١ تيموثاوس 5

١ 1 لَا تَزْجُرْ شَيْخًا بَلْ عِظْهُ كَأَبٍ، وَٱلْأَحْدَاثَ كَإِخْوَةٍ،

ത്വം പ്രാചീനം ന ഭർത്സയ കിന്തു തം പിതരമിവ യൂനശ്ച ഭ്രാതൃനിവ

٢ 2 وَٱلْعَجَائِزَ كَأُمَّهَاتٍ، وَٱلْحَدَثَاتِ كَأَخَوَاتٍ، بِكُلِّ طَهَارَةٍ.

വൃദ്ധാഃ സ്ത്രിയശ്ച മാതൃനിവ യുവതീശ്ച പൂർണശുചിത്വേന ഭഗിനീരിവ വിനയസ്വ|

٣ 3 أَكْرِمِ ٱلْأَرَامِلَ ٱللَّوَاتِي هُنَّ بِٱلْحَقِيقَةِ أَرَامِلُ.

അപരം സത്യവിധവാഃ സമ്മന്യസ്വ|

٤ 4 وَلَكِنْ إِنْ كَانَتْ أَرْمَلَةٌ لَهَا أَوْلَادٌ أَوْ حَفَدَةٌ، فَلْيَتَعَلَّمُوا أَوَّلًا أَنْ يُوَقِّرُوا أَهْلَ بَيْتِهِمْ وَيُوفُوا وَالِدِيهِمِ ٱلْمُكَافَأَةَ، لِأَنَّ هَذَا صَالِحٌ وَمَقْبُولٌ أَمَامَ ٱللهِ.

കസ്യാശ്ചിദ് വിധവായാ യദി പുത്രാഃ പൗത്രാ വാ വിദ്യന്തേ തർഹി തേ പ്രഥമതഃ സ്വീയപരിജനാൻ സേവിതും പിത്രോഃ പ്രത്യുപകർത്തുഞ്ച ശിക്ഷന്താം യതസ്തദേവേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഉത്തമം ഗ്രാഹ്യഞ്ച കർമ്മ|

٥ 5 وَلَكِنَّ ٱلَّتِي هِيَ بِٱلْحَقِيقَةِ أَرْمَلَةٌ وَوَحِيدَةٌ، فَقَدْ أَلْقَتْ رَجَاءَهَا عَلَى ٱللهِ، وَهِيَ تُواظِبُ ٱلطِّلِبَاتِ وَٱلصَّلَوَاتِ لَيْلًا وَنَهَارًا.

അപരം യാ നാരീ സത്യവിധവാ നാഥഹീനാ ചാസ്തി സാ ഈശ്വരസ്യാശ്രയേ തിഷ്ഠന്തീ ദിവാനിശം നിവേദനപ്രാർഥനാഭ്യാം കാലം യാപയതി|

٦ 6 وَأَمَّا ٱلْمُتَنَعِّمَةُ فَقَدْ مَاتَتْ وَهِيَ حَيَّةٌ.

കിന്തു യാ വിധവാ സുഖഭോഗാസക്താ സാ ജീവത്യപി മൃതാ ഭവതി|

٧ 7 فَأَوْصِ بِهَذَا لِكَيْ يَكُنَّ بِلَا لَوْمٍ.

അതഏവ താ യദ് അനിന്ദിതാ ഭവേയൂസ്തദർഥമ് ഏതാനി ത്വയാ നിദിശ്യന്താം|

٨ 8 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ لَا يَعْتَنِي بِخَاصَّتِهِ، وَلَا سِيَّمَا أَهْلُ بَيْتِهِ، فَقَدْ أَنْكَرَ ٱلْإِيمَانَ، وَهُوَ شَرٌّ مِنْ غَيْرِ ٱلْمُؤْمِنِ.

യദി കശ്ചിത് സ്വജാതീയാൻ ലോകാൻ വിശേഷതഃ സ്വീയപരിജനാൻ ന പാലയതി തർഹി സ വിശ്വാസാദ് ഭ്രഷ്ടോ ഽപ്യധമശ്ച ഭവതി|

٩ 9 لِتُكْتَتَبْ أَرْمَلَةٌ، إِنْ لَمْ يَكُنْ عُمْرُهَا أَقَلَّ مِنْ سِتِّينَ سَنَةً، ٱمْرَأَةَ رَجُلٍ وَاحِدٍ،

വിധവാവർഗേ യസ്യാ ഗണനാ ഭവതി തയാ ഷഷ്ടിവത്സരേഭ്യോ ന്യൂനവയസ്കയാ ന ഭവിതവ്യം; അപരം പൂർവ്വമ് ഏകസ്വാമികാ ഭൂത്വാ

١٠ 10 مَشْهُودًا لَهَا فِي أَعْمَالٍ صَالِحَةٍ، إِنْ تَكُنْ قَدْ رَبَّتِ ٱلْأَوْلَادَ، أَضَافَتِ ٱلْغُرَبَاءَ، غَسَّلَتْ أَرْجُلَ ٱلْقِدِّيسِينَ، سَاعَدَتِ ٱلْمُتَضَايِقِينَ، ٱتَّبَعَتْ كُلَّ عَمَلٍ صَالِحٍ.

