يَعقُوب 2
| يَا إِخْوَتِي، لَا يَكُنْ لَكُمْ إِيمَانُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، رَبِّ ٱلْمَجْدِ، فِي ٱلْمُحَابَاةِ. | ١ 1 |
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, യൂയമ് അസ്മാകം തേജസ്വിനഃ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ധർമ്മം മുഖാപേക്ഷയാ ന ധാരയത|
| فَإِنَّهُ إِنْ دَخَلَ إِلَى مَجْمَعِكُمْ رَجُلٌ بِخَوَاتِمِ ذَهَبٍ فِي لِبَاسٍ بَهِيٍّ، وَدَخَلَ أَيْضًا فَقِيرٌ بِلِبَاسٍ وَسِخٍ، | ٢ 2 |
യതോ യുഷ്മാകം സഭായാം സ്വർണാങ്ഗുരീയകയുക്തേ ഭ്രാജിഷ്ണുപരിച്ഛദേ പുരുഷേ പ്രവിഷ്ടേ മലിനവസ്ത്രേ കസ്മിംശ്ചിദ് ദരിദ്രേഽപി പ്രവിഷ്ടേ
| فَنَظَرْتُمْ إِلَى ٱللَّابِسِ ٱللِّبَاسَ ٱلْبَهِيَّ وَقُلْتُمْ لَهُ: «ٱجْلِسْ أَنْتَ هُنَا حَسَنًا». وَقُلْتُمْ لِلْفَقِيرِ: «قِفْ أَنْتَ هُنَاكَ» أَوِ: «ٱجْلِسْ هُنَا تَحْتَ مَوْطِىءِ قَدَمَيَّ». | ٣ 3 |
യൂയം യദി തം ഭ്രാജിഷ്ണുപരിച്ഛദവസാനം ജനം നിരീക്ഷ്യ വദേത ഭവാൻ അത്രോത്തമസ്ഥാന ഉപവിശത്വിതി കിഞ്ച തം ദരിദ്രം യദി വദേത ത്വമ് അമുസ്മിൻ സ്ഥാനേ തിഷ്ഠ യദ്വാത്ര മമ പാദപീഠ ഉപവിശേതി,
| فَهَلْ لَا تَرْتَابُونَ فِي أَنْفُسِكُمْ، وَتَصِيرُونَ قُضَاةَ أَفْكَارٍ شِرِّيرَةٍ؟ | ٤ 4 |
തർഹി മനഃസു വിശേഷ്യ യൂയം കിം കുതർകൈഃ കുവിചാരകാ ന ഭവഥ?
| ٱسْمَعُوا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ: أَمَا ٱخْتَارَ ٱللهُ فُقَرَاءَ هَذَا ٱلْعَالَمِ أَغْنِيَاءَ فِي ٱلْإِيمَانِ، وَوَرَثَةَ ٱلْمَلَكُوتِ ٱلَّذِي وَعَدَ بِهِ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ؟ | ٥ 5 |
ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, ശൃണുത, സംസാരേ യേ ദരിദ്രാസ്താൻ ഈശ്വരോ വിശ്വാസേന ധനിനഃ സ്വപ്രേമകാരിഭ്യശ്ച പ്രതിശ്രുതസ്യ രാജ്യസ്യാധികാരിണഃ കർത്തും കിം ന വരീതവാൻ? കിന്തു ദരിദ്രോ യുഷ്മാഭിരവജ്ഞായതേ|
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَأَهَنْتُمُ ٱلْفَقِيرَ. أَلَيْسَ ٱلْأَغْنِيَاءُ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْكُمْ وَهُمْ يَجُرُّونَكُمْ إِلَى ٱلْمَحَاكِمِ؟ | ٦ 6 |
ധനവന്ത ഏവ കിം യുഷ്മാൻ നോപദ്രവന്തി ബലാച്ച വിചാരാസനാനാം സമീപം ന നയന്തി?
| أَمَا هُمْ يُجَدِّفُونَ عَلَى ٱلِٱسْمِ ٱلْحَسَنِ ٱلَّذِي دُعِيَ بِهِ عَلَيْكُمْ؟ | ٧ 7 |
യുഷ്മദുപരി പരികീർത്തിതം പരമം നാമ കിം തൈരേവ ന നിന്ദ്യതേ?
