١ كورنثوس 5

١ 1 يُسْمَعُ مُطْلَقًا أَنَّ بَيْنَكُمْ زِنًى! وَزِنًى هَكَذَا لَا يُسَمَّى بَيْنَ ٱلْأُمَمِ، حَتَّى أَنْ تَكُونَ لِلْإِنْسَانِ ٱمْرَأَةُ أَبِيهِ.

അപരം യുഷ്മാകം മധ്യേ വ്യഭിചാരോ വിദ്യതേ സ ച വ്യഭിചാരസ്താദൃശോ യദ് ദേവപൂജകാനാം മധ്യേഽപി തത്തുല്യോ ന വിദ്യതേ ഫലതോ യുഷ്മാകമേകോ ജനോ വിമാതൃഗമനം കൃരുത ഇതി വാർത്താ സർവ്വത്ര വ്യാപ്താ|

٢ 2 أَفَأَنْتُمْ مُنْتَفِخُونَ، وَبِٱلْحَرِيِّ لَمْ تَنُوحُوا حَتَّى يُرْفَعَ مِنْ وَسْطِكُمُ ٱلَّذِي فَعَلَ هَذَا ٱلْفِعْلَ؟

തഥാച യൂയം ദർപധ്മാതാ ആധ്ബേ, തത് കർമ്മ യേന കൃതം സ യഥാ യുഷ്മന്മധ്യാദ് ദൂരീക്രിയതേ തഥാ ശോകോ യുഷ്മാഭി ർന ക്രിയതേ കിമ് ഏതത്?

٣ 3 فَإِنِّي أَنَا كَأَنِّي غَائِبٌ بِٱلْجَسَدِ، وَلَكِنْ حَاضِرٌ بِٱلرُّوحِ، قَدْ حَكَمْتُ كَأَنِّي حَاضِرٌ فِي ٱلَّذِي فَعَلَ هَذَا، هَكَذَا:

അവിദ്യമാനേ മദീയശരീരേ മമാത്മാ യുഷ്മന്മധ്യേ വിദ്യതേ അതോഽഹം വിദ്യമാന ഇവ തത്കർമ്മകാരിണോ വിചാരം നിശ്ചിതവാൻ,

٤ 4 بِٱسْمِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ - إِذْ أَنْتُمْ وَرُوحِي مُجْتَمِعُونَ مَعَ قُوَّةِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ -

അസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ യുഷ്മാകം മദീയാത്മനശ്ച മിലനേ ജാതേ ഽസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ശക്തേഃ സാഹായ്യേന

٥ 5 أَنْ يُسَلَّمَ مِثْلُ هَذَا لِلشَّيْطَانِ لِهَلَاكِ ٱلْجَسَدِ، لِكَيْ تَخْلُصَ ٱلرُّوحُ فِي يَوْمِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ.

സ നരഃ ശരീരനാശാർഥമസ്മാഭിഃ ശയതാനോ ഹസ്തേ സമർപയിതവ്യസ്തതോഽസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശോ ർദിവസേ തസ്യാത്മാ രക്ഷാം ഗന്തും ശക്ഷ്യതി|

٦ 6 لَيْسَ ٱفْتِخَارُكُمْ حَسَنًا. أَلَسْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ «خَمِيرَةً صَغِيرَةً تُخَمِّرُ ٱلْعَجِينَ كُلَّهُ؟»

യുഷ്മാകം ദർപോ ന ഭദ്രായ യൂയം കിമേതന്ന ജാനീഥ, യഥാ, വികാരഃ കൃത്സ്നശക്തൂനാം സ്വൽപകിണ്വേന ജായതേ|

٧ 7 إِذًا نَقُّوا مِنْكُمُ ٱلْخَمِيرَةَ ٱلْعَتِيقَةَ، لِكَيْ تَكُونُوا عَجِينًا جَدِيدًا كَمَا أَنْتُمْ فَطِيرٌ. لِأَنَّ فِصْحَنَا أَيْضًا ٱلْمَسِيحَ قَدْ ذُبِحَ لِأَجْلِنَا.

