يوحنَّا 11

١ 1 وَكَانَ إِنْسَانٌ مَرِيضًا وَهُوَ لِعَازَرُ، مِنْ بَيْتِ عَنْيَا مِنْ قَرْيَةِ مَرْيَمَ وَمَرْثَا أُخْتِهَا.

அநந்தரம்’ மரியம் தஸ்யா ப⁴கி³நீ மர்தா² ச யஸ்மிந் வைத²நீயாக்³ராமே வஸதஸ்தஸ்மிந் க்³ராமே இலியாஸர் நாமா பீடி³த ஏக ஆஸீத்|

٢ 2 وَكَانَتْ مَرْيَمُ، ٱلَّتِي كَانَ لِعَازَرُ أَخُوهَا مَرِيضًا، هِيَ ٱلَّتِي دَهَنَتِ ٱلرَّبَّ بِطِيبٍ، وَمَسَحَتْ رِجْلَيْهِ بِشَعْرِهَا.

யா மரியம் ப்ரபு⁴ம்’ ஸுக³ந்தி⁴தேலைந மர்த்³த³யித்வா ஸ்வகேஸை²ஸ்தஸ்ய சரணௌ ஸமமார்ஜத் தஸ்யா ப்⁴ராதா ஸ இலியாஸர் ரோகீ³|

٣ 3 فَأَرْسَلَتِ ٱلْأُخْتَانِ إِلَيْهِ قَائِلَتَيْنِ: «يَا سَيِّدُ، هُوَذَا ٱلَّذِي تُحِبُّهُ مَرِيضٌ».

அபரஞ்ச ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் யஸ்மிந் ப்ரீயதே ஸ ஏவ பீடி³தோஸ்தீதி கதா²ம்’ கத²யித்வா தஸ்ய ப⁴கி³ந்யௌ ப்ரேஷிதவத்யௌ|

٤ 4 فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ، قَالَ: «هَذَا ٱلْمَرَضُ لَيْسَ لِلْمَوْتِ، بَلْ لِأَجْلِ مَجْدِ ٱللهِ، لِيَتَمَجَّدَ ٱبْنُ ٱللهِ بِهِ».

ததா³ யீஸு²ரிமாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வாகத²யத பீடே³யம்’ மரணார்த²ம்’ ந கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய மஹிமார்த²ம் ஈஸ்²வரபுத்ரஸ்ய மஹிமப்ரகாஸா²ர்த²ஞ்ச ஜாதா|

٥ 5 وَكَانَ يَسُوعُ يُحِبُّ مَرْثَا وَأُخْتَهَا وَلِعَازَرَ.

யீஸு² ர்யத்³யபிமர்தா²யாம்’ தத்³ப⁴கி³ந்யாம் இலியாஸரி சாப்ரீயத,

٦ 6 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ مَرِيضٌ مَكَثَ حِينَئِذٍ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي كَانَ فِيهِ يَوْمَيْنِ.

ததா²பி இலியாஸர​: பீடா³யா​: கத²ம்’ ஸ்²ருத்வா யத்ர ஆஸீத் தத்ரைவ தி³நத்³வயமதிஷ்ட²த்|

٧ 7 ثُمَّ بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «لِنَذْهَبْ إِلَى ٱلْيَهُودِيَّةِ أَيْضًا».

தத​: பரம் ஸ ஸி²ஷ்யாநகத²யத்³ வயம்’ புந ர்யிஹூதீ³யப்ரதே³ஸ²ம்’ யாம​: |

٨ 8 قَالَ لَهُ ٱلتَّلَامِيذُ: «يَا مُعَلِّمُ، ٱلْآنَ كَانَ ٱلْيَهُودُ يَطْلُبُونَ أَنْ يَرْجُمُوكَ، وَتَذْهَبُ أَيْضًا إِلَى هُنَاكَ».