| فَإِنْ كُنْتُمْ تُكَمِّلُونَ ٱلنَّامُوسَ ٱلْمُلُوكِيَّ حَسَبَ ٱلْكِتَابِ: «تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ»، فَحَسَنًا تَفْعَلُونَ. | ٨ 8 |
കിഞ്ച ത്വം സ്വസമീപവാസിനി സ്വാത്മവത് പ്രീയസ്വ, ഏതച്ഛാസ്ത്രീയവചനാനുസാരതോ യദി യൂയം രാജകീയവ്യവസ്ഥാം പാലയഥ തർഹി ഭദ്രം കുരുഥ|
| وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُمْ تُحَابُونَ، تَفْعَلُونَ خَطِيَّةً، مُوَبَّخِينَ مِنَ ٱلنَّامُوسِ كَمُتَعَدِّينَ. | ٩ 9 |
യദി ച മുഖാപേക്ഷാം കുരുഥ തർഹി പാപമ് ആചരഥ വ്യവസ്ഥയാ ചാജ്ഞാലങ്ഘിന ഇവ ദൂഷ്യധ്വേ|
| لِأَنَّ مَنْ حَفِظَ كُلَّ ٱلنَّامُوسِ، وَإِنَّمَا عَثَرَ فِي وَاحِدَةٍ، فَقَدْ صَارَ مُجْرِمًا فِي ٱلْكُلِّ. | ١٠ 10 |
യതോ യഃ കശ്ചിത് കൃത്സ്നാം വ്യവസ്ഥാം പാലയതി സ യദ്യേകസ്മിൻ വിധൗ സ്ഖലതി തർഹി സർവ്വേഷാമ് അപരാധീ ഭവതി|
| لِأَنَّ ٱلَّذِي قَالَ: «لَا تَزْنِ»، قَالَ أَيْضًا: «لَا تَقْتُلْ». فَإِنْ لَمْ تَزْنِ وَلَكِنْ قَتَلْتَ، فَقَدْ صِرْتَ مُتَعَدِّيًا ٱلنَّامُوسَ. | ١١ 11 |
യതോ ഹേതോസ്ത്വം പരദാരാൻ മാ ഗച്ഛേതി യഃ കഥിതവാൻ സ ഏവ നരഹത്യാം മാ കുര്യ്യാ ഇത്യപി കഥിതവാൻ തസ്മാത് ത്വം പരദാരാൻ ന ഗത്വാ യദി നരഹത്യാം കരോഷി തർഹി വ്യവസ്ഥാലങ്ഘീ ഭവസി|
| هَكَذَا تَكَلَّمُوا وَهَكَذَا ٱفْعَلُوا كَعَتِيدِينَ أَنْ تُحَاكَمُوا بِنَامُوسِ ٱلْحُرِّيَّةِ. | ١٢ 12 |
മുക്തേ ർവ്യവസ്ഥാതോ യേഷാം വിചാരേണ ഭവിതവ്യം താദൃശാ ലോകാ ഇവ യൂയം കഥാം കഥയത കർമ്മ കുരുത ച|
| لِأَنَّ ٱلْحُكْمَ هُوَ بِلَا رَحْمَةٍ لِمَنْ لَمْ يَعْمَلْ رَحْمَةً، وَٱلرَّحْمَةُ تَفْتَخِرُ عَلَى ٱلْحُكْمِ. | ١٣ 13 |
യോ ദയാം നാചരതി തസ്യ വിചാരോ നിർദ്ദയേന കാരിഷ്യതേ, കിന്തു ദയാ വിചാരമ് അഭിഭവിഷ്യതി|
| مَا ٱلْمَنْفَعَةُ يَا إِخْوَتِي إِنْ قَالَ أَحَدٌ إِنَّ لَهُ إِيمَانًا وَلَكِنْ لَيْسَ لَهُ أَعْمَالٌ، هَلْ يَقْدِرُ ٱلْإِيمَانُ أَنْ يُخَلِّصَهُ؟ | ١٤ 14 |
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, മമ പ്രത്യയോഽസ്തീതി യഃ കഥയതി തസ്യ കർമ്മാണി യദി ന വിദ്യന്ത തർഹി തേന കിം ഫലം? തേന പ്രത്യയേന കിം തസ്യ പരിത്രാണം ഭവിതും ശക്നോതി?
| إِنْ كَانَ أَخٌ وَأُخْتٌ عُرْيَانَيْنِ وَمُعْتَازَيْنِ لِلْقُوتِ ٱلْيَوْمِيِّ، | ١٥ 15 |
കേഷുചിദ് ഭ്രാതൃഷു ഭഗിനീഷു വാ വസനഹീനേഷു പ്രാത്യഹികാഹാരഹീനേഷു ച സത്സു യുഷ്മാകം കോഽപി തേഭ്യഃ ശരീരാർഥം പ്രയോജനീയാനി ദ്രവ്യാണി ന ദത്വാ യദി താൻ വദേത്,
| فَقَالَ لَهُمَا أَحَدُكُمُ: «ٱمْضِيَا بِسَلَامٍ، ٱسْتَدْفِئَا وَٱشْبَعَا»، وَلَكِنْ لَمْ تُعْطُوهُمَا حَاجَاتِ ٱلْجَسَدِ، فَمَا ٱلْمَنْفَعَةُ؟ | ١٦ 16 |
യൂയം സകുശലം ഗത്വോഷ്ണഗാത്രാ ഭവത തൃപ്യത ചേതി തർഹ്യേതേന കിം ഫലം?
