٢ كورنثوس 5

١ 1 لِأَنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّهُ إِنْ نُقِضَ بَيْتُ خَيْمَتِنَا ٱلْأَرْضِيُّ، فَلَنَا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ بِنَاءٌ مِنَ ٱللهِ، بَيْتٌ غَيْرُ مَصْنُوعٍ بِيَدٍ، أَبَدِيٌّ. (aiōnios g166)

ಅಪರಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಮ್ ಏತಸ್ಮಿನ್ ಪಾರ್ಥಿವೇ ದೂಷ್ಯರೂಪೇ ವೇಶ್ಮನಿ ಜೀರ್ಣೇ ಸತೀಶ್ವರೇಣ ನಿರ್ಮ್ಮಿತಮ್ ಅಕರಕೃತಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಮ್ ಅನನ್ತಕಾಲಸ್ಥಾಯಿ ವೇಶ್ಮೈಕಂ ಸ್ವರ್ಗೇ ವಿದ್ಯತ ಇತಿ ವಯಂ ಜಾನೀಮಃ| (aiōnios g166)

٢ 2 فَإِنَّنَا فِي هَذِهِ أَيْضًا نَئِنُّ مُشْتَاقِينَ إِلَى أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا مَسْكَنَنَا ٱلَّذِي مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

ಯತೋ ಹೇತೋರೇತಸ್ಮಿನ್ ವೇಶ್ಮನಿ ತಿಷ್ಠನ್ತೋ ವಯಂ ತಂ ಸ್ವರ್ಗೀಯಂ ವಾಸಂ ಪರಿಧಾತುಮ್ ಆಕಾಙ್ಕ್ಷ್ಯಮಾಣಾ ನಿಃಶ್ವಸಾಮಃ|

٣ 3 وَإِنْ كُنَّا لَابِسِينَ لَا نُوجَدُ عُرَاةً.

ತಥಾಪೀದಾನೀಮಪಿ ವಯಂ ತೇನ ನ ನಗ್ನಾಃ ಕಿನ್ತು ಪರಿಹಿತವಸನಾ ಮನ್ಯಾಮಹೇ|

٤ 4 فَإِنَّنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْخَيْمَةِ نَئِنُّ مُثْقَلِينَ، إِذْ لَسْنَا نُرِيدُ أَنْ نَخْلَعَهَا بَلْ أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا، لِكَيْ يُبْتَلَعَ ٱلْمَائِتُ مِنَ ٱلْحَيَاةِ.

ಏತಸ್ಮಿನ್ ದೂಷ್ಯೇ ತಿಷ್ಠನತೋ ವಯಂ ಕ್ಲಿಶ್ಯಮಾನಾ ನಿಃಶ್ವಸಾಮಃ, ಯತೋ ವಯಂ ವಾಸಂ ತ್ಯಕ್ತುಮ್ ಇಚ್ಛಾಮಸ್ತನ್ನಹಿ ಕಿನ್ತು ತಂ ದ್ವಿತೀಯಂ ವಾಸಂ ಪರಿಧಾತುಮ್ ಇಚ್ಛಾಮಃ, ಯತಸ್ತಥಾ ಕೃತೇ ಜೀವನೇನ ಮರ್ತ್ಯಂ ಗ್ರಸಿಷ್ಯತೇ|

٥ 5 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي صَنَعَنَا لِهَذَا عَيْنِهِ هُوَ ٱللهُ، ٱلَّذِي أَعْطَانَا أَيْضًا عَرْبُونَ ٱلرُّوحِ.

ಏತದರ್ಥಂ ವಯಂ ಯೇನ ಸೃಷ್ಟಾಃ ಸ ಈಶ್ವರ ಏವ ಸ ಚಾಸ್ಮಭ್ಯಂ ಸತ್ಯಙ್ಕಾರಸ್ಯ ಪಣಸ್ವರೂಪಮ್ ಆತ್ಮಾನಂ ದತ್ತವಾನ್|

٦ 6 فَإِذًا نَحْنُ وَاثِقُونَ كُلَّ حِينٍ وَعَالِمُونَ أَنَّنَا وَنَحْنُ مُسْتَوْطِنُونَ فِي ٱلْجَسَدِ، فَنَحْنُ مُتَغَرِّبُونَ عَنِ ٱلرَّبِّ.

