غَلاطِيَّة 6

١ 1 أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، إِنِ ٱنْسَبَقَ إِنْسَانٌ فَأُخِذَ فِي زَلَّةٍ مَا، فَأَصْلِحُوا أَنْتُمُ ٱلرُّوحَانِيِّينَ مِثْلَ هَذَا بِرُوحِ ٱلْوَدَاعَةِ، نَاظِرًا إِلَى نَفْسِكَ لِئَلَّا تُجَرَّبَ أَنْتَ أَيْضًا.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കശ്ചിദ് യദി കസ്മിംശ്ചിത് പാപേ പതതി തർഹ്യാത്മികഭാവയുക്തൈ ര്യുഷ്മാഭിസ്തിതിക്ഷാഭാവം വിധായ സ പുനരുത്ഥാപ്യതാം യൂയമപി യഥാ താദൃക്പരീക്ഷായാം ന പതഥ തഥാ സാവധാനാ ഭവത|

٢ 2 اِحْمِلُوا بَعْضُكُمْ أَثْقَالَ بَعْضٍ، وَهَكَذَا تَمِّمُوا نَامُوسَ ٱلْمَسِيحِ.

യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ പരസ്യ ഭാരം വഹത്വനേന പ്രകാരേണ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിധിം പാലയത|

٣ 3 لِأَنَّهُ إِنْ ظَنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ شَيْءٌ وَهُوَ لَيْسَ شَيْئًا، فَإِنَّهُ يَغُشُّ نَفْسَهُ.

യദി കശ്ചന ക്ഷുദ്രഃ സൻ സ്വം മഹാന്തം മന്യതേ തർഹി തസ്യാത്മവഞ്ചനാ ജായതേ|

٤ 4 وَلَكِنْ لِيَمْتَحِنْ كُلُّ وَاحِدٍ عَمَلَهُ، وَحِينَئِذٍ يَكُونُ لَهُ ٱلْفَخْرُ مِنْ جِهَةِ نَفْسِهِ فَقَطْ، لَا مِنْ جِهَةِ غَيْرِهِ.

അത ഏകൈകേന ജനേന സ്വകീയകർമ്മണഃ പരീക്ഷാ ക്രിയതാം തേന പരം നാലോക്യ കേവലമ് ആത്മാലോകനാത് തസ്യ ശ്ലഘാ സമ്ഭവിഷ്യതി|

٥ 5 لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ سَيَحْمِلُ حِمْلَ نَفْسِهِ.

യത ഏകൈകോ ജനഃ സ്വകീയം ഭാരം വക്ഷ്യതി|

٦ 6 وَلَكِنْ لِيُشَارِكِ ٱلَّذِي يَتَعَلَّمُ ٱلْكَلِمَةَ ٱلْمُعَلِّمَ فِي جَمِيعِ ٱلْخَيْرَاتِ.

യോ ജനോ ധർമ്മോപദേശം ലഭതേ സ ഉപദേഷ്ടാരം സ്വീയസർവ്വസമ്പത്തേ ർഭാഗിനം കരോതു|

٧ 7 لَا تَضِلُّوا! ٱللهُ لَا يُشْمَخُ عَلَيْهِ. فَإِنَّ ٱلَّذِي يَزْرَعُهُ ٱلْإِنْسَانُ إِيَّاهُ يَحْصُدُ أَيْضًا.

യുഷ്മാകം ഭ്രാന്തി ർന ഭവതു, ഈശ്വരോ നോപഹസിതവ്യഃ, യേന യദ് ബീജമ് ഉപ്യതേ തേന തജ്ജാതം ശസ്യം കർത്തിഷ്യതേ|

٨ 8 لِأَنَّ مَنْ يَزْرَعُ لِجَسَدِهِ فَمِنَ ٱلْجَسَدِ يَحْصُدُ فَسَادًا، وَمَنْ يَزْرَعُ لِلرُّوحِ فَمِنَ ٱلرُّوحِ يَحْصُدُ حَيَاةً أَبَدِيَّةً. (aiōnios g166)

സ്വശരീരാർഥം യേന ബീജമ് ഉപ്യതേ തേന ശരീരാദ് വിനാശരൂപം ശസ്യം ലപ്സ്യതേ കിന്ത്വാത്മനഃ കൃതേ യേന ബീജമ് ഉപ്യതേ തേനാത്മതോഽനന്തജീവിതരൂപം ശസ്യം ലപ്സ്യതേ| (aiōnios g166)

٩ 9 فَلَا نَفْشَلْ فِي عَمَلِ ٱلْخَيْرِ لِأَنَّنَا سَنَحْصُدُ فِي وَقْتِهِ إِنْ كُنَّا لَا نَكِلُّ.

