أعمال 23

١ 1 فَتَفَرَّسَ بُولُسُ فِي ٱلْمَجْمَعِ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، إِنِّي بِكُلِّ ضَمِيرٍ صَالِحٍ قَدْ عِشْتُ لِلهِ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ».

पौलुसे महासभा खे टकटकी लगाई की देखेया और बोलेया, “ओ पाईयो! मैं आजो तक परमेशरो खे बिल्कुल सच्चाईया साथे जीवन बिताया।”

٢ 2 فَأَمَرَ حَنَانِيَّا رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ، ٱلْوَاقِفِينَ عِنْدَهُ أَنْ يَضْرِبُوهُ عَلَى فَمِهِ.

हनन्याह प्रदान पुरोईत, तिना री, जो तेसगे खड़ी रे थे, तेसरे मुंओ रे थप्पड़ बाणे खे बोलेया।

٣ 3 حِينَئِذٍ قَالَ لَهُ بُولُسُ: «سَيَضْرِبُكَ ٱللهُ أَيُّهَا ٱلْحَائِطُ ٱلْمُبَيَّضُ! أَفَأَنْتَ جَالِسٌ تَحْكُمُ عَلَيَّ حَسَبَ ٱلنَّامُوسِ، وَأَنْتَ تَأْمُرُ بِضَرْبِي مُخَالِفًا لِلنَّامُوسِ؟».

तेबे पौलुसे तेसखे बोलेया, “ओ दखावटी मांणू, परमेशरे तूँ काणा, तां पाँदे परमेशरो री मार पड़नी। तूँ बिधानो रे मुताबिक मेरा न्याय करने बैठी रा और तेबे क्या बिधानो रे खलाफ माखे बाणे खे बोलणे लगी रा?”

٤ 4 فَقَالَ ٱلْوَاقِفُونَ: «أَتَشْتِمُ رَئِيسَ كَهَنَةِ ٱللهِ؟»

जो नेड़े थे खड़े रे तिने बोलेया, “क्या तूँ परमेशरो रे प्रदान पुरोईतो खे बुरा लगी रा बोलणे?”

٥ 5 فَقَالَ بُولُسُ: «لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنَّهُ رَئِيسُ كَهَنَةٍ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: رَئِيسُ شَعْبِكَ لَا تَقُلْ فِيهِ سُوءًا».

पौलुसे बोलेया, “ओ पाईयो! माखे नि था पता कि ये प्रदान पुरोईत ए, कऊँकि पवित्र शास्त्रो रे लिखी राखेया कि आपणे लोका रे प्रदानो खे बुरा नि बोल।”

٦ 6 وَلَمَّا عَلِمَ بُولُسُ أَنَّ قِسْمًا مِنْهُمْ صَدُّوقِيُّونَ وَٱلْآخَرَ فَرِّيسِيُّونَ، صَرَخَ فِي ٱلْمَجْمَعِ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ ٱبْنُ فَرِّيسِيٍّ. عَلَى رَجَاءِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ أَنَا أُحَاكَمُ».

तेबे पौलुसे ये जाणी की कि कितणे सदूकी ए और कितणे फरीसी ए, सभा रे आक्का पाई की बोलेया, “ओ पाईयो! आऊँ फरीसी और फरीसिया रे वंशो राए, मरे रेया री उम्मीद और दुबारा जिऊँदा ऊणे रे बारे रे मेरा मुकद्दमा ऊणे लगी रा।”

٧ 7 وَلَمَّا قَالَ هَذَا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ بَيْنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ، وَٱنْشَقَّتِ ٱلْجَمَاعَةُ،

जेबे तिने ये गल्ल बोली तेबे फरीसी और सदूकिया बीचे चगड़ा ऊणे लगेया और सभा रे फूट पड़ी गी।

٨ 8 لِأَنَّ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَقُولُونَ: إِنَّهُ لَيْسَ قِيَامَةٌ وَلَا مَلَاكٌ وَلَا رُوحٌ، وَأَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَيُقِرُّونَ بِكُلِّ ذَلِكَ.

