يوحنَّا 10

١ 1 «اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلَّذِي لَا يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ إِلَى حَظِيرَةِ ٱلْخِرَافِ، بَلْ يَطْلَعُ مِنْ مَوْضِعٍ آخَرَ، فَذَاكَ سَارِقٌ وَلِصٌّ.

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੋ ਜਨੋ ਦ੍ਵਾਰੇਣ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਕੇਨਾਪ੍ਯਨ੍ਯੇਨ ਮੇਸ਼਼ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਏਵ ਸ੍ਤੇਨੋ ਦਸ੍ਯੁਸ਼੍ਚ|

٢ 2 وَأَمَّا ٱلَّذِي يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ فَهُوَ رَاعِي ٱلْخِرَافِ.

ਯੋ ਦ੍ਵਾਰੇਣ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਏਵ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਃ|

٣ 3 لِهَذَا يَفْتَحُ ٱلْبَوَّابُ، وَٱلْخِرَافُ تَسْمَعُ صَوْتَهُ، فَيَدْعُو خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ بِأَسْمَاءٍ وَيُخْرِجُهَا.

ਦੌਵਾਰਿਕਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਤਿ ਮੇਸ਼਼ਗਣਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤਿ ਸ ਨਿਜਾਨ੍ ਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਵਨਾਮ੍ਨਾਹੂਯ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਯਤਿ|

٤ 4 وَمَتَى أَخْرَجَ خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ يَذْهَبُ أَمَامَهَا، وَٱلْخِرَافُ تَتْبَعُهُ، لِأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ.

ਤਥਾ ਨਿਜਾਨ੍ ਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ ਗੱਛਤਿ, ਤਤੋ ਮੇਸ਼਼ਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਨ੍ਤਿ|

٥ 5 وَأَمَّا ٱلْغَرِيبُ فَلَا تَتْبَعُهُ بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لِأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ ٱلْغُرَبَاءِ».

ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰਸ੍ਯ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਵਰੰ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਪਲਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|

٦ 6 هَذَا ٱلْمَثَلُ قَالَهُ لَهُمْ يَسُوعُ، وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُمْ بِهِ.

ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਭ੍ਯ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਨ ਕਥਿਤਕਥਾਯਾਸ੍ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਤੇ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ|

٧ 7 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي أَنَا بَابُ ٱلْخِرَافِ.

ਅਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਕਥਯਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਾਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਮੇਸ਼਼ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਅਹਮੇਵ|

٨ 8 جَمِيعُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا قَبْلِي هُمْ سُرَّاقٌ وَلُصُوصٌ، وَلَكِنَّ ٱلْخِرَافَ لَمْ تَسْمَعْ لَهُمْ.

ਮਯਾ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਯ ਆਗੱਛਨ੍ ਤੇ ਸ੍ਤੇਨਾ ਦਸ੍ਯਵਸ਼੍ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੇਸ਼਼ਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਥਾ ਨਾਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍|

٩ 9 أَنَا هُوَ ٱلْبَابُ. إِنْ دَخَلَ بِي أَحَدٌ فَيَخْلُصُ وَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ مَرْعًى.

ਅਹਮੇਵ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਵਰੂਪਃ, ਮਯਾ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ ਤਥਾ ਬਹਿਰਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਚਰਣਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ|

١٠ 10 اَلسَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلَّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ، وَأَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ وَلِيَكُونَ لَهُمْ أَفْضَلُ.

ਯੋ ਜਨਸ੍ਤੇਨਃ ਸ ਕੇਵਲੰ ਸ੍ਤੈਨ੍ਯਬਧਵਿਨਾਸ਼ਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਮੇਵ ਸਮਾਯਾਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹਮ੍ ਆਯੁ ਰ੍ਦਾਤੁਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਬਾਹੂਲ੍ਯੇਨ ਤਦੇਵ ਦਾਤੁਮ੍ ਆਗੱਛਮ੍|

١١ 11 أَنَا هُوَ ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ يَبْذِلُ نَفْسَهُ عَنِ ٱلْخِرَافِ.

