يوحنَّا 10

١ 1 «اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلَّذِي لَا يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ إِلَى حَظِيرَةِ ٱلْخِرَافِ، بَلْ يَطْلَعُ مِنْ مَوْضِعٍ آخَرَ، فَذَاكَ سَارِقٌ وَلِصٌّ.

“अवं तुसन सेइं सच़-सच़ ज़ोताईं, कि ज़ै कोई दारेरे बत्तां बाड़े मां न गाए, पन होरि बत्तां गाते, तै च़ोर ते डैकूए।

٢ 2 وَأَمَّا ٱلَّذِي يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ فَهُوَ رَاعِي ٱلْخِرَافِ.

पन भैड्डां केरो पुहाल दारेरे बत्तां गाते।

٣ 3 لِهَذَا يَفْتَحُ ٱلْبَوَّابُ، وَٱلْخِرَافُ تَسْمَعُ صَوْتَهُ، فَيَدْعُو خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ بِأَسْمَاءٍ وَيُخْرِجُهَا.

तैसेरेलेइ दरबान दार खोलते, ते भैड्डां तैसेरी गल पिशैनतिन, ते तै अपनि भैड्डन नंव्वे सेइं कुजाते ते बेइर नेते।

٤ 4 وَمَتَى أَخْرَجَ خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ يَذْهَبُ أَمَامَهَا، وَٱلْخِرَافُ تَتْبَعُهُ، لِأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ.

ते ज़ैखन तै अपनि सैरी भैड्डां बेइर कढते, त तैन केरे अग्री-अग्री च़लते, ते भैड्डां तैस पत्ती-पत्ती गैतिन, किजोकि तैना तैसेरी आवाज़ पिशैनचन।

٥ 5 وَأَمَّا ٱلْغَرِيبُ فَلَا تَتْبَعُهُ بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لِأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ ٱلْغُرَبَاءِ».

तैना बखले पत्ती न गैली, पन तैस करां नश्शेली, किजोकि तैना बखलेरी आवाज़ न पिशानन्।”

٦ 6 هَذَا ٱلْمَثَلُ قَالَهُ لَهُمْ يَسُوعُ، وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُمْ بِهِ.

यीशुए तैन सेइं मिसाल देइतां ज़ोवं, पन तैनेईं न समझ़ू कि एसेरी गल्लां केरो कुन मतलबे, ज़ैना तै असन सेइं ज़ोते।

٧ 7 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي أَنَا بَابُ ٱلْخِرَافِ.

तैखन यीशुए तैन सेइं फिरी ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़-सच़ ज़ोताईं, भैड्डां केरू दार अव्वें आईं।

٨ 8 جَمِيعُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا قَبْلِي هُمْ سُرَّاقٌ وَلُصُوصٌ، وَلَكِنَّ ٱلْخِرَافَ لَمْ تَسْمَعْ لَهُمْ.

ज़ेत्रे मीं करां पेइले आए सब च़ोर ते डैकून, पन मेरी भैड्डेईं तैन केरि न शुनी।

٩ 9 أَنَا هُوَ ٱلْبَابُ. إِنْ دَخَلَ بِي أَحَدٌ فَيَخْلُصُ وَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ مَرْعًى.

दार अवं आईं, अगर कोई मेरे ज़िरिये अन्तर गालो, त परमेशर तैस मुक्ति देलो, ते तै अन्तर बेइर एइतो गालो ते खूराक पालो।

١٠ 10 اَلسَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلَّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ، وَأَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ وَلِيَكُونَ لَهُمْ أَفْضَلُ.

च़ोर होरि कोन्ची कम्मेरे लेइ न एज्जे, बल्के च़ोरी केरने ते मारने ते नाश केरने एइते, अवं एल्हेरेलेइ ओरोईं कि तैन भरपूर ज़िन्दगी ज़ीन।

١١ 11 أَنَا هُوَ ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ يَبْذِلُ نَفْسَهُ عَنِ ٱلْخِرَافِ.