कऊँकि सदूकिया रा ये विश्वास ए कि ना तो दुबारा जिऊँदा ऊणा ए, ना स्वर्गदूत ए और ना ई आत्मा ए, पर फरीसी इना सबी गल्ला खे मानो थे।

٩ 9 فَحَدَثَ صِيَاحٌ عَظِيمٌ، وَنَهَضَ كَتَبَةُ قِسْمِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَطَفِقُوا يُخَاصِمُونَ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَجِدُ شَيْئًا رَدِيًّا فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ! وَإِنْ كَانَ رُوحٌ أَوْ مَلَاكٌ قَدْ كَلَّمَهُ فَلَا نُحَارِبَنَّ ٱللهَ».

तेबे बऊत आल्ला पड़ी गा और बऊत शास्त्री, जो फरीसिया रे दलो रे थे, उठी की ये बोली की चगड़ने लगे, “आसे एस मांणूए रे कोई बुराई नि पाँदे और जे कोई आत्मा या स्वर्गदूत एस साथे बोलेया, तो तेबे क्या ए?”

١٠ 10 وَلَمَّا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ كَثِيرَةٌ ٱخْتَشَى ٱلْأَمِيرُ أَنْ يَفْسَخُوا بُولُسَ، فَأَمَرَ ٱلْعَسْكَرَ أَنْ يَنْزِلُوا وَيَخْتَطِفُوهُ مِنْ وَسْطِهِمْ وَيَأْتُوا بِهِ إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

जेबे बऊत चगड़ा ऊईगा, तेबे पल़टणा रे सरदारे, इजी रे डरो ते कि से केथी पौलुसो रे टुकड़े-टुकड़े नि करी देओ, पल़टणा खे आज्ञा दित्ती, “उतरी की पौलुसो खे तिना बीचा ते जबरदस्ती खिंजी की निकयाल़ो और गढ़ो रे ली आओ।”

١١ 11 وَفِي ٱللَّيْلَةِ ٱلتَّالِيَةِ وَقَفَ بِهِ ٱلرَّبُّ وَقَالَ: «ثِقْ يَا بُولُسُ! لِأَنَّكَ كَمَا شَهِدْتَ بِمَا لِي فِي أُورُشَلِيمَ، هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ تَشْهَدَ فِي رُومِيَةَ أَيْضًا».

तेसी राती प्रभु यीशुए पौलुसो गे आयी की बोलेया, “ओ पौलुस! इम्मत राख, कऊँकि जेड़ी तैं यरूशलेमो रे मेरी गवाई दित्ती, तेड़ी ई ताखे रोमो रे बी गवाई देणी पड़नी।”

١٢ 12 وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ صَنَعَ بَعْضُ ٱلْيَهُودِ ٱتِّفَاقًا، وَحَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ قَائِلِينَ: إِنَّهُمْ لَا يَأْكُلُونَ وَلَا يَشْرَبُونَ حَتَّى يَقْتُلُوا بُولُسَ.

जेबे दिन ऊआ, तेबे कुछ यहूदिये एक ऊई की बोलेया और कसम खाई, “जदुओ तक आसे पौलुसो खे काई नि देऊँगे, तदुओ तक खाऊँगे या पिऊँगे तो आसा पाँदे धिक्कार ए।”

١٣ 13 وَكَانَ ٱلَّذِينَ صَنَعُوا هَذَا ٱلتَّحَالُفَ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ.

जिने आपू बीचे ये कसम खाई, सेयो चाल़िया ते पाँदे थे।

١٤ 14 فَتَقَدَّمُوا إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخِ وَقَالُوا: «قَدْ حَرَمْنَا أَنْفُسَنَا حِرْمًا أَنْ لَا نَذُوقَ شَيْئًا حَتَّى نَقْتُلَ بُولُسَ.