സാ യത് ശിശുപോഷണേനാതിഥിസേവനേന പവിത്രലോകാനാം ചരണപ്രക്ഷാലനേന ക്ലിഷ്ടാനാമ് ഉപകാരേണ സർവ്വവിധസത്കർമ്മാചരണേന ച സത്കർമ്മകരണാത് സുഖ്യാതിപ്രാപ്താ ഭവേത് തദപ്യാവശ്യകം|

١١ 11 أَمَّا ٱلْأَرَامِلُ ٱلْحَدَثَاتُ فَٱرْفُضْهُنَّ، لِأَنَّهُنَّ مَتَى بَطِرْنَ عَلَى ٱلْمَسِيحِ، يُرِدْنَ أَنْ يَتَزَوَّجْنَ،

കിന്തു യുവതീ ർവിധവാ ന ഗൃഹാണ യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വൈപരീത്യേന താസാം ദർപേ ജാതേ താ വിവാഹമ് ഇച്ഛന്തി|

١٢ 12 وَلَهُنَّ دَيْنُونَةٌ لِأَنَّهُنَّ رَفَضْنَ ٱلْإِيمَانَ ٱلْأَوَّلَ.

തസ്മാച്ച പൂർവ്വധർമ്മം പരിത്യജ്യ ദണ്ഡനീയാ ഭവന്തി|

١٣ 13 وَمَعَ ذَلِكَ أَيْضًا يَتَعَلَّمْنَ أَنْ يَكُنَّ بَطَّالَاتٍ، يَطُفْنَ فِي ٱلْبُيُوتِ. وَلَسْنَ بَطَّالَاتٍ فَقَطْ بَلْ مِهْذَارَاتٌ أَيْضًا، وَفُضُولِيَّاتٌ، يَتَكَلَّمْنَ بِمَا لَا يَجِبُ.

അനന്തരം താ ഗൃഹാദ് ഗൃഹം പര്യ്യടന്ത്യ ആലസ്യം ശിക്ഷന്തേ കേവലമാലസ്യം നഹി കിന്ത്വനർഥകാലാപം പരാധികാരചർച്ചാഞ്ചാപി ശിക്ഷമാണാ അനുചിതാനി വാക്യാനി ഭാഷന്തേ|

١٤ 14 فَأُرِيدُ أَنَّ ٱلْحَدَثَاتِ يَتَزَوَّجْنَ وَيَلِدْنَ ٱلْأَوْلَادَ وَيُدَبِّرْنَ ٱلْبُيُوتَ، وَلَا يُعْطِينَ عِلَّةً لِلْمُقَاوِمِ مِنْ أَجْلِ ٱلشَّتْمِ.

അതോ മമേച്ഛേയം യുവത്യോ വിധവാ വിവാഹം കുർവ്വതാമ് അപത്യവത്യോ ഭവന്തു ഗൃഹകർമ്മ കുർവ്വതാഞ്ചേത്ഥം വിപക്ഷായ കിമപി നിന്ദാദ്വാരം ന ദദതു|

١٥ 15 فَإِنَّ بَعْضَهُنَّ قَدِ ٱنْحَرَفْنَ وَرَاءَ ٱلشَّيْطَانِ.

യത ഇതഃ പൂർവ്വമ് അപി കാശ്ചിത് ശയതാനസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിന്യോ ജാതാഃ|

١٦ 16 إِنْ كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَوْ مُؤْمِنَةٍ أَرَامِلُ، فَلْيُسَاعِدْهُنَّ وَلَا يُثَقَّلْ عَلَى ٱلْكَنِيسَةِ، لِكَيْ تُسَاعِدَ هِيَ ٱللَّوَاتِي هُنَّ بِٱلْحَقِيقَةِ أَرَامِلُ.

