يوحنَّا 13
| أَمَّا يَسُوعُ قَبْلَ عِيدِ ٱلْفِصْحِ، وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ سَاعَتَهُ قَدْ جَاءَتْ لِيَنْتَقِلَ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآبِ، إِذْ كَانَ قَدْ أَحَبَّ خَاصَّتَهُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْعَالَمِ، أَحَبَّهُمْ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى. | ١ 1 |
फसह रे त्योआरो ते पईले जेबे यीशुए जाणी ला कि मेरी से कअड़ी आईगी री कि दुनिया खे छाडी की पिते गे जाऊँ। तेबे आपणे लोका खे जो दुनिया रे थे, जेड़ा प्यार राखो था, अंतो तक तेड़ा ई प्यार राखेया।
| فَحِينَ كَانَ ٱلْعَشَاءُ، وَقَدْ أَلْقَى ٱلشَّيْطَانُ فِي قَلْبِ يَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ أَنْ يُسَلِّمَهُ، | ٢ 2 |
रात की रोटिया रे बखते जेबे शैतान, यहूदा इस्करियोतियो रे मनो रे ये गल्ल पाई चुकेया था कि यीशुए खे पकड़वाओ,
| يَسُوعُ وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ ٱلْآبَ قَدْ دَفَعَ كُلَّ شَيْءٍ إِلَى يَدَيْهِ، وَأَنَّهُ مِنْ عِنْدِ ٱللهِ خَرَجَ، وَإِلَى ٱللهِ يَمْضِي، | ٣ 3 |
यीशुए, ये जाणी की कि पिते सारा अक्क मेरे आथो रे देईता रा और आऊँ परमेशरो गे ते आयी रा और परमेशरो गे ई जाणा,
| قَامَ عَنِ ٱلْعَشَاءِ، وَخَلَعَ ثِيَابَهُ، وَأَخَذَ مِنْشَفَةً وَٱتَّزَرَ بِهَا، | ٤ 4 |
रोटिया गे ते उठी की आपणे टाल्ले खोली ते और पड़तणी लयी की आपणा लक बानेया।
| ثُمَّ صَبَّ مَاءً فِي مِغْسَلٍ، وَٱبْتَدَأَ يَغْسِلُ أَرْجُلَ ٱلتَّلَامِيذِ وَيَمْسَحُهَا بِٱلْمِنْشَفَةِ ٱلَّتِي كَانَ مُتَّزِرًا بِهَا. | ٥ 5 |
तेबे पांडे रे पाणी लयी की आपणे चेलेया रे पैर तोये और जो पड़तणी आपणे लको रे थी बानी री, तिजी साथे साफ करने लगे।
| فَجَاءَ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ. فَقَالَ لَهُ ذَاكَ: «يَا سَيِّدُ، أَنْتَ تَغْسِلُ رِجْلَيَّ!». | ٦ 6 |
जेबे सेयो शमौन पतरसो गे आए, तेबे तिने तिना खे बोलेया, “ओ प्रभु! क्या तुसे मेरे पैर तोणे लगी रे?”
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «لَسْتَ تَعْلَمُ أَنْتَ ٱلْآنَ مَا أَنَا أَصْنَعُ، وَلَكِنَّكَ سَتَفْهَمُ فِيمَا بَعْدُ». | ٧ 7 |
यीशुए बोलेया, “जो आऊँ करूँआ, से तूँ एबु नि जाणदा, पर इजी ते बाद समजणा।”
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «لَنْ تَغْسِلَ رِجْلَيَّ أَبَدًا!». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ لَا أَغْسِلُكَ فَلَيْسَ لَكَ مَعِي نَصِيبٌ». (aiōn g165) | ٨ 8 |
पतरसे तिना खे बोलेया, “तुसे मेरे पैर कदी नि तोई सकदे!” ये सुणी की यीशुए तेसखे बोलेया, “जे तूँ माखे आपणे पैर नि तोणे देगा, तो मां साथे तेरा कुछ बी साजा निया।” (aiōn g165)
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لَيْسَ رِجْلَيَّ فَقَطْ بَلْ أَيْضًا يَدَيَّ وَرَأْسِي». | ٩ 9 |
शमौन पतरसे तिना खे बोलेया, “ओ प्रभु! तेबे मेरे पैर नि बल्कि मेरे आथ और सिर बी तोई दे।”