ಅತಏವ ವಯಂ ಸರ್ವ್ವದೋತ್ಸುಕಾ ಭವಾಮಃ ಕಿಞ್ಚ ಶರೀರೇ ಯಾವದ್ ಅಸ್ಮಾಭಿ ರ್ನ್ಯುಷ್ಯತೇ ತಾವತ್ ಪ್ರಭುತೋ ದೂರೇ ಪ್ರೋಷ್ಯತ ಇತಿ ಜಾನೀಮಃ,

٧ 7 لِأَنَّنَا بِٱلْإِيمَانِ نَسْلُكُ لَا بِٱلْعِيَانِ.

ಯತೋ ವಯಂ ದೃಷ್ಟಿಮಾರ್ಗೇ ನ ಚರಾಮಃ ಕಿನ್ತು ವಿಶ್ವಾಸಮಾರ್ಗೇ|

٨ 8 فَنَثِقُ وَنُسَرُّ بِٱلْأَوْلَى أَنْ نَتَغَرَّبَ عَنِ ٱلْجَسَدِ وَنَسْتَوْطِنَ عِنْدَ ٱلرَّبِّ.

ಅಪರಞ್ಚ ಶರೀರಾದ್ ದೂರೇ ಪ್ರವಸ್ತುಂ ಪ್ರಭೋಃ ಸನ್ನಿಧೌ ನಿವಸ್ತುಞ್ಚಾಕಾಙ್ಕ್ಷ್ಯಮಾಣಾ ಉತ್ಸುಕಾ ಭವಾಮಃ|

٩ 9 لِذَلِكَ نَحْتَرِصُ أَيْضًا -مُسْتَوْطِنِينَ كُنَّا أَوْ مُتَغَرِّبِينَ- أَنْ نَكُونَ مَرْضِيِّينَ عِنْدَهُ.

ತಸ್ಮಾದೇವ ಕಾರಣಾದ್ ವಯಂ ತಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧೌ ನಿವಸನ್ತಸ್ತಸ್ಮಾದ್ ದೂರೇ ಪ್ರವಸನ್ತೋ ವಾ ತಸ್ಮೈ ರೋಚಿತುಂ ಯತಾಮಹೇ|

١٠ 10 لِأَنَّهُ لَابُدَّ أَنَّنَا جَمِيعًا نُظْهَرُ أَمَامَ كُرْسِيِّ ٱلْمَسِيحِ، لِيَنَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مَا كَانَ بِٱلْجَسَدِ بِحَسَبِ مَا صَنَعَ، خَيْرًا كَانَ أَمْ شَرًّا.

ಯಸ್ಮಾತ್ ಶರೀರಾವಸ್ಥಾಯಾಮ್ ಏಕೈಕೇನ ಕೃತಾನಾಂ ಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ಶುಭಾಶುಭಫಲಪ್ರಾಪ್ತಯೇ ಸರ್ವ್ವೈಸ್ಮಾಭಿಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ವಿಚಾರಾಸನಸಮ್ಮುಖ ಉಪಸ್ಥಾತವ್ಯಂ|

١١ 11 فَإِذْ نَحْنُ عَالِمُونَ مَخَافَةَ ٱلرَّبِّ نُقْنِعُ ٱلنَّاسَ. وَأَمَّا ٱللهُ فَقَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ لَهُ، وَأَرْجُو أَنَّنَا قَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ فِي ضَمَائِرِكُمْ أَيْضًا.

