عِبرانِيّين 2

١ 1 لِذَلِكَ يَجِبُ أَنْ نَتَنَبَّهَ أَكْثَرَ إِلَى مَا سَمِعْنَا لِئَلَّا نَفُوتَهُ،

ಅತೋ ವಯಂ ಯದ್ ಭ್ರಮಸ್ರೋತಸಾ ನಾಪನೀಯಾಮಹೇ ತದರ್ಥಮಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಯದ್ಯದ್ ಅಶ್ರಾವಿ ತಸ್ಮಿನ್ ಮನಾಂಸಿ ನಿಧಾತವ್ಯಾನಿ|

٢ 2 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَتِ ٱلْكَلِمَةُ ٱلَّتِي تَكَلَّمَ بِهَا مَلَائِكَةٌ قَدْ صَارَتْ ثَابِتَةً، وَكُلُّ تَعَدٍّ وَمَعْصِيَةٍ نَالَ مُجَازَاةً عَادِلَةً،

ಯತೋ ಹೇತೋ ದೂತೈಃ ಕಥಿತಂ ವಾಕ್ಯಂ ಯದ್ಯಮೋಘಮ್ ಅಭವದ್ ಯದಿ ಚ ತಲ್ಲಙ್ಘನಕಾರಿಣೇ ತಸ್ಯಾಗ್ರಾಹಕಾಯ ಚ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮೈ ಸಮುಚಿತಂ ದಣ್ಡಮ್ ಅದೀಯತ,

٣ 3 فَكَيْفَ نَنْجُو نَحْنُ إِنْ أَهْمَلْنَا خَلَاصًا هَذَا مِقْدَارُهُ؟ قَدِ ٱبْتَدَأَ ٱلرَّبُّ بِٱلتَّكَلُّمِ بِهِ، ثُمَّ تَثَبَّتَ لَنَا مِنَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا،

ತರ್ಹ್ಯಸ್ಮಾಭಿಸ್ತಾದೃಶಂ ಮಹಾಪರಿತ್ರಾಣಮ್ ಅವಜ್ಞಾಯ ಕಥಂ ರಕ್ಷಾ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತೇ, ಯತ್ ಪ್ರಥಮತಃ ಪ್ರಭುನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಂ ತತೋಽಸ್ಮಾನ್ ಯಾವತ್ ತಸ್ಯ ಶ್ರೋತೃಭಿಃ ಸ್ಥಿರೀಕೃತಂ,

٤ 4 شَاهِدًا ٱللهُ مَعَهُمْ بِآيَاتٍ وَعَجَائِبَ وَقُوَّاتٍ مُتَنَوِّعَةٍ وَمَوَاهِبِ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، حَسَبَ إِرَادَتِهِ.

ಅಪರಂ ಲಕ್ಷಣೈರದ್ಭುತಕರ್ಮ್ಮಭಿ ರ್ವಿವಿಧಶಕ್ತಿಪ್ರಕಾಶೇನ ನಿಜೇಚ್ಛಾತಃ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನೋ ವಿಭಾಗೇನ ಚ ಯದ್ ಈಶ್ವರೇಣ ಪ್ರಮಾಣೀಕೃತಮ್ ಅಭೂತ್|

٥ 5 فَإِنَّهُ لِمَلَائِكَةٍ لَمْ يُخْضِعِ ٱلْعَالَمَ ٱلْعَتِيدَ ٱلَّذِي نَتَكَلَّمُ عَنْهُ.

ವಯಂ ತು ಯಸ್ಯ ಭಾವಿರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಕಥಯಾಮಃ, ತತ್ ತೇನ್ ದಿವ್ಯದೂತಾನಾಮ್ ಅಧೀನೀಕೃತಮಿತಿ ನಹಿ|

٦ 6 لَكِنْ شَهِدَ وَاحِدٌ فِي مَوْضِعٍ قَائِلًا: «مَا هُوَ ٱلْإِنْسَانُ حَتَّى تَذْكُرَهُ؟ أَوِ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ حَتَّى تَفْتَقِدَهُ؟

ಕಿನ್ತು ಕುತ್ರಾಪಿ ಕಶ್ಚಿತ್ ಪ್ರಮಾಣಮ್ ಈದೃಶಂ ದತ್ತವಾನ್, ಯಥಾ, "ಕಿಂ ವಸ್ತು ಮಾನವೋ ಯತ್ ಸ ನಿತ್ಯಂ ಸಂಸ್ಮರ್ಯ್ಯತೇ ತ್ವಯಾ| ಕಿಂ ವಾ ಮಾನವಸನ್ತಾನೋ ಯತ್ ಸ ಆಲೋಚ್ಯತೇ ತ್ವಯಾ|

٧ 7 وَضَعْتَهُ قَلِيلًا عَنِ ٱلْمَلَائِكَةِ. بِمَجْدٍ وَكَرَامَةٍ كَلَّلْتَهُ، وَأَقَمْتَهُ عَلَى أَعْمَالِ يَدَيْكَ.

