٢ بطرس 2

١ 1 وَلَكِنْ، كَانَ أَيْضًا فِي ٱلشَّعْبِ أَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ، كَمَا سَيَكُونُ فِيكُمْ أَيْضًا مُعَلِّمُونَ كَذَبَةٌ، ٱلَّذِينَ يَدُسُّونَ بِدَعَ هَلَاكٍ. وَإِذْ هُمْ يُنْكِرُونَ ٱلرَّبَّ ٱلَّذِي ٱشْتَرَاهُمْ، يَجْلِبُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ هَلَاكًا سَرِيعًا.

ଅପରଂ ପୂର୍ୱ୍ୱକାଲେ ଯଥା ଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ମିଥ୍ୟାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନ ଉପାତିଷ୍ଠନ୍ ତଥା ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେଽପି ମିଥ୍ୟାଶିକ୍ଷକା ଉପସ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି, ତେ ସ୍ୱେଷାଂ କ୍ରେତାରଂ ପ୍ରଭୁମ୍ ଅନଙ୍ଗୀକୃତ୍ୟ ସତ୍ୱରଂ ୱିନାଶଂ ସ୍ୱେଷୁ ୱର୍ତ୍ତଯନ୍ତି ୱିନାଶକୱୈଧର୍ମ୍ମ୍ୟଂ ଗୁପ୍ତଂ ଯୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟମ୍ ଆନେଷ୍ୟନ୍ତି|

٢ 2 وَسَيَتْبَعُ كَثِيرُونَ تَهْلُكَاتِهِمْ. ٱلَّذِينَ بِسَبَبِهِمْ يُجَدَّفُ عَلَى طَرِيقِ ٱلْحَقِّ.

ତତୋ ଽନେକେଷୁ ତେଷାଂ ୱିନାଶକମାର୍ଗଂ ଗତେଷୁ ତେଭ୍ୟଃ ସତ୍ୟମାର୍ଗସ୍ୟ ନିନ୍ଦା ସମ୍ଭୱିଷ୍ୟତି|

٣ 3 وَهُمْ فِي ٱلطَّمَعِ يَتَّجِرُونَ بِكُمْ بِأَقْوَالٍ مُصَنَّعَةٍ، ٱلَّذِينَ دَيْنُونَتُهُمْ مُنْذُ ٱلْقَدِيمِ لَا تَتَوَانَى، وَهَلَاكُهُمْ لَا يَنْعَسُ.

ଅପରଞ୍ଚ ତେ ଲୋଭାତ୍ କାପଟ୍ୟୱାକ୍ୟୈ ର୍ୟୁଷ୍ମତ୍ତୋ ଲାଭଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ପୁରାତନଦଣ୍ଡାଜ୍ଞା ନ ୱିଲମ୍ବତେ ତେଷାଂ ୱିନାଶଶ୍ଚ ନ ନିଦ୍ରାତି|

٤ 4 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ ٱللهُ لَمْ يُشْفِقْ عَلَى مَلَائِكَةٍ قَدْ أَخْطَأُوا، بَلْ فِي سَلَاسِلِ ٱلظَّلَامِ طَرَحَهُمْ فِي جَهَنَّمَ، وَسَلَّمَهُمْ مَحْرُوسِينَ لِلْقَضَاءِ، (Tartaroō g5020)

ଈଶ୍ୱରଃ କୃତପାପାନ୍ ଦୂତାନ୍ ନ କ୍ଷମିତ୍ୱା ତିମିରଶୃଙ୍ଖଲୈଃ ପାତାଲେ ରୁଦ୍ଧ୍ୱା ୱିଚାରାର୍ଥଂ ସମର୍ପିତୱାନ୍| (Tartaroō g5020)

٥ 5 وَلَمْ يُشْفِقْ عَلَى ٱلْعَالَمِ ٱلْقَدِيمِ، بَلْ إِنَّمَا حَفِظَ نُوحًا ثَامِنًا كَارِزًا لِلْبِرِّ، إِذْ جَلَبَ طُوفَانًا عَلَى عَالَمِ ٱلْفُجَّارِ.

ପୁରାତନଂ ସଂସାରମପି ନ କ୍ଷମିତ୍ୱା ତଂ ଦୁଷ୍ଟାନାଂ ସଂସାରଂ ଜଲାପ୍ଲାୱନେନ ମଜ୍ଜଯିତ୍ୱା ସପ୍ତଜନୈଃ ସହିତଂ ଧର୍ମ୍ମପ୍ରଚାରକଂ ନୋହଂ ରକ୍ଷିତୱାନ୍|

٦ 6 وَإِذْ رَمَّدَ مَدِينَتَيْ سَدُومَ وَعَمُورَةَ، حَكَمَ عَلَيْهِمَا بِٱلِٱنْقِلَابِ، وَاضِعًا عِبْرَةً لِلْعَتِيدِينَ أَنْ يَفْجُرُوا،

ସିଦୋମମ୍ ଅମୋରା ଚେତିନାମକେ ନଗରେ ଭୱିଷ୍ୟତାଂ ଦୁଷ୍ଟାନାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ ୱିଧାଯ ଭସ୍ମୀକୃତ୍ୟ ୱିନାଶେନ ଦଣ୍ଡିତୱାନ୍;

٧ 7 وَأَنْقَذَ لُوطًا ٱلْبَارَّ، مَغْلُوبًا مِنْ سِيرَةِ ٱلْأَرْدِيَاءِ فِي ٱلدَّعَارَةِ.

