كُولُوسِي 3

١ 1 فَإِنْ كُنْتُمْ قَدْ قُمْتُمْ مَعَ ٱلْمَسِيحِ فَٱطْلُبُوا مَا فَوْقُ، حَيْثُ ٱلْمَسِيحُ جَالِسٌ عَنْ يَمِينِ ٱللهِ.

യദി യൂയം ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഉത്ഥാപിതാ അഭവത തർഹി യസ്മിൻ സ്ഥാനേ ഖ്രീഷ്ട ഈശ്വരസ്യ ദക്ഷിണപാർശ്വേ ഉപവിഷ്ട ആസ്തേ തസ്യോർദ്ധ്വസ്ഥാനസ്യ വിഷയാൻ ചേഷ്ടധ്വം|

٢ 2 ٱهْتَمُّوا بِمَا فَوْقُ لَا بِمَا عَلَى ٱلْأَرْضِ،

പാർഥിവവിഷയേഷു ന യതമാനാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥവിഷയേഷു യതധ്വം|

٣ 3 لِأَنَّكُمْ قَدْ مُتُّمْ وَحَيَاتُكُمْ مُسْتَتِرَةٌ مَعَ ٱلْمَسِيحِ فِي ٱللهِ.

യതോ യൂയം മൃതവന്തോ യുഷ്മാകം ജീവിതഞ്ച ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഈശ്വരേ ഗുപ്തമ് അസ്തി|

٤ 4 مَتَى أُظْهِرَ ٱلْمَسِيحُ حَيَاتُنَا، فَحِينَئِذٍ تُظْهَرُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا مَعَهُ فِي ٱلْمَجْدِ.

അസ്മാകം ജീവനസ്വരൂപഃ ഖ്രീഷ്ടോ യദാ പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ തേന സാർദ്ധം യൂയമപി വിഭവേന പ്രകാശിഷ്യധ്വേ|

٥ 5 فَأَمِيتُوا أَعْضَاءَكُمُ ٱلَّتِي عَلَى ٱلْأَرْضِ: ٱلزِّنَا، ٱلنَّجَاسَةَ، ٱلْهَوَى، ٱلشَّهْوَةَ ٱلرَّدِيَّةَ، ٱلطَّمَعَ -ٱلَّذِي هُوَ عِبَادَةُ ٱلْأَوْثَانِ-

അതോ വേശ്യാഗമനമ് അശുചിക്രിയാ രാഗഃ കുത്സിതാഭിലാഷോ ദേവപൂജാതുല്യോ ലോഭശ്ചൈതാനി ർപാഥവപുരുഷസ്യാങ്ഗാനി യുഷ്മാഭി ർനിഹന്യന്താം|

٦ 6 ٱلْأُمُورَ ٱلَّتِي مِنْ أَجْلِهَا يَأْتِي غَضَبُ ٱللهِ عَلَى أَبْنَاءِ ٱلْمَعْصِيَةِ،

യത ഏതേഭ്യഃ കർമ്മഭ്യ ആജ്ഞാലങ്ഘിനോ ലോകാൻ പ്രതീശ്വരസ്യ ക്രോധോ വർത്തതേ|

٧ 7 ٱلَّذِينَ بَيْنَهُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا سَلَكْتُمْ قَبْلًا، حِينَ كُنْتُمْ تَعِيشُونَ فِيهَا.

പൂർവ്വം യദാ യൂയം താന്യുപാജീവത തദാ യൂയമപി താന്യേവാചരത;

٨ 8 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَٱطْرَحُوا عَنْكُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا ٱلْكُلَّ: ٱلْغَضَبَ، ٱلسَّخَطَ، ٱلْخُبْثَ، ٱلتَّجْدِيفَ، ٱلْكَلَامَ ٱلْقَبِيحَ مِنْ أَفْوَاهِكُمْ.