അപരം വിശ്വാസിന്യാ വിശ്വാസിനോ വാ കസ്യാപി പരിവാരാണാം മധ്യേ യദി വിധവാ വിദ്യന്തേ തർഹി സ താഃ പ്രതിപാലയതു തസ്മാത് സമിതൗ ഭാരേ ഽനാരോപിതേ സത്യവിധവാനാം പ്രതിപാലനം കർത്തും തയാ ശക്യതേ|

١٧ 17 أَمَّا ٱلشُّيُوخُ ٱلْمُدَبِّرُونَ حَسَنًا فَلْيُحْسَبُوا أَهْلًا لِكَرَامَةٍ مُضَاعَفَةٍ، وَلَا سِيَّمَا ٱلَّذِينَ يَتْعَبُونَ فِي ٱلْكَلِمَةِ وَٱلتَّعْلِيمِ،

യേ പ്രാഞ്ചഃ സമിതിം സമ്യഗ് അധിതിഷ്ഠന്തി വിശേഷത ഈശ്വരവാക്യേനോപദേശേന ച യേ യത്നം വിദധതേ തേ ദ്വിഗുണസ്യാദരസ്യ യോഗ്യാ മാന്യന്താം|

١٨ 18 لِأَنَّ ٱلْكِتَابَ يَقُولُ: «لَا تَكُمَّ ثَوْرًا دَارِسًا»، وَ«ٱلْفَاعِلُ مُسْتَحِقٌّ أُجْرَتَهُ».

യസ്മാത് ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമിദമാസ്തേ, ത്വം ശസ്യമർദ്ദകവൃഷസ്യാസ്യം മാ ബധാനേതി, അപരമപി കാര്യ്യകൃദ് വേതനസ്യ യോഗ്യോ ഭവതീതി|

١٩ 19 لَا تَقْبَلْ شِكَايَةً عَلَى شَيْخٍ إِلَّا عَلَى شَاهِدَيْنِ أَوْ ثَلَاثَةِ شُهُودٍ.

ദ്വൗ ത്രീൻ വാ സാക്ഷിണോ വിനാ കസ്യാചിത് പ്രാചീനസ്യ വിരുദ്ധമ് അഭിയോഗസ്ത്വയാ ന ഗൃഹ്യതാം|

٢٠ 20 اَلَّذِينَ يُخْطِئُونَ وَبِّخْهُمْ أَمَامَ ٱلْجَمِيعِ، لِكَيْ يَكُونَ عِنْدَ ٱلْبَاقِينَ خَوْفٌ.

അപരം യേ പാപമാചരന്തി താൻ സർവ്വേഷാം സമക്ഷം ഭർത്സയസ്വ തേനാപരേഷാമപി ഭീതി ർജനിഷ്യതേ|

٢١ 21 أُنَاشِدُكَ أَمَامَ ٱللهِ وَٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ وَٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْمُخْتَارِينَ، أَنْ تَحْفَظَ هَذَا بِدُونِ غَرَضٍ، وَلَا تَعْمَلَ شَيْئًا بِمُحَابَاةٍ.

അഹമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ മനോനീതദിവ്യദൂതാനാഞ്ച ഗോചരേ ത്വാമ് ഇദമ് ആജ്ഞാപയാമി ത്വം കസ്യാപ്യനുരോധേന കിമപി ന കുർവ്വന വിനാപക്ഷപാതമ് ഏതാന വിധീൻ പാലയ|

٢٢ 22 لَا تَضَعْ يَدًا عَلَى أَحَدٍ بِٱلْعَجَلَةِ، وَلَا تَشْتَرِكْ فِي خَطَايَا ٱلْآخَرِينَ. اِحْفَظْ نَفْسَكَ طَاهِرًا.

കസ്യാപി മൂർദ്ധി ഹസ്താപർണം ത്വരയാ മാകാർഷീഃ| പരപാപാനാഞ്ചാംശീ മാ ഭവ| സ്വം ശുചിം രക്ഷ|

٢٣ 23 لَا تَكُنْ فِي مَا بَعْدُ شَرَّابَ مَاءٍ، بَلِ ٱسْتَعْمِلْ خَمْرًا قَلِيلًا مِنْ أَجْلِ مَعِدَتِكَ وَأَسْقَامِكَ ٱلْكَثِيرَةِ.

അപരം തവോദരപീഡായാഃ പുനഃ പുന ദുർബ്ബലതായാശ്ച നിമിത്തം കേവലം തോയം ന പിവൻ കിഞ്ചിൻ മദ്യം പിവ|

٢٤ 24 خَطَايَا بَعْضِ ٱلنَّاسِ وَاضِحَةٌ تَتَقَدَّمُ إِلَى ٱلْقَضَاءِ، وَأَمَّا ٱلْبَعْضُ فَتَتْبَعُهُمْ.

കേഷാഞ്ചിത് മാനവാനാം പാപാനി വിചാരാത് പൂർവ്വം കേഷാഞ്ചിത് പശ്ചാത് പ്രകാശന്തേ|

٢٥ 25 كَذَلِكَ أَيْضًا ٱلْأَعْمَالُ ٱلصَّالِحَةُ وَاضِحَةٌ، وَٱلَّتِي هِيَ خِلَافُ ذَلِكَ لَا يُمْكِنُ أَنْ تُخْفَى.

തഥൈവ സത്കർമ്മാണ്യപി പ്രകാശന്തേ തദന്യഥാ സതി പ്രച്ഛന്നാനി സ്ഥാതും ന ശക്നുവന്തി|