يوحنَّا 10

١ 1 «اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلَّذِي لَا يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ إِلَى حَظِيرَةِ ٱلْخِرَافِ، بَلْ يَطْلَعُ مِنْ مَوْضِعٍ آخَرَ، فَذَاكَ سَارِقٌ وَلِصٌّ.

അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി, യോ ജനോ ദ്വാരേണ ന പ്രവിശ്യ കേനാപ്യന്യേന മേഷഗൃഹം പ്രവിശതി സ ഏവ സ്തേനോ ദസ്യുശ്ച|

٢ 2 وَأَمَّا ٱلَّذِي يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ فَهُوَ رَاعِي ٱلْخِرَافِ.

യോ ദ്വാരേണ പ്രവിശതി സ ഏവ മേഷപാലകഃ|

٣ 3 لِهَذَا يَفْتَحُ ٱلْبَوَّابُ، وَٱلْخِرَافُ تَسْمَعُ صَوْتَهُ، فَيَدْعُو خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ بِأَسْمَاءٍ وَيُخْرِجُهَا.

ദൗവാരികസ്തസ്മൈ ദ്വാരം മോചയതി മേഷഗണശ്ച തസ്യ വാക്യം ശൃണോതി സ നിജാൻ മേഷാൻ സ്വസ്വനാമ്നാഹൂയ ബഹിഃ കൃത്വാ നയതി|

٤ 4 وَمَتَى أَخْرَجَ خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ يَذْهَبُ أَمَامَهَا، وَٱلْخِرَافُ تَتْبَعُهُ، لِأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ.

തഥാ നിജാൻ മേഷാൻ ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വയം തേഷാമ് അഗ്രേ ഗച്ഛതി, തതോ മേഷാസ്തസ്യ ശബ്ദം ബുധ്യന്തേ, തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജന്തി|

٥ 5 وَأَمَّا ٱلْغَرِيبُ فَلَا تَتْبَعُهُ بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لِأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ ٱلْغُرَبَاءِ».

കിന്തു പരസ്യ ശബ്ദം ന ബുധ്യന്തേ തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജിഷ്യന്തി വരം തസ്യ സമീപാത് പലായിഷ്യന്തേ|

٦ 6 هَذَا ٱلْمَثَلُ قَالَهُ لَهُمْ يَسُوعُ، وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُمْ بِهِ.

യീശുസ്തേഭ്യ ഇമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് അകഥയത് കിന്തു തേന കഥിതകഥായാസ്താത്പര്യ്യം തേ നാബുധ്യന്ത|

٧ 7 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي أَنَا بَابُ ٱلْخِرَافِ.

അതോ യീശുഃ പുനരകഥയത്, യുഷ്മാനാഹം യഥാർഥതരം വ്യാഹരാമി, മേഷഗൃഹസ്യ ദ്വാരമ് അഹമേവ|

٨ 8 جَمِيعُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا قَبْلِي هُمْ سُرَّاقٌ وَلُصُوصٌ، وَلَكِنَّ ٱلْخِرَافَ لَمْ تَسْمَعْ لَهُمْ.

മയാ ന പ്രവിശ്യ യ ആഗച്ഛൻ തേ സ്തേനാ ദസ്യവശ്ച കിന്തു മേഷാസ്തേഷാം കഥാ നാശൃണ്വൻ|

٩ 9 أَنَا هُوَ ٱلْبَابُ. إِنْ دَخَلَ بِي أَحَدٌ فَيَخْلُصُ وَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ مَرْعًى.

അഹമേവ ദ്വാരസ്വരൂപഃ, മയാ യഃ കശ്ചിത പ്രവിശതി സ രക്ഷാം പ്രാപ്സ്യതി തഥാ ബഹിരന്തശ്ച ഗമനാഗമനേ കൃത്വാ ചരണസ്ഥാനം പ്രാപ്സ്യതി|

١٠ 10 اَلسَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلَّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ، وَأَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ وَلِيَكُونَ لَهُمْ أَفْضَلُ.

യോ ജനസ്തേനഃ സ കേവലം സ്തൈന്യബധവിനാശാൻ കർത്തുമേവ സമായാതി കിന്ത്വഹമ് ആയു ർദാതുമ് അർഥാത് ബാഹൂല്യേന തദേവ ദാതുമ് ആഗച്ഛമ്|

١١ 11 أَنَا هُوَ ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ يَبْذِلُ نَفْسَهُ عَنِ ٱلْخِرَافِ.