ததஸ்தே ப்ரத்யவத³ந், ஹே கு³ரோ ஸ்வல்பதி³நாநி க³தாநி யிஹூதீ³யாஸ்த்வாம்’ பாஷாணை ர்ஹந்தும் உத்³யதாஸ்ததா²பி கிம்’ புநஸ்தத்ர யாஸ்யஸி?

٩ 9 أَجَابَ يَسُوعُ: «أَلَيْسَتْ سَاعَاتُ ٱلنَّهَارِ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ؟ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَمْشِي فِي ٱلنَّهَارِ لَا يَعْثُرُ لِأَنَّهُ يَنْظُرُ نُورَ هَذَا ٱلْعَالَمِ،

யீஸு²​: ப்ரத்யவத³த், ஏகஸ்மிந் தி³நே கிம்’ த்³வாத³ஸ²க⁴டிகா ந ப⁴வந்தி? கோபி தி³வா க³ச்ச²ந் ந ஸ்க²லதி யத​: ஸ ஏதஜ்ஜக³தோ தீ³ப்திம்’ ப்ராப்நோதி|

١٠ 10 وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَمْشِي فِي ٱللَّيْلِ يَعْثُرُ، لِأَنَّ ٱلنُّورَ لَيْسَ فِيهِ».

கிந்து ராத்ரௌ க³ச்ச²ந் ஸ்க²லதி யதோ ஹேதோஸ்தத்ர தீ³ப்தி ர்நாஸ்தி|

١١ 11 قَالَ هَذَا، وَبَعْدَ ذَلِكَ قَالَ لَهُمْ: «لِعَازَرُ حَبِيبُنَا قَدْ نَامَ. لَكِنِّي أَذْهَبُ لِأُوقِظَهُ».

இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸ தாநவத³த்³, அஸ்மாகம்’ ப³ந்து⁴​: இலியாஸர் நித்³ரிதோபூ⁴த்³ இதா³நீம்’ தம்’ நித்³ராதோ ஜாக³ரயிதும்’ க³ச்சா²மி|

١٢ 12 فَقَالَ تَلَامِيذُهُ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كَانَ قَدْ نَامَ فَهُوَ يُشْفَى».

யீஸு² ர்ம்ரு’தௌ கதா²மிமாம்’ கதி²தவாந் கிந்து விஸ்²ராமார்த²ம்’ நித்³ராயாம்’ கதி²தவாந் இதி ஜ்ஞாத்வா ஸி²ஷ்யா அகத²யந்,

١٣ 13 وَكَانَ يَسُوعُ يَقُولُ عَنْ مَوْتِهِ، وَهُمْ ظَنُّوا أَنَّهُ يَقُولُ عَنْ رُقَادِ ٱلنَّوْمِ.

ஹே கு³ரோ ஸ யதி³ நித்³ராதி தர்ஹி ப⁴த்³ரமேவ|

١٤ 14 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ حِينَئِذٍ عَلَانِيَةً: «لِعَازَرُ مَاتَ.

ததா³ யீஸு²​: ஸ்பஷ்டம்’ தாந் வ்யாஹரத், இலியாஸர் அம்ரியத;

١٥ 15 وَأَنَا أَفْرَحُ لِأَجْلِكُمْ إِنِّي لَمْ أَكُنْ هُنَاكَ، لِتُؤْمِنُوا. وَلَكِنْ لِنَذْهَبْ إِلَيْهِ!».

கிந்து யூயம்’ யதா² ப்ரதீத² தத³ர்த²மஹம்’ தத்ர ந ஸ்தி²தவாந் இத்யஸ்மாத்³ யுஷ்மந்நிமித்தம் ஆஹ்லாதி³தோஹம்’, ததா²பி தஸ்ய ஸமீபே யாம|

١٦ 16 فَقَالَ تُومَا ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلتَّوْأَمُ لِلتَّلَامِيذِ رُفَقَائِهِ: «لِنَذْهَبْ نَحْنُ أَيْضًا لِكَيْ نَمُوتَ مَعَهُ!».

