< ١ كورنثوس 15 >
وَأُعَرِّفُكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ بِٱلْإِنْجِيلِ ٱلَّذِي بَشَّرْتُكُمْ بِهِ، وَقَبِلْتُمُوهُ، وَتَقُومُونَ فِيهِ، | ١ 1 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യഃ സുസംവാദോ മയാ യുഷ്മത്സമീപേ നിവേദിതോ യൂയഞ്ച യം ഗൃഹീതവന്ത ആശ്രിതവന്തശ്ച തം പുന ര്യുഷ്മാൻ വിജ്ഞാപയാമി|
وَبِهِ أَيْضًا تَخْلُصُونَ، إِنْ كُنْتُمْ تَذْكُرُونَ أَيُّ كَلَامٍ بَشَّرْتُكُمْ بِهِ. إِلَّا إِذَا كُنْتُمْ قَدْ آمَنْتُمْ عَبَثًا! | ٢ 2 |
യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ യദി വിതഥോ ന ഭവേത് തർഹി സുസംവാദയുക്താനി മമ വാക്യാനി സ്മരതാം യുഷ്മാകം തേന സുസംവാദേന പരിത്രാണം ജായതേ|
فَإِنَّنِي سَلَّمْتُ إِلَيْكُمْ فِي ٱلْأَوَّلِ مَا قَبِلْتُهُ أَنَا أَيْضًا: أَنَّ ٱلْمَسِيحَ مَاتَ مِنْ أَجْلِ خَطَايَانَا حَسَبَ ٱلْكُتُبِ، | ٣ 3 |
യതോഽഹം യദ് യത് ജ്ഞാപിതസ്തദനുസാരാത് യുഷ്മാസു മുഖ്യാം യാം ശിക്ഷാം സമാർപയം സേയം, ശാസ്ത്രാനുസാരാത് ഖ്രീഷ്ടോഽസ്മാകം പാപമോചനാർഥം പ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ,
وَأَنَّهُ دُفِنَ، وَأَنَّهُ قَامَ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ حَسَبَ ٱلْكُتُبِ، | ٤ 4 |
ശ്മശാനേ സ്ഥാപിതശ്ച തൃതീയദിനേ ശാസ്ത്രാനുസാരാത് പുനരുത്ഥാപിതഃ|
وَأَنَّهُ ظَهَرَ لِصَفَا ثُمَّ لِلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٥ 5 |
സ ചാഗ്രേ കൈഫൈ തതഃ പരം ദ്വാദശശിഷ്യേഭ്യോ ദർശനം ദത്തവാൻ|
وَبَعْدَ ذَلِكَ ظَهَرَ دَفْعَةً وَاحِدَةً لِأَكْثَرَ مِنْ خَمْسِمِئَةِ أَخٍ، أَكْثَرُهُمْ بَاقٍ إِلَى ٱلْآنَ. وَلَكِنَّ بَعْضَهُمْ قَدْ رَقَدُوا. | ٦ 6 |
തതഃ പരം പഞ്ചശതാധികസംഖ്യകേഭ്യോ ഭ്രാതൃഭ്യോ യുഗപദ് ദർശനം ദത്തവാൻ തേഷാം കേചിത് മഹാനിദ്രാം ഗതാ ബഹുതരാശ്ചാദ്യാപി വർത്തന്തേ|
وَبَعْدَ ذَلِكَ ظَهَرَ لِيَعْقُوبَ، ثُمَّ لِلرُّسُلِ أَجْمَعِينَ. | ٧ 7 |
തദനന്തരം യാകൂബായ തത്പശ്ചാത് സർവ്വേഭ്യഃ പ്രേരിതേഭ്യോ ദർശനം ദത്തവാൻ|
وَآخِرَ ٱلْكُلِّ - كَأَنَّهُ لِلسِّقْطِ - ظَهَرَ لِي أَنَا. | ٨ 8 |
സർവ്വശേഷേഽകാലജാതതുല്യോ യോഽഹം, സോഽഹമപി തസ്യ ദർശനം പ്രാപ്തവാൻ|