ਅਹਮੇਵ ਸਤ੍ਯਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕੋ ਯਸ੍ਤੁ ਸਤ੍ਯੋ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਃ ਸ ਮੇਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਤ੍ਯਾਗੰ ਕਰੋਤਿ;

١٢ 12 وَأَمَّا ٱلَّذِي هُوَ أَجِيرٌ، وَلَيْسَ رَاعِيًا، ٱلَّذِي لَيْسَتِ ٱلْخِرَافُ لَهُ، فَيَرَى ٱلذِّئْبَ مُقْبِلًا وَيَتْرُكُ ٱلْخِرَافَ وَيَهْرُبُ، فَيَخْطَفُ ٱلذِّئْبُ ٱلْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕੋ ਨ, ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਯਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ਾ ਨਿਜਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵੈਤਨਿਕਃ ਸ ਵ੍ਰੁʼਕਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਮੇਜਵ੍ਰਜੰ ਵਿਹਾਯ ਪਲਾਯਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵ੍ਰੁʼਕਸ੍ਤੰ ਵ੍ਰਜੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਕਿਰਤਿ|

١٣ 13 وَٱلْأَجِيرُ يَهْرُبُ لِأَنَّهُ أَجِيرٌ، وَلَا يُبَالِي بِٱلْخِرَافِ.

ਵੈਤਨਿਕਃ ਪਲਾਯਤੇ ਯਤਃ ਸ ਵੇਤਨਾਰ੍ਥੀ ਮੇਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤਿ|

١٤ 14 أَمَّا أَنَا فَإِنِّي ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خَاصَّتِي وَخَاصَّتِي تَعْرِفُنِي،

ਅਹਮੇਵ ਸਤ੍ਯੋ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਃ, ਪਿਤਾ ਮਾਂ ਯਥਾ ਜਾਨਾਤਿ, ਅਹਞ੍ਚ ਯਥਾ ਪਿਤਰੰ ਜਾਨਾਮਿ,

١٥ 15 كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ يَعْرِفُنِي وَأَنَا أَعْرِفُ ٱلْآبَ. وَأَنَا أَضَعُ نَفْسِي عَنِ ٱلْخِرَافِ.

ਤਥਾ ਨਿਜਾਨ੍ ਮੇਸ਼਼ਾਨਪਿ ਜਾਨਾਮਿ, ਮੇਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਮਾਂ ਜਾਨਾਨ੍ਤਿ, ਅਹਞ੍ਚ ਮੇਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਤ੍ਯਾਗੰ ਕਰੋਮਿ|

١٦ 16 وَلِي خِرَافٌ أُخَرُ لَيْسَتْ مِنْ هَذِهِ ٱلْحَظِيرَةِ، يَنْبَغِي أَنْ آتِيَ بِتِلْكَ أَيْضًا فَتَسْمَعُ صَوْتِي، وَتَكُونُ رَعِيَّةٌ وَاحِدَةٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਏਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਯ ਮੇਸ਼਼ੇਭ੍ਯੋ ਭਿੰਨਾ ਅਪਿ ਮੇਸ਼਼ਾ ਮਮ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇ ਸਕਲਾ ਆਨਯਿਤਵ੍ਯਾਃ; ਤੇ ਮਮ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਤ ਏਕੋ ਵ੍ਰਜ ਏਕੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٧ 17 لِهَذَا يُحِبُّنِي ٱلْآبُ، لِأَنِّي أَضَعُ نَفْسِي لِآخُذَهَا أَيْضًا.

ਪ੍ਰਾਣਾਨਹੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਿਤਾ ਮਯਿ ਸ੍ਨੇਹੰ ਕਰੋਤਿ|

١٨ 18 لَيْسَ أَحَدٌ يَأْخُذُهَا مِنِّي، بَلْ أَضَعُهَا أَنَا مِنْ ذَاتِي. لِي سُلْطَانٌ أَنْ أَضَعَهَا وَلِي سُلْطَانٌ أَنْ آخُذَهَا أَيْضًا. هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ قَبِلْتُهَا مِنْ أَبِي».

ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਮਮ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯੰ ਤਾਨ੍ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਿ ਤਾਨ੍ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਪੁਨਰ੍ਗ੍ਰਹੀਤੁਞ੍ਚ ਮਮ ਸ਼ਕ੍ਤਿਰਾਸ੍ਤੇ ਭਾਰਮਿਮੰ ਸ੍ਵਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਹਮ੍|

١٩ 19 فَحَدَثَ أَيْضًا ٱنْشِقَاقٌ بَيْنَ ٱلْيَهُودِ بِسَبَبِ هَذَا ٱلْكَلَامِ.

ਅਸ੍ਮਾਦੁਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤਾ ਜਾਤਾ|

٢٠ 20 فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «بِهِ شَيْطَانٌ وَهُوَ يَهْذِي. لِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ لَهُ؟».