അഹമേവ സത്യമേഷപാലകോ യസ്തു സത്യോ മേഷപാലകഃ സ മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോതി;

١٢ 12 وَأَمَّا ٱلَّذِي هُوَ أَجِيرٌ، وَلَيْسَ رَاعِيًا، ٱلَّذِي لَيْسَتِ ٱلْخِرَافُ لَهُ، فَيَرَى ٱلذِّئْبَ مُقْبِلًا وَيَتْرُكُ ٱلْخِرَافَ وَيَهْرُبُ، فَيَخْطَفُ ٱلذِّئْبُ ٱلْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا.

കിന്തു യോ ജനോ മേഷപാലകോ ന, അർഥാദ് യസ്യ മേഷാ നിജാ ന ഭവന്തി, യ ഏതാദൃശോ വൈതനികഃ സ വൃകമ് ആഗച്ഛന്തം ദൃഷ്ട്വാ മേജവ്രജം വിഹായ പലായതേ, തസ്മാദ് വൃകസ്തം വ്രജം ധൃത്വാ വികിരതി|

١٣ 13 وَٱلْأَجِيرُ يَهْرُبُ لِأَنَّهُ أَجِيرٌ، وَلَا يُبَالِي بِٱلْخِرَافِ.

വൈതനികഃ പലായതേ യതഃ സ വേതനാർഥീ മേഷാർഥം ന ചിന്തയതി|

١٤ 14 أَمَّا أَنَا فَإِنِّي ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خَاصَّتِي وَخَاصَّتِي تَعْرِفُنِي،

അഹമേവ സത്യോ മേഷപാലകഃ, പിതാ മാം യഥാ ജാനാതി, അഹഞ്ച യഥാ പിതരം ജാനാമി,

١٥ 15 كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ يَعْرِفُنِي وَأَنَا أَعْرِفُ ٱلْآبَ. وَأَنَا أَضَعُ نَفْسِي عَنِ ٱلْخِرَافِ.

തഥാ നിജാൻ മേഷാനപി ജാനാമി, മേഷാശ്ച മാം ജാനാന്തി, അഹഞ്ച മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോമി|

١٦ 16 وَلِي خِرَافٌ أُخَرُ لَيْسَتْ مِنْ هَذِهِ ٱلْحَظِيرَةِ، يَنْبَغِي أَنْ آتِيَ بِتِلْكَ أَيْضًا فَتَسْمَعُ صَوْتِي، وَتَكُونُ رَعِيَّةٌ وَاحِدَةٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ.

അപരഞ്ച ഏതദ് ഗൃഹീയ മേഷേഭ്യോ ഭിന്നാ അപി മേഷാ മമ സന്തി തേ സകലാ ആനയിതവ്യാഃ; തേ മമ ശബ്ദം ശ്രോഷ്യന്തി തത ഏകോ വ്രജ ഏകോ രക്ഷകോ ഭവിഷ്യതി|

١٧ 17 لِهَذَا يُحِبُّنِي ٱلْآبُ، لِأَنِّي أَضَعُ نَفْسِي لِآخُذَهَا أَيْضًا.

പ്രാണാനഹം ത്യക്ത്വാ പുനഃ പ്രാണാൻ ഗ്രഹീഷ്യാമി, തസ്മാത് പിതാ മയി സ്നേഹം കരോതി|

١٨ 18 لَيْسَ أَحَدٌ يَأْخُذُهَا مِنِّي، بَلْ أَضَعُهَا أَنَا مِنْ ذَاتِي. لِي سُلْطَانٌ أَنْ أَضَعَهَا وَلِي سُلْطَانٌ أَنْ آخُذَهَا أَيْضًا. هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ قَبِلْتُهَا مِنْ أَبِي».

കശ്ചിജ്ജനോ മമ പ്രാണാൻ ഹന്തും ന ശക്നോതി കിന്തു സ്വയം താൻ സമർപയാമി താൻ സമർപയിതും പുനർഗ്രഹീതുഞ്ച മമ ശക്തിരാസ്തേ ഭാരമിമം സ്വപിതുഃ സകാശാത് പ്രാപ്തോഹമ്|

١٩ 19 فَحَدَثَ أَيْضًا ٱنْشِقَاقٌ بَيْنَ ٱلْيَهُودِ بِسَبَبِ هَذَا ٱلْكَلَامِ.

അസ്മാദുപദേശാത് പുനശ്ച യിഹൂദീയാനാം മധ്യേ ഭിന്നവാക്യതാ ജാതാ|

٢٠ 20 فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «بِهِ شَيْطَانٌ وَهُوَ يَهْذِي. لِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ لَهُ؟».

