يوحنَّا 13
| أَمَّا يَسُوعُ قَبْلَ عِيدِ ٱلْفِصْحِ، وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ سَاعَتَهُ قَدْ جَاءَتْ لِيَنْتَقِلَ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآبِ، إِذْ كَانَ قَدْ أَحَبَّ خَاصَّتَهُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْعَالَمِ، أَحَبَّهُمْ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى. | ١ 1 |
ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ਕਾਲਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪਗਮਨਸ੍ਯ ਸਮਯਃ ਸੰਨਿਕਰ੍ਸ਼਼ੋਭੂਦ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਰਾਪ੍ਰਥਮਾਦ੍ ਯੇਸ਼਼ੁ ਜਗਤ੍ਪ੍ਰਵਾਸਿਸ਼਼੍ਵਾਤ੍ਮੀਯਲੋਕੇਸ਼਼ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੋਤਿ ਸ੍ਮ ਤੇਸ਼਼ੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
| فَحِينَ كَانَ ٱلْعَشَاءُ، وَقَدْ أَلْقَى ٱلشَّيْطَانُ فِي قَلْبِ يَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ أَنْ يُسَلِّمَهُ، | ٢ 2 |
ਪਿਤਾ ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਦ੍ ਆਗੱਛਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਚ, ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਰਜਨ੍ਯਾਂ ਭੋਜਨੇ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣੇ ਸਤਿ,
| يَسُوعُ وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ ٱلْآبَ قَدْ دَفَعَ كُلَّ شَيْءٍ إِلَى يَدَيْهِ، وَأَنَّهُ مِنْ عِنْدِ ٱللهِ خَرَجَ، وَإِلَى ٱللهِ يَمْضِي، | ٣ 3 |
ਯਦਾ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਤੰ ਪਰਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਈਸ਼਼੍ਕਾਰਿਯੋਤਿਯਸ੍ਯ ਯਿਹੂਦਾ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਕੁਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ੍,
| قَامَ عَنِ ٱلْعَشَاءِ، وَخَلَعَ ثِيَابَهُ، وَأَخَذَ مِنْشَفَةً وَٱتَّزَرَ بِهَا، | ٤ 4 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਭੋਜਨਾਸਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਯ ਗਾਤ੍ਰਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਗਾਤ੍ਰਮਾਰ੍ਜਨਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਸ੍ਵਕਟਿਮ੍ ਅਬਧ੍ਨਾਤ੍,
| ثُمَّ صَبَّ مَاءً فِي مِغْسَلٍ، وَٱبْتَدَأَ يَغْسِلُ أَرْجُلَ ٱلتَّلَامِيذِ وَيَمْسَحُهَا بِٱلْمِنْشَفَةِ ٱلَّتِي كَانَ مُتَّزِرًا بِهَا. | ٥ 5 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਕਪਾਤ੍ਰੇ ਜਲਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਚ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਪਾਦਾਨ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲ੍ਯ ਤੇਨ ਕਟਿਬੱਧਗਾਤ੍ਰਮਾਰ੍ਜਨਵਾਸਸਾ ਮਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟੁੰ ਪ੍ਰਾਰਭਤ|
| فَجَاءَ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ. فَقَالَ لَهُ ذَاكَ: «يَا سَيِّدُ، أَنْتَ تَغْسِلُ رِجْلَيَّ!». | ٦ 6 |
ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤੇ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿੰ ਮਮ ਪਾਦੌ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «لَسْتَ تَعْلَمُ أَنْتَ ٱلْآنَ مَا أَنَا أَصْنَعُ، وَلَكِنَّكَ سَتَفْهَمُ فِيمَا بَعْدُ». | ٧ 7 |
ਯੀਸ਼ੁਰੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਯਤ੍ ਕਰੋਮਿ ਤਤ੍ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਨ ਜਾਨਾਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਜ੍ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਸਿ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «لَنْ تَغْسِلَ رِجْلَيَّ أَبَدًا!». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ لَا أَغْسِلُكَ فَلَيْسَ لَكَ مَعِي نَصِيبٌ». (aiōn g165) | ٨ 8 |
ਤਤਃ ਪਿਤਰਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਭਵਾਨ੍ ਕਦਾਪਿ ਮਮ ਪਾਦੌ ਨ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਨ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯੇ ਤਰ੍ਹਿ ਮਯਿ ਤਵ ਕੋਪ੍ਯੰਸ਼ੋ ਨਾਸ੍ਤਿ| (aiōn g165)
