٢ كورنثوس 7

١ 1 فَإِذْ لَنَا هَذِهِ ٱلْمَوَاعِيدُ أَيُّهَا ٱلْأَحِبَّاءُ لِنُطَهِّرْ ذَوَاتِنَا مِنْ كُلِّ دَنَسِ ٱلْجَسَدِ وَٱلرُّوحِ، مُكَمِّلِينَ ٱلْقَدَاسَةَ فِي خَوْفِ ٱللهِ.

അതഏവ ഹേ പ്രിയതമാഃ, ഏതാദൃശീഃ പ്രതിജ്ഞാഃ പ്രാപ്തൈരസ്മാഭിഃ ശരീരാത്മനോഃ സർവ്വമാലിന്യമ് അപമൃജ്യേശ്വരസ്യ ഭക്ത്യാ പവിത്രാചാരഃ സാധ്യതാം|

٢ 2 اِقْبَلُونَا. لَمْ نَظْلِمْ أَحَدًا. لَمْ نُفْسِدْ أَحَدًا. لَمْ نَطْمَعْ فِي أَحَدٍ.

യൂയമ് അസ്മാൻ ഗൃഹ്ലീത| അസ്മാഭിഃ കസ്യാപ്യന്യായോ ന കൃതഃ കോഽപി ന വഞ്ചിതഃ|

٣ 3 لَا أَقُولُ هَذَا لِأَجْلِ دَيْنُونَةٍ، لِأَنِّي قَدْ قُلْتُ سَابِقًا إِنَّكُمْ فِي قُلُوبِنَا، لِنَمُوتَ مَعَكُمْ وَنَعِيشَ مَعَكُمْ.

യുഷ്മാൻ ദോഷിണഃ കർത്തമഹം വാക്യമേതദ് വദാമീതി നഹി യുഷ്മാഭിഃ സഹ ജീവനായ മരണായ വാ വയം യുഷ്മാൻ സ്വാന്തഃകരണൈ ർധാരയാമ ഇതി പൂർവ്വം മയോക്തം|

٤ 4 لِي ثِقَةٌ كَثِيرَةٌ بِكُمْ. لِي ٱفْتِخَارٌ كَثِيرٌ مِنْ جِهَتِكُمْ. قَدِ ٱمْتَلَأْتُ تَعْزِيَةً وَٱزْدَدْتُ فَرَحًا جِدًّا فِي جَمِيعِ ضِيقَاتِنَا.

യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ മഹേത്സാഹോ ജായതേ യുഷ്മാൻ അധ്യഹം ബഹു ശ്ലാഘേ ച തേന സർവ്വക്ലേശസമയേഽഹം സാന്ത്വനയാ പൂർണോ ഹർഷേണ പ്രഫുല്ലിതശ്ച ഭവാമി|

٥ 5 لِأَنَّنَا لَمَّا أَتَيْنَا إِلَى مَكِدُونِيَّةَ لَمْ يَكُنْ لِجَسَدِنَا شَيْءٌ مِنَ ٱلرَّاحَةِ بَلْ كُنَّا مُكْتَئِبِينَ فِي كُلِّ شَيْءٍ: مِنْ خَارِجٍ خُصُومَاتٌ، مِنْ دَاخِلٍ مَخَاوِفٌ.

അസ്മാസു മാകിദനിയാദേശമ് ആഗതേഷ്വസ്മാകം ശരീരസ്യ കാചിദപി ശാന്തി ർനാഭവത് കിന്തു സർവ്വതോ ബഹി ർവിരോധേനാന്തശ്ച ഭീത്യാ വയമ് അപീഡ്യാമഹി|

٦ 6 لَكِنَّ ٱللهَ ٱلَّذِي يُعَزِّي ٱلْمُتَّضِعِينَ عَزَّانَا بِمَجِيءِ تِيطُسَ.