യൂയം യത് നവീനശക്തുസ്വരൂപാ ഭവേത തദർഥം പുരാതനം കിണ്വമ് അവമാർജ്ജത യതോ യുഷ്മാഭിഃ കിണ്വശൂന്യൈ ർഭവിതവ്യം| അപരമ് അസ്മാകം നിസ്താരോത്സവീയമേഷശാവകോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സോഽസ്മദർഥം ബലീകൃതോ ഽഭവത്|

٨ 8 إِذًا لِنُعَيِّدْ، لَيْسَ بِخَمِيرَةٍ عَتِيقَةٍ، وَلَا بِخَمِيرَةِ ٱلشَّرِّ وَٱلْخُبْثِ، بَلْ بِفَطِيرِ ٱلْإِخْلَاصِ وَٱلْحَقِّ.

അതഃ പുരാതനകിണ്വേനാർഥതോ ദുഷ്ടതാജിഘാംസാരൂപേണ കിണ്വേന തന്നഹി കിന്തു സാരല്യസത്യത്വരൂപയാ കിണ്വശൂന്യതയാസ്മാഭിരുത്സവഃ കർത്തവ്യഃ|

٩ 9 كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ فِي ٱلرِّسَالَةِ أَنْ لَا تُخَالِطُوا ٱلزُّنَاةَ.

വ്യാഭിചാരിണാം സംസർഗോ യുഷ്മാഭി ർവിഹാതവ്യ ഇതി മയാ പത്രേ ലിഖിതം|

١٠ 10 وَلَيْسَ مُطْلَقًا زُنَاةَ هَذَا ٱلْعَالَمِ، أَوِ ٱلطَّمَّاعِينَ، أَوِ ٱلْخَاطِفِينَ، أَوْ عَبَدَةَ ٱلْأَوْثَانِ، وَإِلَّا فَيَلْزَمُكُمْ أَنْ تَخْرُجُوا مِنَ ٱلْعَالَمِ!

കിന്ത്വൈഹികലോകാനാം മധ്യേ യേ വ്യഭിചാരിണോ ലോഭിന ഉപദ്രാവിണോ ദേവപൂജകാ വാ തേഷാം സംസർഗഃ സർവ്വഥാ വിഹാതവ്യ ഇതി നഹി, വിഹാതവ്യേ സതി യുഷ്മാഭി ർജഗതോ നിർഗന്തവ്യമേവ|

١١ 11 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَكَتَبْتُ إِلَيْكُمْ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ مَدْعُوٌّ أَخًا زَانِيًا أَوْ طَمَّاعًا أَوْ عَابِدَ وَثَنٍ أَوْ شَتَّامًا أَوْ سِكِّيرًا أَوْ خَاطِفًا، أَنْ لَا تُخَالِطُوا وَلَا تُؤَاكِلُوا مِثْلَ هَذَا.

കിന്തു ഭ്രാതൃത്വേന വിഖ്യാതഃ കശ്ചിജ്ജനോ യദി വ്യഭിചാരീ ലോഭീ ദേവപൂജകോ നിന്ദകോ മദ്യപ ഉപദ്രാവീ വാ ഭവേത് തർഹി താദൃശേന മാനവേന സഹ ഭോജനപാനേഽപി യുഷ്മാഭി ർന കർത്തവ്യേ ഇത്യധുനാ മയാ ലിഖിതം|

١٢ 12 لِأَنَّهُ مَاذَا لِي أَنْ أَدِينَ ٱلَّذِينَ مِنْ خَارِجٍ؟ أَلَسْتُمْ أَنْتُمْ تَدِينُونَ ٱلَّذِينَ مِنْ دَاخِلٍ؟

സമാജബഹിഃസ്ഥിതാനാം ലോകാനാം വിചാരകരണേ മമ കോഽധികാരഃ? കിന്തു തദന്തർഗതാനാം വിചാരണം യുഷ്മാഭിഃ കിം ന കർത്തവ്യം ഭവേത്?

١٣ 13 أَمَّا ٱلَّذِينَ مِنْ خَارِجٍ فَٱللهُ يَدِينُهُمْ. «فَٱعْزِلُوا ٱلْخَبِيثَ مِنْ بَيْنِكُمْ».

ബഹിഃസ്ഥാനാം തു വിചാര ഈശ്വരേണ കാരിഷ്യതേ| അതോ യുഷ്മാഭിഃ സ പാതകീ സ്വമധ്യാദ് ബഹിഷ്ക്രിയതാം|