കിന്ത്വിദാനീം ക്രോധോ രോഷോ ജിഹിംസിഷാ ദുർമുഖതാ വദനനിർഗതകദാലപശ്ചൈതാനി സർവ്വാണി ദൂരീകുരുധ്വം|

٩ 9 لَا تَكْذِبُوا بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ، إِذْ خَلَعْتُمُ ٱلْإِنْسَانَ ٱلْعَتِيقَ مَعَ أَعْمَالِهِ،

യൂയം പരസ്പരം മൃഷാകഥാം ന വദത യതോ യൂയം സ്വകർമ്മസഹിതം പുരാതനപുരുഷം ത്യക്തവന്തഃ

١٠ 10 وَلَبِسْتُمُ ٱلْجَدِيدَ ٱلَّذِي يَتَجَدَّدُ لِلْمَعْرِفَةِ حَسَبَ صُورَةِ خَالِقِهِ،

സ്വസ്രഷ്ടുഃ പ്രതിമൂർത്യാ തത്ത്വജ്ഞാനായ നൂതനീകൃതം നവീനപുരുഷം പരിഹിതവന്തശ്ച|

١١ 11 حَيْثُ لَيْسَ يُونَانِيٌّ وَيَهُودِيٌّ، خِتَانٌ وَغُرْلَةٌ، بَرْبَرِيٌّ سِكِّيثِيٌّ، عَبْدٌ حُرٌّ، بَلِ ٱلْمَسِيحُ ٱلْكُلُّ وَفِي ٱلْكُلِّ.

തേന ച യിഹൂദിഭിന്നജാതീയയോശ്ഛിന്നത്വഗച്ഛിന്നത്വചോ ർമ്ലേച്ഛസ്കുഥീയയോ ർദാസമുക്തയോശ്ച കോഽപി വിശേഷോ നാസ്തി കിന്തു സർവ്വേഷു സർവ്വഃ ഖ്രീഷ്ട ഏവാസ്തേ|

١٢ 12 فَٱلْبَسُوا كَمُخْتَارِي ٱللهِ ٱلْقِدِّيسِينَ ٱلْمَحْبُوبِينَ أَحْشَاءَ رَأْفَاتٍ، وَلُطْفًا، وَتَوَاضُعًا، وَوَدَاعَةً، وَطُولَ أَنَاةٍ،

അതഏവ യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ മനോഭിലഷിതാഃ പവിത്രാഃ പ്രിയാശ്ച ലോകാ ഇവ സ്നേഹയുക്താമ് അനുകമ്പാം ഹിതൈഷിതാം നമ്രതാം തിതിക്ഷാം സഹിഷ്ണുതാഞ്ച പരിധദ്ധ്വം|

١٣ 13 مُحْتَمِلِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا، وَمُسَامِحِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا. إِنْ كَانَ لِأَحَدٍ عَلَى أَحَدٍ شَكْوَى، كَمَا غَفَرَ لَكُمُ ٱلْمَسِيحُ هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا.

യൂയമ് ഏകൈകസ്യാചരണം സഹധ്വം യേന ച യസ്യ കിമപ്യപരാധ്യതേ തസ്യ തം ദോഷം സ ക്ഷമതാം, ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാകം ദോഷാൻ യദ്വദ് ക്ഷമിതവാൻ യൂയമപി തദ്വത് കുരുധ്വം|

١٤ 14 وَعَلَى جَمِيعِ هَذِهِ ٱلْبَسُوا ٱلْمَحَبَّةَ ٱلَّتِي هِيَ رِبَاطُ ٱلْكَمَالِ.

വിശേഷതഃ സിദ്ധിജനകേന പ്രേമബന്ധനേന ബദ്ധാ ഭവത|

١٥ 15 وَلْيَمْلِكْ فِي قُلُوبِكُمْ سَلَامُ ٱللهِ ٱلَّذِي إِلَيْهِ دُعِيتُمْ فِي جَسَدٍ وَاحِدٍ، وَكُونُوا شَاكِرِينَ.

യസ്യാഃ പ്രാപ്തയേ യൂയമ് ഏകസ്മിൻ ശരീരേ സമാഹൂതാ അഭവത സേശ്വരീയാ ശാന്തി ര്യുഷ്മാകം മനാംസ്യധിതിഷ്ഠതു യൂയഞ്ച കൃതജ്ഞാ ഭവത|

١٦ 16 لِتَسْكُنْ فِيكُمْ كَلِمَةُ ٱلْمَسِيحِ بِغِنًى، وَأَنْتُمْ بِكُلِّ حِكْمَةٍ مُعَلِّمُونَ وَمُنْذِرُونَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا، بِمَزَامِيرَ وَتَسَابِيحَ وَأَغَانِيَّ رُوحِيَّةٍ، بِنِعْمَةٍ، مُتَرَنِّمِينَ فِي قُلُوبِكُمْ لِلرَّبِّ.