କିନ୍ତୁ ତୈଃ କୁତ୍ସିତୱ୍ୟଭିଚାରିଭି ର୍ଦୁଷ୍ଟାତ୍ମଭିଃ କ୍ଲିଷ୍ଟଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ଲୋଟଂ ରକ୍ଷିତୱାନ୍|

٨ 8 إِذْ كَانَ ٱلْبَارُّ، بِٱلنَّظَرِ وَٱلسَّمْعِ وَهُوَ سَاكِنٌ بَيْنَهُمْ، يُعَذِّبُ يَوْمًا فَيَوْمًا نَفْسَهُ ٱلْبَارَّةَ بِٱلْأَفْعَالِ ٱلْأَثِيمَةِ.

ସ ଧାର୍ମ୍ମିକୋ ଜନସ୍ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ନିୱସନ୍ ସ୍ୱୀଯଦୃଷ୍ଟିଶ୍ରୋତ୍ରଗୋଚରେଭ୍ୟସ୍ତେଷାମ୍ ଅଧର୍ମ୍ମାଚାରେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱକୀଯଧାର୍ମ୍ମିକମନସି ଦିନେ ଦିନେ ତପ୍ତୱାନ୍|

٩ 9 يَعْلَمُ ٱلرَّبُّ أَنْ يُنْقِذَ ٱلْأَتْقِيَاءَ مِنَ ٱلتَّجْرِبَةِ، وَيَحْفَظَ ٱلْأَثَمَةَ إِلَى يَوْمِ ٱلدِّينِ مُعَاقَبِينَ،

ପ୍ରଭୁ ର୍ଭକ୍ତାନ୍ ପରୀକ୍ଷାଦ୍ ଉଦ୍ଧର୍ତ୍ତୁଂ ୱିଚାରଦିନଞ୍ଚ ଯାୱଦ୍ ଦଣ୍ଡ୍ୟାମାନାନ୍ ଅଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ରୋଦ୍ଧୁଂ ପାରଯତି,

١٠ 10 وَلَا سِيَّمَا ٱلَّذِينَ يَذْهَبُونَ وَرَاءَ ٱلْجَسَدِ فِي شَهْوَةِ ٱلنَّجَاسَةِ، وَيَسْتَهِينُونَ بِٱلسِّيَادَةِ. جَسُورُونَ، مُعْجِبُونَ بِأَنْفُسِهِمْ، لَا يَرْتَعِبُونَ أَنْ يَفْتَرُوا عَلَى ذَوِي ٱلْأَمْجَادِ،

ୱିଶେଷତୋ ଯେ ଽମେଧ୍ୟାଭିଲାଷାତ୍ ଶାରୀରିକସୁଖମ୍ ଅନୁଗଚ୍ଛନ୍ତି କର୍ତୃତ୍ୱପଦାନି ଚାୱଜାନନ୍ତି ତାନେୱ (ରୋଦ୍ଧୁଂ ପାରଯତି| ) ତେ ଦୁଃସାହସିନଃ ପ୍ରଗଲ୍ଭାଶ୍ଚ|

١١ 11 حَيْثُ مَلَائِكَةٌ- وَهُمْ أَعْظَمُ قُوَّةً وَقُدْرَةً - لَا يُقَدِّمُونَ عَلَيْهِمْ لَدَى ٱلرَّبِّ حُكْمَ ٱفْتِرَاءٍ.

ଅପରଂ ବଲଗୌରୱାଭ୍ୟାଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠା ଦିୱ୍ୟଦୂତାଃ ପ୍ରଭୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ଯେଷାଂ ୱୈପରୀତ୍ୟେନ ନିନ୍ଦାସୂଚକଂ ୱିଚାରଂ ନ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତେଷାମ୍ ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥାନାଂ ନିନ୍ଦନାଦ୍ ଇମେ ନ ଭୀତାଃ|

١٢ 12 أَمَّا هَؤُلَاءِ فَكَحَيَوَانَاتٍ غَيْرِ نَاطِقَةٍ، طَبِيعِيَّةٍ، مَوْلُودَةٍ لِلصَّيْدِ وَٱلْهَلَاكِ، يَفْتَرُونَ عَلَى مَا يَجْهَلُونَ، فَسَيَهْلِكُونَ فِي فَسَادِهِمْ،