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلَّذِي قَدِ ٱغْتَسَلَ لَيْسَ لَهُ حَاجَةٌ إِلَّا إِلَى غَسْلِ رِجْلَيْهِ، بَلْ هُوَ طَاهِرٌ كُلُّهُ. وَأَنْتُمْ طَاهِرُونَ وَلَكِنْ لَيْسَ كُلُّكُمْ». | ١٠ 10 |
यीशुए तेसखे बोलेया, “जो नायी चुकेया रा, तेसरे पैर तोणे ते अलावा कुछ ओर तोणे ते मतलब निए, बल्कि से बिल्कुल शुद्ध ए और तूँ बी शुद्ध ए, पर सब के सब निए।”
| لِأَنَّهُ عَرَفَ مُسَلِّمَهُ، لِذَلِكَ قَالَ: «لَسْتُمْ كُلُّكُمْ طَاهِرِينَ». | ١١ 11 |
सेयो आपणे पकड़वाणे वाल़े खे जाणो थे, तेबेई तो तिने बोलेया, “तुसे सब के सब शुद्ध निए।”
| فَلَمَّا كَانَ قَدْ غَسَلَ أَرْجُلَهُمْ وَأَخَذَ ثِيَابَهُ وَٱتَّكَأَ أَيْضًا، قَالَ لَهُمْ: «أَتَفْهَمُونَ مَا قَدْ صَنَعْتُ بِكُمْ؟ | ١٢ 12 |
जेबे यीशु तिना रे पैर तोई चुके और फेर आपणे टाले पईनी की बैठीगे, तेबे तिने चेलेया खे पूछेया, “क्या तुसे समजे कि मैं तुसा साथे क्या कित्तेया?
| أَنْتُمْ تَدْعُونَنِي مُعَلِّمًا وَسَيِّدًا، وَحَسَنًا تَقُولُونَ، لِأَنِّي أَنَا كَذَلِكَ. | ١٣ 13 |
तुसे माखे गुरू और प्रभु बोलोए और ठीक ई बोलोए, कऊँकि आऊँ तुसा रा गुरू और प्रभु ए।
| فَإِنْ كُنْتُ وَأَنَا ٱلسَّيِّدُ وَٱلْمُعَلِّمُ قَدْ غَسَلْتُ أَرْجُلَكُمْ، فَأَنْتُمْ يَجِبُ عَلَيْكُمْ أَنْ يَغْسِلَ بَعْضُكُمْ أَرْجُلَ بَعْضٍ، | ١٤ 14 |
जे मैं प्रभु और गुरू ऊई की तुसा रे पैर तोये, तो तुसा बी नम्र ऊई की एकी दूजे रे पैर तोणे चाईयो।
| لِأَنِّي أَعْطَيْتُكُمْ مِثَالًا، حَتَّى كَمَا صَنَعْتُ أَنَا بِكُمْ تَصْنَعُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا. | ١٥ 15 |
कऊँकि मैं तुसा गे नमूना दखाई ता कि जिंयाँ मैं तुसा साथे करी राखेया, तुसे बी तिंयाँ ई करेया करो।
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ أَعْظَمَ مِنْ سَيِّدِهِ، وَلَا رَسُولٌ أَعْظَمَ مِنْ مُرْسِلِهِ. | ١٦ 16 |
“आऊँ तुसा खे सच-सच बोलूँआ, दास आपणे मालको ते बड़ा नि ऊँदा, और ना पेजेया रा आपणे पेजणे वाल़े ते।
| إِنْ عَلِمْتُمْ هَذَا فَطُوبَاكُمْ إِنْ عَمِلْتُمُوهُ. | ١٧ 17 |
तुसे तो इना गल्ला खे जाणोए और जे इना पाँदे चलो, तो धन्य ए।
| «لَسْتُ أَقُولُ عَنْ جَمِيعِكُمْ. أَنَا أَعْلَمُ ٱلَّذِينَ ٱخْتَرْتُهُمْ. لَكِنْ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ: اَلَّذِي يَأْكُلُ مَعِي ٱلْخُبْزَ رَفَعَ عَلَيَّ عَقِبَهُ. | ١٨ 18 |
आऊँ तुसा सबी रे बारे रे नि बोलदा, जो मैं चूणी लये रे, तिना खे आऊँ जाणूंआ, पर ये इजी खे ए, ताकि पवित्र शास्त्रो रा ये वचन पूरा ओ कि, जिने मेरा दोस्त ऊई की मां साथे रोटी खाई सेई मेरे खलाफ ऊईगा।
| أَقُولُ لَكُمُ ٱلْآنَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ، حَتَّى مَتَى كَانَ تُؤْمِنُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ. | ١٩ 19 |
एबे आऊँ तिजी रे ऊणे ते पईले तुसा खे जताई देऊँआ कि जेबे ये ऊई जाओ, तो तुसे विश्वास करो कि आऊँ सेईए।