तिने बड़े पुरोईत और बुजुर्गा गे आयी की बोलेया, “आसे ये ठाणी राखेया कि जदुओ तक आसे पौलुसो खे नि काई लऊँगे, तदुओ तक जे कोई कुछ चाखो गा बी, तो आसा पाँदे धिक्कारो पाँदे धिक्कार ए।

١٥ 15 وَٱلْآنَ أَعْلِمُوا ٱلْأَمِيرَ أَنْتُمْ مَعَ ٱلْمَجْمَعِ لِكَيْ يُنْزِلَهُ إِلَيْكُمْ غَدًا، كَأَنَّكُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ تَفْحَصُوا بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ عَمَّا لَهُ. وَنَحْنُ، قَبْلَ أَنْ يَقْتَرِبَ، مُسْتَعِدُّونَ لِقَتْلِهِ».

इजी री खातर एबे बड़ी सभा समेत पल़टणा रे सरदारो खे समजयाओ कि पौलुसो खे तांगे ली आओ, मानेया कि तुसे तेसरे बारे रे ओर बी परख करना चाओए और आसे तेसरे पऊँछणे ते पईले ई, तेसखे काणे खे त्यार रणे।”

١٦ 16 وَلَكِنَّ ٱبْنَ أُخْتِ بُولُسَ سَمِعَ بِٱلْكَمِينِ، فَجَاءَ وَدَخَلَ ٱلْمُعَسْكَرَ وَأَخْبَرَ بُولُسَ.

पर पौलुसो री बईणा रे पाऊए सुणेया कि सेयो तेसखे काणे री ताका रे ए, तेबे तिने पौलुसो खे गढ़ो रे जाई की सन्देशा दित्तेया।

١٧ 17 فَٱسْتَدْعَى بُولُسُ وَاحِدًا مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «ٱذْهَبْ بِهَذَا ٱلشَّابِّ إِلَى ٱلْأَمِيرِ، لِأَنَّ عِنْدَهُ شَيْئًا يُخْبِرُهُ بِهِ».

पौलुसे सूबेदारा बीचा ते एकी खे आपू गे बुलाई की बोलेया, “एस जवानो खे पल़टणा रे सरदारो गे लयी जाओ, ये तेसखे कुछ बोलणा चाओआ।”

١٨ 18 فَأَخَذَهُ وَأَحْضَرَهُ إِلَى ٱلْأَمِيرِ وَقَالَ: «ٱسْتَدْعَانِي ٱلْأَسِيرُ بُولُسُ، وَطَلَبَ أَنْ أُحْضِرَ هَذَا ٱلشَّابَّ إِلَيْكَ، وَهُوَ عِنْدَهُ شَيْءٌ لِيَقُولَهُ لَكَ».

तेबे सुबेदारे पौलुसो रे पांणजे खे पल़टणा रे सरदारो गे लयी जाई की बोलेया, “पौलुस बन्दुए माखे बुलाई की बिनती कित्ती कि ये जवान पल़टणा रे सरदारो ते कुछ बोलणा चाओआ, एसखे तेसगे लयी जा।”

١٩ 19 فَأَخَذَ ٱلْأَمِيرُ بِيَدِهِ وَتَنَحَّى بِهِ مُنْفَرِدًا، وَٱسْتَخْبَرَهُ: «مَا هُوَ ٱلَّذِي عِنْدَكَ لِتُخْبِرَنِي بِهِ؟».

पल़टणा रे सरदारे तेसरा आथ पकड़ी की और तेसखे लग जे लयी जाई की पूछेया, “मांगे क्या बोलणा चाएया?”

٢٠ 20 فَقَالَ: «إِنَّ ٱلْيَهُودَ تَعَاهَدُوا أَنْ يَطْلُبُوا مِنْكَ أَنْ تُنْزِلَ بُولُسَ غَدًا إِلَى ٱلْمَجْمَعِ، كَأَنَّهُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ يَسْتَخْبِرُوا عَنْهُ بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ.