ததா³ தோ²மா யம்’ தி³து³மம்’ வத³ந்தி ஸ ஸங்கி³ந​: ஸி²ஷ்யாந் அவத³த்³ வயமபி க³த்வா தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹை|

١٧ 17 فَلَمَّا أَتَى يَسُوعُ وَجَدَ أَنَّهُ قَدْ صَارَ لَهُ أَرْبَعَةُ أَيَّامٍ فِي ٱلْقَبْرِ.

யீஸு²ஸ்தத்ரோபஸ்தா²ய இலியாஸர​: ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பநாத் சத்வாரி தி³நாநி க³தாநீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருதவாந்|

١٨ 18 وَكَانَتْ بَيْتُ عَنْيَا قَرِيبَةً مِنْ أُورُشَلِيمَ نَحْوَ خَمْسَ عَشْرَةَ غَلْوَةً.

வைத²நீயா யிரூஸா²லம​: ஸமீபஸ்தா² க்ரோஸை²கமாத்ராந்தரிதா;

١٩ 19 وَكَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ قَدْ جَاءُوا إِلَى مَرْثَا وَمَرْيَمَ لِيُعَزُّوهُمَا عَنْ أَخِيهِمَا.

தஸ்மாத்³ ப³ஹவோ யிஹூதீ³யா மர்தா²ம்’ மரியமஞ்ச ப்⁴யாத்ரு’ஸோ²காபந்நாம்’ ஸாந்த்வயிதும்’ தயோ​: ஸமீபம் ஆக³ச்ச²ந்|

٢٠ 20 فَلَمَّا سَمِعَتْ مَرْثَا أَنَّ يَسُوعَ آتٍ لَاقَتْهُ، وَأَمَّا مَرْيَمُ فَٱسْتَمَرَّتْ جَالِسَةً فِي ٱلْبَيْتِ.

மர்தா² யீஸோ²ராக³மநவார்தாம்’ ஸ்²ருத்வைவ தம்’ ஸாக்ஷாத்³ அகரோத் கிந்து மரியம் கே³ஹ உபவிஸ்²ய ஸ்தி²தா|

٢١ 21 فَقَالَتْ مَرْثَا لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدُ، لَوْ كُنْتَ هَهُنَا لَمْ يَمُتْ أَخِي!

ததா³ மர்தா² யீஸு²மவாத³த், ஹே ப்ரபோ⁴ யதி³ ப⁴வாந் அத்ராஸ்தா²ஸ்யத் தர்ஹி மம ப்⁴ராதா நாமரிஷ்யத்|

٢٢ 22 لَكِنِّي ٱلْآنَ أَيْضًا أَعْلَمُ أَنَّ كُلَّ مَا تَطْلُبُ مِنَ ٱللهِ يُعْطِيكَ ٱللهُ إِيَّاهُ».

கிந்த்விதா³நீமபி யத்³ ஈஸ்²வரே ப்ரார்த²யிஷ்யதே ஈஸ்²வரஸ்தத்³ தா³ஸ்யதீதி ஜாநே(அ)ஹம்’|

٢٣ 23 قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «سَيَقُومُ أَخُوكِ».

யீஸு²ரவாதீ³த் தவ ப்⁴ராதா ஸமுத்தா²ஸ்யதி|

٢٤ 24 قَالَتْ لَهُ مَرْثَا: «أَنَا أَعْلَمُ أَنَّهُ سَيَقُومُ فِي ٱلْقِيَامَةِ، فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ».