ದಿವ್ಯದತಗಣೇಭ್ಯಃ ಸ ಕಿಞ್ಚಿನ್ ನ್ಯೂನಃ ಕೃತಸ್ತ್ವಯಾ| ತೇಜೋಗೌರವರೂಪೇಣ ಕಿರೀಟೇನ ವಿಭೂಷಿತಃ| ಸೃಷ್ಟಂ ಯತ್ ತೇ ಕರಾಭ್ಯಾಂ ಸ ತತ್ಪ್ರಭುತ್ವೇ ನಿಯೋಜಿತಃ|

٨ 8 أَخْضَعْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَحْتَ قَدَمَيْهِ». لِأَنَّهُ إِذْ أَخْضَعَ ٱلْكُلَّ لَهُ لَمْ يَتْرُكْ شَيْئًا غَيْرَ خَاضِعٍ لَهُ. عَلَى أَنَّنَا ٱلْآنَ لَسْنَا نَرَى ٱلْكُلَّ بَعْدُ مُخْضَعًا لَهُ.

ಚರಣಾಧಶ್ಚ ತಸ್ಯೈವ ತ್ವಯಾ ಸರ್ವ್ವಂ ವಶೀಕೃತಂ|| " ತೇನ ಸರ್ವ್ವಂ ಯಸ್ಯ ವಶೀಕೃತಂ ತಸ್ಯಾವಶೀಭೂತಂ ಕಿಮಪಿ ನಾವಶೇಷಿತಂ ಕಿನ್ತ್ವಧುನಾಪಿ ವಯಂ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ತಸ್ಯ ವಶೀಭೂತಾನಿ ನ ಪಶ್ಯಾಮಃ|

٩ 9 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي وُضِعَ قَلِيلًا عَنِ ٱلْمَلَائِكَةِ، يَسُوعَ، نَرَاهُ مُكَلَّلًا بِٱلْمَجْدِ وَٱلْكَرَامَةِ، مِنْ أَجْلِ أَلَمِ ٱلْمَوْتِ، لِكَيْ يَذُوقَ بِنِعْمَةِ ٱللهِ ٱلْمَوْتَ لِأَجْلِ كُلِّ وَاحِدٍ.

ತಥಾಪಿ ದಿವ್ಯದೂತಗಣೇಭ್ಯೋ ಯಃ ಕಿಞ್ಚಿನ್ ನ್ಯೂನೀಕೃತೋಽಭವತ್ ತಂ ಯೀಶುಂ ಮೃತ್ಯುಭೋಗಹೇತೋಸ್ತೇಜೋಗೌರವರೂಪೇಣ ಕಿರೀಟೇನ ವಿಭೂಷಿತಂ ಪಶ್ಯಾಮಃ, ಯತ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾನುಗ್ರಹಾತ್ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಕೃತೇ ಮೃತ್ಯುಮ್ ಅಸ್ವದತ|

١٠ 10 لِأَنَّهُ لَاقَ بِذَاكَ ٱلَّذِي مِنْ أَجْلِهِ ٱلْكُلُّ وَبِهِ ٱلْكُلُّ، وَهُوَ آتٍ بِأَبْنَاءٍ كَثِيرِينَ إِلَى ٱلْمَجْدِ، أَنْ يُكَمِّلَ رَئِيسَ خَلَاصِهِمْ بِٱلْآلَامِ.

ಅಪರಞ್ಚ ಯಸ್ಮೈ ಯೇನ ಚ ಕೃತ್ಸ್ನಂ ವಸ್ತು ಸೃಷ್ಟಂ ವಿದ್ಯತೇ ಬಹುಸನ್ತಾನಾನಾಂ ವಿಭವಾಯಾನಯನಕಾಲೇ ತೇಷಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣಾಗ್ರಸರಸ್ಯ ದುಃಖಭೋಗೇನ ಸಿದ್ಧೀಕರಣಮಪಿ ತಸ್ಯೋಪಯುಕ್ತಮ್ ಅಭವತ್|

١١ 11 لِأَنَّ ٱلْمُقَدِّسَ وَٱلْمُقَدَّسِينَ جَمِيعَهُمْ مِنْ وَاحِدٍ، فَلِهَذَا ٱلسَّبَبِ لَا يَسْتَحِي أَنْ يَدْعُوَهُمْ إِخْوَةً،

ಯತಃ ಪಾವಕಃ ಪೂಯಮಾನಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇ ಏಕಸ್ಮಾದೇವೋತ್ಪನ್ನಾ ಭವನ್ತಿ, ಇತಿ ಹೇತೋಃ ಸ ತಾನ್ ಭ್ರಾತೃನ್ ವದಿತುಂ ನ ಲಜ್ಜತೇ|

١٢ 12 قَائِلًا: «أُخَبِّرُ بِٱسْمِكَ إِخْوَتِي، وَفِي وَسَطِ ٱلْكَنِيسَةِ أُسَبِّحُكَ».