ಅತಏವ ಪ್ರಭೋ ರ್ಭಯಾನಕತ್ವಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ವಯಂ ಮನುಜಾನ್ ಅನುನಯಾಮಃ ಕಿಞ್ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಸಪ್ರಕಾಶಾ ಭವಾಮಃ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಂವೇದಗೋಚರೇಽಪಿ ಸಪ್ರಕಾಶಾ ಭವಾಮ ಇತ್ಯಾಶಂಸಾಮಹೇ|

١٢ 12 لِأَنَّنَا لَسْنَا نَمْدَحُ أَنْفُسَنَا أَيْضًا لَدَيْكُمْ، بَلْ نُعْطِيكُمْ فُرْصَةً لِلِٱفْتِخَارِ مِنْ جِهَتِنَا، لِيَكُونَ لَكُمْ جَوَابٌ عَلَى ٱلَّذِينَ يَفْتَخِرُونَ بِٱلْوَجْهِ لَا بِٱلْقَلْبِ.

ಅನೇನ ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಪುನಃ ಸ್ವಾನ್ ಪ್ರಶಂಸಾಮ ಇತಿ ನಹಿ ಕಿನ್ತು ಯೇ ಮನೋ ವಿನಾ ಮುಖೈಃ ಶ್ಲಾಘನ್ತೇ ತೇಭ್ಯಃ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರದಾನಾಯ ಯೂಯಂ ಯಥಾಸ್ಮಾಭಿಃ ಶ್ಲಾಘಿತುಂ ಶಕ್ನುಥ ತಾದೃಶಮ್ ಉಪಾಯಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ವಿತರಾಮಃ|

١٣ 13 لِأَنَّنَا إِنْ صِرْنَا مُخْتَلِّينَ فَلِلهِ، أَوْ كُنَّا عَاقِلِينَ فَلَكُمْ.

ಯದಿ ವಯಂ ಹತಜ್ಞಾನಾ ಭವಾಮಸ್ತರ್ಹಿ ತದ್ ಈಶ್ವರಾರ್ಥಕಂ ಯದಿ ಚ ಸಜ್ಞಾನಾ ಭವಾಮಸ್ತರ್ಹಿ ತದ್ ಯುಷ್ಮದರ್ಥಕಂ|

١٤ 14 لِأَنَّ مَحَبَّةَ ٱلْمَسِيحِ تَحْصُرُنَا. إِذْ نَحْنُ نَحْسِبُ هَذَا: أَنَّهُ إِنْ كَانَ وَاحِدٌ قَدْ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ، فَٱلْجَمِيعُ إِذًا مَاتُوا.

ವಯಂ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಪ್ರೇಮ್ನಾ ಸಮಾಕೃಷ್ಯಾಮಹೇ ಯತಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ವಿನಿಮಯೇನ ಯದ್ಯೇಕೋ ಜನೋಽಮ್ರಿಯತ ತರ್ಹಿ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಮೃತಾ ಇತ್ಯಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಬುಧ್ಯತೇ|

١٥ 15 وَهُوَ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ كَيْ يَعِيشَ ٱلْأَحْيَاءُ فِيمَا بَعْدُ لَا لِأَنْفُسِهِمْ، بَلْ لِلَّذِي مَاتَ لِأَجْلِهِمْ وَقَامَ.

ಅಪರಞ್ಚ ಯೇ ಜೀವನ್ತಿ ತೇ ಯತ್ ಸ್ವಾರ್ಥಂ ನ ಜೀವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಕೃತೇ ಯೋ ಜನೋ ಮೃತಃ ಪುನರುತ್ಥಾಪಿತಶ್ಚ ತಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಯತ್ ಜೀವನ್ತಿ ತದರ್ಥಮೇವ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಕೃತೇ ಮೃತವಾನ್|

١٦ 16 إِذًا نَحْنُ مِنَ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُ أَحَدًا حَسَبَ ٱلْجَسَدِ. وَإِنْ كُنَّا قَدْ عَرَفْنَا ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، لَكِنِ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُهُ بَعْدُ.