மர்தா² வ்யாஹரத் ஸே²ஷதி³வஸே ஸ உத்தா²நஸமயே ப்ரோத்தா²ஸ்யதீதி ஜாநே(அ)ஹம்’|

٢٥ 25 قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ ٱلْقِيَامَةُ وَٱلْحَيَاةُ. مَنْ آمَنَ بِي وَلَوْ مَاتَ فَسَيَحْيَا،

ததா³ யீஸு²​: கதி²தவாந் அஹமேவ உத்தா²பயிதா ஜீவயிதா ச ய​: கஸ்²சந மயி விஸ்²வஸிதி ஸ ம்ரு’த்வாபி ஜீவிஷ்யதி;

٢٦ 26 وَكُلُّ مَنْ كَانَ حَيًّا وَآمَنَ بِي فَلَنْ يَمُوتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ. أَتُؤْمِنِينَ بِهَذَا؟». (aiōn g165)

ய​: கஸ்²சந ச ஜீவந் மயி விஸ்²வஸிதி ஸ கதா³பி ந மரிஷ்யதி, அஸ்யாம்’ கதா²யாம்’ கிம்’ விஸ்²வஸிஷி? (aiōn g165)

٢٧ 27 قَالَتْ لَهُ: «نَعَمْ يَا سَيِّدُ. أَنَا قَدْ آمَنْتُ أَنَّكَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ، ٱلْآتِي إِلَى ٱلْعَالَمِ».

ஸாவத³த் ப்ரபோ⁴ யஸ்யாவதரணாபேக்ஷாஸ்தி ப⁴வாந் ஸஏவாபி⁴ஷிக்த்த ஈஸ்²வரபுத்ர இதி விஸ்²வஸிமி|

٢٨ 28 وَلَمَّا قَالَتْ هَذَا مَضَتْ وَدَعَتْ مَرْيَمَ أُخْتَهَا سِرًّا، قَائِلَةً: «ٱلْمُعَلِّمُ قَدْ حَضَرَ، وَهُوَ يَدْعُوكِ».

இதி கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸா க³த்வா ஸ்வாம்’ ப⁴கி³நீம்’ மரியமம்’ கு³ப்தமாஹூய வ்யாஹரத் கு³ருருபதிஷ்ட²தி த்வாமாஹூயதி ச|

٢٩ 29 أَمَّا تِلْكَ فَلَمَّا سَمِعَتْ قَامَتْ سَرِيعًا وَجَاءَتْ إِلَيْهِ.

கதா²மிமாம்’ ஸ்²ருத்வா ஸா தூர்ணம் உத்தா²ய தஸ்ய ஸமீபம் அக³ச்ச²த்|

٣٠ 30 وَلَمْ يَكُنْ يَسُوعُ قَدْ جَاءَ إِلَى ٱلْقَرْيَةِ، بَلْ كَانَ فِي ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي لَاقَتْهُ فِيهِ مَرْثَا.

யீஸு² ர்க்³ராமமத்⁴யம்’ ந ப்ரவிஸ்²ய யத்ர மர்தா² தம்’ ஸாக்ஷாத்³ அகரோத் தத்ர ஸ்தி²தவாந்|

٣١ 31 ثُمَّ إِنَّ ٱلْيَهُودَ ٱلَّذِينَ كَانُوا مَعَهَا فِي ٱلْبَيْتِ يُعَزُّونَهَا، لَمَّا رَأَوْا مَرْيَمَ قَامَتْ عَاجِلًا وَخَرَجَتْ، تَبِعُوهَا قَائِلِينَ: «إِنَّهَا تَذْهَبُ إِلَى ٱلْقَبْرِ لِتَبْكِيَ هُنَاكَ».

யே யிஹூதீ³யா மரியமா ஸாகம்’ க்³ரு’ஹே திஷ்ட²ந்தஸ்தாம் அஸாந்த்வயந தே தாம்’ க்ஷிப்ரம் உத்தா²ய க³ச்ச²ந்திம்’ விலோக்ய வ்யாஹரந், ஸ ஸ்²மஸா²நே ரோதி³தும்’ யாதி, இத்யுக்த்வா தே தஸ்யா​: பஸ்²சாத்³ அக³ச்ச²ந்|

٣٢ 32 فَمَرْيَمُ لَمَّا أَتَتْ إِلَى حَيْثُ كَانَ يَسُوعُ وَرَأَتْهُ، خَرَّتْ عِنْدَ رِجْلَيْهِ قَائِلَةً لَهُ: «يَا سَيِّدُ، لَوْ كُنْتَ هَهُنَا لَمْ يَمُتْ أَخِي!».