रोड़ो पुहाल अव्वें आईं, रोड़ो पुहाल भैड्डां केरे लेइ अपनि जान देते।

١٢ 12 وَأَمَّا ٱلَّذِي هُوَ أَجِيرٌ، وَلَيْسَ رَاعِيًا، ٱلَّذِي لَيْسَتِ ٱلْخِرَافُ لَهُ، فَيَرَى ٱلذِّئْبَ مُقْبِلًا وَيَتْرُكُ ٱلْخِرَافَ وَيَهْرُبُ، فَيَخْطَفُ ٱلذِّئْبُ ٱلْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا.

ज़ैखन नौकर गिद एंइतू लाते त तै भैड्डां शैरतां नेश्शी गालो। किजोकि तै तैन केरो न पुहाले न मालिके, ते गिद तैन पुड़ हमलो केरतां तितर-बितर केरते।

١٣ 13 وَٱلْأَجِيرُ يَهْرُبُ لِأَنَّهُ أَجِيرٌ، وَلَا يُبَالِي بِٱلْخِرَافِ.

तै एल्हेरेलेइ नशते कि तै नौकर आए, ते तैस भैड्डां केरि फिक्र नईं।

١٤ 14 أَمَّا أَنَا فَإِنِّي ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خَاصَّتِي وَخَاصَّتِي تَعْرِفُنِي،

रोड़ो पुहाल अवं आईं, अवं अपनि भैड्डां पिशानताईं, ते मेरी भैड्डां मीं पिशैनचन।

١٥ 15 كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ يَعْرِفُنِي وَأَنَا أَعْرِفُ ٱلْآبَ. وَأَنَا أَضَعُ نَفْسِي عَنِ ٱلْخِرَافِ.

ज़ेन्च़रे बाजी मीं ज़ानाते, तेन्च़रे अवं भी तैस ज़ानताईं, ते अवं भैड्डां केरे लेइ अपनि जान देताईं।

١٦ 16 وَلِي خِرَافٌ أُخَرُ لَيْسَتْ مِنْ هَذِهِ ٱلْحَظِيرَةِ، يَنْبَغِي أَنْ آتِيَ بِتِلْكَ أَيْضًا فَتَسْمَعُ صَوْتِي، وَتَكُونُ رَعِيَّةٌ وَاحِدَةٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ.

ते मेरी होरि भी भैड्डन, ज़ैना इस बाड़े मां नईं, मीं तैना भी ऐनिन ज़रूरिन, तैना मेरी आवाज़ पिशैनेली, फिरी अक्के डेरो ते अक्के पुहाल भोनोए।

١٧ 17 لِهَذَا يُحِبُّنِي ٱلْآبُ، لِأَنِّي أَضَعُ نَفْسِي لِآخُذَهَا أَيْضًا.

अवं अपनि जान देताईं, एल्हेरेलेइ बाजी मीं सेइं प्यार केरते, कि अवं फिरी ज़ींतो भोईं।

١٨ 18 لَيْسَ أَحَدٌ يَأْخُذُهَا مِنِّي، بَلْ أَضَعُهَا أَنَا مِنْ ذَاتِي. لِي سُلْطَانٌ أَنْ أَضَعَهَا وَلِي سُلْطَانٌ أَنْ آخُذَهَا أَيْضًا. هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ قَبِلْتُهَا مِنْ أَبِي».

कोई मेरी ज़िन्दगी मीं करां न थसोड़े, बल्के अवं एप्पू देताईं, मीं तैस देनेरू भी अधिकारे ते नेनेरो भी अधिकारे, ई हुक्म मीं मेरे बाजी करां मैलोरोए।”

١٩ 19 فَحَدَثَ أَيْضًا ٱنْشِقَاقٌ بَيْنَ ٱلْيَهُودِ بِسَبَبِ هَذَا ٱلْكَلَامِ.

एल्लां पत्ती, यहूदन मां फिरी अनबन भोइ।

٢٠ 20 فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «بِهِ شَيْطَانٌ وَهُوَ يَهْذِي. لِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ لَهُ؟».

तैन मरां बड़े ज़ोने लाए, “तैस मां भूते, ते तै पागले, तैसेरी किजो शुनातथ?”