لِأَنِّي أَصْغَرُ ٱلرُّسُلِ، أَنَا ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا لِأَنْ أُدْعَى رَسُولًا، لِأَنِّي ٱضْطَهَدْتُ كَنِيسَةَ ٱللهِ. | ٩ 9 |
ഈശ്വരസ്യ സമിതിം പ്രതി ദൗരാത്മ്യാചരണാദ് അഹം പ്രേരിതനാമ ധർത്തുമ് അയോഗ്യസ്തസ്മാത് പ്രേരിതാനാം മധ്യേ ക്ഷുദ്രതമശ്ചാസ്മി|
وَلَكِنْ بِنِعْمَةِ ٱللهِ أَنَا مَا أَنَا، وَنِعْمَتُهُ ٱلْمُعْطَاةُ لِي لَمْ تَكُنْ بَاطِلَةً، بَلْ أَنَا تَعِبْتُ أَكْثَرَ مِنْهُمْ جَمِيعِهِمْ. وَلَكِنْ لَا أَنَا، بَلْ نِعْمَةُ ٱللهِ ٱلَّتِي مَعِي. | ١٠ 10 |
യാദൃശോഽസ്മി താദൃശ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹേണൈവാസ്മി; അപരം മാം പ്രതി തസ്യാനുഗ്രഹോ നിഷ്ഫലോ നാഭവത്, അന്യേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ മയാധികഃ ശ്രമഃ കൃതഃ, കിന്തു സ മയാ കൃതസ്തന്നഹി മത്സഹകാരിണേശ്വരസ്യാനുഗ്രഹേണൈവ|
فَسَوَاءٌ أَنَا أَمْ أُولَئِكَ، هَكَذَا نَكْرِزُ وَهَكَذَا آمَنْتُمْ. | ١١ 11 |
അതഏവ മയാ ഭവേത് തൈ ർവാ ഭവേത് അസ്മാഭിസ്താദൃശീ വാർത്താ ഘോഷ്യതേ സൈവ ച യുഷ്മാഭി ർവിശ്വാസേന ഗൃഹീതാ|
وَلَكِنْ إِنْ كَانَ ٱلْمَسِيحُ يُكْرَزُ بِهِ أَنَّهُ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، فَكَيْفَ يَقُولُ قَوْمٌ بَيْنَكُمْ: «إِنْ لَيْسَ قِيَامَةُ أَمْوَاتٍ»؟ | ١٢ 12 |
മൃത്യുദശാതഃ ഖ്രീഷ്ട ഉത്ഥാപിത ഇതി വാർത്താ യദി തമധി ഘോഷ്യതേ തർഹി മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥിതി ർനാസ്തീതി വാഗ് യുഷ്മാകം മധ്യേ കൈശ്ചിത് കുതഃ കഥ്യതേ?
فَإِنْ لَمْ تَكُنْ قِيَامَةُ أَمْوَاتٍ فَلَا يَكُونُ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ! | ١٣ 13 |
മൃതാനാമ് ഉത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി ഖ്രീഷ്ടോഽപി നോത്ഥാപിതഃ
وَإِنْ لَمْ يَكُنِ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، فَبَاطِلَةٌ كِرَازَتُنَا وَبَاطِلٌ أَيْضًا إِيمَانُكُمْ، | ١٤ 14 |
ഖ്രീഷ്ടശ്ച യദ്യനുത്ഥാപിതഃ സ്യാത് തർഹ്യസ്മാകം ഘോഷണം വിതഥം യുഷ്മാകം വിശ്വാസോഽപി വിതഥഃ|
وَنُوجَدُ نَحْنُ أَيْضًا شُهُودَ زُورٍ لِلهِ، لِأَنَّنَا شَهِدْنَا مِنْ جِهَةِ ٱللهِ أَنَّهُ أَقَامَ ٱلْمَسِيحَ وَهُوَ لَمْ يُقِمْهُ، إِنْ كَانَ ٱلْمَوْتَى لَا يَقُومُونَ. | ١٥ 15 |