யத்ர யீஸு²ரதிஷ்ட²த் தத்ர மரியம் உபஸ்தா²ய தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தஸ்ய சரணயோ​: பதித்வா வ்யாஹரத் ஹே ப்ரபோ⁴ யதி³ ப⁴வாந் அத்ராஸ்தா²ஸ்யத் தர்ஹி மம ப்⁴ராதா நாமரிஷ்யத்|

٣٣ 33 فَلَمَّا رَآهَا يَسُوعُ تَبْكِي، وَٱلْيَهُودُ ٱلَّذِينَ جَاءُوا مَعَهَا يَبْكُونَ، ٱنْزَعَجَ بِٱلرُّوحِ وَٱضْطَرَبَ،

யீஸு²ஸ்தாம்’ தஸ்யா​: ஸங்கி³நோ யிஹூதீ³யாம்’ஸ்²ச ருத³தோ விலோக்ய ஸோ²கார்த்த​: ஸந் தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்ய கதி²தவாந் தம்’ குத்ராஸ்தா²பயத?

٣٤ 34 وَقَالَ: «أَيْنَ وَضَعْتُمُوهُ؟». قَالُوا لَهُ: «يَا سَيِّدُ، تَعَالَ وَٱنْظُرْ».

தே வ்யாஹரந், ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் ஆக³த்ய பஸ்²யது|

٣٥ 35 بَكَى يَسُوعُ.

யீஸு²நா க்ரந்தி³தம்’|

٣٦ 36 فَقَالَ ٱلْيَهُودُ: «ٱنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ يُحِبُّهُ!».

அதஏவ யிஹூதீ³யா அவத³ந், பஸ்²யதாயம்’ தஸ்மிந் கித்³ரு’க்³ அப்ரியத|

٣٧ 37 وَقَالَ بَعْضٌ مِنْهُمْ: «أَلَمْ يَقْدِرْ هَذَا ٱلَّذِي فَتَحَ عَيْنَيِ ٱلْأَعْمَى أَنْ يَجْعَلَ هَذَا أَيْضًا لَا يَمُوتُ؟».

தேஷாம்’ கேசித்³ அவத³ந் யோந்தா⁴ய சக்ஷுஷீ த³த்தவாந் ஸ கிம் அஸ்ய ம்ரு’த்யும்’ நிவாரயிதும்’ நாஸ²க்நோத்?

٣٨ 38 فَٱنْزَعَجَ يَسُوعُ أَيْضًا فِي نَفْسِهِ وَجَاءَ إِلَى ٱلْقَبْرِ، وَكَانَ مَغَارَةً وَقَدْ وُضِعَ عَلَيْهِ حَجَرٌ.

ததோ யீஸு²​: புநரந்தர்தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்ய ஸ்²மஸா²நாந்திகம் அக³ச்ச²த்| தத் ஸ்²மஸா²நம் ஏகம்’ க³ஹ்வரம்’ தந்முகே² பாஷாண ஏக ஆஸீத்|

٣٩ 39 قَالَ يَسُوعُ: «ٱرْفَعُوا ٱلْحَجَرَ!». قَالَتْ لَهُ مَرْثَا، أُخْتُ ٱلْمَيْتِ: «يَا سَيِّدُ، قَدْ أَنْتَنَ لِأَنَّ لَهُ أَرْبَعَةَ أَيَّامٍ».

