أعمال 2
| وَلَمَّا حَضَرَ يَوْمُ ٱلْخَمْسِينَ كَانَ ٱلْجَمِيعُ مَعًا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ، | ١ 1 |
අපරඤ්ච නිස්තාරෝත්සවාත් පරං පඤ්චාශත්තමේ දිනේ සමුපස්ථිතේ සති තේ සර්ව්වේ ඒකාචිත්තීභූය ස්ථාන ඒකස්මින් මිලිතා ආසන්|
| وَصَارَ بَغْتَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ صَوْتٌ كَمَا مِنْ هُبُوبِ رِيحٍ عَاصِفَةٍ وَمَلَأَ كُلَّ ٱلْبَيْتِ حَيْثُ كَانُوا جَالِسِينَ، | ٢ 2 |
ඒතස්මින්නේව සමයේ(අ)කස්මාද් ආකාශාත් ප්රචණ්ඩාත්යුග්රවායෝඃ ශබ්දවද් ඒකඃ ශබ්ද ආගත්ය යස්මින් ගෘහේ ත උපාවිශන් තද් ගෘහං සමස්තං ව්යාප්නෝත්|
| وَظَهَرَتْ لَهُمْ أَلْسِنَةٌ مُنْقَسِمَةٌ كَأَنَّهَا مِنْ نَارٍ وَٱسْتَقَرَّتْ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ. | ٣ 3 |
තතඃ පරං වහ්නිශිඛාස්වරූපා ජිහ්වාඃ ප්රත්යක්ෂීභූය විභක්තාඃ සත්යඃ ප්රතිජනෝර්ද්ධ්වේ ස්ථගිතා අභූවන්|
| وَٱمْتَلَأَ ٱلْجَمِيعُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَٱبْتَدَأُوا يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَةٍ أُخْرَى كَمَا أَعْطَاهُمُ ٱلرُّوحُ أَنْ يَنْطِقُوا. | ٤ 4 |
තස්මාත් සර්ව්වේ පවිත්රේණාත්මනා පරිපූර්ණාඃ සන්ත ආත්මා යථා වාචිතවාන් තදනුසාරේණාන්යදේශීයානාං භාෂා උක්තවන්තඃ|
| وَكَانَ يَهُودٌ رِجَالٌ أَتْقِيَاءُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ سَاكِنِينَ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٥ 5 |
තස්මින් සමයේ පෘථිවීස්ථසර්ව්වදේශේභ්යෝ යිහූදීයමතාවලම්බිනෝ භක්තලෝකා යිරූශාලමි ප්රාවසන්;
| فَلَمَّا صَارَ هَذَا ٱلصَّوْتُ، ٱجْتَمَعَ ٱلْجُمْهُورُ وَتَحَيَّرُوا، لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ كَانَ يَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَتِهِ. | ٦ 6 |
තස්යාඃ කථායාඃ කිංවදන්ත්යා ජාතත්වාත් සර්ව්වේ ලෝකා මිලිත්වා නිජනිජභාෂයා ශිෂ්යාණාං කථාකථනං ශ්රුත්වා සමුද්විග්නා අභවන්|
| فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ وَتَعَجَّبُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «أَتُرَى لَيْسَ جَمِيعُ هَؤُلَاءِ ٱلْمُتَكَلِّمِينَ جَلِيلِيِّينَ؟ | ٧ 7 |
සර්ව්වඒව විස්මයාපන්නා ආශ්චර්ය්යාන්විතාශ්ච සන්තඃ පරස්පරං උක්තවන්තඃ පශ්යත යේ කථාං කථයන්ති තේ සර්ව්වේ ගාලීලීයලෝකාඃ කිං න භවන්ති?
| فَكَيْفَ نَسْمَعُ نَحْنُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا لُغَتَهُ ٱلَّتِي وُلِدَ فِيهَا؟ | ٨ 8 |
තර්හි වයං ප්රත්යේකශඃ ස්වස්වජන්මදේශීයභාෂාභිඃ කථා ඒතේෂාං ශෘණුමඃ කිමිදං?