ಅತೋ ಹೇತೋರಿತಃ ಪರಂ ಕೋಽಪ್ಯಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಜಾತಿತೋ ನ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತವ್ಯಃ| ಯದ್ಯಪಿ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಜಾತಿತೋಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಸ್ತಥಾಪೀದಾನೀಂ ಜಾತಿತಃ ಪುನ ರ್ನ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯತೇ|

١٧ 17 إِذًا إِنْ كَانَ أَحَدٌ فِي ٱلْمَسِيحِ فَهُوَ خَلِيقَةٌ جَدِيدَةٌ: ٱلْأَشْيَاءُ ٱلْعَتِيقَةُ قَدْ مَضَتْ، هُوَذَا ٱلْكُلُّ قَدْ صَارَ جَدِيدًا.

ಕೇನಚಿತ್ ಖ್ರೀಷ್ಟ ಆಶ್ರಿತೇ ನೂತನಾ ಸೃಷ್ಟಿ ರ್ಭವತಿ ಪುರಾತನಾನಿ ಲುಪ್ಯನ್ತೇ ಪಶ್ಯ ನಿಖಿಲಾನಿ ನವೀನಾನಿ ಭವನ್ತಿ|

١٨ 18 وَلَكِنَّ ٱلْكُلَّ مِنَ ٱللهِ، ٱلَّذِي صَالَحَنَا لِنَفْسِهِ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، وَأَعْطَانَا خِدْمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ،

ಸರ್ವ್ವಞ್ಚೈತದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮ ಯತೋ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇನ ಸ ಏವಾಸ್ಮಾನ್ ಸ್ವೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸಂಹಿತವಾನ್ ಸನ್ಧಾನಸಮ್ಬನ್ಧೀಯಾಂ ಪರಿಚರ್ಯ್ಯಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಸು ಸಮರ್ಪಿತವಾಂಶ್ಚ|

١٩ 19 أَيْ إِنَّ ٱللهَ كَانَ فِي ٱلْمَسِيحِ مُصَالِحًا ٱلْعَالَمَ لِنَفْسِهِ، غَيْرَ حَاسِبٍ لَهُمْ خَطَايَاهُمْ، وَوَاضِعًا فِينَا كَلِمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ.

ಯತಃ ಈಶ್ವರಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಮ್ ಅಧಿಷ್ಠಾಯ ಜಗತೋ ಜನಾನಾಮ್ ಆಗಾಂಸಿ ತೇಷಾಮ್ ಋಣಮಿವ ನ ಗಣಯನ್ ಸ್ವೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ತಾನ್ ಸಂಹಿತವಾನ್ ಸನ್ಧಿವಾರ್ತ್ತಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಸು ಸಮರ್ಪಿತವಾಂಶ್ಚ|

٢٠ 20 إِذًا نَسْعَى كَسُفَرَاءَ عَنِ ٱلْمَسِيحِ، كَأَنَّ ٱللهَ يَعِظُ بِنَا. نَطْلُبُ عَنِ ٱلْمَسِيحِ: تَصَالَحُوا مَعَ ٱللهِ.

ಅತೋ ವಯಂ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ವಿನಿಮಯೇನ ದೌತ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಸಮ್ಪಾದಯಾಮಹೇ, ಈಶ್ವರಶ್ಚಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಯುಷ್ಮಾನ್ ಯಾಯಾಚ್ಯತೇ ತತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ವಿನಿಮಯೇನ ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಮಹೇ ಯೂಯಮೀಶ್ವರೇಣ ಸನ್ಧತ್ತ|

٢١ 21 لِأَنَّهُ جَعَلَ ٱلَّذِي لَمْ يَعْرِفْ خَطِيَّةً، خَطِيَّةً لِأَجْلِنَا، لِنَصِيرَ نَحْنُ بِرَّ ٱللهِ فِيهِ.

ಯತೋ ವಯಂ ತೇನ ಯದ್ ಈಶ್ವರೀಯಪುಣ್ಯಂ ಭವಾಮಸ್ತದರ್ಥಂ ಪಾಪೇನ ಸಹ ಯಸ್ಯ ಜ್ಞಾತೇಯಂ ನಾಸೀತ್ ಸ ಏವ ತೇನಾಸ್ಮಾಕಂ ವಿನಿಮಯೇನ ಪಾಪಃ ಕೃತಃ|