ததா³ யீஸு²ரவத³த்³ ஏநம்’ பாஷாணம் அபஸாரயத, தத​: ப்ரமீதஸ்ய ப⁴கி³நீ மர்தா²வத³த் ப்ரபோ⁴, அது⁴நா தத்ர து³ர்க³ந்தோ⁴ ஜாத​: , யதோத்³ய சத்வாரி தி³நாநி ஸ்²மஸா²நே ஸ திஷ்ட²தி|

٤٠ 40 قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «أَلَمْ أَقُلْ لَكِ: إِنْ آمَنْتِ تَرَيْنَ مَجْدَ ٱللهِ؟».

ததா³ யீஸு²ரவாதீ³த், யதி³ விஸ்²வஸிஷி தர்ஹீஸ்²வரஸ்ய மஹிமப்ரகாஸ²ம்’ த்³ரக்ஷ்யஸி கதா²மிமாம்’ கிம்’ துப்⁴யம்’ நாகத²யம்’?

٤١ 41 فَرَفَعُوا ٱلْحَجَرَ حَيْثُ كَانَ ٱلْمَيْتُ مَوْضُوعًا، وَرَفَعَ يَسُوعُ عَيْنَيْهِ إِلَى فَوْقُ، وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْآبُ، أَشْكُرُكَ لِأَنَّكَ سَمِعْتَ لِي،

ததா³ ம்ரு’தஸ்ய ஸ்²மஸா²நாத் பாஷாணோ(அ)பஸாரிதே யீஸு²ரூர்த்³வ்வம்’ பஸ்²யந் அகத²யத், ஹே பித ர்மம நேவேஸநம் அஸ்²ரு’ணோ​: காரணாத³ஸ்மாத் த்வாம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி|

٤٢ 42 وَأَنَا عَلِمْتُ أَنَّكَ فِي كُلِّ حِينٍ تَسْمَعُ لِي. وَلَكِنْ لِأَجْلِ هَذَا ٱلْجَمْعِ ٱلْوَاقِفِ قُلْتُ، لِيُؤْمِنُوا أَنَّكَ أَرْسَلْتَنِي».

த்வம்’ ஸததம்’ ஸ்²ரு’ணோஷி தத³ப்யஹம்’ ஜாநாமி, கிந்து த்வம்’ மாம்’ யத் ப்ரைரயஸ்தத்³ யதா²ஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஸ்தி²தா லோகா விஸ்²வஸந்தி தத³ர்த²ம் இத³ம்’ வாக்யம்’ வதா³மி|

٤٣ 43 وَلَمَّا قَالَ هَذَا صَرَخَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «لِعَازَرُ، هَلُمَّ خَارِجًا!».

இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸ ப்ரோச்சைராஹ்வயத், ஹே இலியாஸர் ப³ஹிராக³ச்ச²|

٤٤ 44 فَخَرَجَ ٱلْمَيْتُ وَيَدَاهُ وَرِجْلَاهُ مَرْبُوطَاتٌ بِأَقْمِطَةٍ، وَوَجْهُهُ مَلْفُوفٌ بِمِنْدِيلٍ. فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «حُلُّوهُ وَدَعُوهُ يَذْهَبْ».

தத​: ஸ ப்ரமீத​: ஸ்²மஸா²நவஸ்த்ரை ர்ப³த்³த⁴ஹஸ்தபாதோ³ கா³த்ரமார்ஜநவாஸஸா ப³த்³த⁴முக²ஸ்²ச ப³ஹிராக³ச்ச²த்| யீஸு²ருதி³தவாந் ப³ந்த⁴நாநி மோசயித்வா த்யஜதைநம்’|

٤٥ 45 فَكَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ جَاءُوا إِلَى مَرْيَمَ، وَنَظَرُوا مَا فَعَلَ يَسُوعُ، آمَنُوا بِهِ.

மரியம​: ஸமீபம் ஆக³தா யே யிஹூதீ³யலோகாஸ்ததா³ யீஸோ²ரேதத் கர்ம்மாபஸ்²யந் தேஷாம்’ ப³ஹவோ வ்யஸ்²வஸந்,

٤٦ 46 وَأَمَّا قَوْمٌ مِنْهُمْ فَمَضَوْا إِلَى ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَقَالُوا لَهُمْ عَمَّا فَعَلَ يَسُوعُ.

