَزِّي، ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ، ٱلَّذِي سَيُرْسِلُهُ ٱلْآبُ بِٱسْمِي، فَهُوَ يُعَلِّمُكُمْ كُلَّ شَيْءٍ، وَيُذَكِّرُكُمْ بِكُلِّ مَا قُلْتُهُ لَكُمْ. | ٢٦ 26 |
కిన్త్వితః పరం పిత్రా యః సహాయోఽర్థాత్ పవిత్ర ఆత్మా మమ నామ్ని ప్రేరయిష్యతి స సర్వ్వం శిక్షయిత్వా మయోక్తాః సమస్తాః కథా యుష్మాన్ స్మారయిష్యతి|
| «سَلَامًا أَتْرُكُ لَكُمْ. سَلَامِي أُعْطِيكُمْ. لَيْسَ كَمَا يُعْطِي ٱلْعَالَمُ أُعْطِيكُمْ أَنَا. لَا تَضْطَرِبْ قُلُوبُكُمْ وَلَا تَرْهَبْ. | ٢٧ 27 |
అహం యుష్మాకం నికటే శాన్తిం స్థాపయిత్వా యామి, నిజాం శాన్తిం యుష్మభ్యం దదామి, జగతో లోకా యథా దదాతి తథాహం న దదామి; యుష్మాకమ్ అన్తఃకరణాని దుఃఖితాని భీతాని చ న భవన్తు|
| سَمِعْتُمْ أَنِّي قُلْتُ لَكُمْ: أَنَا أَذْهَبُ ثُمَّ آتِي إِلَيْكُمْ. لَوْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي لَكُنْتُمْ تَفْرَحُونَ لِأَنِّي قُلْتُ أَمْضِي إِلَى ٱلْآبِ، لِأَنَّ أَبِي أَعْظَمُ مِنِّي. | ٢٨ 28 |
అహం గత్వా పునరపి యుష్మాకం సమీపమ్ ఆగమిష్యామి మయోక్తం వాక్యమిదం యూయమ్ అశ్రౌష్ట; యది మయ్యప్రేష్యధ్వం తర్హ్యహం పితుః సమీపం గచ్ఛామి మమాస్యాం కథాయాం యూయమ్ అహ్లాదిష్యధ్వం యతో మమ పితా మత్తోపి మహాన్|
| وَقُلْتُ لَكُمُ ٱلْآنَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ، حَتَّى مَتَى كَانَ تُؤْمِنُونَ. | ٢٩ 29 |
తస్యా ఘటనాయాః సమయే యథా యుష్మాకం శ్రద్ధా జాయతే తదర్థమ్ అహం తస్యా ఘటనాయాః పూర్వ్వమ్ ఇదానీం యుష్మాన్ ఏతాం వార్త్తాం వదామి|
| لَا أَتَكَلَّمُ أَيْضًا مَعَكُمْ كَثِيرًا، لِأَنَّ رَئِيسَ هَذَا ٱلْعَالَمِ يَأْتِي وَلَيْسَ لَهُ فِيَّ شَيْءٌ. | ٣٠ 30 |
ఇతః పరం యుష్మాభిః సహ మమ బహవ ఆలాపా న భవిష్యన్తి యతః కారణాద్ ఏతస్య జగతః పతిరాగచ్ఛతి కిన్తు మయా సహ తస్య కోపి సమ్బన్ధో నాస్తి|
| وَلَكِنْ لِيَفْهَمَ ٱلْعَالَمُ أَنِّي أُحِبُّ ٱلْآبَ، وَكَمَا أَوْصَانِي ٱلْآبُ هَكَذَا أَفْعَلُ. قُومُوا نَنْطَلِقْ مِنْ هَهُنَا. | ٣١ 31 |
అహం పితరి ప్రేమ కరోమి తథా పితు ర్విధివత్ కర్మ్మాణి కరోమీతి యేన జగతో లోకా జానన్తి తదర్థమ్ ఉత్తిష్ఠత వయం స్థానాదస్మాద్ గచ్ఛామ|