| هَكَذَا ٱلْإِيمَانُ أَيْضًا، إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَعْمَالٌ، مَيِّتٌ فِي ذَاتِهِ. | ١٧ 17 |
തദ്വത് പ്രത്യയോ യദി കർമ്മഭി ര്യുക്തോ ന ഭവേത് തർഹ്യേകാകിത്വാത് മൃത ഏവാസ്തേ|
| لَكِنْ يَقُولُ قَائِلٌ: «أَنْتَ لَكَ إِيمَانٌ، وَأَنَا لِي أَعْمَالٌ. أَرِنِي إِيمَانَكَ بِدُونِ أَعْمَالِكَ، وَأَنَا أُرِيكَ بِأَعْمَالِي إِيمَانِي». | ١٨ 18 |
കിഞ്ച കശ്ചിദ് ഇദം വദിഷ്യതി തവ പ്രത്യയോ വിദ്യതേ മമ ച കർമ്മാണി വിദ്യന്തേ, ത്വം കർമ്മഹീനം സ്വപ്രത്യയം മാം ദർശയ തർഹ്യഹമപി മത്കർമ്മഭ്യഃ സ്വപ്രത്യയം ത്വാം ദർശയിഷ്യാമി|
| أَنْتَ تُؤْمِنُ أَنَّ ٱللهَ وَاحِدٌ. حَسَنًا تَفْعَلُ. وَٱلشَّيَاطِينُ يُؤْمِنُونَ وَيَقْشَعِرُّونَ! | ١٩ 19 |
ഏക ഈശ്വരോ ഽസ്തീതി ത്വം പ്രത്യേഷി| ഭദ്രം കരോഷി| ഭൂതാ അപി തത് പ്രതിയന്തി കമ്പന്തേ ച|
| وَلَكِنْ هَلْ تُرِيدُ أَنْ تَعْلَمَ أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلْبَاطِلُ أَنَّ ٱلْإِيمَانَ بِدُونِ أَعْمَالٍ مَيِّتٌ؟ | ٢٠ 20 |
കിന്തു ഹേ നിർബ്ബോധമാനവ, കർമ്മഹീനഃ പ്രത്യയോ മൃത ഏവാസ്ത്യേതദ് അവഗന്തും കിമ് ഇച്ഛസി?
| أَلَمْ يَتَبَرَّرْ إِبْرَاهِيمُ أَبُونَا بِٱلْأَعْمَالِ، إِذْ قَدَّمَ إِسْحَاقَ ٱبْنَهُ عَلَى ٱلْمَذْبَحِ؟ | ٢١ 21 |
അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷോ യ ഇബ്രാഹീമ് സ്വപുത്രമ് ഇസ്ഹാകം യജ്ഞവേദ്യാമ് ഉത്സൃഷ്ടവാൻ സ കിം കർമ്മഭ്യോ ന സപുണ്യീകൃതഃ?
| فَتَرَى أَنَّ ٱلْإِيمَانَ عَمِلَ مَعَ أَعْمَالِهِ، وَبِٱلْأَعْمَالِ أُكْمِلَ ٱلْإِيمَانُ، | ٢٢ 22 |
പ്രത്യയേ തസ്യ കർമ്മണാം സഹകാരിണി ജാതേ കർമ്മഭിഃ പ്രത്യയഃ സിദ്ധോ ഽഭവത് തത് കിം പശ്യസി?
| وَتَمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «فَآمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِٱللهِ فَحُسِبَ لَهُ بِرًّا»، وَدُعِيَ خَلِيلَ ٱللهِ. | ٢٣ 23 |
ഇത്ഥഞ്ചേദം ശാസ്ത്രീയവചനം സഫലമ് അഭവത്, ഇബ്രാഹീമ് പരമേശ്വരേ വിശ്വസിതവാൻ തച്ച തസ്യ പുണ്യായാഗണ്യത സ ചേശ്വരസ്യ മിത്ര ഇതി നാമ ലബ്ധവാൻ|
| تَرَوْنَ إِذًا أَنَّهُ بِٱلْأَعْمَالِ يَتَبَرَّرُ ٱلْإِنْسَانُ، لَابِٱلْإِيمَانِ وَحْدَهُ. | ٢٤ 24 |
പശ്യത മാനവഃ കർമ്മഭ്യഃ സപുണ്യീക്രിയതേ ന ചൈകാകിനാ പ്രത്യയേന|
| كَذَلِكَ رَاحَابُ ٱلزَّانِيَةُ أَيْضًا، أَمَا تَبَرَّرَتْ بِٱلْأَعْمَالِ، إِذْ قَبِلَتِ ٱلرُّسُلَ وَأَخْرَجَتْهُمْ فِي طَرِيقٍ آخَرَ؟ | ٢٥ 25 |
തദ്വദ് യാ രാഹബ്നാമികാ വാരാങ്ഗനാ ചാരാൻ അനുഗൃഹ്യാപരേണ മാർഗേണ വിസസർജ സാപി കിം കർമ്മഭ്യോ ന സപുണ്യീകൃതാ?
| لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْجَسَدَ بِدُونَ رُوحٍ مَيِّتٌ، هَكَذَا ٱلْإِيمَانُ أَيْضًا بِدُونِ أَعْمَالٍ مَيِّتٌ. | ٢٦ 26 |
അതഏവാത്മഹീനോ ദേഹോ യഥാ മൃതോഽസ്തി തഥൈവ കർമ്മഹീനഃ പ്രത്യയോഽപി മൃതോഽസ്തി|