| فَرْتِيُّونَ وَمَادِيُّونَ وَعِيلَامِيُّونَ، وَٱلسَّاكِنُونَ مَا بَيْنَ ٱلنَّهْرَيْنِ، وَٱلْيَهُودِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَبُنْتُسَ وَأَسِيَّا | ٩ 9 |
පාර්ථී-මාදී-අරාම්නහරයිම්දේශනිවාසිමනෝ යිහූදා-කප්පදකියා-පන්ත-ආශියා-
| وَفَرِيجِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ وَمِصْرَ، وَنَوَاحِيَ لِيبِيَّةَ ٱلَّتِي نَحْوَ ٱلْقَيْرَوَانِ، وَٱلرُّومَانِيُّونَ ٱلْمُسْتَوْطِنُونَ يَهُودٌ وَدُخَلَاءُ، | ١٠ 10 |
ඵ්රුගියා-පම්ඵුලියා-මිසරනිවාසිනඃ කුරීණීනිකටවර්ත්තිලූබීයප්රදේශනිවාසිනෝ රෝමනගරාද් ආගතා යිහූදීයලෝකා යිහූදීයමතග්රාහිණඃ ක්රීතීයා අරාබීයාදයෝ ලෝකාශ්ච යේ වයම්
| كِرِيتِيُّونَ وَعَرَبٌ، نَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَتِنَا بِعَظَائِمِ ٱللهِ!». | ١١ 11 |
අස්මාකං නිජනිජභාෂාභිරේතේෂාම් ඊශ්වරීයමහාකර්ම්මව්යාඛ්යානං ශෘණුමඃ|
| فَتَحَيَّرَ ٱلْجَمِيعُ وَٱرْتَابُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟». | ١٢ 12 |
ඉත්ථං තේ සර්ව්වඒව විස්මයාපන්නාඃ සන්දිග්ධචිත්තාඃ සන්තඃ පරස්පරමූචුඃ, අස්ය කෝ භාවඃ?
| وَكَانَ آخَرُونَ يَسْتَهْزِئُونَ قَائِلِينَ: «إِنَّهُمْ قَدِ ٱمْتَلَأُوا سُلَافَةً». | ١٣ 13 |
අපරේ කේචිත් පරිහස්ය කථිතවන්ත ඒතේ නවීනද්රාක්ෂාරසේන මත්තා අභවන්|
| فَوَقَفَ بُطْرُسُ مَعَ ٱلْأَحَدَ عَشَرَ وَرَفَعَ صَوْتَهُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْيَهُودُ وَٱلسَّاكِنُونَ فِي أُورُشَلِيمَ أَجْمَعُونَ، لِيَكُنْ هَذَا مَعْلُومًا عِنْدَكُمْ وَأَصْغُوا إِلَى كَلَامِي، | ١٤ 14 |
තදා පිතර ඒකාදශභි ර්ජනෛඃ සාකං තිෂ්ඨන් තාල්ලෝකාන් උච්චෛඃකාරම් අවදත්, හේ යිහූදීයා හේ යිරූශාලම්නිවාසිනඃ සර්ව්වේ, අවධානං කෘත්වා මදීයවාක්යං බුධ්යධ්වං|
| لِأَنَّ هَؤُلَاءِ لَيْسُوا سُكَارَى كَمَا أَنْتُمْ تَظُنُّونَ، لِأَنَّهَا ٱلسَّاعَةُ ٱلثَّالِثَةُ مِنَ ٱلنَّهَارِ. | ١٥ 15 |
ඉදානීම් ඒකයාමාද් අධිකා වේලා නාස්ති තස්මාද් යූයං යද් අනුමාථ මානවා ඉමේ මද්යපානේන මත්තාස්තන්න|
| بَلْ هَذَا مَا قِيلَ بِيُوئِيلَ ٱلنَّبِيِّ: | ١٦ 16 |
