٢ تيموثاوس 2

١ 1 فَتَقَوَّ أَنْتَ يَا ٱبْنِي بِٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ਹੇ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਯੀਸ਼ੁਤੋ ਯੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਤਸ੍ਯ ਬਲੇਨ ਤ੍ਵੰ ਬਲਵਾਨ੍ ਭਵ|

٢ 2 وَمَا سَمِعْتَهُ مِنِّي بِشُهُودٍ كَثِيرِينَ، أَوْدِعْهُ أُنَاسًا أُمَنَاءَ، يَكُونُونَ أَكْفَاءً أَنْ يُعَلِّمُوا آخَرِينَ أَيْضًا.

ਅਪਰੰ ਬਹੁਭਿਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਭਿਃ ਪ੍ਰਮਾਣੀਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਯਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨਸਿ ਤਾਂ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਪਰਸ੍ਮੈ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਨੇ ਨਿਪੁਣੇਸ਼਼ੁ ਚ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯ|

٣ 3 فَٱشْتَرِكْ أَنْتَ فِي ٱحْتِمَالِ ٱلْمَشَقَّاتِ كَجُنْدِيٍّ صَالِحٍ لِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

ਤ੍ਵੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੋੱਤਮੋ ਯੋੱਧੇਵ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਸਹਸ੍ਵ|

٤ 4 لَيْسَ أَحَدٌ وَهُوَ يَتَجَنَّدُ يَرْتَبِكُ بِأَعْمَالِ ٱلْحَيَاةِ لِكَيْ يُرْضِيَ مَنْ جَنَّدَهُ.

ਯੋ ਯੁੱਧੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਸਾਂਸਾਰਿਕੇ ਵ੍ਯਾਪਾਰੇ ਮਗ੍ਨੋ ਨ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਨਿਯੋਜਯਿਤ੍ਰੇ ਰੋਚਿਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|

٥ 5 وَأَيْضًا إِنْ كَانَ أَحَدٌ يُجَاهِدُ، لَا يُكَلَّلُ إِنْ لَمْ يُجَاهِدْ قَانُونِيًّا.

ਅਪਰੰ ਯੋ ਮੱਲੈ ਰ੍ਯੁਧ੍ਯਤਿ ਸ ਯਦਿ ਨਿਯਮਾਨੁਸਾਰੇਣ ਨ ਯੁੱਧ੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿਰੀਟੰ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|

٦ 6 يَجِبُ أَنَّ ٱلْحَرَّاثَ ٱلَّذِي يَتْعَبُ، يَشْتَرِكُ هُوَ أَوَّلًا فِي ٱلْأَثْمَارِ.

ਅਪਰੰ ਯਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਃ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਤੇਨ ਪ੍ਰਥਮੇਨ ਫਲਭਾਗਿਨਾ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٧ 7 ٱفْهَمْ مَا أَقُولُ. فَلْيُعْطِكَ ٱلرَّبُّ فَهْمًا فِي كُلِّ شَيْءٍ.

ਮਯਾ ਯਦੁਚ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤੁਭ੍ਯੰ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਬੁੱਧਿੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|

٨ 8 اُذْكُرْ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ ٱلْمُقَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، مِنْ نَسْلِ دَاوُدَ بِحَسَبِ إِنْجِيلِي،

ਮਮ ਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਵਚਨਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਦਾਯੂਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯੰ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੁੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਸ੍ਮਰ|

٩ 9 ٱلَّذِي فِيهِ أَحْتَمِلُ ٱلْمَشَقَّاتِ حَتَّى ٱلْقُيُودَ كَمُذْنِبٍ. لَكِنَّ كَلِمَةَ ٱللهِ لَا تُقَيَّدُ.

ਤਤ੍ਸੁਸੰਵਾਦਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਹੰ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮੇਵ ਬਨ੍ਧਨਦਸ਼ਾਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਭੁਞ੍ਜੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਬੱਧੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

١٠ 10 لِأَجْلِ ذَلِكَ أَنَا أَصْبِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ لِأَجْلِ ٱلْمُخْتَارِينَ، لِكَيْ يَحْصُلُوا هُمْ أَيْضًا عَلَى ٱلْخَلَاصِ ٱلَّذِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ، مَعَ مَجْدٍ أَبَدِيٍّ. (aiōnios g166)

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਯਦ੍ ਅਨਨ੍ਤਗੌਰਵਸਹਿਤੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਜਾਯਤੇ ਤਦਭਿਰੁਚਿਤੈ ਰ੍ਲੋਕੈਰਪਿ ਯਤ੍ ਲਭ੍ਯੇਤ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਮਿੱਤੰ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਸਹੇ| (aiōnios g166)

١١ 11 صَادِقَةٌ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ: أَنَّهُ إِنْ كُنَّا قَدْ مُتْنَا مَعَهُ فَسَنَحْيَا أَيْضًا مَعَهُ.