ഖ്രീഷ്ടസ്യ വാക്യം സർവ്വവിധജ്ഞാനായ സമ്പൂർണരൂപേണ യുഷ്മദന്തരേ നിവമതു, യൂയഞ്ച ഗീതൈ ർഗാനൈഃ പാരമാർഥികസങ്കീർത്തനൈശ്ച പരസ്പരമ് ആദിശത പ്രബോധയത ച, അനുഗൃഹീതത്വാത് പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ സ്വമനോഭി ർഗായത ച|

١٧ 17 وَكُلُّ مَا عَمِلْتُمْ بِقَوْلٍ أَوْ فِعْلٍ، فَٱعْمَلُوا ٱلْكُلَّ بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ، شَاكِرِينَ ٱللهَ وَٱلْآبَ بِهِ.

വാചാ കർമ്മണാ വാ യദ് യത് കുരുത തത് സർവ്വം പ്രഭോ ര്യീശോ ർനാമ്നാ കുരുത തേന പിതരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദത ച|

١٨ 18 أَيَّتُهَا ٱلنِّسَاءُ، ٱخْضَعْنَ لِرِجَالِكُنَّ كَمَا يَلِيقُ فِي ٱلرَّبِّ.

ഹേ യോഷിതഃ, യൂയം സ്വാമിനാം വശ്യാ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭവേ രോചതേ|

١٩ 19 أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ، أَحِبُّوا نِسَاءَكُمْ، وَلَا تَكُونُوا قُسَاةً عَلَيْهِنَّ.

ഹേ സ്വാമിനഃ, യൂയം ഭാര്യ്യാസു പ്രീയധ്വം താഃ പ്രതി പരുഷാലാപം മാ കുരുധ്വം|

٢٠ 20 أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، أَطِيعُوا وَالِدِيكُمْ فِي كُلِّ شَيْءٍ لِأَنَّ هَذَا مَرْضِيٌّ فِي ٱلرَّبِّ.

ഹേ ബാലാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയേ പിത്രോരാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭോഃ സന്തോഷജനകം|

٢١ 21 أَيُّهَا ٱلْآبَاءُ، لَا تُغِيظُوا أَوْلَادَكُمْ لِئَلَّا يَفْشَلُوا.

ഹേ പിതരഃ, യുഷ്മാകം സന്താനാ യത് കാതരാ ന ഭവേയുസ്തദർഥം താൻ പ്രതി മാ രോഷയത|

٢٢ 22 أَيُّهَا ٱلْعَبِيدُ، أَطِيعُوا فِي كُلِّ شَيْءٍ سَادَتَكُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، لَا بِخِدْمَةِ ٱلْعَيْنِ كَمَنْ يُرْضِي ٱلنَّاسَ، بَلْ بِبَسَاطَةِ ٱلْقَلْبِ، خَائِفِينَ ٱلرَّبَّ.

ഹേ ദാസാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയ ഐഹികപ്രഭൂനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത ദൃഷ്ടിഗോചരീയസേവയാ മാനവേഭ്യോ രോചിതും മാ യതധ്വം കിന്തു സരലാന്തഃകരണൈഃ പ്രഭോ ർഭാത്യാ കാര്യ്യം കുരുധ്വം|

٢٣ 23 وَكُلُّ مَا فَعَلْتُمْ، فَٱعْمَلُوا مِنَ ٱلْقَلْبِ، كَمَا لِلرَّبِّ لَيْسَ لِلنَّاسِ،

യച്ച കുരുധ്വേ തത് മാനുഷമനുദ്ദിശ്യ പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പ്രഫുല്ലമനസാ കുരുധ്വം,

٢٤ 24 عَالِمِينَ أَنَّكُمْ مِنَ ٱلرَّبِّ سَتَأْخُذُونَ جَزَاءَ ٱلْمِيرَاثِ، لِأَنَّكُمْ تَخْدِمُونَ ٱلرَّبَّ ٱلْمَسِيحَ.

യതോ വയം പ്രഭുതഃ സ്വർഗാധികാരരൂപം ഫലം ലപ്സ്യാമഹ ഇതി യൂയം ജാനീഥ യസ്മാദ് യൂയം പ്രഭോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസാ ഭവഥ|

٢٥ 25 وَأَمَّا ٱلظَّالِمُ فَسَينَالُ مَا ظَلَمَ بِهِ، وَلَيْسَ مُحَابَاةٌ.

കിന്തു യഃ കശ്ചിദ് അനുചിതം കർമ്മ കരോതി സ തസ്യാനുചിതകർമ്മണഃ ഫലം ലപ്സ്യതേ തത്ര കോഽപി പക്ഷപാതോ ന ഭവിഷ്യതി|