١ تيموثاوس 1
| بُولُسُ، رَسُولُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، بِحَسَبِ أَمْرِ ٱللهِ مُخَلِّصِنَا، وَرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، رَجَائِنَا. | ١ 1 |
അസ്മാകം ത്രാണകർത്തുരീശ്വരസ്യാസ്മാകം പ്രത്യാശാഭൂമേഃ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചാജ്ഞാനുസാരതോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പൗലഃ സ്വകീയം സത്യം ധർമ്മപുത്രം തീമഥിയം പ്രതി പത്രം ലിഖതി|
| إِلَى تِيمُوثَاوُسَ، ٱلِٱبْنِ ٱلصَّرِيحِ فِي ٱلْإِيمَانِ: نِعْمَةٌ وَرَحْمَةٌ وَسَلَامٌ مِنَ ٱللهِ أَبِينَا وَٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا. | ٢ 2 |
അസ്മാകം താത ഈശ്വരോഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച ത്വയി അനുഗ്രഹം ദയാം ശാന്തിഞ്ച കുര്യ്യാസ്താം|
| كَمَا طَلَبْتُ إِلَيْكَ أَنْ تَمْكُثَ فِي أَفَسُسَ، إِذْ كُنْتُ أَنَا ذَاهِبًا إِلَى مَكِدُونِيَّةَ، لِكَيْ تُوصِيَ قَوْمًا أَنْ لَا يُعَلِّمُوا تَعْلِيمًا آخَرَ، | ٣ 3 |
മാകിദനിയാദേശേ മമ ഗമനകാലേ ത്വമ് ഇഫിഷനഗരേ തിഷ്ഠൻ ഇതരശിക്ഷാ ന ഗ്രഹീതവ്യാ, അനന്തേഷൂപാഖ്യാനേഷു വംശാവലിഷു ച യുഷ്മാഭി ർമനോ ന നിവേശിതവ്യമ്
| وَلَا يُصْغُوا إِلَى خُرَافَاتٍ وَأَنْسَابٍ لَا حَدَّ لَهَا، تُسَبِّبُ مُبَاحَثَاتٍ دُونَ بُنْيَانِ ٱللهِ ٱلَّذِي فِي ٱلْإِيمَانِ. | ٤ 4 |
ഇതി കാംശ്ചിത് ലോകാൻ യദ് ഉപദിശേരേതത് മയാദിഷ്ടോഽഭവഃ, യതഃ സർവ്വൈരേതൈ ർവിശ്വാസയുക്തേശ്വരീയനിഷ്ഠാ ന ജായതേ കിന്തു വിവാദോ ജായതേ|
| وَأَمَّا غَايَةُ ٱلْوَصِيَّةِ فَهِيَ ٱلْمَحَبَّةُ مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ، وَضَمِيرٍ صَالِحٍ، وَإِيمَانٍ بِلَا رِيَاءٍ. | ٥ 5 |
ഉപദേശസ്യ ത്വഭിപ്രേതം ഫലം നിർമ്മലാന്തഃകരണേന സത്സംവേദേന നിഷ്കപടവിശ്വാസേന ച യുക്തം പ്രേമ|
| ٱلْأُمُورُ ٱلَّتِي إِذْ زَاغَ قَوْمٌ عَنْهَا، ٱنْحَرَفُوا إِلَى كَلَامٍ بَاطِلٍ. | ٦ 6 |
കേചിത് ജനാശ്ച സർവ്വാണ്യേതാനി വിഹായ നിരർഥകകഥാനാമ് അനുഗമനേന വിപഥഗാമിനോഽഭവൻ,
| يُرِيدُونَ أَنْ يَكُونُوا مُعَلِّمِي ٱلنَّامُوسِ، وَهُمْ لَا يَفْهَمُونَ مَا يَقُولُونَ، وَلَا مَا يُقَرِّرُونَهُ. | ٧ 7 |
യദ് ഭാഷന്തേ യച്ച നിശ്ചിന്വന്തി തന്ന ബുധ്യമാനാ വ്യവസ്ഥോപദേഷ്ടാരോ ഭവിതുമ് ഇച്ഛന്തി|
| وَلَكِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ ٱلنَّامُوسَ صَالِحٌ، إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَسْتَعْمِلُهُ نَامُوسِيًّا. | ٨ 8 |
സാ വ്യവസ്ഥാ യദി യോഗ്യരൂപേണ ഗൃഹ്യതേ തർഹ്യുത്തമാ ഭവതീതി വയം ജാനീമഃ|
| عَالِمًا هَذَا: أَنَّ ٱلنَّامُوسَ لَمْ يُوضَعْ لِلْبَارِّ، بَلْ لِلْأَثَمَةِ وَٱلْمُتَمَرِّدِينَ، لِلْفُجَّارِ وَٱلْخُطَاةِ، لِلدَّنِسِينَ وَٱلْمُسْتَبِيحِينَ، لِقَاتِلِي ٱلْآبَاءِ وَقَاتِلِي ٱلْأُمَّهَاتِ، لِقَاتِلِي ٱلنَّاسِ، | ٩ 9 |
അപരം സാ വ്യവസ്ഥാ ധാർമ്മികസ്യ വിരുദ്ധാ ന ഭവതി കിന്ത്വധാർമ്മികോ ഽവാധ്യോ ദുഷ്ടഃ പാപിഷ്ഠോ ഽപവിത്രോ ഽശുചിഃ പിതൃഹന്താ മാതൃഹന്താ നരഹന്താ
| لِلزُّنَاةِ، لِمُضَاجِعِي ٱلذُّكُورِ، لِسَارِقِي ٱلنَّاسِ، لِلْكَذَّابِينَ، لِلْحَانِثِينَ، وَإِنْ كَانَ شَيْءٌ آخَرُ يُقَاوِمُ ٱلتَّعْلِيمَ ٱلصَّحِيحَ، | ١٠ 10 |
വേശ്യാഗാമീ പുംമൈഥുനീ മനുഷ്യവിക്രേതാ മിഥ്യാവാദീ മിഥ്യാശപഥകാരീ ച സർവ്വേഷാമേതേഷാം വിരുദ്ധാ,
| حَسَبَ إِنْجِيلِ مَجْدِ ٱللهِ ٱلْمُبَارَكِ ٱلَّذِي ٱؤْتُمِنْتُ أَنَا عَلَيْهِ. | ١١ 11 |
തഥാ സച്ചിദാനന്ദേശ്വരസ്യ യോ വിഭവയുക്തഃ സുസംവാദോ മയി സമർപിതസ്തദനുയായിഹിതോപദേശസ്യ വിപരീതം യത് കിഞ്ചിദ് ഭവതി തദ്വിരുദ്ധാ സാ വ്യവസ്ഥേതി തദ്ഗ്രാഹിണാ ജ്ഞാതവ്യം|
| وَأَنَا أَشْكُرُ ٱلْمَسِيحَ يَسُوعَ رَبَّنَا ٱلَّذِي قَوَّانِي، أَنَّهُ حَسِبَنِي أَمِينًا، إِذْ جَعَلَنِي لِلْخِدْمَةِ، | ١٢ 12 |
മഹ്യം ശക്തിദാതാ യോഽസ്മാകം പ്രഭുഃ ഖ്രീഷ്ടയീശുസ്തമഹം ധന്യം വദാമി|
| أَنَا ٱلَّذِي كُنْتُ قَبْلًا مُجَدِّفًا وَمُضْطَهِدًا وَمُفْتَرِيًا. وَلَكِنَّنِي رُحِمْتُ، لِأَنِّي فَعَلْتُ بِجَهْلٍ فِي عَدَمِ إِيمَانٍ. | ١٣ 13 |
യതഃ പുരാ നിന്ദക ഉപദ്രാവീ ഹിംസകശ്ച ഭൂത്വാപ്യഹം തേന വിശ്വാസ്യോ ഽമന്യേ പരിചാരകത്വേ ന്യയുജ്യേ ച| തദ് അവിശ്വാസാചരണമ് അജ്ഞാനേന മയാ കൃതമിതി ഹേതോരഹം തേനാനുകമ്പിതോഽഭവം|
| وَتَفَاضَلَتْ نِعْمَةُ رَبِّنَا جِدًّا مَعَ ٱلْإِيمَانِ وَٱلْمَحَبَّةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ. | ١٤ 14 |
അപരം ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസപ്രേമഭ്യാം സഹിതോഽസ്മത്പ്രഭോരനുഗ്രഹോ ഽതീവ പ്രചുരോഽഭത്|
| صَادِقَةٌ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ وَمُسْتَحِقَّةٌ كُلَّ قُبُولٍ: أَنَّ ٱلْمَسِيحَ يَسُوعَ جَاءَ إِلَى ٱلْعَالَمِ لِيُخَلِّصَ ٱلْخُطَاةَ ٱلَّذِينَ أَوَّلُهُمْ أَنَا. | ١٥ 15 |