කින්තු යෝයේල්භවිෂ්යද්වක්ත්රෛතද්වාක්යමුක්තං යථා,
| يَقُولُ ٱللهُ: وَيَكُونُ فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلْأَخِيرَةِ أَنِّي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي عَلَى كُلِّ بَشَرٍ، فَيَتَنَبَّأُ بَنُوكُمْ وَبَنَاتُكُمْ، وَيَرَى شَبَابُكُمْ رُؤًى وَيَحْلُمُ شُيُوخُكُمْ أَحْلَامًا. | ١٧ 17 |
ඊශ්වරඃ කථයාමාස යුගාන්තසමයේ ත්වහම්| වර්ෂිෂ්යාමි ස්වමාත්මානං සර්ව්වප්රාණ්යුපරි ධ්රුවම්| භාවිවාක්යං වදිෂ්යන්ති කන්යාඃ පුත්රාශ්ච වස්තුතඃ| ප්රත්යාදේශඤ්ච ප්රාප්ස්යන්ති යුෂ්මාකං යුවමානවාඃ| තථා ප්රාචීනලෝකාස්තු ස්වප්නාන් ද්රක්ෂ්යන්ති නිශ්චිතං|
| وَعَلَى عَبِيدِي أَيْضًا وَإِمَائِي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ فَيَتَنَبَّأُونَ. | ١٨ 18 |
වර්ෂිෂ්යාමි තදාත්මානං දාසදාසීජනෝපිරි| තේනෛව භාවිවාක්යං තේ වදිෂ්යන්ති හි සර්ව්වශඃ|
| وَأُعْطِي عَجَائِبَ فِي ٱلسَّمَاءِ مِنْ فَوْقُ وَآيَاتٍ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنْ أَسْفَلُ: دَمًا وَنَارًا وَبُخَارَ دُخَانٍ. | ١٩ 19 |
ඌර්ද්ධ්වස්ථේ ගගණේ චෛව නීචස්ථේ පෘථිවීතලේ| ශෝණිතානි බෘහද්භානූන් ඝනධූමාදිකානි ච| චිහ්නානි දර්ශයිෂ්යාමි මහාශ්චර්ය්යක්රියාස්තථා|
| تَتَحَوَّلُ ٱلشَّمْسُ إِلَى ظُلْمَةٍ وَٱلْقَمَرُ إِلَى دَمٍ، قَبْلَ أَنْ يَجِيءَ يَوْمُ ٱلرَّبِّ ٱلْعَظِيمُ ٱلشَّهِيرُ. | ٢٠ 20 |
මහාභයානකස්යෛව තද්දිනස්ය පරේශිතුඃ| පුරාගමාද් රවිඃ කෘෂ්ණෝ රක්තශ්චන්ද්රෝ භවිෂ්යතඃ|
| وَيَكُونُ كُلُّ مَنْ يَدْعُو بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ يَخْلُصُ. | ٢١ 21 |
කින්තු යඃ පරමේශස්ය නාම්නි සම්ප්රාර්ථයිෂ්යතේ| සඒව මනුජෝ නූනං පරිත්රාතෝ භවිෂ්යති||
| «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِسْرَائِيلِيُّونَ ٱسْمَعُوا هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ: يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ رَجُلٌ قَدْ تَبَرْهَنَ لَكُمْ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ بِقُوَّاتٍ وَعَجَائِبَ وَآيَاتٍ صَنَعَهَا ٱللهُ بِيَدِهِ فِي وَسْطِكُمْ، كَمَا أَنْتُمْ أَيْضًا تَعْلَمُونَ. | ٢٢ 22 |