٢١ 21 آخَرُونَ قَالُوا: «لَيْسَ هَذَا كَلَامَ مَنْ بِهِ شَيْطَانٌ. أَلَعَلَّ شَيْطَانًا يَقْدِرُ أَنْ يَفْتَحَ أَعْيُنَ ٱلْعُمْيَانِ؟».

होरे लोकेईं ज़ोवं, “एना गल्लां एरे मैनेरी नईं ज़ैस मां भूत भोए, कुन भूत कांना केरि एछ़्छ़ी खोल्ली बटते?”

٢٢ 22 وَكَانَ عِيدُ ٱلتَّجْدِيدِ فِي أُورُشَلِيمَ، وَكَانَ شِتَاءٌ.

यरूशलेम नगरे मां तिहार भोवं, ते हीवतड़ेरो मौसम थियो।

٢٣ 23 وَكَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي ٱلْهَيْكَلِ فِي رِوَاقِ سُلَيْمَانَ،

यीशु सुलैमानेरे मन्दरेरे अंगने मां हंठने फिरने लग्गोरो थियो।

٢٤ 24 فَٱحْتَاطَ بِهِ ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «إِلَى مَتَى تُعَلِّقُ أَنْفُسَنَا؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ فَقُلْ لَنَا جَهْرًا».

तैखन यहूदेईं तै घेरो ते पुच़्छ़ू, “तू केइस तगर इश्शे दिले डामाडोल केरतस? असन सेइं साफ-साफ ज़ो। कुन तू मसीह आस?”

٢٥ 25 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «إِنِّي قُلْتُ لَكُمْ وَلَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ. اَلْأَعْمَالُ ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا بِٱسْمِ أَبِي هِيَ تَشْهَدُ لِي.

यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “मीं तुसन सेइं ज़ोवं पन तुस विश्वास न केरथ। ज़ैना कम्मां अवं अपने बाजी केरे अधिकारे सेइं केरताईं तैना मेरे गवाह आन।

٢٦ 26 وَلَكِنَّكُمْ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنْ خِرَافِي، كَمَا قُلْتُ لَكُمْ.

पन तुस एल्हेरेलेइ विश्वास न केरथ कि मेरी भैड्डन मरां नईं।

٢٧ 27 خِرَافِي تَسْمَعُ صَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا فَتَتْبَعُنِي.

मेरी भैड्डां मेरी आवाज़ पिशैनचन, अवं तैन ज़ानताईं, ते तैना मीं पत्ती-पत्ती च़ेलचन।

٢٨ 28 وَأَنَا أُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَلَنْ تَهْلِكَ إِلَى ٱلْأَبَدِ، وَلَا يَخْطَفُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn g165, aiōnios g166)

ते अवं तैन हमेशारी ज़िन्दगी देताईं, तैना कधी नाश न भोले, ते कोई तैन मेरे हथ्थे मरां न थसोड़ी सके। (aiōn g165, aiōnios g166)

٢٩ 29 أَبِي ٱلَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ ٱلْكُلِّ، وَلَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْطَفَ مِنْ يَدِ أَبِي.

मेरो बाजी, ज़ैनी तैना मीं दित्तोरिन, सेब्भन करां महान आए, ते कोई तैन बाजी केरे हथ्थे मरां न नेइ बटे।

٣٠ 30 أَنَا وَٱلْآبُ وَاحِدٌ».

अवं त बाजी अक्के आम।”

٣١ 31 فَتَنَاوَلَ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ.

दुबारां फिरी, यहूदेईं तैस घोड़ेव देनेरे लेइ फिरी घोड़ सल्ले।

٣٢ 32 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَعْمَالًا كَثِيرَةً حَسَنَةً أَرَيْتُكُمْ مِنْ عِنْدِ أَبِي. بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟».

एस पुड़ यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मीं अपने बाजी केरे तरफां बड़ां रोड़ां कम्मां हिरां, तैन मरां कोस कम्मेरे लेइ घोड़ेव देतथ?”