വയഞ്ചേശ്വരസ്യ മൃഷാസാക്ഷിണോ ഭവാമഃ, യതഃ ഖ്രീഷ്ട സ്തേനോത്ഥാപിതഃ ഇതി സാക്ഷ്യമ് അസ്മാഭിരീശ്വരമധി ദത്തം കിന്തു മൃതാനാമുത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി സ തേന നോത്ഥാപിതഃ|
لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ ٱلْمَوْتَى لَا يَقُومُونَ، فَلَا يَكُونُ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ. | ١٦ 16 |
യതോ മൃതാനാമുത്ഥിതി ര്യതി ന ഭവേത് തർഹി ഖ്രീഷ്ടോഽപ്യുത്ഥാപിതത്വം ന ഗതഃ|
وَإِنْ لَمْ يَكُنِ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، فَبَاطِلٌ إِيمَانُكُمْ. أَنْتُمْ بَعْدُ فِي خَطَايَاكُمْ! | ١٧ 17 |
ഖ്രീഷ്ടസ്യ യദ്യനുത്ഥാപിതഃ സ്യാത് തർഹി യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ വിതഥഃ, യൂയമ് അദ്യാപി സ്വപാപേഷു മഗ്നാസ്തിഷ്ഠഥ|
إِذًا ٱلَّذِينَ رَقَدُوا فِي ٱلْمَسِيحِ أَيْضًا هَلَكُوا! | ١٨ 18 |
അപരം ഖ്രീഷ്ടാശ്രിതാ യേ മാനവാ മഹാനിദ്രാം ഗതാസ്തേഽപി നാശം ഗതാഃ|
إِنْ كَانَ لَنَا فِي هَذِهِ ٱلْحَيَاةِ فَقَطْ رَجَاءٌ فِي ٱلْمَسِيحِ، فَإِنَّنَا أَشْقَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ. | ١٩ 19 |
ഖ്രീഷ്ടോ യദി കേവലമിഹലോകേ ഽസ്മാകം പ്രത്യാശാഭൂമിഃ സ്യാത് തർഹി സർവ്വമർത്യേഭ്യോ വയമേവ ദുർഭാഗ്യാഃ|
وَلَكِنِ ٱلْآنَ قَدْ قَامَ ٱلْمَسِيحُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَصَارَ بَاكُورَةَ ٱلرَّاقِدِينَ. | ٢٠ 20 |
ഇദാനീം ഖ്രീഷ്ടോ മൃത്യുദശാത ഉത്ഥാപിതോ മഹാനിദ്രാഗതാനാം മധ്യേ പ്രഥമഫലസ്വരൂപോ ജാതശ്ച|
فَإِنَّهُ إِذِ ٱلْمَوْتُ بِإِنْسَانٍ، بِإِنْسَانٍ أَيْضًا قِيَامَةُ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٢١ 21 |
യതോ യദ്വത് മാനുഷദ്വാരാ മൃത്യുഃ പ്രാദുർഭൂതസ്തദ്വത് മാനുഷദ്വാരാ മൃതാനാം പുനരുത്ഥിതിരപി പ്രദുർഭൂതാ|
لِأَنَّهُ كَمَا فِي آدَمَ يَمُوتُ ٱلْجَمِيعُ، هَكَذَا فِي ٱلْمَسِيحِ سَيُحْيَا ٱلْجَمِيعُ. | ٢٢ 22 |
ആദമാ യഥാ സർവ്വേ മരണാധീനാ ജാതാസ്തഥാ ഖ്രീഷ്ടേന സർവ്വേ ജീവയിഷ്യന്തേ|
وَلَكِنَّ كُلَّ وَاحِدٍ فِي رُتْبَتِهِ: ٱلْمَسِيحُ بَاكُورَةٌ، ثُمَّ ٱلَّذِينَ لِلْمَسِيحِ فِي مَجِيئِهِ. | ٢٣ 23 |