തതോ ബഹവോ വ്യാഹരൻ ഏഷ ഭൂതഗ്രസ്ത ഉന്മത്തശ്ച, കുത ഏതസ്യ കഥാം ശൃണുഥ?

٢١ 21 آخَرُونَ قَالُوا: «لَيْسَ هَذَا كَلَامَ مَنْ بِهِ شَيْطَانٌ. أَلَعَلَّ شَيْطَانًا يَقْدِرُ أَنْ يَفْتَحَ أَعْيُنَ ٱلْعُمْيَانِ؟».

കേചിദ് അവദൻ ഏതസ്യ കഥാ ഭൂതഗ്രസ്തസ്യ കഥാവന്ന ഭവന്തി, ഭൂതഃ കിമ് അന്ധായ ചക്ഷുഷീ ദാതും ശക്നോതി?

٢٢ 22 وَكَانَ عِيدُ ٱلتَّجْدِيدِ فِي أُورُشَلِيمَ، وَكَانَ شِتَاءٌ.

ശീതകാലേ യിരൂശാലമി മന്ദിരോത്സർഗപർവ്വണ്യുപസ്ഥിതേ

٢٣ 23 وَكَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي ٱلْهَيْكَلِ فِي رِوَاقِ سُلَيْمَانَ،

യീശുഃ സുലേമാനോ നിഃസാരേണ ഗമനാഗമനേ കരോതി,

٢٤ 24 فَٱحْتَاطَ بِهِ ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «إِلَى مَتَى تُعَلِّقُ أَنْفُسَنَا؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ فَقُلْ لَنَا جَهْرًا».

ഏതസ്മിൻ സമയേ യിഹൂദീയാസ്തം വേഷ്ടയിത്വാ വ്യാഹരൻ കതി കാലാൻ അസ്മാകം വിചികിത്സാം സ്ഥാപയിഷ്യാമി? യദ്യഭിഷിക്തോ ഭവതി തർഹി തത് സ്പഷ്ടം വദ|

٢٥ 25 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «إِنِّي قُلْتُ لَكُمْ وَلَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ. اَلْأَعْمَالُ ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا بِٱسْمِ أَبِي هِيَ تَشْهَدُ لِي.

തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് അഹമ് അചകഥം കിന്തു യൂയം ന പ്രതീഥ, നിജപിതു ർനാമ്നാ യാം യാം ക്രിയാം കരോമി സാ ക്രിയൈവ മമ സാക്ഷിസ്വരൂപാ|

٢٦ 26 وَلَكِنَّكُمْ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنْ خِرَافِي، كَمَا قُلْتُ لَكُمْ.

കിന്ത്വഹം പൂർവ്വമകഥയം യൂയം മമ മേഷാ ന ഭവഥ, കാരണാദസ്മാൻ ന വിശ്വസിഥ|

٢٧ 27 خِرَافِي تَسْمَعُ صَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا فَتَتْبَعُنِي.

മമ മേഷാ മമ ശബ്ദം ശൃണ്വന്തി താനഹം ജാനാമി തേ ച മമ പശ്ചാദ് ഗച്ഛന്തി|

٢٨ 28 وَأَنَا أُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَلَنْ تَهْلِكَ إِلَى ٱلْأَبَدِ، وَلَا يَخْطَفُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn g165, aiōnios g166)

അഹം തേഭ്യോഽനന്തായു ർദദാമി, തേ കദാപി ന നംക്ഷ്യന്തി കോപി മമ കരാത് താൻ ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി| (aiōn g165, aiōnios g166)

٢٩ 29 أَبِي ٱلَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ ٱلْكُلِّ، وَلَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْطَفَ مِنْ يَدِ أَبِي.

യോ മമ പിതാ താൻ മഹ്യം ദത്തവാൻ സ സർവ്വസ്മാത് മഹാൻ, കോപി മമ പിതുഃ കരാത് താൻ ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി|

٣٠ 30 أَنَا وَٱلْآبُ وَاحِدٌ».

അഹം പിതാ ച ദ്വയോരേകത്വമ്|

٣١ 31 فَتَنَاوَلَ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ.

തതോ യിഹൂദീയാഃ പുനരപി തം ഹന്തും പാഷാണാൻ ഉദതോലയൻ|

٣٢ 32 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَعْمَالًا كَثِيرَةً حَسَنَةً أَرَيْتُكُمْ مِنْ عِنْدِ أَبِي. بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟».

യീശുഃ കഥിതവാൻ പിതുഃ സകാശാദ് ബഹൂന്യുത്തമകർമ്മാണി യുഷ്മാകം പ്രാകാശയം തേഷാം കസ്യ കർമ്മണഃ കാരണാൻ മാം പാഷാണൈരാഹന്തുമ് ഉദ്യതാഃ സ്ഥ?