٣٣ 33 أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَرْجُمُكَ لِأَجْلِ عَمَلٍ حَسَنٍ، بَلْ لِأَجْلِ تَجْدِيفٍ، فَإِنَّكَ وَأَنْتَ إِنْسَانٌ تَجْعَلُ نَفْسَكَ إِلَهًا».

यहूदेईं तैस जुवाब दित्तो, “रोड़ां कम्मां केरे लेइ अस तीं पुड़ घोड़ेव नईं केरने लेवरे, पन परमेशरेरी तुहीन केरनेरे लेइ, एल्हेरेलेइ कि मैन्हु भोइतां अपनो आप परमेशर बनातस।”

٣٤ 34 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا فِي نَامُوسِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟

यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “मूसेरे कानूने मां एन लिखोरू कि परमेशरे अपने लोकां केरे लीडरन सेइं ज़ोवं कि तैना ईश्वरन।

٣٥ 35 إِنْ قَالَ آلِهَةٌ لِأُولَئِكَ ٱلَّذِينَ صَارَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ ٱللهِ، وَلَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ ٱلْمَكْتُوبُ،

(तुसन पत्तोए पवित्रशास्त्रेरी गल कोई भी बेदली न बटे) अगर परमेशरे तैन लोकन जो ईश्वर ज़ोवं ज़ैन कां परमेशरेरू वचन पुज़्ज़ू,

٣٦ 36 فَٱلَّذِي قَدَّسَهُ ٱلْآبُ وَأَرْسَلَهُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، أَتَقُولُونَ لَهُ: إِنَّكَ تُجَدِّفُ، لِأَنِّي قُلْتُ: إِنِّي ٱبْنُ ٱللهِ؟

फिरी तुस किजो ज़ोतथ कि तू तुहीन केरतस, ज़ैखन अवं ज़ोताईं कि अवं परमेशरेरू मट्ठू आईं? बाजी परमेशरे अवं पवित्र ठहरेइतां दुनियाई मां भेज़ो।

٣٧ 37 إِنْ كُنْتُ لَسْتُ أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي فَلَا تُؤْمِنُوا بِي.

अगर अवं अपने बाजेरू कम न केरि, त मेरो विश्वास न केरा।

٣٨ 38 وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَعْمَلُ، فَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا بِي فَآمِنُوا بِٱلْأَعْمَالِ، لِكَيْ تَعْرِفُوا وَتُؤْمِنُوا أَنَّ ٱلْآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ».

पन अगर अवं अपने बाजेरू कम केरताईं, त चाए तुस मेरो विश्वास न भी केरा, पन तैन कम्मन पुड़ विश्वास केरा। तैखन तुस बुज़्झ़ेले ते समझ़ेले कि बाजी मीं मां आए, ते अवं बाजी मां आईं।

٣٩ 39 فَطَلَبُوا أَيْضًا أَنْ يُمْسِكُوهُ فَخَرَجَ مِنْ أَيْدِيهِمْ،

तैनेईं फिरी तैस ट्लानेरी कोशिश की, पन तै तैन करां च़लो जेव।”

٤٠ 40 وَمَضَى أَيْضًا إِلَى عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِيهِ أَوَّلًا وَمَكَثَ هُنَاكَ.

फिरी यीशु यरदन दरियारे पार तैस ठैरी जेव, ज़ैड़ी यूहन्ना पेइले बपतिस्मो देतो थियो, ते तैड़ी राव।

٤١ 41 فَأَتَى إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَقَالُوا: «إِنَّ يُوحَنَّا لَمْ يَفْعَلْ آيَةً وَاحِدَةً، وَلَكِنْ كُلُّ مَا قَالَهُ يُوحَنَّا عَنْ هَذَا كَانَ حَقًّا».

बड़े लोक तैस कां एइतां ज़ोते थिये, “यूहन्ना त कोई चमत्कारी निशान न हिराव, पन ज़ैन किछ यूहन्ना एसेरे बारे मां ज़ोवं, तैन सब सच़ थियूं।”

٤٢ 42 فَآمَنَ كَثِيرُونَ بِهِ هُنَاكَ.

ते तैड़ी बड़ेईं यीशु पुड़ विश्वास कियो।