கிந்து கேசித³ந்யே பி²ரூஸி²நாம்’ ஸமீபம்’ க³த்வா யீஸோ²ரேதஸ்ய கர்ம்மணோ வார்த்தாம் அவத³ந்|

٤٧ 47 فَجَمَعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ مَجْمَعًا وَقَالُوا: «مَاذَا نَصْنَعُ؟ فَإِنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ يَعْمَلُ آيَاتٍ كَثِيرَةً.

தத​: பரம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகா​: பி²ரூஸி²நாஸ்²ச ஸபா⁴ம்’ க்ரு’த்வா வ்யாஹரந் வயம்’ கிம்’ குர்ம்ம​: ? ஏஷ மாநவோ ப³ஹூந்யாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி கரோதி|

٤٨ 48 إِنْ تَرَكْنَاهُ هَكَذَا يُؤْمِنُ ٱلْجَمِيعُ بِهِ، فَيَأْتِي ٱلرُّومَانِيُّونَ وَيَأْخُذُونَ مَوْضِعَنَا وَأُمَّتَنَا».

யதீ³த்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம கர்த்தும்’ ந வாரயாமஸ்தர்ஹி ஸர்வ்வே லோகாஸ்தஸ்மிந் விஸ்²வஸிஷ்யந்தி ரோமிலோகாஸ்²சாக³த்யாஸ்மாகம் அநயா ராஜதா⁴ந்யா ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜ்யம் ஆசே²த்ஸ்யந்தி|

٤٩ 49 فَقَالَ لَهُمْ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، وَهُوَ قَيَافَا، كَانَ رَئِيسًا لِلْكَهَنَةِ فِي تِلْكَ ٱلسَّنَةِ: «أَنْتُمْ لَسْتُمْ تَعْرِفُونَ شَيْئًا،

ததா³ தேஷாம்’ கியபா²நாமா யஸ்தஸ்மிந் வத்ஸரே மஹாயாஜகபதே³ ந்யயுஜ்யத ஸ ப்ரத்யவத³த்³ யூயம்’ கிமபி ந ஜாநீத²;

٥٠ 50 وَلَا تُفَكِّرُونَ أَنَّهُ خَيْرٌ لَنَا أَنْ يَمُوتَ إِنْسَانٌ وَاحِدٌ عَنِ ٱلشَّعْبِ وَلَا تَهْلِكَ ٱلْأُمَّةُ كُلُّهَا!».

ஸமக்³ரதே³ஸ²ஸ்ய விநாஸ²தோபி ஸர்வ்வலோகார்த²ம் ஏகஸ்ய ஜநஸ்ய மரணம் அஸ்மாகம்’ மங்க³லஹேதுகம் ஏதஸ்ய விவேசநாமபி ந குருத²|

٥١ 51 وَلَمْ يَقُلْ هَذَا مِنْ نَفْسِهِ، بَلْ إِذْ كَانَ رَئِيسًا لِلْكَهَنَةِ فِي تِلْكَ ٱلسَّنَةِ، تَنَبَّأَ أَنَّ يَسُوعَ مُزْمِعٌ أَنْ يَمُوتَ عَنِ ٱلْأُمَّةِ،

ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ நிஜபு³த்³த்⁴யா வ்யாஹரத்³ இதி ந,

٥٢ 52 وَلَيْسَ عَنِ ٱلْأُمَّةِ فَقَطْ، بَلْ لِيَجْمَعَ أَبْنَاءَ ٱللهِ ٱلْمُتَفَرِّقِينَ إِلَى وَاحِدٍ.

