١ يوحنَّا 1
| اَلَّذِي كَانَ مِنَ ٱلْبَدْءِ، ٱلَّذِي سَمِعْنَاهُ، ٱلَّذِي رَأَيْنَاهُ بِعُيُونِنَا، ٱلَّذِي شَاهَدْنَاهُ، وَلَمَسَتْهُ أَيْدِينَا، مِنْ جِهَةِ كَلِمَةِ ٱلْحَيَاةِ. | ١ 1 |
ആദിതോ യ ആസീദ് യസ്യ വാഗ് അസ്മാഭിരശ്രാവി യഞ്ച വയം സ്വനേത്രൈ ർദൃഷ്ടവന്തോ യഞ്ച വീക്ഷിതവന്തഃ സ്വകരൈഃ സ്പൃഷ്ടവന്തശ്ച തം ജീവനവാദം വയം ജ്ഞാപയാമഃ|
| فَإِنَّ ٱلْحَيَاةَ أُظْهِرَتْ، وَقَدْ رَأَيْنَا وَنَشْهَدُ وَنُخْبِرُكُمْ بِٱلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ ٱلَّتِي كَانَتْ عِنْدَ ٱلْآبِ وَأُظْهِرَتْ لَنَا. (aiōnios g166) | ٢ 2 |
സ ജീവനസ്വരൂപഃ പ്രകാശത വയഞ്ച തം ദൃഷ്ടവന്തസ്തമധി സാക്ഷ്യം ദദ്മശ്ച, യശ്ച പിതുഃ സന്നിധാവവർത്തതാസ്മാകം സമീപേ പ്രകാശത ച തമ് അനന്തജീവനസ്വരൂപം വയം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമഃ| (aiōnios g166)
| ٱلَّذِي رَأَيْنَاهُ وَسَمِعْنَاهُ نُخْبِرُكُمْ بِهِ، لِكَيْ يَكُونَ لَكُمْ أَيْضًا شَرِكَةٌ مَعَنَا. وَأَمَّا شَرِكَتُنَا نَحْنُ فَهِيَ مَعَ ٱلْآبِ وَمَعَ ٱبْنِهِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ٣ 3 |
അസ്മാഭി ര്യദ് ദൃഷ്ടം ശ്രുതഞ്ച തദേവ യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപ്യതേ തേനാസ്മാഭിഃ സഹാംശിത്വം യുഷ്മാകം ഭവിഷ്യതി| അസ്മാകഞ്ച സഹാംശിത്വം പിത്രാ തത്പുത്രേണ യീശുഖ്രീഷ്ടേന ച സാർദ്ധം ഭവതി|
| وَنَكْتُبُ إِلَيْكُمْ هَذَا لِكَيْ يَكُونَ فَرَحُكُمْ كَامِلًا. | ٤ 4 |
അപരഞ്ച യുഷ്മാകമ് ആനന്ദോ യത് സമ്പൂർണോ ഭവേദ് തദർഥം വയമ് ഏതാനി ലിഖാമഃ|
| وَهَذَا هُوَ ٱلْخَبَرُ ٱلَّذِي سَمِعْنَاهُ مِنْهُ وَنُخْبِرُكُمْ بِهِ: إِنَّ ٱللهَ نُورٌ وَلَيْسَ فِيهِ ظُلْمَةٌ ٱلْبَتَّةَ. | ٥ 5 |
വയം യാം വാർത്താം തസ്മാത് ശ്രുത്വാ യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമഃ സേയമ്| ഈശ്വരോ ജ്യോതിസ്തസ്മിൻ അന്ധകാരസ്യ ലേശോഽപി നാസ്തി|
| إِنْ قُلْنَا: إِنَّ لَنَا شَرِكَةً مَعَهُ وَسَلَكْنَا فِي ٱلظُّلْمَةِ، نَكْذِبُ وَلَسْنَا نَعْمَلُ ٱلْحَقَّ. | ٦ 6 |
വയം തേന സഹാംശിന ഇതി ഗദിത്വാ യദ്യന്ധാകാരേ ചരാമസ്തർഹി സത്യാചാരിണോ ന സന്തോ ഽനൃതവാദിനോ ഭവാമഃ|
| وَلَكِنْ إِنْ سَلَكْنَا فِي ٱلنُّورِ كَمَا هُوَ فِي ٱلنُّورِ، فَلَنَا شَرِكَةٌ بَعْضِنَا مَعَ بَعْضٍ، وَدَمُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱبْنِهِ يُطَهِّرُنَا مِنْ كُلِّ خَطِيَّةٍ. | ٧ 7 |
കിന്തു സ യഥാ ജ്യോതിഷി വർത്തതേ തഥാ വയമപി യദി ജ്യോതിഷി ചരാമസ്തർഹി പരസ്പരം സഹഭാഗിനോ ഭവാമസ്തസ്യ പുത്രസ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ രുധിരഞ്ചാസ്മാൻ സർവ്വസ്മാത് പാപാത് ശുദ്ധയതി|
| إِنْ قُلْنَا: إِنَّهُ لَيْسَ لَنَا خَطِيَّةٌ نُضِلُّ أَنْفُسَنَا وَلَيْسَ ٱلْحَقُّ فِينَا. | ٨ 8 |
വയം നിഷ്പാപാ ഇതി യദി വദാമസ്തർഹി സ്വയമേവ സ്വാൻ വഞ്ചയാമഃ സത്യമതഞ്ചാസ്മാകമ് അന്തരേ ന വിദ്യതേ|
| إِنِ ٱعْتَرَفْنَا بِخَطَايَانَا فَهُوَ أَمِينٌ وَعَادِلٌ، حَتَّى يَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَيُطَهِّرَنَا مِنْ كُلِّ إِثْمٍ. | ٩ 9 |
യദി സ്വപാപാനി സ്വീകുർമ്മഹേ തർഹി സ വിശ്വാസ്യോ യാഥാർഥികശ്ചാസ്തി തസ്മാദ് അസ്മാകം പാപാനി ക്ഷമിഷ്യതേ സർവ്വസ്മാദ് അധർമ്മാച്ചാസ്മാൻ ശുദ്ധയിഷ്യതി|
| إِنْ قُلْنَا: إِنَّنَا لَمْ نُخْطِئْ نَجْعَلْهُ كَاذِبًا، وَكَلِمَتُهُ لَيْسَتْ فِينَا. | ١٠ 10 |
വയമ് അകൃതപാപാ ഇതി യദി വദാമസ്തർഹി തമ് അനൃതവാദിനം കുർമ്മസ്തസ്യ വാക്യഞ്ചാസ്മാകമ് അന്തരേ ന വിദ്യതേ|