കിന്ത്വേകൈകേന ജനേന നിജേ നിജേ പര്യ്യായ ഉത്ഥാതവ്യം പ്രഥമതഃ പ്രഥമജാതഫലസ്വരൂപേന ഖ്രീഷ്ടേന, ദ്വിതീയതസ്തസ്യാഗമനസമയേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ലോകൈഃ|
وَبَعْدَ ذَلِكَ ٱلنِّهَايَةُ، مَتَى سَلَّمَ ٱلْمُلْكَ لِلهِ ٱلْآبِ، مَتَى أَبْطَلَ كُلَّ رِيَاسَةٍ وَكُلَّ سُلْطَانٍ وَكُلَّ قُوَّةٍ. | ٢٤ 24 |
തതഃ പരമ് അന്തോ ഭവിഷ്യതി തദാനീം സ സർവ്വം ശാസനമ് അധിപതിത്വം പരാക്രമഞ്ച ലുപ്ത്വാ സ്വപിതരീശ്വരേ രാജത്വം സമർപയിഷ്യതി|
لِأَنَّهُ يَجِبُ أَنْ يَمْلِكَ حَتَّى «يَضَعَ جَمِيعَ ٱلْأَعْدَاءِ تَحْتَ قَدَمَيْهِ». | ٢٥ 25 |
യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ രിപവഃ സർവ്വേ യാവത് തേന സ്വപാദയോരധോ ന നിപാതയിഷ്യന്തേ താവത് തേനൈവ രാജത്വം കർത്തവ്യം|
آخِرُ عَدُوٍّ يُبْطَلُ هُوَ ٱلْمَوْتُ. | ٢٦ 26 |
തേന വിജേതവ്യോ യഃ ശേഷരിപുഃ സ മൃത്യുരേവ|
لِأَنَّهُ أَخْضَعَ كُلَّ شَيْءٍ تَحْتَ قَدَمَيْهِ. وَلَكِنْ حِينَمَا يَقُولُ: «إِنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ أُخْضِعَ» فَوَاضِحٌ أَنَّهُ غَيْرُ ٱلَّذِي أَخْضَعَ لَهُ ٱلْكُلَّ. | ٢٧ 27 |
ലിഖിതമാസ്തേ സർവ്വാണി തസ്യ പാദയോ ർവശീകൃതാനി| കിന്തു സർവ്വാണ്യേവ തസ്യ വശീകൃതാനീത്യുക്തേ സതി സർവ്വാണി യേന തസ്യ വശീകൃതാനി സ സ്വയം തസ്യ വശീഭൂതോ ന ജാത ഇതി വ്യക്തം|
وَمَتَى أُخْضِعَ لَهُ ٱلْكُلُّ، فَحِينَئِذٍ ٱلِٱبْنُ نَفْسُهُ أَيْضًا سَيَخْضَعُ لِلَّذِي أَخْضَعَ لَهُ ٱلْكُلَّ، كَيْ يَكُونَ ٱللهُ ٱلْكُلَّ فِي ٱلْكُلِّ. | ٢٨ 28 |
സർവ്വേഷു തസ്യ വശീഭൂതേഷു സർവ്വാണി യേന പുത്രസ്യ വശീകൃതാനി സ്വയം പുത്രോഽപി തസ്യ വശീഭൂതോ ഭവിഷ്യതി തത ഈശ്വരഃ സർവ്വേഷു സർവ്വ ഏവ ഭവിഷ്യതി|
وَإِلَّا فَمَاذَا يَصْنَعُ ٱلَّذِينَ يَعْتَمِدُونَ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَمْوَاتِ؟ إِنْ كَانَ ٱلْأَمْوَاتُ لَا يَقُومُونَ ٱلْبَتَّةَ، فَلِمَاذَا يَعْتَمِدُونَ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَمْوَاتِ؟ | ٢٩ 29 |
അപരം പരേതലോകാനാം വിനിമയേന യേ മജ്ജ്യന്തേ തൈഃ കിം ലപ്സ്യതേ? യേഷാം പരേതലോകാനാമ് ഉത്ഥിതിഃ കേനാപി പ്രകാരേണ ന ഭവിഷ്യതി തേഷാം വിനിമയേന കുതോ മജ്ജനമപി തൈരങ്ഗീക്രിയതേ?
وَلِمَاذَا نُخَاطِرُ نَحْنُ كُلَّ سَاعَةٍ؟ | ٣٠ 30 |
വയമപി കുതഃ പ്രതിദണ്ഡം പ്രാണഭീതിമ് അങ്ഗീകുർമ്മഹേ?