സത്കർമ്മകരണേഽസ്മാഭിരശ്രാന്തൈ ർഭവിതവ്യം യതോഽക്ലാന്തൗസ്തിഷ്ഠദ്ഭിരസ്മാഭിരുപയുക്തസമയേ തത് ഫലാനി ലപ്സ്യന്തേ|

١٠ 10 فَإِذًا حَسْبَمَا لَنَا فُرْصَةٌ، فَلْنَعْمَلِ ٱلْخَيْرَ لِلْجَمِيعِ، وَلَا سِيَّمَا لِأَهْلِ ٱلْإِيمَانِ.

അതോ യാവത് സമയസ്തിഷ്ഠതി താവത് സർവ്വാൻ പ്രതി വിശേഷതോ വിശ്വാസവേശ്മവാസിനഃ പ്രത്യസ്മാഭി ർഹിതാചാരഃ കർത്തവ്യഃ|

١١ 11 اُنْظُرُوا، مَا أَكْبَرَ ٱلْأَحْرُفَ ٱلَّتِي كَتَبْتُهَا إِلَيْكُمْ بِيَدِي!

ഹേ ഭ്രാതരഃ, അഹം സ്വഹസ്തേന യുഷ്മാൻ പ്രതി കിയദ്വൃഹത് പത്രം ലിഖിതവാൻ തദ് യുഷ്മാഭി ർദൃശ്യതാം|

١٢ 12 جَمِيعُ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ أَنْ يَعْمَلُوا مَنْظَرًا حَسَنًا فِي ٱلْجَسَدِ، هَؤُلَاءِ يُلْزِمُونَكُمْ أَنْ تَخْتَتِنُوا، لِئَلَّا يُضْطَهَدُوا لِأَجْلِ صَلِيبِ ٱلْمَسِيحِ فَقَطْ.

യേ ശാരീരികവിഷയേ സുദൃശ്യാ ഭവിതുമിച്ഛന്തി തേ യത് ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശസ്യ കാരണാദുപദ്രവസ്യ ഭാഗിനോ ന ഭവന്തി കേവലം തദർഥം ത്വക്ഛേദേ യുഷ്മാൻ പ്രവർത്തയന്തി|

١٣ 13 لِأَنَّ ٱلَّذِينَ يَخْتَتِنُونَ هُمْ لَا يَحْفَظُونَ ٱلنَّامُوسَ، بَلْ يُرِيدُونَ أَنْ تَخْتَتِنُوا أَنْتُمْ لِكَيْ يَفْتَخِرُوا فِي جَسَدِكُمْ.

തേ ത്വക്ഛേദഗ്രാഹിണോഽപി വ്യവസ്ഥാം ന പാലയന്തി കിന്തു യുഷ്മച്ഛരീരാത് ശ്ലാഘാലാഭാർഥം യുഷ്മാകം ത്വക്ഛേദമ് ഇച്ഛന്തി|

١٤ 14 وَأَمَّا مِنْ جِهَتِي، فَحَاشَا لِي أَنْ أَفْتَخِرَ إِلَّا بِصَلِيبِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي بِهِ قَدْ صُلِبَ ٱلْعَالَمُ لِي وَأَنَا لِلْعَالَمِ.

കിന്തു യേനാഹം സംസാരായ ഹതഃ സംസാരോഽപി മഹ്യം ഹതസ്തദസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശം വിനാന്യത്ര കുത്രാപി മമ ശ്ലാഘനം കദാപി ന ഭവതു|

١٥ 15 لِأَنَّهُ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ لَيْسَ ٱلْخِتَانُ يَنْفَعُ شَيْئًا وَلَا ٱلْغُرْلَةُ، بَلِ ٱلْخَلِيقَةُ ٱلْجَدِيدَةُ.

ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ ത്വക്ഛേദാത്വക്ഛേദയോഃ കിമപി ഗുണം നാസ്തി കിന്തു നവീനാ സൃഷ്ടിരേവ ഗുണയുക്താ|

١٦ 16 فَكُلُّ ٱلَّذِينَ يَسْلُكُونَ بِحَسَبِ هَذَا ٱلْقَانُونِ عَلَيْهِمْ سَلَامٌ وَرَحْمَةٌ، وَعَلَى إِسْرَائِيلِ ٱللهِ.

അപരം യാവന്തോ ലോകാ ഏതസ്മിൻ മാർഗേ ചരന്തി തേഷാമ് ഈശ്വരീയസ്യ കൃത്സ്നസ്യേസ്രായേലശ്ച ശാന്തി ർദയാലാഭശ്ച ഭൂയാത്|

١٧ 17 فِي مَا بَعْدُ لَا يَجْلِبُ أَحَدٌ عَلَيَّ أَتْعَابًا، لِأَنِّي حَامِلٌ فِي جَسَدِي سِمَاتِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ.

ഇതഃ പരം കോഽപി മാം ന ക്ലിശ്നാതു യസ്മാദ് അഹം സ്വഗാത്രേ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചിഹ്നാനി ധാരയേ|

١٨ 18 نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مَعَ رُوحِكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ. آمِينَ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രസാദോ യുഷ്മാകമ് ആത്മനി സ്ഥേയാത്| തഥാസ്തു|