ਤਤੋ ਬਹਵੋ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਏਸ਼਼ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਉਨ੍ਮੱਤਸ਼੍ਚ, ਕੁਤ ਏਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ?

٢١ 21 آخَرُونَ قَالُوا: «لَيْسَ هَذَا كَلَامَ مَنْ بِهِ شَيْطَانٌ. أَلَعَلَّ شَيْطَانًا يَقْدِرُ أَنْ يَفْتَحَ أَعْيُنَ ٱلْعُمْيَانِ؟».

ਕੇਚਿਦ੍ ਅਵਦਨ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਕਥਾ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਵੰਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਭੂਤਃ ਕਿਮ੍ ਅਨ੍ਧਾਯ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ੀ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?

٢٢ 22 وَكَانَ عِيدُ ٱلتَّجْدِيدِ فِي أُورُشَلِيمَ، وَكَانَ شِتَاءٌ.

ਸ਼ੀਤਕਾਲੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਮਨ੍ਦਿਰੋਤ੍ਸਰ੍ਗਪਰ੍ੱਵਣ੍ਯੁਪਸ੍ਥਿਤੇ

٢٣ 23 وَكَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي ٱلْهَيْكَلِ فِي رِوَاقِ سُلَيْمَانَ،

ਯੀਸ਼ੁਃ ਸੁਲੇਮਾਨੋ ਨਿਃਸਾਰੇਣ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕਰੋਤਿ,

٢٤ 24 فَٱحْتَاطَ بِهِ ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «إِلَى مَتَى تُعَلِّقُ أَنْفُسَنَا؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ فَقُلْ لَنَا جَهْرًا».

ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤੰ ਵੇਸ਼਼੍ਟਯਿਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਕਤਿ ਕਾਲਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਚਿਕਿਤ੍ਸਾਂ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ? ਯਦ੍ਯਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੰ ਵਦ|

٢٥ 25 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «إِنِّي قُلْتُ لَكُمْ وَلَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ. اَلْأَعْمَالُ ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا بِٱسْمِ أَبِي هِيَ تَشْهَدُ لِي.

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਦ੍ ਅਹਮ੍ ਅਚਕਥੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਨ ਪ੍ਰਤੀਥ, ਨਿਜਪਿਤੁ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਯਾਂ ਯਾਂ ਕ੍ਰਿਯਾਂ ਕਰੋਮਿ ਸਾ ਕ੍ਰਿਯੈਵ ਮਮ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ੍ਵਰੂਪਾ|

٢٦ 26 وَلَكِنَّكُمْ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنْ خِرَافِي، كَمَا قُلْتُ لَكُمْ.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਪੂਰ੍ੱਵਮਕਥਯੰ ਯੂਯੰ ਮਮ ਮੇਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਥ, ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਥ|

٢٧ 27 خِرَافِي تَسْمَعُ صَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا فَتَتْبَعُنِي.

ਮਮ ਮੇਸ਼਼ਾ ਮਮ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਤਾਨਹੰ ਜਾਨਾਮਿ ਤੇ ਚ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗੱਛਨ੍ਤਿ|

٢٨ 28 وَأَنَا أُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَلَنْ تَهْلِكَ إِلَى ٱلْأَبَدِ، وَلَا يَخْطَفُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn g165, aiōnios g166)

ਅਹੰ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਨਨ੍ਤਾਯੁ ਰ੍ਦਦਾਮਿ, ਤੇ ਕਦਾਪਿ ਨ ਨੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕੋਪਿ ਮਮ ਕਰਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਹਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ| (aiōn g165, aiōnios g166)

٢٩ 29 أَبِي ٱلَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ ٱلْكُلِّ، وَلَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْطَفَ مِنْ يَدِ أَبِي.

ਯੋ ਮਮ ਪਿਤਾ ਤਾਨ੍ ਮਹ੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਸ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਹਾਨ੍, ਕੋਪਿ ਮਮ ਪਿਤੁਃ ਕਰਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਹਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٣٠ 30 أَنَا وَٱلْآبُ وَاحِدٌ».

ਅਹੰ ਪਿਤਾ ਚ ਦ੍ਵਯੋਰੇਕਤ੍ਵਮ੍|

٣١ 31 فَتَنَاوَلَ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ.

ਤਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਪੁਨਰਪਿ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਨ੍ ਉਦਤੋਲਯਨ੍|

٣٢ 32 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَعْمَالًا كَثِيرَةً حَسَنَةً أَرَيْتُكُمْ مِنْ عِنْدِ أَبِي. بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟».

ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਦ੍ ਬਹੂਨ੍ਯੁੱਤਮਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣਃ ਕਾਰਣਾਨ੍ ਮਾਂ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਰਾਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾਃ ਸ੍ਥ?

٣٣ 33 أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَرْجُمُكَ لِأَجْلِ عَمَلٍ حَسَنٍ، بَلْ لِأَجْلِ تَجْدِيفٍ، فَإِنَّكَ وَأَنْتَ إِنْسَانٌ تَجْعَلُ نَفْسَكَ إِلَهًا».

ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਕਰ੍ੰਮਹੇਤੋ ਰ੍ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਸ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉਕ੍ਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਸਿ ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਤ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਰ੍ਹਨ੍ਮਃ|

٣٤ 34 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا فِي نَامُوسِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਮਯਾ ਕਥਿਤੰ ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾ ਏਤਦ੍ਵਚਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿੰ?

٣٥ 35 إِنْ قَالَ آلِهَةٌ لِأُولَئِكَ ٱلَّذِينَ صَارَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ ٱللهِ، وَلَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ ٱلْمَكْتُوبُ،

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉੱਦੇਸ਼ੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਕਥਿਤਾ ਤੇ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਗਣਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਯਥਾ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯੰ,

٣٦ 36 فَٱلَّذِي قَدَّسَهُ ٱلْآبُ وَأَرْسَلَهُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، أَتَقُولُونَ لَهُ: إِنَّكَ تُجَدِّفُ، لِأَنِّي قُلْتُ: إِنِّي ٱبْنُ ٱللهِ؟

ਤਰ੍ਹ੍ਯਾਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਥਨਾਤ੍ ਯੂਯੰ ਪਿਤ੍ਰਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੰ ਜਗਤਿ ਪ੍ਰੇਰਿਤਞ੍ਚ ਪੁਮਾਂਸੰ ਕਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਨ੍ਦਕੰ ਵਾਦਯ?

٣٧ 37 إِنْ كُنْتُ لَسْتُ أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي فَلَا تُؤْمِنُوا بِي.

ਯਦ੍ਯਹੰ ਪਿਤੁਃ ਕਰ੍ੰਮ ਨ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤ;

٣٨ 38 وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَعْمَلُ، فَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا بِي فَآمِنُوا بِٱلْأَعْمَالِ، لِكَيْ تَعْرِفُوا وَتُؤْمِنُوا أَنَّ ٱلْآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ».

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਯਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯੇ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਪਿ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਃ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ, ਤਤੋ ਮਯਿ ਪਿਤਾਸ੍ਤੀਤਿ ਪਿਤਰ੍ੱਯਹਮ੍ ਅਸ੍ਮੀਤਿ ਚ ਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਥ|

٣٩ 39 فَطَلَبُوا أَيْضًا أَنْ يُمْسِكُوهُ فَخَرَجَ مِنْ أَيْدِيهِمْ،

ਤਦਾ ਤੇ ਪੁਨਰਪਿ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰੇਭ੍ਯੋ ਨਿਸ੍ਤੀਰ੍ੱਯ

٤٠ 40 وَمَضَى أَيْضًا إِلَى عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِيهِ أَوَّلًا وَمَكَثَ هُنَاكَ.

ਪੁਨ ਰ੍ਯਰ੍ੱਦਨ੍ ਅਦ੍ਯਾਸ੍ਤਟੇ ਯਤ੍ਰ ਪੁਰ੍ੱਵੰ ਯੋਹਨ੍ ਅਮੱਜਯਤ੍ ਤਤ੍ਰਾਗਤ੍ਯ ਨ੍ਯਵਸਤ੍|

٤١ 41 فَأَتَى إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَقَالُوا: «إِنَّ يُوحَنَّا لَمْ يَفْعَلْ آيَةً وَاحِدَةً، وَلَكِنْ كُلُّ مَا قَالَهُ يُوحَنَّا عَنْ هَذَا كَانَ حَقًّا».

ਤਤੋ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਯੋਹਨ੍ ਕਿਮਪ੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਨਾਕਰੋਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੇ ਯਾ ਯਃ ਕਥਾ ਅਕਥਯਤ੍ ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਸਤ੍ਯਾਃ;

٤٢ 42 فَآمَنَ كَثِيرُونَ بِهِ هُنَاكَ.

ਤਤ੍ਰ ਚ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|