କିନ୍ତୁ ଯେ ବୁଦ୍ଧିହୀନାଃ ପ୍ରକୃତା ଜନ୍ତୱୋ ଧର୍ତ୍ତୱ୍ୟତାଯୈ ୱିନାଶ୍ୟତାଯୈ ଚ ଜାଯନ୍ତେ ତତ୍ସଦୃଶା ଇମେ ଯନ୍ନ ବୁଧ୍ୟନ୍ତେ ତତ୍ ନିନ୍ଦନ୍ତଃ ସ୍ୱକୀଯୱିନାଶ୍ୟତଯା ୱିନଂକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ସ୍ୱୀଯାଧର୍ମ୍ମସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି ଚ|

١٣ 13 آخِذِينَ أُجْرَةَ ٱلْإِثْمِ. ٱلَّذِينَ يَحْسِبُونَ تَنَعُّمَ يَوْمٍ لَذَّةً. أَدْنَاسٌ وَعُيُوبٌ، يَتَنَعَّمُونَ فِي غُرُورِهِمْ صَانِعِينَ وَلَائِمَ مَعَكُمْ.

ତେ ଦିୱା ପ୍ରକୃଷ୍ଟଭୋଜନଂ ସୁଖଂ ମନ୍ୟନ୍ତେ ନିଜଛଲୈଃ ସୁଖଭୋଗିନଃ ସନ୍ତୋ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭୋଜନଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତଃ କଲଙ୍କିନୋ ଦୋଷିଣଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|

١٤ 14 لَهُمْ عُيُونٌ مَمْلُوَّةٌ فِسْقًا، لَا تَكُفُّ عَنِ ٱلْخَطِيَّةِ، خَادِعُونَ ٱلنُّفُوسَ غَيْرَ ٱلثَّابِتَةِ. لَهُمْ قَلْبٌ مُتَدَرِّبٌ فِي ٱلطَّمَعِ. أَوْلَادُ ٱللَّعْنَةِ.

ତେଷାଂ ଲୋଚନାନି ପରଦାରାକାଙ୍କ୍ଷୀଣି ପାପେ ଚାଶ୍ରାନ୍ତାନି ତେ ଚଞ୍ଚଲାନି ମନାଂସି ମୋହଯନ୍ତି ଲୋଭେ ତତ୍ପରମନସଃ ସନ୍ତି ଚ|

١٥ 15 قَدْ تَرَكُوا ٱلطَّرِيقَ ٱلْمُسْتَقِيمَ، فَضَلُّوا، تَابِعِينَ طَرِيقَ بَلْعَامَ بْنِ بَصُورَ ٱلَّذِي أَحَبَّ أُجْرَةَ ٱلْإِثْمِ.

ତେ ଶାପଗ୍ରସ୍ତା ୱଂଶାଃ ସରଲମାର୍ଗଂ ୱିହାଯ ବିଯୋରପୁତ୍ରସ୍ୟ ବିଲିଯମସ୍ୟ ୱିପଥେନ ୱ୍ରଜନ୍ତୋ ଭ୍ରାନ୍ତା ଅଭୱନ୍| ସ ବିଲିଯମୋ ଽପ୍ୟଧର୍ମ୍ମାତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟେ ପାରିତୋଷିକେଽପ୍ରୀଯତ,

١٦ 16 وَلَكِنَّهُ حَصَلَ عَلَى تَوْبِيخِ تَعَدِّيهِ، إِذْ مَنَعَ حَمَاقَةَ ٱلنَّبِيِّ حِمَارٌ أَعْجَمُ نَاطِقًا بِصَوْتِ إِنْسَانٍ.

କିନ୍ତୁ ନିଜାପରାଧାଦ୍ ଭର୍ତ୍ସନାମ୍ ଅଲଭତ ଯତୋ ୱଚନଶକ୍ତିହୀନଂ ୱାହନଂ ମାନୁଷିକଗିରମ୍ ଉଚ୍ଚାର୍ୟ୍ୟ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନ ଉନ୍ମତ୍ତତାମ୍ ଅବାଧତ|

١٧ 17 هَؤُلَاءِ هُمْ آبَارٌ بِلَا مَاءٍ، غُيُومٌ يَسُوقُهَا ٱلنَّوْءُ. ٱلَّذِينَ قَدْ حُفِظَ لَهُمْ قَتَامُ ٱلظَّلَامِ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (questioned)

ଇମେ ନିର୍ଜଲାନି ପ୍ରସ୍ରୱଣାନି ପ୍ରଚଣ୍ଡୱାଯୁନା ଚାଲିତା ମେଘାଶ୍ଚ ତେଷାଂ କୃତେ ନିତ୍ୟସ୍ଥାଯୀ ଘୋରତରାନ୍ଧକାରଃ ସଞ୍ଚିତୋ ଽସ୍ତି| (questioned)