إِنِّي بِٱفْتِخَارِكُمُ ٱلَّذِي لِي فِي يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا، أَمُوتُ كُلَّ يَوْمٍ. | ٣١ 31 |
അസ്മത്പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന യുഷ്മത്തോ മമ യാ ശ്ലാഘാസ്തേ തസ്യാഃ ശപഥം കൃത്വാ കഥയാമി ദിനേ ദിനേഽഹം മൃത്യും ഗച്ഛാമി|
إِنْ كُنْتُ كَإِنْسَانٍ قَدْ حَارَبْتُ وُحُوشًا فِي أَفَسُسَ، فَمَا ٱلْمَنْفَعَةُ لِي؟ إِنْ كَانَ ٱلْأَمْوَاتُ لَا يَقُومُونَ، «فَلْنَأْكُلْ وَنَشْرَبْ لِأَنَّنَا غَدًا نَمُوتُ!». | ٣٢ 32 |
ഇഫിഷനഗരേ വന്യപശുഭിഃ സാർദ്ധം യദി ലൗകികഭാവാത് മയാ യുദ്ധം കൃതം തർഹി തേന മമ കോ ലാഭഃ? മൃതാനാമ് ഉത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി, കുർമ്മോ ഭോജനപാനേഽദ്യ ശ്വസ്തു മൃത്യു ർഭവിഷ്യതി|
لَا تَضِلُّوا: «فَإِنَّ ٱلْمُعَاشَرَاتِ ٱلرَّدِيَّةَ تُفْسِدُ ٱلْأَخْلَاقَ ٱلْجَيِّدَةَ». | ٣٣ 33 |
ഇത്യനേന ധർമ്മാത് മാ ഭ്രംശധ്വം| കുസംസർഗേണ ലോകാനാം സദാചാരോ വിനശ്യതി|
اُصْحُوا لِلْبِرِّ وَلَا تُخْطِئُوا، لِأَنَّ قَوْمًا لَيْسَتْ لَهُمْ مَعْرِفَةٌ بِٱللهِ. أَقُولُ ذَلِكَ لِتَخْجِيلِكُمْ! | ٣٤ 34 |
യൂയം യഥോചിതം സചൈതന്യാസ്തിഷ്ഠത, പാപം മാ കുരുധ്വം, യതോ യുഷ്മാകം മധ്യ ഈശ്വരീയജ്ഞാനഹീനാഃ കേഽപി വിദ്യന്തേ യുഷ്മാകം ത്രപായൈ മയേദം ഗദ്യതേ|
لَكِنْ يَقُولُ قَائِلٌ: «كَيْفَ يُقَامُ ٱلْأَمْوَاتُ؟ وَبِأَيِّ جِسْمٍ يَأْتُونَ؟». | ٣٥ 35 |
അപരം മൃതലോകാഃ കഥമ് ഉത്ഥാസ്യന്തി? കീദൃശം വാ ശരീരം ലബ്ധ്വാ പുനരേഷ്യന്തീതി വാക്യം കശ്ചിത് പ്രക്ഷ്യതി|
يَاغَبِيُّ! ٱلَّذِي تَزْرَعُهُ لَا يُحْيَا إِنْ لَمْ يَمُتْ. | ٣٦ 36 |
ഹേ അജ്ഞ ത്വയാ യദ് ബീജമ് ഉപ്യതേ തദ് യദി ന മ്രിയേത തർഹി ന ജീവയിഷ്യതേ|
وَٱلَّذِي تَزْرَعُهُ، لَسْتَ تَزْرَعُ ٱلْجِسْمَ ٱلَّذِي سَوْفَ يَصِيرُ، بَلْ حَبَّةً مُجَرَّدَةً، رُبَّمَا مِنْ حِنْطَةٍ أَوْ أَحَدِ ٱلْبَوَاقِي. | ٣٧ 37 |
യയാ മൂർത്ത്യാ നിർഗന്തവ്യം സാ ത്വയാ നോപ്യതേ കിന്തു ശുഷ്കം ബീജമേവ; തച്ച ഗോധൂമാദീനാം കിമപി ബീജം ഭവിതും ശക്നോതി|