പാപിനഃ പരിത്രാതും ഖ്രീഷ്ടോ യീശു ർജഗതി സമവതീർണോഽഭവത്, ഏഷാ കഥാ വിശ്വാസനീയാ സർവ്വൈ ഗ്രഹണീയാ ച|
| لَكِنَّنِي لِهَذَا رُحِمْتُ: لِيُظْهِرَ يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ فِيَّ أَنَا أَوَّلًا كُلَّ أَنَاةٍ، مِثَالًا لِلْعَتِيدِينَ أَنْ يُؤْمِنُوا بِهِ لِلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166) | ١٦ 16 |
തേഷാം പാപിനാം മധ്യേഽഹം പ്രഥമ ആസം കിന്തു യേ മാനവാ അനന്തജീവനപ്രാപ്ത്യർഥം തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യന്തി തേഷാം ദൃഷ്ടാന്തേ മയി പ്രഥമേ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന സ്വകീയാ കൃത്സ്നാ ചിരസഹിഷ്ണുതാ യത് പ്രകാശ്യതേ തദർഥമേവാഹമ് അനുകമ്പാം പ്രാപ്തവാൻ| (aiōnios g166)
| وَمَلِكُ ٱلدُّهُورِ ٱلَّذِي لَا يَفْنَى وَلَا يُرَى، ٱلْإِلَهُ ٱلْحَكِيمُ وَحْدَهُ، لَهُ ٱلْكَرَامَةُ وَٱلْمَجْدُ إِلَى دَهْرِ ٱلدُّهُورِ. آمِينَ. (aiōn g165) | ١٧ 17 |
അനാദിരക്ഷയോഽദൃശ്യോ രാജാ യോഽദ്വിതീയഃ സർവ്വജ്ഞ ഈശ്വരസ്തസ്യ ഗൗരവം മഹിമാ ചാനന്തകാലം യാവദ് ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)
| هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ أَيُّهَا ٱلِٱبْنُ تِيمُوثَاوُسُ أَسْتَوْدِعُكَ إِيَّاهَا حَسَبَ ٱلنُّبُوَّاتِ ٱلَّتِي سَبَقَتْ عَلَيْكَ، لِكَيْ تُحَارِبَ فِيهَا ٱلْمُحَارَبَةَ ٱلْحَسَنَةَ، | ١٨ 18 |
ഹേ പുത്ര തീമഥിയ ത്വയി യാനി ഭവിഷ്യദ്വാക്യാനി പുരാ കഥിതാനി തദനുസാരാദ് അഹമ് ഏനമാദേശം ത്വയി സമർപയാമി, തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത്ത്വം തൈ ർവാക്യൈരുത്തമയുദ്ധം കരോഷി
| وَلَكَ إِيمَانٌ وَضَمِيرٌ صَالِحٌ، ٱلَّذِي إِذْ رَفَضَهُ قَوْمٌ، ٱنْكَسَرَتْ بِهِمِ ٱلسَّفِينَةُ مِنْ جِهَةِ ٱلْإِيمَانِ أَيْضًا، | ١٩ 19 |
വിശ്വാസം സത്സംവേദഞ്ച ധാരയസി ച| അനയോഃ പരിത്യാഗാത് കേഷാഞ്ചിദ് വിശ്വാസതരീ ഭഗ്നാഭവത്|
| ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ هِيمِينَايُسُ وَٱلْإِسْكَنْدَرُ، ٱللَّذَانِ أَسْلَمْتُهُمَا لِلشَّيْطَانِ لِكَيْ يُؤَدَّبَا حَتَّى لَا يُجَدِّفَا. | ٢٠ 20 |
ഹുമിനായസികന്ദരൗ തേഷാം യൗ ദ്വൗ ജനൗ, തൗ യദ് ധർമ്മനിന്ദാം പുന ർന കർത്തും ശിക്ഷേതേ തദർഥം മയാ ശയതാനസ്യ കരേ സമർപിതൗ|