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لَيْسَ رِجْلَيَّ فَقَطْ بَلْ أَيْضًا يَدَيَّ وَرَأْسِي». | ٩ 9 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਰ੍ਹਿ ਕੇਵਲਪਾਦੌ ਨ, ਮਮ ਹਸ੍ਤੌ ਸ਼ਿਰਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਤੁ|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلَّذِي قَدِ ٱغْتَسَلَ لَيْسَ لَهُ حَاجَةٌ إِلَّا إِلَى غَسْلِ رِجْلَيْهِ، بَلْ هُوَ طَاهِرٌ كُلُّهُ. وَأَنْتُمْ طَاهِرُونَ وَلَكِنْ لَيْسَ كُلُّكُمْ». | ١٠ 10 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਯੋ ਜਨੋ ਧੌਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਙ੍ਗਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਪਾਦੌ ਵਿਨਾਨ੍ਯਾਙ੍ਗਸ੍ਯ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨਾਸ੍ਤਿ| ਯੂਯੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਸਰ੍ੱਵੇ,
| لِأَنَّهُ عَرَفَ مُسَلِّمَهُ، لِذَلِكَ قَالَ: «لَسْتُمْ كُلُّكُمْ طَاهِرِينَ». | ١١ 11 |
ਯਤੋ ਯੋ ਜਨਸ੍ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੰ ਸ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ; ਅਤਏਵ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਨ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
| فَلَمَّا كَانَ قَدْ غَسَلَ أَرْجُلَهُمْ وَأَخَذَ ثِيَابَهُ وَٱتَّكَأَ أَيْضًا، قَالَ لَهُمْ: «أَتَفْهَمُونَ مَا قَدْ صَنَعْتُ بِكُمْ؟ | ١٢ 12 |
ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਦਾਨ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਰਿਧਾਯਾਸਨੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿੰ ਕਰ੍ੰਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੰ ਜਾਨੀਥ?
| أَنْتُمْ تَدْعُونَنِي مُعَلِّمًا وَسَيِّدًا، وَحَسَنًا تَقُولُونَ، لِأَنِّي أَنَا كَذَلِكَ. | ١٣ 13 |
ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਗੁਰੁੰ ਪ੍ਰਭੁਞ੍ਚ ਵਦਥ ਤਤ੍ ਸਤ੍ਯਮੇਵ ਵਦਥ ਯਤੋਹੰ ਸਏਵ ਭਵਾਮਿ|
| فَإِنْ كُنْتُ وَأَنَا ٱلسَّيِّدُ وَٱلْمُعَلِّمُ قَدْ غَسَلْتُ أَرْجُلَكُمْ، فَأَنْتُمْ يَجِبُ عَلَيْكُمْ أَنْ يَغْسِلَ بَعْضُكُمْ أَرْجُلَ بَعْضٍ، | ١٤ 14 |
ਯਦ੍ਯਹੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਗੁਰੁਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਾਦਾਨ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਵਾਨ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਪਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪਾਦਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਮ੍ ਉਚਿਤਮ੍|
| لِأَنِّي أَعْطَيْتُكُمْ مِثَالًا، حَتَّى كَمَا صَنَعْتُ أَنَا بِكُمْ تَصْنَعُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا. | ١٥ 15 |
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਥਾ ਵ੍ਯਵਾਹਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥਾ ਵ੍ਯਵਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਏਕੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤਵਾਨ੍|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ أَعْظَمَ مِنْ سَيِّدِهِ، وَلَا رَسُولٌ أَعْظَمَ مِنْ مُرْسِلِهِ. | ١٦ 16 |
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਦਾਸੋ ਨ ਮਹਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਰਕਾੱਚ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋ ਨ ਮਹਾਨ੍|
| إِنْ عَلِمْتُمْ هَذَا فَطُوبَاكُمْ إِنْ عَمِلْتُمُوهُ. | ١٧ 17 |
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਯਦਿ ਤਦਨੁਸਾਰਤਃ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕੁਰੁਥ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
| «لَسْتُ أَقُولُ عَنْ جَمِيعِكُمْ. أَنَا أَعْلَمُ ٱلَّذِينَ ٱخْتَرْتُهُمْ. لَكِنْ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ: اَلَّذِي يَأْكُلُ مَعِي ٱلْخُبْزَ رَفَعَ عَلَيَّ عَقِبَهُ. | ١٨ 18 |
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਥਯਾਮਿ ਇਤਿ ਨ, ਯੇ ਮਮ ਮਨੋਨੀਤਾਸ੍ਤਾਨਹੰ ਜਾਨਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਯੋ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਮਤ੍ਪ੍ਰਾਣਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯਤਃ| ਉੱਥਾਪਯਤਿ ਪਾਦਸ੍ਯ ਮੂਲੰ ਸ ਏਸ਼਼ ਮਾਨਵਃ| ਯਦੇਤਦ੍ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਸ੍ਯ ਵਚਨੰ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣਾਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| أَقُولُ لَكُمُ ٱلْآنَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ، حَتَّى مَتَى كَانَ تُؤْمِنُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ. | ١٩ 19 |