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمُ: ٱلَّذِي يَقْبَلُ مَنْ أُرْسِلُهُ يَقْبَلُنِي، وَٱلَّذِي يَقْبَلُنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٢٠ 20 |
आऊँ तुसा खे सच-सच बोलूँआ कि जो मेरे पेजे रे खे मानोआ, से माखे मानोआ और जो माखे मानोआ, से मेरे पेजणे वाल़े खे मानोआ।”
| لَمَّا قَالَ يَسُوعُ هَذَا ٱضْطَرَبَ بِٱلرُّوحِ، وَشَهِدَ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ سَيُسَلِّمُنِي!». | ٢١ 21 |
ये बोली की यीशु आत्मा रे बेचैन ऊईगे और तिने आपणे चेलेया ते बोलेया, “आऊँ तुसा खे सच-सच बोलूँआ कि तुसा बीचा ते एकी जणे आऊँ पकड़वाणा।”
| فَكَانَ ٱلتَّلَامِيذُ يَنْظُرُونَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَهُمْ مُحْتَارُونَ فِي مَنْ قَالَ عَنْهُ. | ٢٢ 22 |
चेले ये शक करी की कि यो केसरे बारे रे बोलणे लगी रे, एकी दूजे खे देखणे लगे।
| وَكَانَ مُتَّكِئًا فِي حِضْنِ يَسُوعَ وَاحِدٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ، كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ. | ٢٣ 23 |
तिना रे चेलेया बीचा ते एक जेस साथे यीशु प्यार राखो थे, यीशुए री छातिया री तरफा खे चूकी की तिना री बगला रे बैठी रा था।
| فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ سِمْعَانُ بُطْرُسُ أَنْ يَسْأَلَ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ ٱلَّذِي قَالَ عَنْهُ. | ٢٤ 24 |
तेबे शमौन पतरसे तेसरी तरफा खे साअरा करी की बोलेया, “बता तो, यो केसरे बारे रे बोलणे लगी रे?”
| فَٱتَّكَأَ ذَاكَ عَلَى صَدْرِ يَسُوعَ وَقَالَ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، مَنْ هُوَ؟». | ٢٥ 25 |
तेबे तिने तिंयाँ ई यीशुए री छातिया री तरफा खे चूकी की पूछेया, “ओ प्रभु! से कूणे?”
| أَجَابَ يَسُوعُ: «هُوَ ذَاكَ ٱلَّذِي أَغْمِسُ أَنَا ٱللُّقْمَةَ وَأُعْطِيهِ!». فَغَمَسَ ٱللُّقْمَةَ وَأَعْطَاهَا لِيَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ. | ٢٦ 26 |
यीशुए बोलेया, “जेसखे मां ये रोटिया रा टुकड़ा डबोई की देणा, सेईए।” तेबे तिने टुकड़ा शमौनो रे पाऊ, यहूदा इस्करियोतियो खे दित्तेया।
| فَبَعْدَ ٱللُّقْمَةِ دَخَلَهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «مَا أَنْتَ تَعْمَلُهُ فَٱعْمَلْهُ بِأَكْثَرِ سُرْعَةٍ». | ٢٧ 27 |
रोटिया रा टुकड़ा खांदे ई शैतान तेसरे समाई गा, तेबे यीशुए बोलेया, “जो तूँ करने लगी रा, से फटाफट कर।”
| وَأَمَّا هَذَا فَلَمْ يَفْهَمْ أَحَدٌ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ لِمَاذَا كَلَّمَهُ بِهِ، | ٢٨ 28 |
पर ओरी चेलेया ये नि जाणेया कि तिने ये गल्ल कऊँ बोली।
| لِأَنَّ قَوْمًا، إِذْ كَانَ ٱلصُّنْدُوقُ مَعَ يَهُوذَا، ظَنُّوا أَنَّ يَسُوعَ قَالَ لَهُ: ٱشْتَرِ مَا نَحْتَاجُ إِلَيْهِ لِلْعِيدِ، أَوْ أَنْ يُعْطِيَ شَيْئًا لِلْفُقَرَاءِ. | ٢٩ 29 |
यहूदे गे पैसेया री थैली रओ थी, तेबे किने-किने समजेया कि यीशुए इजी रे बारे रे बोलेया कि जो कुछ आसा खे त्योआरो रे दिनो खे चाईयो, से खरीद या कंगाल़ा खे कुछ देई दे।