ਅਪਰਮ੍ ਏਸ਼਼ਾ ਭਾਰਤੀ ਸਤ੍ਯਾ ਯਦਿ ਵਯੰ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮ੍ਰਿਯਾਮਹੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਜੀਵਿਵ੍ਯਾਮਃ, ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਸਹਾਮਹੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਰਾਜਤ੍ਵਮਪਿ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ|

١٢ 12 إِنْ كُنَّا نَصْبِرُ فَسَنَمْلِكُ أَيْضًا مَعَهُ. إِنْ كُنَّا نُنْكِرُهُ فَهُوَ أَيْضًا سَيُنْكِرُنَا.

ਯਦਿ ਵਯੰ ਤਮ੍ ਅਨਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੰਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਨਪ੍ਯਨਙ੍ਗੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٣ 13 إِنْ كُنَّا غَيْرَ أُمَنَاءَ فَهُوَ يَبْقَى أَمِينًا، لَنْ يَقْدِرَ أَنْ يُنْكِرَ نَفْسَهُ.

ਯਦਿ ਵਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਯਤਃ ਸ੍ਵਮ੍ ਅਪਹ੍ਨੋਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

١٤ 14 فَكِّرْ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ، مُنَاشِدًا قُدَّامَ ٱلرَّبِّ أَنْ لَا يَتَمَاحَكُوا بِٱلْكَلَامِ. ٱلْأَمْرُ غَيْرُ ٱلنَّافِعِ لِشَيْءٍ، لِهَدْمِ ٱلسَّامِعِينَ.

ਤ੍ਵਮੇਤਾਨਿ ਸ੍ਮਾਰਯਨ੍ ਤੇ ਯਥਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਭ੍ਰੰਸ਼ਜਨਕੰ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਯਸ੍ਤਥਾ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਵਿਨੀਯਾਦਿਸ਼|

١٥ 15 ٱجْتَهِدْ أَنْ تُقِيمَ نَفْسَكَ لِلهِ مُزَكًّى، عَامِلًا لَا يُخْزَى، مُفَصِّلًا كَلِمَةَ ٱلْحَقِّ بِٱلِٱسْتِقَامَةِ.

ਅਪਰੰ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ੍ਵੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਮ੍ ਅਨਿਨ੍ਦਨੀਯਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣਞ੍ਚ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸਦ੍ਵਿਭਜਨੇ ਨਿਪੁਣਞ੍ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ|

١٦ 16 وَأَمَّا ٱلْأَقْوَالُ ٱلْبَاطِلَةُ ٱلدَّنِسَةُ فَٱجْتَنِبْهَا، لِأَنَّهُمْ يَتَقَدَّمُونَ إِلَى أَكْثَرِ فُجُورٍ،

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਪਵਿਤ੍ਰਾ ਅਨਰ੍ਥਕਕਥਾ ਦੂਰੀਕੁਰੁ ਯਤਸ੍ਤਦਾਲਮ੍ਬਿਨ ਉੱਤਰੋੱਤਰਮ੍ ਅਧਰ੍ੰਮੇ ਵਰ੍ੱਧਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ,

١٧ 17 وَكَلِمَتُهُمْ تَرْعَى كَآكِلَةٍ. ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ هِيمِينَايُسُ وَفِيلِيتُسُ،

ਤੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਵਾਕ੍ਯੰ ਗਲਿਤਕ੍ਸ਼਼ਤਵਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯਵਰ੍ੱਧਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਹੁਮਿਨਾਯਃ ਫਿਲੀਤਸ਼੍ਚੇਤਿਨਾਮਾਨੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੌ ਜਾਤੌ,

١٨ 18 ٱللَّذَانِ زَاغَا عَنِ ٱلْحَقِّ، قَائِلَيْنِ: «إِنَّ ٱلْقِيَامَةَ قَدْ صَارَتْ» فَيَقْلِبَانِ إِيمَانَ قَوْمٍ.

ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪੁਨਰੁੱਥਿਤਿ ਰ੍ਵ੍ਯਤੀਤੇਤਿ ਵਦਨ੍ਤੌ ਕੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਟਯਤਸ਼੍ਚ|

١٩ 19 وَلَكِنَّ أَسَاسَ ٱللهِ ٱلرَّاسِخَ قَدْ ثَبَتَ، إِذْ لَهُ هَذَا ٱلْخَتْمُ: «يَعْلَمُ ٱلرَّبُّ ٱلَّذِينَ هُمْ لَهُ». وَ«لْيَتَجَنَّبِ ٱلْإِثْمَ كُلُّ مَنْ يُسَمِّي ٱسْمَ ٱلْمَسِيحِ».

ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭਿੱਤਿਮੂਲਮ੍ ਅਚਲੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚੇਯੰ ਲਿਪਿ ਰ੍ਮੁਦ੍ਰਾਙ੍ਕਿਤਾ ਵਿਦ੍ਯਤੇ| ਯਥਾ, ਜਾਨਾਤਿ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਮਾਨਵਾਨ੍| ਅਪਗੱਛੇਦ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਾੱਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਨਾਮਕ੍ਰੁʼਤ੍||

٢٠ 20 وَلَكِنْ فِي بَيْتٍ كَبِيرٍ لَيْسَ آنِيَةٌ مِنْ ذَهَبٍ وَفِضَّةٍ فَقَطْ، بَلْ مِنْ خَشَبٍ وَخَزَفٍ أَيْضًا، وَتِلْكَ لِلْكَرَامَةِ وَهَذِهِ لِلْهَوَانِ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਬ੍ਰੁʼਹੰਨਿਕੇਤਨੇ ਕੇਵਲ ਸੁਵਰ੍ਣਮਯਾਨਿ ਰੌਪ੍ਯਮਯਾਣਿ ਚ ਭਾਜਨਾਨਿ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤ ਇਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਾਸ਼਼੍ਠਮਯਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਣ੍ਮਯਾਨ੍ਯਪਿ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਸੰਮਾਨਾਯ ਕਿਯਨ੍ਤਪਮਾਨਾਯ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|

٢١ 21 فَإِنْ طَهَّرَ أَحَدٌ نَفْسَهُ مِنْ هَذِهِ، يَكُونُ إِنَاءً لِلْكَرَامَةِ، مُقَدَّسًا، نَافِعًا لِلسَّيِّدِ، مُسْتَعَدًّا لِكُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ.

ਅਤੋ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਪਾਵਿਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਾਰ੍ੱਯਯੋਗ੍ਯੰ ਸਰ੍ੱਵਸਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਾਯੋਪਯੁਕ੍ਤੰ ਸੰਮਾਨਾਰ੍ਥਕਞ੍ਚ ਭਾਜਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٢ 22 أَمَّا ٱلشَّهَوَاتُ ٱلشَّبَابِيَّةُ فَٱهْرُبْ مِنْهَا، وَٱتْبَعِ ٱلْبِرَّ وَٱلْإِيمَانَ وَٱلْمَحَبَّةَ وَٱلسَّلَامَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ ٱلرَّبَّ مِنْ قَلْبٍ نَقِيٍّ.

ਯੌਵਨਾਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਭਿਲਾਸ਼਼ਾਸ੍ਤ੍ਵਯਾ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯਨ੍ਤਾਂ ਧਰ੍ੰਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪ੍ਰੇਮ ਯੇ ਚ ਸ਼ੁਚਿਮਨੋਭਿਃ ਪ੍ਰਭੁਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਤੇ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਐਕ੍ਯਭਾਵਸ਼੍ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਵਯਾ ਯਤ੍ਨੋ ਵਿਧੀਯਤਾਂ|

٢٣ 23 وَٱلْمُبَاحَثَاتُ ٱلْغَبِيَّةُ وَٱلسَّخِيفَةُ ٱجْتَنِبْهَا، عَالِمًا أَنَّهَا تُوَلِّدُ خُصُومَاتٍ،

ਅਪਰੰ ਤ੍ਵਮ੍ ਅਨਰ੍ਥਕਾਨ੍ ਅਜ੍ਞਾਨਾਂਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨਾਨ੍ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੋਤ੍ਪਾਦਕਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਦੂਰੀਕੁਰੁ|

٢٤ 24 وَعَبْدُ ٱلرَّبِّ لَا يَجِبُ أَنْ يُخَاصِمَ، بَلْ يَكُونُ مُتَرَفِّقًا بِٱلْجَمِيعِ، صَالِحًا لِلتَّعْلِيمِ، صَبُورًا عَلَى ٱلْمَشَقَّاتِ،

ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਦਾਸੇਨ ਯੁੱਧਮ੍ ਅਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤੇਨ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਨੇੱਛੁਕੇਨ ਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਨਾ ਚ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ, ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਨਮ੍ਰਤ੍ਵੇਨ ਚੇਤਿਤਵ੍ਯਾਃ|

٢٥ 25 مُؤَدِّبًا بِٱلْوَدَاعَةِ ٱلْمُقَاوِمِينَ، عَسَى أَنْ يُعْطِيَهُمُ ٱللهُ تَوْبَةً لِمَعْرِفَةِ ٱلْحَقِّ،

ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਾਰ੍ਥੰ ਤੇਭ੍ਯੋ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਰੂਪੰ ਵਰੰ ਦਦ੍ਯਾਤ੍,

٢٦ 26 فَيَسْتَفِيقُوا مِنْ فَخِّ إِبْلِيسَ إِذْ قَدِ ٱقْتَنَصَهُمْ لِإِرَادَتِهِ.

ਤਰ੍ਹਿ ਤੇ ਯੇਨ ਸ਼ਯਤਾਨੇਨ ਨਿਜਾਭਿਲਾਸ਼਼ਸਾਧਨਾਯ ਧ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਜਾਲਾਤ੍ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੋੱਧਾਰੰ ਲਬ੍ਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|