අතෝ හේ ඉස්රායේල්වංශීයලෝකාඃ සර්ව්වේ කථායාමේතස්යාම් මනෝ නිධද්ධ්වං නාසරතීයෝ යීශුරීශ්වරස්ය මනෝනීතඃ පුමාන් ඒතද් ඊශ්වරස්තත්කෘතෛරාශ්චර්ය්යාද්භුතකර්ම්මභි ර්ලක්ෂණෛශ්ච යුෂ්මාකං සාක්ෂාදේව ප්රතිපාදිතවාන් ඉති යූයං ජානීථ|
| هَذَا أَخَذْتُمُوهُ مُسَلَّمًا بِمَشُورَةِ ٱللهِ ٱلْمَحْتُومَةِ وَعِلْمِهِ ٱلسَّابِقِ، وَبِأَيْدِي أَثَمَةٍ صَلَبْتُمُوهُ وَقَتَلْتُمُوهُ. | ٢٣ 23 |
තස්මින් යීශෞ ඊශ්වරස්ය පූර්ව්වනිශ්චිතමන්ත්රණානිරූපණානුසාරේණ මෘත්යෞ සමර්පිතේ සති යූයං තං ධෘත්වා දුෂ්ටලෝකානාං හස්තෛඃ ක්රුශේ විධිත්වාහත|
| اَلَّذِي أَقَامَهُ ٱللهُ نَاقِضًا أَوْجَاعَ ٱلْمَوْتِ، إِذْ لَمْ يَكُنْ مُمْكِنًا أَنْ يُمْسَكَ مِنْهُ. | ٢٤ 24 |
කින්ත්වීශ්වරස්තං නිධනස්ය බන්ධනාන්මෝචයිත්වා උදස්ථාපයත් යතඃ ස මෘත්යුනා බද්ධස්තිෂ්ඨතීති න සම්භවති|
| لِأَنَّ دَاوُدَ يَقُولُ فِيهِ: كُنْتُ أَرَى ٱلرَّبَّ أَمَامِي فِي كُلِّ حِينٍ، أَنَّهُ عَنْ يَمِينِي، لِكَيْ لَا أَتَزَعْزَعَ. | ٢٥ 25 |
ඒතස්තින් දායූදපි කථිතවාන් යථා, සර්ව්වදා මම සාක්ෂාත්තං ස්ථාපය පරමේශ්වරං| ස්ථිතේ මද්දක්ෂිණේ තස්මින් ස්ඛලිෂ්යාමි ත්වහං නහි|
| لِذَلِكَ سُرَّ قَلْبِي وَتَهَلَّلَ لِسَانِي. حَتَّى جَسَدِي أَيْضًا سَيَسْكُنُ عَلَى رَجَاءٍ. | ٢٦ 26 |
ආනන්දිෂ්යති තද්ධේතෝ ර්මාමකීනං මනස්තු වෛ| ආහ්ලාදිෂ්යති ජිහ්වාපි මදීයා තු තථෛව ච| ප්රත්යාශයා ශරීරන්තු මදීයං වෛශයිෂ්යතේ|
| لِأَنَّكَ لَنْ تَتْرُكَ نَفْسِي فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا تَدَعَ قُدُّوسَكَ يَرَى فَسَادًا. (Hadēs g86) | ٢٧ 27 |
පරලෝකේ යතෝ හේතෝස්ත්වං මාං නෛව හි ත්යක්ෂ්යසි| ස්වකීයං පුණ්යවන්තං ත්වං ක්ෂයිතුං නෛව දාස්යසි| ඒවං ජීවනමාර්ගං ත්වං මාමේව දර්ශයිෂ්යසි| (Hadēs g86)
| عَرَّفْتَنِي سُبُلَ ٱلْحَيَاةِ وَسَتَمْلَأُنِي سُرُورًا مَعَ وَجْهِكَ. | ٢٨ 28 |
ස්වසම්මුඛේ ය ආනන්දෝ දක්ෂිණේ ස්වස්ය යත් සුඛං| අනන්තං තේන මාං පූර්ණං කරිෂ්යසි න සංශයඃ||
| أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، يَسُوغُ أَنْ يُقَالَ لَكُمْ جِهَارًا عَنْ رَئِيسِ ٱلْآبَاءِ دَاوُدَ إِنَّهُ مَاتَ وَدُفِنَ، وَقَبْرُهُ عِنْدَنَا حَتَّى هَذَا ٱلْيَوْمِ. | ٢٩ 29 |
හේ භ්රාතරෝ(අ)ස්මාකං තස්ය පූර්ව්වපුරුෂස්ය දායූදඃ කථාං ස්පෂ්ටං කථයිතුං මාම් අනුමන්යධ්වං, ස ප්රාණාන් ත්යක්ත්වා ශ්මශානේ ස්ථාපිතෝභවද් අද්යාපි තත් ශ්මශානම් අස්මාකං සන්නිධෞ විද්යතේ|
| فَإِذْ كَانَ نَبِيًّا، وَعَلِمَ أَنَّ ٱللهَ حَلَفَ لَهُ بِقَسَمٍ أَنَّهُ مِنْ ثَمَرَةِ صُلْبِهِ يُقِيمُ ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ لِيَجْلِسَ عَلَى كُرْسِيِّهِ، | ٣٠ 30 |
ඵලතෝ ලෞකිකභාවේන දායූදෝ වංශේ ඛ්රීෂ්ටං ජන්ම ග්රාහයිත්වා තස්යෛව සිංහාසනේ සමුවේෂ්ටුං තමුත්ථාපයිෂ්යති පරමේශ්වරඃ ශපථං කුත්වා දායූදඃ සමීප ඉමම් අඞ්ගීකාරං කෘතවාන්,
| سَبَقَ فَرَأَى وَتَكَلَّمَ عَنْ قِيَامَةِ ٱلْمَسِيحِ، أَنَّهُ لَمْ تُتْرَكْ نَفْسُهُ فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا رَأَى جَسَدُهُ فَسَادًا. (Hadēs g86) | ٣١ 31 |
ඉති ඥාත්වා දායූද් භවිෂ්යද්වාදී සන් භවිෂ්යත්කාලීයඥානේන ඛ්රීෂ්ටෝත්ථානේ කථාමිමාං කථයාමාස යථා තස්යාත්මා පරලෝකේ න ත්යක්ෂ්යතේ තස්ය ශරීරඤ්ච න ක්ෂේෂ්යති; (Hadēs g86)
| فَيَسُوعُ هَذَا أَقَامَهُ ٱللهُ، وَنَحْنُ جَمِيعًا شُهُودٌ لِذَلِكَ. | ٣٢ 32 |
අතඃ පරමේශ්වර ඒනං යීශුං ශ්මශානාද් උදස්ථාපයත් තත්ර වයං සර්ව්වේ සාක්ෂිණ ආස්මහේ|
| وَإِذِ ٱرْتَفَعَ بِيَمِينِ ٱللهِ، وَأَخَذَ مَوْعِدَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ مِنَ ٱلْآبِ، سَكَبَ هَذَا ٱلَّذِي أَنْتُمُ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَهُ وَتَسْمَعُونَهُ. | ٣٣ 33 |
ස ඊශ්වරස්ය දක්ෂිණකරේණෝන්නතිං ප්රාප්ය පවිත්ර ආත්මින පිතා යමඞ්ගීකාරං කෘතවාන් තස්ය ඵලං ප්රාප්ය යත් පශ්යථ ශෘණුථ ච තදවර්ෂත්|
| لِأَنَّ دَاوُدَ لَمْ يَصْعَدْ إِلَى ٱلسَّمَاوَاتِ. وَهُوَ نَفْسُهُ يَقُولُ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي | ٣٤ 34 |
යතෝ දායූද් ස්වර්ගං නාරුරෝහ කින්තු ස්වයම් ඉමාං කථාම් අකථයද් යථා, මම ප්රභුමිදං වාක්යමවදත් පරමේශ්වරඃ|
| حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٣٥ 35 |
තව ශත්රූනහං යාවත් පාදපීඨං කරෝමි න| තාවත් කාලං මදීයේ ත්වං දක්ෂවාර්ශ්ව උපාවිශ|
| فَلْيَعْلَمْ يَقِينًا جَمِيعُ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ أَنَّ ٱللهَ جَعَلَ يَسُوعَ هَذَا، ٱلَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمْ، رَبًّا وَمَسِيحًا». | ٣٦ 36 |
අතෝ යං යීශුං යූයං ක්රුශේ(අ)හත පරමේශ්වරස්තං ප්රභුත්වාභිෂික්තත්වපදේ න්යයුංක්තේති ඉස්රායේලීයා ලෝකා නිශ්චිතං ජානන්තු|
| فَلَمَّا سَمِعُوا نُخِسُوا فِي قُلُوبِهِمْ، وَقَالُوا لِبُطْرُسَ وَلِسَائِرِ ٱلرُّسُلِ: «مَاذَا نَصْنَعُ أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ؟». | ٣٧ 37 |
ඒතාදෘශීං කථාං ශ්රුත්වා තේෂාං හෘදයානාං විදීර්ණත්වාත් තේ පිතරාය තදන්යප්රේරිතේභ්යශ්ච කථිතවන්තඃ, හේ භ්රාතෘගණ වයං කිං කරිෂ්යාමඃ?
| فَقَالَ لَهُمْ بُطْرُسُ: «تُوبُوا وَلْيَعْتَمِدْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ عَلَى ٱسْمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ لِغُفْرَانِ ٱلْخَطَايَا، فَتَقْبَلُوا عَطِيَّةَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ. | ٣٨ 38 |
තතඃ පිතරඃ ප්රත්යවදද් යූයං සර්ව්වේ ස්වං ස්වං මනඃ පරිවර්ත්තයධ්වං තථා පාපමෝචනාර්ථං යීශුඛ්රීෂ්ටස්ය නාම්නා මජ්ජිතාශ්ච භවත, තස්මාද් දානරූපං පරිත්රම් ආත්මානං ලප්ස්යථ|
| لِأَنَّ ٱلْمَوْعِدَ هُوَ لَكُمْ وَلِأَوْلَادِكُمْ وَلِكُلِّ ٱلَّذِينَ عَلَى بُعْدٍ، كُلِّ مَنْ يَدْعُوهُ ٱلرَّبُّ إِلَهُنَا». | ٣٩ 39 |
යතෝ යුෂ්මාකං යුෂ්මත්සන්තානානාඤ්ච දූරස්ථසර්ව්වලෝකානාඤ්ච නිමිත්තම් අර්ථාද් අස්මාකං ප්රභුඃ පරමේශ්වරෝ යාවතෝ ලාකාන් ආහ්වාස්යති තේෂාං සර්ව්වේෂාං නිමිත්තම් අයමඞ්ගීකාර ආස්තේ|
| وَبِأَقْوَالٍ أُخَرَ كَثِيرَةٍ كَانَ يَشْهَدُ لَهُمْ وَيَعِظُهُمْ قَائِلًا: «ٱخْلُصُوا مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ ٱلْمُلْتَوِي». | ٤٠ 40 |
ඒතදන්යාභි ර්බහුකථාභිඃ ප්රමාණං දත්වාකථයත් ඒතේභ්යෝ විපථගාමිභ්යෝ වර්ත්තමානලෝකේභ්යඃ ස්වාන් රක්ෂත|