٣٣ 33 أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَرْجُمُكَ لِأَجْلِ عَمَلٍ حَسَنٍ، بَلْ لِأَجْلِ تَجْدِيفٍ، فَإِنَّكَ وَأَنْتَ إِنْسَانٌ تَجْعَلُ نَفْسَكَ إِلَهًا».

യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവദൻ പ്രശസ്തകർമ്മഹേതോ ർന കിന്തു ത്വം മാനുഷഃ സ്വമീശ്വരമ് ഉക്ത്വേശ്വരം നിന്ദസി കാരണാദസ്മാത് ത്വാം പാഷാണൈർഹന്മഃ|

٣٤ 34 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا فِي نَامُوسِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟

തദാ യീശുഃ പ്രത്യുക്തവാൻ മയാ കഥിതം യൂയമ് ഈശ്വരാ ഏതദ്വചനം യുഷ്മാകം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി കിം?

٣٥ 35 إِنْ قَالَ آلِهَةٌ لِأُولَئِكَ ٱلَّذِينَ صَارَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ ٱللهِ، وَلَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ ٱلْمَكْتُوبُ،

തസ്മാദ് യേഷാമ് ഉദ്ദേശേ ഈശ്വരസ്യ കഥാ കഥിതാ തേ യദീശ്വരഗണാ ഉച്യന്തേ ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യാപ്യന്യഥാ ഭവിതും ന ശക്യം,

٣٦ 36 فَٱلَّذِي قَدَّسَهُ ٱلْآبُ وَأَرْسَلَهُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، أَتَقُولُونَ لَهُ: إِنَّكَ تُجَدِّفُ، لِأَنِّي قُلْتُ: إِنِّي ٱبْنُ ٱللهِ؟

തർഹ്യാഹമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി വാക്യസ്യ കഥനാത് യൂയം പിത്രാഭിഷിക്തം ജഗതി പ്രേരിതഞ്ച പുമാംസം കഥമ് ഈശ്വരനിന്ദകം വാദയ?

٣٧ 37 إِنْ كُنْتُ لَسْتُ أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي فَلَا تُؤْمِنُوا بِي.

യദ്യഹം പിതുഃ കർമ്മ ന കരോമി തർഹി മാം ന പ്രതീത;

٣٨ 38 وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَعْمَلُ، فَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا بِي فَآمِنُوا بِٱلْأَعْمَالِ، لِكَيْ تَعْرِفُوا وَتُؤْمِنُوا أَنَّ ٱلْآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ».

കിന്തു യദി കരോമി തർഹി മയി യുഷ്മാഭിഃ പ്രത്യയേ ന കൃതേഽപി കാര്യ്യേ പ്രത്യയഃ ക്രിയതാം, തതോ മയി പിതാസ്തീതി പിതര്യ്യഹമ് അസ്മീതി ച ക്ഷാത്വാ വിശ്വസിഷ്യഥ|

٣٩ 39 فَطَلَبُوا أَيْضًا أَنْ يُمْسِكُوهُ فَخَرَجَ مِنْ أَيْدِيهِمْ،

തദാ തേ പുനരപി തം ധർത്തുമ് അചേഷ്ടന്ത കിന്തു സ തേഷാം കരേഭ്യോ നിസ്തീര്യ്യ

٤٠ 40 وَمَضَى أَيْضًا إِلَى عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِيهِ أَوَّلًا وَمَكَثَ هُنَاكَ.

പുന ര്യർദ്ദൻ അദ്യാസ്തടേ യത്ര പുർവ്വം യോഹൻ അമജ്ജയത് തത്രാഗത്യ ന്യവസത്|

٤١ 41 فَأَتَى إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَقَالُوا: «إِنَّ يُوحَنَّا لَمْ يَفْعَلْ آيَةً وَاحِدَةً، وَلَكِنْ كُلُّ مَا قَالَهُ يُوحَنَّا عَنْ هَذَا كَانَ حَقًّا».

തതോ ബഹവോ ലോകാസ്തത്സമീപമ് ആഗത്യ വ്യാഹരൻ യോഹൻ കിമപ്യാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ നാകരോത് കിന്ത്വസ്മിൻ മനുഷ്യേ യാ യഃ കഥാ അകഥയത് താഃ സർവ്വാഃ സത്യാഃ;

٤٢ 42 فَآمَنَ كَثِيرُونَ بِهِ هُنَاكَ.

തത്ര ച ബഹവോ ലോകാസ്തസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|