١٨ 18 لِأَنَّهُمْ إِذْ يَنْطِقُونَ بِعَظَائِمِ ٱلْبُطْلِ، يَخْدَعُونَ بِشَهَوَاتِ ٱلْجَسَدِ فِي ٱلدَّعَارَةِ، مَنْ هَرَبَ قَلِيلًا مِنَ ٱلَّذِينَ يَسِيرُونَ فِي ٱلضَّلَالِ،

ଯେ ଚ ଜନା ଭ୍ରାନ୍ତ୍ୟାଚାରିଗଣାତ୍ କୃଚ୍ଛ୍ରେଣୋଦ୍ଧୃତାସ୍ତାନ୍ ଇମେ ଽପରିମିତଦର୍ପକଥା ଭାଷମାଣାଃ ଶାରୀରିକସୁଖାଭିଲାଷୈଃ କାମକ୍ରୀଡାଭିଶ୍ଚ ମୋହଯନ୍ତି|

١٩ 19 وَاعِدِينَ إِيَّاهُمْ بِٱلْحُرِّيَّةِ، وَهُمْ أَنْفُسُهُمْ عَبِيدُ ٱلْفَسَادِ. لِأَنَّ مَا ٱنْغَلَبَ مِنْهُ أَحَدٌ، فَهُوَ لَهُ مُسْتَعْبَدٌ أَيْضًا!

ତେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାଧୀନତାଂ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଯ ସ୍ୱଯଂ ୱିନାଶ୍ୟତାଯା ଦାସା ଭୱନ୍ତି, ଯତଃ, ଯୋ ଯେନୈୱ ପରାଜିଗ୍ୟେ ସ ଜାତସ୍ତସ୍ୟ କିଙ୍କରଃ|

٢٠ 20 لِأَنَّهُ إِذَا كَانُوا، بَعْدَمَا هَرَبُوا مِنْ نَجَاسَاتِ ٱلْعَالَمِ، بِمَعْرِفَةِ ٱلرَّبِّ وَٱلْمُخَلِّصِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، يَرْتَبِكُونَ أَيْضًا فِيهَا، فَيَنْغَلِبُونَ، فَقَدْ صَارَتْ لَهُمُ ٱلْأَوَاخِرُ أَشَرَّ مِنَ ٱلْأَوَائِلِ.

ତ୍ରାତୁଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଜ୍ଞାନେନ ସଂସାରସ୍ୟ ମଲେଭ୍ୟ ଉଦ୍ଧୃତା ଯେ ପୁନସ୍ତେଷୁ ନିମଜ୍ଜ୍ୟ ପରାଜୀଯନ୍ତେ ତେଷାଂ ପ୍ରଥମଦଶାତଃ ଶେଷଦଶା କୁତ୍ସିତା ଭୱତି|

٢١ 21 لِأَنَّهُ كَانَ خَيْرًا لَهُمْ لَوْ لَمْ يَعْرِفُوا طَرِيقَ ٱلْبِرِّ، مِنْ أَنَّهُمْ بَعْدَمَا عَرَفُوا، يَرْتَدُّونَ عَنِ ٱلْوَصِيَّةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ ٱلْمُسَلَّمَةِ لَهُمْ.

ତେଷାଂ ପକ୍ଷେ ଧର୍ମ୍ମପଥସ୍ୟ ଜ୍ଞାନାପ୍ରାପ୍ତି ର୍ୱରଂ ନ ଚ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟାତ୍ ପୱିତ୍ରୱିଧିମାର୍ଗାତ୍ ଜ୍ଞାନପ୍ରାପ୍ତାନାଂ ପରାୱର୍ତ୍ତନଂ|

٢٢ 22 قَدْ أَصَابَهُمْ مَا فِي ٱلْمَثَلِ ٱلصَّادِقِ: «كَلْبٌ قَدْ عَادَ إِلَى قَيْئِهِ»، وَ«خِنْزِيرَةٌ مُغْتَسِلَةٌ إِلَى مَرَاغَةِ ٱلْحَمْأَةِ».

କିନ୍ତୁ ଯେଯଂ ସତ୍ୟା ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥା ସୈୱ ତେଷୁ ଫଲିତୱତୀ, ଯଥା, କୁକ୍କୁରଃ ସ୍ୱୀଯୱାନ୍ତାଯ ୱ୍ୟାୱର୍ତ୍ତତେ ପୁନଃ ପୁନଃ| ଲୁଠିତୁଂ କର୍ଦ୍ଦମେ ତଦ୍ୱତ୍ କ୍ଷାଲିତଶ୍ଚୈୱ ଶୂକରଃ||

An Angel Appears to Balaam