तिने बोलेया, “यहूदिये अगुवे एकता करी राखी कि तांते बिनती करो कि काल पौलुसो खे बड़ी सभा रे ल्याओ, मानेया कि तूँ ओर ठीक तरअ ते तेसखे परखणा चाएया।

٢١ 21 فَلَا تَنْقَدْ إِلَيْهِمْ، لِأَنَّ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلًا مِنْهُمْ كَامِنُونَ لَهُ، قَدْ حَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ أَنْ لَا يَأْكُلُوا وَلَا يَشْرَبُوا حَتَّى يَقْتُلُوهُ. وَهُمُ ٱلْآنَ مُسْتَعِدُّونَ مُنْتَظِرُونَ ٱلْوَعْدَ مِنْكَ».

पर एसरी ए बिनतिया नि मानणी, कऊँकि तिना बीचा ते चाल़ी मांणूआ ते पाँदे पौलुसो खे काणे री ताका रे ए, जिने ये ठाणी ला रा कि जदुओ तक आसे पौलुसे खे काई नि देऊँगे, तदुओ तक खाऊँ, पिऊँगे तो आसा पाँदे धिक्कार ए, और एबु सेयो त्यार ए और तेरे वचनो री उम्मीद देखणे लगी रे।”

٢٢ 22 فَأَطْلَقَ ٱلْأَمِيرُ ٱلشَّابَّ مُوصِيًا إِيَّاهُ أَنْ: «لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ إِنَّكَ أَعْلَمْتَنِي بِهَذَا».

तेबे पल़टणा रे सरदारे जवानो खे ये आज्ञा देई की बिदा कित्तेया, “केसी गे नि बोलणा कि तैं मांगे ये गल्ल बोली राखी।”

٢٣ 23 ثُمَّ دَعَا ٱثْنَيْنِ مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «أَعِدَّا مِئَتَيْ عَسْكَرِيٍّ لِيَذْهَبُوا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ، وَسَبْعِينَ فَارِسًا وَمِئَتَيْ رَامِحٍ، مِنَ ٱلسَّاعَةِ ٱلثَّالِثَةِ مِنَ ٱللَّيْلِ.

तेबे सेनापतिये दो सूबेदारा खे बुलाई की बोलेया, “दो सौ सिपाई, सत्तर सवार और दो सौ भालैत, पहर राथियो खे कैसरिया नगरो खे जाणे खे त्यार करी की राखो

٢٤ 24 وَأَنْ يُقَدِّمَا دَوَابَّ لِيُرْكِبَا بُولُسَ وَيُوصِلَاهُ سَالِمًا إِلَى فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي».

और पौलुसो री सवांरिया खे कोड़े त्यार राखो, ताकि तेसखे फेलिक्स हाकिमो गे ठीक-ठाक पऊँछाया जाओ।”

٢٥ 25 وَكَتَبَ رِسَالَةً حَاوِيَةً هَذِهِ ٱلصُّورَةَ:

सेनापतिये राज्यपालो खे ईंयां पत्री बी लिखी,

٢٦ 26 «كُلُودِيُوسُ لِيسِيَاسُ، يُهْدِي سَلَامًا إِلَى ٱلْعَزِيزِ فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي:

“महाप्रतापी फेलिक्स हाकिमो खे क्लौदियूस लूसियासो री तरफा ते नमस्ते।

٢٧ 27 هَذَا ٱلرَّجُلُ لَمَّا أَمْسَكَهُ ٱلْيَهُودُ وَكَانُوا مُزْمِعِينَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، أَقْبَلْتُ مَعَ ٱلْعَسْكَرِ وَأَنْقَذْتُهُ، إِذْ أُخْبِرْتُ أَنَّهُ رُومَانِيٌّ.