| فَقَبِلُوا كَلَامَهُ بِفَرَحٍ، وَٱعْتَمَدُوا، وَٱنْضَمَّ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ نَحْوُ ثَلَاثَةِ آلَافِ نَفْسٍ. | ٤١ 41 |
තතඃ පරං යේ සානන්දාස්තාං කථාම් අගෘහ්ලන් තේ මජ්ජිතා අභවන්| තස්මින් දිවසේ ප්රායේණ ත්රීණි සහස්රාණි ලෝකාස්තේෂාං සපක්ෂාඃ සන්තඃ
| وَكَانُوا يُواظِبُونَ عَلَى تَعْلِيمِ ٱلرُّسُلِ، وَٱلشَّرِكَةِ، وَكَسْرِ ٱلْخُبْزِ، وَٱلصَّلَوَاتِ. | ٤٢ 42 |
ප්රේරිතානාම් උපදේශේ සඞ්ගතෞ පූපභඤ්ජනේ ප්රාර්ථනාසු ච මනඃසංයෝගං කෘත්වාතිෂ්ඨන්|
| وَصَارَ خَوْفٌ فِي كُلِّ نَفْسٍ. وَكَانَتْ عَجَائِبُ وَآيَاتٌ كَثِيرَةٌ تُجْرَى عَلَى أَيْدِي ٱلرُّسُلِ. | ٤٣ 43 |
ප්රේරිතෛ ර්නානාප්රකාරලක්ෂණේෂු මහාශ්චර්ය්යකර්මමසු ච දර්ශිතේෂු සර්ව්වලෝකානාං භයමුපස්ථිතං|
| وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ آمَنُوا كَانُوا مَعًا، وَكَانَ عِنْدَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ مُشْتَرَكًا. | ٤٤ 44 |
විශ්වාසකාරිණඃ සර්ව්ව ච සහ තිෂ්ඨනතඃ| ස්වේෂාං සර්ව්වාඃ සම්පත්තීඃ සාධාරණ්යේන ස්ථාපයිත්වාභුඤ්ජත|
| وَٱلْأَمْلَاكُ وَٱلْمُقْتَنَيَاتُ كَانُوا يَبِيعُونَهَا وَيَقْسِمُونَهَا بَيْنَ ٱلْجَمِيعِ، كَمَا يَكُونُ لِكُلِّ وَاحِدٍ ٱحْتِيَاجٌ. | ٤٥ 45 |
ඵලතෝ ගෘහාණි ද්රව්යාණි ච සර්ව්වාණි වික්රීය සර්ව්වේෂාං ස්වස්වප්රයෝජනානුසාරේණ විභජ්ය සර්ව්වේභ්යෝ(අ)දදන්|
| وَكَانُوا كُلَّ يَوْمٍ يُواظِبُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ. وَإِذْ هُمْ يَكْسِرُونَ ٱلْخُبْزَ فِي ٱلْبُيُوتِ، كَانُوا يَتَنَاوَلُونَ ٱلطَّعَامَ بِٱبْتِهَاجٍ وَبَسَاطَةِ قَلْبٍ، | ٤٦ 46 |
සර්ව්ව ඒකචිත්තීභූය දිනේ දිනේ මන්දිරේ සන්තිෂ්ඨමානා ගෘහේ ගෘහේ ච පූපානභඤ්ජන්ත ඊශ්වරස්ය ධන්යවාදං කුර්ව්වන්තෝ ලෝකෛඃ සමාදෘතාඃ පරමානන්දේන සරලාන්තඃකරණේන භෝජනං පානඤ්චකුර්ව්වන්|
| مُسَبِّحِينَ ٱللهَ، وَلَهُمْ نِعْمَةٌ لَدَى جَمِيعِ ٱلشَّعْبِ. وَكَانَ ٱلرَّبُّ كُلَّ يَوْمٍ يَضُمُّ إِلَى ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّذِينَ يَخْلُصُونَ. | ٤٧ 47 |
පරමේශ්වරෝ දිනේ දිනේ පරිත්රාණභාජනෛ ර්මණ්ඩලීම් අවර්ද්ධයත්|