ತೇನ ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ಯಥಾ, "ದ್ಯೋತಯಿಷ್ಯಾಮಿ ತೇ ನಾಮ ಭ್ರಾತೃಣಾಂ ಮಧ್ಯತೋ ಮಮ| ಪರನ್ತು ಸಮಿತೇ ರ್ಮಧ್ಯೇ ಕರಿಷ್ಯೇ ತೇ ಪ್ರಶಂಸನಂ|| "

١٣ 13 وَأَيْضًا: «أَنَا أَكُونُ مُتَوَكِّلًا عَلَيْهِ». وَأَيْضًا: «هَا أَنَا وَٱلْأَوْلَادُ ٱلَّذِينَ أَعْطَانِيهِمِ ٱللهُ».

ಪುನರಪಿ, ಯಥಾ, "ತಸ್ಮಿನ್ ವಿಶ್ವಸ್ಯ ಸ್ಥಾತಾಹಂ| " ಪುನರಪಿ, ಯಥಾ, "ಪಶ್ಯಾಹಮ್ ಅಪತ್ಯಾನಿ ಚ ದತ್ತಾನಿ ಮಹ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರಾತ್| "

١٤ 14 فَإِذْ قَدْ تَشَارَكَ ٱلْأَوْلَادُ فِي ٱللَّحْمِ وَٱلدَّمِ ٱشْتَرَكَ هُوَ أَيْضًا كَذَلِكَ فِيهِمَا، لِكَيْ يُبِيدَ بِٱلْمَوْتِ ذَاكَ ٱلَّذِي لَهُ سُلْطَانُ ٱلْمَوْتِ، أَيْ إِبْلِيسَ،

ತೇಷಾಮ್ ಅಪತ್ಯಾನಾಂ ರುಧಿರಪಲಲವಿಶಿಷ್ಟತ್ವಾತ್ ಸೋಽಪಿ ತದ್ವತ್ ತದ್ವಿಶಿಷ್ಟೋಽಭೂತ್ ತಸ್ಯಾಭಿಪ್ರಾಯೋಽಯಂ ಯತ್ ಸ ಮೃತ್ಯುಬಲಾಧಿಕಾರಿಣಂ ಶಯತಾನಂ ಮೃತ್ಯುನಾ ಬಲಹೀನಂ ಕುರ್ಯ್ಯಾತ್

١٥ 15 وَيُعْتِقَ أُولَئِكَ ٱلَّذِينَ- خَوْفًا مِنَ ٱلْمَوْتِ- كَانُوا جَمِيعًا كُلَّ حَيَاتِهِمْ تَحْتَ ٱلْعُبُودِيَّةِ.

ಯೇ ಚ ಮೃತ್ಯುಭಯಾದ್ ಯಾವಜ್ಜೀವನಂ ದಾಸತ್ವಸ್ಯ ನಿಘ್ನಾ ಆಸನ್ ತಾನ್ ಉದ್ಧಾರಯೇತ್|

١٦ 16 لِأَنَّهُ حَقًّا لَيْسَ يُمْسِكُ ٱلْمَلَائِكَةَ، بَلْ يُمْسِكُ نَسْلَ إِبْرَاهِيمَ.

ಸ ದೂತಾನಾಮ್ ಉಪಕಾರೀ ನ ಭವತಿ ಕಿನ್ತ್ವಿಬ್ರಾಹೀಮೋ ವಂಶಸ್ಯೈವೋಪಕಾರೀ ಭವತೀ|

١٧ 17 مِنْ ثَمَّ كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يُشْبِهَ إِخْوَتَهُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، لِكَيْ يَكُونَ رَحِيمًا، وَرَئِيسَ كَهَنَةٍ أَمِينًا فِي مَا لِلهِ حَتَّى يُكَفِّرَ خَطَايَا ٱلشَّعْبِ.

ಅತೋ ಹೇತೋಃ ಸ ಯಥಾ ಕೃಪಾವಾನ್ ಪ್ರಜಾನಾಂ ಪಾಪಶೋಧನಾರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರೋದ್ದೇಶ್ಯವಿಷಯೇ ವಿಶ್ವಾಸ್ಯೋ ಮಹಾಯಾಜಕೋ ಭವೇತ್ ತದರ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವವಿಷಯೇ ಸ್ವಭ್ರಾತೃಣಾಂ ಸದೃಶೀಭವನಂ ತಸ್ಯೋಚಿತಮ್ ಆಸೀತ್|

١٨ 18 لِأَنَّهُ فِي مَا هُوَ قَدْ تَأَلَّمَ مُجَرَّبًا يَقْدِرُ أَنْ يُعِينَ ٱلْمُجَرَّبِينَ.

ಯತಃ ಸ ಸ್ವಯಂ ಪರೀಕ್ಷಾಂ ಗತ್ವಾ ಯಂ ದುಃಖಭೋಗಮ್ ಅವಗತಸ್ತೇನ ಪರೀಕ್ಷಾಕ್ರಾನ್ತಾನ್ ಉಪಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|