ਅਹੰ ਸ ਜਨ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਯਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਜਾਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਘਟਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਹਮਿਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਕਥਯਮ੍|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمُ: ٱلَّذِي يَقْبَلُ مَنْ أُرْسِلُهُ يَقْبَلُنِي، وَٱلَّذِي يَقْبَلُنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٢٠ 20 |
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤੀਵ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਮਯਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤੰ ਜਨੰ ਯੋ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਸ ਮਾਮੇਵ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਯਸ਼੍ਚ ਮਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਸ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|
| لَمَّا قَالَ يَسُوعُ هَذَا ٱضْطَرَبَ بِٱلرُّوحِ، وَشَهِدَ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ سَيُسَلِّمُنِي!». | ٢١ 21 |
ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦੁਃਖੀ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَكَانَ ٱلتَّلَامِيذُ يَنْظُرُونَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَهُمْ مُحْتَارُونَ فِي مَنْ قَالَ عَنْهُ. | ٢٢ 22 |
ਤਤਃ ਸ ਕਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧਾਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮੁਖਮਾਲੋਕਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਭਨ੍ਤ|
| وَكَانَ مُتَّكِئًا فِي حِضْنِ يَسُوعَ وَاحِدٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ، كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ. | ٢٣ 23 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਪ੍ਰੀਯਤ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਯ ਵਕ੍ਸ਼਼ਃਸ੍ਥਲਮ੍ ਅਵਾਲਮ੍ਬਤ|
| فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ سِمْعَانُ بُطْرُسُ أَنْ يَسْأَلَ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ ٱلَّذِي قَالَ عَنْهُ. | ٢٤ 24 |
ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਤੰ ਸਙ੍ਕੇਤੇਨਾਵਦਤ੍, ਅਯੰ ਕਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਾਮੇਤਾਮ੍ ਕਥਯਤੀਤਿ ਪ੍ਰੁʼੱਛ|
| فَٱتَّكَأَ ذَاكَ عَلَى صَدْرِ يَسُوعَ وَقَالَ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، مَنْ هُوَ؟». | ٢٥ 25 |
ਤਦਾ ਸ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਕ੍ਸ਼਼ਃਸ੍ਥਲਮ੍ ਅਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਸ ਜਨਃ ਕਃ?
| أَجَابَ يَسُوعُ: «هُوَ ذَاكَ ٱلَّذِي أَغْمِسُ أَنَا ٱللُّقْمَةَ وَأُعْطِيهِ!». فَغَمَسَ ٱللُّقْمَةَ وَأَعْطَاهَا لِيَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ. | ٢٦ 26 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਦ੍ ਏਕਖਣ੍ਡੰ ਪੂਪੰ ਮੱਜਯਿਤ੍ਵਾ ਯਸ੍ਮੈ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਸਏਵ ਸਃ; ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪੂਪਖਣ੍ਡਮੇਕੰ ਮੱਜਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਪੁਤ੍ਰਾਯ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਾਯ ਯਿਹੂਦੈ ਦੱਤਵਾਨ੍|
| فَبَعْدَ ٱللُّقْمَةِ دَخَلَهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «مَا أَنْتَ تَعْمَلُهُ فَٱعْمَلْهُ بِأَكْثَرِ سُرْعَةٍ». | ٢٧ 27 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੱਤੇ ਸਤਿ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਤਮਾਸ਼੍ਰਯਤ੍; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਯਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਸਿ ਤਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਰੰ ਕੁਰੁ|
| وَأَمَّا هَذَا فَلَمْ يَفْهَمْ أَحَدٌ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ لِمَاذَا كَلَّمَهُ بِهِ، | ٢٨ 28 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯੇਨਾਸ਼ਯੇਨ ਤਾਂ ਕਥਾਮਕਥਾਯਤ੍ ਤਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਲੋਕਾਨਾਂ ਕੋਪਿ ਨਾਬੁਧ੍ਯਤ;
| لِأَنَّ قَوْمًا، إِذْ كَانَ ٱلصُّنْدُوقُ مَعَ يَهُوذَا، ظَنُّوا أَنَّ يَسُوعَ قَالَ لَهُ: ٱشْتَرِ مَا نَحْتَاجُ إِلَيْهِ لِلْعِيدِ، أَوْ أَنْ يُعْطِيَ شَيْئًا لِلْفُقَرَاءِ. | ٢٩ 29 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਿਹੂਦਾਃ ਸਮੀਪੇ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟਕਸ੍ਥਿਤੇਃ ਕੇਚਿਦ੍ ਇੱਥਮ੍ ਅਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ ਪਾਰ੍ੱਵਣਾਸਾਦਨਾਰ੍ਥੰ ਕਿਮਪਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਵਾ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯਃ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਤਰਿਤੁੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