وَلَكِنَّ ٱللهَ يُعْطِيهَا جِسْمًا كَمَا أَرَادَ. وَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِنَ ٱلْبُزُورِ جِسْمَهُ. | ٣٨ 38 |
ഈശ്വരേണേവ യഥാഭിലാഷം തസ്മൈ മൂർത്തി ർദീയതേ, ഏകൈകസ്മൈ ബീജായ സ്വാ സ്വാ മൂർത്തിരേവ ദീയതേ|
لَيْسَ كُلُّ جَسَدٍ جَسَدًا وَاحِدًا، بَلْ لِلنَّاسِ جَسَدٌ وَاحِدٌ، وَلِلْبَهَائِمِ جَسَدٌ آخَرُ، وَلِلسَّمَكِ آخَرُ، وَلِلطَّيْرِ آخَرُ. | ٣٩ 39 |
സർവ്വാണി പലലാനി നൈകവിധാനി സന്തി, മനുഷ്യപശുപക്ഷിമത്സ്യാദീനാം ഭിന്നരൂപാണി പലലാനി സന്തി|
وَأَجْسَامٌ سَمَاوِيَّةٌ، وَأَجْسَامٌ أَرْضِيَّةٌ. لَكِنَّ مَجْدَ ٱلسَّمَاوِيَّاتِ شَيْءٌ، وَمَجْدَ ٱلْأَرْضِيَّاتِ آخَرُ. | ٤٠ 40 |
അപരം സ്വർഗീയാ മൂർത്തയഃ പാർഥിവാ മൂർത്തയശ്ച വിദ്യന്തേ കിന്തു സ്വർഗീയാനാമ് ഏകരൂപം തേജഃ പാർഥിവാനാഞ്ച തദന്യരൂപം തേജോഽസ്തി|
مَجْدُ ٱلشَّمْسِ شَيْءٌ، وَمَجْدُ ٱلْقَمَرِ آخَرُ، وَمَجْدُ ٱلنُّجُومِ آخَرُ. لِأَنَّ نَجْمًا يَمْتَازُ عَنْ نَجْمٍ فِي ٱلْمَجْدِ. | ٤١ 41 |
സൂര്യ്യസ്യ തേജ ഏകവിധം ചന്ദ്രസ്യ തേജസ്തദന്യവിധം താരാണാഞ്ച തേജോഽന്യവിധം, താരാണാം മധ്യേഽപി തേജസസ്താരതമ്യം വിദ്യതേ|
هَكَذَا أَيْضًا قِيَامَةُ ٱلْأَمْوَاتِ: يُزْرَعُ فِي فَسَادٍ وَيُقَامُ فِي عَدَمِ فَسَادٍ. | ٤٢ 42 |
തത്ര ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, ‘ആദിപുരുഷ ആദമ് ജീവത്പ്രാണീ ബഭൂവ,’ കിന്ത്വന്തിമ ആദമ് (ഖ്രീഷ്ടോ) ജീവനദായക ആത്മാ ബഭൂവ|
يُزْرَعُ فِي هَوَانٍ وَيُقَامُ فِي مَجْدٍ. يُزْرَعُ فِي ضَعْفٍ وَيُقَامُ فِي قُوَّةٍ. | ٤٣ 43 |
യദ് ഉപ്യതേ തത് തുച്ഛം യച്ചോത്ഥാസ്യതി തദ് ഗൗരവാന്വിതം; യദ് ഉപ്യതേ തന്നിർബ്ബലം യച്ചോത്ഥാസ്യതി തത് ശക്തിയുക്തം|
يُزْرَعُ جِسْمًا حَيَوَانِيًّا وَيُقَامُ جِسْمًا رُوحَانِيًّا. يُوجَدُ جِسْمٌ حَيَوَانِيٌّ وَيُوجَدُ جِسْمٌ رُوحَانِيٌّ. | ٤٤ 44 |
യത് ശരീരമ് ഉപ്യതേ തത് പ്രാണാനാം സദ്മ, യച്ച ശരീരമ് ഉത്ഥാസ്യതി തദ് ആത്മനഃ സദ്മ| പ്രാണസദ്മസ്വരൂപം ശരീരം വിദ്യതേ, ആത്മസദ്മസ്വരൂപമപി ശരീരം വിദ്യതേ|