| فَذَاكَ لَمَّا أَخَذَ ٱللُّقْمَةَ خَرَجَ لِلْوَقْتِ. وَكَانَ لَيْلًا. | ٣٠ 30 |
तेबे यहूदा रोटिया रा टुकड़ा खाणे ते बाद फटाफट बारे चली गा और से राथियो रा बखत था।
| فَلَمَّا خَرَجَ قَالَ يَسُوعُ: «ٱلْآنَ تَمَجَّدَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ وَتَمَجَّدَ ٱللهُ فِيهِ. | ٣١ 31 |
जेबे से बारे चली गा, तेबे यीशुए बोलेया, “एबे मां माणूं रे पुत्रो री महिमा ऊई और परमेशरो री महिमा तेसरे ऊई री।
| إِنْ كَانَ ٱللهُ قَدْ تَمَجَّدَ فِيهِ، فَإِنَّ ٱللهَ سَيُمَجِّدُهُ فِي ذَاتِهِ، وَيُمَجِّدُهُ سَرِيعًا. | ٣٢ 32 |
तो परमेशरे बी आपू रे पुत्रो री महिमा करनी, बल्कि फटाफट करनी।
| يَا أَوْلَادِي، أَنَا مَعَكُمْ زَمَانًا قَلِيلًا بَعْدُ. سَتَطْلُبُونَنِي، وَكَمَا قُلْتُ لِلْيَهُودِ: حَيْثُ أَذْهَبُ أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا، أَقُولُ لَكُمْ أَنْتُمُ ٱلْآنَ. | ٣٣ 33 |
ओ बाल़को! आऊँ तुसा साथे थोड़ी देर ओर ए, तेबे तुसा आऊँ टोल़ना और जेड़ा मैं यहूदी अगुवा खे बोलेया, ‘जेती आऊँ जाऊँआ, तेती तुसे नि आयी सकदे,’ तेड़ा ई एबे आऊँ तुसा खे बी बोलूँआ।
| وَصِيَّةً جَدِيدَةً أَنَا أُعْطِيكُمْ: أَنْ تُحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. كَمَا أَحْبَبْتُكُمْ أَنَا تُحِبُّونَ أَنْتُمْ أَيْضًا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. | ٣٤ 34 |
आऊँ तुसा खे एक नयी आज्ञा देऊँआ कि एकी-दूजे साथे प्यार राखो, जेड़ा मैं तुसा साथे प्यार राखी राखेया। तेड़ा ई तुसे बी एकी-दूजे साथे प्यार राखो।
| بِهَذَا يَعْرِفُ ٱلْجَمِيعُ أَنَّكُمْ تَلَامِيذِي: إِنْ كَانَ لَكُمْ حُبٌّ بَعْضًا لِبَعْضٍ». | ٣٥ 35 |
जे तुसे आपू बीचे प्यार राखोगे तो इजी तेई सबी जाणी लणा कि तुसे मेरे चेले ए।”
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، إِلَى أَيْنَ تَذْهَبُ؟». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «حَيْثُ أَذْهَبُ لَا تَقْدِرُ ٱلْآنَ أَنْ تَتْبَعَنِي، وَلَكِنَّكَ سَتَتْبَعُنِي أَخِيرًا». | ٣٦ 36 |
शमौन पतरसे तिना खे बोलेया, “ओ प्रभु! तुसे केयी चली रे?” यीशुए बोलेया, “जेती आऊँ एबु चली रा, तेती तूँ एबु मां पीछे नि आयी सकदा, पर इजी ते बाद मां पीछे आऊणा।”
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لِمَاذَا لَا أَقْدِرُ أَنْ أَتْبَعَكَ ٱلْآنَ؟ إِنِّي أَضَعُ نَفْسِي عَنْكَ!». | ٣٧ 37 |
पतरसे तिना खे बोलेया, “ओ प्रभु! एबु आऊँ तुसा पीछे कऊँ नि आयी सकदा? आँऊ तो तुसा खे आपणे प्राण देणे खे बी त्यार ए।”
| أَجَابَهُ يَسُوعُ: «أَتَضَعُ نَفْسَكَ عَنِّي؟ اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: لَا يَصِيحُ ٱلدِّيكُ حَتَّى تُنْكِرَنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. | ٣٨ 38 |
यीशुए बोलेया, “क्या तां माखे आपणे प्राण देणे? आऊँ ताखे सच-सच बोलूँआ कि मुर्गे बांग नि देणी, जदुओ तक तां मेरा तीन बार ना नि करना।”