| فَذَاكَ لَمَّا أَخَذَ ٱللُّقْمَةَ خَرَجَ لِلْوَقْتِ. وَكَانَ لَيْلًا. | ٣٠ 30 |
ਤਦਾ ਪੂਪਖਣ੍ਡਗ੍ਰਹਣਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਤੂਰ੍ਣੰ ਬਹਿਰਗੱਛਤ੍; ਰਾਤ੍ਰਿਸ਼੍ਚ ਸਮੁਪਸ੍ਯਿਤਾ|
| فَلَمَّا خَرَجَ قَالَ يَسُوعُ: «ٱلْآنَ تَمَجَّدَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ وَتَمَجَّدَ ٱللهُ فِيهِ. | ٣١ 31 |
ਯਿਹੂਦੇ ਬਹਿਰ੍ਗਤੇ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਮਾਨਵਸੁਤਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਪਿ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ|
| إِنْ كَانَ ٱللهُ قَدْ تَمَجَّدَ فِيهِ، فَإِنَّ ٱللهَ سَيُمَجِّدُهُ فِي ذَاتِهِ، وَيُمَجِّدُهُ سَرِيعًا. | ٣٢ 32 |
ਯਦਿ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੋਪਿ ਸ੍ਵੇਨ ਤਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੂਰ੍ਣਮੇਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| يَا أَوْلَادِي، أَنَا مَعَكُمْ زَمَانًا قَلِيلًا بَعْدُ. سَتَطْلُبُونَنِي، وَكَمَا قُلْتُ لِلْيَهُودِ: حَيْثُ أَذْهَبُ أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا، أَقُولُ لَكُمْ أَنْتُمُ ٱلْآنَ. | ٣٣ 33 |
ਹੇ ਵਤ੍ਸਾ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ਕਾਲਮਾਤ੍ਰਮ੍ ਆਸੇ, ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਾਂ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਯਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਮਿ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯੂਯੰ ਗਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਯਿਹੂਦੀਯੇਭ੍ਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਥਾਧੁਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਪਿ ਕਥਯਾਮਿ|
| وَصِيَّةً جَدِيدَةً أَنَا أُعْطِيكُمْ: أَنْ تُحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. كَمَا أَحْبَبْتُكُمْ أَنَا تُحِبُّونَ أَنْتُمْ أَيْضًا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. | ٣٤ 34 |
ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵਮ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਯਥਾ ਪ੍ਰੀਯੇ ਯੂਯਮਪਿ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਤਥੈਵ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਇਮਾਂ ਨਵੀਨਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਾਮਿ|
| بِهَذَا يَعْرِفُ ٱلْجَمِيعُ أَنَّكُمْ تَلَامِيذِي: إِنْ كَانَ لَكُمْ حُبٌّ بَعْضًا لِبَعْضٍ». | ٣٥ 35 |
ਤੇਨੈਵ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੇਨਾਨੇਨ ਯੂਯੰ ਮਮ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਇਤਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، إِلَى أَيْنَ تَذْهَبُ؟». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «حَيْثُ أَذْهَبُ لَا تَقْدِرُ ٱلْآنَ أَنْ تَتْبَعَنِي، وَلَكِنَّكَ سَتَتْبَعُنِي أَخِيرًا». | ٣٦ 36 |
ਸ਼ਿਮੋਨਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਕੁਤ੍ਰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਅਹੰ ਯਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਮਿ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لِمَاذَا لَا أَقْدِرُ أَنْ أَتْبَعَكَ ٱلْآنَ؟ إِنِّي أَضَعُ نَفْسِي عَنْكَ!». | ٣٧ 37 |
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਕੁਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤਵ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ? ਤ੍ਵਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ|
| أَجَابَهُ يَسُوعُ: «أَتَضَعُ نَفْسَكَ عَنِّي؟ اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: لَا يَصِيحُ ٱلدِّيكُ حَتَّى تُنْكِرَنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. | ٣٨ 38 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਮੰਨਿਮਿੱਤੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ? ਤ੍ਵਾਮਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਕੁੱਕੁਟਰਵਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਤ੍ਰਿ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਅਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ|