ये मांणू यहूदिये पकड़ी की काणा चाया, पर जेबे माखे पता लगेया कि ये रोमी ए, तेबे पल़टण लयी की छुड़ाई की ली आया।

٢٨ 28 وَكُنْتُ أُرِيدُ أَنْ أَعْلَمَ ٱلْعِلَّةَ ٱلَّتِي لِأَجْلِهَا كَانُوا يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ، فَأَنْزَلْتُهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ،

आऊँ जाणना चाऊँ था कि सेयो एस पाँदे किजी री बजअ ते तेस पाँदे दोष लगाणे लगी रे, इजी री खातर आऊँ तेसखे तिना री महासभा रे लयी गा।

٢٩ 29 فَوَجَدْتُهُ مَشْكُوًّا عَلَيْهِ مِنْ جِهَةِ مَسَائِلِ نَامُوسِهِمْ. وَلَكِنَّ شَكْوَى تَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ أَوِ ٱلْقُيُودَ لَمْ تَكُنْ عَلَيْهِ.

तेबे माखे पता लगी गा कि सेयो आपणी यहूदी बिधानो रे बईसो रे बारे रे एस पाँदे दोष लगी रे लगाणे, पर काणे जोगा और बानणे जोगा एसदे कोई दोष निए।

٣٠ 30 ثُمَّ لَمَّا أُعْلِمْتُ بِمَكِيدَةٍ عَتِيدَةٍ أَنْ تَصِيرَ عَلَى ٱلرَّجُلِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، أَرْسَلْتُهُ لِلْوَقْتِ إِلَيْكَ، آمِرًا ٱلْمُشْتَكِينَ أَيْضًا أَنْ يَقُولُوا لَدَيْكَ مَا عَلَيْهِ. كُنْ مُعَافًى».

जेबे मांगे बताया गया कि सेयो लोक एसखे काणे री ताका रे लगी रे, तो मैं फटाफट से तांगे पेजी ता और दुश्मणा खे बी आज्ञा दित्ती कि तां सामणे तेसखे निर्दोष करेयो।”

٣١ 31 فَٱلْعَسْكَرُ أَخَذُوا بُولُسَ كَمَا أُمِرُوا، وَذَهَبُوا بِهِ لَيْلًا إِلَى أَنْتِيبَاتْرِيسَ.

तो तेबे जिंयाँ सिपाईया खे आज्ञा दित्ती थी तिंयाँ ई सिपाईए पौलुसो खे रातो-रात अन्तिपत्रिस नगरो खे ली आए।

٣٢ 32 وَفِي ٱلْغَدِ تَرَكُوا ٱلْفُرْسَانَ يَذْهَبُونَ مَعَهُ وَرَجَعُوا إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

दूजे दिने सेयो सवारा खे पौलुसो साथे कैसरिया नगरो खे जाणे खे छाडी की आपू गढ़ो खे वापस आईगे।

٣٣ 33 وَأُولَئِكَ لَمَّا دَخَلُوا قَيْصَرِيَّةَ وَدَفَعُوا ٱلرِّسَالَةَ إِلَى ٱلْوَالِي، أَحْضَرُوا بُولُسَ أَيْضًا إِلَيْهِ.

तिने कैसरिया नगरो रे पऊँछी की हाकिमो खे पत्री दित्ती और पौलुस बी तेस सामणे खड़ा कित्तेया।

٣٤ 34 فَلَمَّا قَرَأَ ٱلْوَالِي ٱلرِّسَالَةَ، وَسَأَلَ مِنْ أَيَّةِ وِلَايَةٍ هُوَ، وَوَجَدَ أَنَّهُ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ،

राज्यपाले पढ़ी की पूछेया, “ये मांणू कुण जे प्रदेशो राए?” पौलुसे उतर दित्तेया, “आँऊ किलिकिया प्रदेशो राए।”

٣٥ 35 قَالَ: «سَأَسْمَعُكَ مَتَى حَضَرَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكَ أَيْضًا». وَأَمَرَ أَنْ يُحْرَسَ فِي قَصْرِ هِيرُودُسَ.

जेबे जाणी ला कि किलिकिया राए तो राज्यपाले तेसखे बोलेया, “जेबे तेरे दुश्मण बी आओगे, तेबे आऊँ तेरा मुकद्दमा करूँगा।” तिने पौलुस हेरोदेसो रे किले रे पईरे रे राखणे री आज्ञा दित्ती।