هَكَذَا مَكْتُوبٌ أَيْضًا: «صَارَ آدَمُ، ٱلْإِنْسَانُ ٱلْأَوَّلُ، نَفْسًا حَيَّةً»، وَآدَمُ ٱلْأَخِيرُ رُوحًا مُحْيِيًا. | ٤٥ 45 |
തത്ര ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, ആദിപുരുഷ ആദമ് ജീവത്പ്രാണീ ബഭൂവ, കിന്ത്വന്തിമ ആദമ് (ഖ്രീഷ്ടോ) ജീവനദായക ആത്മാ ബഭൂവ|
لَكِنْ لَيْسَ ٱلرُّوحَانِيُّ أَوَّلًا بَلِ ٱلْحَيَوَانِيُّ، وَبَعْدَ ذَلِكَ ٱلرُّوحَانِيُّ. | ٤٦ 46 |
ആത്മസദ്മ ന പ്രഥമം കിന്തു പ്രാണസദ്മൈവ തത്പശ്ചാദ് ആത്മസദ്മ|
ٱلْإِنْسَانُ ٱلْأَوَّلُ مِنَ ٱلْأَرْضِ تُرَابِيٌّ. ٱلْإِنْسَانُ ٱلثَّانِي ٱلرَّبُّ مِنَ ٱلسَّمَاءِ. | ٤٧ 47 |
ആദ്യഃ പുരുഷേ മൃദ ഉത്പന്നത്വാത് മൃണ്മയോ ദ്വിതീയശ്ച പുരുഷഃ സ്വർഗാദ് ആഗതഃ പ്രഭുഃ|
كَمَا هُوَ ٱلتُّرَابِيُّ هَكَذَا ٱلتُّرَابِيُّونَ أَيْضًا، وَكَمَا هُوَ ٱلسَّمَاوِيُّ هَكَذَا ٱلسَّمَاوِيُّونَ أَيْضًا. | ٤٨ 48 |
മൃണ്മയോ യാദൃശ ആസീത് മൃണ്മയാഃ സർവ്വേ താദൃശാ ഭവന്തി സ്വർഗീയശ്ച യാദൃശോഽസ്തി സ്വർഗീയാഃ സർവ്വേ താദൃശാ ഭവന്തി|
وَكَمَا لَبِسْنَا صُورَةَ ٱلتُّرَابِيِّ، سَنَلْبَسُ أَيْضًا صُورَةَ ٱلسَّمَاوِيِّ. | ٤٩ 49 |
മൃണ്മയസ്യ രൂപം യദ്വദ് അസ്മാഭി ർധാരിതം തദ്വത് സ്വർഗീയസ്യ രൂപമപി ധാരയിഷ്യതേ|
فَأَقُولُ هَذَا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ: إِنَّ لَحْمًا وَدَمًا لَا يَقْدِرَانِ أَنْ يَرِثَا مَلَكُوتَ ٱللهِ، وَلَا يَرِثُ ٱلْفَسَادُ عَدَمَ ٱلْفَسَادِ. | ٥٠ 50 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാൻ പ്രതി വ്യാഹരാമി, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ രക്തമാംസയോരധികാരോ ഭവിതും ന ശക്നോതി, അക്ഷയത്വേ ച ക്ഷയസ്യാധികാരോ ന ഭവിഷ്യതി|
هُوَذَا سِرٌّ أَقُولُهُ لَكُمْ: لَا نَرْقُدُ كُلُّنَا، وَلَكِنَّنَا كُلَّنَا نَتَغَيَّرُ، | ٥١ 51 |
പശ്യതാഹം യുഷ്മഭ്യം നിഗൂഢാം കഥാം നിവേദയാമി|
فِي لَحْظَةٍ فِي طَرْفَةِ عَيْنٍ، عِنْدَ ٱلْبُوقِ ٱلْأَخِيرِ. فَإِنَّهُ سَيُبَوَّقُ، فَيُقَامُ ٱلْأَمْوَاتُ عَدِيمِي فَسَادٍ، وَنَحْنُ نَتَغَيَّرُ. | ٥٢ 52 |