കിന്തു നമ്രാണാം സാന്ത്വയിതാ യ ഈശ്വരഃ സ തീതസ്യാഗമനേനാസ്മാൻ അസാന്ത്വയത്|

٧ 7 وَلَيْسَ بِمَجِيئِهِ فَقَطْ بَلْ أَيْضًا بِٱلتَّعْزِيَةِ ٱلَّتِي تَعَزَّى بِهَا بِسَبَبِكُمْ، وَهُوَ يُخْبِرُنَا بِشَوْقِكُمْ وَنَوْحِكُمْ وَغَيْرَتِكُمْ لِأَجْلِي، حَتَّى إِنِّي فَرِحْتُ أَكْثَرَ.

കേവലം തസ്യാഗമനേന തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മത്തോ ജാതയാ തസ്യ സാന്ത്വനയാപി, യതോഽസ്മാസു യുഷ്മാകം ഹാർദ്ദവിലാപാസക്തത്വേഷ്വസ്മാകം സമീപേ വർണിതേഷു മമ മഹാനന്ദോ ജാതഃ|

٨ 8 لِأَنِّي وَإِنْ كُنْتُ قَدْ أَحْزَنْتُكُمْ بِٱلرِّسَالَةِ لَسْتُ أَنْدَمُ، مَعَ أَنِّي نَدِمْتُ، فَإِنِّي أَرَى أَنَّ تِلْكَ ٱلرِّسَالَةَ أَحْزَنَتْكُمْ وَلَوْ إِلَى سَاعَةٍ.

അഹം പത്രേണ യുഷ്മാൻ ശോകയുക്താൻ കൃതവാൻ ഇത്യസ്മാദ് അന്വതപ്യേ കിന്ത്വധുനാ നാനുതപ്യേ| തേന പത്രേണ യൂയം ക്ഷണമാത്രം ശോകയുക്തീഭൂതാ ഇതി മയാ ദൃശ്യതേ|

٩ 9 اَلْآنَ أَنَا أَفْرَحُ، لَا لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ، بَلْ لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ لِلتَّوْبَةِ. لِأَنَّكُمْ حَزِنْتُمْ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ لِكَيْ لَا تَتَخَسَّرُوا مِنَّا فِي شَيْءٍ.

ഇത്യസ്മിൻ യുഷ്മാകം ശോകേനാഹം ഹൃഷ്യാമി തന്നഹി കിന്തു മനഃപരിവർത്തനായ യുഷ്മാകം ശോകോഽഭവദ് ഇത്യനേന ഹൃഷ്യാമി യതോഽസ്മത്തോ യുഷ്മാകം കാപി ഹാനി ര്യന്ന ഭവേത് തദർഥം യുഷ്മാകമ് ഈശ്വരീയഃ ശോകോ ജാതഃ|

١٠ 10 لِأَنَّ ٱلْحُزْنَ ٱلَّذِي بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ يُنْشِئُ تَوْبَةً لِخَلَاصٍ بِلَا نَدَامَةٍ، وَأَمَّا حُزْنُ ٱلْعَالَمِ فَيُنْشِئُ مَوْتًا.

സ ഈശ്വരീയഃ ശോകഃ പരിത്രാണജനകം നിരനുതാപം മനഃപരിവർത്തനം സാധയതി കിന്തു സാംസാരികഃ ശോകോ മൃത്യും സാധയതി|

١١ 11 فَإِنَّهُ هُوَذَا حُزْنُكُمْ هَذَا عَيْنُهُ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ، كَمْ أَنْشَأَ فِيكُمْ: مِنَ ٱلِٱجْتِهَادِ، بَلْ مِنَ ٱلِٱحْتِجَاجِ، بَلْ مِنَ ٱلْغَيْظِ، بَلْ مِنَ ٱلْخَوْفِ، بَلْ مِنَ ٱلشَّوْقِ، بَلْ مِنَ ٱلْغَيْرَةِ، بَلْ مِنَ ٱلِٱنْتِقَامِ. فِي كُلِّ شَيْءٍ أَظْهَرْتُمْ أَنْفُسَكُمْ أَنَّكُمْ أَبْرِيَاءُ فِي هَذَا ٱلْأَمْرِ.