கிந்து யீஸூ²ஸ்தத்³தே³ஸீ²யாநாம்’ காரணாத் ப்ராணாந் த்யக்ஷ்யதி, தி³ஸி² தி³ஸி² விகீர்ணாந் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநாந் ஸம்’க்³ரு’ஹ்யைகஜாதிம்’ கரிஷ்யதி ச, தஸ்மிந் வத்ஸரே கியபா² மஹாயாஜகத்வபதே³ நியுக்த​: ஸந் இத³ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ கதி²தவாந்|

٥٣ 53 فَمِنْ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ تَشَاوَرُوا لِيَقْتُلُوهُ.

தத்³தி³நமாரப்⁴ய தே கத²ம்’ தம்’ ஹந்தும்’ ஸ²க்நுவந்தீதி மந்த்ரணாம்’ கர்த்தும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|

٥٤ 54 فَلَمْ يَكُنْ يَسُوعُ أَيْضًا يَمْشِي بَيْنَ ٱلْيَهُودِ عَلَانِيَةً، بَلْ مَضَى مِنْ هُنَاكَ إِلَى ٱلْكُورَةِ ٱلْقَرِيبَةِ مِنَ ٱلْبَرِّيَّةِ، إِلَى مَدِينَةٍ يُقَالُ لَهَا أَفْرَايِمُ، وَمَكَثَ هُنَاكَ مَعَ تَلَامِيذِهِ.

அதஏவ யிஹூதீ³யாநாம்’ மத்⁴யே யீஸு²​: ஸப்ரகாஸ²ம்’ க³மநாக³மநே அக்ரு’த்வா தஸ்மாத்³ க³த்வா ப்ராந்தரஸ்ய ஸமீபஸ்தா²யிப்ரதே³ஸ²ஸ்யேப்²ராயிம் நாம்நி நக³ரே ஸி²ஷ்யை​: ஸாகம்’ காலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராரேபே⁴|

٥٥ 55 وَكَانَ فِصْحُ ٱلْيَهُودِ قَرِيبًا. فَصَعِدَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْكُوَرِ إِلَى أُورُشَلِيمَ قَبْلَ ٱلْفِصْحِ لِيُطَهِّرُوا أَنْفُسَهُمْ.

அநந்தரம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவே நிகடவர்த்திநி ஸதி தது³த்ஸவாத் பூர்வ்வம்’ ஸ்வாந் ஸு²சீந் கர்த்தும்’ ப³ஹவோ ஜநா க்³ராமேப்⁴யோ யிரூஸா²லம் நக³ரம் ஆக³ச்ச²ந்,

٥٦ 56 فَكَانُوا يَطْلُبُونَ يَسُوعَ وَيَقُولُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ، وَهُمْ وَاقِفُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ: «مَاذَا تَظُنُّونَ؟ هَلْ هُوَ لَا يَأْتِي إِلَى ٱلْعِيدِ؟».

யீஸோ²ரந்வேஷணம்’ க்ரு’த்வா மந்தி³ரே த³ண்டா³யமாநா​: ஸந்த​: பரஸ்பரம்’ வ்யாஹரந், யுஷ்மாகம்’ கீத்³ரு’ஸோ² போ³தோ⁴ ஜாயதே? ஸ கிம் உத்ஸவே(அ)ஸ்மிந் அத்ராக³மிஷ்யதி?

٥٧ 57 وَكَانَ أَيْضًا رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ قَدْ أَصْدَرُوا أَمْرًا أَنَّهُ إِنْ عَرَفَ أَحَدٌ أَيْنَ هُوَ فَلْيَدُلَّ عَلَيْهِ، لِكَيْ يُمْسِكُوهُ.

ஸ ச குத்ராஸ்தி யத்³யேதத் கஸ்²சித்³ வேத்தி தர்ஹி த³ர்ஸ²யது ப்ரதா⁴நயாஜகா​: பி²ரூஸி²நஸ்²ச தம்’ த⁴ர்த்தும்’ பூர்வ்வம் இமாம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராசாரயந்|

Jesus at the House of Martha and Mary