സർവ്വൈരസ്മാഭി ർമഹാനിദ്രാ ന ഗമിഷ്യതേ കിന്ത്വന്തിമദിനേ തൂര്യ്യാം വാദിതായാമ് ഏകസ്മിൻ വിപലേ നിമിഷൈകമധ്യേ സർവ്വൈ രൂപാന്തരം ഗമിഷ്യതേ, യതസ്തൂരീ വാദിഷ്യതേ, മൃതലോകാശ്ചാക്ഷയീഭൂതാ ഉത്ഥാസ്യന്തി വയഞ്ച രൂപാന്തരം ഗമിഷ്യാമഃ|
لِأَنَّ هَذَا ٱلْفَاسِدَ لَابُدَّ أَنْ يَلْبَسَ عَدَمَ فَسَادٍ، وَهَذَا ٱلْمَائِتَ يَلْبَسُ عَدَمَ مَوْتٍ. | ٥٣ 53 |
യതഃ ക്ഷയണീയേനൈതേന ശരീരേണാക്ഷയത്വം പരിഹിതവ്യം, മരണാധീനേനൈതേന ദേഹേന ചാമരത്വം പരിഹിതവ്യം|
وَمَتَى لَبِسَ هَذَا ٱلْفَاسِدُ عَدَمَ فَسَادٍ، وَلَبِسَ هَذَا ٱلْمَائِتُ عَدَمَ مَوْتٍ، فَحِينَئِذٍ تَصِيرُ ٱلْكَلِمَةُ ٱلْمَكْتُوبَةُ: «ٱبْتُلِعَ ٱلْمَوْتُ إِلَى غَلَبَةٍ». | ٥٤ 54 |
ഏതസ്മിൻ ക്ഷയണീയേ ശരീരേ ഽക്ഷയത്വം ഗതേ, ഏതസ്മൻ മരണാധീനേ ദേഹേ ചാമരത്വം ഗതേ ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം വചനമിദം സേത്സ്യതി, യഥാ, ജയേന ഗ്രസ്യതേ മൃത്യുഃ|
«أَيْنَ شَوْكَتُكَ يَا مَوْتُ؟ أَيْنَ غَلَبَتُكِ يَا هَاوِيَةُ؟» (Hadēs ) | ٥٥ 55 |
മൃത്യോ തേ കണ്ടകം കുത്ര പരലോക ജയഃ ക്ക തേ|| (Hadēs )
أَمَّا شَوْكَةُ ٱلْمَوْتِ فَهِيَ ٱلْخَطِيَّةُ، وَقُوَّةُ ٱلْخَطِيَّةِ هِيَ ٱلنَّامُوسُ. | ٥٦ 56 |
മൃത്യോഃ കണ്ടകം പാപമേവ പാപസ്യ ച ബലം വ്യവസ്ഥാ|
وَلَكِنْ شُكْرًا لِلهِ ٱلَّذِي يُعْطِينَا ٱلْغَلَبَةَ بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ٥٧ 57 |
ഈശ്വരശ്ച ധന്യോ ഭവതു യതഃ സോഽസ്മാകം പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനാസ്മാൻ ജയയുക്താൻ വിധാപയതി|
إِذًا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ، كُونُوا رَاسِخِينَ، غَيْرَ مُتَزَعْزِعِينَ، مُكْثِرِينَ فِي عَمَلِ ٱلرَّبِّ كُلَّ حِينٍ، عَالِمِينَ أَنَّ تَعَبَكُمْ لَيْسَ بَاطِلًا فِي ٱلرَّبِّ. | ٥٨ 58 |
അതോ ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ; യൂയം സുസ്ഥിരാ നിശ്ചലാശ്ച ഭവത പ്രഭോഃ സേവായാം യുഷ്മാകം പരിശ്രമോ നിഷ്ഫലോ ന ഭവിഷ്യതീതി ജ്ഞാത്വാ പ്രഭോഃ കാര്യ്യേ സദാ തത്പരാ ഭവത|