പശ്യത തേനേശ്വരീയേണ ശോകേന യുഷ്മാകം കിം ന സാധിതം? യത്നോ ദോഷപ്രക്ഷാലനമ് അസന്തുഷ്ടത്വം ഹാർദ്ദമ് ആസക്തത്വം ഫലദാനഞ്ചൈതാനി സർവ്വാണി| തസ്മിൻ കർമ്മണി യൂയം നിർമ്മലാ ഇതി പ്രമാണം സർവ്വേണ പ്രകാരേണ യുഷ്മാഭി ർദത്തം|

١٢ 12 إِذًا وَإِنْ كُنْتُ قَدْ كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ، فَلَيْسَ لِأَجْلِ ٱلْمُذْنِبِ وَلَا لِأَجْلِ ٱلْمُذْنَبِ إِلَيْهِ، بَلْ لِكَيْ يَظْهَرَ لَكُمْ أَمَامَ ٱللهِ ٱجْتِهَادُنَا لِأَجْلِكُمْ.

യേനാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ കിംവാ യസ്യാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ മയാ പത്രമ് അലേഖി തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മാനധ്യസ്മാകം യത്നോ യദ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് യുഷ്മത്സമീപേ പ്രകാശേത തദർഥമേവ|

١٣ 13 مِنْ أَجْلِ هَذَا قَدْ تَعَزَّيْنَا بِتَعْزِيَتِكُمْ. وَلَكِنْ فَرِحْنَا أَكْثَرَ جِدًّا بِسَبَبِ فَرَحِ تِيطُسَ، لِأَنَّ رُوحَهُ قَدِ ٱسْتَرَاحَتْ بِكُمْ جَمِيعًا.

ഉക്തകാരണാദ് വയം സാന്ത്വനാം പ്രാപ്താഃ; താഞ്ച സാന്ത്വനാം വിനാവരോ മഹാഹ്ലാദസ്തീതസ്യാഹ്ലാദാദസ്മാഭി ർലബ്ധഃ, യതസ്തസ്യാത്മാ സർവ്വൈ ര്യുഷ്മാഭിസ്തൃപ്തഃ|

١٤ 14 فَإِنِّي إِنْ كُنْتُ ٱفْتَخَرْتُ شَيْئًا لَدَيْهِ مِنْ جِهَتِكُمْ لَمْ أُخْجَلْ، بَلْ كَمَا كَلَّمْنَاكُمْ بِكُلِّ شَيْءٍ بِٱلصِّدْقِ، كَذَلِكَ ٱفْتِخَارُنَا أَيْضًا لَدَى تِيطُسَ صَارَ صَادِقًا.

പൂർവ്വം തസ്യ സമീപേഽഹം യുഷ്മാഭിര്യദ് അശ്ലാഘേ തേന നാലജ്ജേ കിന്തു വയം യദ്വദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി സത്യഭാവേന സകലമ് അഭാഷാമഹി തദ്വത് തീതസ്യ സമീപേഽസ്മാകം ശ്ലാഘനമപി സത്യം ജാതം|

١٥ 15 وَأَحْشَاؤُهُ هِيَ نَحْوَكُمْ بِٱلزِّيَادَةِ، مُتَذَكِّرًا طَاعَةَ جَمِيعِكُمْ، كَيْفَ قَبِلْتُمُوهُ بِخَوْفٍ وَرِعْدَةٍ.

യൂയം കീദൃക് തസ്യാജ്ഞാ അപാലയത ഭയകമ്പാഭ്യാം തം ഗൃഹീതവന്തശ്ചൈതസ്യ സ്മരണാദ് യുഷ്മാസു തസ്യ സ്നേഹോ ബാഹുല്യേന വർത്തതേ|

١٦ 16 أَنَا أَفْرَحُ إِذًا أَنِّي أَثِقُ بِكُمْ فِي كُلِّ شَيْءٍ.

യുഷ്മാസ്വഹം സർവ്വമാശംസേ, ഇത്യസ്മിൻ മമാഹ്ലാദോ ജായതേ|